minnaressen deel 30

Maar het blijft lastig, ik ben vooral erg onrustig deze dagen omdat ik niets vanhem heb gehoord, nu gebeurd dat meestal niet maar als ik hem de laatste dag niet zie dan smst ie meestal wel iets..nu helemaal niets, eerst was ik kwaad nu weer bang dat er iets is...maar denk ook aan de andere kant weer tja, morgen (mijn 1e dag vakantie) belt ie me misschien wel en is zich van geen kwaad bewust...whats new?

Jij bent goed vrolijk Benedicte. ;)

Weet je wat denk ik het probleem is met de meeste GM? Ze geloven oprecht zichzelf. Dus in hun ogen doen ze bijna niks verkeerd, zijn ze zich van geen kwaad bewust. Ze geloven hun eigen leugens en dus zijn ze zo overtuigend. Ze zijn op het moment overtuigd dat ze van je houden. En daardoor geloof je ze. Omdat ze zichzelf geloven voelt het echt. Snappen jullie nog een beetje wat ik bedoel?



Wat ik bedoel te zeggen dat vele minnaressen oprecht geloven in het houden-van van de GM naar hen toe. Zo van 'als ie het niet meende zou ik het wel voelen'.  De GM creeert voor zichzelf een sprookje wat ie zelf is gaan geloven...

Hoi Nef, ik krijg van mijn GM helemaal niet de indruk dat hij in zijn eigen leugens gelooft.

Mijn hart wil graag geloven dat het houden-van is, maar mijn verstand weet dat het nodig-hebben is. GM en ik zijn allebei 'uitgehongerd' als het gaat om warmte, steun, begrip en een arm om ons heen. We troosten elkaar als we het moeilijk hebben. In die zin was het onvermijdelijk dat onze vriendschap uit de hand is gelopen.

Helaas heb ik geen vrienden of vriendinnen bij wie ik mijn hart kan uitstorten i.p.v. bij mijn GM. Ik denk dat het tijd wordt daar aan te werken. 



Hoe meer ik me probeer vast te houden aan de gedachte dat ik het wel aankan, hoe heftiger de pijn is als ik de realiteit onder ogen zie.  

Ik kan en wil hem niet de schuld geven van de pijn die ik voel, want immers heb ik hier zelf aan mee gedaan.

Hoi Nef en TT,



Ik geloof ook niet echt dat mijn GM in zijn eigen leugens geloofd, ik denk nog steeds dat ie niet liegt, maar wel dat ie in een droomwereld leeft en mij af en toe meesleept. Dat is denk ik precies het zelfde als wat ik met mijn post bedoelde.

Ik kan hem ook niets verwijten, zal ik ook niet doen, het is zoals Wereldmeid zegt, mijn eigen aandeel is net zo groot als de zijne.

Ik hou van hem en hij van mij maar hij wil/kan geen afstand doen van zijn kinderen dat begrijp ik heel goed, lijkt me ook erg moeilijk ook al heb ik ze zelf niet. Ook dat is iets wat hij oprecht gelooft. Hij liegt niet bewust, maar klampt zich vast aan iets. Aan een idee dat hij zijn kinderen niet in de steek kan laten bladiebla. Want er scheiden zoveel mensen, en die raken hun kinderen heus niet kwijt. As we speak zit er gezellig een kind hier op de bank die even bij papa komt buurten. Hij gebruikt de kids niet BEWUST als leugenachtige smoes, hij gelooft écht dat dat het probleem is. En dat ie van je houdt...etc. En dat maakt het zo moeilijk want het is zo geloofwaardig omdat de emoties van hem zo oprecht overkomen.

Ik gelood ook wel dat je gelijkt hebt wat die "leugens" betreft, het houdt hem op de been, weet ik ook zeker, bij hem in de familie komen ook wel scheidingen voor en hij ziet dus wel dat zij hun kinderen ook niet kwijt zijn, maar ja bij hem is het (natuurlijk) anders...

