Relaties
alle pijlers
minnaressen deel 30
zondag 20 mei 2007 om 17:52
quote:
Bedankt TT, ik loop nu heel de dag op wolkjes met die bruine benen van me!
Nou Lilith, klinkt niet goed meid. Tis dubbel allemaal he?
xxx
Niet goed? uhhhh wat is er niet goed aan dan?
Op die taart stonden zo veel kaarsjes dat ik dat in geen enkele relatie meer vol zou kunnen maken. Ik ben niet meer een van de jongste hier hoor. En GM ook niet. Dus niks dubbel.
Bedankt TT, ik loop nu heel de dag op wolkjes met die bruine benen van me!
Nou Lilith, klinkt niet goed meid. Tis dubbel allemaal he?
xxx
Niet goed? uhhhh wat is er niet goed aan dan?
Op die taart stonden zo veel kaarsjes dat ik dat in geen enkele relatie meer vol zou kunnen maken. Ik ben niet meer een van de jongste hier hoor. En GM ook niet. Dus niks dubbel.
zondag 20 mei 2007 om 17:57
Kinderen voelen stemmingen tussen ouders haarfijn aan. Ik kan me nog heel goed herinneren hoe die spanning voelde. Dat ze uiteindelijk uitelkaar gingen was een opluchting. Na het verdriet 2 opgeruimde ouders die weer vrolijk konden doen en mijn vader zag ik opeens meer dan toen hij nog thuis woonde.
Scheelt ook dat mijn ouders nooit over onze hoofden e.e.a. hebben uitgevochten. Ze waren daar heel netjes en zuiver in. Maar toch voel je alles als kind. Dus voel je ook wanneer het weer goed is, gescheiden of niet.
Ik heb mijn exGM weleens gezegd dat ik best begreep dat hij zijn kinderen geen gescheiden ouders gunde maar of hij zich nooit afvroeg hoe zijn kinderen tegen het fenomeen "relatie" aan zouden gaan kijken met ouders die elkaar geen genegenheid tonen, veel ruzie hebben, gespannen stiltes.
Mijn ouders hebben zelf een liefdevolle jeugd gehad met veel aanhankelijkheid van hun ouders naar de kinderen maar ook naar elkaar. Ik heb dat ook weer meegekregen. Af en toe natuurlijk een IEUWWW gatverdamme hou eens op met elkaar kussen maar dat is nou eenmaal op die leeftijd.
Ik stel me zo voor dat als ik leef naar het beeld van mijn ouders, de kinderen van GM later niet gewend zijn om genegenheid te tonen naar hun partner met alle gevolgen van dien.
Het is allemaal niet zo zwart wit natuurlijk en het is niet een wet van meden en perzen dat het dan ook altijd zo loopt maar wel iets om over na te denken.
En Slaaajjjjj, de man die jij gesproken hebt: zo stel ik me voor dat mijn GM zich voelt. Ik denk wel dat veel mannen zich zo voelen en dat het niet altijd zo is dat ze maar fluitend doorgaan en het alleen maar jammer vinden dat hun sexadresje weg is. Maar helaas is het zijn probleem. Ik kan dat niet voor hem veranderen. Vrouwen hebben gelukkig nog het voordeel dat ze er beter over kunnen praten met andere vrouwen en mannen eigenlijk niet.
Scheelt ook dat mijn ouders nooit over onze hoofden e.e.a. hebben uitgevochten. Ze waren daar heel netjes en zuiver in. Maar toch voel je alles als kind. Dus voel je ook wanneer het weer goed is, gescheiden of niet.
Ik heb mijn exGM weleens gezegd dat ik best begreep dat hij zijn kinderen geen gescheiden ouders gunde maar of hij zich nooit afvroeg hoe zijn kinderen tegen het fenomeen "relatie" aan zouden gaan kijken met ouders die elkaar geen genegenheid tonen, veel ruzie hebben, gespannen stiltes.
Mijn ouders hebben zelf een liefdevolle jeugd gehad met veel aanhankelijkheid van hun ouders naar de kinderen maar ook naar elkaar. Ik heb dat ook weer meegekregen. Af en toe natuurlijk een IEUWWW gatverdamme hou eens op met elkaar kussen maar dat is nou eenmaal op die leeftijd.
Ik stel me zo voor dat als ik leef naar het beeld van mijn ouders, de kinderen van GM later niet gewend zijn om genegenheid te tonen naar hun partner met alle gevolgen van dien.
Het is allemaal niet zo zwart wit natuurlijk en het is niet een wet van meden en perzen dat het dan ook altijd zo loopt maar wel iets om over na te denken.
