Relaties
alle pijlers
Netwerk opbouwen op latere leeftijd, hoe?
dinsdag 23 mei 2023 om 16:51
Door een ander topic werd ik aan het denken gezet. Hoe bouw je op latere leeftijd een netwerk op?
Ik ben een paar jaar geleden (tijdens coronatijd) verhuisd naar de andere kant van het land (beetje overdreven, een kilometer of 125). Ik kende hier echt helemaal niemand.
Natuurlijk heb ik niet stilgezeten. Ik heb me aangesloten bij 2 verenigingen en doe sinds kort mee (eens per maand) aan afvalruimen met een groepje wijkbewoners. Ook ga ik met mijn dochter naar peutergym. En natuurlijk kom ik daar allerlei leuke mensen tegen, maar het blijven eigenlijk altijd kennissen.
Voorbeeld: bij een van mijn verenigingen zie je elkaar wekelijks en werk je samen aan iets moois. Er is dan ook echt veel interactie en het is heel erg gezellig, maar ik lijk nooit op dieper niveau te komen met mensen. Ik onthoud verjaardagen, stuur altijd even een appje als er iets is en we liken elkaars foto's en berichten op Facebook. Maar dan zie ik dat anderen bij een babyshower van een lid geweest zijn met zijn allen, of ergens wat gaan eten. Op dat niveau lijk ik nooit te komen.
Ik doe wel mijn best natuurlijk. Ik doe zo normaal mogelijk, stel geïnteresseerde vragen, praat niet te veel over mezelf (tenzij men ernaar vraagt, en dan ben ik kort), kleed me op dat soort dagen standaard, denk aan verjaardagen, stuur een kaartje bij een geboorte of iets, probeer actief mee te denken qua zaken voor de vereniging. Ik merk dat die input ook echt gewaardeerd wordt en ik heb niet de indruk dat die mensen mij niet graag zien. Maar ik merk dat ik altijd een beetje "aan de zijlijn" blijf staan.
Hetzelfde met andere moeders bij peutergym. Na het klasje staan we altijd heel gezellig te praten, maar hoe kom je met dit soort mensen nou echt verder? Ze gewoon, out of the blue, uitnodigen voor een kopje koffie is ook zo raar, of kan dat wel?
Nu merk ik dat ik vooral kennissen aantrek die ik zelf niet zo leuk vind. Mensen die iets nodig hebben, of heel andere normen en waarden hebben. Ik geef dit kans op kans, zonder dat ik er echt voldoening uit haal. Omdat ik mezelf voorhou dat ook deze mensen een kans verdienen en dat ik het misschien toch verkeerd zie. Aan de andere kant merk ik dat ik zelf angstig ben als mensen die ik wel leuk vind toenadering zoeken, want wat als ze erachter komen hoe ik in elkaar zit? Nou ja, hele dilemma's dus.
En oh ja, om iedereen voor te zijn: ja, ik ben in therapie en nee, dit stuk bespreken we nog niet actief.
Ik ben een paar jaar geleden (tijdens coronatijd) verhuisd naar de andere kant van het land (beetje overdreven, een kilometer of 125). Ik kende hier echt helemaal niemand.
Natuurlijk heb ik niet stilgezeten. Ik heb me aangesloten bij 2 verenigingen en doe sinds kort mee (eens per maand) aan afvalruimen met een groepje wijkbewoners. Ook ga ik met mijn dochter naar peutergym. En natuurlijk kom ik daar allerlei leuke mensen tegen, maar het blijven eigenlijk altijd kennissen.
Voorbeeld: bij een van mijn verenigingen zie je elkaar wekelijks en werk je samen aan iets moois. Er is dan ook echt veel interactie en het is heel erg gezellig, maar ik lijk nooit op dieper niveau te komen met mensen. Ik onthoud verjaardagen, stuur altijd even een appje als er iets is en we liken elkaars foto's en berichten op Facebook. Maar dan zie ik dat anderen bij een babyshower van een lid geweest zijn met zijn allen, of ergens wat gaan eten. Op dat niveau lijk ik nooit te komen.
