Relaties
alle pijlers
Niet meer willen samenwonen
zaterdag 28 november 2020 om 21:55
Geen relatieadvies nodig maar wel iets wat mij bezighoudt.
Na een huwelijk en scheiding merk ik dat ik heel sterk de behoefte heb om nooit meer te willen samenwonen in een relatie.
Voor mij is een lat-relatie (zoals ik sinds een jaar heb) het hoogst haalbare, daar ben ik ook eerlijk en duidelijk over. Voor hem is het goed zoals het is maar hij mist ook wel het samenwonen met iemand.
Om mij heen zie ik dat er bij veel mensen na een scheiding wel de behoefte is om weer samen te wonen, al wordt er wel vaak gekozen om te wachten tot de kinderen volwassen zijn, maar de wens is er wel.
Ik heb dat dus niet. Daar ben ik vast niet de enige in. Ik vind het heerlijk, twee huizen, ieder zijn eigen manieren zonder gedoe daarover.
Hoe doen anderen in dezelfde situatie dat? Zijn er weleens partners die toch veranderen van mening over het latten en hoe kom je daar dan samen uit? Is je eigen wens veranderd in de loop van de jaren? Zie je jezelf als je 80 bent ook nog latten?
Na een huwelijk en scheiding merk ik dat ik heel sterk de behoefte heb om nooit meer te willen samenwonen in een relatie.
Voor mij is een lat-relatie (zoals ik sinds een jaar heb) het hoogst haalbare, daar ben ik ook eerlijk en duidelijk over. Voor hem is het goed zoals het is maar hij mist ook wel het samenwonen met iemand.
Om mij heen zie ik dat er bij veel mensen na een scheiding wel de behoefte is om weer samen te wonen, al wordt er wel vaak gekozen om te wachten tot de kinderen volwassen zijn, maar de wens is er wel.
Ik heb dat dus niet. Daar ben ik vast niet de enige in. Ik vind het heerlijk, twee huizen, ieder zijn eigen manieren zonder gedoe daarover.
Hoe doen anderen in dezelfde situatie dat? Zijn er weleens partners die toch veranderen van mening over het latten en hoe kom je daar dan samen uit? Is je eigen wens veranderd in de loop van de jaren? Zie je jezelf als je 80 bent ook nog latten?
zondag 29 november 2020 om 12:35
Soortgelijke constructie had ik met mijn broer. Ieder eigen verdiep, op gelijkvloers gemeenschappelijke ruimtes en dat liep perfect.OuweDraak schreef: ↑28-11-2020 22:35Getrouwd geweest, gescheiden en daarna 10 jaar alleen met kind gewoond. In die tijd 5 jaar gelat en uiteindelijk gaan samenwonen (en getrouwd). Dat is erg fijn omdat we een heel groot huis gekocht hebben waar de beneden verdieping gezamenlijk is. En verder hebben we allemaal een eigen verdieping met slaapkamer/badkamer/zitruimte. Heerlijk! Ons leven is harmonieus en zonder ruzie of ergernissen.
Ik begrijp dat dit niet voor iedereen haalbaar is, maar voor ons werkt het. We woonden allebei graag alleen maar waren te ver van elkaar. Deze oplossing is voor ons perfect.
Later zijn daar vrouw en kind bijgekomen en in het begin was het even zoeken maar uiteindelijk hebben we gemerkt dat het voor iedereen beter was, als we genoeg tijd en ruimte alleen hadden en onszelf niet forceerden om alles gezamenlijk te doen.
Samenwonen in een kleiner huis zonder eigen ruimtes zou voor mij onhaalbaar zijn.
zondag 29 november 2020 om 12:57
Inderdaad. Ik wil uit liefde samenwonen en om geen enkele andere reden. Omdat ik mijn leven wil delen met die persoon.
Het scheelt enorm dat ik die keuze kan maken, omdat ik erg onafhankelijk ben. Voor mij is samenwonen vanuit praktische overwegingen niet een daad uit echt vrije wil. En dan werkt het niet.
zondag 29 november 2020 om 13:27
Het maakt natuurlijk ook absoluut niet uit wat anderen ervan vinden. Het gaat erom of het werkt voor de betrokkenen.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
zondag 29 november 2020 om 16:35
Ja dat is idd hetzelfde.RikM schreef: ↑29-11-2020 11:47Dat is met het niet willen hebben van kinderen toch ook zo? Dan krijg je ook commentaar van waarom dan niet en dat is toch leuheuk?
