Relaties
alle pijlers
Minnaressen deel 32
zondag 10 juni 2007 om 12:09
quote: wereldmeid reageerde
Het is dus heel goed mogelijk om je eigen hart te breken, in plaats van dat een kerel dat doet. Dat bedoel ik niet cynisch, het is enkel een gedachte die wel eens bij me boven komt.
Poeh Wereldmeid zit goed wat in wat je hier neezet.
Vinyl ik zou het wrsch. doen als ik de ervaring nog niet had die ik nu wel heb.Ik doe het iig. geen 2de keer weer.En gezien mijn leeftijd zie ik dat al helemaal niet zitten meer ook om op zo een manier een relatie in te gana.Ik was 40 toen ik met GM begon en meende er wat van te mogen maken samen.Hij heeft me niets beloofd is eerlij geweest maat zijn doen laat anders zien.Hij zegt vanalles maar meteen erachteraan ook je weet pas dan kan het.
Het is dus heel goed mogelijk om je eigen hart te breken, in plaats van dat een kerel dat doet. Dat bedoel ik niet cynisch, het is enkel een gedachte die wel eens bij me boven komt.
Poeh Wereldmeid zit goed wat in wat je hier neezet.
Vinyl ik zou het wrsch. doen als ik de ervaring nog niet had die ik nu wel heb.Ik doe het iig. geen 2de keer weer.En gezien mijn leeftijd zie ik dat al helemaal niet zitten meer ook om op zo een manier een relatie in te gana.Ik was 40 toen ik met GM begon en meende er wat van te mogen maken samen.Hij heeft me niets beloofd is eerlij geweest maat zijn doen laat anders zien.Hij zegt vanalles maar meteen erachteraan ook je weet pas dan kan het.
zondag 10 juni 2007 om 12:14
Ik zal even uitleggen waarom ik mijn vragen stelde.
12 jaar geleden ontmoette ik een jongen op vakantie. Ik was 17, hij 18.
We hadden allebei 'verkering' maar ik viel als een blok voor hem.
Een jaar later hoorde ik via via dat hij die vakantie ook al een blok voor mij was gevallen. We hadden het nooit naar elkaar uitgesproken.
Dat jaar ging mijn relatie uit en het zijne ook. We zijn weer met elkaar in contact gekomen en het was weer RAAK! Door omstandigheden ging het na een maand helaas uit.
Ik kreeg een nieuwe relatie na een jaar en hij wilde me terug.... Ik ben niet teruggegaan, want ik was blij met wat ik had. 3 jaar later belazerde deze vent me en zocht ik weer contact met hem. Inmiddels had hij weer een relatie. Met haar is hij nu getrouwd.
We hebben lang om elkaar heengedraaid en steeds was er die spanning, het bijzondere.
Nu, een paar weken geleden vond ik hem weer op het web en sindsdien hebben we contact. Online slaan de vlam weer net zo in de pan als vroeger, ookal kennen we elkaar natuurlijk niet echt meer. We hebben elakar 10 jaar niet gezien.
Mijn engeltje zegt: stop hiermee, voor het uit de hand loopt. Dit kan en mag niet. Mijn duiveltje vind het heerlijk om hem weer te hebben gevonden.
Hij is zelf ook een beetje in de war. Goed huwelijk zegt hij, en toch... bij een ander zou hij dit al lang hebben afgekapt.
Toch willen we elkaar ontmoeten. Moet netjes blijven, geen gezoen, maar kijken wie we zijn geworden.
En als er wel spanning hangt, dan zal het de laatste keer moeten zijn.
Ik doe mijn verhaal hier, omdat ik op andere plekken al heel boos word aangekeken dat ik hem uberhaupt wil ontmoeten... Ergens hoop ik dat ik giga afknap. Aan de andere kant is HIJ het. De man die al jaaaaren in mijn hoofd zit en me niet loslaat. Waar ik al die jaren zo nieuwsgierig naar was.
En daarom kan ik me er niet toe zetten om het af te kappen en hem niet te ontmoeten. Al weet ik dat er heus die spanning zal zijn.
Verklaren jullie me voor gek?
12 jaar geleden ontmoette ik een jongen op vakantie. Ik was 17, hij 18.
We hadden allebei 'verkering' maar ik viel als een blok voor hem.
Een jaar later hoorde ik via via dat hij die vakantie ook al een blok voor mij was gevallen. We hadden het nooit naar elkaar uitgesproken.
Dat jaar ging mijn relatie uit en het zijne ook. We zijn weer met elkaar in contact gekomen en het was weer RAAK! Door omstandigheden ging het na een maand helaas uit.
