Relaties
alle pijlers
Ontdekt moeder borderline
vrijdag 25 februari 2022 om 11:33
Na jarenlang moeilijke relatie te hebben gehad met mijn moeder, kom ik er nu achter dat haar gedrag nogal veel overkomt met de kernmerken van borderline.
Onze relatie is altijd heel fragiel en onstabiel geweest, zij is jaloers, wil dat ik altijd 100 procent voor haar klaarsta. Altijd negatief over mij en de wereld en ik loop altijd op mijn tenen zodat zij niet barst.. Ze kan ineens 360 graden omgedraaid zijn. Geeft mij de schuld (als ik aangeef dat ze dit doet, zegt ze dat het niet waar is). Moeilijke en onstabiele relaties met mannen. Maakt onverantwoordelijke keuzes in het leven waar ik niet over eens ben, en zo kan ik wel doorgaan.
Altijd als ik bij haar ben zuigt ze mij helemaal leeg en kom ik altijd verward en verdrietig thuis. Ik begreep het nooit tot gisteren. Ik heb mijn contact met haar al flink verminderd sinds ik me erg gekwetst ben geraakt door haar keuzes die direct invloed hebben op mij.
Ik zou graag met lotgenoten hier de ervaringen willen delen; hoe ga je om met zo’n moeder? Wat zijn de tips en tricks?
Ik heb mijn eigen grenzen al veel strakker getrokken en zij komt mijn huis (veilige haven) niet in. Maar sommige momenten moet het wel maar daarna ben ik altijd weer helemaal in de war en onveilig door haar gedrag. Ik voel me machteloos en mijn hart breekt om haar zo te zien.. ik wou dat ze anders was, anders keek naar de wereld en meer begrip heeft voor mijn leven. Alles draait om haar. Ik heb het gevoel dat ze mij nooit echt gekend heeft, wie ik nou eigenlijk ben want ze heeft geen interesse in mijn leven. Het doet me veel pijn..
Herkent iemand de bovenstaande? Hoe gaan jullie hiermee om?
Ps: ik heb een heel liefdevolle stabiele partner met wie ik nu een leven aan het opbouwen ben, daar ben ik heel gelukkig mee. Maar door mijn moeder heb ik het gevoel dat ik niet mag genieten of mijn eigen weg mag gaan. Ik probeer me dus erg los te maken van haar.. zonder dat ik schuldgevoelens hierover krijg. Vandaar mijn topic, ik lees graag jullie ervaringen en tips/tricks om het leven met zo’n moeder aangenamer te maken.
Dankjewel voor het lezen lieve mensen
Onze relatie is altijd heel fragiel en onstabiel geweest, zij is jaloers, wil dat ik altijd 100 procent voor haar klaarsta. Altijd negatief over mij en de wereld en ik loop altijd op mijn tenen zodat zij niet barst.. Ze kan ineens 360 graden omgedraaid zijn. Geeft mij de schuld (als ik aangeef dat ze dit doet, zegt ze dat het niet waar is). Moeilijke en onstabiele relaties met mannen. Maakt onverantwoordelijke keuzes in het leven waar ik niet over eens ben, en zo kan ik wel doorgaan.
Altijd als ik bij haar ben zuigt ze mij helemaal leeg en kom ik altijd verward en verdrietig thuis. Ik begreep het nooit tot gisteren. Ik heb mijn contact met haar al flink verminderd sinds ik me erg gekwetst ben geraakt door haar keuzes die direct invloed hebben op mij.
Ik zou graag met lotgenoten hier de ervaringen willen delen; hoe ga je om met zo’n moeder? Wat zijn de tips en tricks?
Ik heb mijn eigen grenzen al veel strakker getrokken en zij komt mijn huis (veilige haven) niet in. Maar sommige momenten moet het wel maar daarna ben ik altijd weer helemaal in de war en onveilig door haar gedrag. Ik voel me machteloos en mijn hart breekt om haar zo te zien.. ik wou dat ze anders was, anders keek naar de wereld en meer begrip heeft voor mijn leven. Alles draait om haar. Ik heb het gevoel dat ze mij nooit echt gekend heeft, wie ik nou eigenlijk ben want ze heeft geen interesse in mijn leven. Het doet me veel pijn..