Ehh, nee? Ik word al moe als ik eraan denk.
Ik vind kinderen leuk hoor, maar hooguit voor een paar uur.
Overigens krijg je daar als man minder commentaar op dan als vrouw. Gek is dat. Blijkbaar zit dat traditionele beeld dat een vrouw een gezin moet hebben er nog heel erg in bij veel mensen.
Ik heb het zelfde hoor, ik vind kinderen erg leuk maar niet voor mij en daar heb ik zo mijn redenen voor.
Klopt wel wat je zegt, dat is idd wel raar dat je als vrouw meer commentaar krijgt. Misschien ook omdat velen ervan uitgaan dat iedere
vrouw een kinderwens heeft?
Ik krijg overigens de laatste jaren niet meer zoveel commentaar hoor, en als ik een waarom krijg zeg ik daarom. Dat gaat niemand ene moer aan
en ik ga het echt niet meer uitleggen.
zondag 29 november 2020 om 16:45
Precies Phoebe, dat heb ik ook hoor..
En soms hoeven mensen niet eens iets te zeggen maar je voelt het gewoon.
Ik heb bijvoorbeeld een sibling die eigenlijk al jaren alles volgens het boekje doet, gezin, samenwonend en ik merk dat mensen daar dan toch (misschien onbewust) positiever op reageren... dat dat dus meer in de aandacht staat (ook als ik oude bekenden tegenkom dat daar dan naar gevraagd wordt... ) en dat stoort me soms gewoon. Alsof dat dan toch meer aanzien heeft ofzo.
Maar inderdaad wat je zegt mensen hebben er gewoon niks mee te maken hoe je je leven wel of niet in wil vullen.
En soms hoeven mensen niet eens iets te zeggen maar je voelt het gewoon.
Ik heb bijvoorbeeld een sibling die eigenlijk al jaren alles volgens het boekje doet, gezin, samenwonend en ik merk dat mensen daar dan toch (misschien onbewust) positiever op reageren... dat dat dus meer in de aandacht staat (ook als ik oude bekenden tegenkom dat daar dan naar gevraagd wordt... ) en dat stoort me soms gewoon. Alsof dat dan toch meer aanzien heeft ofzo.
Maar inderdaad wat je zegt mensen hebben er gewoon niks mee te maken hoe je je leven wel of niet in wil vullen.
yesss wijzigde dit bericht op 29-11-2020 19:16
2.65% gewijzigd
zondag 29 november 2020 om 18:44
Klopt, bij sommigen krijg je wel dat gevoel, ik snap wat je bedoelt en ik herken het ook.yesss schreef: ↑29-11-2020 16:45Precies Phoebe, dat heb ik ook hoor..
En soms hoeven mensen niet eens iets te zeggen maar je voelt het gewoon.
Ik heb bijvoorbeeld een sibling die eigenlijk al jaren alles volgens het boekje doet, gezin, samenwonend en ik merk dat mensen daar dan toch (misschien onbewust) positiever op reageren... dat dat dus meer in de aandacht staat (ook als ik oude bekenden tegenkom dat daar dan naar gevraagd wordt... ) en dat stoort me soms gewoon en zit me gewoon niet lekker. Alsof dat dan toch meer aanzien heeft ofzo.
Maar inderdaad wat je zegt mensen hebben er gewoon niks mee te maken hoe je je leven wel of niet in wil vullen.
En wat ik ook lastig vind is dat een aantal vrienden van mij inmiddels wel huisje boompje beestje hebben en dat ik niet meer veel met ze gemeen heb. Ze trekken toch meer naar mensen die ook kinderen hebben.
Ik snap dat wel hoor en ik neem het ze ook niet kwalijk maar ik merk het wel, en inderdaad hebben ze, niet alleen onder elkaar maar eigenlijk in het algemeen ook meer aanspraak.
En ik vind dit niet erg maar ik merk het wel, en ik heb ook het gevoel dat sommige mensen de keuzes die ik maak totaal niet begrijpen.
