minnaressen deel 29

Daniek ik hoop niet dat je te ver 'zinkt' en er snel weer uit raakt dit keer.De FM heeft er mee van doen of heb ik het mis?Hou je goed kee?*;

Thnx Face!*; Nee, hij heeft er niet heel veel mee te maken of misschien toch wel, maar dan andersom. Mijn stemming is m'n basis, zeg maar en vandaar uit kan ik e.e.a. wel goed 'handelen' of juist niet.



Wanneer ik me goed voel sta ik ook positief tegenover m'n lover maar wanneer ik me minder voel dan heb ik daar dus ook geen goed gevoel over.



Maar dat kan bijvoorbeeld ook voor m'n werk gelden.







@Mara, nogal verwarrend voor je, lijkt me. Ik wens je veel wijsheid en succes morgen!

Daniek misschien is het wel iets wat in de lucht hangt zoals je,je nu voelt.

Ik had vandaag hetzelfde!

Ik was alleen thuis en dat was eigenlijk wel lekker dan kon ik eens lekker huilen. ;(

Dat lukte niet helemaal ( als het kan dan lukt het niet) Maar ik voelde me zwak en stond zelfs op het punt om GM te mailen!

In tijden heb ik me niet zo gevoeld.Zat alles te verheerlijken en er met heimweer aan terug te denken.Het is echt al een hele poos geleden dat ik me zo gevoeld heb.

Pas tegen de avond is dat gevoel verdwenen.Zit nog wel iets maar niet zo overweldigend veel meer als de rest van de dag.

Sterkte meid! *;

wanneer is die meeting nou dan?

Ik heb het Biga al gevraagd maar nog niets gehoord.

En waar... Ik moet nog steeds een mega excuus bedenken waar ik jullie van ken en natuurlijk nu al beginnen. Want de vorige keer ging goed de mist in... daar heb ik nu nog last van......pfffffffffff

Sky ik hoop zo dat je naar de meetig komt!Voel me toch een beetje verwant met jou.Misschien is het een ideetje om het op mijn manier te doen...

Gewoon zeggen dat je met een stel meiden van een forum afgesproken hebt.

Ik heb alleen niet verteld over wat voor onderwerp het gaat.Kan best over makeup...kids....hormoontjes...etc gaan toch?

Dank je TT!*;



Ja, hopelijk is het iets dat in de lucht hangt.



Wel goed dat je jezelf de ruimte geeft om zo nu en dan te 'treuren' , je verdriet te voelen.

Ik heb daar best wat moeite mee. Voor mij is dit, om hier te schrijven dat ik me niet zo goed voel, al een hele stap.



Ik ben ook zo moe. Normaal kan ik met gemak tot 0.30u ofzo wakker blijven maar ik val echt om van de slaap.

Maar aan toegeven dan.



Slaap lekker!

xD.

ik weet niet of ik nu dubbel reageer,maar dat is ook niet belangrijk.



Zelf ben ik bijna 7 jaar minnares geweest. Hier heb ik zelf bewust voor gekozen. Het heeft me heel veel plezier en spanning gebracht, maar als ik er achteraf op terug kijk ook heel veel ellende. Hij zat bij zijn vrouw aan bed toen ze een buitenbaarmoederlijke zwangerschap had en kritiek in het ziekenhuis terecht kwam (wat opmerkelijk was, want ze hadden in zijn bewoording al heel lang geen sex meer). En na mijn miskraam lag ik alleen in mijn ziekenhuisbed, want ja de thuis situatie liet het niet toe om langs te komen. Jij kan dat toch wel begrijpen! Hoe stom kan je zijn, maar ik begreep het, ik begrijp alles.



Ondanks alle ellende heeft hij uiteindelijk een knoop doorgehakt en had hij ervoor gekozen om voor me te gaan, ik dacht nog, zie je wel hij is die 1% die wel voor zijn minnares gaat! We hebben een jaar samen gewoond omdat zijn ex toen nog in zijn huis woonde. Toen hij zijn huis weer terug kreeg, omdat zijn ex een nieuwe woning had, besloot hij toch dat hij er niet voor kon gaan. Toch fijn dat je een jaar bij mij in heb kunnen wonen........



