Relaties
alle pijlers
Onzekerheid
donderdag 25 oktober 2007 om 14:19
Hallo allemaal,
Ik heb sinds kort een nieuwe vriend en ik ben helemaal stapelverliefd!!! Ik durf zelfs te zeggen dat ik voor het eerst in mijn leven ECHT verliefd ben (terwijl ik toch al 27 ben). Leuk zou je zeggen...maar ik vind het eigenlijk aan de ene kant helemaal niet zo leuk. Ik ben namelijk hartstikke onzeker over mezelf; vindt ie me nog wel leuk/knap/grappig/lief en issie nog wel verliefd?? Deze vragen spoken heel de dag door mijn hoofd...het lijkt wel een obsessie! Ik ben er echt heel de dag mee bezig. Als ie bijvoorbeeld niet smst of zijn smsje is ''niet lief genoeg'' (in mijn ogen dan), ben ik meteen bang dat ie me niet meer leuk vindt. Of als ie een keer iets wil gaan doen met vrienden, denk ik meteen dat ie het uit wil maken. Niet echt normaal gedrag lijkt mij zo!
Natuurlijk is het normaal dat je in het begin van een relatie wat onzeker bent, maar bij mij is het echt extreem en het beheerst bijna heel mijn leven (niet dat ik verder niks te doen heb ofzo natuurlijk, maar toch ben ik er onbewust heel veel mee bezig en ik vind het niet prettig).
Die onzekerheid is natuurlijk iets wat in mijzelf zit. Daar heb ik mijn hele leven al last van. Vroeger was ik ook heel jaloers in relaties. Dat heb ik nu (bijna) niet meer gelukkig...en ik weet zeker dat dat komt omdat ik nu dus ECHT verliefd ben. Vroeger nam ik ''maar genoegen met iemand'' maar was ik nooit echt verliefd....daardoor stond ik zelf misschien onbewust open voor anderen en was ik zelf niet helemaal te vertrouwen. Daardoor is het natuurlijk moeilijk om iemand anders te vertrouwen, als je zelf al niet betrouwbaar bent. Maar nu weet ik zeker dat ik niks anders wil en ben ik ook niet zo bang dat ie vreemdgaat of iets dergelijks. (Misschien een beetje een vage ''theorie'', maar in mijn ogen gaat dit in mijn geval op). Nou gelukkig is die jaloezie dus bijna (niet helemaal natuurlijk want het was best ziekelijk, dus dat zal ook wel altijd een beetje in mij blijven zitten, maar nu is er gelukkig mee te leven) weg...alleen die stomme onzekerheid blijft! Ik schaam me er ook voor...dit gedrag past in mijn ogen niet helemaal bij een 27-jarige. Voor die onzekerheid heb ik al eens een assertiviteitscursus gevolgd, maar dit mocht niet baten helaas.
Herkent iemand dit, of heeft er iemand tips of wil je er gewoon over praten? Alvast bedankt voor jullie reacties!
Ik heb sinds kort een nieuwe vriend en ik ben helemaal stapelverliefd!!! Ik durf zelfs te zeggen dat ik voor het eerst in mijn leven ECHT verliefd ben (terwijl ik toch al 27 ben). Leuk zou je zeggen...maar ik vind het eigenlijk aan de ene kant helemaal niet zo leuk. Ik ben namelijk hartstikke onzeker over mezelf; vindt ie me nog wel leuk/knap/grappig/lief en issie nog wel verliefd?? Deze vragen spoken heel de dag door mijn hoofd...het lijkt wel een obsessie! Ik ben er echt heel de dag mee bezig. Als ie bijvoorbeeld niet smst of zijn smsje is ''niet lief genoeg'' (in mijn ogen dan), ben ik meteen bang dat ie me niet meer leuk vindt. Of als ie een keer iets wil gaan doen met vrienden, denk ik meteen dat ie het uit wil maken. Niet echt normaal gedrag lijkt mij zo!