Ook dat is ok en niet erg maar idd. je merkt het wel. (Alleen heb ik dus geen zin meer om het uit te leggen aan de halve wereld)
zondag 29 november 2020 om 22:27
Gek genoeg zorg ik een stuk beter voor mezelf als ik alleen woon. Is dat herkenbaar voor iemand?
Het kan ook zijn dat ik gewoon de pech heb mannen te treffen die niet heel goed voor zichzelf kunnen zorgen (lees: leven van instant noodles, beans on toast en afhaalpizza). Dus ik nam in vorige relaties vaak het koken op mij. Maar daar irriteerde ik mij dan ook weer aan, want dan kreeg ik commentaar dat het te flauw of te dit of dat was. Ik merk dat ik uiteindelijk meer naar de wensen van de man ging koken dan naar mijn eigen smaak. Vaak betekende dat veel meer vlees, meer zout, overal kaas over, minder groente etc. Verder zou ik nooit thuisbezorgd bestellen als ik alleen woon, dan maak ik liever restjes op uit de vriezer want veel goedkoper en gezonder. Maar als ik een relatie had, was het toch al gauw 2x p.w. vette hap afhalen.
Het kan ook zijn dat ik gewoon de pech heb mannen te treffen die niet heel goed voor zichzelf kunnen zorgen (lees: leven van instant noodles, beans on toast en afhaalpizza). Dus ik nam in vorige relaties vaak het koken op mij. Maar daar irriteerde ik mij dan ook weer aan, want dan kreeg ik commentaar dat het te flauw of te dit of dat was. Ik merk dat ik uiteindelijk meer naar de wensen van de man ging koken dan naar mijn eigen smaak. Vaak betekende dat veel meer vlees, meer zout, overal kaas over, minder groente etc. Verder zou ik nooit thuisbezorgd bestellen als ik alleen woon, dan maak ik liever restjes op uit de vriezer want veel goedkoper en gezonder. Maar als ik een relatie had, was het toch al gauw 2x p.w. vette hap afhalen.
zondag 29 november 2020 om 22:47
Ja, ook herkenbaar. Ik ging altijd lopen pleasen en cijferde mezelf weg onder het mom van: als hij maar gelukkig is. Mijn vorige relaties aten toevallig ook niet bepaald gezond (terwijl ik dat zelf wel doe) en dan ging ik mee in hun eetpatroon. Met buikpijn en gezondheidproblemen als gevolg.Potpourri schreef: ↑29-11-2020 22:27Gek genoeg zorg ik een stuk beter voor mezelf als ik alleen woon. Is dat herkenbaar voor iemand?
Het kan ook zijn dat ik gewoon de pech heb mannen te treffen die niet heel goed voor zichzelf kunnen zorgen (lees: leven van instant noodles, beans on toast en afhaalpizza). Dus ik nam in vorige relaties vaak het koken op mij. Maar daar irriteerde ik mij dan ook weer aan, want dan kreeg ik commentaar dat het te flauw of te dit of dat was. Ik merk dat ik uiteindelijk meer naar de wensen van de man ging koken dan naar mijn eigen smaak. Vaak betekende dat veel meer vlees, meer zout, overal kaas over, minder groente etc. Verder zou ik nooit thuisbezorgd bestellen als ik alleen woon, dan maak ik liever restjes op uit de vriezer want veel goedkoper en gezonder. Maar als ik een relatie had, was het toch al gauw 2x p.w. vette hap afhalen.
Zo'n spijt van. Ik was echt dom.
maandag 30 november 2020 om 06:46
Ik vind dat niet dom. Je bent mens, je maakt fouten en daar leer je van.Getaway_Car_59 schreef: ↑29-11-2020 22:47Ja, ook herkenbaar. Ik ging altijd lopen pleasen en cijferde mezelf weg onder het mom van: als hij maar gelukkig is. Mijn vorige relaties aten toevallig ook niet bepaald gezond (terwijl ik dat zelf wel doe) en dan ging ik mee in hun eetpatroon. Met buikpijn en gezondheidproblemen als gevolg.
Zo'n spijt van. Ik was echt dom.