Herkent iemand de bovenstaande? Hoe gaan jullie hiermee om?
Ps: ik heb een heel liefdevolle stabiele partner met wie ik nu een leven aan het opbouwen ben, daar ben ik heel gelukkig mee. Maar door mijn moeder heb ik het gevoel dat ik niet mag genieten of mijn eigen weg mag gaan. Ik probeer me dus erg los te maken van haar.. zonder dat ik schuldgevoelens hierover krijg. Vandaar mijn topic, ik lees graag jullie ervaringen en tips/tricks om het leven met zo’n moeder aangenamer te maken.
Dankjewel voor het lezen lieve mensen
vrijdag 25 februari 2022 om 11:38
vrijdag 25 februari 2022 om 11:40
Als je tips & tricks wil om met haar om te gaan, die heb ik helaas niet. Ik heb het contact met de mijne verbroken. Dat was de beste tip die ik zelf ooit gekregen heb want nu kan ik pas echt leven en loskomen van het beeld van hoe zij me ziet.
Tips voor minder schuldgevoel ook niet, het hoort er helaas bij voor vrijwel iedereen.
Ik heb al jaren geen contact meer met mijn ouders, maar zoals gisteravond zit ik thuis vredig op de bank en lopen plotseling de tranen over mijn wangen, omdat ik me zo diep schuldig voel. Je leeft ermee, of je blokkeert het/stopt het ergens weg maar het gaat vaak niet helemaal weg.
Tips voor minder schuldgevoel ook niet, het hoort er helaas bij voor vrijwel iedereen.
Ik heb al jaren geen contact meer met mijn ouders, maar zoals gisteravond zit ik thuis vredig op de bank en lopen plotseling de tranen over mijn wangen, omdat ik me zo diep schuldig voel. Je leeft ermee, of je blokkeert het/stopt het ergens weg maar het gaat vaak niet helemaal weg.
vrijdag 25 februari 2022 om 11:42
Hoi,
Ik had dit verhaal zelf geschreven kunnen hebben. Hier een moeder met borderline. Alles is herkenbaar. De onstabiliteit, het compleet kunnen omdraaien, onstabiele relaties met mannen maar ook altijd geldgebrek (niet met geld kunnen omgaan). Ze kan iemand op handen dragen en zo omslaan waardoor iemand niks meer goed kan doen en een vreselijk mens is. Ze kijkt neer op veel verschillende soorten mensen (mensen met een praktisch beroep bijvoorbeeld), maar heeft volgens mij amper een dag in haar leven gewerkt.
Waar ik het meeste aan heb gehad? Therapie en de banden compleet doorsnijden.
Ik heb geen alternatief voor je. Een relatie met zo iemand is doodvermoeiend. Een spel met alleen maar verliezers. Je zal altijd aan het kortste eind trekken. Ook een relatie op eigen voorwaarden is voor mij niet mogelijk. Ze gaat over elke grens heen en jij hebt het al-tijd gedaan.
Ergens weet ik dat zij op haar beurt ook een slachtoffer is, maar dat is niet mijn schuld noch mijn probleem. Ik ben niet de oplossing. Het is treurig, maar realiteit.
Als je wil praten mag je mij altijd een PB sturen.
Ik had dit verhaal zelf geschreven kunnen hebben. Hier een moeder met borderline. Alles is herkenbaar. De onstabiliteit, het compleet kunnen omdraaien, onstabiele relaties met mannen maar ook altijd geldgebrek (niet met geld kunnen omgaan). Ze kan iemand op handen dragen en zo omslaan waardoor iemand niks meer goed kan doen en een vreselijk mens is. Ze kijkt neer op veel verschillende soorten mensen (mensen met een praktisch beroep bijvoorbeeld), maar heeft volgens mij amper een dag in haar leven gewerkt.
Waar ik het meeste aan heb gehad? Therapie en de banden compleet doorsnijden.
