Relaties
alle pijlers
Netwerk opbouwen op latere leeftijd, hoe?
dinsdag 23 mei 2023 om 16:51
Door een ander topic werd ik aan het denken gezet. Hoe bouw je op latere leeftijd een netwerk op?
Ik ben een paar jaar geleden (tijdens coronatijd) verhuisd naar de andere kant van het land (beetje overdreven, een kilometer of 125). Ik kende hier echt helemaal niemand.
Natuurlijk heb ik niet stilgezeten. Ik heb me aangesloten bij 2 verenigingen en doe sinds kort mee (eens per maand) aan afvalruimen met een groepje wijkbewoners. Ook ga ik met mijn dochter naar peutergym. En natuurlijk kom ik daar allerlei leuke mensen tegen, maar het blijven eigenlijk altijd kennissen.
Voorbeeld: bij een van mijn verenigingen zie je elkaar wekelijks en werk je samen aan iets moois. Er is dan ook echt veel interactie en het is heel erg gezellig, maar ik lijk nooit op dieper niveau te komen met mensen. Ik onthoud verjaardagen, stuur altijd even een appje als er iets is en we liken elkaars foto's en berichten op Facebook. Maar dan zie ik dat anderen bij een babyshower van een lid geweest zijn met zijn allen, of ergens wat gaan eten. Op dat niveau lijk ik nooit te komen.
Ik doe wel mijn best natuurlijk. Ik doe zo normaal mogelijk, stel geïnteresseerde vragen, praat niet te veel over mezelf (tenzij men ernaar vraagt, en dan ben ik kort), kleed me op dat soort dagen standaard, denk aan verjaardagen, stuur een kaartje bij een geboorte of iets, probeer actief mee te denken qua zaken voor de vereniging. Ik merk dat die input ook echt gewaardeerd wordt en ik heb niet de indruk dat die mensen mij niet graag zien. Maar ik merk dat ik altijd een beetje "aan de zijlijn" blijf staan.
Hetzelfde met andere moeders bij peutergym. Na het klasje staan we altijd heel gezellig te praten, maar hoe kom je met dit soort mensen nou echt verder? Ze gewoon, out of the blue, uitnodigen voor een kopje koffie is ook zo raar, of kan dat wel?
Nu merk ik dat ik vooral kennissen aantrek die ik zelf niet zo leuk vind. Mensen die iets nodig hebben, of heel andere normen en waarden hebben. Ik geef dit kans op kans, zonder dat ik er echt voldoening uit haal. Omdat ik mezelf voorhou dat ook deze mensen een kans verdienen en dat ik het misschien toch verkeerd zie. Aan de andere kant merk ik dat ik zelf angstig ben als mensen die ik wel leuk vind toenadering zoeken, want wat als ze erachter komen hoe ik in elkaar zit? Nou ja, hele dilemma's dus.
En oh ja, om iedereen voor te zijn: ja, ik ben in therapie en nee, dit stuk bespreken we nog niet actief.
Ik ben een paar jaar geleden (tijdens coronatijd) verhuisd naar de andere kant van het land (beetje overdreven, een kilometer of 125). Ik kende hier echt helemaal niemand.
Natuurlijk heb ik niet stilgezeten. Ik heb me aangesloten bij 2 verenigingen en doe sinds kort mee (eens per maand) aan afvalruimen met een groepje wijkbewoners. Ook ga ik met mijn dochter naar peutergym. En natuurlijk kom ik daar allerlei leuke mensen tegen, maar het blijven eigenlijk altijd kennissen.
Voorbeeld: bij een van mijn verenigingen zie je elkaar wekelijks en werk je samen aan iets moois. Er is dan ook echt veel interactie en het is heel erg gezellig, maar ik lijk nooit op dieper niveau te komen met mensen. Ik onthoud verjaardagen, stuur altijd even een appje als er iets is en we liken elkaars foto's en berichten op Facebook. Maar dan zie ik dat anderen bij een babyshower van een lid geweest zijn met zijn allen, of ergens wat gaan eten. Op dat niveau lijk ik nooit te komen.
Ik doe wel mijn best natuurlijk. Ik doe zo normaal mogelijk, stel geïnteresseerde vragen, praat niet te veel over mezelf (tenzij men ernaar vraagt, en dan ben ik kort), kleed me op dat soort dagen standaard, denk aan verjaardagen, stuur een kaartje bij een geboorte of iets, probeer actief mee te denken qua zaken voor de vereniging. Ik merk dat die input ook echt gewaardeerd wordt en ik heb niet de indruk dat die mensen mij niet graag zien. Maar ik merk dat ik altijd een beetje "aan de zijlijn" blijf staan.
