Relaties
alle pijlers
Proberen met je zelf gelukkig te zijn maar soms...
zondag 23 september 2007 om 11:23
merk ik dat ik in sommige situatie's gezien wil worden. Dat ik hoop echte contacten op te kunnen doen. Dat als een leuke man mij ziet, ik mij bewust van hem word en hij op de achtergrond blijft, ik dan ook naar hem blijf uitkijken.
Dat vind ik eigenlijk wanhopig.
Omdat ik er naar streef om het met mezelf te genieten van hier en nu. Zonder verwachtingen te hebben. Zonder te hopen dat ik misschien ooit een leuk iemand tegen te komen.
Tegelijkertijd denk ik dan 'Ach, Sam, dit is zo normaal. Ik ben ook een vrouw met haar gedachten en gevoelens. Het lukt mij ook niet altijd om gewoon relaxt ER te ZIJN.'
Ik ben benieuwd hoe andere single vrouwen van ongeveer mijn leeftijd (34 jaar) dit ervaren?
Dat vind ik eigenlijk wanhopig.
Omdat ik er naar streef om het met mezelf te genieten van hier en nu. Zonder verwachtingen te hebben. Zonder te hopen dat ik misschien ooit een leuk iemand tegen te komen.
Tegelijkertijd denk ik dan 'Ach, Sam, dit is zo normaal. Ik ben ook een vrouw met haar gedachten en gevoelens. Het lukt mij ook niet altijd om gewoon relaxt ER te ZIJN.'
Ik ben benieuwd hoe andere single vrouwen van ongeveer mijn leeftijd (34 jaar) dit ervaren?
I am Spaaartaaacus.
zondag 23 september 2007 om 11:55
Beste Sam,
Ik ben niet single dus ik kan je helaas niet helpen met recente eigen ervaringen. Wel vraag ik me af waarom jij er naar streeft zonder verwachtingen te leven. Omdat je niet met een eventuele teleurstelling kunt dealen? Lieve schat, wat is het leven zonder hoop en verwachtingen? Die geven toch zeker kleur aan het leven? Waarom zo streng voor jezelf?
Ik ben niet single dus ik kan je helaas niet helpen met recente eigen ervaringen. Wel vraag ik me af waarom jij er naar streeft zonder verwachtingen te leven. Omdat je niet met een eventuele teleurstelling kunt dealen? Lieve schat, wat is het leven zonder hoop en verwachtingen? Die geven toch zeker kleur aan het leven? Waarom zo streng voor jezelf?
zondag 23 september 2007 om 12:04
Hoi Wulles,
Ja, ik ben te streng voor mezelf. Ik ben bang om toch desperate over te komen of dat toe te staan.Om te snel onder de indruk te zijn van een man dat laat blijken mij leuk te vinden (maar zelf gebonden is) en als ik hem ook leuk vind (wat niet snel gebeurt) hij dan in mijn hoofd blijft.
Om bang te zijn dat het mij niet lukt in mijn eentje innerlijke rust te vinden, wat ik wel graag zou willen.
Ik heb therapie gehad en dat was zeker heel verhelderend voor mij. Ik ben er mee gestopt omdat ik voor mijzelf helder weet waar ik tegen aan loop. Omdat mijn therapeute en ik vinden dat ik wel verder kan rooien in mijn eentje en Ik het idee heb dat ik mijn 'geestelijke bagage' een plekje heb gegeven.
'Het zoeken' blijf ik wel voelen.
Soms lees ik op het forum reacties van andere (single, meestal ook wat oudere) vrouwen dat ze zich goed voelen in hun eentje. Dat een relatie een aanvulling is in plaats van invulling. Daar bewonder ik hen dan weer om en ik zou dat graag ook naar willen streven. Maar misschien verkijk ik mij er ook op en kennen ze deze dingen ook weer. Dat zou ik willen horen.
Ik denk dat het niet zo zeer te maken heeft met het single-zijn maar dat mensen met een relatie dit ook kennen...?
Bedankt voor je reactie.
Ja, ik ben te streng voor mezelf. Ik ben bang om toch desperate over te komen of dat toe te staan.Om te snel onder de indruk te zijn van een man dat laat blijken mij leuk te vinden (maar zelf gebonden is) en als ik hem ook leuk vind (wat niet snel gebeurt) hij dan in mijn hoofd blijft.
Om bang te zijn dat het mij niet lukt in mijn eentje innerlijke rust te vinden, wat ik wel graag zou willen.
