Relaties
alle pijlers
Once a cheater always a cheater?
donderdag 4 oktober 2007 om 22:13
Wat noem je een vreemdganger?
Als je man al tien jaar lang bijna nooit meer seks met je wil hebben, je NOOIT een knuffel of zoen van hem krijgt, je voortdurend kritiek en woedeaanvallen over je heen krijgt (bijvoorbeeld omdat de bananen die je kocht tien cent duurder zijn dan in een andere winkel), en je hopeloos verlangt naar wat warmte en vriendschap, en je niet durft te scheiden vanwege de kinderen, en dan aandacht en bewondering krijgt van iemand anders, en vervolgens een zoen, en vervolgens nog wat meer, en uiteindelijk, als die ander vertrouwd genoeg geworden is, ook occasioneel eens seks, ben je dan eens en voor altijd een vreemdganger?
En als je uiteindelijk toch besloten hebt om te scheiden, en je ontmoet vervolgens een man die je op handen draagt, die je knuffelt, streelt, kust, waardeert, waar je veel en heerlijke seks mee hebt, denk je dan echt dat je in die nieuwe relatie nog vreemd zult gaan?
Ik ben heel trouw van nature; toch ben ik ooit vreemdgegaan in mijn eerste huwelijk, in de omstandigheden die ik hierboven beschreven heb, maar er is geen sprake van dat ik dat in mijn huidige huwelijk opnieuw zou doen. En zelfs niet als het geen goed huwelijk was, want dan zou ik scheiden in plaats van vreemd te gaan.
Mijn antwoord is dus : NEE, dat geldt zeker niet voor iedereen.
Als je man al tien jaar lang bijna nooit meer seks met je wil hebben, je NOOIT een knuffel of zoen van hem krijgt, je voortdurend kritiek en woedeaanvallen over je heen krijgt (bijvoorbeeld omdat de bananen die je kocht tien cent duurder zijn dan in een andere winkel), en je hopeloos verlangt naar wat warmte en vriendschap, en je niet durft te scheiden vanwege de kinderen, en dan aandacht en bewondering krijgt van iemand anders, en vervolgens een zoen, en vervolgens nog wat meer, en uiteindelijk, als die ander vertrouwd genoeg geworden is, ook occasioneel eens seks, ben je dan eens en voor altijd een vreemdganger?
En als je uiteindelijk toch besloten hebt om te scheiden, en je ontmoet vervolgens een man die je op handen draagt, die je knuffelt, streelt, kust, waardeert, waar je veel en heerlijke seks mee hebt, denk je dan echt dat je in die nieuwe relatie nog vreemd zult gaan?
Ik ben heel trouw van nature; toch ben ik ooit vreemdgegaan in mijn eerste huwelijk, in de omstandigheden die ik hierboven beschreven heb, maar er is geen sprake van dat ik dat in mijn huidige huwelijk opnieuw zou doen. En zelfs niet als het geen goed huwelijk was, want dan zou ik scheiden in plaats van vreemd te gaan.
Mijn antwoord is dus : NEE, dat geldt zeker niet voor iedereen.
vrijdag 5 oktober 2007 om 13:34
vrijdag 5 oktober 2007 om 13:38
Ik ben zelf een vreemdganger geweest. Ik heb me echter nooit beseft, nee: ik heb het nooit gevoeld!, wat mijn gedrag iemand anders aan deed. Ik zal nu nooit meer vreemdgaan. Ten eerste omdat ik niemand meer zo'n verdriet wil doen. Ten tweede omdat ik nu weet dat het het niet waard is. En ten derde heb ik ook geleerd dat je vreemd gaat uit onvrede met iets (jezelf, je relatie, je uiterlijk, je weet-ik-veel) dat ik daar nu eerst iets aan zal doen.
Ik ben me er nu wel zelf van bewust dat je niet altijd "bewust" vreemd gaat voor het vreemd gaan. het is dieper liggend en het is meer dan vreemd gaan. Ook als het maar een keer was.
Waarom vraag je hier naar?
Ik ben me er nu wel zelf van bewust dat je niet altijd "bewust" vreemd gaat voor het vreemd gaan. het is dieper liggend en het is meer dan vreemd gaan. Ook als het maar een keer was.
