
Pats, Boem, Klaar.

vrijdag 7 maart 2008 om 17:00
Na één keer met elkaar gechat te hebben belden we met elkaar. Dat klikte zo enorm goed dat het uren voortduurde. De volgende dag doodmoe natuurlijk, maar het voelde wel oké. Dezelfde dag nog afgesproken wat te gaan drinken. Ik wilde bewust niet te lang wachten, want ik weet hoe groot de teleurstelling kan zijn en dat was me al te vaak gebeurd!
Die avond was erg gezellig, leuk. Ik vond hem slim, aantrekkelijk, grappig en kon haast niet bedenken wat ik níet leuk aan hem vond. Het klopte gewoon aardig met 't plaatje dat ik in korte tijd al van heb had gevormd.
We zoenden en hij bleef bij mij 'snachts, omdat het al laat was, hij niet naast de deur woont en omdat we geen afscheid konden nemen.
De nacht was fijn, meer dan zoenen is er niet gebeurd. Hij zei me zo leuk te vinden en voor mij gold hetzelfde. Het voelde op de één of andere manier gewoon goed. Zoals het moest zijn. Niet te vergelijken met andere dates die ik heb gehad.
De volgende ochtend weer (met moeite) afscheid genomen. Heb me de hele dag fantastisch gevoeld en we hebben elkaar nog gesmst. Zelfs 'savonds nog op de chat waar hij wederom nog steeds heel positief was en zei dat ie me z.s.m weer wilde zien.
Echter, ik wees zijn voorstel af en kon nog geen nieuwe datum noemen. Vraag me niet waarom, maar ik wilde niet meteen 'toegeven' ofzo, terwijl mijn gevoel wel anders zei.
Gevolg: ik heb sindsdien niks meer gehoord en hij heeft niet op een sms van me gereageerd.
Ik voel me vreselijk. Want ik heb geen antwoord. Snap er niks van! Ineens is het klaar voor mijn gevoel en ik weet niet waaróm. Het voelde zo goed en hij bevestigde dit, maar wat er nu gebeurt is totaal niet wat ik verwachtte.
Ik kan zelfs niet meer op mijn gevoel vertrouwen. Dat is zo erg..
Die avond was erg gezellig, leuk. Ik vond hem slim, aantrekkelijk, grappig en kon haast niet bedenken wat ik níet leuk aan hem vond. Het klopte gewoon aardig met 't plaatje dat ik in korte tijd al van heb had gevormd.
We zoenden en hij bleef bij mij 'snachts, omdat het al laat was, hij niet naast de deur woont en omdat we geen afscheid konden nemen.
De nacht was fijn, meer dan zoenen is er niet gebeurd. Hij zei me zo leuk te vinden en voor mij gold hetzelfde. Het voelde op de één of andere manier gewoon goed. Zoals het moest zijn. Niet te vergelijken met andere dates die ik heb gehad.
De volgende ochtend weer (met moeite) afscheid genomen. Heb me de hele dag fantastisch gevoeld en we hebben elkaar nog gesmst. Zelfs 'savonds nog op de chat waar hij wederom nog steeds heel positief was en zei dat ie me z.s.m weer wilde zien.
Echter, ik wees zijn voorstel af en kon nog geen nieuwe datum noemen. Vraag me niet waarom, maar ik wilde niet meteen 'toegeven' ofzo, terwijl mijn gevoel wel anders zei.
Gevolg: ik heb sindsdien niks meer gehoord en hij heeft niet op een sms van me gereageerd.
Ik voel me vreselijk. Want ik heb geen antwoord. Snap er niks van! Ineens is het klaar voor mijn gevoel en ik weet niet waaróm. Het voelde zo goed en hij bevestigde dit, maar wat er nu gebeurt is totaal niet wat ik verwachtte.
Ik kan zelfs niet meer op mijn gevoel vertrouwen. Dat is zo erg..

zondag 9 maart 2008 om 12:18

zondag 9 maart 2008 om 16:53
Ja kan me voorstellen Hop, dat je er op den duur gewoon echt klaar mee bent als er al steeds zulke negatieve periodes zijn. Dan ben je voor jezelf misschien al wat meer bezig met afsluiten he.
Het ging vandaag wel oké met me. Merk dat mijn ideaalbeeld van deze jongen nu meer plaatsmaakt voor een realistischer beeld; namelijk dat het een beetje zijn probleem is door zich zo op te stellen. En niet de mijne.
Die rebound heb ik wel nodig, dus ik ga maar eens wat hengeltjes uitgooien denk ik
Het ging vandaag wel oké met me. Merk dat mijn ideaalbeeld van deze jongen nu meer plaatsmaakt voor een realistischer beeld; namelijk dat het een beetje zijn probleem is door zich zo op te stellen. En niet de mijne.
Die rebound heb ik wel nodig, dus ik ga maar eens wat hengeltjes uitgooien denk ik
zondag 9 maart 2008 om 19:50

zondag 9 maart 2008 om 20:53

