Relaties
alle pijlers
Probleem met m'n vent
zaterdag 22 september 2007 om 19:02
Tja, ik wist even niet hoe ik de titel moest omschrijven, maar ben zo pissed op 't moment dat ik het even van me af moet schrijven.
Ik heb een moeizame relatie. In het begin was het onbeschrijvelijke goed, tot ik er achter kwam dat hij niet eerlijk was geweewst.
Ik was zo slim om er een punt achter te zetten, maar na een paar weken kon ik het niet volhouden en besloten wij er toch voor te gaan.
Het vertrouwen is nooit helemaal teruggekomen.
In het voorjaar was het weer slecht, ik kon hem niet loslaten maar het verleden ook niet.
Het ging slecht met mij, hij moest steeds verantwoorden waar hij was/hoe laat hij bij mij was en ik werd erg boos als dat ca. 15 minuten later was.
Ik kon niet eten, ging zelf in de hyperventilatie en paniekaanvallen.
Dus met pijn in mijn hart weer uitgemaakt.
En je voelt het al aankomen....
Weer ben ik voor hem gevallen.
Pas kon ik hem niet bereiken... had hij zijn telefoon ergens verloren (zegt hij)
dan hier weer een uur te laat etc.
Maar vandaag... hij zou even wat terugbrengen bij een vriend en zeker om 13.00 uur weer terug zijn.
Om 14.30 een sms dat hij nog wat in Noord-Brabant moest halen.
Inmiddels is het 19.00 uur en hij is nog niet thuis.
Hij neemt zijn telefoon niet op en smst niet.
Mijn eerste tranen zijn gevallen.
Ik ben nog nooit afhankelijk geweest van een vent (ik ben 34) en baal ervan dat ik bij hem wel zo ben.
Eigenlijk voel ik er veel voor om zijn spullen hier te pakken en in zijn huis te dumpen.
Maar ja, dat wil ik ook weer niet....
Het komt er geloof ik op neer dat ik niet alleen meer wil zijn.
Ongelofelijk, ik genoot vroeger altijd van avonden alleen.
Pfffff, dit was ff mijn klaagzang.
Groetjes,
Savel
Ik heb een moeizame relatie. In het begin was het onbeschrijvelijke goed, tot ik er achter kwam dat hij niet eerlijk was geweewst.
Ik was zo slim om er een punt achter te zetten, maar na een paar weken kon ik het niet volhouden en besloten wij er toch voor te gaan.
Het vertrouwen is nooit helemaal teruggekomen.
In het voorjaar was het weer slecht, ik kon hem niet loslaten maar het verleden ook niet.
Het ging slecht met mij, hij moest steeds verantwoorden waar hij was/hoe laat hij bij mij was en ik werd erg boos als dat ca. 15 minuten later was.
Ik kon niet eten, ging zelf in de hyperventilatie en paniekaanvallen.
Dus met pijn in mijn hart weer uitgemaakt.
En je voelt het al aankomen....
Weer ben ik voor hem gevallen.
Pas kon ik hem niet bereiken... had hij zijn telefoon ergens verloren (zegt hij)
dan hier weer een uur te laat etc.
Maar vandaag... hij zou even wat terugbrengen bij een vriend en zeker om 13.00 uur weer terug zijn.
Om 14.30 een sms dat hij nog wat in Noord-Brabant moest halen.
Inmiddels is het 19.00 uur en hij is nog niet thuis.
Hij neemt zijn telefoon niet op en smst niet.
Mijn eerste tranen zijn gevallen.
Ik ben nog nooit afhankelijk geweest van een vent (ik ben 34) en baal ervan dat ik bij hem wel zo ben.
Eigenlijk voel ik er veel voor om zijn spullen hier te pakken en in zijn huis te dumpen.
Maar ja, dat wil ik ook weer niet....
Het komt er geloof ik op neer dat ik niet alleen meer wil zijn.
Ongelofelijk, ik genoot vroeger altijd van avonden alleen.
Pfffff, dit was ff mijn klaagzang.
