Relaties
alle pijlers
Omgangsregeling afdwingen?
vrijdag 18 mei 2007 om 22:24
Ex en ik zijn nu al een poosje uit elkaar. We hebben samen twee kinderen.
De omgangsregeling is tot op heden altijd vrijblijvend geweest.
Dus met andere woorden; ik ging ermee akkoord dat ik altijd de kinderen had en hij kreeg ze wanneer het hem uitkwam. Dat was voor die periode gewoon het beste.
Ik had opzich wel wat meer ruimte willen hebben, maar i.v.m ziek kind kon dit destijds niet. Afijn, de kinderen zijn nu wat groter en ieder van ons heeft de draad weer opgepakt.
Alleen.. Ik begin het eigenlijk ietwat vervelend te vinden dat de vader al naar gelang zíjn zin/tijd etc de kinderen vraagt op te halen.
Andersom komt het dus nooit voor. Als ik een afspraak heb kan ik hem niet vragen, want dat heeftie ''geen tijd''. (Lees: hij wil niks doen wat eventueel in mijn voordeel kan zijn. En daar hoeft deze discussie niet over te gaan verder. Dit is nu eenmaal zo.)
Mijn vraag is nu; ik wil eigenlijk wel eens beginnen met een omgangsregeling. Dus dat beide partijen weten waar ze aan toe zijn.
Eigenlijk wil ik ook dat mijn ex niet alleen maar de kinderen heeft op de leuke dagen. ( verjaardagen van zijn familie/feestdagen/vrije dagen / wanneer het zonnetje schijnt:P)
Maar wat heb ik te willen?:o
Ik bedoel kan ik dit eisen? Hij heeft wel de kinderen erkend. Hij betaald geen alimentatie. ( Hoeft ook niet, maar soms voelt het dat hij alleen maar de lusten heeft.)
Voor de duidelijkheid; een gesprek aangaan zal niks oplossen. Alles wat ík wil zal hij altijd tegenwerken. (De belangen van de kinderen denkt hij niet eens aan)
Maar is het mogelijk dat ik het hogerop ga zoeken en kan ik mijn ex dwingen om meer verantwoordelijk opzich te nemen?
Geld hoef ik dus niet te hebben. Ik wil graag dat de zorg meer wordt gedeeld.
Ik heb geen idee hoe ik dit moet aanpakken.:$ Wie helpt me op weg?
Alvast bedankt.
De omgangsregeling is tot op heden altijd vrijblijvend geweest.
Dus met andere woorden; ik ging ermee akkoord dat ik altijd de kinderen had en hij kreeg ze wanneer het hem uitkwam. Dat was voor die periode gewoon het beste.
Ik had opzich wel wat meer ruimte willen hebben, maar i.v.m ziek kind kon dit destijds niet. Afijn, de kinderen zijn nu wat groter en ieder van ons heeft de draad weer opgepakt.
Alleen.. Ik begin het eigenlijk ietwat vervelend te vinden dat de vader al naar gelang zíjn zin/tijd etc de kinderen vraagt op te halen.
Andersom komt het dus nooit voor. Als ik een afspraak heb kan ik hem niet vragen, want dat heeftie ''geen tijd''. (Lees: hij wil niks doen wat eventueel in mijn voordeel kan zijn. En daar hoeft deze discussie niet over te gaan verder. Dit is nu eenmaal zo.)
Mijn vraag is nu; ik wil eigenlijk wel eens beginnen met een omgangsregeling. Dus dat beide partijen weten waar ze aan toe zijn.
Eigenlijk wil ik ook dat mijn ex niet alleen maar de kinderen heeft op de leuke dagen. ( verjaardagen van zijn familie/feestdagen/vrije dagen / wanneer het zonnetje schijnt:P)
Maar wat heb ik te willen?:o
Ik bedoel kan ik dit eisen? Hij heeft wel de kinderen erkend. Hij betaald geen alimentatie. ( Hoeft ook niet, maar soms voelt het dat hij alleen maar de lusten heeft.)
Voor de duidelijkheid; een gesprek aangaan zal niks oplossen. Alles wat ík wil zal hij altijd tegenwerken. (De belangen van de kinderen denkt hij niet eens aan)
Maar is het mogelijk dat ik het hogerop ga zoeken en kan ik mijn ex dwingen om meer verantwoordelijk opzich te nemen?