En Slaaajjjjj, de man die jij gesproken hebt: zo stel ik me voor dat mijn GM zich voelt. Ik denk wel dat veel mannen zich zo voelen en dat het niet altijd zo is dat ze maar fluitend doorgaan en het alleen maar jammer vinden dat hun sexadresje weg is. Maar helaas is het zijn probleem. Ik kan dat niet voor hem veranderen. Vrouwen hebben gelukkig nog het voordeel dat ze er beter over kunnen praten met andere vrouwen en mannen eigenlijk niet.
zondag 20 mei 2007 om 18:00
quote:
quote: biga reageerde
Bedankt TT, ik loop nu heel de dag op wolkjes met die bruine benen van me!
Nou Lilith, klinkt niet goed meid. Tis dubbel allemaal he?
xxx Niet goed? uhhhh wat is er niet goed aan dan?
Op die taart stonden zo veel kaarsjes dat ik dat in geen enkele relatie meer vol zou kunnen maken. Ik ben niet meer een van de jongste hier hoor. En GM ook niet. Dus niks dubbel.
Ohhhhhh, verkeerd ingeschat. Dacht dat de toon aan het einde omlaag ging: zo van helaassss, zucht, vrees van niet...zucht!
Nou gelukkig maar, besef nu opeens ook dat jij geloof ik de enige bent die het wel goed kan handelen. Soms haal ik weleens mensen doorelkaar hier. Allemaal hetzelfde verhaal maar toch weer die verschillen!
quote: biga reageerde
Bedankt TT, ik loop nu heel de dag op wolkjes met die bruine benen van me!
Nou Lilith, klinkt niet goed meid. Tis dubbel allemaal he?
xxx Niet goed? uhhhh wat is er niet goed aan dan?
Op die taart stonden zo veel kaarsjes dat ik dat in geen enkele relatie meer vol zou kunnen maken. Ik ben niet meer een van de jongste hier hoor. En GM ook niet. Dus niks dubbel.
Ohhhhhh, verkeerd ingeschat. Dacht dat de toon aan het einde omlaag ging: zo van helaassss, zucht, vrees van niet...zucht!
Nou gelukkig maar, besef nu opeens ook dat jij geloof ik de enige bent die het wel goed kan handelen. Soms haal ik weleens mensen doorelkaar hier. Allemaal hetzelfde verhaal maar toch weer die verschillen!
zondag 20 mei 2007 om 18:05
Haha, heb de kaarsjes even proberen te tellen maar ik vrees ook dat ik het niet meer red hoor! Je "klinkt" trouwens wel veel jonger maar daar schijn ik ook "last" van te hebben. 
Dat van die energie krijgen klopt: dat is hetgeen waardoor je verder kunt. Ik merkte dat ik wel veel energie kreeg van het contact maar het kostte me op een gegeven moment veel meer energie dat ie weer wegging, het missen enz. Heeft een therapeut ook weleens tegen me gezegd: als je uit een relatie meer energie krijgt dan dat je erin stopt dan is het goed. Als je op een gegeven moment meer energie verbruikt dan dat je krijgt, dan moet je kijken of de relatie nog wel de juiste is voor jou.
Vond ik wel een eye-opener. Wel de enige van heel die therapie trouwens.
Dat van die energie krijgen klopt: dat is hetgeen waardoor je verder kunt. Ik merkte dat ik wel veel energie kreeg van het contact maar het kostte me op een gegeven moment veel meer energie dat ie weer wegging, het missen enz. Heeft een therapeut ook weleens tegen me gezegd: als je uit een relatie meer energie krijgt dan dat je erin stopt dan is het goed. Als je op een gegeven moment meer energie verbruikt dan dat je krijgt, dan moet je kijken of de relatie nog wel de juiste is voor jou.
Vond ik wel een eye-opener. Wel de enige van heel die therapie trouwens.
zondag 20 mei 2007 om 18:13
quote:Het dagelijks contact met zijn kinderen is voor 99 % hetzelfde als voor de scheiding dit komt door hoe hun het hebben opgelost met werktijden. Dat werkt voor hun. Kun je me ook vertellen hoe 2 managers hun werktijden zo gaan regelen dat de kinderen er niet onder gaan lijden? En hij ruilt zijn kinderen niet in voor een leuke relatie. Hij niet - maar veel anderen wel. Voor mij zou dat wel gelden. Voor mijn vriend ook. 't is wat rot als de kinderren rond etenstijd een telefoontje krijgen dat pa en/of ma nog éven een crisisje hebben op te lossen en niet precies weten wanneer thuis te zijn. Eén ouder met zo'n functie, dat kan. Twee, dat wordt wat moeilijker. Zowel hij als ik zou de kinderen kwijt zijn. Denk je nou echt dat kinderen wat hebben aan ouders die niet van elkaar houden. Ja, ik denk dat kinderen iets kunnen hebben aan ouders die geen passie meer voor elkaar voelen. Dat is iets anders dan 'niet meer van elkaar houden'. Ik houd van mijn man - van de geschiedenis die wij samen hebben, van de kinderen die we samen op de wereld hebben gezet. Wat voor voorbeeld is dat nou weer? Het is iets minder zwart/wit. Niet elke GM of GV heeft een slechte relatie vol strijd of desinteresse.