Achteraf had hij ook naast mij nog een relatie met een andere vrouw. Ondanks dat hij het bij hoog en laag vol houdt dat dit absoluut niet zo is, weet ik het zeker en heb alle bevestigingen (Ja, als minnares ben je achterdochtig). We zijn dus gestopt met de relatie. Nu probeert hij er alles aan te doen, omdat ik hem de deur wijs, om mij weer terug te krijgen.



Ik begin er niet meer aan. Ik heb mijn vingers gebrand. Ik heb geleerd dat wanneer je zo'n man nodig hebt hij je echt laat zitten. Ik hield altijd op, dat wanneer ik hem echt nodig had, dat hij er wel voor me zou zijn. ER BESTAAT GEEN GROTER LEUGEN!!!! Het is jammer, maar tijd leert een hoop.



Ik had nooit verwacht dat hij het zou doen, mij er alleen laten voor staan. Hij gaf me ook echt het gevoel dat nooit te doen. Maar na een nacht wake waar ik hem nodig had omdat er iemand was overleden waarvan ik hield en dat waren er 3 in totaal (overigens zijn er nu geen meer over) en een miskraam heb gehad waar hij mij rustig in de kou heeft laten staan. Toch gaf ik de schuld aan de situatie waarin hij niet weg kon.



Hoe langer ik er over na denk hoe meer ik in zie dat hij gewoon op mij heeft meegevaren. En geloof me dat is een hele harde klap in het gezicht en een goede wake-up call!



Dit is geen preek, maar dit is meer een verhaal van hoe het ook kan lopen. Doe wat je ermee doet, maar ik doe het nooit en ook echt nooit meer!!!



Deze mannen hebben zo vaak moeten liegen en zijn er zo in geslepen geworden dat zij er geen moeite meer mee hebben. Zolang jij dat ook niet hebt moet je het doen, maar stop ermee als de problemen zich gaan vormen, want het wordt er niet leuker op. Ik heb mijn les geleerd en het was een hele harde les. Ik hoop dat jullie dat niet te hoeven meemaken! Ik wil jullie beschermen wat mij wel is overkomen. En waarom, omdat je van iemand houdt die niet van zichzelf houdt zoals jij dat wel kan van hem.



Nogmaals allemaal veel succes, maar stap even buiten jezelf en neem de helicopter en zet alles nog eens op een rijtje. En kijk dan nog eens goed naar de situatie. Ik probeer geen oma te zijn, want zo oud ben ik niet, maar heel en ook heel veel ervaringen rijker en 7 jaar van mijn leven armer.



Geloof me, de tranen zijn niet het geluk waard en ik kan het bevestigen. Als ik het over mocht doen, had ik het nooit gedaan, hoe fijn de momenten zijn geweest dat we echt samen gelukkig waren. Want hij zat altijd op die momenten bij zijn familie.



Succes lady's. Do your thing but it is YOUR LIFE!

quote: benedicte_1975 reageerde





quote: Duiveltje36 reageerde



Ik snap en waardeer jullie postings, echt waar. Bij mij was het spanning, laatste weekend beetje teveel spanning. De redenen waarom ik gestopt ben weet ik wel, rationeel gezien..... 1. voor mijn man, omdat ik van hem hou en het schuldgevoel niet kan verdragen en bang ben dat hij er achter komt, en voor mijn kinderen natuurlijk. 2. Omdat ik te verliefd ben op deze man, hij wil alleen maar een lolletje maken, maar ik ben emotioneel veel te betrokken, waardoor ik er gegarandeerd helemaal kapot aan zal gaan. 3. Omdat ik denk dat hij me zelf een keer zou dumpen als hij uitgespeeld is en daar zou ik echt nooit overheen komen.

Goeie opsomming he, ik snap het heus wel alleen neemt dat niet weg dat ik liefdesverdriet heb. Als ik denk aan de afspraak die we eigenlijk deze week hadden.... was zo cool geweest. Ik mis z'n smsjes, de aandacht maar ook deze persoon zelf. Als ik niet zo verliefd op hem was was het gemakkelijker geweest. En wat is dat jou zo verliefd maakt op deze man? Welke persoonlijke eigenschappen etc waardeer je aan hem, vindt je helemaal zo het einde?

En wat doe je zelf om dat niet saaie gevoel mbt jouw leven te krijgen?



Verder bijzonder knap dat je hem een sms hebt gestuurd met de boodschap er mee te stoppen.  