Waarom vraag je hier naar?
Volg je hart. Dat klopt.
vrijdag 5 oktober 2007 om 17:50
Ik ben misschien wat zwart/wit in mijn opvatting maar blijf er bij dat een vreemdganger zijn gedrag niet verandert. Je kunt wel allerlei redenen bedenken en alles goedpraten waarom iemand een misstap begaat. Een misstap begaan gebeurt echt wel bewust en niet per ongeluk. Wanneer je iets bewust doet zal het niet moeilijk zijn het nog eens te doen.
Er is geen enkele reden om vreemdgaan goed te praten. Maak het dan gewoon uit.
Er is geen enkele reden om vreemdgaan goed te praten. Maak het dan gewoon uit.
vrijdag 5 oktober 2007 om 18:10
"gewoon " uitmaken doe je nou ook weer niet na -tig jaar huwelijk en -tig kinderen , Rosanne , zéker niet voor je zo goed als zeker bent dat die ander op alle vlakken veel en veel leuker is. Dus scheiden om ooit een keertje iets speciaals in bed ( OF ERBUITEN ) uit te kunnen proberen ........denk niet dat dat vaak gebeurt, zeker niet als je echt niet vindt dat je huwelijk/ partner sucks.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 5 oktober 2007 om 19:06
[quote]:
Ik ben zelf een vreemdganger geweest. Ik heb me echter nooit beseft, nee: ik heb het nooit gevoeld!, wat mijn gedrag iemand anders aan deed. Ik zal nu nooit meer vreemdgaan. Ten eerste omdat ik niemand meer zo'n verdriet wil doen. Ten tweede omdat ik nu weet dat het het niet waard is. En ten derde heb ik ook geleerd dat je vreemd gaat uit onvrede met iets (jezelf, je relatie, je uiterlijk, je weet-ik-veel) dat ik daar nu eerst iets aan zal doen.
Ik ben me er nu wel zelf van bewust dat je niet altijd "bewust" vreemd gaat voor het vreemd gaan. het is dieper liggend en het is meer dan vreemd gaan. Ook als het maar een keer was.
Waarom vraag je hier naar?[/quote]
Bedoel je mij of TO?
Ik ben zelf een vreemdganger geweest. Ik heb me echter nooit beseft, nee: ik heb het nooit gevoeld!, wat mijn gedrag iemand anders aan deed. Ik zal nu nooit meer vreemdgaan. Ten eerste omdat ik niemand meer zo'n verdriet wil doen. Ten tweede omdat ik nu weet dat het het niet waard is. En ten derde heb ik ook geleerd dat je vreemd gaat uit onvrede met iets (jezelf, je relatie, je uiterlijk, je weet-ik-veel) dat ik daar nu eerst iets aan zal doen.
Ik ben me er nu wel zelf van bewust dat je niet altijd "bewust" vreemd gaat voor het vreemd gaan. het is dieper liggend en het is meer dan vreemd gaan. Ook als het maar een keer was.
Waarom vraag je hier naar?[/quote]
Bedoel je mij of TO?
zaterdag 6 oktober 2007 om 15:13
Rosanne, ik heb mijn eigen ervaring een paar berichten boven het jouwe beschreven. Wil je nu met dit bericht zeggen dat je gelooft dat ik in mijn huidige relatie zal vreemdgaan??
Als iemand een brood steelt omdat hij sterft van de honger, maar diezelfde persoon wordt daarna ontzettend rijk, denk je dan dat hij nogmaals een brood zal stelen?
zaterdag 6 oktober 2007 om 16:26
Waar komt dat kortzichtige gedoe toch vandaan vraag ik me altijd af? Zijn er niet heel verschillende redenen waarom mensen vreendgaan? Dat er in veel gevallen overeenkomsten zijn sluit toch die verschillen niet uit?
Zou er niet een verschil kunnen bestaan bijvoorbeeld in vreemdgaan voor de spanning, om de sleur te doorbreken of omdat je gewoon niet monogaam wilt zijn en vreemdgaan uit eenzaamheid, op zoek naar genegenheid of als vlucht uit een ellendige relatie bijvoorbeeld? Is 'vreemdgaan' in alle gevallen een kwestie van de kluit bewust willen belazeren in de hoop niet betrapt te worden?
