Relaties
alle pijlers
Plotseling na 15 jaar vlak voor bruiloft verlaten
zondag 16 april 2023 om 13:08
Een aantal maanden geleden voelde ik me nog dolgelukkig en dacht ik alles te hebben. Ik ging trouwen met de liefde van mijn leven, we hadden een mooi huis en allebei een goede baan waar we veel plezier aan beleefden. We waren al 15 jaar samen en ik was dol op hem. Onze bruiloft die in juni plaats zou vinden was al bijna helemaal geregeld, de “save the dates” hebben we in december op de post gedaan, en we hadden besproken dat we erna wilden proberen kinderen te krijgen.
10 weken geleden heeft hij onze relatie plotseling verbroken. Ik zag het totaal niet aankomen. We hebben eigenlijk nooit echt ruzie gehad (nog steeds niet) en heeft nooit eerder aangegeven dat hij blijkbaar ongelukkig was. Ineens kreeg ik te horen dat hij vindt dat we niet bij elkaar passen en al 10 jaar (van de 15 die we samen waren) met dat gevoel heeft rondgelopen. Hij heeft me ten huwelijk gevraagd omdat hij dacht dat hij me daar gelukkig mee maakte (dat was ook zo, al had ik de hoop op een aanzoek al bijna opgegeven).
Hij wil een vrijer leven leiden, had het gevoel dat hij vanalles heeft gemist in het leven en hij wilde niets meer missen. Hij wil eigenlijk geen kinderen; het liefst met 40 jaar met pensioen; ons nieuwbouwhuis dat we 5 jaar geleden hebben gekocht vindt hij te burgerlijk en is voor hem blijkbaar nooit meer dan een investering geweest; het liefst zou hij ergens verhuizen naar een grote villa in het middle of nowhere. Ik was compleet in de war, dacht dat we alles hadden samen en aan een toekomst aan het bouwen waren. Hij heeft nooit eerder wat gezegd…
Ik was compleet in shock, heb hem gesmeekt onze relatie nog een kans te geven. Onze 15 jaar niet zomaar ineens weg te gooien. In relatietherapie te gaan, of een pauze te nemen. Daar was geen ruimte meer voor in zijn hoofd zei hij. Therapie was niet nodig, want voor hem was alles nu helder en een pauze nemen kon niet, want dat betekende dat hij mij beloofde dat we weer bij elkaar zouden komen en dat kon hij niet.
Ik heb 15 jaar een kans gehad zei hij, en hij heeft geprobeerd het te laten werken maar dat is niet gelukt. Ik ben de meest conventionele vrouw die hij kent die gewone dingen wilt in het leven, dingen die hij mij niet kan geven. Hij voelt zich niet gewoon, maar had gehoopt dat als hij mij gelukkig kon maken met “gewone dingen” als een huis, trouwen, kinderen, hij zich uiteindelijk ook normaal en dus gelukkig zou gaan voelen. Maar hij is erachter gekomen dat hij zo niet in elkaar steekt en die dingen niet kan. Hij heeft al zo lang hiermee rond gelopen en heeft uiteindelijk een knoop voor zichzelf doorgehakt.
Op mijn vraag waarom hij nooit eerder wat heeft gezegd, nooit eerder heeft uitgesproken wat hem dwars zat, maar juist het tegenovergestelde heeft gedaan door mij ten huwelijk te vragen en nog tot vlak voor de breuk intensief een bruiloft met mij te plannen, gaf hij aan dat de bruiloft nooit belangrijk is geweest voor hem. Alleen het grote besluit dat hij moest nemen was van belang, en zo lang hij dat nog niet had genomen kon hij mij moeilijk vragen alles even “on hold te zetten”. Hij had al die jaren niets gezegd omdat hij mij niet onnodig ongelukkig wilde maken – hij dacht dat hij er zelf wel uit zou kunnen komen in zijn hoofd. Ik was altijd de veilige optie voor hem geweest. Onze relatie betekende voor hem eigenlijk niet veel meer dan elkaar zekerheid bieden, maar het was gewoon niet meer genoeg voor hem. Ik heb hem gevraagd of er een ander was, dat ontkende hij.
Ik heb hem gevraagd waarom hij dit 10 jaar heeft laten doorlopen terwijl hij blijkbaar vond dat we niet bij elkaar pasten en hij wist dat ik een kinderwens had (en ik dacht dat we die samen hadden). Ik kreeg te horen dat hij me nu juist nog een kans daarvoor gaf. Als we samen waren gebleven en geen kinderen hadden gekregen, dan was ik ongelukkig geworden en dan was dat “zijn schuld geweest”. Als ik nu geen kinderen meer krijg, dan zou dat mijn eigen “schuld” zijn. Ik vroeg hem of hij zich realiseerde dat ik dit jaar 35 word (we zijn beiden lang op onze carrière gericht geweest, maar ik heb het regelmatig ook gehad over mijn biologische klok). Of hij serieus dacht dat ik nu zomaar ineens een relatie met een ander zou kunnen beginnen om kinderen te krijgen. Dat ik dacht dat het lang zou duren voordat ik ooit over hem heen zou komen en me ooit voor een andere man zou kunnen opstellen. En dat als dat lukt nog maar moet blijken of ik dan nog tijdig een voldoende stabiele relatie zou kunnen krijgen met iemand om überhaupt weer aan kinderen te kunnen denken. Hij beet me toen dat dat tegenwoordig onzin is en hij diverse vrouwelijke collega’s heeft die op hun 40e nog kinderen hebben gekregen.
