Relaties
alle pijlers
Minnaressen deel 32
zaterdag 9 juni 2007 om 21:39
zaterdag 9 juni 2007 om 22:47
hoi allemaal.
ik zal me even voorstellen want ik ben hier nieuw. officieel hoor ik hier nog niet, maar wie weet...
3 maanden geleden in de kroeg een jongen leren kennen. niks gebeurd, maar hem mijn nummer gegeven.
een uur na het uitgaan belde ie al, maar hij belde anoniem. hij wilde me zijn nummer niet geven. een leuk gesprek gehad.
toen kon ik maar 1 reden bedenken waarom ie zijn nummer niet wilde geven, en dat was omdat ie getrouwd was.
2 weken later belde ie weer, en ja hoor, hij is getrouwd, met kind.
nou, sindsdien belt ie elke week. ik heb geen verwachtingen, wil momenteel ook geen relatie, maar toch geniet ik wel van zijn aandacht, ego he.
hij is best gesloten ook.
en nu vroeg ik me af... praten jullie vaak met je GM (ken de afkortingen nog niet, betekent dit getrouwde man??) over zijn vrouw of kinderen en hoe dat loopt. de mijne laat namelijk weinig los, al wil ik er wel van weten...wil gewoon weten wie de persoon is achter die telefoongesprekken...
groetjes...
ik zal me even voorstellen want ik ben hier nieuw. officieel hoor ik hier nog niet, maar wie weet...
3 maanden geleden in de kroeg een jongen leren kennen. niks gebeurd, maar hem mijn nummer gegeven.
een uur na het uitgaan belde ie al, maar hij belde anoniem. hij wilde me zijn nummer niet geven. een leuk gesprek gehad.
toen kon ik maar 1 reden bedenken waarom ie zijn nummer niet wilde geven, en dat was omdat ie getrouwd was.
2 weken later belde ie weer, en ja hoor, hij is getrouwd, met kind.
nou, sindsdien belt ie elke week. ik heb geen verwachtingen, wil momenteel ook geen relatie, maar toch geniet ik wel van zijn aandacht, ego he.
hij is best gesloten ook.
en nu vroeg ik me af... praten jullie vaak met je GM (ken de afkortingen nog niet, betekent dit getrouwde man??) over zijn vrouw of kinderen en hoe dat loopt. de mijne laat namelijk weinig los, al wil ik er wel van weten...wil gewoon weten wie de persoon is achter die telefoongesprekken...
groetjes...
zondag 10 juni 2007 om 09:46
zondag 10 juni 2007 om 10:17
Hoi Rary, begrijp ik het goed, je hebt alleen maar contact per telefoon?En verder dus nog niets?Voorkom ellende tenzij je het aan kan.
Waarom wil je weten van zijn 'andere leven'?Om zo een beeld te krijgen vanwie hij is?Dit beeld is genoeg lijkt me.Hij laat niets weten aan je over zijn al andere leven.Denk na meid.Wil je dit?Nee dus want je wilt meer weten.En hoe meer je te weten komt hoe erger je erin verzeild raakt wrsch.
Dulcia hoe is het nu met je?En nog wat gewonnen met pokeren?
Insideout beetje de avond/nacht door gekomen?
Waarom wil je weten van zijn 'andere leven'?Om zo een beeld te krijgen vanwie hij is?Dit beeld is genoeg lijkt me.Hij laat niets weten aan je over zijn al andere leven.Denk na meid.Wil je dit?Nee dus want je wilt meer weten.En hoe meer je te weten komt hoe erger je erin verzeild raakt wrsch.
Dulcia hoe is het nu met je?En nog wat gewonnen met pokeren?
Insideout beetje de avond/nacht door gekomen?
zondag 10 juni 2007 om 10:38
Rary, pas op! Ik hoop dat je onze waarschuwingen serieus neemt!
Mijn relatie met GM duurt nu een half jaar en ik zit al maanden klem tussen gevoelens en realiteit. Het heeft namelijk GEEN toekomst. 1,5 % van de getrouwde mannen verlaat zijn vrouw (uiteindelijk) voor een nieuwe vriendin.
En dan nog liegen de cijfers er niet om: slechts 15 % van de relaties die is begonnen als buitenechtelijk, houdt stand.