Ja het is iets meer georganiseer en passen en meten. iets...., zoals in: één van beide heeft z'n carrière op te geven.
Ik blijf erbij van blijven voor de kinderen wordt uiteindelijk niemand gelukkiger. OOK de kinderen niet. Ik zou me ook zwaar ellendig voelen als ik er later achterkom dat mijn ouders de schijn ophielden voor ons. Kinderen zijn heus niet achterlijk! Tja, wat is de definitie van schijn ophouden. Het komt op mij over of je ervan uitgaat dat elke GM of GV een slechte relatie thuis heeft. Dat hoeft niet. En nee, kinderen zijn niet achterlijk. Maar of je nou constant aan elkaar moet zit plukken thuis? Mijn kinderen voelen wel zorg en genegenheid tussen ons - want die is er nog wel. Natuurlijk, als je rollend over straat gaat, kun je beter uit elkaar gaan. Als er alleen nog kilte is en desinteresse, ook. Maar ik denk dat dat heel vaak niet het geval is, dat de GM of GV vaak wel 'iets' mist in de relatie, of dat de passie, de heftige liefde, datgene wat je partners maakt, over is. En dan is het helemaal geen slechte oplossing als je ervoor kiest om de kinderen een stabiele basis te geven en daarvoor zelf een stap terug te doen.
Ja het is iets meer georganiseer en passen en meten. iets...., zoals in: één van beide heeft z'n carrière op te geven.
Ik blijf erbij van blijven voor de kinderen wordt uiteindelijk niemand gelukkiger. OOK de kinderen niet. Ik zou me ook zwaar ellendig voelen als ik er later achterkom dat mijn ouders de schijn ophielden voor ons. Kinderen zijn heus niet achterlijk! Tja, wat is de definitie van schijn ophouden. Het komt op mij over of je ervan uitgaat dat elke GM of GV een slechte relatie thuis heeft. Dat hoeft niet. En nee, kinderen zijn niet achterlijk. Maar of je nou constant aan elkaar moet zit plukken thuis? Mijn kinderen voelen wel zorg en genegenheid tussen ons - want die is er nog wel. Natuurlijk, als je rollend over straat gaat, kun je beter uit elkaar gaan. Als er alleen nog kilte is en desinteresse, ook. Maar ik denk dat dat heel vaak niet het geval is, dat de GM of GV vaak wel 'iets' mist in de relatie, of dat de passie, de heftige liefde, datgene wat je partners maakt, over is. En dan is het helemaal geen slechte oplossing als je ervoor kiest om de kinderen een stabiele basis te geven en daarvoor zelf een stap terug te doen.
zondag 20 mei 2007 om 18:16
In de situatie van mijn man was er kilte en desinteresse. Hij heeft baan in de avond uren zij werkt overdag. Ze wisselen dus af. Voor kids is alleen veranderd dat ze nu naar een ander huis moeten om papa te zien (op loopafstand)
Trouwens ik ken ook zat kinderen die GEEN gescheiden ouders hebben maar carriere ouders en die blijve over of gaan 1x per week met een vriendinnetje mee. Die zitten met dezelfde problemen als gescheiden ouders.
Trouwens ik ken ook zat kinderen die GEEN gescheiden ouders hebben maar carriere ouders en die blijve over of gaan 1x per week met een vriendinnetje mee. Die zitten met dezelfde problemen als gescheiden ouders.
zondag 20 mei 2007 om 18:17
quote:
Haha, heb de kaarsjes even proberen te tellen maar ik vrees ook dat ik het niet meer red hoor! Je "klinkt" trouwens wel veel jonger maar daar schijn ik ook "last" van te hebben.
Dat van die energie krijgen klopt: dat is hetgeen waardoor je verder kunt. Ik merkte dat ik wel veel energie kreeg van het contact maar het kostte me op een gegeven moment veel meer energie dat ie weer wegging, het missen enz. Heeft een therapeut ook weleens tegen me gezegd: als je uit een relatie meer energie krijgt dan dat je erin stopt dan is het goed. Als je op een gegeven moment meer energie verbruikt dan dat je krijgt, dan moet je kijken of de relatie nog wel de juiste is voor jou.
Vond ik wel een eye-opener. Wel de enige van heel die therapie trouwens.
Ja daar zeg je een waar woord; en ik krijg er inderdaad nog steeds meer energie uit dan dat het me kost als hij er niet is. Natuurlijk mis ik hem dan wel; soms zelfs heel erg (vorig jaar moest ik hem 3 maanden missen) maar dat maakt het ook wel weer extra spannend om hem weer te zien en te voelen.