Ik heb geen alternatief voor je. Een relatie met zo iemand is doodvermoeiend. Een spel met alleen maar verliezers. Je zal altijd aan het kortste eind trekken. Ook een relatie op eigen voorwaarden is voor mij niet mogelijk. Ze gaat over elke grens heen en jij hebt het al-tijd gedaan.
Ergens weet ik dat zij op haar beurt ook een slachtoffer is, maar dat is niet mijn schuld noch mijn probleem. Ik ben niet de oplossing. Het is treurig, maar realiteit.
Als je wil praten mag je mij altijd een PB sturen.
Emboldened by the flame of ambition
vrijdag 25 februari 2022 om 11:46
Ahh lief dat je het zegt, dankjewel. Je hebt gelijk.Lariba schreef: ↑25-02-2022 11:38Het lijkt erop alsof je al heel goed weet wat je wel en niet van haar wilt en waar jouw grenzen liggen. Het lukt nog niet altijd om die ook te handhaven, maar je hebt al heel veel geleerd!
Zou het voor jou uitmaken als je 'officieel' weet dat je moeder een borderline persoonlijkheidsstoornis heeft?
Hmm, ik denk niet dat mijn moeder openstaat hiervoor.. ik hoef de diagnose niet, want ik zie en weet het al wel. Ik weet niet of ik dit bespreekbaar moet maken met haar, lijkt me dan wel erg moeilijk.
Ze zegt altijd dat ze oud is en niet kan veranderen (59).
vrijdag 25 februari 2022 om 11:57
Jaa, de schuldgevoelens gaan nooit echt weg. Ik heb het zelf nu ook, maar kan me voorstellen dat als je de relatie verbreekt dat het ongelofelijk pijn doet, want je houdt wel van je moeder als persoon. zij blijft altijd je moeder. De liefde is er altijd, maar de relatie is niet gezond.. dikke knuffelAvage schreef: ↑25-02-2022 11:40Als je tips & tricks wil om met haar om te gaan, die heb ik helaas niet. Ik heb het contact met de mijne verbroken. Dat was de beste tip die ik zelf ooit gekregen heb want nu kan ik pas echt leven en loskomen van het beeld van hoe zij me ziet.
Tips voor minder schuldgevoel ook niet, het hoort er helaas bij voor vrijwel iedereen.
Ik heb al jaren geen contact meer met mijn ouders, maar zoals gisteravond zit ik thuis vredig op de bank en lopen plotseling de tranen over mijn wangen, omdat ik me zo diep schuldig voel. Je leeft ermee, of je blokkeert het/stopt het ergens weg maar het gaat vaak niet helemaal weg.
altijd vasthouden aan de mooie dingen in je leven <3 Dankjewel voor het delen
vrijdag 25 februari 2022 om 12:00
Precies zoals je het omschrijft, ik herken alle punten die je hebt beschreven. Goede inzichten.Skadí schreef: ↑25-02-2022 11:42Hoi,
Ik had dit verhaal zelf geschreven kunnen hebben. Hier een moeder met borderline. Alles is herkenbaar. De onstabiliteit, het compleet kunnen omdraaien, onstabiele relaties met mannen maar ook altijd geldgebrek (niet met geld kunnen omgaan). Ze kan iemand op handen dragen en zo omslaan waardoor iemand niks meer goed kan doen en een vreselijk mens is. Ze kijkt neer op veel verschillende soorten mensen (mensen met een praktisch beroep bijvoorbeeld), maar heeft volgens mij amper een dag in haar leven gewerkt.
Waar ik het meeste aan heb gehad? Therapie en de banden compleet doorsnijden.
Ik heb geen alternatief voor je. Een relatie met zo iemand is doodvermoeiend. Een spel met alleen maar verliezers. Je zal altijd aan het kortste eind trekken. Ook een relatie op eigen voorwaarden is voor mij niet mogelijk. Ze gaat over elke grens heen en jij hebt het al-tijd gedaan.
Ergens weet ik dat zij op haar beurt ook een slachtoffer is, maar dat is niet mijn schuld noch mijn probleem. Ik ben niet de oplossing. Het is treurig, maar realiteit.
Als je wil praten mag je mij altijd een PB sturen.