In het begin geniet je van de aandacht, het overvalt je, ook je eigen gevoelens. Je denkt: ach wat, ik zie wel, ik kan dit wel aan. Later gaat het stiekeme van de relatie wringen, nl. dat je elkaar slechts korte momenten kunt zien en dat hij niet 'beschikbaar' is als je hem nodig hebt. Zijn gezin gaat voor.
Begin er niet aan meid! Je bent meer waard dan op de reservebank zitten!
Onderstaand bericht schreef ik gisteren nog aan Insideout.
InsideOut, ik begrijp wat je bedoelt over de beginfase.
Het kwam voor mij als een verrassing dat het gevoel wederzijds was. Ik heb zelf ook wel eens gedacht 'geniet er maar van, binnenkort kom je een ander tegen en dan ben je zo weer los van hem' maar dat is een illusie. Ik maakte mezelf maar wat wijs.
Zeker, als je van iemand gaat houden dan wil je graag altijd bij diegene zijn en dat lijkt me een logische wens, maar juist in deze situatie is dat onmogelijk.
En omdat ik hem niet kwijt wil, ga ik hem dat niet verwijten. Hij manipuleert mij niet, ik kan niet goed boos op hem worden. Ik draag de verantwoordelijkheid voor mijn eigen aandeel.
Ik heb me afgevraagd of hij juist zo aantrekkelijk is omdat hij onbereikbaar is (beeld idealiseren dus)....en zo draai ik eindeloos in hetzelfde gedachtencirkeltje rond.
Mijn relatie met GM duurt nu een half jaar en ik zit al maanden klem tussen gevoelens en realiteit. Het heeft namelijk GEEN toekomst. 1,5 % van de getrouwde mannen verlaat zijn vrouw (uiteindelijk) voor een nieuwe vriendin.
En dan nog liegen de cijfers er niet om: slechts 15 % van de relaties die is begonnen als buitenechtelijk, houdt stand.
In het begin geniet je van de aandacht, het overvalt je, ook je eigen gevoelens. Je denkt: ach wat, ik zie wel, ik kan dit wel aan. Later gaat het stiekeme van de relatie wringen, nl. dat je elkaar slechts korte momenten kunt zien en dat hij niet 'beschikbaar' is als je hem nodig hebt. Zijn gezin gaat voor.
Begin er niet aan meid! Je bent meer waard dan op de reservebank zitten!
Onderstaand bericht schreef ik gisteren nog aan Insideout.
InsideOut, ik begrijp wat je bedoelt over de beginfase.
Het kwam voor mij als een verrassing dat het gevoel wederzijds was. Ik heb zelf ook wel eens gedacht 'geniet er maar van, binnenkort kom je een ander tegen en dan ben je zo weer los van hem' maar dat is een illusie. Ik maakte mezelf maar wat wijs.
Zeker, als je van iemand gaat houden dan wil je graag altijd bij diegene zijn en dat lijkt me een logische wens, maar juist in deze situatie is dat onmogelijk.
En omdat ik hem niet kwijt wil, ga ik hem dat niet verwijten. Hij manipuleert mij niet, ik kan niet goed boos op hem worden. Ik draag de verantwoordelijkheid voor mijn eigen aandeel.
Ik heb me afgevraagd of hij juist zo aantrekkelijk is omdat hij onbereikbaar is (beeld idealiseren dus)....en zo draai ik eindeloos in hetzelfde gedachtencirkeltje rond.
zondag 10 juni 2007 om 10:55
zondag 10 juni 2007 om 10:59
Insideout als jou dát helpt op deze manier dan gewoon doen.Ik vond mezelf ook vaak 'zielig'.Ging er ook compleet middenin zitten met alle liedjes die me nog meer verdriet deden van dien.Zocht gewoon het verdriet op om het rotte gevoel echt mega vanuit mijn tenen te doen laten verdwijnen.Had ook letterlijk hartzeer.Vreselijk pijn daar waar het zit echt letterlijk nogmaals.Maar door er zo in te zitten kom je er ook saterker uit.Ook al duurd het slijten lang.Het geeft niets je 'zielig'te voelen.Beter dat dan ervoor weglopen want des te harder komt het terug.Het moet eruit dus ga ervoor.*;.Het is jouw verdriet.
zondag 10 juni 2007 om 11:01
Het duurt nu een half jaar Face, maar het lijkt al veel langer.