Groetjes,
Savel
zaterdag 22 september 2007 om 19:08
zaterdag 22 september 2007 om 19:08
Lekker makkelijk badmeester. Tuurlijk weet ze wel wat haar te doen staat maar haar gevoel staat het in de weg. Gevoelsmatig wil ze dat alles te verklaren is. En hij zal het ook gerust wel weten te verklaren maar.......vertrouw je vrouwelijke intuitie maar. Kap ermee (zegt zij die post op het forum, hoe zet je hem uit je hoofd....). Nee het is niet leuk om alleen te zijn maar is het dan zo leuk om steeds achterdochtig te zijn?
zaterdag 22 september 2007 om 19:27
Ik weet het ... ik weet het....
Maar het is zo moeilijk.
Het is niet alleen dat ik "bang" ben om alleen te zijn, ik hou erg veel van hem, meestal gaat 't goed en dan is alles fantastisch.
Maar goed.... ik snap mezelf ook niet....
Als dit verhaal dat van een vriendin of zus zou zijn, zou ik ook alleen zeggen: meid heb je niet genoeg gehad, kies voor jezelf.
Maar ja, dan heb je geen gevoel erbij en ik loop om van de gevoelens.
Groetjes,
Savel
Maar het is zo moeilijk.
Het is niet alleen dat ik "bang" ben om alleen te zijn, ik hou erg veel van hem, meestal gaat 't goed en dan is alles fantastisch.
Maar goed.... ik snap mezelf ook niet....
Als dit verhaal dat van een vriendin of zus zou zijn, zou ik ook alleen zeggen: meid heb je niet genoeg gehad, kies voor jezelf.
Maar ja, dan heb je geen gevoel erbij en ik loop om van de gevoelens.
Groetjes,
Savel
zaterdag 22 september 2007 om 19:30
je kan je vriend niet de schuld geven van jou reactie. hoe jij ermee omgaat is jou ding. hij kan er hooguit rekening mee houden door je een beetje op de hoogte te houden van waar hij is en als hij later is dan geplanned, maar je kan hem ALLEEN niet de schuld geven van jou tranen, Daar ben je ook zelf verantwoordelijk voor door hem niet los te kunnen laten en verdrietig te worden op het moment dat hij te laat is bijv.
zaterdag 22 september 2007 om 19:42
Hoezo Savel, spullen in zijn huis dumpen? Uit het raam kiepen lijkt mij voldoende toch! Eeh... " het komt er geloof ik op neer dat ik niet meer alleen wil zijn?" Dus blijf je bij een dergelijke onbetrouwbare hond.... Hoe was het ook alweer? Een ezel... in het algemeen... tomtie drie keer... zelfde steen???
WAKKER WORDEN MUTS!!!! Gooi die vent eruit zeg.. na jaah
zaterdag 22 september 2007 om 19:55
Je bent 34. Je bent het alleen zijn beu. Misschien wil je in de nabije toekomst iets van een gezin gaan opbouwen. Op zijn minst iets vasts als samenwonen of trouwen, misschien zelfs wel kinderen. Hoe stel je je leven met hem voor? Hoe zal het zijn als je straks met hem samenwoont en hij komt opeens een nacht niet thuis? Hoe zul je je voelen als dat niet een keertje gebeurt, maar om de haverklap? Wil je de rest van je leven die onzekerheid?
Stel je voor dat je kinderen met hem krijgt en hij verdwijnt opeens weer voor een tijd. Hoe leg je dat je kinderen uit? Wil je dat ze opgroeien met dezelfde onzekerheid die jij nu steeds voelt?
Kortom: hoe stel je je een toekomst met hem voor? Ik wil niet lullig doen, maar als je kinderen wilt kun je niet te lang meer aanmodderen, en moet je echt een keus maken. 34 is niet oud op de relatiemarkt, een leuke en vooral normale vent is echt nog wel te vinden. Maar als je ooit iets van een gezin wilt, zou ik nu wel beslissen of je dat met deze kerel wilt.
Stel je voor dat je kinderen met hem krijgt en hij verdwijnt opeens weer voor een tijd. Hoe leg je dat je kinderen uit? Wil je dat ze opgroeien met dezelfde onzekerheid die jij nu steeds voelt?
