Relaties
alle pijlers
minnaressen deel 30
maandag 21 mei 2007 om 07:33
Hoi Pieterk, ik zal je vertellen wat er met mijn eigenwaarde is gebeurd.
Een paar jaar geleden is mijn ex vriend er na een relatie van 8 jaar vandoor gegaan met een collega van hem. Hij is van de ene op de andere dag bij haar ingetrokken zonder tekst en uitleg.
Een paar maanden later verloor ik mijn werk door bezuinigingen.
Ik heb een half jaar therapie gehad om er een beetje bovenop te komen.
Mijn zelfvertrouwen en eigenwaarde waren tot het nulpunt gezakt.
Ik ben vorig jaar verhuisd, uit het huis waar ik heb samengewoond. Eindelijk een eigen plek, zonder de herinneringen, maar het alleen-zijn valt me nog steeds zwaar. Ik heb veel moeite nieuwe contacten te leggen. Mede daarom heb ik mijn psych weer opgezocht.
Ik had voor mezelf besloten dat ik geen warmte, steun, begrip enz. meer nodig had, laat staan een arm om mij heen. Dat kon immers alleen maar leiden tot nieuwe pijn. Ik had me afgesloten. Dat was veiliger dan opnieuw het risico lopen gekwetst te worden. Ik heb dat niet zo bewust gedaan maar het is me nu wel duidelijk dat ik afstandelijker ben geworden.
Toen kwam er een vent die mij aanvoelde zonder woorden, mij begreep en steunde, mijn werk waardeerde, en ook af en toe een arm om mij heen legde. Ook al was en is hij getrouwd, ik werd gek op hem. Ik kon geen nee zeggen tegen het gevoel weer iets waard te zijn. Hij gaf en geeft me dat.
Sinds een paar maanden realiseer ik me dat dit een doodlopend spoor is en ik er mee moet stoppen, voordat ik er aan onderdoor ga.
Een paar jaar geleden is mijn ex vriend er na een relatie van 8 jaar vandoor gegaan met een collega van hem. Hij is van de ene op de andere dag bij haar ingetrokken zonder tekst en uitleg.
Een paar maanden later verloor ik mijn werk door bezuinigingen.
Ik heb een half jaar therapie gehad om er een beetje bovenop te komen.
Mijn zelfvertrouwen en eigenwaarde waren tot het nulpunt gezakt.
Ik ben vorig jaar verhuisd, uit het huis waar ik heb samengewoond. Eindelijk een eigen plek, zonder de herinneringen, maar het alleen-zijn valt me nog steeds zwaar. Ik heb veel moeite nieuwe contacten te leggen. Mede daarom heb ik mijn psych weer opgezocht.
Ik had voor mezelf besloten dat ik geen warmte, steun, begrip enz. meer nodig had, laat staan een arm om mij heen. Dat kon immers alleen maar leiden tot nieuwe pijn. Ik had me afgesloten. Dat was veiliger dan opnieuw het risico lopen gekwetst te worden. Ik heb dat niet zo bewust gedaan maar het is me nu wel duidelijk dat ik afstandelijker ben geworden.
Toen kwam er een vent die mij aanvoelde zonder woorden, mij begreep en steunde, mijn werk waardeerde, en ook af en toe een arm om mij heen legde. Ook al was en is hij getrouwd, ik werd gek op hem. Ik kon geen nee zeggen tegen het gevoel weer iets waard te zijn. Hij gaf en geeft me dat.
Sinds een paar maanden realiseer ik me dat dit een doodlopend spoor is en ik er mee moet stoppen, voordat ik er aan onderdoor ga.
maandag 21 mei 2007 om 07:37
Ochtendbrakers ook goed ? :(.
Ik voel me nog net zo als gisteren,dat hij me gaat irriteren.
Straks..en dan weet ik ook ongeveer de tijd...ga ik een sms krijgen met een standaard tekst......fijn weekend gehad schatje???
Net alsof hij zich van geen kwaad bewust is en lekker doormodderd daar waar we vrijdag zijn gestopt.
Ik kan het niet langer meer opbrengen om lief en aardig te blijven,hem steeds maar te begrijpen en mezelf daardoor weg te cijferen.
Er is al zoveel afstand en hij doet er nog maar weinig moeite voor.
Het geeft mij een beetje een idee van....oh,laat ik deurtje even wat sturen,anders krijgen we dat weer....!!