Maar mijn leven is vol genoeg om het goed draagbaar te houden.
Ik vergelijk het altijd maar met een vrouw van een zeeman of militair; die moeten hun mannen ook voor langere tijd missen.
Haha, heb de kaarsjes even proberen te tellen maar ik vrees ook dat ik het niet meer red hoor! Je "klinkt" trouwens wel veel jonger maar daar schijn ik ook "last" van te hebben.
Dat van die energie krijgen klopt: dat is hetgeen waardoor je verder kunt. Ik merkte dat ik wel veel energie kreeg van het contact maar het kostte me op een gegeven moment veel meer energie dat ie weer wegging, het missen enz. Heeft een therapeut ook weleens tegen me gezegd: als je uit een relatie meer energie krijgt dan dat je erin stopt dan is het goed. Als je op een gegeven moment meer energie verbruikt dan dat je krijgt, dan moet je kijken of de relatie nog wel de juiste is voor jou.
Vond ik wel een eye-opener. Wel de enige van heel die therapie trouwens.
Ja daar zeg je een waar woord; en ik krijg er inderdaad nog steeds meer energie uit dan dat het me kost als hij er niet is. Natuurlijk mis ik hem dan wel; soms zelfs heel erg (vorig jaar moest ik hem 3 maanden missen) maar dat maakt het ook wel weer extra spannend om hem weer te zien en te voelen.
Maar mijn leven is vol genoeg om het goed draagbaar te houden.
Ik vergelijk het altijd maar met een vrouw van een zeeman of militair; die moeten hun mannen ook voor langere tijd missen.
zondag 20 mei 2007 om 18:19
Ik kreeg visite dus kon even niet reageren...
Nou ik ben zelf ook al op een leeftijd dat ik wel weet wat wel en wat niet, zelf jaren een relatie gehad met iemand gehad die alles bij elkaar loog en natuurlijk zag ik het op het laatst wel maar ja kop in het zand en maar verder want ja als hij ging wie zou me dannog leuk vinden en de moete waard,, enj a daar was GM hij vond me leuk en de moeite waard en hoppa daar gaan we weer, weet het allemaal wel maar doe er niets mee, ergens vind ik het zo wel goed, hoezo bindingsangst en verlatingsangst...?? Ik denk dat dat best wel meetelt, hij zal nooit echt weten wie ik ben want stel dat hij er achter komt wie ik echt ben en hij me daarom niet meer moet dan is dit wel zo veilig...
Klinkt zieliger dan dat het is hoor! ik heb genoeg vriendinnen, vrienden, leuk werk en leuke ouders maar toch heb ik een beetje hetzelfde gevoel als Nef vanmiddag schreef, hoe kan het dan ze me nog steeds vragen om leuke dingen te doen, want...en ja vul maar in..
Nou ik ben zelf ook al op een leeftijd dat ik wel weet wat wel en wat niet, zelf jaren een relatie gehad met iemand gehad die alles bij elkaar loog en natuurlijk zag ik het op het laatst wel maar ja kop in het zand en maar verder want ja als hij ging wie zou me dannog leuk vinden en de moete waard,, enj a daar was GM hij vond me leuk en de moeite waard en hoppa daar gaan we weer, weet het allemaal wel maar doe er niets mee, ergens vind ik het zo wel goed, hoezo bindingsangst en verlatingsangst...?? Ik denk dat dat best wel meetelt, hij zal nooit echt weten wie ik ben want stel dat hij er achter komt wie ik echt ben en hij me daarom niet meer moet dan is dit wel zo veilig...
Klinkt zieliger dan dat het is hoor! ik heb genoeg vriendinnen, vrienden, leuk werk en leuke ouders maar toch heb ik een beetje hetzelfde gevoel als Nef vanmiddag schreef, hoe kan het dan ze me nog steeds vragen om leuke dingen te doen, want...en ja vul maar in..
zondag 20 mei 2007 om 18:20
Even voor de duidelijkheid in het voorbeeld wat ik geef ga ik er vanuit dat het een relatie betreft waarin de GM echt niet meer gelukkig is met vrouw, maar blijft vanwege de kinderen, de schijn ophouden naar de familie, de angst om het onbekende. De situatie waarin ik denk Ga in godsnaam uit elkaar. Niet de mensen die nog op zich een goeie relatie hebben thuis.