Kortom: hoe stel je je een toekomst met hem voor? Ik wil niet lullig doen, maar als je kinderen wilt kun je niet te lang meer aanmodderen, en moet je echt een keus maken. 34 is niet oud op de relatiemarkt, een leuke en vooral normale vent is echt nog wel te vinden. Maar als je ooit iets van een gezin wilt, zou ik nu wel beslissen of je dat met deze kerel wilt.
zaterdag 22 september 2007 om 20:11
inderdaad ben eens eerlijk als je nu al lich. klachten hebt, wat denk hoe je je in de toekomst zal voelen?? Denk je zelf dat deze man je gelukkig maakt in de toekomst.
Ik denk dat je je zelf eens de vraag moet stellen wat je nodig hebt om afstand van die man te kunnen nemen. Als je de randvoorwaarden hebt gecreeerd is het misschien makkelijk om stand van hem te nemen. HEt vergt een een eerlijke blik vanjezelf naar jezelf toe..... su6 . als je echt wilt dan lukt het jewel
Ik denk dat je je zelf eens de vraag moet stellen wat je nodig hebt om afstand van die man te kunnen nemen. Als je de randvoorwaarden hebt gecreeerd is het misschien makkelijk om stand van hem te nemen. HEt vergt een een eerlijke blik vanjezelf naar jezelf toe..... su6 . als je echt wilt dan lukt het jewel
zaterdag 22 september 2007 om 20:38
Hallo Savel,
Wat moet jij je rot voelen...heb met je te doen en weet hoe het is om afhankelijk te zijn van een man...althans dat denk je...
Ik ben weg gegaan en toen gingen mijn ogen echt open, werd weer mezelf en hoe eng en zwaar ook alleen de vrijheid gaf me zoveel energie.
Kies voor jezelf en wees realistisch...hij heeft gelogen, het is al eerder uit geweest en er verandert niks!
Is ie al terug, iets laten horen inmiddeld??
Greetz!
Wat moet jij je rot voelen...heb met je te doen en weet hoe het is om afhankelijk te zijn van een man...althans dat denk je...
Ik ben weg gegaan en toen gingen mijn ogen echt open, werd weer mezelf en hoe eng en zwaar ook alleen de vrijheid gaf me zoveel energie.
Kies voor jezelf en wees realistisch...hij heeft gelogen, het is al eerder uit geweest en er verandert niks!
Is ie al terug, iets laten horen inmiddeld??
Greetz!
zaterdag 22 september 2007 om 20:56
Hi,
Ik heb dit ook met mijn ex meegemaakt die kende echt geen tijd. Ik ben er wel veel te lang mee doorgegaan, maar ben blij dat ik de stap genomen heb. Het probleem was ook dat als ik op hem zat te "wachten" ook geen zin had om zelf iets leuks te gaan doen, ik zat dan maar te wachten want ik wilde dat hij thuiskwam. De druppel was voor mij, op een zaterdag avond zou hij om 7 uur thuis zijn want we zouden gaan uit eten. Half 8 nog niet thuis, 8 uur niet dus ik begon te bellen, een uur te laat was voor mij al heel normaal geworden. Maar zijn telefoon stond uit en dan word ik helemaal pissed. En ja hoor om half 2 's nachts kwam hij thuis, heel mijn avond naar de klote want dan kan ik echt niet om 9 uur denken okee ik ga wat leuks doen, heb wel een vriendin gebeld en die is me komen halen, ben daar geweest tot 12 uur en toen hij thuis kwam heb ik hem dus meteen eruit gezet, maar meneer kon nergens heeb, ik zeg dan ga je maar weer terug waar je de hele avond bent geweest, hij begin te huilen maar ik heb gelukkig doorgezet en ben er blij om.
