Relaties
alle pijlers
Op de goede weg of toch niet ?
zondag 29 april 2007 om 17:23
Ik had vrijdag met mijn vriend gesproken. Het was een leuk gesprek. Donderdag was hij bij mij. Hij bleef slapen. In de ochtend zei hij dat hij zaterdag misschien zou komen. Het was geen echte afspraak. Dus hij zou mij bellen zaterdag rond 14.00. Rond 14.00 kreeg ik netjes een smsje. Ik was er heel blij mee. Omdat hij mij de afgelopen tijd zo heeft laten zitten. Ik heb meerdere topics geschreven. Over mijn vriend en zijn dip. En mijn verjaardag. Hij smste mij dat hij morgen zou komen. Ik smste terug : dat is goed ..hoe laat ongeveer. Hij smste terug: rond drie uur. Nu is het al bijna 17.30. En ik kan hem niet bereiken op zijn mobiel. Ik zit me weer op te vreten.
donderdag 21 juni 2007 om 16:05
Ik begrijp het : maar ik schrijf ook : mijn gevoelens en niet alleen zijn gevoelens. Ik schrijf nu meer over hem omdat ik nu ook van hem hoor wat hem dwarszat. Dat ik dingen niet leuk vond en hoe ik me voelde dat wist hij allang. Ik hield absoluut mijn mond niet dicht.
Ik heb hem allang verteld hoe het bij mij zat. Hij komt nu ook los. En dat vind ik best een vooruitgang. Voor ons beiden.
Al opmerkingen van jullie kant neem ik zeker mee. Maar ik ben echt tevreden over hoe het nu gaat. Gisteren een gesprek over onze relatie. Twee uren lang. Vandaag krijg ik een brief van hem. Eindelijk wordt er gepraat en verteld en gevoeld.
donderdag 21 juni 2007 om 16:10
Sorry voor mijn aanvulling.
Negen jaren zijn voorbijgegaan met leuke dingen doen. Werken, elkaar leuk vinden en gepraat over wat ons bezighielden.
Op vakantie gaan. Leuke dingen doen voor jezelf en samen met anderen. Het leven was toen normaal. Gewoon, het ging zijn gangetje.
Tot zijn dip en ik werd wakker en hij misschien ook maar op zijn manier. En ik dacht : wat is dit ?
En echt : ik voelde me echt rot onder zijn gedrag. Ik kon het niet plaatsen en ik kon het niet begrijpen.
Al die jaren hadden we het toch goed. Ik was zijn meisje en hij was zo lief voor mij. Ik was zijn kleine meisje. Ik voelde me opeens niet meer veilig toen hij kwam met zijn dip. Het was echt een rottijd.
Negen jaren zijn voorbijgegaan met leuke dingen doen. Werken, elkaar leuk vinden en gepraat over wat ons bezighielden.
Op vakantie gaan. Leuke dingen doen voor jezelf en samen met anderen. Het leven was toen normaal. Gewoon, het ging zijn gangetje.
Tot zijn dip en ik werd wakker en hij misschien ook maar op zijn manier. En ik dacht : wat is dit ?
En echt : ik voelde me echt rot onder zijn gedrag. Ik kon het niet plaatsen en ik kon het niet begrijpen.
Al die jaren hadden we het toch goed. Ik was zijn meisje en hij was zo lief voor mij. Ik was zijn kleine meisje. Ik voelde me opeens niet meer veilig toen hij kwam met zijn dip. Het was echt een rottijd.
donderdag 21 juni 2007 om 16:22
:P
Oops,
nog een aanvulling:
Ik wil even aangeven dat wij nooit stilstonden wat echt bij ons leefden.
Het was enkel leuk zijn met elkaar. Maar er is meer dan dat. Tuurlijk spraken we over een toekomst samen. Hoe we stonden in het leven. Wat onze dromen waren. Over onze angsten en jeugd en ga maar zo door. Maar over ons en echt dan over ONS dat was er niet.
Diepe gevoelens, echt vertellen wat je voelt in je hart en wat hij voor mij betekent of vragen hoe het met mij gaat of met hem ? : dat waren geen onderwerpen die wij in onze relatie hadden.
Gewoon simpel : ik hou van je omdat je mij echt diepraakt.
En hoe gaat het nu werkelijk met je ?
Oops,
nog een aanvulling:
Ik wil even aangeven dat wij nooit stilstonden wat echt bij ons leefden.
Het was enkel leuk zijn met elkaar. Maar er is meer dan dat. Tuurlijk spraken we over een toekomst samen. Hoe we stonden in het leven. Wat onze dromen waren. Over onze angsten en jeugd en ga maar zo door. Maar over ons en echt dan over ONS dat was er niet.
Diepe gevoelens, echt vertellen wat je voelt in je hart en wat hij voor mij betekent of vragen hoe het met mij gaat of met hem ? : dat waren geen onderwerpen die wij in onze relatie hadden.
Gewoon simpel : ik hou van je omdat je mij echt diepraakt.
En hoe gaat het nu werkelijk met je ?
donderdag 21 juni 2007 om 16:52
Zie dat Wanda precies hetzelfde stukje eruit gelicht heeft, als mij opviel.
Met deze ene zin geef je de essentie aan van jullie relatie Karen en die is niet gelijkwaardig.
Het lijkt dat jij krampachtig weer zoekt naar die veiligheid van 'toen', dat jij de rol van 'zijn kleine meisje' weer op je kan nemen.
