Nieuwe vriend?

Beste allemaal,



Een paar jaar geleden ben ik tijdens een vakantie in Frankrijk met een jongen in bed beland. Zon, zee, strand, geen zorgen, je kent het wel. Ik kende hem daar via via wederzijdse vrienden. Verder in NL niets serieus of wat dan ook.



Sindsdien zag ik hem regelmatig op feestjes en was het na in het begin een beetje ongemakkelijk te zijn geweest eigenlijk altijd best gezellig. Het klikte.

Ik moet erbij zeggen dat het eigenlijk helemaal mijn type niet is/was. Niet lichamelijk en qua innerlijk kreeg ik altijd een beetje het 'foute jongen' idee bij hem maar toch kon ik het met hem vinden. Af en toe merkte ik ook wel een soort van spanning tussen ons. Tegen wederzijdse vrienden deed ik net alsof ik niets van hem moest weten en dat was eigenlijk toch ook een beetje zo.



Ongeveer een half jaar geleden is hij na een feestje blijven slapen en is het niet verder gekomen dan een beetje zoenen. Wel heerlijk in z'n armen geslapen. Paar keer per week wat ondeugend heen en weer sms-en maar verder niet veel. Veel toespelingen van zijn kant over ontbijtjes etc. Ik met nog steeds het 'foute' in m'n achterhoofd. Inmiddels op feestjes een beetje afstandelijk doen i.v.m. wederzijdse vrienden. Die wisten natuurlijk van niets van na de vakantie. :D



Inmiddels ruim 3 maanden verder was ik eens op een feestje met vriendinnen die hij niet kent. En na een paar borrels en smsjes later gewoon gevraagd of hij me alsjeblieft kwam halen aangezien ik niet meer naar huis kon rijden blabla :) Daar blijven slapen. Heeeerlijk weer natuurlijk! Sindsdien heeft hij zo'n beetje iedere week een keer wel bij mij geslapen of ik bij hem. Ik begon het steeds leuker te vinden en leerde hem kennen op een manier die ik niet kende. De laatste maand heel veel bij elkaar geweest en heb het erg naar mijn zin. Ik merk dat hij behoorlijk gek op me is en laatst heeft hij dat ook letterlijk gezegd. Ondertussen weet echter nog niemand van onze wederzijdse vrienden het al beginnen steeds meer mensen wel wat te vermoeden :$. Op zich kunnen we daar enorm om lachen. Het heeft wel iets spannends... In het begin er gewoon niet over gepraat met anderen ivm bemoeienissen waar we geen zin in hadden en omdat het op een manier ook wel veilig is. Kunnen makkelijk stoppen zonder vragen van buitenaf etc.



Klinkt allemaal heel leuk maar ergens dan toch die twijfel. De ene dag voel ik me superverliefd en de andere dag kan ik ineens heel afstandelijk doen of gewoon erg twijfelen aan m'n gevoel. Is het de aandacht die ik leuk vind? Vind ik hem gewoon leuk? Waar ben ik bang voor? Wat wil ikzelf eigenlijk? Gaat het me opeens niet allemaal een beetje snel? Hou ik teveel vast aan de tijd dat ik niet veel van hem moest?



Pffff ik weet eigenlijk niet eens waar ik antwoord op zou willen. Ben denk ik gewoon benieuwd naar jullie visie op dit verhaal. Op alle tegenstrijdigheden enzo.



Ik moet erbij zeggen dat ik al in geen jaren een vaste vriend heb gehad en ook niet zo goed weet hoe alles 'hoort'.



ZUCHTTTTTTTTTTT! Ik word gek van mezelf

Het klinkt toch echt alsof je verliefd bent hoor!!! Dus waarom er niet gewoon van genieten, en het samen proberen! Wat heb je te verliezen???  En dat je twijfels hebt, komt mischien wel voort uit het feit dat je al heel lang geen relatie hebt gehad. En nog iets, wat een ander van jullie als stel vinden, dat maakt toch niks uit? Daar moet je het zeker niet voor laten. Gewoon gaan voor je eigen geluk!!



Groetjes shae

Bedankt voor je reactie Shae. Ik 'ben bang' dat je wel eens gelijk zou kunnen hebben. Maar toch goed om het eens van een ander te horen.