radeloos door schuldgevoelens...

Ik weet dat het volgende probleem echt alleen mn eigen schuld is, maar ik wil het eigenlijk toch heel graag kwijt....



Acht jaar geleden leerde ik een jongen kennen, A, we hadden 5 jaar lang een relatie waarin hij altijd onbereikbaar bleef voor me... HIj was nooit oneerlijk maar het was duidelijk dat ik veel meer voor hem voelde. Na 5 jaar kon ik niet meer tegen de onzekerheid en kwam ik mijn huidge vriend tegen. A kreeg spijt en deed ineens ontzettend veel moeite voor me, meer dan hij in 5 jaar bij elkaar had gedaan.....

Ik heb ruim een jaar lang ontzettend in twijfel gezeten, veel gelogen, mijn huidige vriend bedrogen... verschrikkelijk. Na mijn zoveelste leugen heeft A. gezegd niets meer met me te maken te willen, natuurlijk, volkomen begrijpelijk. Mijn huidige vriend heeft me het vergeven en we zijn nu nog steeds samen.



We hebben een ontzettend fijne relatie, wonen nu ruim 1,5 jaar samen, en ik hou zielsveel van hem. Maar ik word nog steeds verteerd door schuldgevoelens, hoe kon ik hun dat allebei aandoen? Ik heb ze destijds allebei zo gekwetst, en ik snap niets van mezelf, dacht echt dat ik dat allemaal nooit zou kunnen doen.... Ook denk ik nog aan A, hoe zou het zijn als....? Als ik dit opschrijf voel ik me onmiddellijk alweer schuldig, en terecht natuurlijk. Als ik nu weer de keuze zou hebben zou ik mijn vriend nooit verlaten, ik hou echt veel van hem.

Ik weet ook dat dit mijn straf is, maar ik weet me echt geen raad met die schuldgevoelens...



Ik denk er over om A weer op te zoeken, ik vind dat ik hem een uitleg verschuldigd ben... denk dat het voor mezelf niet verstandig zou zijn om hem weer te zien, maar is het niet het minste wat ik kan doen, om hem de kans te geven eindelijk nog 1 keer eerlijk met me te praten? Ik heb echt zijn hart gebroken destijds, hij begreep er niets van. Zou hij dit op prijs stellen?





Ik weet het echt niet...

Volgens mij hebben we redelijk in dezelfde situatie gezeten, begrijp echt precies wat je bedoelt. Van de ene leugen komt de andere leugen, en voor je het weet zit je er middenin, en als het uitkomt denk je, jeetje had ik me dat nou niet veeeel eerder kunnen bedenken? Het idee dat je iemand zoveel pijn hebt gedaan...



Spreek je ze nu nog wel eens?

Nizie, ik ga ze zeker lezen, die onderzoeken, ben benieuwd. Hebben zij het jou allebei vergeven? Ik sta soms versteld dat mijn vriend dat jaar achter zich heeft kunnen laten.... ik zou denk ik nog steeds zijn telefoon willen checken, maar hij leest mijn smsjes nooit, zelfs niet als ik vraag aan hem of hij em even voor wil lezen. Misschien kunnen mensen ook meer vergeven dan dat je van tevoren denkt ! Wat is jouw ervaring?



Ik ben idd ook bij een psychologe, iedere keer als ik bij haar geweest ben gaat het eventjes goed, maar al snel zak ik dan weer terug... Er hierover praten helpt ook wel merk ik! Het advies om een brief te schrijven heb ik ook opgevolgd... lekker om alles eventjes van je af te schrijven!

Oja dat scheelt denk ik, dat het iets korter geleden is. Bij mij alweer 3 jaar natuurlijk.... in het begin was het ook moeilijk zijn vertrouwen weer terug te winnen. Het hielp dat ik de andere jongen uit mn telefoonlijst haalde, uit mijn msn-lijst, dan kon hij gewoon achter mijn computer gaan zitten zeg maar. En als ik aan mn vriend vraag of hij even een smsje voor wil lezen (als hij toevallig dichterbij mn telefoon zit en er komt net een sms binnen), weet hij natuurlijk ook meteen dat je niets te verbergen hebt. Zo hebben we er langzaam aan gewerkt. Er zijn nog steeds vaak wel spanningen, als het op tv gaat over vreemdgaan bijv.... Denk dat het bij hem nooit helemaal weggaat... en ik weet dat het schuldgevoel bij mij nooit helemaal verdwijnt...

Maar wel fijn dat jullie weer samen zijn gekomen! Heb jij het wel bij kunnen leggen met die ander?