zondag 20 mei 2007 om 18:20
quote:Bovendien zijn er ooit onderzoeken gedaan naar de schade bij kinderen die VOELEN dat hun ouders elkaar niet meer lief vinden? De schade die kinderen ondervinden door bij heug en meug bij elkaar blijvende ouders? Ik ken uit mijn eigen omgeving ook de verhalen van opgeluchte kinderen die blij waren na zoveel jaar toneelspelen dat hun ouders éindelijk gingen scheiden. Die zijn er dus ook. Iedereen redeneert vanuit zijn eigen referentiekader, veronderstel ik. Ik vind mijn partner nog lief (en hij mij), mijn vriend vindt zijn vrouw nog lief (en zij hem). Er is dus geen sprake van tegen heug en meug of toneelspelen. Ja, ik zou liever mijn leven verder delen met mijn GM en alle kinderen. Maar dat gaat niet werken - er zou ook een au-pair of iets dergelijks in huis moeten zijn of een wel zeer betrouwbare oppas die op elk moment direct inzetbaar is. Het alternatief is de kinderen bij de partners achterlaten en alleen de weekenden samen zijn. Dat is te weinig voor ons allebei. Dan zou het dus inderdaad de kinderen inwisselen zijn. En daar word ik niet gelukkig van.
zondag 20 mei 2007 om 18:23
Zie mijn vorige post Chrystal.
Trouwens, mijn ervaring is dat de GM die het thuis nog redelijk tot goed naar zn zin heeft zijn minnares ook niet gek maakt met valse beloftes tot scheiden. Die zijn vaak heel duidelijk van Ik ga thuis niet weg.
Terwijl de drollen in pispot ronddraaiers tot de categorie Ik Wil Weg Maar Ik Durf Niet Vanwege 1001 Enge Dingen- GM behoren.
Trouwens, mijn ervaring is dat de GM die het thuis nog redelijk tot goed naar zn zin heeft zijn minnares ook niet gek maakt met valse beloftes tot scheiden. Die zijn vaak heel duidelijk van Ik ga thuis niet weg.
Terwijl de drollen in pispot ronddraaiers tot de categorie Ik Wil Weg Maar Ik Durf Niet Vanwege 1001 Enge Dingen- GM behoren.
zondag 20 mei 2007 om 18:24
quote:Trouwens ik ken ook zat kinderen die GEEN gescheiden ouders hebben maar carriere ouders en die blijve over of gaan 1x per week met een vriendinnetje mee. Die zitten met dezelfde problemen als gescheiden ouders.overblijven moeten de kinderen nu ook al - en één keer per week met een vriendje of vriendinnetje mee ook. 
ontaardde moeder ben ik! Als GM en ik samen verder zouden gaan, blijft het niet bij lunchtijd. Ik mis ook het diner thuis nogal eens omdat er crisis is. Hij ook. Kun je kinderen niet aandoen, die onzekerheid.
ontaardde moeder ben ik! Als GM en ik samen verder zouden gaan, blijft het niet bij lunchtijd. Ik mis ook het diner thuis nogal eens omdat er crisis is. Hij ook. Kun je kinderen niet aandoen, die onzekerheid.
zondag 20 mei 2007 om 18:25
quote:
Ik vergelijk het altijd maar met een vrouw van een zeeman of militair; die moeten hun mannen ook voor langere tijd missen.
Ja maar met dat verschil dat ie naar zee gaat of een land verdedigen en dat ie thuis komt bij mij en niet naar zijn gezin gaat waardoor ik hem moet missen. Ik zou jouw voorbeeld wel aan kunnen, vriendinnen en familie zat om mijn tijd mee door te brengen. Maar als jij het wel aankunt. Prima, dan ben ik echt de laatste die tegen jou zegt dat je ermee op moet houden. Jij hebt een modus gevonden waar je gelukkig in bent. Ik kon dit ook zo voelen de 1e twee jaar maar daarna was het op. Zucht...heb er nog steeds geen spijt van, waren mooie jaren, ondanks alles had ik ze niet willen missen. Mijn referentiekader voor hoe een relatie zou moeten zijn is daarmee wel bijgesteld.
Ik vergelijk het altijd maar met een vrouw van een zeeman of militair; die moeten hun mannen ook voor langere tijd missen.
Ja maar met dat verschil dat ie naar zee gaat of een land verdedigen en dat ie thuis komt bij mij en niet naar zijn gezin gaat waardoor ik hem moet missen. Ik zou jouw voorbeeld wel aan kunnen, vriendinnen en familie zat om mijn tijd mee door te brengen. Maar als jij het wel aankunt. Prima, dan ben ik echt de laatste die tegen jou zegt dat je ermee op moet houden. Jij hebt een modus gevonden waar je gelukkig in bent. Ik kon dit ook zo voelen de 1e twee jaar maar daarna was het op. Zucht...heb er nog steeds geen spijt van, waren mooie jaren, ondanks alles had ik ze niet willen missen. Mijn referentiekader voor hoe een relatie zou moeten zijn is daarmee wel bijgesteld.
zondag 20 mei 2007 om 18:26
quote:
Zie mijn vorige post Chrystal.