 Tja, wat is het dat mij zo verliefd maakt op deze man... het is iemand die heel goed bij mij past, kan goed met hem praten over vanalles. We hebben zo'n beetje dezelfde achtergrond (qua jeugd etc.) en vrijwel dezelfde hobbies. We zitten erg op 1 lijn en kunnen erg samen lachen. Daarbij vind ik hem verschrikkelijk knap en aantrekkelijk. Dus kortom hij heeft humor, hij is onderhoudend, hij is aantrekkelijk, soms hoor je weleens dat iemand op zoek is naar zijn andere helft, heel stom maar ik denk dat hij dat is voor mij. We passen precies bij elkaar.

Wat betreft de sms, ik heb er zo'n spijt van. Hij smste nog terug dat hij niet begrijpt waarom ik er mee wil stoppen. Heb nu zo'n zin om hem terug te smsen met een antwoord, in de hoop dat er dan weer contact is.

Maar dat zou stom zijn want dan geef ik me pas echt aan hem over. Ik heb nu gekozen en daar moet ik het bij laten.

Maar ik mis hem wel, niet alleen vanwege de spanning of lichamelijke aantrekkingskracht, maar ik zag hem ook wel als een soort vriend.

Nu valt dat allemaal weg en moet ik weer verder met mijn eigen saaie leventje.... elke dag hetzelfde, zwaar met de kinderen, taai op het werk, mijn man die een schat is maar die me zo verveelt. (maar waar ik natuurlijk niet zomaar van ga scheiden, ik hou wel van hem maar als van een broer, en hij is de vader van mijn kinderen). Los van dat ik nog liever zou hebben dat mijn partner voor de lust eens een keer vreemdgaat dan dat hij over mij zou zeggen wat jij over je partner zegt (persoonlijk zou ik me dan echt gaan afvragen of ik wel verder wil met/in zo'n relatie), verbaas ik mij een beete dat je je niet saaie-leventje zo af laat hangen van anderen, wat is/zijn de reden(en) daarvoor?...als je daar niets aan/mee doet blijf je toch een beetje in hetzelfde cirkeltje hangen...?

Had ik die sms maar nooit gestuurd, dan was alles bij het oude gebleven.

Heel even hoor.... die meeting.... die fascineert me. 

Moet ik me dat zo voorstellen, dat jullie, teut en met rode koontjes van de rose, al kirrend ervaringen uitwisselen over het o-zo-spannende en niet-burgerlijke bestaan wat jullie er op na (denken te) houden (namelijk weekenden doorbrengende in pyjama, met een boek, naast de telefoon etc), proosten op het zogenaamde vrije, zelfstandige, 'onafhankelijke" (haha) leven wat je leidt, en op zondagavond (een traantje wegpinkend) elkaar toch maar sterkte wensend met het voortzetten van een leven-aan-de-zijlijn, ("Jij bent echt sterk, hou nog even vol he, je kunt het").

Zonder dat ik er een moreel of bestraffend oordeel over heb (want dat heb ik niet, echt niet, jullie zijn niet degenen met de trouwring) kan ik uit de grond van mijn hart zeggen;

HALLLLOOOOO, WAAR ZIJN WIJ NOU HELEMAAL MEE BEZIG?????



p.s. Wellicht ten overvloede; die "spannende" sex die jullie bieden, is uiteraard niet veel meer bijzonders dan wij allemaal gemiddeld te bieden hebben, het is alleen NIET met moeder-de-vrouw, en dat maakt het al snel anders dan anders he...

Nou eh.. proost dan maar he, alvast... enneh... zoek een leven, alsjeblieft. Eentje wat de moeite (want dat is het, godallemachtig) waard is, tenminste.

Heel even hoor.... die meeting.... die fascineert me. 

Moet ik me dat zo voorstellen, dat jullie, teut en met rode koontjes van de rose, al kirrend ervaringen uitwisselen over het o-zo-spannende en niet-burgerlijke bestaan wat jullie er op na (denken te) houden (namelijk weekenden doorbrengende in pyjama, met een boek, naast de telefoon etc), proosten op het zogenaamde vrije, zelfstandige, 'onafhankelijke" (haha) leven wat je leidt, en op zondagavond (een traantje wegpinkend) elkaar toch maar sterkte wensend met het voortzetten van een leven-aan-de-zijlijn, ("Jij bent echt sterk, hou nog even vol he, je kunt het").