Het raakt me wel, want het is precies zo: mijn eigen voorwaarden worden niet gerespecteerd. Er is geen begrip voor mijn kant van het verhaal. Goed om idd mee te nemen dat ik niet de oplossing ben, ook al komen ze met problemen naar mij toe. Dat kan wel helpen om te relativeren denk ik.
Dankjewel voor het delen
vrijdag 25 februari 2022 om 12:02
andnowwedance schreef: ↑25-02-2022 11:47Dikke knuffel, helaas herkenbaar. Heb al 20 jaar geen contact met mijn moeder.
Vraag me wel af wat er voor jou anders wordt door een eventueel label met borderline ? Haar gedrag en jouw gevoel daardoor blijven toch even kut, met of zonder eventuele diagnose.
Ja precies, dat zei ik ook al hierboven. Het maakt voor mij niet uit, want haar gedrag gaat (volgens mij) toch niet veranderen. Marja, soms denk ik.. moet ik het niet een kans geven? Lastig.
vrijdag 25 februari 2022 om 12:04
Je hebt geen contact meer?
Om maar een beetje anoniem te blijven: ik ging op jongere leeftijd al het huis uit, ik woonde alleen in het weekend thuis. Maar wat een energiezuiger. hoe ging je moeder om toen je geen contact met haar wilde?
vrijdag 25 februari 2022 om 12:08
Die van mij heeft na jaren nog steeds niet geaccepteerd dat ik geen contact wil. Eens in de zoveel tijd heeft ze weer een "aanval" waarbij ze begint met bellen (ik heb alle nummers geblokkeerd) of mailt (meteen weggooien en niet lezen). Ik weet dat ze ook weleens hier langsrijdt. Ik vind het echt bizar en ik merk dat ik soms ook in de stres schiet als ik iemand zie die op haar lijkt.
Soms is het een jaar stil. Er is geen touw aan vast te knopen. Als ze hier aan de deur staat bel ik de politie.
Contact is gewoon echt geen mogelijkheid als ik zelf een kwalitatief goed leven wil.
Soms is het een jaar stil. Er is geen touw aan vast te knopen. Als ze hier aan de deur staat bel ik de politie.
Contact is gewoon echt geen mogelijkheid als ik zelf een kwalitatief goed leven wil.
Emboldened by the flame of ambition
vrijdag 25 februari 2022 om 12:10
Heel eerlijk gezegd denk ik dat ik meer rust zou ervaren als ze er niet meer zou zijn. Ik doe alles om het af te kappen, maar nee bestaat niet in haar woordenboek.
Tevens is dit dus een fase. Het kan namelijk ook zijn dat ze ineens belt en als je per ongeluk opneemt (privénummer bijvoorbeeld) ze begint te schreeuwen wat een vreselijke dochter ik ben. Ze spoort gewoon echt niet.
Tevens is dit dus een fase. Het kan namelijk ook zijn dat ze ineens belt en als je per ongeluk opneemt (privénummer bijvoorbeeld) ze begint te schreeuwen wat een vreselijke dochter ik ben. Ze spoort gewoon echt niet.
Emboldened by the flame of ambition
vrijdag 25 februari 2022 om 12:12
Wat rot voor je, Decentdeer. Heel verdrietig. Ook kleine jij verdiende een stabiele moeder die onvoorwaardelijk van je houdt.
Mijn moeder heeft geen borderline, maar wel een andere persoonlijkheidsstoornis en ik herken bijna alles wat je zegt.
Helaas moet ik me aansluiten bij de dames boven mij; geen contact is de enige oplossing. En inderdaad therapie.
Heel veel sterkte, je mag me pb’en als je een keer wil praten (en de rest ook trouwens). Het is voor mij ook nog erg vers dus misschien hebben we iets aan elkaar.
Mijn moeder heeft geen borderline, maar wel een andere persoonlijkheidsstoornis en ik herken bijna alles wat je zegt.
Helaas moet ik me aansluiten bij de dames boven mij; geen contact is de enige oplossing. En inderdaad therapie.