Ik doe wel mijn best natuurlijk. Ik doe zo normaal mogelijk, stel geïnteresseerde vragen, praat niet te veel over mezelf (tenzij men ernaar vraagt, en dan ben ik kort), kleed me op dat soort dagen standaard, denk aan verjaardagen, stuur een kaartje bij een geboorte of iets, probeer actief mee te denken qua zaken voor de vereniging. Ik merk dat die input ook echt gewaardeerd wordt en ik heb niet de indruk dat die mensen mij niet graag zien. Maar ik merk dat ik altijd een beetje "aan de zijlijn" blijf staan.
Hetzelfde met andere moeders bij peutergym. Na het klasje staan we altijd heel gezellig te praten, maar hoe kom je met dit soort mensen nou echt verder? Ze gewoon, out of the blue, uitnodigen voor een kopje koffie is ook zo raar, of kan dat wel?
Nu merk ik dat ik vooral kennissen aantrek die ik zelf niet zo leuk vind. Mensen die iets nodig hebben, of heel andere normen en waarden hebben. Ik geef dit kans op kans, zonder dat ik er echt voldoening uit haal. Omdat ik mezelf voorhou dat ook deze mensen een kans verdienen en dat ik het misschien toch verkeerd zie. Aan de andere kant merk ik dat ik zelf angstig ben als mensen die ik wel leuk vind toenadering zoeken, want wat als ze erachter komen hoe ik in elkaar zit? Nou ja, hele dilemma's dus.
En oh ja, om iedereen voor te zijn: ja, ik ben in therapie en nee, dit stuk bespreken we nog niet actief.
dinsdag 23 mei 2023 om 17:31
Je laatste alinea is voor mij op een bepaalde manier ook herkenbaar; ik heb ook geen standaardjeugd gehad en voel me daardoor snel anders en 'out of place'. Maar er zijn meer mensen dan je denkt die zich om de een of andere reden 'anders' voelen. Sterker nog; de meest 'normale' mensen blijken vaak zo normaal nog niet als je ze leert kennen.vaniteifear schreef: ↑23-05-2023 17:22Daar heb ik aan gedacht, dat ik dat mogelijk doe. En dat zou heel goed kunnen.
Ik merk gewoon dat ik me niet zo comfortabel voel bij "normale" mensen vaak. Aan de andere kant wil ik ze juist heel graag kennen omdat ik die het leukst vind. Maar ik ben bang dat ze afknappen op mij als persoon met heel andere achtergrond. En dan met name het stukje "weinig sociale ervaring".
Ik heb geen VO-diploma gehaald en ben vroeg van school gegaan. Ik kan dus niet meepraten over dingen van de middelbare school (vaak verzin ik iets standaards). Ik heb allebei mijn kinderen alleen gekregen, eentje op jonge leeftijd. Ik krijg daar toch vaak vragen over en merk dat het afwijkend is. Ook mis ik voor mijn gevoel een heel stuk sociale ontwikkeling (misschien door het gebrek aan VO, maar ook ouders die nagenoeg geen sociaal netwerk hadden. Weinig voorbeeld gehad op dat punt, maar ook zelf op latere leeftijd dat niet kunnen aangaan.)
milesdavis wijzigde dit bericht op 23-05-2023 17:31
0.18% gewijzigd
dinsdag 23 mei 2023 om 17:31
Hahamilesdavis schreef: ↑23-05-2023 17:29Er is een heel groot grijs gebied tussen 1) na de eerste kennismaking je hele levensverhaal op tafel gooien en 2) zelf heel erg oppervlakkig blijven en over niet meer praten dan het weer. Dat laatste maakt het heel lastig voor mensen om een beetje met je te levelen, het is juist fijn om ook wat menselijkheid te zien.
Nodig je mensen wel eens 1 op 1 uit voor een koffie of zo? Of een keer samen met de kinders naar de speeltuin oid? Ik vond dat vroeger altijd heel lastig, maar sinds ik mezelf over die drempel heen heb getrokken heb ik wel echt leuke vriendschappen opgebouwd. Vrijwilligerswerk heeft voor mij ook veel wonderen gedaan en met 1 buurvrouw spreek ik bij tijd en wijle ook af om even samen te kletsen.