Ik kreeg een nieuwe relatie na een jaar en hij wilde me terug.... Ik ben niet teruggegaan, want ik was blij met wat ik had. 3 jaar later belazerde deze vent me en zocht ik weer contact met hem. Inmiddels had hij weer een relatie. Met haar is hij nu getrouwd.
We hebben lang om elkaar heengedraaid en steeds was er die spanning, het bijzondere.
Nu, een paar weken geleden vond ik hem weer op het web en sindsdien hebben we contact. Online slaan de vlam weer net zo in de pan als vroeger, ookal kennen we elkaar natuurlijk niet echt meer. We hebben elakar 10 jaar niet gezien.
Mijn engeltje zegt: stop hiermee, voor het uit de hand loopt. Dit kan en mag niet. Mijn duiveltje vind het heerlijk om hem weer te hebben gevonden.
Hij is zelf ook een beetje in de war. Goed huwelijk zegt hij, en toch... bij een ander zou hij dit al lang hebben afgekapt.
Toch willen we elkaar ontmoeten. Moet netjes blijven, geen gezoen, maar kijken wie we zijn geworden.
En als er wel spanning hangt, dan zal het de laatste keer moeten zijn.
Ik doe mijn verhaal hier, omdat ik op andere plekken al heel boos word aangekeken dat ik hem uberhaupt wil ontmoeten... Ergens hoop ik dat ik giga afknap. Aan de andere kant is HIJ het. De man die al jaaaaren in mijn hoofd zit en me niet loslaat. Waar ik al die jaren zo nieuwsgierig naar was.
En daarom kan ik me er niet toe zetten om het af te kappen en hem niet te ontmoeten. Al weet ik dat er heus die spanning zal zijn.
Verklaren jullie me voor gek?
zondag 10 juni 2007 om 12:17
Dat is het idd Face. Ook al beloven ze niets. Als ze verzuchten dat het hun droom is om met jou verder te gaan maar dat dat niet kan, haal je er toch uit: oh, hij zou dus wel met mij verder willen.
Als ie zegt dat ie elke moment van de dag aan je denkt dan denk je: zie je nou wel, als hij zo denkt dan zal hij toch wel een keer tot de conclusie komen dan ie beter uit zijn huwelijk kan stappen.
Als ie zegt dat ie je zo vreselijk heeft gemist dan denk je.....ach vul maar in.
Ook al beloven ze niets: je wilt er zelf zo graag meer van maken. Je wilt zo graag denken dat ze eens wel inzien dan het beter is om te gaan scheiden maar op de één of andere manier gaan mannen minder hun gevoel achterna dan vrouwen. Ze blijven het zwakke geslacht.
Als ie zegt dat ie elke moment van de dag aan je denkt dan denk je: zie je nou wel, als hij zo denkt dan zal hij toch wel een keer tot de conclusie komen dan ie beter uit zijn huwelijk kan stappen.
Als ie zegt dat ie je zo vreselijk heeft gemist dan denk je.....ach vul maar in.
Ook al beloven ze niets: je wilt er zelf zo graag meer van maken. Je wilt zo graag denken dat ze eens wel inzien dan het beter is om te gaan scheiden maar op de één of andere manier gaan mannen minder hun gevoel achterna dan vrouwen. Ze blijven het zwakke geslacht.
zondag 10 juni 2007 om 12:17
Ik besef heel goed dat ik mijn eigen valkuil heb gegraven vwb.GM.Te hoge verwachtingen,ook al gaf hij me diewel constant overigens.En alst werop aan kwam dan zei hij,lief het is aan jou wta ermee te doen.Wil je niet,prima,wil je wel,mooi meegenomen.Aaarghhhh en dat mooi meegenomen irriteerd me mateloos.Kan dara nog steeds niet echt overuit hoewel ik nu ook wle kan denken pffff. lekkere ventr met je mooi meegenomen.Je bent gek.En ik was gek.Of mss. nog gekker geworden dan ik al was kan ook,:D.
zondag 10 juni 2007 om 12:25
Sorry voor de dikke vingers.:$
Vinyl,' als het een ander was was ik allang afgekapt' .Heb ik ook al mogen aanhoren.Maar wat zegt zoiets nou dan eigenlijk werkelijk?Ik denk ergens wel dat je met vuur gaat spelen nu.Maarjah wie ben ik.
Biga hier zei hij letterlijk op>mannen zijn wdb. zwak.Ik geef dat ruiterlijk toe.Dat alles beamen ook zo irri.Maar veranderen ho maar.Weten hoe het zit maar vooral opzelfde voet verder willen.:@:?.