Trouwens, mijn ervaring is dat de GM die het thuis nog redelijk tot goed naar zn zin heeft zijn minnares ook niet gek maakt met valse beloftes tot scheiden. Die zijn vaak heel duidelijk van Ik ga thuis niet weg.
Terwijl de drollen in pispot ronddraaiers tot de categorie Ik Wil Weg Maar Ik Durf Niet Vanwege 1001 Enge Dingen- GM behoren. Zag 'm te laat. Een boel overbodige postings geweest dan, want uiteindelijk zijn we het toch eens.
Zie mijn vorige post Chrystal.
Trouwens, mijn ervaring is dat de GM die het thuis nog redelijk tot goed naar zn zin heeft zijn minnares ook niet gek maakt met valse beloftes tot scheiden. Die zijn vaak heel duidelijk van Ik ga thuis niet weg.
Terwijl de drollen in pispot ronddraaiers tot de categorie Ik Wil Weg Maar Ik Durf Niet Vanwege 1001 Enge Dingen- GM behoren. Zag 'm te laat. Een boel overbodige postings geweest dan, want uiteindelijk zijn we het toch eens.
zondag 20 mei 2007 om 18:28
Klinkt heel hard maar die mannen die naar zee gaan of hun land verdedigen doen dat 9 van de 10 x ook niet seksloos. Mijn buurjongen heeft in Irak gezeten en die ging echt wel naar de hoeren zei ie zelf. Ik wil niet alle vrouwen van militairen op mijn nek krijgen nu maar vaak gebeurt er genoeg als man van huis is naar verweggiestan.
zondag 20 mei 2007 om 18:29
quote:
quote: Nefertete reageerde
Zie mijn vorige post Chrystal.
Trouwens, mijn ervaring is dat de GM die het thuis nog redelijk tot goed naar zn zin heeft zijn minnares ook niet gek maakt met valse beloftes tot scheiden. Die zijn vaak heel duidelijk van Ik ga thuis niet weg.
Terwijl de drollen in pispot ronddraaiers tot de categorie Ik Wil Weg Maar Ik Durf Niet Vanwege 1001 Enge Dingen- GM behoren. Zag 'm te laat. Een boel overbodige postings geweest dan, want uiteindelijk zijn we het toch eens.
Maar weten jullie nog die posting van Martinez? Die zei dat hij het prima naar zijn zin had met zijn vrouw en nooit zou gaan scheiden maar zijn vriendin iets anders voorhield omdat hij haar ook niet kwijt wilde?
Daar gaat weer heel de theorie, shit.....!
quote: Nefertete reageerde
Zie mijn vorige post Chrystal.
Trouwens, mijn ervaring is dat de GM die het thuis nog redelijk tot goed naar zn zin heeft zijn minnares ook niet gek maakt met valse beloftes tot scheiden. Die zijn vaak heel duidelijk van Ik ga thuis niet weg.
Terwijl de drollen in pispot ronddraaiers tot de categorie Ik Wil Weg Maar Ik Durf Niet Vanwege 1001 Enge Dingen- GM behoren. Zag 'm te laat. Een boel overbodige postings geweest dan, want uiteindelijk zijn we het toch eens.
Maar weten jullie nog die posting van Martinez? Die zei dat hij het prima naar zijn zin had met zijn vrouw en nooit zou gaan scheiden maar zijn vriendin iets anders voorhield omdat hij haar ook niet kwijt wilde?
Daar gaat weer heel de theorie, shit.....!
zondag 20 mei 2007 om 18:30
Ja de posting over bange slappe GM ging puur over de categorie die echt niet meer van zn vrouw houd maar blijft uit plichtsbesef en noem maar op. Dat staat er inderdaad niet duidelijk bij. Vandaar dat ik toch nog even reageerde want ik voelde een misverstand in de lucht hangen.
Die mannen zijn bang voor het onbekende in mijn ogen, en maken in hun hoofd het hele fenomeen scheiden en buitenwereld 10000x erger. Waardoor ze geen beslissing meer durven nemen en blijven emmeren. En de minnares gelooft die GM dan omdat ie zelf op die momenten in zijn eigen hersenspinsels gelooft.