Ik heb therapie gehad en dat was zeker heel verhelderend voor mij. Ik ben er mee gestopt omdat ik voor mijzelf helder weet waar ik tegen aan loop. Omdat mijn therapeute en ik vinden dat ik wel verder kan rooien in mijn eentje en Ik het idee heb dat ik mijn 'geestelijke bagage' een plekje heb gegeven.
'Het zoeken' blijf ik wel voelen.
Soms lees ik op het forum reacties van andere (single, meestal ook wat oudere) vrouwen dat ze zich goed voelen in hun eentje. Dat een relatie een aanvulling is in plaats van invulling. Daar bewonder ik hen dan weer om en ik zou dat graag ook naar willen streven. Maar misschien verkijk ik mij er ook op en kennen ze deze dingen ook weer. Dat zou ik willen horen.
Ik denk dat het niet zo zeer te maken heeft met het single-zijn maar dat mensen met een relatie dit ook kennen...?
Bedankt voor je reactie.
anoniem_44588 wijzigde dit bericht op 23-09-2007 12:07
Reden: spellingsfouten en enkele verbeteringen
Reden: spellingsfouten en enkele verbeteringen
% gewijzigd
I am Spaaartaaacus.
zondag 23 september 2007 om 12:15
Als er mensen zijn die ervoor kiezen alleen te blijven dan is dat natuurlijk prima. Ik denk dat een grote groep singles helemaal niet zo gelukkig is met die situatie. Waarom anders zouden er zoveel datingsites, contactadvertenties en relatiebemiddelingsbureaus zijn? Laten we beginnen om vast te stellen dat je niet de enige bent die diep in zijn of haar hart gewoon een leuke relatie wil. Ik kan je verzekeren dat ik, wanneer ik alleen zou komen te staan, binnen afzienbare tijd weer actief zou zoeken naar een leuke vent. Gewoon, omdat ik gelukkiger ben ik een goede relatie dan ik ooit als single zou kunnen zijn. Als mij dat wanhopig maakt in de ogen van anderen, dan zij het maar zo. Trouwens, waarom zou je wel openlijk mogen streven naar een fijn huis, een prettige baan en een leuke vriendenkring? Dat maakt je toch ook niet tot een wanhopige en zielige persoon?
zondag 23 september 2007 om 12:20
Sam,
Heeft dit niet veel meer te maken met jezelf accepteren zoals je bent? Ieder mens is anders, de ene 'single' geeft makkelijker invulling aan een eigen leven zonder partner, dan de ander. Waarom moet jij dat van jezelf ook perse kunnen?
En zoals je zelf al schrijft heeft dit misschien niet zo met het single zijn te maken, maar gewoon met hoe je van het 'nu' kunt genieten zonder het eigenlijk anders te willen?
Heeft dit niet veel meer te maken met jezelf accepteren zoals je bent? Ieder mens is anders, de ene 'single' geeft makkelijker invulling aan een eigen leven zonder partner, dan de ander. Waarom moet jij dat van jezelf ook perse kunnen?
En zoals je zelf al schrijft heeft dit misschien niet zo met het single zijn te maken, maar gewoon met hoe je van het 'nu' kunt genieten zonder het eigenlijk anders te willen?
zondag 23 september 2007 om 12:21
Omdat ik graag wil proberen nu gelukkig te zijn en dit niet wil ophangen aan een leuke relatie. Omdat ik niet zoveel zin heb om te zoeken naar een leuke man. Ik liever wil dat het mij overkomt. Zo niet, dan ook goed.
Maar een ding heb je wel gelijk. Dat is het toestaan dat ik het wel graag wil. Dat ik er niet bang voor hoef te zijn om mij wanhopig en zielig te voelen. Dat mag.
En daar heb ik weer moeite mee.
Maar een ding heb je wel gelijk. Dat is het toestaan dat ik het wel graag wil. Dat ik er niet bang voor hoef te zijn om mij wanhopig en zielig te voelen. Dat mag.
En daar heb ik weer moeite mee.
I am Spaaartaaacus.
zondag 23 september 2007 om 12:25
Hoi Ukkie,
Je legt je vinger inderdaad op de zere plek. Ik moet het goed kunnen vinden met mezelf. Ik moet het geluk uit mezelf halen. Ik wil het niet ophangen aan anderen of aan een relatie.
