Relaties
alle pijlers
net getrouwd en verliefd op iemand anders
donderdag 25 oktober 2007 om 22:22
Hallo allemaal,
Ik ben 5 maanden geleden getrouwd met degene waar ik al 7,5 jaar samen mee was, ik had de laatste jaren al een paar keer het gevoel dat dit het niet helemaal was...maar goed dan ben je al zolang samen en hoop je dat dit gevoel vanzelf weer overgaat..totdat hij me eigenlijk plotseling ten huwelijk vroeg afgelopen kerst.(de tranen en joehoe gevoel bleven trouwens redelijk uit)...ik zei ja.. want uiteraard je houdt van diegene en nu ben ik getrouwd..maar eigenlijk ieder moment tijdens de hele voorbereidingsperiode voelde niet goed en nu nog steeds voelt het alsof ik de verkeerde beslissing heb genomen.
Daarnaast op mn werk (kantoor in A'dam) heb ik iemand anders leren kennen, was in het begin heel gezellig en niet aan de hand totdat we steeds meer naar elkaar toegroeiden en na een maand of 7 'onschuldig flirten' nam het wat serieuze vormen aan en eigenlijk werd ik gewoon heel erg verliefd.
Nu ben ik voor mn werk naar een andere stad verhuisd en zie ik deze collega niet meer dagelijks maar dat maakt het gevoel niet minder...
Wat moet ik in godsnaam doen...een huwelijk wat in een noodtempo achteruit holt en waar ik de energie met moeite insteek en wat doe ik met de andere man?
Graag advies van mensen die dit hebben meegemaakt, meemaken..help!!!......dus ervaringsdeskundigen ik hoor het graag van jullie
Ik ben 5 maanden geleden getrouwd met degene waar ik al 7,5 jaar samen mee was, ik had de laatste jaren al een paar keer het gevoel dat dit het niet helemaal was...maar goed dan ben je al zolang samen en hoop je dat dit gevoel vanzelf weer overgaat..totdat hij me eigenlijk plotseling ten huwelijk vroeg afgelopen kerst.(de tranen en joehoe gevoel bleven trouwens redelijk uit)...ik zei ja.. want uiteraard je houdt van diegene en nu ben ik getrouwd..maar eigenlijk ieder moment tijdens de hele voorbereidingsperiode voelde niet goed en nu nog steeds voelt het alsof ik de verkeerde beslissing heb genomen.
Daarnaast op mn werk (kantoor in A'dam) heb ik iemand anders leren kennen, was in het begin heel gezellig en niet aan de hand totdat we steeds meer naar elkaar toegroeiden en na een maand of 7 'onschuldig flirten' nam het wat serieuze vormen aan en eigenlijk werd ik gewoon heel erg verliefd.
Nu ben ik voor mn werk naar een andere stad verhuisd en zie ik deze collega niet meer dagelijks maar dat maakt het gevoel niet minder...
Wat moet ik in godsnaam doen...een huwelijk wat in een noodtempo achteruit holt en waar ik de energie met moeite insteek en wat doe ik met de andere man?
Graag advies van mensen die dit hebben meegemaakt, meemaken..help!!!......dus ervaringsdeskundigen ik hoor het graag van jullie
maandag 19 november 2007 om 13:19
En nog een ervaringsdeskundige.... Tien weken samen geweest na de huwelijksvoltrekking...
We kwamen van school, gingen samenwonen, ik begon een bedrijf, we kochten een huis en dus gingen we ook trouwen. Zo simpel als het hier staat. En natuurlijk hield ik van hem, dat doe ik nog steeds! Maar meer als een goede vriend dan als mijn liefdespartner!
Maar goed, we zijn dus half september getrouwd (ergens 10 jaar terug) en in november kwam ik iemand anders tegen. Nét voor Sinterklaas heb ik tegen mijn toenmalige echtgenoot gezegd dat ik de stekker eruit trok.
Destijds was het een ramp! Iedereen viel over mij heen. Ik liet het zo, je kunt daar weinig aan veranderen en het was immers ook mijn 'schuld'... Ik had beter na moeten denken... Maar goed, ik had een verkeerde keuze gemaakt, deze nu 'teruggedraaid' en moest leven met de gevolgen.
Voor hém viel ook het leven in duigen; zijn toekomstdromen waren weg. Ik heb hem overal mee geholpen: zoeken en inrichten van zijn huis, de financiële kant, zo veel als ik maar kon. Gelukkig zijn we er uiteindelijk uit gekomen als goede vrienden.
Hij is nog steeds de eerste die alles van mij weet, nu ik weer ga trouwen, nu ik zwanger ben, ik bel hem! Ook hij betrekt mij bij de dingen die in zijn leven spelen, nu hij ook weer gaat trouwen enz. Hij heeft een hele speciale plek in mijn leven en ik hoop dat dat altijd zo zal blijven.
