Nadenken over ouders

Mwrosa maandag 11 november 2024 om 19:39

Hoi,

Sinds ik zwanger ben geweest en een baby heb merk ik dat ik veel nadenk over m'n ouders en hoe ik ben opgevoed.
Ik heb een hele fijne jeugd gehad en een hele goede band met m'n ouders.

Toch merk ik dat ik het lastig vind dat de dynamiek opeens veranderd is nu er een (klein) kind gekomen is.

Bepaalde dingen vallen opeens op zoals dat zij niet echt zijn van dingen hardop zeggen (ik hou van je, ik ben trots op je, zomaar even opbellen om te vragen hoe het gaat).
Vaak vinden zij dingen "niet nodig" of "overdreven".. lijkt soms wel een soort bescheidenheid wat dan doorslaat waardoor het onverschillig lijkt (bezoekjes worden altijd door mij geïnitieerd net als uitjes/hoe we het doen met de feestdagen/verjaardagen).

We zien elkaar wel heel veel en dan is het altijd gezellig, ik weet ook dat ze echt wel trots op mij zijn, maar het raakt me opeens best wel dat het contact vaak vanuit mij moet komen. Eerder had ik hier nooit problemen mee.

Zijn er mensen die dit herkennen?
Dus dat je relatie/dynamiek veranderd wanneer er een kindje is gekomen?
Hoe ben je daar mee om gegaan?

Voornu dinsdag 12 november 2024 om 19:31

Mwrosa schreef: ↑
12-11-2024 14:46
@care_

Herkenbaar wat je schrijft over dat initiatief nemen.
Soms denk ik ook wel dat het een patroon is wat al jaren zo is en we allemaal gewend zijn. Namelijk dat ik (en jij) het initiatief neem of bel als er wat is.

Terwijl het ook leuk zou zijn om eens een appje of belletje te krijgen: hoe is het?
Voor mijn part zet je het in de agenda ofzo idd of stuur je een app; vind je het leuk als ik je even bel?

Door zulke dingen kun je je al veel meer gezien voelen..

Is dit iets wat je met ze zou kunnen bespreken?

Ik herken mezelf niet eens

Jufjoke dinsdag 12 november 2024 om 19:44

Omdat het blijkbaar een algemeen herkenbaar punt is, even over het feit dat veel ouders initiatief verwachten van het kind om contact op te nemen. Dat is voor mij ook tot op zekere hoogte herkenbaar. Toen mijn man en ik nog wat jonger waren, kwamen zowel ouders als schoonouders toch wel met enige regelmaat zelf langs. Zeker toen we een kind kregen.

Nu zijn ze (en wij natuurlijk ook) best wel wat ouder, kind is inmiddels achttien, pa en schoonpa leven niet meer. Moeder en schoonmoeder lijken steeds meer terug te vallen op hun eigen jeugd voor wat betreft kaders en verwachtingen, en laten inmiddels ook het initiatief van ons af komen. Ze zijn overigens beide prima ter been en in staat om te komen als ze dat zouden willen. Maar dat doen ze nagenoeg nooit. Bellen of appen ook nagenoeg nooit.

Maar: beide hadden er wel een handje van om zo nu en dan eens te klagen over de app- bel- en bezoekfrequentie. Daar ben ik dan weer heel makkelijk in, en dat leg ik zonder enige vorm van schuldgevoel direct terug.
Ma of schoonma: Je bent al zo lang niet langs geweest.
Ik of man: jij ook niet.
M: je hebt heel de week niet geappt.
W: jij ook niet.
Enzovoort.
Dat had vrij snel effect, ze gaven dat allebei vrij snel op.

jufjoke wijzigde dit bericht op 12-11-2024 20:42

0.12% gewijzigd

Lucy dinsdag 12 november 2024 om 19:58

Als moeder van een volwassen kind (in leeftijd dan...) dat net op zichzelf woont en dochter van een moeder die zeer bepalend en overheersend is merk ik dat ik het een moeilijk punt vind. Contact opnemen.

Ik heb het contact dat mijn moeder zocht altijd als zeer intimiderend ervaren. Dus wil ik mijn zoon de ruimte geven. Maar als ik jouw verhaal lees, moet ik hem dus ook niet teveel ruimte geven. Zijn initiatief is voor mij veilig, want dan kan ik niet "teveel" zijn. Maar kennelijk kan zijn initiatief door hem ook opgevat worden als "geen interesse" of "niet gezien".

Kan dit bij jouw ouders spelen? Jouw het initiatief, de ruimte geven zodat ze niet teveel zijn? Omdat ze je niet het idee willen geven dat ze zich opdringen, dat ze teveel zijn?