Zo ging het dus niet. Kun je het je misschien ook anders voorstellen?

Heel even hoor.... die meeting.... die fascineert me. 

Moet ik me dat zo voorstellen, dat jullie, teut en met rode koontjes van de rose, al kirrend ervaringen uitwisselen over het o-zo-spannende en niet-burgerlijke bestaan wat jullie er op na (denken te) houden Ja,dat zal idd ongeveer zo gaan...gelukkig hebben we buiten dat nog wel meer te bespreken.(namelijk weekenden doorbrengende in pyjama, met een boek, naast de telefoon etc),Meid,zijn jou weekende zo saai???Doe er wat aan hoor!! Waar komt toch altijd het idee vandaan dat een minnares verder geen leven heeft met een hoop vrienden en gezelligheid?? proosten op het zogenaamde vrije, zelfstandige, 'onafhankelijke" (haha) leven wat je leidt,Daar wil ik best een borrel op drinken hoor. en op zondagavond (een traantje wegpinkend) elkaar toch maar sterkte wensend met het voortzetten van een leven-aan-de-zijlijn, ("Jij bent echt sterk, hou nog even vol he, je kunt het").Ja,als je elkaar kunt steunen dan doen we dat ook zeker,ik hoop dat jij ook eens eens een fijne vriendenkring vindt.

Zonder dat ik er een moreel of bestraffend oordeel over heb (want dat heb ik niet, echt niet, jullie zijn niet degenen met de trouwring) kan ik uit de grond van mijn hart zeggen;

HALLLLOOOOO, WAAR ZIJN WIJ NOU HELEMAAL MEE BEZIG?????Met het organiseren van een gezellig vrouwen weekend.



p.s. Wellicht ten overvloede; die "spannende" sex die jullie bieden, is uiteraard niet veel meer bijzonders dan wij allemaal gemiddeld te bieden hebben, het is alleen NIET met moeder-de-vrouw, en dat maakt het al snel anders dan anders he...Ja,dat zou kunnen !

Nou eh.. proost dan maar he, alvast... enneh... zoek een leven, alsjeblieft. Gelukig hebben we die al !!Eentje wat de moeite (want dat is het, godallemachtig) waard is, tenminste.Zit je in een depressie???

Ik begrijp je insteek van dit stukje wel hoor,maar hoe kom je er toch bij dat wij hele weekende in pyama naast de telefoon zitten?

En waarom denk je dat wij het hele meeting weekend alleen over de GM gaan praten??

Als jij bij je vriendinnen bent,hebben jullie het dan alleen maar over een onderwerp,over jullie relaties of schoonmoeder???



We gaan voor de gezelligheid er fijn een weekend samen tussenuit,niets meer en niets minder !

quote: Face2 reageerde



Shoban,we weten het zelf wel.En achteraf denken we pas na,:) helaas.



Face,wat weten "we" zelf wel?

Dat we in pyama het hele weekend thuis zitten en dat "we" geen leven hebben??



Gelukkig hebben de meeste minnaressen nog een heel leuk leven buiten de Gm om waar totaal geen pyama aan te pas komt :P

@Duiveltje,



Ik zal nooit beweren dat alle GM's zo zijn als die van mij, mooie wereld zouden we hebben dan, maar als ik lees hoe jij beschrijft dat het tussen jullie is begonnen denk ik dat wij allemaal, inclusief ikzelf, te maken hebben met mannen die ons verdrinken in aandacht om vervolgens de kraan dicht te draaien. In mijn geval was het zo dat als ik ergens om vroeg ik ook meteen werd uitgemaakt voor zeur. Hij heeft me denk ik in de eerste 2 maanden net zo veel gesmst en gebeld als in de ruim 2 jaar die daar op volgde.Hij heeft me verwend en gevleid en is toen heel zuinig geworden met zijn genegenheid. Hij heeft gespeeld met mijn gevoel en ik heb het allemaal laten gebeuren. Kijk heel goed naar wat je thuis hebt en ga niets op het spel zetten voor een man die het nodig heeft om af en toe een scheve schaats te rijden. Daar is je gezin veel te kostbaar voor en dat ben jij zelf ook. We zijn allemaal begonnen als sterke onafhankelijke vrouwen en ondanks dat we naar mijn gevoel buiten onze GM's ook nog best een leuk leven hadden denk ik dat ik toch wel kan zeggen dat we vrijwel allemaal (een enkele uitzondering nagelaten) in ieder geval een poosje een deel van onze onafhankelijkheid zijn kwijt geweest. En dat ligt niet aan ons, maar aan onze GM's die dat eigenlijk wel heel prettig vonden. Die van mij tenminste wel, die ging voor zijn ego en helemaal nergens anders voor! Wat is er nou leuker om, als je als man zo in elkaar zit, voor elkaar te krijgen dat er naar je gehunkerd wordt door een mooie, sterke, stoere en onafhankelijke vrouw? Ik ben er zo ontzettend klaar mee.