Ik was compleet van slag en gebroken. Hij heeft de relatie verbroken op de avond toen ik terugkwam van een dienstreis van 4 dagen in het buitenland. Mijn beste vriendinnetje heeft mij de volgende dag opgehaald en ik ben twee weken bij mijn ouders thuis gebleven. Aan het alarmsysteem van ons huis (dat ik via mijn telefoon kon raadplegen) zag ik opeens dat hij al die tijd ook niet thuis was. Toen ik hem daarmee confronteerde, kreeg ik te horen dat hij 3 dagen na onze breuk met zijn secretaresse in bed is gedoken en daar nooit meer is weggegaan.
Ik voelde me vreselijk toen ik dat hoorde, heb gevraagd hoe lang het al gaande was. Kreeg te horen van hem dat hij al eerder had gezegd dat er geen ander was toen we samen waren en dat was niet gelogen. Hij had een zuiver besluit voor zichzelf genomen en wist niet dat hij iets met zijn secretaresse zou gaan krijgen. Die relatie is “gewoon” zo gelopen, hij kon niet in ons huis zijn en moest ergens verblijven. Een aantal maanden geleden is hij blijkbaar met haar in gesprek geraakt toen ze een breakdown had gehad op kantoor omdat haar ex was vreemd gegaan. Hij is er toen achter gekomen dat ze heel veel gemeen hebben, dat ze exact dezelfde interesses heeft als hem, en dat ze net zo’n moeilijke jeugd heeft gehad als hij zelf. Mij heeft hij daar ook alles over verteld, maar bij haar had hij voor het eerst het gevoel met iemand te kunnen praten die het écht begreep omdat ze hetzelfde heeft meegemaakt. Hij kon bij haar terecht na onze breuk, ze had maar een slaapkamer dus hij moest wel in haar bed slapen, en van het een kwam het ander, het ging allemaal sneller dat hij had bedoeld. Nu meent hij dat zij zijn soulmate is en de vrouwelijke versie van zichzelf.
Zijn ouders en broer hebben van mij moeten horen dat hij bij haar is ingetrokken. Hij heeft hun niets verteld. Überhaupt heeft zijn vader via mij moeten vernemen dat onze relatie over is. Hij heeft ook niets meer van zich laten horen aan onze beste gezamenlijke vriend die we kennen sinds onze studie. Mijn moeder heeft hem 2 dagen na onze breuk een appje gestuurd waarin zei dat hij als een zoon voor haar was, hem gevraagd wat er was gebeurd tussen ons en dat de deur altijd voor hem open zou staan als hij wilde praten. Daar heeft hij nooit meer op gereageerd. Het is alsof hij iedereen die mogelijk wat zegt wat hij niet wil horen op afstand heeft geplaatst.
Na de eerste paar weken dat we geen contact hadden, heeft hij me boos geappt hoe zijn vader erbij kwam dat ik hem had verlaten voor zijn secretaresse. Ik moest geen onzin verkopen. Ik heb hem gezegd dat ik zijn vader na de breuk heb verteld dat we uit elkaar waren, en hem twee weken later ook heb laten weten dat ik erachter was gekomen dat hij bij een andere vrouw zat. Dat zijn vader (en overigens iedereen in onze omgeving) dan de conclusie trekt dat hij me voor haar heeft verlaten is niet zo vreemd. Hij werd ontzettend kwaad toen ik dat zei. Zijn moeder is vreemdgegaan met een collega en heeft zijn vader vroeger plotseling van de een op de andere dag voor die collega verlaten. Hij heeft mij altijd gezegd dat hij zoiets nooit zou kunnen doen, en meent ook dat hij dit netjes heeft gedaan. Hij heeft namelijk niet met haar geslapen tijdens onze relatie. Toen ik zei dat er ook zoiets bestaat als emotioneel vreemdgaan kreeg ik geen reactie.
We zijn nu ruim 10 weken verder maar ik kan nog altijd moeilijk bevatten wat er is gebeurd. Ik ben verdrietig dat ik de man van mijn leven blijkbaar niet gelukkig heb gemaakt/heb kunnen houden. Ik blijf me afvragen wat ik verkeerd heb gedaan. Onze hele relatie lang heb ik hem voor mijn gevoel niets dan liefde gegeven, alles voor hem gedaan, altijd alles geregeld (hij kon behoorlijk gemakzuchtig zijn). Ik voel me helemaal gebroken en eenzaam. Ik mis mijn grote liefde en mijn beste vriend.
Van de een op andere dag is mijn hele wereld op zijn kop komen te staan. Al mijn hoop, dromen en wensen voor de toekomst zijn verdwenen. Enkele dagen na de breuk heeft hij alles voor onze bruiloft geannuleerd. Ik heb nu een bruidsjurk en trouwringen die ik nooit zal kunnen dragen en niet meer kan retourneren. Ik voel me dwaas dat ik ooit gedacht heb te zullen trouwen en kinderen met hem te zullen krijgen. Het was heel moeilijk om aan iedereen te moeten vertellen dat de bruiloft niet door gaat. Niemand zag het aankomen, maar ik voel me naief dat ik dit zelf ook niet door heb gehad.