Ik herken het want ik ben ook een enorme pleaser en heb mezelf ook veel weggecijferd. Dat doe ik dus niet meer.
Ok ik ben weer single dus nu is dat niet moeilijk maar mocht dat veranderen dan ben ik waakzaam.
(Niet dat dat perse moet, ik vind relaties zo'n gedoe en ik heb geen zin meer in ingewikkelde relaties en ik vind het wel best. Ik ben blij in mijn eentje
)
maandag 30 november 2020 om 09:09
Timetraveler schreef: ↑29-11-2020 08:55Ik heb nog nooit samengewoond met een partner, in mijn studententijd wel net huisgenoten.
Een vriendin van mij woonde, net als ik, na lang wachten eindelijk in een fijn huurappartement. Ze heeft dat opgegeven om in de koopwoning van haar vriend te trekken. Genoeg mensen die een dergelijke keuze maken, maar ik zou het nooit durven; mijn veilige basis en onderdak opgeven voor de liefde die iemand voor je voelt. Los van dat ik het ook gewoon niet wil, en geniet van mijn eigen 'domein', zie ik ook daadwerkelijk veel risico's wanneer ik nu een dergelijke keuze zou maken.
Hier snap ik inderdaad ook niks van. Ik zou nóóit mijn appartement op een geweldige plek waar ik 15jr voor ingeschreven heb gestaan weg doen om bij een ander in te gaan wonen. Dat krijg je nooit meer terug na een eventuele breuk.
maandag 30 november 2020 om 09:25
En bovendien, 24 - 7 samen zijn lijkt leuk maar dat is het niet altijd hoor.. en i.m.o ook niet goed voor je relatie.Metallover schreef: ↑30-11-2020 09:09Hier snap ik inderdaad ook niks van. Ik zou nóóit mijn appartement op een geweldige plek waar ik 15jr voor ingeschreven heb gestaan weg doen om bij een ander in te gaan wonen. Dat krijg je nooit meer terug na een eventuele breuk.
Natuurlijk kun je in theorie ook als je samen woont je eigen leven leiden maar ik denk dat eker vrouwen zich toch te veel aan neigen te passen aan de partner.
maandag 30 november 2020 om 09:43
Ik heb in het verleden twee keer eerder samengewoond. Er zitten positieve en negatieve kanten aan, en ik zou in mijn huidige relatie niet zo snel nog eens gaan samenwonen.
Het positieve is dat ik het gevoel had samen met iemand een wereld te delen. Dat vond ik erg bijzonder, gaf me het gevoel dat we samen ons domeintje hadden en een prettige bijkomstigheid was dat het best wat geld scheelde.
Het negatieve is de uitwerking die samenwonen op mij heeft; ik word er heel passief van. Ik onderneem minder, ik heb het gevoel dat m'n agenda altijd gevuld is en dat ik altijd rekening moet houden met iemand anders voor ik iets spontaans kan doen. In principe is dat nogal onzin, maar toch voelt het zo. Ook heb ik ervaren dat ik automatisch Chef Huishouden wordt (wat mogelijk ook wat te maken heeft met het type man waar ik op val), en dat iemands aanwezigheid me op een gegeven moment gewoon teveel wordt. Ook als ik m'n eigen plek heb om me terug te trekken. Het voelt beklemmend, ik ga me overal aan ergeren op den duur en dat is ook vervelend voor de ander. Ik maak mezelf wijs dat ik me moet aanpassen, terwijl dat eigenlijk niet echt zo is.
Het positieve is dat ik het gevoel had samen met iemand een wereld te delen. Dat vond ik erg bijzonder, gaf me het gevoel dat we samen ons domeintje hadden en een prettige bijkomstigheid was dat het best wat geld scheelde.