Zeggen ze veel nee als je ze uitnodigt? Vinden ze het leuk om je te zien? Om af te spreken?

Mwrosa dinsdag 12 november 2024 om 20:49

Ze zeggen 9 van de 10 keer ja als ik iets voorstel en vinden dat ook altijd gezellig en leuk. Het is ook altijd gezellig en leuk zeker als we met zijn alle zijn en iedereen heeft aanhang mee.

En ik vind het heel erg om te zeggen maar mijn moeder heeft eigenlijk geen vriendinnen (ik zou het haar zo gunnen..) en mijn vader heeft wel wat vrienden van vroeger maar doet ook weinig moeite om dit te onderhouden, hij heeft een aantal hobby's wat hij heel leuk vind en wat hem veel tijd kost.

Mwrosa dinsdag 12 november 2024 om 20:52

Als mijn ouders hun verjaardag vieren sturen ze bijvoorbeeld een week van te voren een bericht dat je welkom bent op die en die datum
Eerder vinden ze niet nodig
Maar dan wel geïrriteerd zijn als de helft niet kan..

Ik zeg dan van; je moet dat eerder doen, 4 a 6 weken van te voren want men heeft het druk

Dat vinden zij dan onzin..

Moiren dinsdag 12 november 2024 om 20:53

Mwrosa schreef: ↑
12-11-2024 20:52
Als mijn ouders hun verjaardag vieren sturen ze bijvoorbeeld een week van te voren een bericht dat je welkom bent op die en die datum
Eerder vinden ze niet nodig
Maar dan wel geïrriteerd zijn als de helft niet kan..

Ik zeg dan van; je moet dat eerder doen, 4 a 6 weken van te voren want men heeft het druk

Dat vinden zij dan onzin..

Welk punt wil je nu maken?

En het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet gegrepen.

Mwrosa dinsdag 12 november 2024 om 20:53

Dat ik vind dat ze daarin weinig moeite doen om sociale contacten te onderhouden. Niet alleen met mij niet maar ook met anderen niet

Moiren dinsdag 12 november 2024 om 20:54

Mwrosa schreef: ↑
12-11-2024 20:53
Dat ik vind dat ze daarin weinig moeite doen om sociale contacten te onderhouden. Niet alleen met mij niet maar ook met anderen niet

Oh

Dan zullen ze het wel prima vinden zo denk ik?

En het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet gegrepen.

Doreia* dinsdag 12 november 2024 om 20:57

Mwrosa schreef: ↑
12-11-2024 20:53
Dat ik vind dat ze daarin weinig moeite doen om sociale contacten te onderhouden. Niet alleen met mij niet maar ook met anderen niet

Dan heb je daar je antwoord.
Het is niet persoonlijk. Het zit er niet in om uit zichzelf contact op te nemen.

Niets wat jij zou kunnen doen of zeggen maakt dat hier verandering in komt. Zo steken ze niet in elkaar, gezien hun gebrek aan diepere verbindingen en de uitnodigingen.

Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath

Mwrosa dinsdag 12 november 2024 om 20:58

Klopt maar ik vond dat wel erg jammer en verdrietig

Nu meer dan vroeger lijkt het.

coderood dinsdag 12 november 2024 om 20:59

Heb je zelf al bedacht dat over pakweg 30 jaar de normen en waarden echt totaal anders zullen zijn dan nu. Dat je 20 jaar knetterhard je best hebt gedaan voor je kind maar dat jouw kind vanuit de dan geldende normen en waarden ook het gevoel zal hebben dat ze iets gemist heeft?

Doreia* dinsdag 12 november 2024 om 21:03

Mwrosa schreef: ↑
12-11-2024 20:58
Klopt maar ik vond dat wel erg jammer en verdrietig Nu meer dan vroeger lijkt het.

En dat mag natuurlijk. Je mag daar teleurgesteld over zijn.

En zodra je door de fase van dit besef en de teleurstelling hierover heen bent, ga je op zoek naar een manier hoe je het contact in wil richten.

Dat kan ook een wekelijks standaard eet afspraak zijn, of een koffie afspraak. Die gewoon staat tenzij een van jullie afbelt.

Maar wees eerst maar teleurgesteld over hun sociale vaardigheden.

Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath

coderood dinsdag 12 november 2024 om 21:06

Mwrosa schreef: ↑
12-11-2024 13:36
Blijkbaar werkt dat even anders in mijn hoofd nu. Wat mogelijk nog door hormonen van de zwangerschap komt.
Dat kan. Iemand gaf het advies het even aan te kijken. Mocht ik er over een half jaar ofzo nog steeds zoveel over nadenken kan ik altijd nog zien wat ik ermee wil.