Ik ga niet meer op zijn sms reageren,simpelweg omdat ik het nut van deze hele situatie niet meer inzie.
En wat er dan gaat gebeuren.....hij zal het erbij laten....dat weet ik zeker.
Ik krijg geen nieuw smsje meer of een telefoontje met de vraag waarom ik niet reageer.
Als ik nu stil blijf zal hij geen moeite doen om te achterhalen waarom ik dat doe.....het zal dan dus stilzwijgend stoppen!!
En waarom doet hij die moeite niet,omdat hij volgens zijn woorden dan zal denken...ze wil niet meer,ik moet haar met rust laten!
En dat is wat ik nu ga doen,ik reageer niet meer,ik heb er geen zin meer in op deze manier.....wat heb ik nog aan wat lege smsjes in combinatie met die legen woorden?
Ik voel me nog net zo als gisteren,dat hij me gaat irriteren.
Straks..en dan weet ik ook ongeveer de tijd...ga ik een sms krijgen met een standaard tekst......fijn weekend gehad schatje???
Net alsof hij zich van geen kwaad bewust is en lekker doormodderd daar waar we vrijdag zijn gestopt.
Ik kan het niet langer meer opbrengen om lief en aardig te blijven,hem steeds maar te begrijpen en mezelf daardoor weg te cijferen.
Er is al zoveel afstand en hij doet er nog maar weinig moeite voor.
Het geeft mij een beetje een idee van....oh,laat ik deurtje even wat sturen,anders krijgen we dat weer....!!
Ik ga niet meer op zijn sms reageren,simpelweg omdat ik het nut van deze hele situatie niet meer inzie.
En wat er dan gaat gebeuren.....hij zal het erbij laten....dat weet ik zeker.
Ik krijg geen nieuw smsje meer of een telefoontje met de vraag waarom ik niet reageer.
Als ik nu stil blijf zal hij geen moeite doen om te achterhalen waarom ik dat doe.....het zal dan dus stilzwijgend stoppen!!
En waarom doet hij die moeite niet,omdat hij volgens zijn woorden dan zal denken...ze wil niet meer,ik moet haar met rust laten!
En dat is wat ik nu ga doen,ik reageer niet meer,ik heb er geen zin meer in op deze manier.....wat heb ik nog aan wat lege smsjes in combinatie met die legen woorden?
maandag 21 mei 2007 om 07:40
Wat zegt dat nou helemaal "hopen"; het zegt mij dat het dan nu niet ideaal zou zijn en dat je hoopt dat het ooit "beter" wordt?
Dan valt er voor mij niks te hopen want het is nu heerlijk en ik denk ook niet dat het beter wordt als ik hem voor mijzelf zou hebben. Ik geniet van elk moment dat we samen zijn maar ik geniet ook van elk moment dat hij er niet is. Hij is een aanvulling op mijn leven en geen invulling.
Als hij me niet sms-t denk ik niet: waarom denkt hij nu niet aan me? maar als ik een sms krijg denk ik: heerlijk hij denkt even aan me de lieverd. Ik ben ook niet 24 uur per dag met hem bezig. Ik hou niet anstvallig mijn mobiel in de gaten of de mail. Als ik hem wat wil vertellen doe ik dat per mail en hij ook. Sms-en doen we niet veel en bellen al helemaal niet. Als het kan wel msn-en en dat doe ik met meerdere mannen. Heerlijk is dat. Ik heb een vriendje waarmee ik naar de bios of naar een concert mee ga, ik heb een vriendje op mijn werk waar ik alles mee kan bepreken maar dan ook echt alles, ik heb een vriendje met dezelfde hobbie en ga zo daar maar door.
Ik geniet van mijn vrijheid om te doen en laten wat ik wil en wil dat ook beslist niet kwijt.
Dat is mijn recept voor een (h)eerlijke GM-relatie.
maandag 21 mei 2007 om 08:53
Lillith,fijn voor je dat jij je er nog steeds zo goed bij voeld...houden zo dan :R.
Bij mij is de lol er echt vanaf.Een tijdje geleden ben ik er al anders tegenaan gaan kijken...toen ben ik ook meer gaan genieten van de momenten dat hij er wel was.
Maar die momenten zijn er amper nog,meneer is erg druk....met zichzelf bezig!
