Omgangsregeling afdwingen?

hi veerle,



wat ik mij nou af vraag is echt waarom je zo veel moeite met het gezeg hebt. neem het voorbeeld dat je kinderen een id bewijs nodig hebben, hij moet daar voor tekenen, en hij weigert... denk je dan dat je kinderen geen id bewijs krijgen? oke handig is het niet, je moet namelijk een rechter om zijn hantekening vragen, maar die id's komen er wel! scholen het zelfde verhaal... jij wil ze naar een bepaalde schoool doen en hij wil dat niet... zaol hij toch weer bij een rechter moeten uitleggen waarom niet.



nee natuurlijk is dit alles niet fijn, en nee natuurlijk zit niemand hier op te wachten, maar buiten deze twee zaken om kan ik zo 1,2,3 niks bedenken waar hij verder dwars kan liggen. als de kinderen de 14 passeren heb je zijn handtekening geen eens meer nodig.



een officiele omgangs regeling (en dat is wetteliujk gezien echt nie 1x in de 14 dagen een weekend hoor) zal aan zijn gedrag niks veranderen. A: je steld je kinderen hier heel erg mee teleur, want wat als hij steeds niet komt? en B: jij zelf schiet er niks mee op, jij kan namelijk nog steeds je plannen niet maken zoals je wilt.



ik wil je echt aanraden de situatie gewoon te laten zoals hij is. Jij vraagt hem als oppas en als hij weigert zoek je een ander, en als hij een kiddie call doet bekijk je of het jouw en! de kinderen uit komt. laat hem verder lekker in zijn sopje gaar koken, en zorg er voor dat je kinderen zich goed voelen. als dat inhoud dat ze mooi naar papa gaan, dan doe je dat, en als ze bij papa lekker gaan ravotte en die mooie kleding in de weg zit kleed je ze daarop.



echt met de veranderingen die je nu wil doorvoeren verspil je zoveel van je energie aan de verkeerde dingen. je moet inderdaad de situatie veranderen dus, maar dan door niet meer naar zijn pijpen te dansen!



heel veel succes! want ook als ben ik een toeschouwer in een soortgelijke situatie geweest, ik kan je frustratie en verdriet heel goed voorstellen!

...dat het zwaardvan Damocles boven m'n hoofd hangt.

Er is geen wettelijk minimum aan recht op omgang. Ook geen maximum trouwens. Iedere ouder heeft, mits er geen dringende redenen zijn om het anders te laten verlopen, evenveel recht op de kinderen. In de praktijk hangt veel af van de afspraken die de ouders onderling maken. Vroeger was het zo dat meestal de moeder de kinderen kreeg en vader om het weekend en in vakanties de kinderen had. Tegenwoordig worden de kinderen steeds vaker aan de vaders toegewezen en word er vaker gekozen voor een co-ouderschap. Ik ken zelf een stel waarbij het zo geregeld is dat het ene jaar het kind bij moeder woont en de vader de weekenden en de helft van de vakanties heeft en het jaar erop het kind bij vader woont en de moeder de weekenden en helft van de vakanties heeft. Helemaal ingewikkeld voor zo´n kind, maar in dit geval moest de rechter iets en dacht geen van de twee meer aan het kind in kwestie, maar aan evenveel hebben als de ander. Het blijven lastige zaken. Ik zou zeggen laat je goed voorlichten, zoek een advocaat en probeer in alle redelijkheid iets te regelen. Ook wat betreft het gezag. probeer de gang naar de rechter te vermijden. Denk aan je kinderen en vooral denk aan je eigen gemoedsrust. hij krijgt je nog steeds heel makkelijk op die kast en daar moet je zo snel mogelijk van af.



Knuffel, Blindje

Veerle, natuurlijk zijn die emoties normaal en zo iets kan heel lang doorwerken. Op den duur gaat dan inderdaad wel over.



Waar ik me wel zorgen om maak, en waarom ik aangaf dat je misschien wel hulp hierbij zou kunnen gebruiken, is dat jou kinderen er tussen inzitten. Je slaat een deel van mijn posting over, namelijk het eerste stuk wat ik van jou gequote heb en de eerste alinea van mijn reactie. Het oog om oog tand om tand principe is zo aanlokkelijk in deze situatie (believe me, I've been there), maar wel het meest foute wat je kunt doen. Dat schaadt namelijk de belangen van je kinderen en die horen altijd op de eerste plaats te komen.  Ook als je ex dat niet doet.



In al je postings geef je aan dat je daar en daar zelf ook wel op komt/ dat je daar en daar zelf ook wel aangedacht hebt/dat je daar en daar echt wel rekening mee houdt, als reactie op wat andere posters schrijven. Maar je teksten spreken dat tegen.



Ik ben er van overtuigd dat jij doet wat jij het beste acht voor je kinderen, maar ik denk dat jou ex dat ook doet. Niet wat jij het beste acht voor de kinderen, maar wat hij het beste acht. Ik denk dat hij van mening is dat hij alles doet wat in zijn vermogen ligt. Alleen verschilt jullie mening daarover hemelsbreed.



Meid, ik weet uit ervaring hoe moeilijk het is om op te komen voor je eigen belangen, zonder dat dit de belangen van je kinderen schaadt. De enige manier om dat echt te doen is toch proberen je niet meer te laten raken. Alle tegenreacties die je doet of zou willen doen, schaden het belang van je kinderen in meerdere of mindere mate.



Om zover te komen moet je een zware weg gaan. Een psycholoog kan je daarbij helpen, niet alleen om van je af te kletsen, maar ook om je te wijzen op je eigen blinde vlekken in je betoog. Hoe beter jij je eigen reacties leert kennen, hoe beter je ze kan hanteren. Ik heb het zelf uiteindelijk ook gedaan en mijn eigen werk is nota bene (oa) relatiebemiddeling! Toch heb je, hoe goed je jezelf ook kent, altijd blinde vlekken, zeker als het zulke emotionele dingen betreft. Pas nu, nu mijn ex en ik al een jaar of 2 goed met elkaar omgaan, zie ik mijn eigen blinde vlekken van toen. Maar daarvoor moest eerst de emotie en de pijn eraf!



Voor jou, en voor je kinderen is het het beste als dat niet nog langer hoeft te duren. Jullie zijn al jaren uit elkaar, het zou nu toch wel een beetje gesleten moeten zijn maar dat is het duidelijk niet. Dit blijft zo een cirkeltje, want jou ex reageert net zo goed op jou als jij op hem. Probeer dat te doorbreken, als niet voor jezelf, dan voor je kinderen!