Netwerk opbouwen op latere leeftijd, hoe?

Door een ander topic werd ik aan het denken gezet. Hoe bouw je op latere leeftijd een netwerk op?

Ik ben een paar jaar geleden (tijdens coronatijd) verhuisd naar de andere kant van het land (beetje overdreven, een kilometer of 125). Ik kende hier echt helemaal niemand.

Natuurlijk heb ik niet stilgezeten. Ik heb me aangesloten bij 2 verenigingen en doe sinds kort mee (eens per maand) aan afvalruimen met een groepje wijkbewoners. Ook ga ik met mijn dochter naar peutergym. En natuurlijk kom ik daar allerlei leuke mensen tegen, maar het blijven eigenlijk altijd kennissen.

Voorbeeld: bij een van mijn verenigingen zie je elkaar wekelijks en werk je samen aan iets moois. Er is dan ook echt veel interactie en het is heel erg gezellig, maar ik lijk nooit op dieper niveau te komen met mensen. Ik onthoud verjaardagen, stuur altijd even een appje als er iets is en we liken elkaars foto's en berichten op Facebook. Maar dan zie ik dat anderen bij een babyshower van een lid geweest zijn met zijn allen, of ergens wat gaan eten. Op dat niveau lijk ik nooit te komen.

Ik doe wel mijn best natuurlijk. Ik doe zo normaal mogelijk, stel geïnteresseerde vragen, praat niet te veel over mezelf (tenzij men ernaar vraagt, en dan ben ik kort), kleed me op dat soort dagen standaard, denk aan verjaardagen, stuur een kaartje bij een geboorte of iets, probeer actief mee te denken qua zaken voor de vereniging. Ik merk dat die input ook echt gewaardeerd wordt en ik heb niet de indruk dat die mensen mij niet graag zien. Maar ik merk dat ik altijd een beetje "aan de zijlijn" blijf staan.

Hetzelfde met andere moeders bij peutergym. Na het klasje staan we altijd heel gezellig te praten, maar hoe kom je met dit soort mensen nou echt verder? Ze gewoon, out of the blue, uitnodigen voor een kopje koffie is ook zo raar, of kan dat wel?

Nu merk ik dat ik vooral kennissen aantrek die ik zelf niet zo leuk vind. Mensen die iets nodig hebben, of heel andere normen en waarden hebben. Ik geef dit kans op kans, zonder dat ik er echt voldoening uit haal. Omdat ik mezelf voorhou dat ook deze mensen een kans verdienen en dat ik het misschien toch verkeerd zie. Aan de andere kant merk ik dat ik zelf angstig ben als mensen die ik wel leuk vind toenadering zoeken, want wat als ze erachter komen hoe ik in elkaar zit? Nou ja, hele dilemma's dus.

En oh ja, om iedereen voor te zijn: ja, ik ben in therapie en nee, dit stuk bespreken we nog niet actief.

Anna75 schreef: ↑

24-05-2023 09:13

Ach Vanity, Het is soms ook gewoon een beetje geluk hebben. Niet alles ligt aan jou of je achtergrond. Een praktische tip: kijk zo mogelijk uit naar een basisschool met wat meer import dan de traditionele dorpsschool. Dan vind je makkelijker aansluiting.

En voor wat het waard is: volgens mij ben jij op het forum een van de authentieksten. Jij schrijft zo ontwapenend, zo oprecht dat ik jouw teksten er met m'n ogen dicht nog uithaal. En hier lijkt 'bij jezelf' blijven je goed af te gaan. Als je iets niet snapt, vraag je het. Als iemand het niet met je eens is, draai je niet opeens om voor meer instemmende reacties. Dat zou je in je echte leven misschien ook meer kunnen doen.

Enorm bedankt voor je lieve reactie Echt leuk om te lezen.

Ik ben misschien iemand overgeslagen (niet mijn bedoeling!) maar heb al jullie reacties gelezen en heb er veel aan gehad

Ik realiseer me nu beter dat ik meer mezelf moet zijn om ook echte verbinding te kunnen maken met mensen. Nooit zo bij stilgestaan. Deze week ben ik er al een beetje mee begonnen in een contact dat ik niet zo leuk vind. Ik merk dat die vrouw is afgehaakt en nu een beetje op afstand blijft, en dat bevalt me eigenlijk heel goed Dus het werkt blijkbaar twee kanten op.