Ik heb dit ook met mijn ex meegemaakt die kende echt geen tijd. Ik ben er wel veel te lang mee doorgegaan, maar ben blij dat ik de stap genomen heb. Het probleem was ook dat als ik op hem zat te "wachten" ook geen zin had om zelf iets leuks te gaan doen, ik zat dan maar te wachten want ik wilde dat hij thuiskwam. De druppel was voor mij, op een zaterdag avond zou hij om 7 uur thuis zijn want we zouden gaan uit eten. Half 8 nog niet thuis, 8 uur niet dus ik begon te bellen, een uur te laat was voor mij al heel normaal geworden. Maar zijn telefoon stond uit en dan word ik helemaal pissed. En ja hoor om half 2 's nachts kwam hij thuis, heel mijn avond naar de klote want dan kan ik echt niet om 9 uur denken okee ik ga wat leuks doen, heb wel een vriendin gebeld en die is me komen halen, ben daar geweest tot 12 uur en toen hij thuis kwam heb ik hem dus meteen eruit gezet, maar meneer kon nergens heeb, ik zeg dan ga je maar weer terug waar je de hele avond bent geweest, hij begin te huilen maar ik heb gelukkig doorgezet en ben er blij om.
zaterdag 22 september 2007 om 21:17
@Lalein: Ik geef ook ook zeker niet alle schuld, ben ook boos op mezelf. Er is toch een gezegd: hoe je ze went heb je ze!!! Ik zal zeker de topic die jij bedoelt lezen.
@Meds: denk je hem te kennen dan? Wat wil je weten?
@ Onderdezon: ik heb al een kind uit een vorige relatie en verder geen kinderwens en helemaal niet in zo'n situatie.
@Maartbaby: hij kwam om 19.50 binnenlopen en hij is zijn telefoon weer ergens verloren. Yeah right.
Verder niet met hem gepraat, totaal geen zin in.
Vandaag geen actie, mijn kind was blij dat hij er was en kan dus nu geen uitgooi aktie doen.
Het klinkt raar, maar ik hoop echt binnenkort hiervan verlost te zijn.
Want ik weet dat het zo zal voelen op den duur.
Vraag me niet waarom ik nu DE stap nog niet neem.....
Savel
@Meds: denk je hem te kennen dan? Wat wil je weten?
@ Onderdezon: ik heb al een kind uit een vorige relatie en verder geen kinderwens en helemaal niet in zo'n situatie.
@Maartbaby: hij kwam om 19.50 binnenlopen en hij is zijn telefoon weer ergens verloren. Yeah right.
Verder niet met hem gepraat, totaal geen zin in.
Vandaag geen actie, mijn kind was blij dat hij er was en kan dus nu geen uitgooi aktie doen.
Het klinkt raar, maar ik hoop echt binnenkort hiervan verlost te zijn.
Want ik weet dat het zo zal voelen op den duur.
Vraag me niet waarom ik nu DE stap nog niet neem.....
Savel
zaterdag 22 september 2007 om 22:34
Hallo Savel,
DE stap nemen, dat is het he....? Het moeilijkste wat er is, want je bent dan niet alleen een hele berg ellende, zorg, handwringende uren en vertwijfeld nagelbijten kwijt maar ook de man die jou zo gek maakt en die vind je aan een kant een konijn maar je wil hem blijkbaar ook niet kwijt.
Wist je dat je aan drama en ellende verslaafd kunt raken? Zonder is namelijk saai en niet spannend en die spanning, die is verslavend. Voor deze man moet je heel hard je best doen en daar wen je aan. Een man waar je niet je best voor hoeft te doen en die gewoon lief voor je is en niet opzichtig liegt, is lang zo enerverend niet.
De man waar jij van houdt Savel is gewoon zoals hij is. Het is uit geweest, je hebt hem nooit meer vertrouwd en je bent niet gelukkig. Ja, je bent gelukkig als het allemaal gaat zoals jij het graag wil en dan hoop je dat het altijd zo zou kunnen blijven en ben je al bang voor de volgende keer dat het misgaat.
Door die 'glimp van hoe het zou kunnen zijn', blijf jij toch hopen dat alles op een dag goedkomt. Tegen beter weten in want hij is zoals hij is en waarom zou hij veranderen? Voor jou? Misschien moet jij veranderen voor hem en niet meer zo moeilijk en wantrouwend doen. Zo zal hij er tegenaan kijken.