Ben blij dat ik iig. zover ben dat ik er niet meer intrap.Hopelijk zien jullie dat ook in voor jullie zelf.
Vinyl,' als het een ander was was ik allang afgekapt' .Heb ik ook al mogen aanhoren.Maar wat zegt zoiets nou dan eigenlijk werkelijk?Ik denk ergens wel dat je met vuur gaat spelen nu.Maarjah wie ben ik.
Biga hier zei hij letterlijk op>mannen zijn wdb. zwak.Ik geef dat ruiterlijk toe.Dat alles beamen ook zo irri.Maar veranderen ho maar.Weten hoe het zit maar vooral opzelfde voet verder willen.:@:?.
Ben blij dat ik iig. zover ben dat ik er niet meer intrap.Hopelijk zien jullie dat ook in voor jullie zelf.
zondag 10 juni 2007 om 12:27
@Vinyl,
Ik verklaar je niet voor gek. Ik vind het heel logisch dat je hem weer wilt zien maar als je alle verhalen hier had gelezen: dan weet je in je hart dat het beter is van niet.
Ik denk dat de ontmoeting sowieso op een teleurstelling gaat uitlopen:
Of je knapt af en alle leuke herinneringen aan die tijd zijn met 1 klap weg: heel jammer.
Of jullie vinden elkaar nog net zo leuk als toen en dan weet je zelf ook best wel dat er gezoend wordt en dat de verliefdheid weer oplaait en dan zit je met de gebakken peren want hij is niet beschikbaar.
En toch denk ik even een verschil met hoe het met een groot aantal van ons is gegaan: jij weet bij voorbaat al waar het op uit kan lopen. Ik geloof dat Wereldmeid het al zei: de meesten van ons zijn er min of meer "ingerold". Dat zou toch betekenen dat je het min of meer met voorbedachte rade zou doen en dat moet je voor jezelf, voor hem en voor zijn gezin niet willen. Als hij nu al aangeeft dat hij gelukkig getrouwd is: laat hem dan in dat huwelijk en verstoor niet iets vanwege een mooie herinnering. Maar vooral: doe het jezelf niet aan!
Er is niks leuks aan om hem telkens weer terug naar het gezin te zien gaan. Er is niks leuks aan om op een smsje te wachten. Er is niks leuks aan om je in allerlei bochten te moeten wringen om hem te zien. Er is niks leuks aan om een betere relatie te hebben met je computer en je telefoon dan met je kinderen (als je die hebt natuurlijk). Er is niks leuks aan om savonds alleen in bed te liggen terwijl je weet dat hij naast zijn vrouw ligt. Er is niks leuks aan om alleen op vakantie te gaan terwijl hij met zijn Bona family 2 weken de Costa Brava doet. Er is niks leuks aan afscheid te moeten nemen terwijl je heel erg gek bent op iemand maar dat je weet dat het op niets uitloopt.
Heb ik je overtuigd om het contact met hem te verbreken? Vast niet, volgens mij heb je je keus al gemaakt. Beloof je me dat je over een jaar of zo weer hier post om te laten weten of alles nog rozegeur en maneschijn is?
Ik verklaar je niet voor gek. Ik vind het heel logisch dat je hem weer wilt zien maar als je alle verhalen hier had gelezen: dan weet je in je hart dat het beter is van niet.
Ik denk dat de ontmoeting sowieso op een teleurstelling gaat uitlopen:
Of je knapt af en alle leuke herinneringen aan die tijd zijn met 1 klap weg: heel jammer.
Of jullie vinden elkaar nog net zo leuk als toen en dan weet je zelf ook best wel dat er gezoend wordt en dat de verliefdheid weer oplaait en dan zit je met de gebakken peren want hij is niet beschikbaar.
En toch denk ik even een verschil met hoe het met een groot aantal van ons is gegaan: jij weet bij voorbaat al waar het op uit kan lopen. Ik geloof dat Wereldmeid het al zei: de meesten van ons zijn er min of meer "ingerold". Dat zou toch betekenen dat je het min of meer met voorbedachte rade zou doen en dat moet je voor jezelf, voor hem en voor zijn gezin niet willen. Als hij nu al aangeeft dat hij gelukkig getrouwd is: laat hem dan in dat huwelijk en verstoor niet iets vanwege een mooie herinnering. Maar vooral: doe het jezelf niet aan!