Ik denk dat ik nog niet lief genoeg voor mezelf ben. Dat ik mezelf nog eigenlijk niet accepteer en ik vraag mij af hoe ik dat wel kan.
Streng zijn voor jezelf, inderdaad. Lastig. Hoe kan ik dat ombuigen naar een positief invulling aan mijn eigen leven?
Of moet ik dat gewoon proberen los te laten? Te voelen wat ik voel zonder er een naam aan te geven?
Je legt je vinger inderdaad op de zere plek. Ik moet het goed kunnen vinden met mezelf. Ik moet het geluk uit mezelf halen. Ik wil het niet ophangen aan anderen of aan een relatie.
Ik denk dat ik nog niet lief genoeg voor mezelf ben. Dat ik mezelf nog eigenlijk niet accepteer en ik vraag mij af hoe ik dat wel kan.
Streng zijn voor jezelf, inderdaad. Lastig. Hoe kan ik dat ombuigen naar een positief invulling aan mijn eigen leven?
Of moet ik dat gewoon proberen los te laten? Te voelen wat ik voel zonder er een naam aan te geven?
I am Spaaartaaacus.
zondag 23 september 2007 om 12:32
Lief zijn voor jezelf is jezelf toe te staan om te voelen wat je voelt, jezelf niet meteen stom te vinden als je je verdrietig voelt en naar iemand verlangt.. Lief zijn voor jezelf is ook je rust pakken als je die nodig hebt, voor mij bijvoorbeeld een avond uitgebreid badderen of op de bank kruipen met een boek.. of zoals vandaag een dagje dat ik helemaal niks hoef, het huis schoonmaak, een beetje loop te forummen, muziek luisteren..
Lief zijn voor jezelf is stilstaan bij wat jou gelukkig maak.. Op welke momenten geniet je van het leven, waar word je blij van? Zoek die momenten op! (en die hoeven echt niet samen te hangen met het gezelschap/bevestiging van bepaald manspersoon)
En beseffen dat ieder mens zijn blije en minder blije momenten kent. De minder blije momenten koppel je misschien voor je gevoel snel aan het geen partner hebben?
Lief zijn voor jezelf is stilstaan bij wat jou gelukkig maak.. Op welke momenten geniet je van het leven, waar word je blij van? Zoek die momenten op! (en die hoeven echt niet samen te hangen met het gezelschap/bevestiging van bepaald manspersoon)
En beseffen dat ieder mens zijn blije en minder blije momenten kent. De minder blije momenten koppel je misschien voor je gevoel snel aan het geen partner hebben?
zondag 23 september 2007 om 12:38
Ja, inderdaad. De minder blije momenten of de momenten waarop ik mij alleen voel koppel ik inderdaad aan het feit dat ik ook echt alleen ben. Dan lijkt het idee van een relatie mij meer aantrekkelijk. Dan denk ik ook dat ik niet meer alleen ben.
Gek, als ik een tijdje alleen dingen aan het ondernemen ben of gewoon mijn leven leid, voel ik mij heel sterk. Heb ik het gevoel dat het oke zo is.
Maar kom ik in een situatie terecht waar ik stellen tegenkom die niet zo lekker in hun vel zitten met elkaar, waar ik mannen ontmoet die mij proberen te 'versieren', waar ik zo af en toe een man ontmoet waar ik wel een klik mee voel (tot nu toe gebonden mannen waar ik niets mee doe), dan voel ik mij alleen. Ga ik mij bang voelen dat ik toch desperate overkom en ben.
Is dit situatie weer voorbij, dan heb ik het idee dat ik mezelf weer bij elkaar moet opvegen en kan ik 'de hele wereld' weer aan in mijn eentje.
Herkenbaar?
Gek, als ik een tijdje alleen dingen aan het ondernemen ben of gewoon mijn leven leid, voel ik mij heel sterk. Heb ik het gevoel dat het oke zo is.
Maar kom ik in een situatie terecht waar ik stellen tegenkom die niet zo lekker in hun vel zitten met elkaar, waar ik mannen ontmoet die mij proberen te 'versieren', waar ik zo af en toe een man ontmoet waar ik wel een klik mee voel (tot nu toe gebonden mannen waar ik niets mee doe), dan voel ik mij alleen. Ga ik mij bang voelen dat ik toch desperate overkom en ben.
Is dit situatie weer voorbij, dan heb ik het idee dat ik mezelf weer bij elkaar moet opvegen en kan ik 'de hele wereld' weer aan in mijn eentje.
