Op de goede weg of toch niet ?

Het hele verhaal komt op mij over alsof hij twijfelt na al die jaren. Julus, ik weet niet of dat het is. Het zou best kunnen.

Ik weet wel dat hij ook heeft gesproken over zijn dip. Hij heeft er gewoon moeite mee gehad.

Hij wil niet dat het uit gaat, maar het is ook niet de relatie die hij wil. Hij weet dat hij zo mag weggaan. Maar dat weigert hij. En werkt nu eraan om er alles aan te doen om onze relatie op een goede spoor te krijgen.

Je bent negen jaar samen, ik interpreteer zijn dip als relatie-dip. Hij geeft zelf aan dat het aan een diepere oorzaak ligt. Ik weet ook van zijn kant wat hij ermee bedoelt.

Je hoort dit heel vaak als mensen al jaren samen zijn, ik zou me toch afvragen wat hij precies wil. Dat hij zo vaak afzegt zegt mij dat hij geen zin heeft om samen tijd door te brengen, dat is toch een teken. Hij zegt nu niet echt meer af. Ik zie hem nu wel weer.



En dan in combinatie met je andere topic; ik zou zeker niet gaan samenwonen op dit punt. Dikke kans dat het alsnog na een korte tijd misloopt en dan moet je die teleurstelling ook nog verwerken. En dan heb ik het nog niet over de praktische zaken die je dan moet regelen. Eerst maar eens uitzoeken of hij nog een relatie met je wil. Dat heb ik gedaan. Ik heb een heftige gesprek gehad. We stonden echt tegenover elkaar.





Julus, vandaag zou hij komen. Maar hij is gisteren naar de tandarts geweest. Wortelkanaalbehandeling. En dat doet erg pijn. Hij is naar huis gegaan . En ik heb hem gesproken. Maar op een of andere manier begrijp ik hem best wel dat hij gewoon in zijn bed wil liggen. Hij was iemand die in die negen jaren naar mij toe kwam terwijl hij pijn had. Eigenlijk ben ik ergens blij dat hij die dip heeft gehad. Want het was nu eenmaal zo dat hij nooit in onze relatie echt de dingen heeft kunnen doen zoals hij dat wilde. Kon wel zichzelf zijn. Maar hij eiste teveel van zichzelf. Ik weet uit ervaring dat hij in die negen jaren twee keren iets met zijn tanden had...heeft mooie witte tanden :P Maar dan kwam hij naar mij toe terwijl hij verging van de pijn.

Alles wat op hem drukt , de relatie, zijn vorige relatie, ouders en zijn werk ( eigen bedrijf ) heeft hem ontzettend uitgeput.

En ik leer nu ook mezelf kennen merk ik . Ik heb hem net gesproken. En het gaf mij een gevoel dat ik ook een keer zijn kant begrijp. Want ik verwachtte ook alles van hem in die negen jaren. Niet dat ik hem onder druk zette maar ergens vond ik alles vanzelfsprekend. Hij kwam dan met kiespijn naar mij toe terwijl hij liever in zijn bed lag. Nu sprak ik met hem en ik gaf hem de geruststelling van : ga lekker liggen in je bed. Ik was net zo lief tegen hem. En aan het eind van het gesprek zei hij : dank je wel. Waarop hij zei dat hij mij morgen zeker wil spreken. En vrijdag naar mij toekomt en dan een hele weekend blijft. We leren nu anders in de relatie staan.

pas er voor op dat je niet de rol van hulpverlener op je neemt. Hij moet het (al is het heel moeilijk) toch echt zelf doen...

quote: Karen322 reageerde





Vandaag komt mijn vriend.

Ik heb hem gisteravond gesproken.

Hij lag toevallig ( tja...dat heeft me wel tot denken gezet ) op zijn bed. Ik dacht dat hij aan het werk zou zijn. Hij zei dat hij net thuis was. En dat hij even aan het rusten was.

Maar ergens in mijn gevoel zei iets anders.

Ben benieuwd wat je gevoel dan zei. Mijn gevoel zegt: Dipje? Welnee joh, die gozer bespeelt jou als een viool, die houdt er gewoon nog een vriendinneke op na! Dat dipje is een schuldgevoel ......

Jammer dat jij zulke conclusies trekt want dan doe ik niet. Het is al moeilijk om met iemand om te gaan die erg in een dip zit. Gelukkig houdt hij  nu aan zijn afspraken. En waarom zou hij een vriendin er bij nahouden. Hij kan gewoon weggaan en zeggen dat hij niet verder met mij wilt. Zo is hij  ook wel.

En nog voor de duidelijkheid: hij is al uit zijn dip gekomen ..ben er echt blij mee.

Hij hoeft niet een dip te hebben om mij en een ander voor de gek te houden. Zo zit hij nu eenmaal niet in elkaar.

Misschien beetje botte reactie van mij, maar dat afbellen vind ik en beetje raar. Dit gedrag verwacht je van iemand waarmee je 9 weken samen bent, niet 9 jaar. Ik zou eens een keer onverwacht bij hem voor de deur staan na zo'n afmeld-smsje (ook al zo onpersoonlijk als je al 9 jaar een relatie hebt!).

Succes meis, je verdient beter, maar dat hebben meerderen jou al verteld.

Hee meis, je bent nog wakker, hoe komt dat?