Hetzelfde met andere moeders bij peutergym. Na het klasje staan we altijd heel gezellig te praten, maar hoe kom je met dit soort mensen nou echt verder? Ze gewoon, out of the blue, uitnodigen voor een kopje koffie is ook zo raar, of kan dat wel?
Nu merk ik dat ik vooral kennissen aantrek die ik zelf niet zo leuk vind. Mensen die iets nodig hebben, of heel andere normen en waarden hebben. Ik geef dit kans op kans, zonder dat ik er echt voldoening uit haal. Omdat ik mezelf voorhou dat ook deze mensen een kans verdienen en dat ik het misschien toch verkeerd zie. Aan de andere kant merk ik dat ik zelf angstig ben als mensen die ik wel leuk vind toenadering zoeken, want wat als ze erachter komen hoe ik in elkaar zit? Nou ja, hele dilemma's dus.
En oh ja, om iedereen voor te zijn: ja, ik ben in therapie en nee, dit stuk bespreken we nog niet actief.
dinsdag 23 mei 2023 om 17:03
dinsdag 23 mei 2023 om 17:03
Misschien eens voorstellen, of de anders peuter eens wil komen spelen?
Of dat jullie eens samen naar een dierentuin gaan.
oh en deze zin: "Aan de andere kant merk ik dat ik zelf angstig ben als mensen die ik wel leuk vind toenadering zoeken, want wat als ze erachter komen hoe ik in elkaar zit? Nou ja, hele dilemma's dus.", schreeuwt: ZOEK HULP!
Of dat jullie eens samen naar een dierentuin gaan.
oh en deze zin: "Aan de andere kant merk ik dat ik zelf angstig ben als mensen die ik wel leuk vind toenadering zoeken, want wat als ze erachter komen hoe ik in elkaar zit? Nou ja, hele dilemma's dus.", schreeuwt: ZOEK HULP!
dinsdag 23 mei 2023 om 17:04
Andere ouders van de kindjes van de peutergroep kun je best een keer op de koffie vragen. En een nieuw netwerk opbouwen kost nou eenmaal tijd. Muziek (bijv. een zangkoor) verbroedert ook. Da's misschien nog een tip. En collega's? Als je bij een grotere organisatie werkt wordt er wel een wat georganiseerd toch?
dinsdag 23 mei 2023 om 17:05
Werk, hobby's in groepsverband, vrijwilligerswerk en verenigingsleven (dat kan dus ook buiten je eigen hobby's vallen, veel verenigingen komen handen tekort voor vanalles en nogwat).
Maarrr... ik weet niet waar je woont maar op sommige plaatsen zal je altijd "van buiten" blijven. Dat is geen kwade opzet maar cultuur en iedereen die dat met de paplepel ingegoten heeft gekregen voelt dat aan en een buitenstaander met goede wil haalt dat misschien voor 80% maar nooit voor honderd. Dus wees mild voor jezelf als het niet helemaal lukt zoals je hoopt. Dat hoeft niet per se aan jou te liggen.
Maarrr... ik weet niet waar je woont maar op sommige plaatsen zal je altijd "van buiten" blijven. Dat is geen kwade opzet maar cultuur en iedereen die dat met de paplepel ingegoten heeft gekregen voelt dat aan en een buitenstaander met goede wil haalt dat misschien voor 80% maar nooit voor honderd. Dus wees mild voor jezelf als het niet helemaal lukt zoals je hoopt. Dat hoeft niet per se aan jou te liggen.
dinsdag 23 mei 2023 om 17:07
Ik ben benieuwd naar de andere tips want ik loop tegen hetzelfde aan. Wel viel me op dat je zegt weinig over jezelf te praten en alleen kort antwoord te geven. Als je op zoek bent naar meer contact lijkt me dat juist niet zo handig, want mensen moeten wel iets in je herkennen of iets interessants in je zien natuurlijk. Of misschien bedoel je het anders dan ik je lees?
dinsdag 23 mei 2023 om 17:08
Ze schrijft dat ze in therapie zit.Lila-Linda schreef: ↑23-05-2023 17:03Misschien eens voorstellen, of de anders peuter eens wil komen spelen?