Mensen zeggen me dat ik blij moet zijn dat het nog op tijd voor de bruiloft is gebeurd. Als hij haar niet eerder had ontmoet was de bruiloft ongetwijfeld wel door gegaan en hadden we later nog grotere problemen gehad als er wel kinderen waren geweest. Ik ben er zelf eigenlijk ook van overtuigd dat hij de bruiloft gewoon had laten doorgaan als hij niet verliefd was geworden. Waarschijnlijk hebben ze gelijk dat ik nu beter af ben, maar het doet niet minder pijn. Ik kan me maar moeilijk focussen op het werk. Ik doe krampachtige pogingen om het leven weer op te pakken, maar het doet zó ontzettend veel pijn. Ik hoop dat ik snel weer in staat ben om weer een toekomst voor mezelf te zien. Ik vraag me af of er iemand is die ook zoiets heeft meegemaakt. Alle tips om hier uit te komen zijn meer dan welkom....
10 weken geleden heeft hij onze relatie plotseling verbroken. Ik zag het totaal niet aankomen. We hebben eigenlijk nooit echt ruzie gehad (nog steeds niet) en heeft nooit eerder aangegeven dat hij blijkbaar ongelukkig was. Ineens kreeg ik te horen dat hij vindt dat we niet bij elkaar passen en al 10 jaar (van de 15 die we samen waren) met dat gevoel heeft rondgelopen. Hij heeft me ten huwelijk gevraagd omdat hij dacht dat hij me daar gelukkig mee maakte (dat was ook zo, al had ik de hoop op een aanzoek al bijna opgegeven).
Hij wil een vrijer leven leiden, had het gevoel dat hij vanalles heeft gemist in het leven en hij wilde niets meer missen. Hij wil eigenlijk geen kinderen; het liefst met 40 jaar met pensioen; ons nieuwbouwhuis dat we 5 jaar geleden hebben gekocht vindt hij te burgerlijk en is voor hem blijkbaar nooit meer dan een investering geweest; het liefst zou hij ergens verhuizen naar een grote villa in het middle of nowhere. Ik was compleet in de war, dacht dat we alles hadden samen en aan een toekomst aan het bouwen waren. Hij heeft nooit eerder wat gezegd…
Ik was compleet in shock, heb hem gesmeekt onze relatie nog een kans te geven. Onze 15 jaar niet zomaar ineens weg te gooien. In relatietherapie te gaan, of een pauze te nemen. Daar was geen ruimte meer voor in zijn hoofd zei hij. Therapie was niet nodig, want voor hem was alles nu helder en een pauze nemen kon niet, want dat betekende dat hij mij beloofde dat we weer bij elkaar zouden komen en dat kon hij niet.
Ik heb 15 jaar een kans gehad zei hij, en hij heeft geprobeerd het te laten werken maar dat is niet gelukt. Ik ben de meest conventionele vrouw die hij kent die gewone dingen wilt in het leven, dingen die hij mij niet kan geven. Hij voelt zich niet gewoon, maar had gehoopt dat als hij mij gelukkig kon maken met “gewone dingen” als een huis, trouwen, kinderen, hij zich uiteindelijk ook normaal en dus gelukkig zou gaan voelen. Maar hij is erachter gekomen dat hij zo niet in elkaar steekt en die dingen niet kan. Hij heeft al zo lang hiermee rond gelopen en heeft uiteindelijk een knoop voor zichzelf doorgehakt.
Op mijn vraag waarom hij nooit eerder wat heeft gezegd, nooit eerder heeft uitgesproken wat hem dwars zat, maar juist het tegenovergestelde heeft gedaan door mij ten huwelijk te vragen en nog tot vlak voor de breuk intensief een bruiloft met mij te plannen, gaf hij aan dat de bruiloft nooit belangrijk is geweest voor hem. Alleen het grote besluit dat hij moest nemen was van belang, en zo lang hij dat nog niet had genomen kon hij mij moeilijk vragen alles even “on hold te zetten”. Hij had al die jaren niets gezegd omdat hij mij niet onnodig ongelukkig wilde maken – hij dacht dat hij er zelf wel uit zou kunnen komen in zijn hoofd. Ik was altijd de veilige optie voor hem geweest. Onze relatie betekende voor hem eigenlijk niet veel meer dan elkaar zekerheid bieden, maar het was gewoon niet meer genoeg voor hem. Ik heb hem gevraagd of er een ander was, dat ontkende hij.
Ik heb hem gevraagd waarom hij dit 10 jaar heeft laten doorlopen terwijl hij blijkbaar vond dat we niet bij elkaar pasten en hij wist dat ik een kinderwens had (en ik dacht dat we die samen hadden). Ik kreeg te horen dat hij me nu juist nog een kans daarvoor gaf. Als we samen waren gebleven en geen kinderen hadden gekregen, dan was ik ongelukkig geworden en dan was dat “zijn schuld geweest”. Als ik nu geen kinderen meer krijg, dan zou dat mijn eigen “schuld” zijn. Ik vroeg hem of hij zich realiseerde dat ik dit jaar 35 word (we zijn beiden lang op onze carrière gericht geweest, maar ik heb het regelmatig ook gehad over mijn biologische klok). Of hij serieus dacht dat ik nu zomaar ineens een relatie met een ander zou kunnen beginnen om kinderen te krijgen. Dat ik dacht dat het lang zou duren voordat ik ooit over hem heen zou komen en me ooit voor een andere man zou kunnen opstellen. En dat als dat lukt nog maar moet blijken of ik dan nog tijdig een voldoende stabiele relatie zou kunnen krijgen met iemand om überhaupt weer aan kinderen te kunnen denken. Hij beet me toen dat dat tegenwoordig onzin is en hij diverse vrouwelijke collega’s heeft die op hun 40e nog kinderen hebben gekregen.