Geld hoef ik dus niet te hebben. Ik wil graag dat de zorg meer wordt gedeeld.
Ik heb geen idee hoe ik dit moet aanpakken.:$ Wie helpt me op weg?
Alvast bedankt.
zaterdag 19 mei 2007 om 15:40
Ik heb geschreven dat ik in dit geval de indruk krijg, uit de posts van TO, dat ex alleen gezag wil om een vinger in de pap te hebben richting ex, om invloed op haar leven te blijven uitoefenen. Niet omdat hij nu zo betrokken is bij de kinderen.
Dus in dít geval, als ik goed zit met het beeld wat ik uit de posts krijg, zou ik zeggen, lekker zo laten. De vader staat dan misschien juridisch wel langs de zijlijn, maar dat past prima bij de zijlijnpositie die hij verder vrijwillig inneemt. Als hij deel had willen nemen in het nemen van de beslissingen, had hij deel van de zorg en zo mogelijk deel van de kosten op zich kunnen nemen, dan was hij al lang en breed in beeld. Nu laat hij alles aan TO over,het is niet meer dan billijk dat TO dan ook daarin de vrije hand krijgt.
Dat in principe gezamenlijk gezag te prefereren is, dat ben ik met je eens. Alleen niet in alle gevallen, niet wanneer het er naar uitziet dat het niets met de kinderen te maken heeft en die er ook geen steek mee opschieten, wellicht juist extra gedoe tussen hun ouders op hun bord krijgen.
zaterdag 19 mei 2007 om 15:42
Of het nu voorkomt uit treiteren van of controle houden op de ex, ik begrijp de vader in dit verhaal wel eigenlijk. Als het tot nu toe allemaal los is geweest en het nu ineens (voor hem dan) officieël geregeld moet worden, dan het gezag ook maar meteen. Dan maar meteen alles officieël regelen. Ik snap eigenlijk niet waarom heel veel vrouwen alles maar op het beloop laten (omgang, gezag, alimentatie) en als zij vinden dat het ineens anders moet, de vader dient mee te werken. Ik bedoel, als hij niet eerder het verantwoordelijkheidsbesef had om de zaken goed op papier te zetten en de dingen officieël te regelen, waarom verwachten de vrouwen dan dat het als zij het willen, ineens anders is? Hij krijgt echt niet ineens het gevoel van `God, het zijn mijn kinderen en ik moet er voor zorgen` als moeders iets geregeld wil hebben hoor. Verwacht gewoon niets van hem, kan het ook niet tegenvallen of regel het meteen allemaal officieel. Maar ga niet na een lange tijd van niets regelen ineens willen dat alleen de omgangsregeling op papier komt te staan en dan verbaasd zijn als hij ook de rest dan op paier wil hebben.
zaterdag 19 mei 2007 om 15:47
Veerle, dat van die pesterijen herken ik wel hoor, maar het is voor jezelf toch echt het makkelijkst om dat gewoon te negeren. Bij mijn ex voer ik alles terug naar de belangen van onze zoon en als ik met redelijke argumenten kom is hij meestal ook wel over te halen ;)
Hier uit het zich in kleine dingen: bijvoorbeeld een hele tas met was terug geven na een vakantie. Ik hou mezelf dan voor: is dit pesten of weet-ie gewoon niet beter. Aangezien hij aan dat soort dingen ook niet dacht toen we nog samen waren, zal hij nu ook niet verzinnen dat het toch wel prettig zou zijn als hij even de vakantiewas van zoon wegwast voor hij hem terug brengt.
Kortom: ik probeer dat soort dingen te relativeren en soms raas ik gewoon even tegen een vriendin aan over hem en ben ik het weer kwijt :D
Voor wat betreft het gezag: vraag anders even bij een wetswinkel wat de juridische mogelijkheden zijn en geef bij hem aan dat het gezag bespreekbaar is bij de mediator, net als alle andere regeldingen.
Hier uit het zich in kleine dingen: bijvoorbeeld een hele tas met was terug geven na een vakantie. Ik hou mezelf dan voor: is dit pesten of weet-ie gewoon niet beter. Aangezien hij aan dat soort dingen ook niet dacht toen we nog samen waren, zal hij nu ook niet verzinnen dat het toch wel prettig zou zijn als hij even de vakantiewas van zoon wegwast voor hij hem terug brengt.