Of dat jullie eens samen naar een dierentuin gaan.
oh en deze zin: "Aan de andere kant merk ik dat ik zelf angstig ben als mensen die ik wel leuk vind toenadering zoeken, want wat als ze erachter komen hoe ik in elkaar zit? Nou ja, hele dilemma's dus.", schreeuwt: ZOEK HULP!
dinsdag 23 mei 2023 om 17:09
dinsdag 23 mei 2023 om 17:11
Dankjewel voor de tip! Een koor is met mijn valse stem geen goed idee vrees ik Maar ik zit bij een theatervereniging en die verbroedering merk ik ook. Maar die stopt dan zeg maar na de repetities en voorstelling. Terwijl je wekenlang heel intensief bezig bent samen.Buster schreef: ↑23-05-2023 17:04Andere ouders van de kindjes van de peutergroep kun je best een keer op de koffie vragen. En een nieuw netwerk opbouwen kost nou eenmaal tijd. Muziek (bijv. een zangkoor) verbroedert ook. Da's misschien nog een tip. En collega's? Als je bij een grotere organisatie werkt wordt er wel een wat georganiseerd toch?
Ik heb vrij solitair werk en ben sinds kort alleen nog ZZP'er. Financieel geen probleem, maar ik mis de dagen op kantoor zijn wel. Ik ben ook aan het solliciteren, dus misschien gaat dat ook nog helpen
dinsdag 23 mei 2023 om 17:11
Daar heb ik ook aan gedacht. Het is een drempel, maar ik ga dit proberen.
dinsdag 23 mei 2023 om 17:15
Ik ben in therapie momenteel, maar dit stuk behandelen we nu nog niet.Lila-Linda schreef: ↑23-05-2023 17:03Misschien eens voorstellen, of de anders peuter eens wil komen spelen?
Of dat jullie eens samen naar een dierentuin gaan.
oh en deze zin: "Aan de andere kant merk ik dat ik zelf angstig ben als mensen die ik wel leuk vind toenadering zoeken, want wat als ze erachter komen hoe ik in elkaar zit? Nou ja, hele dilemma's dus.", schreeuwt: ZOEK HULP!
Bedankt voor je tips trouwens!
dinsdag 23 mei 2023 om 17:16
Nee, ik bedoel meer dat ik bang ben om dan te veel over mezelf te praten, en mensen vinden dat natuurlijk niet echt leuktortelduif schreef: ↑23-05-2023 17:07Ik ben benieuwd naar de andere tips want ik loop tegen hetzelfde aan. Wel viel me op dat je zegt weinig over jezelf te praten en alleen kort antwoord te geven. Als je op zoek bent naar meer contact lijkt me dat juist niet zo handig, want mensen moeten wel iets in je herkennen of iets interessants in je zien natuurlijk. Of misschien bedoel je het anders dan ik je lees?
dinsdag 23 mei 2023 om 17:17
Ik heb een (voor mijn figuur) afwijkende kledingsmaak waar mensen echt een behoorlijk sterke mening over hebben. Dus op de dagen dat ik ga repeteren of weet dat ik mensen ontmoet, trek ik iets normaals en flatterends aan.Koffieverkeerd schreef: ↑23-05-2023 17:07Ik vind dit zinnetje intrigerend:
"kleed me op dat soort dagen standaard". Wat bedoel je hiermee?
dinsdag 23 mei 2023 om 17:22
Daar heb ik aan gedacht, dat ik dat mogelijk doe. En dat zou heel goed kunnen.GeweldigWeer schreef: ↑23-05-2023 17:09Want ‘hoe zit jij dan in elkaar?’ Is dat iets afstotelijks? is dat iets waardoor je moeilijker contacten leg?
Daar dus eerst aan gaan werken misschien een optie? Misschien saboteer je je eigen vriendschappen wel onbewust, ook een mogelijkheid hè?
Ik merk gewoon dat ik me niet zo comfortabel voel bij "normale" mensen vaak. Aan de andere kant wil ik ze juist heel graag kennen omdat ik die het leukst vind. Maar ik ben bang dat ze afknappen op mij als persoon met heel andere achtergrond. En dan met name het stukje "weinig sociale ervaring".
Ik heb geen VO-diploma gehaald en ben vroeg van school gegaan. Ik kan dus niet meepraten over dingen van de middelbare school (vaak verzin ik iets standaards). Ik heb allebei mijn kinderen alleen gekregen, eentje op jonge leeftijd. Ik krijg daar toch vaak vragen over en merk dat het afwijkend is. Ook mis ik voor mijn gevoel een heel stuk sociale ontwikkeling (misschien door het gebrek aan VO, maar ook ouders die nagenoeg geen sociaal netwerk hadden. Weinig voorbeeld gehad op dat punt, maar ook zelf op latere leeftijd dat niet kunnen aangaan.)