Ik was compleet van slag en gebroken. Hij heeft de relatie verbroken op de avond toen ik terugkwam van een dienstreis van 4 dagen in het buitenland. Mijn beste vriendinnetje heeft mij de volgende dag opgehaald en ik ben twee weken bij mijn ouders thuis gebleven. Aan het alarmsysteem van ons huis (dat ik via mijn telefoon kon raadplegen) zag ik opeens dat hij al die tijd ook niet thuis was. Toen ik hem daarmee confronteerde, kreeg ik te horen dat hij 3 dagen na onze breuk met zijn secretaresse in bed is gedoken en daar nooit meer is weggegaan.
Ik voelde me vreselijk toen ik dat hoorde, heb gevraagd hoe lang het al gaande was. Kreeg te horen van hem dat hij al eerder had gezegd dat er geen ander was toen we samen waren en dat was niet gelogen. Hij had een zuiver besluit voor zichzelf genomen en wist niet dat hij iets met zijn secretaresse zou gaan krijgen. Die relatie is “gewoon” zo gelopen, hij kon niet in ons huis zijn en moest ergens verblijven. Een aantal maanden geleden is hij blijkbaar met haar in gesprek geraakt toen ze een breakdown had gehad op kantoor omdat haar ex was vreemd gegaan. Hij is er toen achter gekomen dat ze heel veel gemeen hebben, dat ze exact dezelfde interesses heeft als hem, en dat ze net zo’n moeilijke jeugd heeft gehad als hij zelf. Mij heeft hij daar ook alles over verteld, maar bij haar had hij voor het eerst het gevoel met iemand te kunnen praten die het écht begreep omdat ze hetzelfde heeft meegemaakt. Hij kon bij haar terecht na onze breuk, ze had maar een slaapkamer dus hij moest wel in haar bed slapen, en van het een kwam het ander, het ging allemaal sneller dat hij had bedoeld. Nu meent hij dat zij zijn soulmate is en de vrouwelijke versie van zichzelf.
Zijn ouders en broer hebben van mij moeten horen dat hij bij haar is ingetrokken. Hij heeft hun niets verteld. Überhaupt heeft zijn vader via mij moeten vernemen dat onze relatie over is. Hij heeft ook niets meer van zich laten horen aan onze beste gezamenlijke vriend die we kennen sinds onze studie. Mijn moeder heeft hem 2 dagen na onze breuk een appje gestuurd waarin zei dat hij als een zoon voor haar was, hem gevraagd wat er was gebeurd tussen ons en dat de deur altijd voor hem open zou staan als hij wilde praten. Daar heeft hij nooit meer op gereageerd. Het is alsof hij iedereen die mogelijk wat zegt wat hij niet wil horen op afstand heeft geplaatst.
Na de eerste paar weken dat we geen contact hadden, heeft hij me boos geappt hoe zijn vader erbij kwam dat ik hem had verlaten voor zijn secretaresse. Ik moest geen onzin verkopen. Ik heb hem gezegd dat ik zijn vader na de breuk heb verteld dat we uit elkaar waren, en hem twee weken later ook heb laten weten dat ik erachter was gekomen dat hij bij een andere vrouw zat. Dat zijn vader (en overigens iedereen in onze omgeving) dan de conclusie trekt dat hij me voor haar heeft verlaten is niet zo vreemd. Hij werd ontzettend kwaad toen ik dat zei. Zijn moeder is vreemdgegaan met een collega en heeft zijn vader vroeger plotseling van de een op de andere dag voor die collega verlaten. Hij heeft mij altijd gezegd dat hij zoiets nooit zou kunnen doen, en meent ook dat hij dit netjes heeft gedaan. Hij heeft namelijk niet met haar geslapen tijdens onze relatie. Toen ik zei dat er ook zoiets bestaat als emotioneel vreemdgaan kreeg ik geen reactie.
We zijn nu ruim 10 weken verder maar ik kan nog altijd moeilijk bevatten wat er is gebeurd. Ik ben verdrietig dat ik de man van mijn leven blijkbaar niet gelukkig heb gemaakt/heb kunnen houden. Ik blijf me afvragen wat ik verkeerd heb gedaan. Onze hele relatie lang heb ik hem voor mijn gevoel niets dan liefde gegeven, alles voor hem gedaan, altijd alles geregeld (hij kon behoorlijk gemakzuchtig zijn). Ik voel me helemaal gebroken en eenzaam. Ik mis mijn grote liefde en mijn beste vriend.
Van de een op andere dag is mijn hele wereld op zijn kop komen te staan. Al mijn hoop, dromen en wensen voor de toekomst zijn verdwenen. Enkele dagen na de breuk heeft hij alles voor onze bruiloft geannuleerd. Ik heb nu een bruidsjurk en trouwringen die ik nooit zal kunnen dragen en niet meer kan retourneren. Ik voel me dwaas dat ik ooit gedacht heb te zullen trouwen en kinderen met hem te zullen krijgen. Het was heel moeilijk om aan iedereen te moeten vertellen dat de bruiloft niet door gaat. Niemand zag het aankomen, maar ik voel me naief dat ik dit zelf ook niet door heb gehad.