Kortom: ik probeer dat soort dingen te relativeren en soms raas ik gewoon even tegen een vriendin aan over hem en ben ik het weer kwijt :D
Voor wat betreft het gezag: vraag anders even bij een wetswinkel wat de juridische mogelijkheden zijn en geef bij hem aan dat het gezag bespreekbaar is bij de mediator, net als alle andere regeldingen.
zaterdag 19 mei 2007 om 15:51
Ik ben trouwens zeer bekend met het hele gezag, omgang en alimentatie verhaal. Mijn ex heeft de kinderen erkend, maar geen gezag. Krijgt hij ook niet, want zijn verzoek is door de rechtbank afgewezen. Omgang is hier officieël ook niet, al mag hij van mij als hij wil de kinderen zien. Dat wil hij niet, dus hij ziet ze niet. Hij wil ze niet zien, omdat het gewoon niet goed met hem gaat. (Psychiatrische probelemen). Alimentatie, tja, daar moet je eerst inkomen voor hebben. En daarbij, ik hoef het niet eens te hebben. Hij heeft nog nooit iets bijgedragen voor de kinderen en dat wil ik graag zo houden. Ik heb hem financieël niet nodig. Alleen dat hij de kinderen niet wil zien, dat vind ik wel eens moeilijk.
Iemand schreef hier dat bij erkenning en ietsofwat van een omgang de kinderen automatisch naar de andere (niet gezaghebbende) ouder worden toegewezen. Dat is niet correct. Er word wel degelijk gekeken naar de andere ouder. Niet meteen met een raadsonderzoek, maar de geschiktheid van de andere ouder word wel nagekeken hoor.
Iemand schreef hier dat bij erkenning en ietsofwat van een omgang de kinderen automatisch naar de andere (niet gezaghebbende) ouder worden toegewezen. Dat is niet correct. Er word wel degelijk gekeken naar de andere ouder. Niet meteen met een raadsonderzoek, maar de geschiktheid van de andere ouder word wel nagekeken hoor.
zaterdag 19 mei 2007 om 15:58
@Loomii: Inderdaad zo was het ook.
Ik neem hem dit overigens niet kwalijk in die zin dat ik hem dit letterlijk onder de neus schuif of tegen hem ga gebruiken. Hij mocht van mij aan de zijlijn staan en leven als God in Frankrijk.Mááááár, dit neemt niet weg dat hij nu haast 'zomaar' om gezag kan gaan eisen. Ik bedoel; een vaste omgangsregeling vind ik al heel wat. Ben ook echt bereid naar zijn voorstellen te luisteren. Dat we bijvoorbeeld afspreken dat hij ook de kinderen krijgt als er speciale dagen zijn die buiten '' zijn dagen'' zouden vallen.
Ik noem maar wat.
Ik weet niet meer wie het precies zei; maar.. Het ''zo'' laten want dat geeft meer rust. Zo hebben wij het inderdaad altijd al gedaan.
Maar ik merk dat ik er niet meer tegen kan om telkens zo plotseling op de hoogte te worden gebracht dat de kinderen naar hem toe 'moeten'.
En hoewel ze dan ook wel gaan..Is het erg verwarrend.
En nog belangrijker.. En dat is misschien heel erg, maar het gaat me tegen staan dat hij die show-vader is. Ik voedt mijn kinderen op, heb de lusten en de lasten. Ik regel, compenseer, doe en laat dingen. Met alle liefde overigens.O+ Maar het steekt wel dat hij loopt te showen met de kinderen op feestjes en uitstapjes.
En als klap op de vuurpijl hadden de kinderen nieuwe kleren gekregen maar die bleven bij papa in huis.:o
Ik neem hem dit overigens niet kwalijk in die zin dat ik hem dit letterlijk onder de neus schuif of tegen hem ga gebruiken. Hij mocht van mij aan de zijlijn staan en leven als God in Frankrijk.Mááááár, dit neemt niet weg dat hij nu haast 'zomaar' om gezag kan gaan eisen. Ik bedoel; een vaste omgangsregeling vind ik al heel wat. Ben ook echt bereid naar zijn voorstellen te luisteren. Dat we bijvoorbeeld afspreken dat hij ook de kinderen krijgt als er speciale dagen zijn die buiten '' zijn dagen'' zouden vallen.
