Relaties
alle pijlers
minnaressen deel 30
zondag 20 mei 2007 om 13:04
Ik hoop dat we dit topic weer kunnen gebruiken voor inhoudelijke postings en elkaar weer kunnen steunen, i.p.v. persoonlijke vetes uitvechten.
Zeg Lilith, hoe doe je dat? Na twee jaar nog steeds in die toekomstloze relatie investeren en er (schijnbaar) genoegen mee nemen dat het nooit echt wat zal worden! Voor de goede orde, ik bedoel dit beslist niet vervelend en ik wil je hiermee niet aanvallen.
Ik heb het er op dit moment heel moeilijk mee. Ik wou dat mijn GM en ik onze verlangens hadden kunnen beteugelen. We hebben zo veel lol gehad als goede vrienden en collega's. Ik heb nu het gevoel dat ik mezelf niet meer in de ogen kan kijken, schaam me voor het feit dat ik mijn gevoelens niet in de hand heb.
Omdat ik een dagboek bijhoud kan ik lezen dat ik begin dit jaar al dezelfde tegenstrijdige cyclus van gevoelens had. Ik ben dus niet veel verder gekomen. Het is nog steeds een kwestie van aantrekken en afstoten. Ik word doodmoe van mezelf en ik moet er niet aan denken dat dit jaren gaat duren.
Het lijkt wel alsof we gegrepen zijn door iets wat sterker is dan ons zelf. Dit klinkt idioot en dat is het ook, want ik ben er zelf bij.
Zodra ik hem weer spreek ga ik de stekker er uit trekken. Vanaf nu zullen we alleen nog collega's zijn. De pijn overspoelt me elke keer dat hij vertrokken is.
Sterkte aan iedereen die het moeilijk heeft.
Hoe is het met km?
Zeg Lilith, hoe doe je dat? Na twee jaar nog steeds in die toekomstloze relatie investeren en er (schijnbaar) genoegen mee nemen dat het nooit echt wat zal worden! Voor de goede orde, ik bedoel dit beslist niet vervelend en ik wil je hiermee niet aanvallen.
Ik heb het er op dit moment heel moeilijk mee. Ik wou dat mijn GM en ik onze verlangens hadden kunnen beteugelen. We hebben zo veel lol gehad als goede vrienden en collega's. Ik heb nu het gevoel dat ik mezelf niet meer in de ogen kan kijken, schaam me voor het feit dat ik mijn gevoelens niet in de hand heb.
Omdat ik een dagboek bijhoud kan ik lezen dat ik begin dit jaar al dezelfde tegenstrijdige cyclus van gevoelens had. Ik ben dus niet veel verder gekomen. Het is nog steeds een kwestie van aantrekken en afstoten. Ik word doodmoe van mezelf en ik moet er niet aan denken dat dit jaren gaat duren.
Het lijkt wel alsof we gegrepen zijn door iets wat sterker is dan ons zelf. Dit klinkt idioot en dat is het ook, want ik ben er zelf bij.
Zodra ik hem weer spreek ga ik de stekker er uit trekken. Vanaf nu zullen we alleen nog collega's zijn. De pijn overspoelt me elke keer dat hij vertrokken is.
Sterkte aan iedereen die het moeilijk heeft.
Hoe is het met km?
zondag 20 mei 2007 om 13:06
Ik ben ook wel van mening dat we dit geruzie maar moeten laten rusten en verder gaan hoe we bezig waren. Ik zie dit topic ook nog altijd als een lifesaver voor bijna-minnaressen of voor zoals de meesten van ons: die al zo stom zijn geweest om erin te trappen.
Als er nieuwe minnaressen op dit topic komen in deze warboel, rennen ze gelijk weer weg en dat zou jammer zijn.
We gaan gewoon weer lekker verder met hoe het was en ja natuurlijk komen er weleens off topic dingen langs. Dat is helemaal niet erg en vaak zelfs leuk (ik heb het niet over het geruzie). Af en toe heerlijk dat het om iets anders gaat dan GM.
En als er dames zijn die er de behoefte aan hebben om op MSN te gaan, te bellen of te mailen. Dat is ook logisch en dat staat een ieder vrij, toch?
Als er nieuwe minnaressen op dit topic komen in deze warboel, rennen ze gelijk weer weg en dat zou jammer zijn.
We gaan gewoon weer lekker verder met hoe het was en ja natuurlijk komen er weleens off topic dingen langs. Dat is helemaal niet erg en vaak zelfs leuk (ik heb het niet over het geruzie). Af en toe heerlijk dat het om iets anders gaat dan GM.
En als er dames zijn die er de behoefte aan hebben om op MSN te gaan, te bellen of te mailen. Dat is ook logisch en dat staat een ieder vrij, toch?
zondag 20 mei 2007 om 13:15
zondag 20 mei 2007 om 13:18
Als er hier een minnares op het forum komt die voor steun komt en gaat meelezen, is die persoon zo weer weg , wat Biga ook al zegt. Ik schaam me dood. Zoals ik al eerder zei zo valt er niet meer met goed fatsoen ontopic te posten. Ik vind het ongelofelijk hoe de eigenwijsheid van 1 persoon zo een heel topic om zeep kan helpen. Want dat is het gewoon. Soms moet je je gewoon een beetje aanpassen. Dat moeten we allemaal.... En met mn hormonen heeft dit niks te maken thanks very much.
zondag 20 mei 2007 om 13:20
Hee wereldmeid, nog steeds voornemens om te stoppen? Of was jij dat niet?