Ik ging zelf vreemd. Voor mij de laatste stap op weg naar een leven zonder een man met wie ik een moeilijke relatie had (<---- moeilijk is zacht uitgedrukt maar details doen er nu niet toe). Voor mij was ondervinden dat ik dus geen monster was, geen lelijke koe en geen waardeloos product, in de armen van iemand die me wél koesterde de laatste aanmoediging die ik nodig had om weg te gaan. Ik ben vreemdgegaan toen, daar had ik een reden voor die voor mij zwaarwegend was en ik heb er geen spijt van. Zonder het besef dat ik wel degelijk iets voorstelde als mens en als vrouw, had ik me misschien nu nog laten vernederen door mijn ex.
Mijn echtgenoot is het tegenovergestelde van mijn ex. Ik zal hem niet bedriegen, de reden die ik toen had om wel vreemd te gaan is nu niet aanwezig en ik kan me niet voorstellen dat ik ooit iets zou ondernemen om mijn man te kwetsen. Zelfs niet als hij wel vreemd zou gaan. Wat ik namelijk ondervonden heb van die affaire net voor mijn scheiding is dat ik er misschien wel kracht van kreeg maar dat het feitelijk niet in mijn aard zit om naast de pot te piesen. Ik heb er dus van geleerd en het zal me niet meer zo 1,2,3 gebeuren.
Er zijn mensen die het monogaam zijn niet op kunnen brengen, die dat heel moeilijk vinden en de domme fout maken dat niet tegen hun partner te zeggen of vol te houden dat ze bij hun nieuwe partner niet vreemd zullen gaan.
Notoir vreemdgangersgedrag is moeilijk af te leren. Bij sommige mensen zit de jaagdrang heel diep. Dat zijn vaak mannen. Bij vrouwen is het meer de drang tot bevestiging die ze nodig hebben van een man en die ze na verloop van tijd niet meer vinden bij hun eigen partner maar dat buiten de deur zoeken. Zo heb je ook vrouwen die telkens weer een getrouwde man aan de haak slaan of een man die ze slaat of slecht voor ze is. Dat zijn moeilijk te doorbreken partronen, zeker als de persoon in kwestie zelf het probleem niet ziet of niet onderkent zelf onderdeel van dat probleem te zijn.
Maar om nu te stellen dat mensen die - bijvoorbeeld - ooit eens zijn vreemdgegaan dat zullen blijven doen, zonder naar die mensen als persoon te kijken, zonder de omstandigheden in ogenschouw te nemen en zonder te weten of de redenen waarom er werd vreemdgegaan nog aanwezig zijn, lijkt me niet reeël.
Zou er niet een verschil kunnen bestaan bijvoorbeeld in vreemdgaan voor de spanning, om de sleur te doorbreken of omdat je gewoon niet monogaam wilt zijn en vreemdgaan uit eenzaamheid, op zoek naar genegenheid of als vlucht uit een ellendige relatie bijvoorbeeld? Is 'vreemdgaan' in alle gevallen een kwestie van de kluit bewust willen belazeren in de hoop niet betrapt te worden?
Ik ging zelf vreemd. Voor mij de laatste stap op weg naar een leven zonder een man met wie ik een moeilijke relatie had (<---- moeilijk is zacht uitgedrukt maar details doen er nu niet toe). Voor mij was ondervinden dat ik dus geen monster was, geen lelijke koe en geen waardeloos product, in de armen van iemand die me wél koesterde de laatste aanmoediging die ik nodig had om weg te gaan. Ik ben vreemdgegaan toen, daar had ik een reden voor die voor mij zwaarwegend was en ik heb er geen spijt van. Zonder het besef dat ik wel degelijk iets voorstelde als mens en als vrouw, had ik me misschien nu nog laten vernederen door mijn ex.