Er is niks leuks aan om hem telkens weer terug naar het gezin te zien gaan. Er is niks leuks aan om op een smsje te wachten. Er is niks leuks aan om je in allerlei bochten te moeten wringen om hem te zien. Er is niks leuks aan om een betere relatie te hebben met je computer en je telefoon dan met je kinderen (als je die hebt natuurlijk). Er is niks leuks aan om savonds alleen in bed te liggen terwijl je weet dat hij naast zijn vrouw ligt. Er is niks leuks aan om alleen op vakantie te gaan terwijl hij met zijn Bona family 2 weken de Costa Brava doet. Er is niks leuks aan afscheid te moeten nemen terwijl je heel erg gek bent op iemand maar dat je weet dat het op niets uitloopt.
Heb ik je overtuigd om het contact met hem te verbreken? Vast niet, volgens mij heb je je keus al gemaakt. Beloof je me dat je over een jaar of zo weer hier post om te laten weten of alles nog rozegeur en maneschijn is?
zondag 10 juni 2007 om 12:30
zondag 10 juni 2007 om 12:34
Ik wel. ;)
En dat komt omdat ik met dezelfde intentie een oud klasgenootje opzocht. Waar ik heel erg verliefd op was geweest.
We hadden elkaar 20 jaar niet gezien en ik bedacht me.. mwôh, dat word vast een geval van, -tjee, dat ik daar ooit...-
Nee dus!! en zie dan nog maar eens afstand te nemen en te denken, het is meteen de laatste keer geweest.
Je begint op deze manier iets wat een grote kans heeft verkeerd af te lopen en dat zal je zelf ook wel weten. Het tegen houden wil je ook niet want je bent te nieuwsgierig. Begrijpelijk, had ik ook niet gedaan. Maar toch, hij valt net zo goed in de categorie, -getrouwd-
en maak jezelf niet wijs dat het voorbestemd is oid. (wat ik dus deed)
Mijn exgm was er ook het type niet naar om vreemd te gaan en enorm onder de indruk van me. (ja wie niet haha)
Maar serieus. Je hebt er niks aan wat hij ook zegt. Getrouwd is getrouwd. En nog gelukkig getrouwd ook. Dan is het einde helemaal zoek voor jou. Echt, stoppen vóórdat je verliefd word!! is beter.
zondag 10 juni 2007 om 12:38
zondag 10 juni 2007 om 12:42
zondag 10 juni 2007 om 12:43
Tsja, het is ook zo gek... voor mij, maa rook voor hem. Hij had ook niet gedacht dat hij zo zou gaan voelen voor mij (spanning, kriebels), juist omdat zijn huwelijk goed is.
Hij heeft trouwens geen kinderen. Niet dat het uitmaakt, maar om het verhaal compleet te maken, en ik ook niet.
Weet je, het sprookjesachtige in me zegt: misschien komt het allemaal nog wel goed... Stom he? Ook omdat hij er zo van staat te kijken dat het allemaal zo raar voelt en dat hij met mij in zijn hoofd zit...
Die ontmoeting... nu kan ik het ook niet loslaten inderdaad. Op de een of andere manier wordt het OF afknappen, OF er is aantrekking, en dan zou ik bijna hopen dat het ooit weer wat wordt. WAT NERGENS OP SLAAT!
Aaaarrghh!!!
Hij heeft trouwens geen kinderen. Niet dat het uitmaakt, maar om het verhaal compleet te maken, en ik ook niet.
Weet je, het sprookjesachtige in me zegt: misschien komt het allemaal nog wel goed... Stom he? Ook omdat hij er zo van staat te kijken dat het allemaal zo raar voelt en dat hij met mij in zijn hoofd zit...
Die ontmoeting... nu kan ik het ook niet loslaten inderdaad. Op de een of andere manier wordt het OF afknappen, OF er is aantrekking, en dan zou ik bijna hopen dat het ooit weer wat wordt. WAT NERGENS OP SLAAT!
Aaaarrghh!!!
zondag 10 juni 2007 om 13:00
Biga schreef:
Ook al beloven ze niets: je wilt er zelf zo graag meer van maken. Je wilt zo graag denken dat ze eens wel inzien dan het beter is om te gaan scheiden maar op de één of andere manier gaan mannen minder hun gevoel achterna dan vrouwen. Ze blijven het zwakke geslacht.
Hoi Biga, ik heb je reacties van vanmorgen gelezen, wat kun je het treffend omschrijven! Ook richting Vinyl ('denk je dat het leuk is om...') vond ik erg goed! Je weet precies de juiste snaar te raken, want zo voel ik het ook.
Hij heeft mij wel eens gezegd dat ik wrsch meer van hem houd dan hij van mij... voor zover je dat kunt vergelijken uiteraard.