Goed dat je een dagboek hebt bijgehouden. Mijn mails over en weer met GM zijn ook een soort dagboek en dan zie ik dat we 2 jaar geleden precies dezelfde teksten hadden. Met andere woorden: het schiet niet op!
Zou dat de reden zijn dat het extra moeilijk is om te stoppen: het loslaten van de vriendschap (als die aanwezig is)? Ik mis natuurlijk de sex wel maar dat is een algemeen probleem bij mij als ik het een tijdje niet heb maar ik mis vooral de geweldige gesprekken en ruggespraak over bepaalde zaken die ik met niemand anders zo goed kon hebben als met hem. Een beetje het: ik moet het nu helemaal alleen doen gevoel.
Heb jij dat ook?
Goed dat je een dagboek hebt bijgehouden. Mijn mails over en weer met GM zijn ook een soort dagboek en dan zie ik dat we 2 jaar geleden precies dezelfde teksten hadden. Met andere woorden: het schiet niet op!
Zou dat de reden zijn dat het extra moeilijk is om te stoppen: het loslaten van de vriendschap (als die aanwezig is)? Ik mis natuurlijk de sex wel maar dat is een algemeen probleem bij mij als ik het een tijdje niet heb maar ik mis vooral de geweldige gesprekken en ruggespraak over bepaalde zaken die ik met niemand anders zo goed kon hebben als met hem. Een beetje het: ik moet het nu helemaal alleen doen gevoel.
Heb jij dat ook?
zondag 20 mei 2007 om 13:27
Hoi Biga, ik ben inderdaad bang die vriendschap te verliezen. We hebben ons lange tijd voorgenomen om nooit 'all the way' te gaan. Ik moet bekennen dat ik er na de eerste keer beslist geen spijt van had, want ik had een gevoel van: dit was onvermijdelijk. Maar de tweede keer kan ik mezelf niet zo gemakkelijk vergeven.
Ik zal mijn gevoelens voor hem een plek moeten geven maar ik vrees dat ik nog lang pijn zal voelen als ik hem zie, zo van: 'afscheid van een illusie' terwijl er nooit sprake is geweest van de kans op een gezamenlijke toekomst. De herinneringen aan vele geweldige momenten samen wis ik niet zomaar uit.
Verstandelijk heb ik een aantal zaken vanaf het begin geweten. Maar deze accepteren, zeker als er heftige gevoelens spelen, is heel moeilijk.
Ik hoop dat hij mij de ruimte kan laten om tot mezelf te komen.
Ik zal mijn gevoelens voor hem een plek moeten geven maar ik vrees dat ik nog lang pijn zal voelen als ik hem zie, zo van: 'afscheid van een illusie' terwijl er nooit sprake is geweest van de kans op een gezamenlijke toekomst. De herinneringen aan vele geweldige momenten samen wis ik niet zomaar uit.
Verstandelijk heb ik een aantal zaken vanaf het begin geweten. Maar deze accepteren, zeker als er heftige gevoelens spelen, is heel moeilijk.
Ik hoop dat hij mij de ruimte kan laten om tot mezelf te komen.
zondag 20 mei 2007 om 13:51
Ja dat omschrijf je goed: afscheid nemen van een illusie, een droom, de hoop. Je moet het inderdaad even op verstand doen want als je je gevoel achterna gaat...
Hoewel, je geeft zelf al aan dat het gevoel t.a.v. "de verhouding" en alle nadelen die dat met zich meebrengt niet meer goed is. En dat moet je onthouden. Moeilijk maar het kan wel. Hier zit er ook eentje....
zondag 20 mei 2007 om 14:13
bah zit ik een heel verhaal te typen, alles weg...
Wereldmeid ik zei dus dat als je het zou volhouden om te stoppen ik het erg knap zou vinden van je, ik werk dus ook samen met mijn GM en ben het soms ook zo zat, hij zegt dat ie van me houdt maar ik vind zijn gedrag dat soms zo tegenspreken maar aan de andere kant misschien is ie ook wel zo in het echte leven en weet ik dat nog niet:D
Maar het blijft lastig, ik ben vooral erg onrustig deze dagen omdat ik niets vanhem heb gehoord, nu gebeurd dat meestal niet maar als ik hem de laatste dag niet zie dan smst ie meestal wel iets..nu helemaal niets, eerst was ik kwaad nu weer bang dat er iets is...maar denk ook aan de andere kant weer tja, morgen (mijn 1e dag vakantie) belt ie me misschien wel en is zich van geen kwaad bewust...whats new?
Wereldmeid ik zei dus dat als je het zou volhouden om te stoppen ik het erg knap zou vinden van je, ik werk dus ook samen met mijn GM en ben het soms ook zo zat, hij zegt dat ie van me houdt maar ik vind zijn gedrag dat soms zo tegenspreken maar aan de andere kant misschien is ie ook wel zo in het echte leven en weet ik dat nog niet:D
Maar het blijft lastig, ik ben vooral erg onrustig deze dagen omdat ik niets vanhem heb gehoord, nu gebeurd dat meestal niet maar als ik hem de laatste dag niet zie dan smst ie meestal wel iets..nu helemaal niets, eerst was ik kwaad nu weer bang dat er iets is...maar denk ook aan de andere kant weer tja, morgen (mijn 1e dag vakantie) belt ie me misschien wel en is zich van geen kwaad bewust...whats new?