Mijn echtgenoot is het tegenovergestelde van mijn ex. Ik zal hem niet bedriegen, de reden die ik toen had om wel vreemd te gaan is nu niet aanwezig en ik kan me niet voorstellen dat ik ooit iets zou ondernemen om mijn man te kwetsen. Zelfs niet als hij wel vreemd zou gaan. Wat ik namelijk ondervonden heb van die affaire net voor mijn scheiding is dat ik er misschien wel kracht van kreeg maar dat het feitelijk niet in mijn aard zit om naast de pot te piesen. Ik heb er dus van geleerd en het zal me niet meer zo 1,2,3 gebeuren.
Er zijn mensen die het monogaam zijn niet op kunnen brengen, die dat heel moeilijk vinden en de domme fout maken dat niet tegen hun partner te zeggen of vol te houden dat ze bij hun nieuwe partner niet vreemd zullen gaan.
Notoir vreemdgangersgedrag is moeilijk af te leren. Bij sommige mensen zit de jaagdrang heel diep. Dat zijn vaak mannen. Bij vrouwen is het meer de drang tot bevestiging die ze nodig hebben van een man en die ze na verloop van tijd niet meer vinden bij hun eigen partner maar dat buiten de deur zoeken. Zo heb je ook vrouwen die telkens weer een getrouwde man aan de haak slaan of een man die ze slaat of slecht voor ze is. Dat zijn moeilijk te doorbreken partronen, zeker als de persoon in kwestie zelf het probleem niet ziet of niet onderkent zelf onderdeel van dat probleem te zijn.
Maar om nu te stellen dat mensen die - bijvoorbeeld - ooit eens zijn vreemdgegaan dat zullen blijven doen, zonder naar die mensen als persoon te kijken, zonder de omstandigheden in ogenschouw te nemen en zonder te weten of de redenen waarom er werd vreemdgegaan nog aanwezig zijn, lijkt me niet reeël.
zaterdag 6 oktober 2007 om 17:26
Ik denk dat mensen die vreemdgaan geen sterke normen en waarden hebben en egoistische mensen zijn. Als je relatie niet lekker loopt.. kap er dan mee!
Op het "zwakke moment" kun je altijd NEE zeggen. Maar mensen die vreemdgaan gaan over die grens heen om in hun EIGEN behoeftes te voorzien. Denken ze dan eerst ; goh ik schaad hier ongelooflijk die gevoelens en eigenwaarde van mijn partner mee>? Nee, ze denken op dat moment alleen aan zichzelf. En als je dan zo ontevreden over je partner bent, kappen dan! Ik vind het vaak een egoistische actie. Dus is vreemdgaan voor herhaling vatbaar voor deze mensen. Dit zijn mensen die zichzelf altijd voorop stellen, zonder na te denken wat ze een ander aanrichten. Dat is mijn mening en dus nog geen feit!
Op het "zwakke moment" kun je altijd NEE zeggen. Maar mensen die vreemdgaan gaan over die grens heen om in hun EIGEN behoeftes te voorzien. Denken ze dan eerst ; goh ik schaad hier ongelooflijk die gevoelens en eigenwaarde van mijn partner mee>? Nee, ze denken op dat moment alleen aan zichzelf. En als je dan zo ontevreden over je partner bent, kappen dan! Ik vind het vaak een egoistische actie. Dus is vreemdgaan voor herhaling vatbaar voor deze mensen. Dit zijn mensen die zichzelf altijd voorop stellen, zonder na te denken wat ze een ander aanrichten. Dat is mijn mening en dus nog geen feit!
zaterdag 6 oktober 2007 om 23:44
Ik heb er geen behoefte aan om met jou in discussie te gaan over mijn normen en waarden. Jij je mening, ik de mijne. Mijn visie op het geheel, mijn eigen verhaal heb ik - in een notendop - al uitgelegd.
Ik moet lachen om je opmerking dat je al dacht dat je vreemdgangers tegen het zere been zou schoppen met je posting. Humor wel dat je het juist daarom tóch even wil neerzetten.
Mij heb je er verder niet mee. Ik zal nooit zeggen dat vreemdgaan goed is, ik zeg dat er soms aanleidingen zijn om in de armen van een ander te vluchten en dat is algemeen beschouwd helemaal fout maar voor mij was het tóen (zeg ik er heel nadrukkelijk bij) goed. Gelukkig hoef jij daar verder niet mee te zitten en ik zit er ook niet mee. Een win/win situatie.