Ik zie het voor me, je hele levensverhaal op tafel gooien. Nee, dat zou ik sowieso niet snel doen. Maar ik merk inderdaad wel dat ik op de vlakte blijf of details weglaat. Mensen 1 op 1 uitnodigen vind ik nog steeds lastig, maar ik ga daarmee wel aan de slag. Vrijwilligerswerk lijkt me ook een goede, dankjewel voor de tip
Met de buren sta ik op hele goede voet en ik kom er ook op de koffie soms, maar zij zijn wel dik in de 70.
dinsdag 23 mei 2023 om 17:32
Oh, grappig dat jij dat ook herkent. Dat heb ik ook wel, dat out of place voelen. Of simpelweg niet goed genoeg, niet capabel genoeg om een netwerk op te bouwen, een partner te behouden of net als iedereen naar bruiloften en babyshowers te gaan.milesdavis schreef: ↑23-05-2023 17:31Je laatste alinea is voor mij op een bepaalde manier ook herkenbaar; ik heb ook geen standaardjeugd gehad en voel me daardoor snel anders en 'out of place'. Maar er zijn meer mensen dan je denkt die zich om de een of andere reden 'anders' voelen. Sterker nog; de meest 'normale' mensen blijken vaak zo normaal nog niet als je ze leert kennen.
dinsdag 23 mei 2023 om 17:33
Toch denk ik dat daar wel echt een groot deel van de oplossing zit. En je lijkt me echt juist ook een heel leuk persoon:)vaniteifear schreef: ↑23-05-2023 17:31Haha
Mensen 1 op 1 uitnodigen vind ik nog steeds lastig, maar ik ga daarmee wel aan de slag. Vrijwilligerswerk lijkt me ook een goede, dankjewel voor de tip
Met de buren sta ik op hele goede voet en ik kom er ook op de koffie soms, maar zij zijn wel dik in de 70.
dinsdag 23 mei 2023 om 17:33
Dankjewel, dat vind ik leuk!milesdavis schreef: ↑23-05-2023 17:33Toch denk ik dat daar wel echt een groot deel van de oplossing zit. En je lijkt me echt juist ook een heel leuk persoon:)
dinsdag 23 mei 2023 om 17:35
Maar wie zijn dan de ‘normale’ mensen? De ‘stabiele’ mensen?vaniteifear schreef: ↑23-05-2023 17:29Het stomme is, de mensen die ervan afwijken vind ik zelf niet zo leuk. Dus ik snap heel goed dat anderen mij ook zo zullen zien. Ik heb een vrouwelijke kennis die heel hebberig is, overal een slaatje uit wil slaan, continu over andere "vriendinnen" roddelt (ik zet het tussen aanhalingstekens, omdat ik zou denken dat dit geen vriendinnen zijn als je ze steeds zwartmaakt) en in scheiding ligt met haar man. Het is een behoorlijke vechtscheiding met hun kindje als middelpunt. Elke week word ik gebombardeerd met hoe zwaar het allemaal is. Natuurlijk begrijp ik dat, maar het is geen stabiele situatie dus. En ik vind juist de stabiele mensen zo leuk en rustgevend.
dinsdag 23 mei 2023 om 17:36
Ik lees je regelmatig, op mij kom je als een heel leuke vrouw over.
Wat ontzettend jammer dat je jezelf anders ziet dan je (op mij sws) overkomt.
Ik hoop zo dat je door je therapie beter in je vel komt te zitten, je verdiend het echt.
Verder geen tips die niet al zijn gegeven.
Wat ontzettend jammer dat je jezelf anders ziet dan je (op mij sws) overkomt.
Ik hoop zo dat je door je therapie beter in je vel komt te zitten, je verdiend het echt.
Verder geen tips die niet al zijn gegeven.
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
dinsdag 23 mei 2023 om 17:37
Mensen met een partner, een gekochte woning, rijbewijs, een grote vriendenkring, een tuin, een drukke agenda met activiteiten.MysteriousLight schreef: ↑23-05-2023 17:35Maar wie zijn dan de ‘normale’ mensen? De ‘stabiele’ mensen?
dinsdag 23 mei 2023 om 17:37
Heel erg leuk om te lezen, dankjewel!Ladylola2022 schreef: ↑23-05-2023 17:36Ik lees je regelmatig, op mij kom je als een heel leuke vrouw over.