Ik ga volgende week bij mijn vereniging ook wat opener zijn. Want toen ik erover nadacht zijn er wel mensen geweest die interesse toonden, maar die interesse heb ik snel naar henzelf weerlegd door vragen een beetje subtiel te vermijden en juist veel interesse in hen te tonen. Nu ga ik eens wat eerlijker zijn en kijken of er dan op langere termijn iets verandert in mijn contacten.

Meauve01 schreef: ↑

24-05-2023 11:08

Ik heb heel bewust vriendinnen gezocht omdat ik daar behoefte aan had. In mijn geval was er een Instagrammer met een groot bereik die hiervoor een post plaatste. Al snel had ik een WhatsAppgroep met 20 meiden uit de omgeving, maar dat vond ik overwhelming en kon ik niet bijhouden. Ik trok naar één iemand toe en dat is nu al bijna een jaar later een hele goede vriendin die ik niet meer zou willen missen. Ik merkte dat daarmee de sociale behoefte ook wel vervuld was, samen met de 2 goede vriendinnen die ik al had.

Als je wil kan ik je het linkje naar die post wel DM'en? Er zijn heel veel reacties onder van meiden die hun woonplaats delen en allemaal kwetsbaar aangeven vriendinnen te zoeken.

Ja, heel graag het linkje!

Esther-93 schreef: ↑

24-05-2023 10:14

Hoi TO, je komt op mij over als een heel leuk en aardig persoon .
Ik herken het wel hoor. Ik ben super onzeker over hoe ik overkom op anderen. Ik ben ook ‘niet standaard’. Lastige jeugd, onzeker over mezelf en de toekomst.

Probeer wel gewoon lekker jezelf te zijn. Dan trek je de mensen aan die ook jouw interesses delen en het beste passen bij wie je bent.

Dankjewel

Jammer is dat hè, die onzekerheid. Een soort continue alertheid en angst om door de mand te vallen (bij mij althans). Ik hoop dat het voor jou ook beter wordt!

belgali schreef: ↑

24-05-2023 13:13

Ik vind ideale mensen zelfs een beetje saai. Ik ga lekker op mensen die een beetje "niet kloppen" of waar een hoekje af is.
Dat is toch veel interessanter ? Waarom denkt of doet diegene zo anders dan ik, maar is het toch een leuk iemand. En dan die interesse en warmte weer terugkrijgen.

Daar sta ik wat meer dubbel in. Dit heb ik namelijk altijd wel gedaan, maar dat heeft nooit leuke sociale contacten opgeleverd. Wel een heleboel drama

belgali schreef: ↑

26-05-2023 10:19

Drama associeer ik dan weer met hele grote red flags. Dat soort mensen bedoel ik ook niet en zo'n mensen ga ik ook uit de weg.
Maar iemand waarvan je in eerste instantie denkt: die heeft weinig met mij gemeen, die doet de dingen toch anders dan gemiddeld, maar toch dan erg leuk is. Iemand met een bijzondere hobby, of een anders-dan-andere stijl, ...

Ah, zo. Ja, dat kan inderdaad leuk zijn.

Maar ik lijk mensen aan te trekken (of op te zoeken?) met grote problemen. Mensen die dan erg op mij leunen en van alles willen. Dat kan financieel zijn, of qua tijd, mee naar afspraken of als praatpaal. Nou vind ik het helemaal niet erg om mensen hier en daar te helpen en een luisterend oor te bieden, maar ik ben natuurlijk geen hulpverlener. En ik heb dan vaak moeite om de persoon gelijkwaardig aan mij te zien (onterecht).

Vage schreef: ↑

26-05-2023 10:46

It takes two to drama.

Als je aan jezelf werkt, zoals je doet, en waarvoor petje af. Dan ga je anders leven en loop je voortaan weg van drama, zonder schuldgevoel.

Ik bedoel meer als in "mensen met een dramatisch leven". Bijvoorbeeld dakloos, verslaafd of andere problematiek.

Dus die mensen vermijd ik eerlijk gezegd wel.