Ik noem maar wat.
Ik weet niet meer wie het precies zei; maar.. Het ''zo'' laten want dat geeft meer rust. Zo hebben wij het inderdaad altijd al gedaan.
Maar ik merk dat ik er niet meer tegen kan om telkens zo plotseling op de hoogte te worden gebracht dat de kinderen naar hem toe 'moeten'.
En hoewel ze dan ook wel gaan..Is het erg verwarrend.
En nog belangrijker.. En dat is misschien heel erg, maar het gaat me tegen staan dat hij die show-vader is. Ik voedt mijn kinderen op, heb de lusten en de lasten. Ik regel, compenseer, doe en laat dingen. Met alle liefde overigens.O+ Maar het steekt wel dat hij loopt te showen met de kinderen op feestjes en uitstapjes.
En als klap op de vuurpijl hadden de kinderen nieuwe kleren gekregen maar die bleven bij papa in huis.:o
zaterdag 19 mei 2007 om 16:06
En niet alleen ik kan er niet meer tegen. Ik ga er vanuit dat partner er nu ook aan toe is. Dat wij het in het begin HET allemaal vrijwillig&willekeurig hebben gedaan kwam door omstandigheden.
Dat betekent niet dat we dit niet mogen herzien.
Overigens..als hij niks wil. Ook goed.
Heeft hij ook eisen? Gaan we dat overleggen.
En uiteindelijk zijn de belangen van de kinderen waar het omdraait.
Maar daarvoor moeten we eerst alles op 1 berg gooien dacht ik zo.
Brainstormen als het ware.
En dan pas beslissen.
Over het gezag ben ik nog niet uit.
Ooh, dat staat me zo tegen.
Ik heb zo duidelijk het gevoel dat er wat achter zit...
Dat betekent niet dat we dit niet mogen herzien.
Overigens..als hij niks wil. Ook goed.
Heeft hij ook eisen? Gaan we dat overleggen.
En uiteindelijk zijn de belangen van de kinderen waar het omdraait.
Maar daarvoor moeten we eerst alles op 1 berg gooien dacht ik zo.
Brainstormen als het ware.
En dan pas beslissen.
Over het gezag ben ik nog niet uit.
Ooh, dat staat me zo tegen.
Ik heb zo duidelijk het gevoel dat er wat achter zit...
zaterdag 19 mei 2007 om 16:06
Mischien is het goed als je dat soort dingen gewoon gaat negeren. Laat hem lekker. Je kan dit soort irritaties niet oplossen met regelingen. Dus als dat je motivatie is, ga je er een voldaan gevoel van krijgen, wát er ook afgesproken wordt.
Ik snap persoonlijk niet dat je op een soort van stand-by lijkt te staan voor het geval je ex sms't dat ie de kinderen wil halen. Ik denk dat je veel meer opschiet met grenzen te stellen aan dit soort dingen dan aan het willen regelen van zaken waarvan je eigenlijk al van te voren weet dat ze je alleen nog maar meer irritaties gaan opleveren.
zaterdag 19 mei 2007 om 16:12
Het voelt dat het dus geen ene fluit uitmaakt hoe de kinderen erbij lopen als de vader uitzicht is. Niet dat ik ze niet leuk aankleed. Maar goh.. nieuwe kleren zou wel fijn zijn.
Als ik de kinderen naar hem toe laat gaan 'tut' ik ze ook op. Kleed ze naar de gelegenheid. Haartjes leuk.:D Zovan; belangrijk dat ze netjes gekapt/verzorgd/ meegaan, ook al ben ik er niet bij.
(Natuurlijk zien ze er altijd netjes uit, maar na een dag spelen is dat ook wel anders, maar '' zo'' geef ik ze dan niet mee.)
zaterdag 19 mei 2007 om 16:16
Ik lees meerdere dingen in je reactie.
Het irriteert je dat hij een showvader is. Al heb je hem dat wel heel gemakkelijk gemaakt, door hem geen verantwoordelijkheid af te dwingen.
Je vind dat jij alle zorg draagt en hij dus zo ongeveer niets. Nogmaals ook dat komt door hoe het tot nu toe is gegaan.