Natuurlijk is het normaal dat je in het begin van een relatie wat onzeker bent, maar bij mij is het echt extreem en het beheerst bijna heel mijn leven (niet dat ik verder niks te doen heb ofzo natuurlijk, maar toch ben ik er onbewust heel veel mee bezig en ik vind het niet prettig).
Die onzekerheid is natuurlijk iets wat in mijzelf zit. Daar heb ik mijn hele leven al last van. Vroeger was ik ook heel jaloers in relaties. Dat heb ik nu (bijna) niet meer gelukkig...en ik weet zeker dat dat komt omdat ik nu dus ECHT verliefd ben. Vroeger nam ik ''maar genoegen met iemand'' maar was ik nooit echt verliefd....daardoor stond ik zelf misschien onbewust open voor anderen en was ik zelf niet helemaal te vertrouwen. Daardoor is het natuurlijk moeilijk om iemand anders te vertrouwen, als je zelf al niet betrouwbaar bent. Maar nu weet ik zeker dat ik niks anders wil en ben ik ook niet zo bang dat ie vreemdgaat of iets dergelijks. (Misschien een beetje een vage ''theorie'', maar in mijn ogen gaat dit in mijn geval op). Nou gelukkig is die jaloezie dus bijna (niet helemaal natuurlijk want het was best ziekelijk, dus dat zal ook wel altijd een beetje in mij blijven zitten, maar nu is er gelukkig mee te leven) weg...alleen die stomme onzekerheid blijft! Ik schaam me er ook voor...dit gedrag past in mijn ogen niet helemaal bij een 27-jarige. Voor die onzekerheid heb ik al eens een assertiviteitscursus gevolgd, maar dit mocht niet baten helaas.
Herkent iemand dit, of heeft er iemand tips of wil je er gewoon over praten? Alvast bedankt voor jullie reacties!
maandag 5 november 2007 om 14:54
Jeetje... Dit is echt PRECIES zoals ik ook ben!! :O Hoe kan dat! Echt waar, het is allemaal hetzelfde, maar jullie verwoorden het net iets beter dan ik! :P
Ook ik zoek die bevestiging, maar vind dat ik 'm te weinig krijg. Aan de andere kant wéét ik wel dat het niet nodig is, want hij houdt toch van mij?!! Ik word ook "jaloers" en onzeker als hij naar andere vrouwen kijkt, terwijl ik weet dat hij daarna lekker naast mij op de bank komt zitten, omdat hij toch wel liever bij mij is dan bij hen! En ai, ik heb het zelfs wel een beetje bij z'n vrienden: "Oh, dus je bent liever bij je vrienden dan bij mij..."
Aargh, het is zooo vermoeiend! Ik kan er niet zo goed mee omgaan, want ik doe dan heel nukkig tegen vriendje, die het dus totaal niet verdient. Hij vindt het niet nodig om bevestiging te geven, want 'ik weet toch dat hij van mij houdt en dat het goed zit!'. maar ja... die onzekerheid he...
Soms kan ik er heel goed met 'm over praten, maar de laatste tijd vindt hij dat ik een beetje doordraaf... En dat snap ik ook wel weer! Maar als ik weer zo'n bui heb, dan moet het er ook uit, dan wil ik dat hij TOCH die bevestiging geeft! Maar ja, dat doet ie dan dus expres niet... Toch hebben we wel een heel fijne relatie.
Ook ik zoek die bevestiging, maar vind dat ik 'm te weinig krijg. Aan de andere kant wéét ik wel dat het niet nodig is, want hij houdt toch van mij?!! Ik word ook "jaloers" en onzeker als hij naar andere vrouwen kijkt, terwijl ik weet dat hij daarna lekker naast mij op de bank komt zitten, omdat hij toch wel liever bij mij is dan bij hen! En ai, ik heb het zelfs wel een beetje bij z'n vrienden: "Oh, dus je bent liever bij je vrienden dan bij mij..."