Het negatieve is de uitwerking die samenwonen op mij heeft; ik word er heel passief van. Ik onderneem minder, ik heb het gevoel dat m'n agenda altijd gevuld is en dat ik altijd rekening moet houden met iemand anders voor ik iets spontaans kan doen. In principe is dat nogal onzin, maar toch voelt het zo. Ook heb ik ervaren dat ik automatisch Chef Huishouden wordt (wat mogelijk ook wat te maken heeft met het type man waar ik op val), en dat iemands aanwezigheid me op een gegeven moment gewoon teveel wordt. Ook als ik m'n eigen plek heb om me terug te trekken. Het voelt beklemmend, ik ga me overal aan ergeren op den duur en dat is ook vervelend voor de ander. Ik maak mezelf wijs dat ik me moet aanpassen, terwijl dat eigenlijk niet echt zo is.
maandag 30 november 2020 om 10:32
Dat negatieve dat had ik kunnen schrijven, ik had dat precies hetzelfde.Suusje666 schreef: ↑30-11-2020 09:43Ik heb in het verleden twee keer eerder samengewoond. Er zitten positieve en negatieve kanten aan, en ik zou in mijn huidige relatie niet zo snel nog eens gaan samenwonen.
Het positieve is dat ik het gevoel had samen met iemand een wereld te delen. Dat vond ik erg bijzonder, gaf me het gevoel dat we samen ons domeintje hadden en een prettige bijkomstigheid was dat het best wat geld scheelde.
Het negatieve is de uitwerking die samenwonen op mij heeft; ik word er heel passief van. Ik onderneem minder, ik heb het gevoel dat m'n agenda altijd gevuld is en dat ik altijd rekening moet houden met iemand anders voor ik iets spontaans kan doen. In principe is dat nogal onzin, maar toch voelt het zo. Ook heb ik ervaren dat ik automatisch Chef Huishouden wordt (wat mogelijk ook wat te maken heeft met het type man waar ik op val), en dat iemands aanwezigheid me op een gegeven moment gewoon teveel wordt. Ook als ik m'n eigen plek heb om me terug te trekken. Het voelt beklemmend, ik ga me overal aan ergeren op den duur en dat is ook vervelend voor de ander. Ik maak mezelf wijs dat ik me moet aanpassen, terwijl dat eigenlijk niet echt zo is.
Daarom dat ik ook zo opgeleefd ben sinds ik weer alleen woon. Ok dan moet je natuurlijk ook wel alles zelf doen
maar wel hoe en wanneer jij dat wil.
maandag 30 november 2020 om 11:07
Maar 24/7 samen ben je toch nooit als je samenwoont? Ja, misschien tijdens een total lockdown, maar dat is een uitzondering.Phoebe1982 schreef: ↑30-11-2020 09:25En bovendien, 24 - 7 samen zijn lijkt leuk maar dat is het niet altijd hoor.. en i.m.o ook niet goed voor je relatie.
Natuurlijk kun je in theorie ook als je samen woont je eigen leven leiden maar ik denk dat eker vrouwen zich toch te veel aan neigen te passen aan de partner.
Ik woon nu 12 jaar samen en mijn man en ik hebben allebei ruimte nodig. We hebben dan ook onze eigen verdiepingen en dat bevalt erg goed. We laten elkaar ook erg de ruimte. Zo komt het vaak voor dat hij zit te gamen en ik boven een boek lees, of in bad lig. Dat vinden we beiden heel fijn.
Voor de rest gaan we gewoon naar oma werk, dus vijf dagen in de week zien we elkaar overdag niet. Ook hebben we vaak nog wel andere uitjes 's avonds, dus het is echt niet zo dat je altijd maar op elkaars lip moet zitten als je samenwoont.
Wij doen beiden graag dingen alleen en we hebben ook onze eigen vrienden en bezigheden. Dat idee dat je 24/7 bij elkaar bent en voortdurend rekening met elkaar moet houden klopt in ons geval niet en ik denk dat dit voor veel meer stellen geldt.
maandag 30 november 2020 om 11:15
Met alleen willen wonen is niets verkeerd. Je hoort het toch wel vaker. Met name mensen die al wat ouder zijn en vervelende relaties achter de rug hebben. Of mensen die gewoon wat minder sociaal zijn of erg op zichzelf.
Je moet bij relaties alleen kijken of je iemand treft die daar hetzelfde over denkt. En of je dit langdurig wilt en kunt volhouden. Met name als je verder uit elkaar woont is afstand vaak een probleem. Je groeit dan makkelijker uit elkaar omdat je elkaar te weinig ziet.