Hij moet wel meewerken aan een omgangsregeling, maar gezag dat mag hij niet. Beetje krom, want als je het een wil regelen, waarom dan het andere niet? Hij mag dus geen eisen aan jou stellen, maar jij wel aan hem. Met als argument dat jij tot nu toe geen eisen aan hem hebt gesteld, maar dat is onzin, want dat is natuurlijk niet zijn fout.
Daarnaast heb je het over de kleren die bij pappa blijven. Tja, beetje vreemd, maar dat scheelt jou weer was. En ik neem aan dat jij je kinderen ook niet hun hele hebben en houwen mee laat nemen naar hun vader. Zou me er niet te druk om maken.
En dan heb je het er over dat HIJ er aan toe is om de omgangsregeling op paier te zetten. Dat slaat natuurlijk helemaal nergens op. Jij kunt niet bepalen waar hij aan toe is, simpelweg omdat jij er aan toe bent. Dan probeer je dus net zo goed nog invloed op hem te hebben als hij op jou.
Ik zeg niet dat er niets kan veranderen, maar je kunt niet alles willen zoals jij het wil zien, omdat jij hebt toegestaan dat het lange tijd zo is gegaan als hij het graag wilde zien. Hij moet zijn verantwoording nemen, maar ik zou er niet teveel op rekenen. En jij zult moeten inzien dat het niet zo kan gaan zoals jij het nu wilt zien, alleen omdat jij niet eerder aan de bel hebt getrokken.
Het irriteert je dat hij een showvader is. Al heb je hem dat wel heel gemakkelijk gemaakt, door hem geen verantwoordelijkheid af te dwingen.
Je vind dat jij alle zorg draagt en hij dus zo ongeveer niets. Nogmaals ook dat komt door hoe het tot nu toe is gegaan.
Hij moet wel meewerken aan een omgangsregeling, maar gezag dat mag hij niet. Beetje krom, want als je het een wil regelen, waarom dan het andere niet? Hij mag dus geen eisen aan jou stellen, maar jij wel aan hem. Met als argument dat jij tot nu toe geen eisen aan hem hebt gesteld, maar dat is onzin, want dat is natuurlijk niet zijn fout.
Daarnaast heb je het over de kleren die bij pappa blijven. Tja, beetje vreemd, maar dat scheelt jou weer was. En ik neem aan dat jij je kinderen ook niet hun hele hebben en houwen mee laat nemen naar hun vader. Zou me er niet te druk om maken.
En dan heb je het er over dat HIJ er aan toe is om de omgangsregeling op paier te zetten. Dat slaat natuurlijk helemaal nergens op. Jij kunt niet bepalen waar hij aan toe is, simpelweg omdat jij er aan toe bent. Dan probeer je dus net zo goed nog invloed op hem te hebben als hij op jou.
Ik zeg niet dat er niets kan veranderen, maar je kunt niet alles willen zoals jij het wil zien, omdat jij hebt toegestaan dat het lange tijd zo is gegaan als hij het graag wilde zien. Hij moet zijn verantwoording nemen, maar ik zou er niet teveel op rekenen. En jij zult moeten inzien dat het niet zo kan gaan zoals jij het nu wilt zien, alleen omdat jij niet eerder aan de bel hebt getrokken.
zaterdag 19 mei 2007 om 16:17
Ik voel met je mee.... Mijn ex is zo'n beetje jouw ex.
Hij betaalt geen alimentatie (omdta hij niet draagkrachtig genoeg zou zijn), wilt geen omgangsregeling, omdat dit voor mij (met mijn hobby) niet goed uit zou komen als we vaste weekenden zouden hebben. En we het beter kunnen laten lopen zoals het loopt.
Er is nu geen vaste afspraak gemaakt, maar op zich zijn er ook geen problemen tot nu toe.
Ik heb toen wel gezegd dat ik dit niet wilde.... Ik kan zo geen 'nieuw' leven opbouwen.
Ik kan geen afspraken plannen, omdat ik dan altijd onze dochter hier heb.
Hij had al een ander in onze relatie en is al onder de 'pannen'.
Ik vond het in het begin ook helemaal niet leuk dat hij ineens met zijn nieuwe mokkel en MIJN, nou ja ons kind 'een gezin' ging spelen.