Mensen zeggen me dat ik blij moet zijn dat het nog op tijd voor de bruiloft is gebeurd. Als hij haar niet eerder had ontmoet was de bruiloft ongetwijfeld wel door gegaan en hadden we later nog grotere problemen gehad als er wel kinderen waren geweest. Ik ben er zelf eigenlijk ook van overtuigd dat hij de bruiloft gewoon had laten doorgaan als hij niet verliefd was geworden. Waarschijnlijk hebben ze gelijk dat ik nu beter af ben, maar het doet niet minder pijn. Ik kan me maar moeilijk focussen op het werk. Ik doe krampachtige pogingen om het leven weer op te pakken, maar het doet zó ontzettend veel pijn. Ik hoop dat ik snel weer in staat ben om weer een toekomst voor mezelf te zien. Ik vraag me af of er iemand is die ook zoiets heeft meegemaakt. Alle tips om hier uit te komen zijn meer dan welkom....
dinsdag 18 april 2023 om 08:56
Dit. En TO's geld staat niet eens op een spaarrekening te verdampen, zij heeft er vakanties en een auto van betaald. Allemaal dingen die leuk en nuttig zijn, maar die geen rendement opleveren. Dat geld is dus weg. En als zij ex straks moet uitkopen, zal ze hem deze extra inleg alsnog moeten vergoeden. Zo betaalt ze dus dubbel. Nogmaals, hij heeft het allemaal goed geregeld voor zichzelf.Miek_ schreef: ↑18-04-2023 08:34Hij probeert het om te draaien en de schuld bij jou neer te leggen. Nee het is niet normaal dat jij meer betaalde omdat hij meer eigen geld in het huis heeft gestoken. Zoiets leg je vast bij de notaris en hierdoor heeft hij een hogere rendement op het huis en verdampt zijn geld niet op de spaarrekening. Trap er niet in, hij heeft jou hierin helemaal geen gunst verleend. Hij manipuleert je.
dinsdag 18 april 2023 om 09:54
Ach meid, wat een lul is het! En hij heeft je nooit als gelijkwaardig behandeld als ik zo lees dat hij toch regelmatig even moest laten blijken dat 'hij' (zijn vader....) meer in het huis had gestoken dan jij. EN dat jij hem zogenaamd hebt weerhouden om snel rijk te worden met die huizen-sjoemel.
Nee hoor, jij hebt het verstandig aangepakt! Laat je niet gek maken.
En ik denk dat je misschien moet overwegen om een advocaat te nemen. Ik weet dat jullie niet getrouwd zijn, maar wellicht wel een samenlevingsovereenkomst?
Sowieso moet er het e.e.a. verdeeld worden en ik zie hem niet heel erg coulant of zelfs maar eerlijk jouw kant op kijken.
Zorg voor jezelf.
Jij komt er wel. Deze man heb jij niet nodig, maar ik snap heel goed dat gevoel soms niet meewerkt daaraan.
Geen jezelf de kans om te rouwen om wat het had kunnen zijn. Maar wat het is, is niet zo mooi als je dacht misschien.
Nee hoor, jij hebt het verstandig aangepakt! Laat je niet gek maken.
En ik denk dat je misschien moet overwegen om een advocaat te nemen. Ik weet dat jullie niet getrouwd zijn, maar wellicht wel een samenlevingsovereenkomst?
Sowieso moet er het e.e.a. verdeeld worden en ik zie hem niet heel erg coulant of zelfs maar eerlijk jouw kant op kijken.
Zorg voor jezelf.
Jij komt er wel. Deze man heb jij niet nodig, maar ik snap heel goed dat gevoel soms niet meewerkt daaraan.
Geen jezelf de kans om te rouwen om wat het had kunnen zijn. Maar wat het is, is niet zo mooi als je dacht misschien.
dinsdag 18 april 2023 om 10:09
Lang niet alle reacties gelezen.
Ben stomverbaasd dat er dit soort mensen bestaan. Hoe kan je 15 jaar lang iemand msbruiken en dan ook nog diegene de schuld geven?
TO, vast al door iemand gezegd: schakel een advocaat in. Hij wijt zijn late cancellation van jullie relatie aan onkunde van zijn zijde. Regel dan jullie "scheiding" op een professionele wijze door een deskundige in te schakelen van jouw zijde. Alles wat hij vanaf nu wil bespreekt hij maar met je deskundige aka je advocaat. Die laat zich nl niet afleiden door emoties.
Verder dit alles is niet jouw schuld. Als je partner zo'n karakter heeft dan heb je geen vijanden nodig.
Ik hoop dat zijn liefje van nu goed oplet, want dit moet voor haar toch een gigantische rode vlag zijn. Hoe kan je je inlaten met iemand die 15 jaar toneelspelen volhoudt?
Zijn geld zit in het huis, maar als er vanaf jouw rekening alleen de lopende variabele kosten af zijn gegaan, dan kan je wel aanspraak maken op een deel van het geld dat in het huis zit lijkt mij.
Ben stomverbaasd dat er dit soort mensen bestaan. Hoe kan je 15 jaar lang iemand msbruiken en dan ook nog diegene de schuld geven?
TO, vast al door iemand gezegd: schakel een advocaat in. Hij wijt zijn late cancellation van jullie relatie aan onkunde van zijn zijde. Regel dan jullie "scheiding" op een professionele wijze door een deskundige in te schakelen van jouw zijde. Alles wat hij vanaf nu wil bespreekt hij maar met je deskundige aka je advocaat. Die laat zich nl niet afleiden door emoties.
Verder dit alles is niet jouw schuld. Als je partner zo'n karakter heeft dan heb je geen vijanden nodig.
Ik hoop dat zijn liefje van nu goed oplet, want dit moet voor haar toch een gigantische rode vlag zijn. Hoe kan je je inlaten met iemand die 15 jaar toneelspelen volhoudt?
Zijn geld zit in het huis, maar als er vanaf jouw rekening alleen de lopende variabele kosten af zijn gegaan, dan kan je wel aanspraak maken op een deel van het geld dat in het huis zit lijkt mij.