Aargh, het is zooo vermoeiend! Ik kan er niet zo goed mee omgaan, want ik doe dan heel nukkig tegen vriendje, die het dus totaal niet verdient. Hij vindt het niet nodig om bevestiging te geven, want 'ik weet toch dat hij van mij houdt en dat het goed zit!'. maar ja... die onzekerheid he...
Soms kan ik er heel goed met 'm over praten, maar de laatste tijd vindt hij dat ik een beetje doordraaf... En dat snap ik ook wel weer! Maar als ik weer zo'n bui heb, dan moet het er ook uit, dan wil ik dat hij TOCH die bevestiging geeft! Maar ja, dat doet ie dan dus expres niet... Toch hebben we wel een heel fijne relatie.
maandag 5 november 2007 om 15:07
Jaaaaa ik word ook helemaal gek van mezelf! Ben er gewoon veel te veel mee bezig...zo wordt het nog een obsessie straks en gaat het helemaal nooit meer over...want hoe meer ik er mee bezig ben, hoe onzekerder ik word. Dus misschien was het niet zo'n slim idee om dit topic te beginnen eigenlijk ;)
Nee, maar het is wel fijn om erover te praten en ik hoop dan ook uiteindelijk in te zien hoe ik ''anders kan denken''.
Ouichef, wel goed dat je er nu over praat. Beter dat je het hier zegt dan dat je jezelf (en je vriend) helemaal gek maakt toch?! Je moet anders ff die RET-therapie opzoeken op internet...waar Rary het over had...volgens mij werkt dat wel echt...het is alleen heel moeilijk om het vol te houden denk ik.
Hoe lang heb je iets met je vriend? Heb jij ook het idee dat het erger wordt naarmate je relatie langer duurt?
Ik wil ook geen jaloers monster worden, dus ik probeer er echt aan te werken...laat daarover ook niks aan mijn vriend merken. Ik doe net alsof ik totaal niet jaloers ben, want ik ben bang dat als ik dat toegeef dat ik me nooit meer in kan houden en me totaal overgeef aan die jaloerse gevoelens. (Al meot ik nogmaals zeggen dat ''jaloers/jaloezie'' hier toch niet echt op zijn plaats is want het is dus gewoon onzekerheid, waardoor ik mezelf ga vergelijken met anderen en daardoor nog onzekerder word.) Dat ie alleen gaat stappen vind ik eigenlijk ook geen probleem, al heb ik af en toe wel waanbeelden in mijn hoofd hoor ;)
Weet je, ik heb gewoon geluk dat ik een vriendje heb die mij heel veel bevestiging geeft en heel aanhankelijk is. Tenminste, voor mij is dat een geluk, iemand anders zou er misschien juist totaal niet tegen kunnen.
Maar het punt is dat ik ook gewoon zeker van mijn relatie wil kunnen zijn, zonder die constante bevestiging. Ik wil niet meteen in paniek raken zodra hij ''niet lief genoeg is'' of ff naar iemand anders kijkt ofzo...
Nee, maar het is wel fijn om erover te praten en ik hoop dan ook uiteindelijk in te zien hoe ik ''anders kan denken''.
Ouichef, wel goed dat je er nu over praat. Beter dat je het hier zegt dan dat je jezelf (en je vriend) helemaal gek maakt toch?! Je moet anders ff die RET-therapie opzoeken op internet...waar Rary het over had...volgens mij werkt dat wel echt...het is alleen heel moeilijk om het vol te houden denk ik.
Hoe lang heb je iets met je vriend? Heb jij ook het idee dat het erger wordt naarmate je relatie langer duurt?