Heel veel sterkte, je mag me pb’en als je een keer wil praten (en de rest ook trouwens). Het is voor mij ook nog erg vers dus misschien hebben we iets aan elkaar.
vrijdag 25 februari 2022 om 12:14
Geen antwoord op je vraag, geen oplossing maar .... ik had zo'n moeder.
De dag waarop ze overleed was voor mij met afstand de mooiste dag van mijn leven.
Dit kan en zal ik nooit hardop zeggen in gezelschap, omdat mensen zich niet kunnen voorstellen hoezeer een moeder met borderline je volkomen opslokt, uitzuigt en je leven kan beheersen.
Nu, jaren later, besef ik dat ik het contact met haar in een vroeg stadium had moeten verbreken, dat zou mijn gezin - met toen nog jonge kinderen - veel rust hebben gebracht. Helaas waren er mensen in mijn familie die weliswaar zagen hoe zwaar ik het had, maar die ook telkens weer op mijn schuldgevoel werkten: 'Ja, maar het is toch je moeder ....'. Met de kennis en de levenservaring van nu zou ik zeker hebben gebroken!
De dag waarop ze overleed was voor mij met afstand de mooiste dag van mijn leven.
Dit kan en zal ik nooit hardop zeggen in gezelschap, omdat mensen zich niet kunnen voorstellen hoezeer een moeder met borderline je volkomen opslokt, uitzuigt en je leven kan beheersen.
Nu, jaren later, besef ik dat ik het contact met haar in een vroeg stadium had moeten verbreken, dat zou mijn gezin - met toen nog jonge kinderen - veel rust hebben gebracht. Helaas waren er mensen in mijn familie die weliswaar zagen hoe zwaar ik het had, maar die ook telkens weer op mijn schuldgevoel werkten: 'Ja, maar het is toch je moeder ....'. Met de kennis en de levenservaring van nu zou ik zeker hebben gebroken!
vrijdag 25 februari 2022 om 12:16
Oh jee, wat vermoeiend en slopend. Op deze manier raakt het je nog veel meer omdat je probeert af te kappen.. en probeert te los te maken en te vergeten dat zij er is. Dan komt ze ongevraagd steeds tussen jouw bezigheden. Dat is gewoon ontzettend storend! Lijkt me ook helemaal niks!! Zo moeilijk lijkt me dat voor jeSkadí schreef: ↑25-02-2022 12:08Die van mij heeft na jaren nog steeds niet geaccepteerd dat ik geen contact wil. Eens in de zoveel tijd heeft ze weer een "aanval" waarbij ze begint met bellen (ik heb alle nummers geblokkeerd) of mailt (meteen weggooien en niet lezen). Ik weet dat ze ook weleens hier langsrijdt. Ik vind het echt bizar en ik merk dat ik soms ook in de stres schiet als ik iemand zie die op haar lijkt.
Soms is het een jaar stil. Er is geen touw aan vast te knopen. Als ze hier aan de deur staat bel ik de politie.
Contact is gewoon echt geen mogelijkheid als ik zelf een kwalitatief goed leven wil.
vrijdag 25 februari 2022 om 12:20
@Joyce ik denk dat het voor veel mensen onbegrijpelijk is hoe destructief iemand is met borderline. Mensen kunnen zich waarschijnlijk geen voorstelling maken waar een ouder met borderline toe in staat is. Dat staat haaks op wat een ouder zou moeten zijn. Dat het toch je moeder is, is een afschuwelijke dooddoener. Ik ben mijn hele leven beter behandeld door wildvreemden.
Emboldened by the flame of ambition
vrijdag 25 februari 2022 om 12:21
DankjewelMaillootje schreef: ↑25-02-2022 12:12Wat rot voor je, Decentdeer. Heel verdrietig. Ook kleine jij verdiende een stabiele moeder die onvoorwaardelijk van je houdt.
Mijn moeder heeft geen borderline, maar wel een andere persoonlijkheidsstoornis en ik herken bijna alles wat je zegt.
Helaas moet ik me aansluiten bij de dames boven mij; geen contact is de enige oplossing. En inderdaad therapie.