Herkenbaar?
anoniem_44588 wijzigde dit bericht op 23-09-2007 12:40
Reden: correct Nederlands, lastig hoor.
Reden: correct Nederlands, lastig hoor.
% gewijzigd
I am Spaaartaaacus.
zondag 23 september 2007 om 12:53
Heb je er ook over nagedacht hoe 'alleen' je je in een niet zo fijne relatie kunt voelen (in het geval van die gebonden mannen bijvoorbeeld).. ? Als je het alleen op die 'stel-momenten' hebt valt het toch hartstikke mee? Zoals gezegd lijkt het me heel normaal dat je als je zo'n stel ziet denkt: zou toch fijn zijn om dingen met elkaar te kunnen delen.. , maar het klinkt hier echt niet alsof je nou wanhopig achter die kerels aan gaat lopen om ze te versieren ofzo.. Je zou alleen zelf willen dat het je op die momenten minder doet, klopt dat?
Voor mij verder niet herkenbaar, ik vind het geloof ik enger om echt aan relatie te beginnen en me weer te 'geven'.. (heb soort van beginnende relatie..), erop te vertrouwen dat ik ook steun bij hem kan krijgen, terwijl ik juist al best een tijdje dat uit mezelf haal. Maar herken wel het worstelen met bepaalde gevoelens/gedachten in je hoofd die je wel anders zou willen, vandaar dat ik reageerde.
Voor mij verder niet herkenbaar, ik vind het geloof ik enger om echt aan relatie te beginnen en me weer te 'geven'.. (heb soort van beginnende relatie..), erop te vertrouwen dat ik ook steun bij hem kan krijgen, terwijl ik juist al best een tijdje dat uit mezelf haal. Maar herken wel het worstelen met bepaalde gevoelens/gedachten in je hoofd die je wel anders zou willen, vandaar dat ik reageerde.
zondag 23 september 2007 om 12:58
Ukkie,
Klopt! Ik zou willen dat het mij minder deed. Net ook even in het zonnetje gezeten en het voelt nu al minder heftig. Ik denk dat ik altijd sterk wil zijn en het moeilijk vind om toe te geven dat ik ook zwak mag zijn. Probeer ik er bewust van te zijn.
Ja hoor, ik kan mij voorstellen dat het eng aan voelt, soort van beginnende relatie...![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif)
. Ik zou het ook moeilijk vinden om mij open te stellen voor iemand. Tegelijkertijd hoop ik het wel mee te mogen maken.
Spannend hoor.
Ik ben blij dat je hebt gereageerd. Wat je zegt, zet mij aan het denken / voelen.
Klopt! Ik zou willen dat het mij minder deed. Net ook even in het zonnetje gezeten en het voelt nu al minder heftig. Ik denk dat ik altijd sterk wil zijn en het moeilijk vind om toe te geven dat ik ook zwak mag zijn. Probeer ik er bewust van te zijn.
Ja hoor, ik kan mij voorstellen dat het eng aan voelt, soort van beginnende relatie...
. Ik zou het ook moeilijk vinden om mij open te stellen voor iemand. Tegelijkertijd hoop ik het wel mee te mogen maken.Spannend hoor.
Ik ben blij dat je hebt gereageerd. Wat je zegt, zet mij aan het denken / voelen.
anoniem_44588 wijzigde dit bericht op 23-09-2007 13:00
Reden: hier en daar overbodige woorden uitgehaald
Reden: hier en daar overbodige woorden uitgehaald
% gewijzigd
I am Spaaartaaacus.
zondag 23 september 2007 om 13:12
Dat is precies waar ik ook al een tijd mee worstelde, ik vond altijd maar dat ik sterk moest zijn wat er ook gebeurde.. Maar je mag er af en toe doorheen zitten, van dingen balen, naar een arm om je heen verlangen..
En tja, dat openstellen voor iets nieuws.. ik merk dat ik af en toe nog steeds heel hard op de barricaden ga staan met een soort van 'dan doe ik het wel lekker alleen', eigenlijk uit een soort angst bij voorbaat al wegrennen.. Ik moet hem meer toelaten maar dat vind ik lastig. Komt wel stapje voor stapje. Maar het is wel fijn
Ik ga nu weer verder op het balkon van de zon genieten, kom hier later wel weer eens bijlezen. Fijn dat je wat aan mijn reacties hebt!
zondag 23 september 2007 om 15:08
Terug van het rennen. 