Dat is een helpend advies.

Verder is het altijd goed om kritisch te zijn en na te denken in mijn ogen. Over wat je anders wilt doen, wat je hebt gemist, wat fijn was.
Niemand krijgt een perfecte opvoeding maar het is niet zo dat je alleen maar last mag hebben van deze dingen als je een zeer ongelukkige jeugd hebt gehad.

Het ding is dat je nu nog maar net moeder bent en je je echt nog helemaal niet kan voorstellen hoe het is om zeg maar 20 jaar moeder te zijn. Ook jij gaat fouten maken. En jij ook dingen goed doen die jouw kind je toch kwalijk gaan nemen want er komen altijd weer nieuwe inzichten en wat jij nu automatisch doet zal misschien over 30 jaar niet optimaal blijken.
Het heeft echt geen nut om een gelukkige jeugd zo te gaan over analyseren dat je er zelfs voor in therapie wil. Je kan je energie toch wel beter besteden dan je druk maken om ouders die heel veel van je houden en nooit ik hou van je hebben gezegd (deden mijn ouders ook niet, dat was vroeger gewoon zo).

coderood dinsdag 12 november 2024 om 21:12

Mwrosa schreef: ↑
12-11-2024 20:52
Als mijn ouders hun verjaardag vieren sturen ze bijvoorbeeld een week van te voren een bericht dat je welkom bent op die en die datum
Eerder vinden ze niet nodig
Maar dan wel geïrriteerd zijn als de helft niet kan..

Ik zeg dan van; je moet dat eerder doen, 4 a 6 weken van te voren want men heeft het druk

Dat vinden zij dan onzin..

Ik snap dat dan weer wel. Je onthoud de verjaardagen van je ouders wel toch? Ik vraag altijd van te voren wanneer ze het vieren want ik weet een jaar van te voren wanneer zd jarig zijn dus ik weet dat ik rond die datum een dag vrij moet houden.

Jufjoke dinsdag 12 november 2024 om 21:15

Mwrosa schreef: ↑
12-11-2024 20:52
Als mijn ouders hun verjaardag vieren sturen ze bijvoorbeeld een week van te voren een bericht dat je welkom bent op die en die datum
Eerder vinden ze niet nodig
Maar dan wel geïrriteerd zijn als de helft niet kan..

Ik zeg dan van; je moet dat eerder doen, 4 a 6 weken van te voren want men heeft het druk

Dat vinden zij dan onzin..

Tja. Ik neem aan dat die datum een voor de hand liggende datum dicht in de buurt van de verjaardag is. Veel families hebben tamelijk voorspelbare gewoontes wat dat betreft. De gekozen datum zal dus heel waarschijnlijk niet ontzettend verrassend zijn. Ik zou zelf waarschijnlijk ook een tikje teleurgesteld zijn als mijn eigen kinderen zoiets dan alleen akkoord vinden als het vier tot zes weken vooraf aangekondigd is.
Jeetje zeg.

Jufjoke dinsdag 12 november 2024 om 21:18

Mijn ouders hebben ook zelden tot nooit tegen mij gezegd dat ze van me houden. Maar ik heb er nooit over getwijfeld dat ze dat wel deden.

Moiren dinsdag 12 november 2024 om 22:03

coderood schreef: ↑
12-11-2024 21:12
Ik snap dat dan weer wel. Je onthoud de verjaardagen van je ouders wel toch? Ik vraag altijd van te voren wanneer ze het vieren want ik weet een jaar van te voren wanneer zd jarig zijn dus ik weet dat ik rond die datum een dag vrij moet houden.

Zo gaat het bij ons in de familie ook.

En het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet gegrepen.

Mwrosa dinsdag 12 november 2024 om 22:16

Ja ik hou dat wel vrij maar de vrienden die ze uitnodigen en verdere familie (wij hebben echt een hele grote familie) natuurlijk niet. Die gaan echt niet denken: joh heel mss viert pietje dan z'n verjaardag dus laat ik maar niks plannen. Een generatie dingetje misschien.

Maar alle voorbeelden die ik geef zijn blijkbaar voor jullie normaal.
Ik irriteer me er aan. Verschil moet er wezen.

Punt blijft dat ik van bepaalde dingen verdrietig wordt. Of het hormonen zijn of niet daar heb ik geen idee van.
Wie weet waait het over. Misschien niet en dan zie ik het wel weer.