Wat ontzettend jammer dat je jezelf anders ziet dan je (op mij sws) overkomt.
Ik hoop zo dat je door je therapie beter in je vel komt te zitten, je verdiend het echt.
Verder geen tips die niet al zijn gegeven.
dinsdag 23 mei 2023 om 17:40
Een vriend van mij had ook geen fijne jeugd waardoor die ook sociaal geïsoleerd was. Later toen ik hem ontmoette ook erg onzeker, vervolgens ging die eraan werken en ging die ook van bijna geen sociale contacten naar minstens 10. Dus ja er zijn meerderen die uit zo’n rot situatie komen en uiteindelijk fijne sociale contacten vinden. Ik geloof dat het jou ook kan lukken.vaniteifear schreef: ↑23-05-2023 17:32Oh, grappig dat jij dat ook herkent. Dat heb ik ook wel, dat out of place voelen. Of simpelweg niet goed genoeg, niet capabel genoeg om een netwerk op te bouwen, een partner te behouden of net als iedereen naar bruiloften en babyshowers te gaan.
dinsdag 23 mei 2023 om 17:41
Oh, wat fijn voor je vriend. Ja, ik geloof ook zeker dat het kanMysteriousLight schreef: ↑23-05-2023 17:40Een vriend van mij had ook geen fijne jeugd waardoor die ook sociaal geïsoleerd was. Later toen ik hem ontmoette ook erg onzeker, vervolgens ging die eraan werken en ging die ook van bijna geen sociale contacten naar minstens 10. Dus ja er zijn meerderen die uit zo’n rot situatie komen en uiteindelijk fijne sociale contacten vinden. Ik geloof dat het jou ook kan lukken.
dinsdag 23 mei 2023 om 17:41
Hmm, maar wat maakt het dat je je niet comfortabel bij ze voelt? Vanwege het gegeven dat je zei dat je het VO niet hebt afgemaakt?vaniteifear schreef: ↑23-05-2023 17:37Mensen met een partner, een gekochte woning, rijbewijs, een grote vriendenkring, een tuin, een drukke agenda met activiteiten.
dinsdag 23 mei 2023 om 17:44
Ja, het nergens over kunnen meepraten en niks herkennen. Dan vraagt iemand me bijvoorbeeld wat ze aan zal trekken naar een bruiloft. Ik ken simpelweg de bruiloftsetiquette niet en ben nog nooit (ja, 1x als kind) op een bruiloft geweest. Ik heb dan geen idee wat ik moet zeggen en moet eerst Googlen naar de etiquette, stiekem op de wc, daar snel een verhaaltje van maken dat natuurlijk klinkt. Dat vind ik vermoeiend.MysteriousLight schreef: ↑23-05-2023 17:41Hmm, maar wat maakt het dat je je niet comfortabel bij ze voelt? Vanwege het gegeven dat je zei dat je het VO niet hebt afgemaakt?
dinsdag 23 mei 2023 om 17:44
Ja, dat heb ik nuKoffieverkeerd schreef: ↑23-05-2023 17:40Dat zijn allerlei overtuigingen en die zitten jou in de weg. Weleens aan schematherapie gedacht? Anders interessant om met je therapeut te bespreken.
Ik ben er ook erg blij mee, hoor. Maar we zijn pas begonnen en het echte werk moet nog beginnen.
dinsdag 23 mei 2023 om 17:48
Je gaat je hele leven drempels tegenkomen. Soms ga je er makkelijk overheen, soms struikel je. Maar van struikelen leer je ook. En sommige dingen blijven eng, en geven dan weer een goed gevoel als ze lukken. En sommige drempels zijn veel lager dan dat je dachtvaniteifear schreef: ↑23-05-2023 17:11Daar heb ik ook aan gedacht. Het is een drempel, maar ik ga dit proberen.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
dinsdag 23 mei 2023 om 17:52
Mooi gezegd
dinsdag 23 mei 2023 om 17:52
Uh oh, van deze 6 dingen heb ik er 0.vaniteifear schreef: ↑23-05-2023 17:37Mensen met een partner, een gekochte woning, rijbewijs, een grote vriendenkring, een tuin, een drukke agenda met activiteiten.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
dinsdag 23 mei 2023 om 17:57
Je kunt dan toch gewoon zeggen ik heb geen idee, ik ben nog nooit naar een bruiloft geweest, zullen we samen Google aanslingeren?vaniteifear schreef: ↑23-05-2023 17:44Ja, het nergens over kunnen meepraten en niks herkennen. Dan vraagt iemand me bijvoorbeeld wat ze aan zal trekken naar een bruiloft. Ik ken simpelweg de bruiloftsetiquette niet en ben nog nooit (ja, 1x als kind) op een bruiloft geweest. Ik heb dan geen idee wat ik moet zeggen en moet eerst Googlen naar de etiquette, stiekem op de wc, daar snel een verhaaltje van maken dat natuurlijk klinkt. Dat vind ik vermoeiend.