dinsdag 23 mei 2023 om 17:23
Juist aangeven dat je nog niemand kent en je de persoon in kwestie waar je mee praat erg interessant vindt én wel leuk zou vinden om een keer wat te doen. Mensen waarderen eerlijkheid.vaniteifear schreef: ↑23-05-2023 17:11Daar heb ik ook aan gedacht. Het is een drempel, maar ik ga dit proberen.
dinsdag 23 mei 2023 om 17:23
Dat ligt zeker in de planningKoffieverkeerd schreef: ↑23-05-2023 17:09Je zoekt dus verbinding maar bent er ook een soort van bang voor. Lijkt me een hele goeie om mee aan de slag te gaan met je therapeut.
dinsdag 23 mei 2023 om 17:24
Ja, ik vind het zelf natuurlijk leuk Maar ik ben me dan ook gelijk weer bewust van wat anderen vinden.Koffieverkeerd schreef: ↑23-05-2023 17:19Maar wat jij koopt en aantrekt vind jij zelf toch leuk en flatterend? Als jij kleding draagt waarin jij je fijn voelt, ben je ook meer op je gemak. Schijt hebben aan wat een ander vindt gun ik je.
.
dinsdag 23 mei 2023 om 17:24
Wie zijn dan de ‘normale’ mensen en de mensen die daar dan vanaf wijken waar je je wel comfortabel bij voelt?vaniteifear schreef: ↑23-05-2023 17:22Daar heb ik aan gedacht, dat ik dat mogelijk doe. En dat zou heel goed kunnen.
Ik merk gewoon dat ik me niet zo comfortabel voel bij "normale" mensen vaak. Aan de andere kant wil ik ze juist heel graag kennen omdat ik die het leukst vind. Maar ik ben bang dat ze afknappen op mij als persoon met heel andere achtergrond. En dan met name het stukje "weinig sociale ervaring".
Ik heb geen VO-diploma gehaald en ben vroeg van school gegaan. Ik kan dus niet meepraten over dingen van de middelbare school (vaak verzin ik iets standaards). Ik heb allebei mijn kinderen alleen gekregen, eentje op jonge leeftijd. Ik krijg daar toch vaak vragen over en merk dat het afwijkend is. Ook mis ik voor mijn gevoel een heel stuk sociale ontwikkeling (misschien door het gebrek aan VO, maar ook ouders die nagenoeg geen sociaal netwerk hadden. Weinig voorbeeld gehad op dat punt, maar ook zelf op latere leeftijd dat niet kunnen aangaan.)
dinsdag 23 mei 2023 om 17:29
Er is een heel groot grijs gebied tussen 1) na de eerste kennismaking je hele levensverhaal op tafel gooien en 2) zelf heel erg oppervlakkig blijven en over niet meer praten dan het weer. Dat laatste maakt het heel lastig voor mensen om een beetje met je te levelen, het is juist fijn om ook wat menselijkheid te zien.vaniteifear schreef: ↑23-05-2023 17:16Nee, ik bedoel meer dat ik bang ben om dan te veel over mezelf te praten, en mensen vinden dat natuurlijk niet echt leuk
Nodig je mensen wel eens 1 op 1 uit voor een koffie of zo? Of een keer samen met de kinders naar de speeltuin oid? Ik vond dat vroeger altijd heel lastig, maar sinds ik mezelf over die drempel heen heb getrokken heb ik wel echt leuke vriendschappen opgebouwd. Vrijwilligerswerk heeft voor mij ook veel wonderen gedaan en met 1 buurvrouw spreek ik bij tijd en wijle ook af om even samen te kletsen.
dinsdag 23 mei 2023 om 17:29
Het stomme is, de mensen die ervan afwijken vind ik zelf niet zo leuk. Dus ik snap heel goed dat anderen mij ook zo zullen zien. Ik heb een vrouwelijke kennis die heel hebberig is, overal een slaatje uit wil slaan, continu over andere "vriendinnen" roddelt (ik zet het tussen aanhalingstekens, omdat ik zou denken dat dit geen vriendinnen zijn als je ze steeds zwartmaakt) en in scheiding ligt met haar man. Het is een behoorlijke vechtscheiding met hun kindje als middelpunt. Elke week word ik gebombardeerd met hoe zwaar het allemaal is. Natuurlijk begrijp ik dat, maar het is geen stabiele situatie dus. En ik vind juist de stabiele mensen zo leuk en rustgevend.MysteriousLight schreef: ↑23-05-2023 17:24Wie zijn dan de ‘normale’ mensen en de mensen die daar dan vanaf wijken waar je je wel comfortabel bij voelt?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in