Wellicht begint jouw vriend zich beperkt te voelen in zijn rol van 'sterke' in de relatie. Een dip kan een uiting zijn dat die rol hem niet meer past (en niet alleen bij jou, maar waarschijnlijk in meer facetten in zijn leven).
Jullie zullen dus naar een nieuw evenwicht moeten zoeken en ik ben het met Myrax eens dat het daarbij voor jou heel zinvol is om je ook op andere dingen, buiten je relatie, te focussen en een stukje autonomie te creëeren.
Uit al je berichten van beide topics proef ik toch sterk dat je erg afhankelijk bent van de instelling en stemming van jouw vriend (en dit staat los van je schrijfstijl, er is ook nog zoiets als 'tussen de regels door'.) en dat vind ik geen gezonde basis om jullie relatie op te bouwen voor de toekomst.
donderdag 21 juni 2007 om 22:22
Je hebt ook helemaal gelijk. Ik was sinds zijn dip alleen maar bezig met hem. En voor die tijd was dat niet het geval. Ik stopte met het denken aan mezelf. Alhoewel ik ook sommige dingen echt niet wilde. Ik wilde geen pauze ( omdat ik het niet zou aankunnen ) en dat is ook niet gebeurd.
Maar verder klopt het helemaal: ik was voor die tijd totaal anders dan de laatste tijd: alleen maar hem ruimte geven en met hem bezig zijn. En nu hoop ik echt dat door middel van praten over onze gevoelens het de richting opgaat naar een gelijkwaardige relatie. En dat we weer normaal met elkaar kunnen omgaan. Begrip voor elkaar en niet alleen voor hem : want ik was het ook erg zat dat ik alleen maar aan hem moest denken. En dat deed ik ook steeds maar weer en steeds maar weer.
Maar je hebt zeker gelijk: sinds zijn dip was ik erg bezig met zijn gevoelens en ik begreep veel dingen niet. Nu we praten hoop ik echt dat het allemaal weer goedkomt.
donderdag 21 juni 2007 om 22:25
Hij was niet de sterke in de relatie en ik ook niet. Het ging een beetje gelijk op. Ik moest sinds zijn dip de sterke zijn. En dat brak me op.
Zijn dip heeft met andere zaken te maken en eigenlijk niets met onze relatie.
Teveel dingen in zijn verleden. Waar ik hem niet mee kan helpen. Wel steunen en er voor hem zijn maar hij moet die problemen zelf oplossen.
donderdag 21 juni 2007 om 22:28
Vorige week. Ik heb ook met de dood van mijn oom erg gezeten met mijn gevoelens. Mijn oom was een vaderfiguur voor hem. Ik moest gaan werken maar thuis wilde ik ook even alleen zijn. En mezelf laten gaan met huilen. Dus ondertussen wilde ik even wat mensen niet zien. Het gaat nu wel wat beter. En ik heb mijn vriendinnen weer gebeld en ze bedankt dat ze mij met rust lieten:P. En ik vond ook het fijn dat mijn vriend mij even liet gaan.
donderdag 21 juni 2007 om 23:02
Dat lijkt me vooral een kwestie van veel praten en eerlijk uitspreken wat belangrijk voor je is, in en buiten de relatie.
Een balans vinden in dingen samen doen en dingen apart van elkaar ondernemen. Afspraken maken over jullie omgang en de invulling van die tijd op een manier waar jullie je beide prettig bij vinden.
Maar ook je eigen grenzen leren kennen en een gezond evenwicht bij jezelf ontwikkelen (autonomie).
Ik heb recent een goed boekje gelezen dat wellicht heel veel vragen van je kan beantwoorden. Het heet: Stappen naar een goede relatie van Paul Ferrini. Denk dat hier best veel aan zou kunnen hebben.
Succes meis!
woensdag 27 juni 2007 om 02:13
quote: Karen322 reageerde
Maar ik heb toch nog een vraagje: hoe krijg je een nieuw evenwicht ? Vooral na zo een dip periode ?
Dat lijkt me vooral een kwestie van veel praten en eerlijk uitspreken wat belangrijk voor je is, in en buiten de relatie.
Een balans vinden in dingen samen doen en dingen apart van elkaar ondernemen. Afspraken maken over jullie omgang en de invulling van die tijd op een manier waar jullie je beide prettig bij vinden.Daar zijn we nu mee bezig. En dat voelt goed aan.
Maar ook je eigen grenzen leren kennen en een gezond evenwicht bij jezelf ontwikkelen (autonomie).Je bedoelt zeker buiten het werken en sociale contacten. Ik moet wel zeggen dat ik afgelopen jaren teveel bezig heb gehouden met werk en sociale contacten. Waardoor ik mijn vriend erg vanzelfsprekend zag . Als iemand die toch voor mij klaarstond.
Ik heb recent een goed boekje gelezen dat wellicht heel veel vragen van je kan beantwoorden. Het heet: Stappen naar een goede relatie van Paul Ferrini. Denk dat hier best veel aan zou kunnen hebben.
Succes meis!
Bedankt Reina
Het gaat erg goed nu. Eindelijk alles besproken. Heerlijk om nu ook te weten hoe het allemaal zit. Vandaag weer een gesprek van drie uren gehad. Ook over leuke dingen. Elkaar verteld waarom we elkaar zo leuk vinden. Echt leuk om te horen. Morgen zie ik hem en ik heb er echt zin in. Ik heb zelfs zoiets dat ik een middag vrij neem om mezelf voor te bereiden op een avondje samen met hem. Ik heb er echt zin in.