Door alle vlagen van pijn, frustratie en verdriet vergeet ik bijna het plezier dat we samen hebben, persoonlijk en in zaken. Ik wou dat we gewoon vrienden waren gebleven en niet hadden toegegeven aan onze gevoelens. Het is zo vreselijk moeilijk afstand te nemen.
Ik schrijf veel in een dagboek, dat geeft me een beetje rust en houvast, maar als ik zie dat ik in februari met precies dezelfde vragen worstelde dan word ik daar wat moedeloos van: het schiet niet op! Ik kom geen steek verder!
En ondanks alles denk ik ook: Ach, morgen zie ik hem weer... (zucht)
Door alle vlagen van pijn, frustratie en verdriet vergeet ik bijna het plezier dat we samen hebben, persoonlijk en in zaken. Ik wou dat we gewoon vrienden waren gebleven en niet hadden toegegeven aan onze gevoelens. Het is zo vreselijk moeilijk afstand te nemen.
Ik schrijf veel in een dagboek, dat geeft me een beetje rust en houvast, maar als ik zie dat ik in februari met precies dezelfde vragen worstelde dan word ik daar wat moedeloos van: het schiet niet op! Ik kom geen steek verder!
En ondanks alles denk ik ook: Ach, morgen zie ik hem weer... (zucht)
zondag 10 juni 2007 om 11:04
Dag meiden!
Ik heb eerlijk gezegd nog geen een van jullie topics gelezen, en bij dit topic val je toch een beetje middenin bestaande verhalen. Maar ik heb een vraagje:
Als je, met de ervaring die je nu hebt, je GM alsnog voor het eerst zou ontmoeten, zou je er dan weer voor kiezen? En... hoelang zitten jullie nu in dit schuitje, zien jullie kansen dat je ooit verder gaat met je GM, dat hij voor je kiest?
Ik ben benieuwd!
Liefs,
Vinyl
Ik heb eerlijk gezegd nog geen een van jullie topics gelezen, en bij dit topic val je toch een beetje middenin bestaande verhalen. Maar ik heb een vraagje:
Als je, met de ervaring die je nu hebt, je GM alsnog voor het eerst zou ontmoeten, zou je er dan weer voor kiezen? En... hoelang zitten jullie nu in dit schuitje, zien jullie kansen dat je ooit verder gaat met je GM, dat hij voor je kiest?
Ik ben benieuwd!
Liefs,
Vinyl
zondag 10 juni 2007 om 11:17
Hoi Vinyl, zie mijn reactie hierboven, van 10.38 uur.
Ik heb nog steeds het idee dat ik hier in ben gerold, of ben beland, in plaats van dat het een bewuste keuze is geweest.
Vrijwel niemand besluit op een dag om bewust een relatie te beginnen met iemand die gebonden is. Het is vanaf dag 1 perspectiefloos, al realiseer je je dat onvoldoende. Gevoelens vertroebelen je waarneming en verstand. Door de twijfels en innerlijke strijd van GM kan hij uitlatingen doen die je uitlegt als 'hoopgevend', of hij manipuleert bewust.
Op termijn breekt het je eigenwaarde, trots en hart, om nog maar te zwijgen over gevolgen wat betreft je eventuele eigen relatie/huwelijk (die heb ik dus niet), je baan, het oordeel van anderen, enz. Je kunt je vreselijk eenzaam voelen omdat je er met niemand over kunt (of wilt) praten.
Ik WEET dit allemaal heel goed, maar toch is het loskomen een hele toer.
Ik heb nog steeds het idee dat ik hier in ben gerold, of ben beland, in plaats van dat het een bewuste keuze is geweest.
Vrijwel niemand besluit op een dag om bewust een relatie te beginnen met iemand die gebonden is. Het is vanaf dag 1 perspectiefloos, al realiseer je je dat onvoldoende. Gevoelens vertroebelen je waarneming en verstand. Door de twijfels en innerlijke strijd van GM kan hij uitlatingen doen die je uitlegt als 'hoopgevend', of hij manipuleert bewust.
Op termijn breekt het je eigenwaarde, trots en hart, om nog maar te zwijgen over gevolgen wat betreft je eventuele eigen relatie/huwelijk (die heb ik dus niet), je baan, het oordeel van anderen, enz. Je kunt je vreselijk eenzaam voelen omdat je er met niemand over kunt (of wilt) praten.