Die mannen zijn bang voor het onbekende in mijn ogen, en maken in hun hoofd het hele fenomeen scheiden en buitenwereld 10000x erger. Waardoor ze geen beslissing meer durven nemen en blijven emmeren. En de minnares gelooft die GM dan omdat ie zelf op die momenten in zijn eigen hersenspinsels gelooft.
zondag 20 mei 2007 om 18:32
quote:Klinkt heel hard maar die mannen die naar zee gaan of hun land verdedigen doen dat 9 van de 10 x ook niet seksloos. Mijn buurjongen heeft in Irak gezeten en die ging echt wel naar de hoeren zei ie zelf. Ik wil niet alle vrouwen van militairen op mijn nek krijgen nu maar vaak gebeurt er genoeg als man van huis is naar verweggiestan.Ik denk dat je wel gelijk hebt. Heb je dat andere topic gezien van "mijn vriend wil niet weten dat ik vreemdga"? Daar poste iemand dat toen haar vriend een half jaar voor ontwikkelingswerk wegmoet, bij de voorbereidingen werd gezegd dat ze dan in zo'n andere wereld leven dat het vaak voorkomt dat er vreemdgegaan wordt. En dat ze dat beter niet thuis kunnen vertellen omdat het vaak niet wil zeggen dat ze niet meer van hun partner houden maar gewoon de omstandigheden.
zondag 20 mei 2007 om 18:34
zondag 20 mei 2007 om 18:34
Ja die neuken ook als stress ontlader die mannen. Zo zijn ze nou eenmaal. Terwijl ik ook denk je kan gaan handkarren... Maar goed. Mannen kunnen wel degelijk van hun vriendin thuis houden en op missie de lokale dorpshoer te grazen nemen. Raar maar waar. Maar das weer hele andere discussie. Je gaat je zo afvragen waar onze hele monogamie norm op slaat.
zondag 20 mei 2007 om 18:36
quote:
quote: Nefertete reageerde
Biga, vergeten we nog bijna de DERDE categorie.
Namelijk de Ras Eikels!!!!
Met die RAS eikels kunnen we wel weer naar tentoonstellingen natuurlijk! Wie is de mooiste eikel...helaas zijn toompje is niet goed geproportioneerd dus gaat niet naar de volgende ronde. haha
Als dat nou op dezelfde dag is als de raskattenshow kunnen ze bij elkaar in één hokje.
Zouden ze dan ook zo'n mooi lintje krijgen als mijn ras kater? Gnaaa
quote: Nefertete reageerde
Biga, vergeten we nog bijna de DERDE categorie.
Namelijk de Ras Eikels!!!!
Met die RAS eikels kunnen we wel weer naar tentoonstellingen natuurlijk! Wie is de mooiste eikel...helaas zijn toompje is niet goed geproportioneerd dus gaat niet naar de volgende ronde. haha
Als dat nou op dezelfde dag is als de raskattenshow kunnen ze bij elkaar in één hokje.
Zouden ze dan ook zo'n mooi lintje krijgen als mijn ras kater? Gnaaa
zondag 20 mei 2007 om 18:47
quote:Ja die neuken ook als stress ontlader die mannen. Zo zijn ze nou eenmaal. Terwijl ik ook denk je kan gaan handkarren... Maar goed. Mannen kunnen wel degelijk van hun vriendin thuis houden en op missie de lokale dorpshoer te grazen nemen. Raar maar waar. Maar das weer hele andere discussie. Je gaat je zo afvragen waar onze hele monogamie norm op slaat.
Vlak de vrouwen niet uit hoor!!! Die zijn net zo erg maar die weten het vaak beter te verbergen cq stil te houden.
Mannen praten wat minder over hun gevoelens met vrienden maar vrouwen weten vaak beter hun mond te houden over slippertjes dan mannen. Lekker haaks op elkaar allemaal.
Monogamie...vraag me inderdaad of het nog wel echt bestaat. Ken bijna geen één relatie waar niet in vreemdgegaan is. Ikzelf ben wel weer monogaam, dat dan wel weer maar ik sluit niet uit dat ik zelf ooit nog een keer over de schreef ga. Ik zeg nl. nooit nooit
Vlak de vrouwen niet uit hoor!!! Die zijn net zo erg maar die weten het vaak beter te verbergen cq stil te houden.
Mannen praten wat minder over hun gevoelens met vrienden maar vrouwen weten vaak beter hun mond te houden over slippertjes dan mannen. Lekker haaks op elkaar allemaal.
Monogamie...vraag me inderdaad of het nog wel echt bestaat. Ken bijna geen één relatie waar niet in vreemdgegaan is. Ikzelf ben wel weer monogaam, dat dan wel weer maar ik sluit niet uit dat ik zelf ooit nog een keer over de schreef ga. Ik zeg nl. nooit nooit
zondag 20 mei 2007 om 18:51
Ik heb jullie discussie over de gevolgen van een scheiding voor kinderen gelezen.
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 13 was. Na jarenlange ruzies was de koek op; er was geen derde in het spel. Ik herinner mij als de dag van gisteren de opluchting die ik voelde toen het eindelijk voorbij was. Er kwam rust in de tent. Natuurlijk hebben wij veel verdriet gehad en onzekerheid over de toekomst en heeft de scheiding er in gehakt. Er veranderde veel, zowel in sociaal als financieel opzicht, maar alles bij elkaar ben ik blij dat het gebeurd is.