Ik wil ook geen jaloers monster worden, dus ik probeer er echt aan te werken...laat daarover ook niks aan mijn vriend merken. Ik doe net alsof ik totaal niet jaloers ben, want ik ben bang dat als ik dat toegeef dat ik me nooit meer in kan houden en me totaal overgeef aan die jaloerse gevoelens. (Al meot ik nogmaals zeggen dat ''jaloers/jaloezie'' hier toch niet echt op zijn plaats is want het is dus gewoon onzekerheid, waardoor ik mezelf ga vergelijken met anderen en daardoor nog onzekerder word.) Dat ie alleen gaat stappen vind ik eigenlijk ook geen probleem, al heb ik af en toe wel waanbeelden in mijn hoofd hoor ;)
Weet je, ik heb gewoon geluk dat ik een vriendje heb die mij heel veel bevestiging geeft en heel aanhankelijk is. Tenminste, voor mij is dat een geluk, iemand anders zou er misschien juist totaal niet tegen kunnen.
Maar het punt is dat ik ook gewoon zeker van mijn relatie wil kunnen zijn, zonder die constante bevestiging. Ik wil niet meteen in paniek raken zodra hij ''niet lief genoeg is'' of ff naar iemand anders kijkt ofzo...
maandag 5 november 2007 om 15:42
ik denk juist dat het wel goed is dat je dit topic geopend hebt. Want nu zie je dat je niet de enige bent, en het dus eigenlijk niet zo heel raar is wat je doet. En hopelijk kunnen we er door er over te praten samen uitkomen.
Jij hebt enorme geluk dat je een vriend hebt die je genoeg bevestiging geeft en misschien geeft mijn vriend mij dat ook wel maar zie ik het niet. Ik heb nu een jaar een relatie met hem en we hebben al onze ups en downs gehad. Maar we hebben laatst een goed gesprek gehad en we willen wel met elkaar verder was de conclusie. Maar toch blijft dat gevoel, die onzekerheid en daarbij die "jaloezie". Ja jaloezie kan je het niet noemen nee maar toch ook weer wel een beetje.
Het is bij mij al zo erg geworden dat ik zijn email gecontroleerd heb. Gewoon om zeker te zijn. Heel stom eigenlijk en ik moet ermee ophouden, zo ben ik niet!
Ik zal eens gaan googlen naar die RET therapie, doe jij dat ook dan?
Jij hebt enorme geluk dat je een vriend hebt die je genoeg bevestiging geeft en misschien geeft mijn vriend mij dat ook wel maar zie ik het niet. Ik heb nu een jaar een relatie met hem en we hebben al onze ups en downs gehad. Maar we hebben laatst een goed gesprek gehad en we willen wel met elkaar verder was de conclusie. Maar toch blijft dat gevoel, die onzekerheid en daarbij die "jaloezie". Ja jaloezie kan je het niet noemen nee maar toch ook weer wel een beetje.
Het is bij mij al zo erg geworden dat ik zijn email gecontroleerd heb. Gewoon om zeker te zijn. Heel stom eigenlijk en ik moet ermee ophouden, zo ben ik niet!
Ik zal eens gaan googlen naar die RET therapie, doe jij dat ook dan?
dinsdag 6 november 2007 om 11:17
hoi!
ik was eigenlijk op zoek naar zo iets, want ik heb hier ook erg last van!
bij alles ben ik bang dat hij me niks meer vindt.. als ik sms en krijg niks terug denk ik al.. hij is me zat..
ik heb ook een assertiviteitscursus gevolgd en mn vriend daar ontmoet! haha! grappig he?
maar als je dat onzekere eenmaal hebt, raaak je t niet zo snel kwijt! ik denk dat t al fijn is om te lezen dat je niet de enige bent!
sterkte ermee!
ik was eigenlijk op zoek naar zo iets, want ik heb hier ook erg last van!
bij alles ben ik bang dat hij me niks meer vindt.. als ik sms en krijg niks terug denk ik al.. hij is me zat..
ik heb ook een assertiviteitscursus gevolgd en mn vriend daar ontmoet! haha! grappig he?
maar als je dat onzekere eenmaal hebt, raaak je t niet zo snel kwijt! ik denk dat t al fijn is om te lezen dat je niet de enige bent!
sterkte ermee!