Bedankt dat jullie zo nuchter en relativerend zijn. Eigenlijk moet ik niet zeuren volgens jullie.
Dat is me nu wel duidelijk hoor..

Sierlijk dinsdag 12 november 2024 om 22:22

Jufjoke schreef: ↑
12-11-2024 21:15
Tja. Ik neem aan dat die datum een voor de hand liggende datum dicht in de buurt van de verjaardag is. Veel families hebben tamelijk voorspelbare gewoontes wat dat betreft. De gekozen datum zal dus heel waarschijnlijk niet ontzettend verrassend zijn. Ik zou zelf waarschijnlijk ook een tikje teleurgesteld zijn als mijn eigen kinderen zoiets dan alleen akkoord vinden als het vier tot zes weken vooraf aangekondigd is.
Jeetje zeg.

Dit. Ik zou het best erg vinden als mijn kinderen niet kunnen terwijl ze mijn verjaardag weten. Dát lijkt me past teleurstellend. Best raar dat je 6 weken de verjaardag dient aan te kondigen als ouders zijnde.

TO, je hebt nu even gedachten over wat je niet leuk vind. Dat waait wel weer over.
Ik heb best lang mijn ouders van alles kwalijk genomen. Toch ben ik milder geworden bij het ouder worden en ik weet nu dat zij hun best deden, zoals jij nu je best doet. En toch zul jij ook weer steken laten vallen. Het is van alle tijden.

Wat helpend kan zijn is je verdiepen in de geschiedenis van hen. In de tijdsgeest van toen. Mensen kijken met de blik van nu naar de tijd van toen. En daar gaat het mis. Maar daar is misschien ook een stukje begrip en levenservaring voor nodig.

coderood dinsdag 12 november 2024 om 22:42

Mwrosa schreef: ↑
12-11-2024 22:16
Ja ik hou dat wel vrij maar de vrienden die ze uitnodigen en verdere familie (wij hebben echt een hele grote familie) natuurlijk niet. Die gaan echt niet denken: joh heel mss viert pietje dan z'n verjaardag dus laat ik maar niks plannen. Een generatie dingetje misschien.

Maar alle voorbeelden die ik geef zijn blijkbaar voor jullie normaal.
Ik irriteer me er aan. Verschil moet er wezen.

Punt blijft dat ik van bepaalde dingen verdrietig wordt. Of het hormonen zijn of niet daar heb ik geen idee van.
Wie weet waait het over. Misschien niet en dan zie ik het wel weer.

Bedankt dat jullie zo nuchter en relativerend zijn. Eigenlijk moet ik niet zeuren volgens jullie.
Dat is me nu wel duidelijk hoor..

Misschien is therapie niet een heel gek idee. Al was het maar om anders met verwachtingen om te gaan.

Het is vervelend dat je er mee zit maar op mij komt het ontzettend verwend over. Een paar generaties geleden hadden kinderen helemaal niks te willen. Die moesten luisteren naar hun ouders en hun mond houden. Tegenwoordig is dat gelukkig niet meer maar ouders doen ook maar wat. Je kind is een baby. Je denkt nu dat je het allemaal anders en perfect gaat doen en "jij gaat dat en dat echt niet doen". Maar wacht eerst even een paar jaartjes af voor je gaat zitten preken want jij moet het nog maar doen. Elke dag. De komende 20 jaar. Er gaan momenten komen dat je iets niet goed doet. Als jouw kind dat ene ding wat maar een klein djng is onder een vergrootglas gaat leggen en wellicht je ermee "confronteert". Dan voelt dat alsof je al het overige wat ze de afgelopen 20 jaar heb gedaan diskwalificeert.

Niks van wat jij hier schrijft vind ik gek of klagen waard. Je ouders zijn misschien niet goed in contacten aangaan of onderhouden. Daar js niks mis mee. Het is hun eigen leven en dat mogen ze helemaal zo leven zoals zij dat Willen. Daar hoef je niks van te vinden dat is helemaal van hun. Ik snap ook niet dat jij last hebt van dat je ouders aan andere mensen hun verjaardag te laat aankondigen. Dat is toch hun probleem? Jij bent hun kind en jij kan jezelf wel uitnodigen.

Mwrosa dinsdag 12 november 2024 om 22:49

Je blijft maar herhalen dat ik het ook niet perfect ga doen maar ik heb dat ook nooit gezegd. Ik weet ook wel dat ik wss dingen niet goed ga doen.
Waar haal je het vandaan dat ik denk de dingen perfect te gaan doen?