Je reactie zegt meer over jou dan over mij....
dinsdag 18 april 2023 om 10:10
Je ex is wel heel egoïstisch. Heeft hij narcistische trekjes?
Dat gaat niet goed aflopen met zijn nieuwe vriendin.
Ik weet dat je dit op dit moment niet wil horen: Jij hebt de kans gekregen om nog wel een goede man en vader voor je kinderen te vinden in je leven.
Dat gaat niet goed aflopen met zijn nieuwe vriendin.
Ik weet dat je dit op dit moment niet wil horen: Jij hebt de kans gekregen om nog wel een goede man en vader voor je kinderen te vinden in je leven.
I was reminded that my bloodtype is B positive.
dinsdag 18 april 2023 om 10:12
Ik zou je adviseren om de zakelijke kant niet onderling of met een mediator te regelen maar er een jurist bij te betrekken, al was het maar om afspraken te toetsen voordat je ze ondertekent. Alles wat je nu vertelt, wijst erop dat jouw ex je manipuleert en niet het beste met jou voor heeft. Wees alert en voorzichtig en pas heel goed op je eigen belangen. Ik denk dat je met dat financiële verhaal door je eigen morele kompas goed weggekomen bent. Maar aan hem zal het dus niet liggen.
dinsdag 18 april 2023 om 13:46
dinsdag 18 april 2023 om 14:27
Ik heb niet alle reacties gelezen maar bij de eerste alinea's van jouw verhaal dacht ik: meneer heeft een ander en is verliefd. Ik heb nog nooit een man gekend die z'n vrouw heeft verlaten zonder dat er een ander in het spel was.
Het is kut met peren en het is geen fijne man, dat staat vast! Mannen (en vrouwen) die vreemd gaan zijn niet leuk... punt!
TO, ik wens je alle sterkte en het advies is om de tijd te nemen. Tijd heelt alle wonden. In de tussentijd probeer je voor jezelf wat zaken op een rij te krijgen en dit zo goed mogelijk voor jezelf op te lossen. Hoe moeilijk het ook klinkt,,,, ga er zakelijk in staan en probeer er het beste voor jezelf uit te halen.
Het is kut met peren en het is geen fijne man, dat staat vast! Mannen (en vrouwen) die vreemd gaan zijn niet leuk... punt!
TO, ik wens je alle sterkte en het advies is om de tijd te nemen. Tijd heelt alle wonden. In de tussentijd probeer je voor jezelf wat zaken op een rij te krijgen en dit zo goed mogelijk voor jezelf op te lossen. Hoe moeilijk het ook klinkt,,,, ga er zakelijk in staan en probeer er het beste voor jezelf uit te halen.
dinsdag 18 april 2023 om 16:10
Hopelijk is die eigen inbreng in de woning niet vastgelegd. Zou de makkelijkste manier zijn om toch wat van de betaling van vakanties en auto terug te zien. Verzamel alle papieren en zoek een advocaat.
Heel veel sterkte. Je klinkt als een leuke, verstandige dame die haar zaken op orde heeft. Ooit kun je hier om lachen ook al denk je nu van niet.
Heel veel sterkte. Je klinkt als een leuke, verstandige dame die haar zaken op orde heeft. Ooit kun je hier om lachen ook al denk je nu van niet.
dinsdag 18 april 2023 om 18:06
Lieve, lieve TO, hier kan jij NIKS aan doen, dit ligt totaal buiten jouw macht, dus niet aan jezelf twijfelen. Je hebt, achteraf gezien, een jarenlange relatie gehad met een gigantische lul en wat hem nog duizend keer een grotere lul maakt is dat hij gewoon met een ander er vandoor is gegaan. Ik zou niet weten waar je woont, maar ik zou je gewoon op sleeptouw willen nemen voor een knuffel en wat afleiding. Dit kom je niet zomaar te boven. Ik heb echt met je te doen. Zoek aub iemand bij wie je nu je verhaal kwijt kunt, de huisarts of een praktijkondersteuner. Dit heeft heel veel tijd nodig om te verwerken. Het is makkelijk gezegd, beter nu dan als er kinderen waren geweest, maar in jouw geval had je misschien toch liever nog een kind eraan over gehouden! Wat een lul zeg! Ik kan alleen maar zeggen: zoek iemand waarmee je kunt praten en nog beter: boek alsjeblieft binnen een week een verre vakantie, huil daar de ogen uit je kop, maar geloof me, het zal je goed doen om hier heel sterk uit te komen. Ik wens je heel veel kracht toe!
dinsdag 18 april 2023 om 18:22
Gelukkig zie ik dat je hulp hebt gezocht. Wat een eikel en ik zal veel mensen over me heen krijgen maar een vent die geen auto kan rijden is geen vent. Wat een kneus. Haal goed alle afrekeningen van de vakanties naar boven, hij heeft jou genoeg genaaid. Wat een narcist, want dat is hij als je het mij vraagt. Veel sterkte nogmaals. Wat een lul.
dinsdag 18 april 2023 om 18:55
Stel me een soort Sywert voor. Zich in de handen wrijvend hoe gillend rijk hij gaat worden van die huizendeal. Want een aantal cursusjes FIRE gedaan of een boekje of twee erover gelezen en nu ook vrij en financieel onafhankelijk wil zijn. Met pensioen op zijn veertigste inderdaad. En woest en wild wil leven dan. Vooral niet burgerlijk.