Ik denk wel dat het heel moeilijk is je weer in een relatie te voegen als je zo gewend bent alles op je eigen wijze te doen. Dan is het aanpassingsvermogen vaak weg.
Jezelf verliezen in een relatie is natuurlijk iets waar je zelf bij bent.
Je moet bij relaties alleen kijken of je iemand treft die daar hetzelfde over denkt. En of je dit langdurig wilt en kunt volhouden. Met name als je verder uit elkaar woont is afstand vaak een probleem. Je groeit dan makkelijker uit elkaar omdat je elkaar te weinig ziet.
Ik denk wel dat het heel moeilijk is je weer in een relatie te voegen als je zo gewend bent alles op je eigen wijze te doen. Dan is het aanpassingsvermogen vaak weg.
Jezelf verliezen in een relatie is natuurlijk iets waar je zelf bij bent.
maandag 30 november 2020 om 11:21
HawaZon schreef: ↑30-11-2020 11:07Maar 24/7 samen ben je toch nooit als je samenwoont? Ja, misschien tijdens een total lockdown, maar dat is een uitzondering.
Ik woon nu 12 jaar samen en mijn man en ik hebben allebei ruimte nodig. We hebben dan ook onze eigen verdiepingen en dat bevalt erg goed. We laten elkaar ook erg de ruimte. Zo komt het vaak voor dat hij zit te gamen en ik boven een boek lees, of in bad lig. Dat vinden we beiden heel fijn.
Voor de rest gaan we gewoon naar oma werk, dus vijf dagen in de week zien we elkaar overdag niet. Ook hebben we vaak nog wel andere uitjes 's avonds, dus het is echt niet zo dat je altijd maar op elkaars lip moet zitten als je samenwoont.
Wij doen beiden graag dingen alleen en we hebben ook onze eigen vrienden en bezigheden. Dat idee dat je 24/7 bij elkaar bent en voortdurend rekening met elkaar moet houden klopt in ons geval niet en ik denk dat dit voor veel meer stellen geldt.
Hou je er ook rekening mee dat niet iedereen een eigen verdieping voor zichzelf heeft?
Zeker als je gelijkvloers woont dan zit je aardig op elkaars lip hoor.
En de meeste mensen hebben bijvoorbeeld ook maar 1 badkamer, toilet etc.
maandag 30 november 2020 om 11:53
Nou... heel veel volwassen mensen hebben een huis samen, daar zitten toch wel meerdere verdiepingen en meerdere wc's in.
Wij hebben in het begin ook kleiner gewoond, maar dan was er tenminste een woonkamer en aparte slaapkamer, zodat we ons konden afzonderen.
In een studio zou ik niet samen willen wonen, dat zou mij te benauwend zijn.
maandag 30 november 2020 om 11:59
5 kilo overgehouden aan mijn laatste relatie.Potpourri schreef: ↑29-11-2020 22:27Gek genoeg zorg ik een stuk beter voor mezelf als ik alleen woon. Is dat herkenbaar voor iemand?
Het kan ook zijn dat ik gewoon de pech heb mannen te treffen die niet heel goed voor zichzelf kunnen zorgen (lees: leven van instant noodles, beans on toast en afhaalpizza). Dus ik nam in vorige relaties vaak het koken op mij. Maar daar irriteerde ik mij dan ook weer aan, want dan kreeg ik commentaar dat het te flauw of te dit of dat was. Ik merk dat ik uiteindelijk meer naar de wensen van de man ging koken dan naar mijn eigen smaak. Vaak betekende dat veel meer vlees, meer zout, overal kaas over, minder groente etc. Verder zou ik nooit thuisbezorgd bestellen als ik alleen woon, dan maak ik liever restjes op uit de vriezer want veel goedkoper en gezonder. Maar als ik een relatie had, was het toch al gauw 2x p.w. vette hap afhalen.