Onderweg ook het een en andere even laten bezinken.
Ik hoop dat ik er wel uit kom want dit is wel iets waar ik elke keer tegen aan loop. Of zou ik te veel verwachten en heb ik al zoveel bereikt en is dit weer een stapje verder?
Ik merk het wel. Ik hoor er alleen weinig over op het forum. Vaker wel over heel andere onderwerpen waar ik juist helemaal niet mee zit.
Bijvoorbeeld; Hem wel smsen of niet, Een belletje, kan dat? Blijven zitten in een niet zo'n leuke relatie, Minnares te zijn, de moeite waard wel of niet.
Dat is voor mij een ver van mijn bed show.
Onderweg ook het een en andere even laten bezinken.
Ik hoop dat ik er wel uit kom want dit is wel iets waar ik elke keer tegen aan loop. Of zou ik te veel verwachten en heb ik al zoveel bereikt en is dit weer een stapje verder?
Ik merk het wel. Ik hoor er alleen weinig over op het forum. Vaker wel over heel andere onderwerpen waar ik juist helemaal niet mee zit.
Bijvoorbeeld; Hem wel smsen of niet, Een belletje, kan dat? Blijven zitten in een niet zo'n leuke relatie, Minnares te zijn, de moeite waard wel of niet.
Dat is voor mij een ver van mijn bed show.
I am Spaaartaaacus.
zondag 23 september 2007 om 16:10
Nou ik begrijp wel wat je bedoelt hoor, ik ben nu ook al weer ff single wil graag tevreden zijn met het leventje wat ik nu leid maar makkelijk is het gewoon niet. Want laten we eerlijk zijn veel dingen zijn gewoon leuker met zijn tweetjes, daarnaast is iedereen in mijn vriendenkring gesetteld wat inhoud dat ik in het weekend toch vaak in me uppie zit want dan is iedereen met het gezinnetje bezig. En ik probeer er ook de voordelen ervan in te zien dat ik lekker me eigen gang kan gaan enzo maar toch. Als ik eerlijk ben denk ik dat ik gelukkiger zou zijn in een relatie hoewel ik dus vind dat die relatie inderdaad een aanvulling moet zijn. Ik heb ook geen zin om op zoek te gaan merk ook aan de ene kant dat ik er niet zo voor open sta omdat ik nog veel met me ex bezig ben. Maar het is in je uppie gewoon lang niet altijd makkelijk en waarom zouden we altijd van die stoere onafhankelijke happy single vrouwen moeten zijn terwijl we het eigenlijk niet zo voelen
zondag 23 september 2007 om 16:16
Oh en ik heb inderdaad ook al een paar keer gehad dat gebonden mannen probeerde me te versieren, ik weet niet wat dat is hoor blijkbaar denken die inderdaad dat elke single vrouw wanhopig is, en ik loop ze dan gewoon voor schut te zetten maar dat vatten ze niet eens, echt een bord voor de kop en das dan wel het voordeel aan single zijn ik heb iig niet zo exemplaar als vriend.
zondag 23 september 2007 om 17:23
Sienna72,
Ik besef eigenlijk ook dat het niet altijd leuk is om alleen te zijn. Tijdens het rennen kwam het besef in mij op dat ik meer relaxter denk te zijn als ik een leuke relatie zou hebben.
Er waren ook momenten (pas nog) dat ik mij tot in mijn porieen zo okee voelde en relaxt om kon gaan met mijn single-zijn. Het gaat duidelijk op en neer.
En soms voelt het ook heel tegenstrijdig aan. Als ik om mij heen kijk, zijn er veel relaties waarvan ik denk 'Mwuah, mij niet gezien'. Of gebonden mannen die geinteresseerd in mij zijn, hen vertrouw ik niet.
Juist omdat ik single ben, flirt ik niet met gebonden mannen. Geen zin in gedoe er om heen. De gebonden man in kwestie keek erg veel naar mij, zocht contact met mij op, toonde interesse in mij. Hij was ook het type dat mij aansprak. Toen ik merkte dat hij al een vriendin had, was mijn interesse al gewekt. Dan moet ik weer mijn best doen om mij voor af te sluiten. Ik snap deze mannen niet. Zou ik nooit doen als ik een vriend had.
Gewoon een beetje om mij heen kijken, beetje oogcontact, beetje oppervlakkig grapjes maken maar that was all.