Dat is toch helemaal niet erg of raar? Ik weet ook van een hoop dingen niets of niet veel, dat zeg ik dan ook gewoon. Ik ga mijzelf niet beter voordoen dan dat ik ben.
dinsdag 23 mei 2023 om 17:58
Waarom er over liegen? Ik ben naar meerdere bruiloften geweest maar etiquette is overal beetje anders dus maakt niets uit dat je het niet weet.vaniteifear schreef: ↑23-05-2023 17:44Ja, het nergens over kunnen meepraten en niks herkennen. Dan vraagt iemand me bijvoorbeeld wat ze aan zal trekken naar een bruiloft. Ik ken simpelweg de bruiloftsetiquette niet en ben nog nooit (ja, 1x als kind) op een bruiloft geweest. Ik heb dan geen idee wat ik moet zeggen en moet eerst Googlen naar de etiquette, stiekem op de wc, daar snel een verhaaltje van maken dat natuurlijk klinkt. Dat vind ik vermoeiend.
Wat is er mis met zeggen: joh, ik ben niet op veel bruiloften geweest; maar die en die kleur staat je altijd goed. Of vraag gewoon of ze al een outfit op het oog hebben.
dinsdag 23 mei 2023 om 18:00
Grappig, je zegt veel herkenbare dingen. Ik voel me ook een vreemde eend in de bijt en onbewust plaats ik mezelf vaak in outsider-posities. Misschien uit zelfbescherming, dan is er ten minste een reden voor dat ik er niet bij hoor? Ik ben onlangs ook verhuisd en heb hetzelfde probleem. Nog erger... want ik heb geen kleine kinderen (waardoor je toch wel veel mensen leert kennen weet ik nu achteraf) meer. Nu heb ik een oppervlakkig praatje met de buren, maar verder niks. Op de vereniging waar ik op ging, blijken geen inwoners van mijn nieuwe 'ons-kent-ons' woonplaats te zitten... toch is het gezellig als ik er ben. Maar net als jij geen mensen waar ik buiten de vereniging mee zou afspreken.
Het doet toch wel een beetje pijn om te zien hoe anderen het allemaal makkelijk af lijkt te gaan, maar ook bij mij zit er iets tegenstrijdigs in: opkijken tegen mensen die het 'voor elkaar' hebben: veel vrienden, goeie baan, sociaal handig zijn. Maar tegelijkertijd er niet aan moeten denken om zelf zo'n netwerk te moeten onderhouden. Dan is het zijn op zo'n vereniging en daar gewoon interactie te hebben met mensen eigenlijk wel genoeg en ben ik blij dat ik daarna weer rustig naar mijn huis kan. Want TO, heb je daar over nagedacht... dat je een netwerk ook moet onderhouden en zo ja, wil je dat ook graag?