donderdag 8 november 2007 om 15:46
Hey Ouichef, ik herken dat ook van dat ''controleren''...nou kijk ik niet in zijn mailbox of zijn telefoon want dat vind ik te ver gaan en dan zou ik me echt schuldig voelen. Maar ik kijk regelmatig op zijn hyves :( Hij heeft namelijk heel veel exen en die staan allemaal op zijn hyves en die zijn allemaal erg knap, dus daar word ik ook weer onzeker van. Of gewoon vrouwen/meiden die contact met hem zoeken, die hij overigens wel kent hoor, maar ze zijn wel allemaal vrijgezel dus dat vind ik ook niet zo fijn. Ik vind het zo kinderachtig van mezelf, maar toch ''moet'' ik dat op de een of andere manier in de gaten houden om mezelf gerust te stellen. Dus toch weer die bevestiging zoeken die ik nodig heb. Baal ervan. Er is niet eens een reden om het te doen...dus waarom doe ik dit dan???
Nu ik zo mijn berichtjes terug lees, lijk ik steeeds meer te veranderen in jaloers monster en dat lijkt me geen goede ontwikkeling. Help!!!!!
Haha Marijntje, je hebt je vriend dus ontmoet op een assertiviteitscursus? Dus hij is ook nogal onzeker?? Dan zal hij jouw gevoelens juist wel goed snappen neem ik aan? Of jullie worden juist gek van elkaar ;) Of is hij op andere vlakken onzeker?
Nu ik zo mijn berichtjes terug lees, lijk ik steeeds meer te veranderen in jaloers monster en dat lijkt me geen goede ontwikkeling. Help!!!!!
Haha Marijntje, je hebt je vriend dus ontmoet op een assertiviteitscursus? Dus hij is ook nogal onzeker?? Dan zal hij jouw gevoelens juist wel goed snappen neem ik aan? Of jullie worden juist gek van elkaar ;) Of is hij op andere vlakken onzeker?
donderdag 8 november 2007 om 16:18
OMG nu ben ik echt te erg bezig...!! Vriendje en ik hebben altijd een msnavatar met een foto van ons samen. Nu heeft hij 'm gisteren veranderd in een ander plaatje, en ik denk meteen dat hij me niet meer leuk vind... Ben nu zooo in staat om pinnige opmerkingen naar 'm te maken!! :O Haha, ik moet me echt inhouden het niet te doen, maar ik hou me sterk! Whahaha, nu wordt het toch te ernstig met mij hoor..!
donderdag 8 november 2007 om 16:32
Hahaha...dat zou ik dus ook hebben denk ik ;)
Echt te erg gewoon!! Ik ben 27... ik zou toch wel iets beters te doen moeten hebben :S
Wat wel weer leuk is, is dat mijn vriend gister (uit zichzelf!) een foto van ons samen op zijn hyves heeft gezet en daarbij heeft gezet als titel: Dit ben ik samen met mijn vriendin..hihi! Dan voel ik me meteen weer goed he...net alsof alles daarvan af moet hangen.
Alleen lijkt het wel of de vrouwen hem nu alleen maar interessanter vinden, want hij heeft ineens super veel krabbels :S
Dus nu ben ik meteen weer onzeker....ik vind dit echt niet meer normaal! Ik begin echt compleet gestoord te worden!!!
Maar ff snel die RET-therapie weer gaan volgen, waar Rary het over had ;)
Echt te erg gewoon!! Ik ben 27... ik zou toch wel iets beters te doen moeten hebben :S
Wat wel weer leuk is, is dat mijn vriend gister (uit zichzelf!) een foto van ons samen op zijn hyves heeft gezet en daarbij heeft gezet als titel: Dit ben ik samen met mijn vriendin..hihi! Dan voel ik me meteen weer goed he...net alsof alles daarvan af moet hangen.
Alleen lijkt het wel of de vrouwen hem nu alleen maar interessanter vinden, want hij heeft ineens super veel krabbels :S
Dus nu ben ik meteen weer onzeker....ik vind dit echt niet meer normaal! Ik begin echt compleet gestoord te worden!!!