Het is nu bijna 4 weken terug dat hij geweest is en in de tussentijd heeft hij mischien 4 x gebeld...dat zijn dan gesprekjes van hooguit 3 minuten.
Smsjes zijn ook schaars geworden.....kortom...het wordt saaiiiiiiiiiiiiiiii.
Hij neemt afstand om alles op een rijtje te krijgen,daardoor ga ik zelf ook dingen van een andere kant bekijken.
En er is nu al zoveel afstand...de stap naar stoppen wordt steeds kleiner en daar werk je op een gegeven moment gewoon naar toe....en dan ineens is het genoeg en ben je er klaar voor!
Bij mij is de lol er echt vanaf.Een tijdje geleden ben ik er al anders tegenaan gaan kijken...toen ben ik ook meer gaan genieten van de momenten dat hij er wel was.
Maar die momenten zijn er amper nog,meneer is erg druk....met zichzelf bezig!
Het is nu bijna 4 weken terug dat hij geweest is en in de tussentijd heeft hij mischien 4 x gebeld...dat zijn dan gesprekjes van hooguit 3 minuten.
Smsjes zijn ook schaars geworden.....kortom...het wordt saaiiiiiiiiiiiiiiii.
Hij neemt afstand om alles op een rijtje te krijgen,daardoor ga ik zelf ook dingen van een andere kant bekijken.
En er is nu al zoveel afstand...de stap naar stoppen wordt steeds kleiner en daar werk je op een gegeven moment gewoon naar toe....en dan ineens is het genoeg en ben je er klaar voor!
maandag 21 mei 2007 om 09:06
)
maandag 21 mei 2007 om 17:25
Al2jaar, keep breathin.
What doesnt kill you makes you stronger!
Ooit, eens, zal de zin en onzin van deze situatie duidelijk worden. Dat is voor nu een schrale troost natuurlijk.
Maar: ga niet aan jezelf twijfelen meid. Echt waar, diep in je hart weet je dat bepaalde zaken niet kloppen. Ook al vind je GM van wel. Zoals ik al aangaf dat kan je hem niet kwalijk nemen want in zijn ogen is hij ook oprecht. Hele dubbele situatie dus.Ik speel hem dus ook niet de zwarte piet toe, maar zelfs hij moet erkennen dat dit uit de hand loopt.
Maar nu is belangrijk dat JIJ er niet aan onderdoor gaat. Mannen komen, mannen gaan soms ook weer. Maar JIJ moet jezelf aan kunnen kijken in de spiegel. Jij weet in je hart of je betrouwbaar en leuk bent. En wat een ander daar van zegt... ze kunnen niet in je hoofd kijken meis.
Jij komt dit teboven. Ik kom mijn shit teboven, we komen allemaal ooit weer op onze pootjes terecht. Alles gebeurt voor een reden. Op het moment dat je aan de grond zit, kan je dat niet inzien. Dat komt later pas.
In mijn geval ben ik ondanks alle shit dankbaar. Zonder de dingen die zijn gebeurd was ik nooit tegen de liefde van mn leven aangelopen die ik voor geen goud meer kan missen. In een kromme manier kan ik de teringsituatie dus ergens nog wel dankbaar zijn (alhoewel ik de veroorzaker als persoon nooit zal vergeven als je snapt wat ik bedoel)
Blijf praten, voel je nooit een zeikerd. Je komt er wel! I promise...
What doesnt kill you makes you stronger!
Ooit, eens, zal de zin en onzin van deze situatie duidelijk worden. Dat is voor nu een schrale troost natuurlijk.
Maar: ga niet aan jezelf twijfelen meid. Echt waar, diep in je hart weet je dat bepaalde zaken niet kloppen. Ook al vind je GM van wel. Zoals ik al aangaf dat kan je hem niet kwalijk nemen want in zijn ogen is hij ook oprecht. Hele dubbele situatie dus.Ik speel hem dus ook niet de zwarte piet toe, maar zelfs hij moet erkennen dat dit uit de hand loopt.
Maar nu is belangrijk dat JIJ er niet aan onderdoor gaat. Mannen komen, mannen gaan soms ook weer. Maar JIJ moet jezelf aan kunnen kijken in de spiegel. Jij weet in je hart of je betrouwbaar en leuk bent. En wat een ander daar van zegt... ze kunnen niet in je hoofd kijken meis.