Maar nu ik meer aan dit alles ben gewend en alles niet anders is... hij blijft haar vader.
Dus nu spoor ik gewoon zelf af en toe aan of ze niet lekker naar papa toe moet...
Maar ik moet zeggen als ik moet werken, net als gisteren waar bijna heel Nederland wel vrij is, is het ook geen probleem dat zij dan bij hem kan slapen.
Ik zie vaak wel aan de uitdrukking op zijn gezicht dat het niet van harte is, maar hij is ook vader.
Hij geeft liever zijn geld uit aan z'n hobby dan dat hij geld geeft voor iets voor zijn kind.... ego-aardje zullen we maar zeggen.
Ik verzorg mijn kind met liefde.
Maar soms doet hij mij wel pijn dat ik hierdoor meer ben moeten gaan werken om helemaal zelf rond te moeten komen en hij kan lekker flierefluiten en geeft niks aan mij als alimentatie.
Hij betaalt geen alimentatie (omdta hij niet draagkrachtig genoeg zou zijn), wilt geen omgangsregeling, omdat dit voor mij (met mijn hobby) niet goed uit zou komen als we vaste weekenden zouden hebben. En we het beter kunnen laten lopen zoals het loopt.
Er is nu geen vaste afspraak gemaakt, maar op zich zijn er ook geen problemen tot nu toe.
Ik heb toen wel gezegd dat ik dit niet wilde.... Ik kan zo geen 'nieuw' leven opbouwen.
Ik kan geen afspraken plannen, omdat ik dan altijd onze dochter hier heb.
Hij had al een ander in onze relatie en is al onder de 'pannen'.
Ik vond het in het begin ook helemaal niet leuk dat hij ineens met zijn nieuwe mokkel en MIJN, nou ja ons kind 'een gezin' ging spelen.
Maar nu ik meer aan dit alles ben gewend en alles niet anders is... hij blijft haar vader.
Dus nu spoor ik gewoon zelf af en toe aan of ze niet lekker naar papa toe moet...
Maar ik moet zeggen als ik moet werken, net als gisteren waar bijna heel Nederland wel vrij is, is het ook geen probleem dat zij dan bij hem kan slapen.
Ik zie vaak wel aan de uitdrukking op zijn gezicht dat het niet van harte is, maar hij is ook vader.
Hij geeft liever zijn geld uit aan z'n hobby dan dat hij geld geeft voor iets voor zijn kind.... ego-aardje zullen we maar zeggen.
Ik verzorg mijn kind met liefde.
Maar soms doet hij mij wel pijn dat ik hierdoor meer ben moeten gaan werken om helemaal zelf rond te moeten komen en hij kan lekker flierefluiten en geeft niks aan mij als alimentatie.
zaterdag 19 mei 2007 om 16:18
Nee, zo zit hij niet in elkaar.
Het blijft gissen natuurlijk of hij er ooit zelf mee was gekomen.
Maar waarschijnlijk niet.
Behalve als hij zou weten dat ik dit niet wou.
Hij doet graag dingen wat ik niet wil.
Maar goed, ik wil dan een omgangsregeling en dat wil hij ook wel máár nu haalt hij het gezag er óók bij, dát wat ik weer niet wil.
zaterdag 19 mei 2007 om 16:20
quote: Veerle_V reageerde
Het voelt dat het dus geen ene fluit uitmaakt hoe de kinderen erbij lopen als de vader uitzicht is.
Dat is zíjn ding. Je hebt daar niets over te zeggen. Dat is één van de gevolgen van uit elkaar gaan. Als het om de veiligheid van de kinderen gaat oid, okee, dan kun je (laten) ingrijpen. Maar verder........ hoe zie je dit voor je? Als er eenmaal een omgangsregeling is, dat je je ook je ermee kunt gaan bemoeien hoe de kinderen erbij lopen als ze bij hem zijn? Waar gaat het je nu eigenlijk om?
Het voelt dat het dus geen ene fluit uitmaakt hoe de kinderen erbij lopen als de vader uitzicht is.