Maar ff snel die RET-therapie weer gaan volgen, waar Rary het over had ;)
donderdag 8 november 2007 om 18:58
hoi dames.
zoals pupke zei, de RET (rationeel-emotieve-therapie) werkt hierin goed.
het leert je irrationele gedachten om te zetten in rationele gedachten.
dus als je een negatief gevoel hebt, komen daar negatieve gedachten bij, die gewoon niet kloppen.
als je je bewust bent van deze gedachten, kun je ze omzetten in andere gedachten. het duurt een tijdje voor je in die positieve gedachten gaat geloven, maar hoe vaker je ze herhaalt en hoe meer je het oefent, hoe meer het je eigen word.
in het msn avatar voorbeeld:
help, me vriend heeft een nieuwe avatar, hij vind me niet meer leuk.
dan kun je ook denken, goh me vriend heeft de avatar veranderd. misschien raakte hij uitgekeken op zijn avatar en wilde hij een nieuwe. zegt hij hiermee dat ie me niet meer leuk vind? NEE!!!
(ik wissel namelijk ook continu van avatar, en toen ik nog een vriendje had, had ik de ene keer een foto van ons samen. en toen weer van mezelf alleen.)
als je merkt dat je deze gedachten hebt, schrijf ze op, en verander de gedachten, en zeg ze regelmatig tegen jezelf.
rene diekstra heeft er een goed boekje over met genoeg van dit soort praktische oefeningen.
hier alles ok. wel een rot weekend gehad. mijn scharrel is erg bezig met dat meisje die hij leuk vind, en dat vind ik natuurlijk lastig. denk dat het niet lang meer duurt of het is puur vriendschappelijk tussen ons.
dus maandag werd ik wakker en dacht ik, ok genoeg getreurd. dit heeft niks met mij te maken, hij heeft gewoon een leuk meisje leren kennen dat helemaal zijn type is, ik weet al vanaf het begin dat ik qua liefde zijn type niet ben, dus kop op, en weer leuke dingen doen.
dus nu gaat ie wel weer stukken beter met me....
zoals pupke zei, de RET (rationeel-emotieve-therapie) werkt hierin goed.
het leert je irrationele gedachten om te zetten in rationele gedachten.
dus als je een negatief gevoel hebt, komen daar negatieve gedachten bij, die gewoon niet kloppen.
als je je bewust bent van deze gedachten, kun je ze omzetten in andere gedachten. het duurt een tijdje voor je in die positieve gedachten gaat geloven, maar hoe vaker je ze herhaalt en hoe meer je het oefent, hoe meer het je eigen word.
in het msn avatar voorbeeld:
help, me vriend heeft een nieuwe avatar, hij vind me niet meer leuk.
dan kun je ook denken, goh me vriend heeft de avatar veranderd. misschien raakte hij uitgekeken op zijn avatar en wilde hij een nieuwe. zegt hij hiermee dat ie me niet meer leuk vind? NEE!!!
(ik wissel namelijk ook continu van avatar, en toen ik nog een vriendje had, had ik de ene keer een foto van ons samen. en toen weer van mezelf alleen.)
als je merkt dat je deze gedachten hebt, schrijf ze op, en verander de gedachten, en zeg ze regelmatig tegen jezelf.
rene diekstra heeft er een goed boekje over met genoeg van dit soort praktische oefeningen.
hier alles ok. wel een rot weekend gehad. mijn scharrel is erg bezig met dat meisje die hij leuk vind, en dat vind ik natuurlijk lastig. denk dat het niet lang meer duurt of het is puur vriendschappelijk tussen ons.
dus maandag werd ik wakker en dacht ik, ok genoeg getreurd. dit heeft niks met mij te maken, hij heeft gewoon een leuk meisje leren kennen dat helemaal zijn type is, ik weet al vanaf het begin dat ik qua liefde zijn type niet ben, dus kop op, en weer leuke dingen doen.
dus nu gaat ie wel weer stukken beter met me....