Sanne

@Duiveltje,



Ik zal nooit beweren dat alle GM's zo zijn als die van mij, mooie wereld zouden we hebben dan, maar als ik lees hoe jij beschrijft dat het tussen jullie is begonnen denk ik dat wij allemaal, inclusief ikzelf, te maken hebben met mannen die ons verdrinken in aandacht om vervolgens de kraan dicht te draaien. In mijn geval was het zo dat als ik ergens om vroeg ik ook meteen werd uitgemaakt voor zeur. Hij heeft me denk ik in de eerste 2 maanden net zo veel gesmst en gebeld als in de ruim 2 jaar die daar op volgde.Hij heeft me verwend en gevleid en is toen heel zuinig geworden met zijn genegenheid. Hij heeft gespeeld met mijn gevoel en ik heb het allemaal laten gebeuren. Kijk heel goed naar wat je thuis hebt en ga niets op het spel zetten voor een man die het nodig heeft om af en toe een scheve schaats te rijden. Daar is je gezin veel te kostbaar voor en dat ben jij zelf ook. We zijn allemaal begonnen als sterke onafhankelijke vrouwen en ondanks dat we naar mijn gevoel buiten onze GM's ook nog best een leuk leven hadden denk ik dat ik toch wel kan zeggen dat we vrijwel allemaal (een enkele uitzondering nagelaten) in ieder geval een poosje een deel van onze onafhankelijkheid zijn kwijt geweest. En dat ligt niet aan ons, maar aan onze GM's die dat eigenlijk wel heel prettig vonden. Die van mij tenminste wel, die ging voor zijn ego en helemaal nergens anders voor! Wat is er nou leuker om, als je als man zo in elkaar zit, voor elkaar te krijgen dat er naar je gehunkerd wordt door een mooie, sterke, stoere en onafhankelijke vrouw? Ik ben er zo ontzettend klaar mee.



Sanne

@Sanne,



Dank je wel, fijn om van je te horen. Ik heb het heel moeilijk op dit moment. Eigenlijk betreur ik mijn beslissing en hoop ik toch nog iets van hem te horen. We hadden eigenlijk voor vanmiddag afgesproken. Als hij nu zou smsen of ik toch kwam zou ik het doen.

De reden dat ik ermee gestopt ben is omdat ik geschrokken ben hoe ik mezelf al zo kwijt ben geraakt in zo'n korte periode. Mijn moeder en zus zijn op de hoogte en schrokken ook verschrikkelijk hoe slecht ik eruit zie en alles... maar heb nu het gevoel dat zij mij onder druk hebben gezet en dat ik dit zelf niet wou. IK HAD HEM ZO GRAAG WILLEN ZIEN VANMIDDAG! Mijn verstand weet dat het beter zo is, maar heb zo'n pijn...

Mijn stukje was niet aanvallend bedoeld, al schreef ik het wel uit de grond van mijn hart zeg, hell, nu ik het zelf zo eens teruglees.

Het woord "minnares" heeft iets luchtigs, iets frivools bijna, en suggereert plezier. Het spreekt tot de verbeelding. Maar jullie verhalen zijn zo doorspekt van wachten, nagelbijten, emotionele afhankelijkheid, jezelf vragen stellen, pijn, nog meer wachten, frustratie, jaloezie, nou ja noem maar op. En van BESCHIKBAAR ZIJN. Een enkeling vindt het prima zo (omdat ze zelf getrouwd is of geen zin heeft om zn sokken te wassen, helemaal okee), en ik denk ook wel dat jullie "concreet" een leven hebben, qua werk, familie, hobby's etc., maar zo wordt het, als ik jullie stukjes lees, niet vaak gevoeld of beleefd. Dat is toch zo ladies? Ik zie huilbuien, ik zie wanhopige smileys, bank-met-dekentjes, flessen rose, anti-depressiva, doodgebloede huwelijken, ltranen, eugens, bedrog, gekwetstheid, je op de tweede plek voelen.. need I go on??? Niks frivool, ellende zie ik, en veel, en mensen die zichzelf hier en daar verliezen en verslaafd lijken te raken aan een bezette huisvader.