maandag 30 november 2020 om 12:04
Ja, laten we het zo zeggen dat ik niet uitsluit dat ik ooit weer een keer wil samenwonen, maar ik heb het nu 2x gedaan en beide keren waren er op de lange termijn voor mij meer irritatiepunten dan leuke punten. Dat lag uiteraard echt niet alleen maar aan de partner in kwestie, integendeel. Ik ben nu aan het uitzoeken wat en hoe het voor mij beter zou kunnen zijn in de toekomst en wat echt voorwaarden zouden zijn voor ik met iemand een huis zoek. Het huishouden is daar onderdeel van, hoe mieterig het ook mag klinken. Ik tolereer m'n eigen zooi een stuk beter dan zooi van twee mensen, al helemaal als in beide gevallen ik degene ben die het mag opruimen. Dan voel ik me op den duur meer een moeder dan een partner en dat is de relatiesloper voor mij.Phoebe1982 schreef: ↑30-11-2020 10:32Dat negatieve dat had ik kunnen schrijven, ik had dat precies hetzelfde.
Daarom dat ik ook zo opgeleefd ben sinds ik weer alleen woon. Ok dan moet je natuurlijk ook wel alles zelf doen
maar wel hoe en wanneer jij dat wil.
maandag 30 november 2020 om 12:07
Maar daar ben je toch zelf bij?
maandag 30 november 2020 om 12:09
Jaa ook dit inderdaad...Potpourri schreef: ↑29-11-2020 22:27Gek genoeg zorg ik een stuk beter voor mezelf als ik alleen woon. Is dat herkenbaar voor iemand?
Het kan ook zijn dat ik gewoon de pech heb mannen te treffen die niet heel goed voor zichzelf kunnen zorgen (lees: leven van instant noodles, beans on toast en afhaalpizza). Dus ik nam in vorige relaties vaak het koken op mij. Maar daar irriteerde ik mij dan ook weer aan, want dan kreeg ik commentaar dat het te flauw of te dit of dat was. Ik merk dat ik uiteindelijk meer naar de wensen van de man ging koken dan naar mijn eigen smaak. Vaak betekende dat veel meer vlees, meer zout, overal kaas over, minder groente etc. Verder zou ik nooit thuisbezorgd bestellen als ik alleen woon, dan maak ik liever restjes op uit de vriezer want veel goedkoper en gezonder. Maar als ik een relatie had, was het toch al gauw 2x p.w. vette hap afhalen.
Lees hier echt zoveel herkenbare dingen.
Met mijn ex was ik altijd degene die dan kookte, bijvoorbeeld een kipgerechtje, pasta of vis met groenten en aardappeltjes, makkelijk maar wel gezond. Maar hij haalde dan friet als hij zou 'koken' of bakte friet met een hamburger en dan ook nog commentaar hebben op mijn kookkunsten, teveel kruiden... borden te vol
Vreselijk.. als ik nu aan het koken ben gooi ik er gewoon voor de lol nog wat extra kruiden doorheen en denk ik (met opluchting dat het uit is) aan hem
maandag 30 november 2020 om 12:12
Ik denk dat hier het pijnpunt zit voor veel vrouwen. Als je in eerdere relaties al het huishouden moest doen en al het initiatief moest nemen + de emotionele load erbij krijgt van de ander zonder jezelf gesteund te voelen, dan snap ik dat je geen zin meer hebt in samenwonen.Suusje666 schreef: ↑30-11-2020 12:04Ja, laten we het zo zeggen dat ik niet uitsluit dat ik ooit weer een keer wil samenwonen, maar ik heb het nu 2x gedaan en beide keren waren er op de lange termijn voor mij meer irritatiepunten dan leuke punten. Dat lag uiteraard echt niet alleen maar aan de partner in kwestie, integendeel. Ik ben nu aan het uitzoeken wat en hoe het voor mij beter zou kunnen zijn in de toekomst en wat echt voorwaarden zouden zijn voor ik met iemand een huis zoek. Het huishouden is daar onderdeel van, hoe mieterig het ook mag klinken. Ik tolereer m'n eigen zooi een stuk beter dan zooi van twee mensen, al helemaal als in beide gevallen ik degene ben die het mag opruimen. Dan voel ik me op den duur meer een moeder dan een partner en dat is de relatiesloper voor mij.
Ik lees hier vooral veel nare relatie ervaringen, die door het samenwonen nog erger worden door een scheve verdeling van de taken.
Op die manier zou je wel gek zijn om nog samen te gaan wonen. Triest om te lezen dat veel mensen niet anders kennen dan dit.