Heel veel sterkte, je mag me pb’en als je een keer wil praten (en de rest ook trouwens). Het is voor mij ook nog erg vers dus misschien hebben we iets aan elkaar.
vrijdag 25 februari 2022 om 12:22
Je moet niks! Ik krijg zelf vaak de opmerking "maar het blijft toch je moeder?". Nee nee nee, zelfs een moeder kan al haar krediet verspelen. Je kunt en mag gewoon afstand nemen hoor!Decentdeer schreef: ↑25-02-2022 12:02
Ja precies, dat zei ik ook al hierboven. Het maakt voor mij niet uit, want haar gedrag gaat (volgens mij) toch niet veranderen. Marja, soms denk ik.. moet ik het niet een kans geven? Lastig.
vrijdag 25 februari 2022 om 12:25
Ja, het besef met de before and after maakt het veel duidelijker en is het veel meer zichtbaar wat voor verschillen er zijn als zij er niet meer is. Natuurlijk sneu en verdrietig dat ze er niet meer is, maar haar gedrag en jullie relatie staat daar natuurlijk weer los van. Dit zegt uiteindelijk toch wel wat hoeveel invloed zij heeft gehad op jouw leven. Opslokt, uitzuigt en leven kan beheersen, helemaal waar.Joyce48 schreef: ↑25-02-2022 12:14Geen antwoord op je vraag, geen oplossing maar .... ik had zo'n moeder.
De dag waarop ze overleed was voor mij met afstand de mooiste dag van mijn leven.
Dit kan en zal ik nooit hardop zeggen in gezelschap, omdat mensen zich niet kunnen voorstellen hoezeer een moeder met borderline je volkomen opslokt, uitzuigt en je leven kan beheersen.
Nu, jaren later, besef ik dat ik het contact met haar in een vroeg stadium had moeten verbreken, dat zou mijn gezin - met toen nog jonge kinderen - veel rust hebben gebracht. Helaas waren er mensen in mijn familie die weliswaar zagen hoe zwaar ik het had, maar die ook telkens weer op mijn schuldgevoel werkten: 'Ja, maar het is toch je moeder ....'. Met de kennis en de levenservaring van nu zou ik zeker hebben gebroken!
Dankjewel voor je wijze advies, ik zal het meenemen in mijn overweging. Want het lijkt me echt niet fijn als zij met alles gaat bemoeien in mijn leven. Want zoals iemand al zei; een relatie met voorwaarden gaat moeilijk worden, want haar eigen inzichten zijn de enige en de beste. Dat lijkt me ook heel erg moeilijk, omdat je altijd rekening wil houden met iedereen. Nog meer omdat zij je moeder is… Herkenbaar.
Dankjewel
vrijdag 25 februari 2022 om 12:31
Ja klopt.. dat zij mijn moeder is geeft haar niet de voordeel van de twijfel zeg maar. Goed dat je het zegt.. ik ga erover nadenken.andnowwedance schreef: ↑25-02-2022 12:22Je moet niks! Ik krijg zelf vaak de opmerking "maar het blijft toch je moeder?". Nee nee nee, zelfs een moeder kan al haar krediet verspelen. Je kunt en mag gewoon afstand nemen hoor!
vrijdag 25 februari 2022 om 12:33
Zo fijn om te zien dat er herkenning is hier, mocht jullie nog andere ervaringen hebben met willekeurige bepaalde situaties of met het proces van het losmaken van je moeder.. je mag het hier delen.
Het is hier een plek om niet alleen te staan met deze gevoelens. Ik voel me al wat beter na jullie posts. Ik merk dat ik niet de enige ben en fijn vind om erover te lezen. En aan de andere kant van de situatie te staan.
Het is hier een plek om niet alleen te staan met deze gevoelens. Ik voel me al wat beter na jullie posts. Ik merk dat ik niet de enige ben en fijn vind om erover te lezen. En aan de andere kant van de situatie te staan.
vrijdag 25 februari 2022 om 12:43
Uiteraard zou het fantastisch zijn als je moeder die ene persoon is die jou door en door kent, die interesse toont in elke aspect van je leven, die je steunt in al wat je doet. Maar helaas zit het er niet in. Dat aanvaarden maakt een groot verschil, maar het is ook de moeilijkste stap.