Ik WEET dit allemaal heel goed, maar toch is het loskomen een hele toer.
zondag 10 juni 2007 om 11:25
Vinyl, mijn GM heeft mij nog nooit beloftes gedaan over een gezamenlijke toekomst. Daar ben ik blij om, want ik zou aan valse hoop kapot gaan (dat hij A zou zeggen en B zou doen). Ik kan niet teleurgesteld zijn, want hij heeft me niets beloofd. En toch ben ik dat, want als je van iemand houdt, dan hoop je op een toekomst samen.
Het is dus heel goed mogelijk om je eigen hart te breken, in plaats van dat een kerel dat doet. Dat bedoel ik niet cynisch, het is enkel een gedachte die wel eens bij me boven komt.
Het is dus heel goed mogelijk om je eigen hart te breken, in plaats van dat een kerel dat doet. Dat bedoel ik niet cynisch, het is enkel een gedachte die wel eens bij me boven komt.
zondag 10 juni 2007 om 11:50
Hallo allemaal,
@Insideout: hou vol meid! Je hebt er niks aan om weer contact met hem op te nemen. Dan doorbreek je het nooit voor jezelf en wordt het alleen maar erger.
@Rari: rennen, rennen en rennen. Denk niet dat je het wel aankunt. Dat is maar voor een paar weggelegd maar dat weet je pas als je eraan bent begonnen en dan is er bijna geen weg meer terug. Stel dat je zo verliefd wordt en zoveel van die man gaat houden dat je hem mettertijd niet meer wilt delen? Dan denk je: was ik er maar nooit aan begonnen.
@Vinyl: ik had de afgelopen jaren die geweldig waren niet willen missen maar of ik er weer opnieuw mee zou zijn begonnen? Ik heb mezelf dat vaak afgevraagd. Zelfs met mijn GM overgehad in de afscheidsfase. We zeiden allebei dat we er zo weer aan zouden beginnen, Inmiddels wat wijzer geworden zeg ik: nee, ik was er niet aan begonnen. Het verdriet dat je hebt als tot je doordringt dat je altijd de 2e viool zou spelen is zo erg. De kracht die je moet gebruiken om zo'n man uit je hart en uit je hoofd te zetten kost zoveel energie. Dat zou ik mezelf niet meer aandoen.
@Wereldmeid
Mijn GM heeft ook nooit valse beloftes gedaan maar toch hoopte ik erop dat ie die stap zou nemen. Dat hij zou gaan scheiden en dat wij eindelijk een normale relatie zouden hebben. Het maakte het voor mij dus niet minder moeilijk dat ie geen beloftes heeft gedaan. Misschien wel jammer want dan had ik mega pissig op hem kunnen zijn en op kwaadheid kom je verder dan op verdriet.
@Insideout: hou vol meid! Je hebt er niks aan om weer contact met hem op te nemen. Dan doorbreek je het nooit voor jezelf en wordt het alleen maar erger.
@Rari: rennen, rennen en rennen. Denk niet dat je het wel aankunt. Dat is maar voor een paar weggelegd maar dat weet je pas als je eraan bent begonnen en dan is er bijna geen weg meer terug. Stel dat je zo verliefd wordt en zoveel van die man gaat houden dat je hem mettertijd niet meer wilt delen? Dan denk je: was ik er maar nooit aan begonnen.
@Vinyl: ik had de afgelopen jaren die geweldig waren niet willen missen maar of ik er weer opnieuw mee zou zijn begonnen? Ik heb mezelf dat vaak afgevraagd. Zelfs met mijn GM overgehad in de afscheidsfase. We zeiden allebei dat we er zo weer aan zouden beginnen, Inmiddels wat wijzer geworden zeg ik: nee, ik was er niet aan begonnen. Het verdriet dat je hebt als tot je doordringt dat je altijd de 2e viool zou spelen is zo erg. De kracht die je moet gebruiken om zo'n man uit je hart en uit je hoofd te zetten kost zoveel energie. Dat zou ik mezelf niet meer aandoen.
@Wereldmeid
Mijn GM heeft ook nooit valse beloftes gedaan maar toch hoopte ik erop dat ie die stap zou nemen. Dat hij zou gaan scheiden en dat wij eindelijk een normale relatie zouden hebben. Het maakte het voor mij dus niet minder moeilijk dat ie geen beloftes heeft gedaan. Misschien wel jammer want dan had ik mega pissig op hem kunnen zijn en op kwaadheid kom je verder dan op verdriet.