Ach, misschien ben ik overgevoelig op dat gebied?
Juist omdat het bij mij niet snel overkomt dat ik iemand leuk en interessant vind.
Ik besef eigenlijk ook dat het niet altijd leuk is om alleen te zijn. Tijdens het rennen kwam het besef in mij op dat ik meer relaxter denk te zijn als ik een leuke relatie zou hebben.
Er waren ook momenten (pas nog) dat ik mij tot in mijn porieen zo okee voelde en relaxt om kon gaan met mijn single-zijn. Het gaat duidelijk op en neer.
En soms voelt het ook heel tegenstrijdig aan. Als ik om mij heen kijk, zijn er veel relaties waarvan ik denk 'Mwuah, mij niet gezien'. Of gebonden mannen die geinteresseerd in mij zijn, hen vertrouw ik niet.
Juist omdat ik single ben, flirt ik niet met gebonden mannen. Geen zin in gedoe er om heen. De gebonden man in kwestie keek erg veel naar mij, zocht contact met mij op, toonde interesse in mij. Hij was ook het type dat mij aansprak. Toen ik merkte dat hij al een vriendin had, was mijn interesse al gewekt. Dan moet ik weer mijn best doen om mij voor af te sluiten. Ik snap deze mannen niet. Zou ik nooit doen als ik een vriend had.
Gewoon een beetje om mij heen kijken, beetje oogcontact, beetje oppervlakkig grapjes maken maar that was all.
Ach, misschien ben ik overgevoelig op dat gebied?
Juist omdat het bij mij niet snel overkomt dat ik iemand leuk en interessant vind.
I am Spaaartaaacus.
zondag 23 september 2007 om 17:43
Ik snap dat ook niet hoor, als ik er ook achter kom dat de man in kwestie al een relatie heeft knap ik daar echt op af, snap vrouwen ook niet die daar dus wel in meegaan.
Maar waar ik ook wel is van baal is dat je als single zijnde dus blijkbaar niet mag zeggen dat je niet happy bent, terwijl sommigen in een relatie over echt alles zeiken hij ruimt niet op, hij houd geen rekening met mijn gevoel enz enz als ik hier op het forum sommige dingen lees heb ik echt zoiets van waar gaat het om. Maar als ik dan zeg dat ik niet happy ben en me alleen voel dan moet ik niet zeuren want ik kan toch lekker me eigen gang gaan en ben aan niemand verantwoording schuldig en vooral ik kies er toch zelf voor om single te zijn. Nou dat kies ik dus niet!!
Maar waar ik ook wel is van baal is dat je als single zijnde dus blijkbaar niet mag zeggen dat je niet happy bent, terwijl sommigen in een relatie over echt alles zeiken hij ruimt niet op, hij houd geen rekening met mijn gevoel enz enz als ik hier op het forum sommige dingen lees heb ik echt zoiets van waar gaat het om. Maar als ik dan zeg dat ik niet happy ben en me alleen voel dan moet ik niet zeuren want ik kan toch lekker me eigen gang gaan en ben aan niemand verantwoording schuldig en vooral ik kies er toch zelf voor om single te zijn. Nou dat kies ik dus niet!!
zondag 23 september 2007 om 17:47
Hi,
Sam hoelang ben je nu al vrijgezel dan?
ik nu een maandje ongeveer.........
Maar idd om gelukkig met jezelf te worden heft even zn tijd nodig, ik vind het juist heerlijk nu, de relatie bestond alleen maar uit problemen, dus was alleen maar ellende!
Voel me nu lekker relaxt, hebben wel een weekje nog afgesrpoken vroige week maar ja het was toen echt niet aan geweest, vond het vreselijk................... om af te spreken op een gegeven moment dus heb gezegd laat maar zitten allemaal............
Maar ja ben dus helemaal in mn element!
groetjess
Sam hoelang ben je nu al vrijgezel dan?
ik nu een maandje ongeveer.........
Maar idd om gelukkig met jezelf te worden heft even zn tijd nodig, ik vind het juist heerlijk nu, de relatie bestond alleen maar uit problemen, dus was alleen maar ellende!
Voel me nu lekker relaxt, hebben wel een weekje nog afgesrpoken vroige week maar ja het was toen echt niet aan geweest, vond het vreselijk................... om af te spreken op een gegeven moment dus heb gezegd laat maar zitten allemaal............
Maar ja ben dus helemaal in mn element!
groetjess