Ik denk dat dat waar is, maar dat hij dat zichzelf voorhoudt om het hanteerbaar te houden. Als hij meer van mij houdt dan van zijn vrouw, dan zou hij bij zichzelf te rade moeten gaan over de toekomst van zijn huwelijk nietwaar, en dat is wrsch te 'bedreigend'. Dit zijn natuurlijk maar aannames.
Soms is liefde alleen gewoon niet genoeg.
Vraag me niet wat er dan verder nodig is... Het enige wat ik weet is dat IK de regie naar me toe moet trekken, want HIJ kan dit msch wel tot zijn dood volhouden!
Ook al beloven ze niets: je wilt er zelf zo graag meer van maken. Je wilt zo graag denken dat ze eens wel inzien dan het beter is om te gaan scheiden maar op de één of andere manier gaan mannen minder hun gevoel achterna dan vrouwen. Ze blijven het zwakke geslacht.
Hoi Biga, ik heb je reacties van vanmorgen gelezen, wat kun je het treffend omschrijven! Ook richting Vinyl ('denk je dat het leuk is om...') vond ik erg goed! Je weet precies de juiste snaar te raken, want zo voel ik het ook.
Hij heeft mij wel eens gezegd dat ik wrsch meer van hem houd dan hij van mij... voor zover je dat kunt vergelijken uiteraard.
Ik denk dat dat waar is, maar dat hij dat zichzelf voorhoudt om het hanteerbaar te houden. Als hij meer van mij houdt dan van zijn vrouw, dan zou hij bij zichzelf te rade moeten gaan over de toekomst van zijn huwelijk nietwaar, en dat is wrsch te 'bedreigend'. Dit zijn natuurlijk maar aannames.
Soms is liefde alleen gewoon niet genoeg.
Vraag me niet wat er dan verder nodig is... Het enige wat ik weet is dat IK de regie naar me toe moet trekken, want HIJ kan dit msch wel tot zijn dood volhouden!
zondag 10 juni 2007 om 13:19
Jullie hebben ook gelijk, en ik weet het ook wel... Mijn verstand weet dondersgoed dat ik uit moet kijken. En dat ik nu nog kan stoppen.
En jullie weten al zo veel, ik heb dit nog nooit meegemaakt. EN toch... ben ik zo nieuwsgierig, juist omdat hij het is...
Als ik nu contact kreeg met een GM zou ik mijn gevoel niet eens zover laten gaan. Maar deze man ken ik al en ik heb altijd al een zwak voor hem gehad.
Echt gekmakend, dit spelletje in mij dat balanceert tussen verstand en gevoel... grr...
En jullie weten al zo veel, ik heb dit nog nooit meegemaakt. EN toch... ben ik zo nieuwsgierig, juist omdat hij het is...
Als ik nu contact kreeg met een GM zou ik mijn gevoel niet eens zover laten gaan. Maar deze man ken ik al en ik heb altijd al een zwak voor hem gehad.
Echt gekmakend, dit spelletje in mij dat balanceert tussen verstand en gevoel... grr...
zondag 10 juni 2007 om 13:21
Nou Wereldmeid je bent zelf ook heel treffend.Zo waar wat je zegt.:R
Herken je schrijfsels,weet het alleen nooit zo te verwoorden op papier(forum in dit geval).
Die regie wat je noemt in handen houden,moeilijk maar te doen.En wat je zegt over hem,dat hij het liever voor zich houdt,(wel netjes,mij word het nl. wel gezegt wat me uiteindelijk frustratie opleverd))want idd. dan heeftie bij zichzelf te rade te gaan en dat is bedreigend idd.Dus laat het lieverr zo en kan dat lang volhouden.
Herken je schrijfsels,weet het alleen nooit zo te verwoorden op papier(forum in dit geval).
Die regie wat je noemt in handen houden,moeilijk maar te doen.En wat je zegt over hem,dat hij het liever voor zich houdt,(wel netjes,mij word het nl. wel gezegt wat me uiteindelijk frustratie opleverd))want idd. dan heeftie bij zichzelf te rade te gaan en dat is bedreigend idd.Dus laat het lieverr zo en kan dat lang volhouden.
zondag 10 juni 2007 om 13:31
Van mijn GM hoorde ik dat hij juist wel ontzettend veel van me hield. En op een gegeven moment zelfs dat hij eraan twijfelde of hij nog van zijn vrouw hield.
Liefde alleen is inderdaad blijkbaar niet genoeg. Stukje lef ontbreekt of misschien wil hij graag in de illusie van onze liefde geloven. Ik weet het niet. Heb ook geen zin om me daar nog druk om te maken. Hoe ik het ook bekijk, wat ik ook verzin: ik zit hier alleen en hij bij zijn gezin!!