Zodra je vriend weer handelt zoals hij dat zelf wil en daarbij niet in de eerste plaats aan jouw gevoelens denkt slaat bij jou de twijfel weer toe. Bij twijfel niet doen is het gezegde en er zit veel waarheid in. Waarom doe je jezelf pijn? Hij doet je alleen pijn omdat jij hem dat toestaat. Dat lijkt kort door de bocht en toch, goedbeschouwd is het zo klaar als een klontje, je hóeft je helemaal niet zo rot te voelen namelijk door de acties van iemand anders, het enige wat je daaraan moet doen is afstand nemen van hem die je niet kunt vertrouwen (volgens jou).
Weggaan is moeilijk maar zo leven is nog veel moeilijker en je mág gelukkig zijn voordat je doodgaat hoor.
Soms duurt het even voor je dat geluk gevonden hebt en niet iedere partner in je leven is degene met wie je tot het laatst samenblijft. Neem eens wat afstand van je vriend en bekijk je relatie eens nuchter. Lastig maar het kan. Bijvoorbeeld door er hier over te praten.
Hoe leuk is het nog? Hoeveel zin heb jij in deze zenuwslopende momenten en de (volgens jou) suffe leugens of halve waarheden? Wat houdt je bij elkaar? Waar ben je bang voor als je het uitmaakt?
Praat maar hoor, wij denken met je mee....
DE stap nemen, dat is het he....? Het moeilijkste wat er is, want je bent dan niet alleen een hele berg ellende, zorg, handwringende uren en vertwijfeld nagelbijten kwijt maar ook de man die jou zo gek maakt en die vind je aan een kant een konijn maar je wil hem blijkbaar ook niet kwijt.
Wist je dat je aan drama en ellende verslaafd kunt raken? Zonder is namelijk saai en niet spannend en die spanning, die is verslavend. Voor deze man moet je heel hard je best doen en daar wen je aan. Een man waar je niet je best voor hoeft te doen en die gewoon lief voor je is en niet opzichtig liegt, is lang zo enerverend niet.
De man waar jij van houdt Savel is gewoon zoals hij is. Het is uit geweest, je hebt hem nooit meer vertrouwd en je bent niet gelukkig. Ja, je bent gelukkig als het allemaal gaat zoals jij het graag wil en dan hoop je dat het altijd zo zou kunnen blijven en ben je al bang voor de volgende keer dat het misgaat.
Door die 'glimp van hoe het zou kunnen zijn', blijf jij toch hopen dat alles op een dag goedkomt. Tegen beter weten in want hij is zoals hij is en waarom zou hij veranderen? Voor jou? Misschien moet jij veranderen voor hem en niet meer zo moeilijk en wantrouwend doen. Zo zal hij er tegenaan kijken.
Zodra je vriend weer handelt zoals hij dat zelf wil en daarbij niet in de eerste plaats aan jouw gevoelens denkt slaat bij jou de twijfel weer toe. Bij twijfel niet doen is het gezegde en er zit veel waarheid in. Waarom doe je jezelf pijn? Hij doet je alleen pijn omdat jij hem dat toestaat. Dat lijkt kort door de bocht en toch, goedbeschouwd is het zo klaar als een klontje, je hóeft je helemaal niet zo rot te voelen namelijk door de acties van iemand anders, het enige wat je daaraan moet doen is afstand nemen van hem die je niet kunt vertrouwen (volgens jou).
Weggaan is moeilijk maar zo leven is nog veel moeilijker en je mág gelukkig zijn voordat je doodgaat hoor.
Soms duurt het even voor je dat geluk gevonden hebt en niet iedere partner in je leven is degene met wie je tot het laatst samenblijft. Neem eens wat afstand van je vriend en bekijk je relatie eens nuchter. Lastig maar het kan. Bijvoorbeeld door er hier over te praten.
Hoe leuk is het nog? Hoeveel zin heb jij in deze zenuwslopende momenten en de (volgens jou) suffe leugens of halve waarheden? Wat houdt je bij elkaar? Waar ben je bang voor als je het uitmaakt?