Ik heb ervoor gekozen contact te houden met mijn moeder, hoewel beperkt. Ik blijf maximum twee uur bij haar. Langer lukt me niet, ik moet nadien nog voldoende energie hebben voor mezelf en mijn gezin, de mensen die er wel echt toe doen.
Ik heb geaccepteerd dat mijn moeder een gefilterde versie van mij kent en geen interesse heeft om meer van me te kennen. Ze ziet niet eens dat er meer is. Ik informeer haar over enkele onderwerpen die haar boeien, de rest van wie ik ben (zo'n 90%) houd ik voor wie het wel wil weten. Liever zo dan telkens weer gekwetst te zijn na haar afwijzende reacties.
Ja, het is je moeder, maar het is niet omdat ze je op de wereld heeft gezet dat ze het recht heeft om jouw wereld regelmatig op zijn kop te zetten. Dat heeft ze wellicht al voldoende gedaan toen je een kind was.
Ik heb ervoor gekozen contact te houden met mijn moeder, hoewel beperkt. Ik blijf maximum twee uur bij haar. Langer lukt me niet, ik moet nadien nog voldoende energie hebben voor mezelf en mijn gezin, de mensen die er wel echt toe doen.
Ik heb geaccepteerd dat mijn moeder een gefilterde versie van mij kent en geen interesse heeft om meer van me te kennen. Ze ziet niet eens dat er meer is. Ik informeer haar over enkele onderwerpen die haar boeien, de rest van wie ik ben (zo'n 90%) houd ik voor wie het wel wil weten. Liever zo dan telkens weer gekwetst te zijn na haar afwijzende reacties.
Ja, het is je moeder, maar het is niet omdat ze je op de wereld heeft gezet dat ze het recht heeft om jouw wereld regelmatig op zijn kop te zetten. Dat heeft ze wellicht al voldoende gedaan toen je een kind was.
vrijdag 25 februari 2022 om 12:44
Breken met je moeder is ook volkomen onnatuurlijk en ongelooflijk moeilijk. Ik kon het niet indertijd en dat ging ten koste van mijzelf.
Aan de andere kant: een moeder hoort er voor haar kind te zijn, hoort haar kind lief te hebben, te ondersteunen, belangstelling te tonen voor het leven van haar kind. Als een moeder daarin zo volkomen tekort schiet, is er voor je eigen bestwil maar één oplossing: haar als moeder uit je leven te bannen.
Zelfs nu, jaren na haar dood, krijg ik van binnen nog steeds een heel gemeen steekje als ik mensen hoor vertellen dat ze zo'n fijne jeugd hebben gehad, met liefhebbende ouders. Dát gevoel, die warmte, die veiligheid, die onvoorwaardelijke liefde waar ieder kind recht op heeft, heeft mijn moeder (en jouw moeder) mij en jou afgenomen, en dat kan op geen enkele wijze gerepareerd worden.
Met behulp van een psycholoog heb ik ermee leren leven, heb ik de boel op een rijtje gekregen, maar dat gemis zit er altijd.
Aan de andere kant: een moeder hoort er voor haar kind te zijn, hoort haar kind lief te hebben, te ondersteunen, belangstelling te tonen voor het leven van haar kind. Als een moeder daarin zo volkomen tekort schiet, is er voor je eigen bestwil maar één oplossing: haar als moeder uit je leven te bannen.
Zelfs nu, jaren na haar dood, krijg ik van binnen nog steeds een heel gemeen steekje als ik mensen hoor vertellen dat ze zo'n fijne jeugd hebben gehad, met liefhebbende ouders. Dát gevoel, die warmte, die veiligheid, die onvoorwaardelijke liefde waar ieder kind recht op heeft, heeft mijn moeder (en jouw moeder) mij en jou afgenomen, en dat kan op geen enkele wijze gerepareerd worden.
Met behulp van een psycholoog heb ik ermee leren leven, heb ik de boel op een rijtje gekregen, maar dat gemis zit er altijd.