Dat is zíjn ding. Je hebt daar niets over te zeggen. Dat is één van de gevolgen van uit elkaar gaan. Als het om de veiligheid van de kinderen gaat oid, okee, dan kun je (laten) ingrijpen. Maar verder........ hoe zie je dit voor je? Als er eenmaal een omgangsregeling is, dat je je ook je ermee kunt gaan bemoeien hoe de kinderen erbij lopen als ze bij hem zijn? Waar gaat het je nu eigenlijk om?
zaterdag 19 mei 2007 om 16:21
Mijn ex is ook zo'n show-vader. Koopt af en toe flink dure merk-sportschoenen voor de kinderen en die moeten ze dan ook aan als ze naar hem toe gaan. Gewone kleren koopt hij zelden, maar eist wel dat ze er netjes bij lopen als ze bij hem zijn. Allerlei opzichtige speeltjes koopt ie ook graag voor ze, maar meer om zijn ego op te krikken dan voor de kinderen.
Spullen 'vergeten' mee terug te geven (zodat ie tig x kan langskomen) heb ik opgelost door de kinderen op te halen aan 't einde van zijn weekend. Ik kijk dan heel de tas na en verzamel zo alle ontbrekende spullen. Ik wil niet eens dat hij hun kleren wast, want ik weet niet wat voor wasmiddel hij gebruikt, maar dat stinkt zo en de kleren strijkt ie toch niet, dus doe dat zelf wel.
Ik ben al lang gestopt om te ergeren aan deze man. Af en toe moet ik even uitrazen over z'n streken, maar doe dat bij een vriendin. Zodra hij door heeft dat mij iets irriteert dan zal hij het alleen maar vaker doen.
Hij heeft ook alleen maar de lusten en niet de lasten, maar wel kritiek leveren. Hij doet z'n best maar, ik weet wel beter. Het is niet voor niks een ex.
Spullen 'vergeten' mee terug te geven (zodat ie tig x kan langskomen) heb ik opgelost door de kinderen op te halen aan 't einde van zijn weekend. Ik kijk dan heel de tas na en verzamel zo alle ontbrekende spullen. Ik wil niet eens dat hij hun kleren wast, want ik weet niet wat voor wasmiddel hij gebruikt, maar dat stinkt zo en de kleren strijkt ie toch niet, dus doe dat zelf wel.
Ik ben al lang gestopt om te ergeren aan deze man. Af en toe moet ik even uitrazen over z'n streken, maar doe dat bij een vriendin. Zodra hij door heeft dat mij iets irriteert dan zal hij het alleen maar vaker doen.
Hij heeft ook alleen maar de lusten en niet de lasten, maar wel kritiek leveren. Hij doet z'n best maar, ik weet wel beter. Het is niet voor niks een ex.
zaterdag 19 mei 2007 om 16:24
Nee, ik wil overleggen met hem. Als hij niet wil. Ook goed.
Ik kan inderdaad nu niet stante pede dingen gaan eisen.
Als hij niet wil. Ook goed. Maar moet ik dan wel blijven ingaan op de plotselinge smsjes als hij de kinderen wil -alnaar gelang- omdat dít altijd de wijze was?
Mbt 'Show-vader' ..Tuurlijk was hij dit altijd al. En is natuurlijk ook ontstaan door onze zelf bedachte manier van omgang.
Máár dan nog is dit geen reden om dit maar te accepteren omdat het áltijd zo was. Omstandigheden veranderen, dingen kun je herzien.
zaterdag 19 mei 2007 om 16:25
Even in het algemeen:
Ik lees heel veel irritatie over de exen. Maar dat de vrouwen ze niet meer kunnen uitstaan, wil natuurlijk niet meteen zeggen dat deze mannen ook als vader geen rechten meer hebben. Zij zijn en blijven de vader van de kinderen. Of je het nu leuk vind of niet. Of hij zich in jouw ogen daar naar gedraagd of niet. Je bent ooit eens verliefd op hem geworden, hebt van elkaar gehouden en kinderen gekregen. En het is ooit een keer fout gegaan. Jammer, maar probeer nu eens het een los te koppelen van het ander. Ze zijn ex en ze zijn vader. Niet de exvader. En verwacht van een man niet dat zijn fouten ineens anders zijn als je niet meer met hem samen bent. Een man die egoïstisch is binnen een relatie, gaat niet ineens veranderen als die relatie over is. Een man die zijn verantwoordelijkehid ontloopt binnen de relatie, gaat die niet ineens nemen als de relatie voorbij is. Ik heb ook kinderen met een inmiddels ex. Maar het is en blijft hun vader, hoe onprettig ik hem ook vind. Ja, ze doen de dingen vaak anders, maar dat doen vaders in het algemeen het toch. Mannen en vrouwen zijn nu eenmaal niet hetzelfde. En een ander zorgt in jouw ogen nooit zo goed voor je kind als jijzelf, helemaal niet als je die ander ook nog eens niet zo aardig meer vind. Dan hebben ze het altijd helemaal verkeerd gedaan.