Praat maar hoor, wij denken met je mee....
zaterdag 22 september 2007 om 22:45
Hi Eleonora,
waarheid als een koe wat je schrijft,
ik herken mezelf ook niet meer hierin, waar is die zelfstandige stoere meid gebleven.
Ik heb ook een boek liggen (nog niet echt in begonnen) met als titel: Als hij maar gelukkig is.
Dat gaat er ook over dat je (vooral vrouwen) verslaafd kunnen zijn aan een man of aan het drama, zoals jij zegt.
Ik ga nu lekker naar bed, ben het even zat voor vanavond.
In ieder geval bedankt voor jouw reactie!!!
Groetjes,
Savel
waarheid als een koe wat je schrijft,
ik herken mezelf ook niet meer hierin, waar is die zelfstandige stoere meid gebleven.
Ik heb ook een boek liggen (nog niet echt in begonnen) met als titel: Als hij maar gelukkig is.
Dat gaat er ook over dat je (vooral vrouwen) verslaafd kunnen zijn aan een man of aan het drama, zoals jij zegt.
Ik ga nu lekker naar bed, ben het even zat voor vanavond.
In ieder geval bedankt voor jouw reactie!!!
Groetjes,
Savel
zondag 23 september 2007 om 04:14
Hoe reageert je vriend als je met hem over jullie problemen praat? Dat vergat ik net te vragen.......Kunnen jullie uberhaupt goed praten? 'Verstaan' jullie elkaar om het maar zo te zeggen?
Goed hoor, dat boek van Robin Norwood. Dat raden veel forumsters elkaar aan en jij hebt het al liggen. Best verhelderend om te lezen en het verklaart ook veel van jouw (en zijn) gedrag.
Belangrijk is dat je onthoudt dat er aan het eind van jouw afzien en jouw lijden geen pot met goud staat als beloning voor je inspanningen. Je zult je beloning dus écht uit je relatie zelf moeten halen. Er is niet een bonus voor goed partnerschap helaas.
Rust en harmonie, warmte en genegenheid, kamaraadschap, respect en bewondering voor elkaar, het samen/samen gevoel. Dat zijn ingrediënten die je relatie leuk en stabiel maken. Als dat er allemaal niet in zit en het er niet naar uitziet dat het er ooit in gaat zitten dan passen jullie misschien wel niet bij elkaar.
Hou ook die optie open en wees niet bang. Geen relatie hebben is altijd nog beter dan een relatie waarin je op je tenen loopt en niet gelukkig bent. Eenzaam terwijl je met z'n tweeën bent is pas echt alleen.
maandag 24 september 2007 om 15:02
Leo, wat zeg jij toch rake verstandige, maar desondanks lieve dingen soms!
Zoals je weet zat ik tot voor kort nog in hetzelfde dilemma als TO, maar mede door jouw postings (en die van RA en van Dametje27) heb ik toch een definitief einde gemaakt aan die oh zo destructieve relatie. En man, wat voel ik me daar góed bij (tijdelijke dipjes daargelaten, maar die duren vrij kort en zijn niet bepaald frequent) Dus bedankt!
TO, ik las dat je enigszins begonnen bent in "Als hij maar gelukkig is" van Robin Norwoord. Zij heeft nóg een boek geschreven, "Als liefde een obsessie wordt". Ik persoonlijk heb daar meer aan gehad dan aan haar andere boek, omdat dit boek ingaat op het afhankelijk zijn van. En dus ook op hoe je daar van af komt!
Leo heeft gelijk, het is inderdaad een soort verslaving, juist omdat je altijd moeite voor hem moet doen en zijn liefde nooit vanzelfsprekend is. Dat is een klote-cirkel maar je kan 'm doorbreken, echt. Diep in je hart weet je allang hoe de vlag erbij hangt, je moet "alleen nog" (wat klinkt dat toch makkelijk hè) de daad bij het woord durven voegen. Ik wens je heel veel sterkte!
PS Sorry for going off topic, maar ik wilde zo graag Leo ff bedanken: Leo
anoniem_10333 wijzigde dit bericht op 24-09-2007 15:05
Reden: typfouten grrrr
Reden: typfouten grrrr
% gewijzigd
![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif){kind=small}