Misschien dat ik jullie iets beters gun. Nu jullie zelf nog...

Take care

Dankjewel Siobhan, ik gun mezelf inmiddels gelukkig ook heel veel meer. Maar het is ook leuk geweest en daar bleek ik heel lang op te kunnen teren.



Duiveltje, ik kan jouw pijn bijna zelf nog voelen. Durf jezelf af te vragen waar die pijn vandaan komt. Wat deel je nou helemaal met hem? Waarom mis je hem zo? Is het misschien zo dat jij je, net als ik, in je realtie niet meer helemaal gewaardeerd voelt? Is het fijn om van een andere, aantrekkelijke, mooie man bevestigd te krijgen dat je nog leuk bent? Dat je nog meetelt.. Ik snap zo goed wat je beweegt, maar geloof me meis, als je hiermee doorgaat wordt je pijn vertienvoudigd. Je komt er niet zonder kleerscheuren uit. Hij geeft eerlijk aan wat hij wil van het leven, lol en af en toe een beetje buiten de deur neuken. Is dat wat je zoekt in een man? Ik wil een man waar ik mee kan lachen, mee kan vrijen, maar vooral een die ik kan vertrouwen. Thuis blijk ik er 1 te hebben die mij ziet als het centrum van zijn wereld. Ik kijk nu al heel erg uit naar het moment dat ik dit allemaal heb afgesloten in mijn hoofd en in mijn hart en dat al mijn kostbare energie weer voor mijn man en mijn prachtige kind zullen zijn. Zij hebben mij nodig en voor mijn GM ben ik een leuk verzetje geweest, meer niet. Al heeft hij vreselijk zijn best gedaan om mij anders te laten geloven op de momenten dat ik tegenstribbelde, ik was gewoon heel erg leuk voor erbij. Het angstzweet breekt me af en toe nog steeds uit als ik me realiseer wat ik bijna voor hem had opgegeven. Laat je pijn maar komen, voel het maar en doe het dan keer 10, want dat is wat je over een jaar voelt als je nu niet achter je beslissing blijft staan.



Sanne

Ik zit momenteel in een dip die groter is dan ik nog voor mogelijk had gehouden de laatste tijd.

Het ging zo lekker!

Thuis ging het even niet fijn en ik viel als een baksteen terug in mijn rose GM gedachtenwereldje.

Maar ik vraag me wel af wie was er eerder,de kip of het ei?

Ging het thuis niet lekker vanwege mijn gevoelens voor GM of kwamen mijn gevoelens voor GM weer terug omdat het thuis niet lekker ging?



Gisteren heel moeilijk en vanmorgen voelde ik me toch iets beter en toch heb ik GM gemaild.Voel me nou een echte looser.

Was niks geen bijzonder mailtje dat niet,gewoon vriendschappelijk en kreeg ook antwoord.Maar het past niet bij mij zoals ik de laatste tijd was.

Dit keer niet een klein stapje terug maar een hele grote.BAH!

hij is een grote klootzak ! die mij puur gezien heeft als hoer omdat hij bij zijn vrouw het sexuele niet meer kon krijgen wat hij nodig had. Tja, droogstaan is heftig, weet er alles van. Maar spelen met andermans gevoelens is een gevaarlijk spel ! Hoop dat ze er ooit achterkomt wat voor enorme eikel hij is richting haar, dat ze hem direct de deur wijst, dat hij het zelf mag uitzoeken.

Iemand die niet eens het lef heeft om eerlijk te vertellen wat hij voelt, maar ook niet het lef heeft om zijn "hoer" het even persoonlijk komt vertellen, dat is een klootzak en een loser...





Oke,,genoeg mezelf opgepept...



gvd wat voel ik me k*t....want ik weet dat hij het niet anders aan DURFT !