Neem inderdaad een advocaat in de arm om de zakelijke kant van deze relatie goed en zonder emoties af te ronden.
Neem inderdaad een advocaat in de arm om de zakelijke kant van deze relatie goed en zonder emoties af te ronden.
Everything you see I owe to spaghetti!
dinsdag 18 april 2023 om 21:10
Jemig wat erg!Plies schreef: ↑18-04-2023 00:20Hij had een grotere eigen inbreng in het huis dan mij. Hij had meer spaargeld dan mij, maar ook een grote gift voor de aankoop van het huis van zijn vader gekregen. Met name over dat laatste heb ik soms best ingezeten. Ben altijd iemand geweest die graag financieel onafhankelijk is. Ik heb ook het spaargeld dat ik had in het huis gestoken, maar zo'n grote bijdrage als hem heb ik niet kunnen leveren aan het huis en zeker niet in 1 keer. Ik heb gedacht dat goed te maken door allerlei andere dingen te bekostigen, zoals alle verzekeringen en spullen voor het huis e.d. Ik heb ook de auto gekocht en alle daaraan verbonden kosten (wegenbelasting, verzekering, onderhoud, benzine etc). Met de vakanties heb ik wel eens gevraagd wat terug te betalen, en dan zei hij dat hij dat best wilde doen maar dat ik niet moest vergeten dat hij meer voor het huis betaald had. Dat was ook zo dacht ik dan, ik moet niet zo moeilijk doen. Tegelijkertijd zei hij ook dat het niet zoveel uitmaakte wie wat betaalde, zijn geld was mijn geld en andersom want we zouden toch altijd samen blijven. Achteraf zeker stom van me geweest, zijn geld zit in de stenen...
Hadden jullie dan niets vastgelegd over zijn grotere bijdrage in het huis? Hij speelt alles heel erg naar zijn voordeel uit en heeft zo te lezen weinig moreel besef. Na elke post van jou ben ik minder verbaasd dat hij zijn vertrek zo heeft aangepakt als hij gedaan heeft.
Ik snap dat het anders voelt maar serieus: wat fijn dat je van hem af bent.
Het is zoals het is
dinsdag 18 april 2023 om 21:35
dinsdag 18 april 2023 om 22:25
Ja, die is er wel al hebben we die afspraken als ik die achteraf zo lees in de praktijk niet toegepast. Zoals gezamenlijk de lasten dragen voor aan het huis verbonden kosten en verzekeringen…s-a-r-kast schreef: ↑18-04-2023 09:54Ik weet dat jullie niet getrouwd zijn, maar wellicht wel een samenlevingsovereenkomst?
plies wijzigde dit bericht op 18-04-2023 22:30
2.51% gewijzigd
dinsdag 18 april 2023 om 22:29
Nee dat was wel de bedoeling, maar we hebben die verdeling van wie hoeveel eigen inbreng heeft gehad nooit vastgelegd. Eigendomsakte is 50/50. Inboedel ook.Isditechtwaar schreef: ↑18-04-2023 16:10Hopelijk is die eigen inbreng in de woning niet vastgelegd. Zou de makkelijkste manier zijn om toch wat van de betaling van vakanties en auto terug te zien. Verzamel alle papieren en zoek een advocaat.
dinsdag 18 april 2023 om 22:51
Deskundigen hebben me gezegd dat zijn gedrag in ieder geval onvolwassen is, maar er ook tekenen zijn die duiden op een (verborgen) narcistische persoonlijkheidsstoornis al zal ik dat nooit met zekerheid kunnen weten want zoiets vereist een diagnose - die hij nooit zal laten stellen want hij heeft alles “helder” in zijn hoofd.aardbeitje8 schreef: ↑18-04-2023 10:10Je ex is wel heel egoïstisch. Heeft hij narcistische trekjes?
Dat gaat niet goed aflopen met zijn nieuwe vriendin.
Ik heb hem bijv. gevraagd waarom hij zegt hier 10 jaar mee te hebben gelopen, wat toen anders was. Hij zegt ik tijdens onze studie (waar we elkaar hebben ontmoet) alle tijd voor hem had en we alles samen deden. Toen ik 10 jaar geleden ging werken hadden we opeens alleen maar avonden samen en weekenden. En die weekenden moest hij vaak ook nog delen met andere dingen (voor het huishouden, boodschappen doen etc) en andere mensen (afspraken met familie en vrienden etc). Misschien daarom nu zijn keus voor de secretaresse die hij 24/7 ziet….?
Men zegt dat kinderen in zijn hoofd waarschijnlijk de genadeklap voor hem zouden zijn geweest voor wat betreft zich het centrum van aandacht willen voelen. En dat hij zichzelf wijsmaakt dat hij houdt van de vrouwelijke versie van zichzelf, maar dit een teken zou kunnen zijn dat hij alleen van zichzelf kan houden. Maar dat de secretaresse in ieder geval een uitvlucht is die waarschijnlijk niet lang stand zal houden. (Ik weet niet of het zo is, stiekem hoop ik dat wel - niet zozeer om hem weer terug te krijgen maar wel dat hij een x flink tegen een muur loopt).
Onze gezamenlijke beste vriend (die ik heb leren kennen via hem) denkt nu achteraf ook dat hij wel narcistische trekken heeft (kon soms arrogant zijn of wat neerbuigend doen richting anderen, weinig empathie tonen).
dinsdag 18 april 2023 om 23:00
Ik voel me achteraf ontzettend dom dat ik zo naief ben geweest, zeker ook als ik veel van de reacties lees. Ik ben een gestudeerde vrouw, maar ik weet niet hoe ik dit dan heb kunnen laten gebeuren.Isditechtwaar schreef: ↑18-04-2023 16:10Hopelijk is die eigen inbreng in de woning niet vastgelegd. Zou de makkelijkste manier zijn om toch wat van de betaling van vakanties en auto terug te zien. Verzamel alle papieren en zoek een advocaat.