Je mag me verwend vinden hoor. Prima.

Ik denk dat ik het hier maar even bij laat.

Lucy dinsdag 12 november 2024 om 22:57

Anderen hier mogen vinden dat je zeurt, maar dat maakt niet dat jij het nu even lastig hebt. En alle dingen die je hier beschrijft zijn op zichzelf staand niet zo erg, maar dat kanon steeds betekenen dat jij je als kind misschien niet gezien hebt gevoeld. Of het gevoel had dat je hard moest werken voor hun aandacht.

Je mag je losmaken van je ouders en van jullie dynamiek en andere grenzen stellen. Of andere normen aanhangen. Je mag ook boos zijn of ze door elkaar willen schudden.

Zolang je maar weet uiteindelijk dat jij geen invloed hebt op hun gedrag, dat ze zo te horen van je houden en je waarderen, maar niet op een andere (jouw) manier hun liefde zullen tonen. Jij bent volwassen, zij zijn volwassen. Ze hebben hun best gedaan. En vast ook steken laten vallen. Accepteer het. Of niet.

Meisjemetdeparel dinsdag 12 november 2024 om 23:00

Mwrosa schreef: ↑
12-11-2024 13:36
Blijkbaar werkt dat even anders in mijn hoofd nu. Wat mogelijk nog door hormonen van de zwangerschap komt.
Dat kan. Iemand gaf het advies het even aan te kijken. Mocht ik er over een half jaar ofzo nog steeds zoveel over nadenken kan ik altijd nog zien wat ik ermee wil.

Dat is een helpend advies.

Verder is het altijd goed om kritisch te zijn en na te denken in mijn ogen. Over wat je anders wilt doen, wat je hebt gemist, wat fijn was.
Niemand krijgt een perfecte opvoeding maar het is niet zo dat je alleen maar last mag hebben van deze dingen als je een zeer ongelukkige jeugd hebt gehad.

En als je kind er straks is, dan zien ze jou helemaal niet meer. Dan zijn alle ogen gericht op hun prachtige kleinkind. Geniet daarvan ipv kritisch te zijn.
Wat geweest is, is geweest. Als er geen echt ernstige dingen gebeurd zijn in je jeugd, tel dan je zegeningen.

Mijn ouders hebben ook nog nooit ‘ Ik hou van je’ of iets dergelijks gezegd tegen mij. Maar als ik nu bij hen wegfiets (ik ga naar hun, want ze komen niet vaak bij mij), controleert mijn pa altijd even of er genoeg lucht in de banden zit en zegt hij ‘Kijk goed uit’. En mijn moeder brengt een soepje als ik ziek ben.

Moiren dinsdag 12 november 2024 om 23:05

Meisjemetdeparel schreef: ↑
12-11-2024 23:00
En als je kind er straks is, dan zien ze jou helemaal niet meer. Dan zijn alle ogen gericht op hun prachtige kleinkind. Geniet daarvan ipv kritisch te zijn.
Wat geweest is, is geweest. Als er geen echt ernstige dingen gebeurd zijn in je jeugd, tel dan je zegeningen.

Mijn ouders hebben ook nog nooit ‘ Ik hou van je’ of iets dergelijks gezegd tegen mij. Maar als ik nu bij hen wegfiets (ik ga naar hun, want ze komen niet vaak bij mij), controleert mijn pa altijd even of er genoeg lucht in de banden zit en zegt hij ‘Kijk goed uit’. En mijn moeder brengt een soepje als ik ziek ben.

En het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet gegrepen.

Goudglitter dinsdag 12 november 2024 om 23:21

Mwrosa schreef: ↑
12-11-2024 20:52
Als mijn ouders hun verjaardag vieren sturen ze bijvoorbeeld een week van te voren een bericht dat je welkom bent op die en die datum
Eerder vinden ze niet nodig
Maar dan wel geïrriteerd zijn als de helft niet kan..

Ik zeg dan van; je moet dat eerder doen, 4 a 6 weken van te voren want men heeft het druk

Dat vinden zij dan onzin..

Je weet toch wanneer je ouders jarig zijn.

Ik herken trouwens wel dat je over je ouders en de dynamiek van het gezin gaat nadenken na de geboorte van je kind.

In dat opzicht ben ik ook blij dat ik een zoon heb gekregen.

Moeder / dochter band tussen mij en mijn moeder en mij en een dochter zou erg confronterend zijn geweest.

Ik vind dat ze in veel opzichten te kort is geschoten.

Nu kan ik denken ach een moeder / zoon band is sowieso anders dan een moeder dochter band.

Actieve topics