Ik denk dat jullie eens heel goed met elkaar moeten praten, niet alleen dat jij luistert en je als luisteraar opstelt, maar ook dat hij weet wat hij bij jou allemaal veroorzaakt. Waarom zou hij de ralatie willen beeindigen, of heb ik dat verkeerd begrepen? Vraag eens hoe hij de toekomst voor jullie ziet. Ik hoop echt dat jullie eruit komen, want ik lees heel duidelijk hoeveel je van hem houdt. Als hij dat ook van jou doet, dan kan ik alleen maar zeggen, tanden erin en goed gaan vechten voor elkaar en met elkaar en misschien met prof. hulp. Dat is echt geen schande en je relatie zal er een stuk sterker uitkomen.

xxx

Ja ik weet het, ik heb dat stukje van jou ook gelezen. En je hoeft ook echt niet je relatie te beeindigen als je daar zelf totaal niet achter staat of omdat anderen dat tegen je zeggen. Vertrouw op je gevoel en volg je hart. Maar probeer erachter te komen wat er in die maanden gebeurd is, waardoor hij zo depri is geworden. Als je zeker weet dat hij niet vreemdgaat (daar kan een partner nl. ook heel depri van worden, de tweestrijd tussen twee vrouwen en het niet kunnen of willen kiezen) dan is het iets anders. En waarom zou je hem met een wortelkanaaal niet even opzoeken (aangekondigd op niet?), dan kun jij lekker even een soepje maken (want eten moet ie toch) of een wasje voor hem aanzetten (ik neem aan dat hij op zichzelf woont?) of even gewoon bij hem zitten en luisteren naar zijn verhaal van de tandarts (je weet hoe mannen zijn als ze ziek zijn haha, en tandarts is bijna hetzelfde als het einde van de wereld!).

Wat ik er mee bedoelde is het volgende: je bent nu zo gefocussed om wat hij voelt en dat hij " beter"  moet worden dat je je eigen belangen (klinkt een beetje raar misschien) weg schuift. Daar ging ik wel in mee . Ja ik hield mezelf alleen maar bezig met hem. De afgelopen twee maanden. En ik werd het op een gegeven moment zat. Vandaar een confrontatie met hem. Twee weken geleden.  Ik heb het idee dat jij gewoon heel erg graag wilt dat hij beter wordt (dat is ook begrijpelijk) dat wil zeggen, uit zijn dip (en misschien ook wel van zijn internetverslaving af) Hij heeft geen internetverslaving. En ja het is zo dat ik wilde dat hij beter werd.  en dat je denkt dat jij hem daarbij moet dan wel kan helpen en dat dit zijn gedrag naar jou toe rechtvaardigd. Ik heb het idee dat jij vecht voor 2, dat gaat heel lang " goed"  tot je merkt dat je alleen nog maar in een ons hebt geinvesteerd en niet meer in jezelf, en dan ben je op. Dat werd het op een gegeven moment wel. Ik werd er moe van. Maar nu hij zich netjes aan de afspraak houdt en verder ook normaal doet is het wel wat makkelijker om ergens voor te vechten . En samen !



Als hij uit zijn dip wil komen moet hij dat alleen doen. Hij moet zorgen dat hij zijn afspraken na komt, mijn inziens is een sms niet voldoende Ik heb dat wel zo aangegeven. Omdat hij echt de afgelopen maanden mij gewoon liet zitten en helemaal geen teken van leven gaf ( ik bedoel hiermee dat op de afspraken hij niet kwam opdagen ) En nu is zo een smsje tenminste iets en ook iets wat je uit fatsoen moet doen. en laat jij je afschepen, probeer dan wat meer afstand te nemen om jezelf te beschermen. Hij heeft je wel leuk gesmst, maar 2 uur te laat Kan liggen aan zijn tandartsbezoek dat hij pas later heeft gesmst. Omdat hij erg ziek was . Ik heb hem die dagen ervoor gesproken en hij was wel erg beroerd. Had last van een ontsteking. en hij nam ook nog eens zijn tel. niet op. Lag misschien te slapen . Bovendien was het wel zo netjes om even te bellen, al was het alleen om eventjes jouw stem te horen.Misschien zo erg beroerd om te praten met mij.  Dat soort dingen hoort hij te investeren in jullie relatie maar hij scheept je af met een smsje dat ie zich ziek voelt.. Het fiet dat ik een smsje heb gekregen kan wel betekenen dat hij aan mij dacht en ook ondertussen weet ik ook wel dat hij echt ziek was. Hij had koorts ( dat heeft hij mij verteld ) En ik weet dat hij maanden met zijn moeilijke kies heeft gelopen. Je zou zeggen dat hij daardoor misschien in een dip is geraakt. Want hij kreeg steken in zijn hoofd en hij kon niet tegen koude dingen zoals ijs etc.



Jij bent zelf jouw meest waardevolle bezit, je kan maar tot op een bepaald niveau begrip voor hem hebben, je moet je eigen grenzen bewaken tot wat goed voor JOU is.Vandaar dat ik zei : geen pauze want dat hou ik toch niet vol. En verder een confrontatie met hem over het beeindigen van de relatie als hij niet normaal aan zijn afspraken houdt. Dip ok. Maar ik ga niet in mijn eentje een relatie onderhouden. En dat heb ik duidelijk tegen hem gezegd . En als hij dat niet aankan : tja dan was het einde oefening. Hij heeft gelukkig gekozen voor de relatie.  Jouw belangen zijn niet minder belangrijk dan die van hem. Als jij zijn problemen probeert op te lossen ben je mijn inziens meer zijn hulpverlener dan zijn vriendin... Ik heb geopperd dat hij hulp moest gaan zoeken. Zelf gaf hij dat ook aan. Maar hij is degene die het moet doen, niet ik.