Tja misschien wil ik hem wel te graag geloven, ik weet het niet maar ik hoop en geloof nog steeds dat hij niet liegt naar mij maar ja dat is een gevoel

Veel vrouwen denken namelijk Als ie liegt dan voel ik dat wel. Dus gaan ze er vanuit dat ie niet liegt. En dat doet ie ook in zijn ogen niet maar hij houdt zichzelf voor de gek. Zodra je dat kan inzien kan je ook jezelf beter vergeven voor het er in stinken.

Ik vind dat veel GM praten over scheiden alsof ze het wiel aan het uitvinden zijn. Alsof zij de scheiding aan het uitvinden zijn. Alsof zij de eerste zijn die gaan scheiden op deze wereld. Nee, ze zijn niet de eerste op deze wereld. Maar een GM  is wel zijn eigen scheiding aan het uitvinden en in die zin zijn ze wel degelijk het wiel aan het uitvinden. Een boel procedures liggen vast, wat een scheiding emotioneel met je doet echter niet.



Hun kinderen in de steek laten... terwijl ze in dagelijks leven door hun drukke baan die kids ook nauwelijks zien. En toch voelt het als in de steek laten. Ook ik zie mijn kinderen minder vaak of minder lang dan ik zou willen. Maar ik zie ze wel bijna elke dag.  Ze doen alsof het alles of niets is. Terwijl het ook EN EN kan zijn. Ja ze zien hun kinderen minder vaak. En dat kan heel goed een reden zijn om niet te scheiden. Maar de kwaliteit van hun leven gaat er wel op vooruit als er geen slecht huwelijk meer is waar aan vastgeklampt word. Dit gaat mij te ver hoor! de kwaliteit van mijn leven gaat er niet op vooruit als ik het dagelijkse contact met mijn kinderen moet inruilen voor een leukere relatie. Want het is wel degelijk OF een leuke relatie OF je kinderen dagelijks om je heen hebben. Wat voor voorbeeld geef je je kids in godsnaam als je liever in een liefdeloos huwelijk blijft aanmodderen dan dat je serieus voor je geluk gaat. Dat ligt er helemaal aan wat je je kinderen laat zien van je liefdeloze huwelijk. Je kunt de vraag om omdraaien: wat voor voorbeeld geeft je je kinderen als je je eigen geluk vóór hun belangen laat gaan.



Scheiden op zich is mits goed uitgelegd aan kids niet schadelijk in mijn ogen. Touwtrekken bakkeleien etc WEL. Natuurlijk is bakkeleien en touwtrekken om de kids het meest schadelijk, maar we hoeven er toch niet over te discussiëren dat scheiden schadelijk is voor kinderen? Dat is in meerdere onderzoeken objectief aangetoond. Kinderen leiden schade door een scheiding. Die schade kun je beperken, de schade herstelt zich in veel gevallen voor een groot deel wel weer, maar ze lopen schade op.



Kortom de GM maakt zich heeeel druk over iets dat achteraf mee kan vallen. Iets dat achteraf mee KAN vallen. Dat risico voor mijn kinderen ga ik dus niet lopen!

Zet zichzelf klem in verhalen om naar zichzelf te verantwoorden waarom ie geen keuze kan maken. Niet kiezen is ook een keuze. En ja zolang niemand hem tot die keuze dwingt zal ie hem niet maken. Is de Minnares degene die de keuze probeert af te dwingen zal dat bijna altijd resulteren in GM die met hangende pootjes terugkruipt in zijn huwelijk want dat is 'veilig'. Het heeft wat mij betreft niet te maken met veilig of met hangende pootjes. Zowel mijn GM als ik kiezen voor stabiliteit voor de kinderen en die is te vinden in onze huwelijken. Het in de relaties blijven, is dus een gevolg van deze keuze.

Zeg Lilith, hoe doe je dat? Na twee jaar nog steeds in die toekomstloze relatie investeren en er (schijnbaar) genoegen mee nemen dat het nooit echt wat zal worden! Voor de goede orde, ik bedoel dit beslist niet vervelend en ik wil je hiermee niet aanvallen.