Jij komt dit teboven. Ik kom mijn shit teboven, we komen allemaal ooit weer op onze pootjes terecht. Alles gebeurt voor een reden. Op het moment dat je aan de grond zit, kan je dat niet inzien. Dat komt later pas.
In mijn geval ben ik ondanks alle shit dankbaar. Zonder de dingen die zijn gebeurd was ik nooit tegen de liefde van mn leven aangelopen die ik voor geen goud meer kan missen. In een kromme manier kan ik de teringsituatie dus ergens nog wel dankbaar zijn (alhoewel ik de veroorzaker als persoon nooit zal vergeven als je snapt wat ik bedoel)
Blijf praten, voel je nooit een zeikerd. Je komt er wel! I promise...
maandag 21 mei 2007 om 19:10
UPDATE MEETING
dames, heb zojuist een bevestiging gehad van de reservering!!!!!! De meeting gaat dus definitief door.
Iets om naar uit te kijken AL2jaar?
Sluit me helemaal bij Nef aan. Het komt wel goed, het komt wel goed, het komt wel goed (mantra) al voel je het nu inderdaad nog niet zo. Ik ook niet hoor qua gevoel maar mijn gezonde verstand zegt: het komt wel goed, het komt wel goed, het komt wel goed.
dames, heb zojuist een bevestiging gehad van de reservering!!!!!! De meeting gaat dus definitief door.
Iets om naar uit te kijken AL2jaar?
Sluit me helemaal bij Nef aan. Het komt wel goed, het komt wel goed, het komt wel goed (mantra) al voel je het nu inderdaad nog niet zo. Ik ook niet hoor qua gevoel maar mijn gezonde verstand zegt: het komt wel goed, het komt wel goed, het komt wel goed.
maandag 21 mei 2007 om 19:33
Alles wankelt hier en ik vind het zo moeilijk. Ik verlies mezelf in onzekerheid, en het is echt niet nodig! Ik denk de hele dag dat hij het uit gaat maken, als een meisje van 18, en ik ben bang. Hoewel hij van mij houdt, kunnen we niet verder juist omdat we niet zonder elkaar kunnen. Dat vond ik zelf ook altijd stom klinken. Maar nu voel ik het. Als hij bij me is wil hij niet meer weg, wordt verscheurd. En ik wil niet dat ie gaat en wil aan de andere kant wel dat ie gaat en de boel afrondt... zodat we verder kunnen. Ben zo verliefd maar kan er niet mee wat ik wil. Heel verdrietig. Is dit een aflopende zaak?
maandag 21 mei 2007 om 19:37
Heb me vanochtend in een telefoongesprek gigantisch laten gaan en was emotioneel en bang, en kwetsbaar, en heb dingen gezegd die strategisch niet handig waren om in deze fase van onze 'pauze'te zeggen. Zoals dat ik n=bang ben dat hij niet met me verder zou willen, en dingen van hem verwachten die hij nu niet waar kan maken omdat hij eerst zijn huwelijk moet 'afronden'. En nu heb ik de hele dag nog niets gehoord. Niets. En ik word gek,
maandag 21 mei 2007 om 19:46
Paloma*;
Weet precies hoe je je voelt, half jaar geleden hadden wij precies hetzelfde, de pijn van het niet altijd bij elkaar kunnen zijn brak ons op , het afscheid nemen, dus stelde hij een pauze voor, geef hem maar de ruimte even, jezelf de ruimte, even afstand nemen, heb zelf maandenlang in het verdriet gezeten, dacht dat hij mij wou 'dumpen', nog nooit zo'n liefdesverdriet gehad, en nu, we smsen weer , bellen weer, en heel af en toe zien we elkaar, want voorlopig willen wij beidennog niet scheiden, heel veel sterkte
Weet precies hoe je je voelt, half jaar geleden hadden wij precies hetzelfde, de pijn van het niet altijd bij elkaar kunnen zijn brak ons op , het afscheid nemen, dus stelde hij een pauze voor, geef hem maar de ruimte even, jezelf de ruimte, even afstand nemen, heb zelf maandenlang in het verdriet gezeten, dacht dat hij mij wou 'dumpen', nog nooit zo'n liefdesverdriet gehad, en nu, we smsen weer , bellen weer, en heel af en toe zien we elkaar, want voorlopig willen wij beidennog niet scheiden, heel veel sterkte