Ik lees heel veel irritatie over de exen. Maar dat de vrouwen ze niet meer kunnen uitstaan, wil natuurlijk niet meteen zeggen dat deze mannen ook als vader geen rechten meer hebben. Zij zijn en blijven de vader van de kinderen. Of je het nu leuk vind of niet. Of hij zich in jouw ogen daar naar gedraagd of niet. Je bent ooit eens verliefd op hem geworden, hebt van elkaar gehouden en kinderen gekregen. En het is ooit een keer fout gegaan. Jammer, maar probeer nu eens het een los te koppelen van het ander. Ze zijn ex en ze zijn vader. Niet de exvader. En verwacht van een man niet dat zijn fouten ineens anders zijn als je niet meer met hem samen bent. Een man die egoïstisch is binnen een relatie, gaat niet ineens veranderen als die relatie over is. Een man die zijn verantwoordelijkehid ontloopt binnen de relatie, gaat die niet ineens nemen als de relatie voorbij is. Ik heb ook kinderen met een inmiddels ex. Maar het is en blijft hun vader, hoe onprettig ik hem ook vind. Ja, ze doen de dingen vaak anders, maar dat doen vaders in het algemeen het toch. Mannen en vrouwen zijn nu eenmaal niet hetzelfde. En een ander zorgt in jouw ogen nooit zo goed voor je kind als jijzelf, helemaal niet als je die ander ook nog eens niet zo aardig meer vind. Dan hebben ze het altijd helemaal verkeerd gedaan.
zaterdag 19 mei 2007 om 16:29
De kinderen gaan niet blind naar de niet gezaghebbende ouder, maar het is wel zo dat ze daar worden geplaatst, tenzij. De ouder hoeft niet eerst zijn geschiktheid aan te tonen. Alleen als hij heel erg ongeschikt is als ouder of zijn leefomstandigheden geen geschikt opvoedklimaat zijn, wordt er naar een andere oplossing gekeken. En dan moet er best veel aan de hand zijn.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 19 mei 2007 om 16:32
Jij staat toch klaar als hij smst? Hij laat weten ze te willen halen en jij regelt het. Dat is niet zijn fout, maar de jouwe hoor. Wel eens van het woordje Nee gehoord? Je hoeft niet op te springen als hij het wil, maar doet dat zelf. Hij smst en jij smt terug dat het vandaag niet kan, maar morgen wel. Dat jij dan een leuke date ofzo hebt, hoeft hij niet te weten. Als jij hem vraagt de kinderen te nemen, hoef je niet uit te leggen waar je heen gaat of waarom. Gewoon omdat het ook jouw kinderen zijn is goed genoeg als antwoord.
En ja omstandigheden veranderen en dingen kun je herzien. Maar niet een ding wel herzien omdat jij het wilt en het ander niet omdat jij dat niet wilt. Hij heeft wel degelijk inspraak en als hij gezag wil regelen tegelijk met de omgang kun je nu eenmaal niet gaan verwachten dat wat hij wil niet doorgaat, maar wat jij wilt wel. Ook niet gebaseerd op het verleden waarin hij het meestal voor het zeggen heeft gehad.
Daarbij krijg ik nog steeds het gevoel dat je verwacht dat hij het licht gaat zien en ineens de supervader van het jaar award gaat winnen ofzoiets. Hij nam zijn verantwoording al niet en dat verander echt niet ineens.
Vraag: Wat wil je nu eigenlijk van hem? Dat hij voor zijn kinderen zorgt? Of dat hij doet wat jij wilt dat hij doet? Ik lees namelijk heel veel verdriet en gekwetstheid bij jou, veroorzaakt door hem, maar ik lees nergens dat hij een slechte vader is die niet voor zijn kinderen wil zorgen.