Mijn vader is jaren later hertrouwd, mijn moeder is nog steeds alleen maar heeft veel vrienden. Ze zijn zonder elkaar beslist beter af.
Ik zou het vreselijk hebben gevonden als mijn ouders tot op heden voor ons de schone schijn op hadden gehouden.
Maar dit is slechts mijn eigen ervaring; elke scheiding/situatie is anders, dus er valt m.i. geen algemeen geldende uitspraak over te doen.
Het komt ook voor dat mensen om welke reden dan ook vreselijke spijt krijgen van hun scheiding.
Hoewel ik veel vragen heb over de situatie van mijn GM, vind ik het niet aan mij om te oordelen, laat staan hem te vragen te gaan scheiden.
De vraag van een van jullie ('Hoe kun je nu weten hoe het er bij hem aan toe gaat, je kent alleen zijn verhaal over thuis') en de postings van Nef en TT over 'geloven in je eigen leugens' hebben me aan het denken gezet.
Ik wil graag geloven dat hij van me houdt omdat ik hem iets bied wat hij thuis al jaren mist, maar aan de andere kant denk ik:
- Hij blijft wel bij haar!
- Daar leen ik mij niet voor, al vind ik hem geweldig!
- Het is nodig-hebben i.p.v. houden-van!
- Ik houd dit niet meer vol!
enz. enz.
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 13 was. Na jarenlange ruzies was de koek op; er was geen derde in het spel. Ik herinner mij als de dag van gisteren de opluchting die ik voelde toen het eindelijk voorbij was. Er kwam rust in de tent. Natuurlijk hebben wij veel verdriet gehad en onzekerheid over de toekomst en heeft de scheiding er in gehakt. Er veranderde veel, zowel in sociaal als financieel opzicht, maar alles bij elkaar ben ik blij dat het gebeurd is.
Mijn vader is jaren later hertrouwd, mijn moeder is nog steeds alleen maar heeft veel vrienden. Ze zijn zonder elkaar beslist beter af.
Ik zou het vreselijk hebben gevonden als mijn ouders tot op heden voor ons de schone schijn op hadden gehouden.
Maar dit is slechts mijn eigen ervaring; elke scheiding/situatie is anders, dus er valt m.i. geen algemeen geldende uitspraak over te doen.
Het komt ook voor dat mensen om welke reden dan ook vreselijke spijt krijgen van hun scheiding.
Hoewel ik veel vragen heb over de situatie van mijn GM, vind ik het niet aan mij om te oordelen, laat staan hem te vragen te gaan scheiden.
De vraag van een van jullie ('Hoe kun je nu weten hoe het er bij hem aan toe gaat, je kent alleen zijn verhaal over thuis') en de postings van Nef en TT over 'geloven in je eigen leugens' hebben me aan het denken gezet.
Ik wil graag geloven dat hij van me houdt omdat ik hem iets bied wat hij thuis al jaren mist, maar aan de andere kant denk ik:
- Hij blijft wel bij haar!
- Daar leen ik mij niet voor, al vind ik hem geweldig!
- Het is nodig-hebben i.p.v. houden-van!
- Ik houd dit niet meer vol!
enz. enz.
zondag 20 mei 2007 om 18:57
Aanvulling:
Mijn GM heeft volwassen kinderen die het huis uit zijn en ik kan me niet voorstellen dat hij zijn kinderen veel minder zou zien na een scheiding.
Hoe dan ook vind ik dat ik niet in de positie ben om aan zijn afwegingen te komen, hoe veel ik ook van hem houd.
Dat ik van hem houd, is moeilijk genoeg, en ik moet ergens de moed vandaan halen dat gevoel een plekje te geven, zonder me druk te maken over zijn afwegingen.
Ik denk dat ik al mijn trots en eigenwaarde zou verliezen als ik me afhankelijk zou maken van zijn EVENTUELE beslissing om bij haar weg te gaan.
Ik kan mijn leven onmogelijk voor een vent on-hold zetten, al is het nog zo'n fantastisch exemplaar......
Mijn GM heeft volwassen kinderen die het huis uit zijn en ik kan me niet voorstellen dat hij zijn kinderen veel minder zou zien na een scheiding.
Hoe dan ook vind ik dat ik niet in de positie ben om aan zijn afwegingen te komen, hoe veel ik ook van hem houd.
Dat ik van hem houd, is moeilijk genoeg, en ik moet ergens de moed vandaan halen dat gevoel een plekje te geven, zonder me druk te maken over zijn afwegingen.
Ik denk dat ik al mijn trots en eigenwaarde zou verliezen als ik me afhankelijk zou maken van zijn EVENTUELE beslissing om bij haar weg te gaan.
Ik kan mijn leven onmogelijk voor een vent on-hold zetten, al is het nog zo'n fantastisch exemplaar......
