Ontdekt moeder borderline

Na jarenlang moeilijke relatie te hebben gehad met mijn moeder, kom ik er nu achter dat haar gedrag nogal veel overkomt met de kernmerken van borderline.

Onze relatie is altijd heel fragiel en onstabiel geweest, zij is jaloers, wil dat ik altijd 100 procent voor haar klaarsta. Altijd negatief over mij en de wereld en ik loop altijd op mijn tenen zodat zij niet barst.. Ze kan ineens 360 graden omgedraaid zijn. Geeft mij de schuld (als ik aangeef dat ze dit doet, zegt ze dat het niet waar is). Moeilijke en onstabiele relaties met mannen. Maakt onverantwoordelijke keuzes in het leven waar ik niet over eens ben, en zo kan ik wel doorgaan.

Altijd als ik bij haar ben zuigt ze mij helemaal leeg en kom ik altijd verward en verdrietig thuis. Ik begreep het nooit tot gisteren. Ik heb mijn contact met haar al flink verminderd sinds ik me erg gekwetst ben geraakt door haar keuzes die direct invloed hebben op mij.

Ik zou graag met lotgenoten hier de ervaringen willen delen; hoe ga je om met zo’n moeder? Wat zijn de tips en tricks?

Ik heb mijn eigen grenzen al veel strakker getrokken en zij komt mijn huis (veilige haven) niet in. Maar sommige momenten moet het wel maar daarna ben ik altijd weer helemaal in de war en onveilig door haar gedrag. Ik voel me machteloos en mijn hart breekt om haar zo te zien.. ik wou dat ze anders was, anders keek naar de wereld en meer begrip heeft voor mijn leven. Alles draait om haar. Ik heb het gevoel dat ze mij nooit echt gekend heeft, wie ik nou eigenlijk ben want ze heeft geen interesse in mijn leven. Het doet me veel pijn..

Herkent iemand de bovenstaande? Hoe gaan jullie hiermee om?

Ps: ik heb een heel liefdevolle stabiele partner met wie ik nu een leven aan het opbouwen ben, daar ben ik heel gelukkig mee. Maar door mijn moeder heb ik het gevoel dat ik niet mag genieten of mijn eigen weg mag gaan. Ik probeer me dus erg los te maken van haar.. zonder dat ik schuldgevoelens hierover krijg. Vandaar mijn topic, ik lees graag jullie ervaringen en tips/tricks om het leven met zo’n moeder aangenamer te maken.

Dankjewel voor het lezen lieve mensen

Mijn moeder is al mijn hele leven zo, ik ken ook niet anders. Het helpt mij juist omgaan met de situatie en met haar.. om te begrijpen waar dit vandaan komt en voor mezelf te beslissen wat voor mij de beste manier is om ermee om te gaan.

Dat is mijn doel hier.. ik vind het een heel moeilijk onderwerp om met mensen over te hebben. Veel mensen herkennen het niet in mijn verhalen en draaien het om.. alsof het allemaal maar aan mij ligt en dat het tussen mijn oren zit. Heel pijnlijk als je er alleen in zit.

Mijn moeder zal mijn observaties of ervaringen nooit bevestigen, in het verleden vaak om tafel gezeten om haar gedrag te bespreken maar het was allemaal altijd mijn schuld en de oorzaak ligt altijd bij mij. Heel verdrietig en moest ik haar in plaats van mijzelf troosten en medelijden hebben met haar terwijl ik juist zelf zo onder gebukt zat door haar gedrag. Ze draait de verhalen en rollen om waardoor het dan lastig was om tot de kern te komen. Steeds andere beargumentatie die nergens op slaan.

Ik zie dan ook geen mogelijkheid om haar tot bewustwording te laten komen van een mogelijke diagnose. Dat is niet mijn doel hier, ik heb dit topic voor mezelf geopend, niet voor haar. Ik heb altijd op mijn tenen gelopen en ervoor gezorgd dat zij gelukkig kan zijn.

Ik ben nu aan de beurt! Maar vandaag gebeurde iets wat ik nooit had verwacht.

Na een appje met de vraag aan mijn moeder [inhoud verwijderd ivm te veel herkenbaarheid]. Heel boze app dat ik alle spullen die bij haar thuis staan mag meenemen omdat ik zo weinig met haar spreek. Ze zegt dat ik dan maar weg mag blijven. Volgens haar kan ze niet haar prioriteiten bijstellen. Zij vindt de afspraken, drukte en stress veel belangrijker dan dat we gezellig met z’n allen zijn [tekst aangepast ivm herkenbaarheid]. Toen ik dit vroeg zei ze dat ze maar even over na moesten denken en dat we misschien maar geen contact moeten hebben. Dit kwam bij mij in als een donderslag.

Wat een dag vandaag..
Dus app over en weer over dat ik echt niet weet hoe te omgaan met deze situatie en ik heel veel moeite heb met aanzien hoe zij haar leven leidt.. dat ik het gevoel heb dat ik mijn moeder kwijt ben en dat erg moeilijk vind. Ze begrijpt het maar zegt gelijk achteraan dat ze er niets aan kan veranderen [tekst weggehaald ivm herkenbaarheid].

Ik heb duidelijk gemaakt dat: “als je dat niet kan, dan wil ik geen contact meer” en afgesloten met: laten we maar hier even bij laten en elkaar met rust laten.. maar wat heeft ze me hiermee zo gekwetst! ze vindt mij minder belangrijk [inhoud verwijderd ivm herkenbaarheid]. Oh oh oh.. dan niet! Ik heb nu zo’n sterke drang om het contact maar te beëindigen. Maar daar ga ik wel even een nachtje over slapen… (zoals altijd is morgen weer zoals het was en is er volgens haar niks gebeurd…)

Ergens denk ik: ze bedreigt me zo dat ik daardoor medelijden ga krijgen voor haar en dat ik door de pijn en verdriet juist wel contact met haar ga houden. Het is zo moeilijk want we houden van elkaar! Maar de relatie is zo slecht omdat ze niet investeert in onze relatie. Voor mijn verjaardag krijg ik nooit een cadeau want ze heeft het altijd zo druk!

ik voel me zoooo.. gebroken. Wat rot dat ik nu dit opnieuw moet meemaken.. ik ben het zo zat! Waarom waarom

bloosje schreef: ↑

25-02-2022 21:13

… omdat je het toelaat vrouw. En dit klinkt heel simpel, terwijl het heel moeilijk is.

Bescherm jezelf..

Dankje