Het doet toch wel een beetje pijn om te zien hoe anderen het allemaal makkelijk af lijkt te gaan, maar ook bij mij zit er iets tegenstrijdigs in: opkijken tegen mensen die het 'voor elkaar' hebben: veel vrienden, goeie baan, sociaal handig zijn. Maar tegelijkertijd er niet aan moeten denken om zelf zo'n netwerk te moeten onderhouden. Dan is het zijn op zo'n vereniging en daar gewoon interactie te hebben met mensen eigenlijk wel genoeg en ben ik blij dat ik daarna weer rustig naar mijn huis kan. Want TO, heb je daar over nagedacht... dat je een netwerk ook moet onderhouden en zo ja, wil je dat ook graag?
vivinnetje wijzigde dit bericht op 23-05-2023 18:02
9.55% gewijzigd
dinsdag 23 mei 2023 om 18:01
Is dat individueel of in een groep? Ik kan me voorstellen dat groepstherapie heel fijn voor je kan zijn (ook al zal je het ws heel eng vinden). Je kunt daar anderen leren kennen met een niet standaard levensloop en de diepte ingaan met elkaar.vaniteifear schreef: ↑23-05-2023 17:44Ja, dat heb ik nu
dinsdag 23 mei 2023 om 18:03
vaniteifear schreef: ↑23-05-2023 17:44Ja, het nergens over kunnen meepraten en niks herkennen. Dan vraagt iemand me bijvoorbeeld wat ze aan zal trekken naar een bruiloft. Ik ken simpelweg de bruiloftsetiquette niet en ben nog nooit (ja, 1x als kind) op een bruiloft geweest. Ik heb dan geen idee wat ik moet zeggen en moet eerst Googlen naar de etiquette, stiekem op de wc, daar snel een verhaaltje van maken dat natuurlijk klinkt. Dat vind ik vermoeiend.
Doe je dat echt?! Waarom zeg je niet gewoon dat je daar niet zo'n verstand van hebt? Of stel een wedervraag als "Wat voor type bruiloft wordt het? Een hele sjieke of meer casual?"
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
dinsdag 23 mei 2023 om 18:08
Nou dan zouden best veel mensen niet stabiel zijn.vaniteifear schreef: ↑23-05-2023 17:37Mensen met een partner, een gekochte woning, rijbewijs, een grote vriendenkring, een tuin, een drukke agenda met activiteiten.
Ik ben 8 jaar alleen geweest met mijn vier kinderen (inmiddels 3 volwassen) En sinds 3 jaar een lat-relatie.
Ik heb geen koophuis meer gehad sinds mijn scheiding in 2008.
Ik heb een kleine vriendenkring met 3 heel dierbare vrienden, de rest zijn kennissen en zie ik amper tot nooit, en dan heb ik collega's en oud collega's waar ik weleens een etentje of borrel mee heb,ik hou mijn agenda bewust rustig, mijn leven is al druk en vol genoeg.
Ik heb een tuin, die me de keel uitkomt ( ik snak naar een appartement met een balkon/terras ) Maar zolang ik nog 2 kinderen thuis heb wonen blijf ik voorlopig hier met die enorme achtertuin en die voortuin waar ik me heen sleep om het bij te houden.
Ik heb wel een rijbewijs.
Oh en ik heb je vorige topic gelezen, ik heb een onafgemaakte opleiding, maar werk wel op hbo niveau, en dat heb ik niet aan mijn diploma te danken.
Lieve schat, ooit zei mijn dochter, ze was toen 15, nu inmiddels 22 tegen me als ik me weer eens een nul voelde (nu niet meer ) " mam, wees een beetje liever voor jezelf "
Bovenstaande zegt niets over hoe iemand in zijn hart is
Ik wil hetzelfde tegen jou zeggen " wees een beetje liever voor jezelf"
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
dinsdag 23 mei 2023 om 18:13
Ik herinner me nog van vroeger als we met de auto weggingen (toen maakte je nog ritjes voor je plezier) dat mijn moeder wel eens verzuchtte als we langs een mooie villa (en liefst op een heuveltje) reden: o je zou8 daar maar wonen. Waarop mijn vader vroeg of ze ongezien zou durven ruilen met die mensen.vaniteifear schreef: ↑23-05-2023 17:37Mensen met een partner, een gekochte woning, rijbewijs, een grote vriendenkring, een tuin, een drukke agenda met activiteiten.
Die partner kan niet zo leuk zijn, die villa (te)veel onderhoudskosten hebben, de vriendenkring en drukke agenda stress opleveren. (ja het kan ook allemaal leuk zijn, of een paar van die dingen, maar wensen blijven altijd
En soms is het ook zoals het versje van Toon Hermans
over de miljonair die naar de grasmaaiende tuinman kijkt, en stiekem denkt: ik wou dat ik hem was
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