De keuze voor die nieuwe partner is destijds een hele foute geweest, een vlucht denk ik achteraf die ik lang (7 jaar!) heb volgehouden omdat ik niet weer wilde 'falen'. Ik wil je dan ook op het hart drukken om een tijdje alleen te blijven mochten jullie uit elkaar gaan!
Sterkte, liefs,
Carrrie.
We kwamen van school, gingen samenwonen, ik begon een bedrijf, we kochten een huis en dus gingen we ook trouwen. Zo simpel als het hier staat. En natuurlijk hield ik van hem, dat doe ik nog steeds! Maar meer als een goede vriend dan als mijn liefdespartner!
Maar goed, we zijn dus half september getrouwd (ergens 10 jaar terug) en in november kwam ik iemand anders tegen. Nét voor Sinterklaas heb ik tegen mijn toenmalige echtgenoot gezegd dat ik de stekker eruit trok.
Destijds was het een ramp! Iedereen viel over mij heen. Ik liet het zo, je kunt daar weinig aan veranderen en het was immers ook mijn 'schuld'... Ik had beter na moeten denken... Maar goed, ik had een verkeerde keuze gemaakt, deze nu 'teruggedraaid' en moest leven met de gevolgen.
Voor hém viel ook het leven in duigen; zijn toekomstdromen waren weg. Ik heb hem overal mee geholpen: zoeken en inrichten van zijn huis, de financiële kant, zo veel als ik maar kon. Gelukkig zijn we er uiteindelijk uit gekomen als goede vrienden.
Hij is nog steeds de eerste die alles van mij weet, nu ik weer ga trouwen, nu ik zwanger ben, ik bel hem! Ook hij betrekt mij bij de dingen die in zijn leven spelen, nu hij ook weer gaat trouwen enz. Hij heeft een hele speciale plek in mijn leven en ik hoop dat dat altijd zo zal blijven.
De keuze voor die nieuwe partner is destijds een hele foute geweest, een vlucht denk ik achteraf die ik lang (7 jaar!) heb volgehouden omdat ik niet weer wilde 'falen'. Ik wil je dan ook op het hart drukken om een tijdje alleen te blijven mochten jullie uit elkaar gaan!
Sterkte, liefs,
Carrrie.
donderdag 22 november 2007 om 20:56
Hallo Dames,
Aan de ene kant werd ik op een of ander manier blij van je verhaal. Nou blij is niet het goede woord, maar het stelt me gerust, laat ik het zo formuleren. Ook al vind ik het nog zo erg voor je, want weet ongeveer hoe je je moet voelen. Ik weet dat ik de goede keuze heb gemaakt door niet te gaan trouwen...
Ik zou over 3 maanden gaan trouwen. Heb er vorige maand de brui aan gegeven. Voor iedereen een enorme verrassing. We zijn toch een geweldig stel??????? Maar.........ook ik werd verliefd op een collega. Ben daar absoluut niet trots op, maar het gebeurd! Al had je me dat een jaar eerder verteld, had ik je voor gek verklaard.
Mijn ex aanstaande en ik hadden een relatie van 8 jaar. De beste maatjes, maar dat was voor mij ook alles. De vonken vlogen er niet van af, maar dat kan toch ook niet meer na 8 jaar? We zijn elkaars eerste geliefde en wonen 5 jaar samen in een geweldig huis. Kortom, het ideale stel. Ik heb heel vaak tegen mezelf gezegd: KOM OP, DOE NORMAAL, je hebt alles wat je hartje begeert, wat wil je nu nog meer? Heb mezelf, in eerste instantie, de opdracht gegeven "gewoon" te gaan trouwen. "De verliefdheid gaat wel over." "Ik ben gek als ik deze relatie op het spel zet voor iets anders." Maar op een gegeven moment was ik zover, dat ik voor mezelf op een rij had, dat als er geen relatie met die andere jongen in zou zitten, dan weet ik gewoon dat er iemand anders op de wereld rondloopt, die mij gelukkiger kan maken.
Na een half jaar de verliefde gevoelens geprobeerd weg te stoppen en de bruiloft tot in de puntjes geregeld te hebben, heb ik dus toch mijn vriend laten weten, dat ik het niet meer kon. Sloeg in als een bom. Ik heb die jongen zo vreselijk gekwetst en verdrietig gemaakt. Ben direct eerlijk geweest dat ik gevoelens had voor een ander. Wat dat betreft kan ik mezelf recht in de spiegel aankijken, maar voor de buitenwereld ben je de gebeten hond, DE talk of the town, zoals hierboven zo mooi geschreven werd.