Heel veel sterkte. Je klinkt als een leuke, verstandige dame die haar zaken op orde heeft. Ooit kun je hier om lachen ook al denk je nu van niet.
dinsdag 18 april 2023 om 23:12
Het boeit niet meer welke trekjes hij vertoont, het blijft een weggewaaid dakraam van de eerste orde en of dat nou komt door kenmerk a of b, zonde van jouw tijd om daarover te piekeren.
Een man die het niet aankan dat hij niet het middelpunt van het universum blijkt te zijn, is geen leuke man. Ik hoop dat je dat snel inziet to, dat je hem beter kwijt kan zijn dan rijk, al helemaal als het over vaderschap gaat.
Laat hem een eind aanrotzooien met zijn liefje. De sleur komt vanzelf als zij gaat mopperen over zijn gore sokken naast de wasmand en er wel erg vaak spruitjes op haar menu staan.
In de tussentijd kun jij mooi een plan maken voor jouw toekomst.
Een man die het niet aankan dat hij niet het middelpunt van het universum blijkt te zijn, is geen leuke man. Ik hoop dat je dat snel inziet to, dat je hem beter kwijt kan zijn dan rijk, al helemaal als het over vaderschap gaat.
Laat hem een eind aanrotzooien met zijn liefje. De sleur komt vanzelf als zij gaat mopperen over zijn gore sokken naast de wasmand en er wel erg vaak spruitjes op haar menu staan.
In de tussentijd kun jij mooi een plan maken voor jouw toekomst.
woensdag 19 april 2023 om 00:40
Je had geen enkele reden of aanleiding om aan zijn intenties of woorden te twijfelen, het feit dat je hem dus geloofde en vertrouwde maakt je niet naïef. Natuurlijk lijken subtiele signalen, die je destijds logischerwijs niet gezien/opgemerkt hebt, nu ineens grote niet te missen waarschuwingsborden met lichtsignalen, maar dat is met de kennis van nu.
In de context van dat moment waren het hele subtiele dingen die je makkelijk weg kon redeneren, je had immers geen enkele reden om hem te wantrouwen of aan zijn intenties te twijfelen.
woensdag 19 april 2023 om 00:53
woensdag 19 april 2023 om 01:00
Dit ja. Fraai is het niet van mezelf maar ik zou in staat zijn om binnen 24 uur zijn spullen in vuilniszakken te dumpen in de voortuin van de secretaresse. Succes ermeeWissewis schreef: ↑16-04-2023 16:57Die secretaresse weet dan wel wat ze krijgt.
Een idioot met een midlife-crisis die je 10 jaar voor de gek kan houden dat jij de ideale partner bent.
Dat hij een idioot is kan je niets aan doen.
Maar als hij zich zo gedraagt zou ik hem terugpakken op het enige waar het nog te pakken is, namelijk in zijn portefeuille.
Als dat huis verkocht moet worden gaat hij maar 2 x verhuiskosten én de kosten van de notaris betalen.
En die inboedel gaat natuurlijk tot op de cent in 2. (En liefst nog zou ik zelf zoveel mogelijk meenemen.)
En midlifecrisis is geen excuus
woensdag 19 april 2023 om 08:48
Zo herkenbaar jij deugt niet meer je bent altijd al zo fout geweest. En meneer was echt het allerbeste wat je is overkomen. Dit is om zijn onzekerheid over alles te verbergen en van natrappen wordt de ego weer wat meer opgepompt.
Neem een advocaat en snij alle banden door. En troost je echt wees blij dat er geen kinderen zijn. Anders had je kind daar het weekend naar toe gemoeten met zijn nieuwe vriendin. En hij blijft niet bij haar dus er gaan er nog heel wat volgen. En ondertussen was jij alleenstaande moeder en stond je overal alleen voor. Hij zal uit frustratie over een paar jaar de boel laten klappen om je te zieken om geen kinder alimentatie te hoeven betalen als je weer opnieuw gelukkig was geworden met een ander. Dit zijn echt alleen maar rode vlaggen op rode vlag. Ik beloof je dat hij over een paar maanden weer contact op neemt. En dan ga je over je nek bij het idee met hem een uur te moeten door brengen. Echt dit soort mannen volgt altijd een zelfde patroon. Jij verdient echt zoveel meer. En dat ga je krijgen ook.
Neem een advocaat en snij alle banden door. En troost je echt wees blij dat er geen kinderen zijn. Anders had je kind daar het weekend naar toe gemoeten met zijn nieuwe vriendin. En hij blijft niet bij haar dus er gaan er nog heel wat volgen. En ondertussen was jij alleenstaande moeder en stond je overal alleen voor. Hij zal uit frustratie over een paar jaar de boel laten klappen om je te zieken om geen kinder alimentatie te hoeven betalen als je weer opnieuw gelukkig was geworden met een ander. Dit zijn echt alleen maar rode vlaggen op rode vlag. Ik beloof je dat hij over een paar maanden weer contact op neemt. En dan ga je over je nek bij het idee met hem een uur te moeten door brengen. Echt dit soort mannen volgt altijd een zelfde patroon. Jij verdient echt zoveel meer. En dat ga je krijgen ook.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