Lieve Teletekst, 10 kniebuigingen en gewoon doorgaan met ademhalen. Je ging zo goed, dit is maar een kleine terugslag in vergelijking met de grote stappen vooruit die je de laatste tijd gezet hebt,



*;, Sanne

Lieve Teletekst, 10 kniebuigingen en gewoon doorgaan met ademhalen. Je ging zo goed, dit is maar een kleine terugslag in vergelijking met de grote stappen vooruit die je de laatste tijd gezet hebt,



*;, Sanne

Zou je denken?Meen je dat echt of bedoel je dat als lief oppeppertje.

Ik ben zo bang dat ik nog verder terugval.En ik heb de vrijheid 'geroken'en die wil ik niet meer kwijt!

Ben echt zo bang!Huil me de ogen uit mijn kop momenteel.

quote: sanne102 reageerde



Lieve Teletekst, 10 kniebuigingen en gewoon doorgaan met ademhalen. Je ging zo goed, dit is maar een kleine terugslag in vergelijking met de grote stappen vooruit die je de laatste tijd gezet hebt,



*;, Sanne





Zou je denken?Meen je dat echt of bedoel je dat als lief oppeppertje.

Ik ben zo bang dat ik nog verder terugval.En ik heb de vrijheid 'geroken'en die wil ik niet meer kwijt!

Ben echt zo bang!Huil me de ogen uit mijn kop momenteel.

@Teletekst, een kleine terugval hoeft nog niet te betekenen dat alles verloren is.... ik denk dat het juist te maken heeft met je verwerkingsproces. Laat het los en ga verder op de goeie weg die je was ingeslagen. Wees sterk... je weet wat je eigenlijk wil dus accepteer van jezelf dat je een zwak  moment mag hebben! *;

Dankjewel Siobhan, ik gun mezelf inmiddels gelukkig ook heel veel meer. Maar het is ook leuk geweest en daar bleek ik heel lang op te kunnen teren.



Duiveltje, ik kan jouw pijn bijna zelf nog voelen. Durf jezelf af te vragen waar die pijn vandaan komt. Wat deel je nou helemaal met hem? Waarom mis je hem zo? Is het misschien zo dat jij je, net als ik, in je realtie niet meer helemaal gewaardeerd voelt? Is het fijn om van een andere, aantrekkelijke, mooie man bevestigd te krijgen dat je nog leuk bent? Dat je nog meetelt.. Ik snap zo goed wat je beweegt, maar geloof me meis, als je hiermee doorgaat wordt je pijn vertienvoudigd. Je komt er niet zonder kleerscheuren uit. Hij geeft eerlijk aan wat hij wil van het leven, lol en af en toe een beetje buiten de deur neuken. Is dat wat je zoekt in een man? Ik wil een man waar ik mee kan lachen, mee kan vrijen, maar vooral een die ik kan vertrouwen. Thuis blijk ik er 1 te hebben die mij ziet als het centrum van zijn wereld. Ik kijk nu al heel erg uit naar het moment dat ik dit allemaal heb afgesloten in mijn hoofd en in mijn hart en dat al mijn kostbare energie weer voor mijn man en mijn prachtige kind zullen zijn. Zij hebben mij nodig en voor mijn GM ben ik een leuk verzetje geweest, meer niet. Al heeft hij vreselijk zijn best gedaan om mij anders te laten geloven op de momenten dat ik tegenstribbelde, ik was gewoon heel erg leuk voor erbij. Het angstzweet breekt me af en toe nog steeds uit als ik me realiseer wat ik bijna voor hem had opgegeven. Laat je pijn maar komen, voel het maar en doe het dan keer 10, want dat is wat je over een jaar voelt als je nu niet achter je beslissing blijft staan.



Sanne

Sanne, heb je post al 10 keer gelezen... het is zoals jij zegt hoor, de aandacht van een knappe man, zijn vleiende woorden, de spanning van zo'n onverwacht lief smsje, dan voel je je levend, sexy, een vrouw van de wereld. Terwijl ik me normaal meer een sloof voel en een moederdier... Het heeft bij mij ook te maken met het feit dat ik moeite heb met mijn leven, de sleur, m'n kinderen zijn nog erg klein dus 't is heel intensief, kom nauwelijks aan mezelf toe. Ik werk ook wel aan de relatie met mijn man hoor, we hebben best een goeie relatie op zich maar dat kun je niet vergelijken met die ander, die zo onweerstaanbaar is voor mij... niet alleen knap en aantrekkelijk, maar ook uitdagend, seksueel opwindend, en die mij zoveel aandacht gaf.