De andere jongen in kwestie, overigens een zeer goede vriend en collega ( altijd maar weer die collega's) had het al aangevoeld. Hij voelde ook de spanning tussen ons en de liefde was wederzijds. We zijn eigenlijk onafscheidelijk, het isniet meer te houden.. Dat maakt het nog erger en gecompliceerder allemaal. Maar je houdt het niet tegen. Als ik denk aan wat ik mijn ex aan doe, dan breekt mijn hart, maar zoals ik al zei, ik volg m'n eigen gevoel en dat is heel egoistisch, maar je moet in dit soort situaties aan je eigen gevoel denken. Mijn familie wil op dit moment niets meer met mij te maken hebben. Ze steunen mijn ex. Dat is heel moeilijk, maar ik begrijp het. Het zal ooit wel weer goedkomen.
Wat ik aan de topicopenster wil meegeven is dat je ALTIJD je gevoel moet volgend en in de liefde zeker niet je verstand. Dat is de enige wijsheid die ik je mee kan geven. En ik kan je verzekeren.. je gaat door een heeeeeeeeeeeeeeeeel diep dal, maar je wordt er alleen maar beter van. Mocht je er nog wel met je echtgenoot uitkomen dan wens ik jullie alle geluk van de wereld!
Ik had op de een of andere manier de behoefte mijn verhaal te luchten. Hoop niet dat je het erg vindt, dat ik jouw topic daarvoor heb gebruikt..
Succes met je beslissing!
July.........
Aan de ene kant werd ik op een of ander manier blij van je verhaal. Nou blij is niet het goede woord, maar het stelt me gerust, laat ik het zo formuleren. Ook al vind ik het nog zo erg voor je, want weet ongeveer hoe je je moet voelen. Ik weet dat ik de goede keuze heb gemaakt door niet te gaan trouwen...
Ik zou over 3 maanden gaan trouwen. Heb er vorige maand de brui aan gegeven. Voor iedereen een enorme verrassing. We zijn toch een geweldig stel??????? Maar.........ook ik werd verliefd op een collega. Ben daar absoluut niet trots op, maar het gebeurd! Al had je me dat een jaar eerder verteld, had ik je voor gek verklaard.
Mijn ex aanstaande en ik hadden een relatie van 8 jaar. De beste maatjes, maar dat was voor mij ook alles. De vonken vlogen er niet van af, maar dat kan toch ook niet meer na 8 jaar? We zijn elkaars eerste geliefde en wonen 5 jaar samen in een geweldig huis. Kortom, het ideale stel. Ik heb heel vaak tegen mezelf gezegd: KOM OP, DOE NORMAAL, je hebt alles wat je hartje begeert, wat wil je nu nog meer? Heb mezelf, in eerste instantie, de opdracht gegeven "gewoon" te gaan trouwen. "De verliefdheid gaat wel over." "Ik ben gek als ik deze relatie op het spel zet voor iets anders." Maar op een gegeven moment was ik zover, dat ik voor mezelf op een rij had, dat als er geen relatie met die andere jongen in zou zitten, dan weet ik gewoon dat er iemand anders op de wereld rondloopt, die mij gelukkiger kan maken.
Na een half jaar de verliefde gevoelens geprobeerd weg te stoppen en de bruiloft tot in de puntjes geregeld te hebben, heb ik dus toch mijn vriend laten weten, dat ik het niet meer kon. Sloeg in als een bom. Ik heb die jongen zo vreselijk gekwetst en verdrietig gemaakt. Ben direct eerlijk geweest dat ik gevoelens had voor een ander. Wat dat betreft kan ik mezelf recht in de spiegel aankijken, maar voor de buitenwereld ben je de gebeten hond, DE talk of the town, zoals hierboven zo mooi geschreven werd.
De andere jongen in kwestie, overigens een zeer goede vriend en collega ( altijd maar weer die collega's) had het al aangevoeld. Hij voelde ook de spanning tussen ons en de liefde was wederzijds. We zijn eigenlijk onafscheidelijk, het isniet meer te houden.. Dat maakt het nog erger en gecompliceerder allemaal. Maar je houdt het niet tegen. Als ik denk aan wat ik mijn ex aan doe, dan breekt mijn hart, maar zoals ik al zei, ik volg m'n eigen gevoel en dat is heel egoistisch, maar je moet in dit soort situaties aan je eigen gevoel denken. Mijn familie wil op dit moment niets meer met mij te maken hebben. Ze steunen mijn ex. Dat is heel moeilijk, maar ik begrijp het. Het zal ooit wel weer goedkomen.
Wat ik aan de topicopenster wil meegeven is dat je ALTIJD je gevoel moet volgend en in de liefde zeker niet je verstand. Dat is de enige wijsheid die ik je mee kan geven. En ik kan je verzekeren.. je gaat door een heeeeeeeeeeeeeeeeel diep dal, maar je wordt er alleen maar beter van. Mocht je er nog wel met je echtgenoot uitkomen dan wens ik jullie alle geluk van de wereld!
Ik had op de een of andere manier de behoefte mijn verhaal te luchten. Hoop niet dat je het erg vindt, dat ik jouw topic daarvoor heb gebruikt..
Succes met je beslissing!
July.........
