Relaties
alle pijlers
Realistisch of niet?
donderdag 3 januari 2008 om 18:10
Hallo,
Ik zit al hele lange tijd met het volgende in mijn hoofd en misschien kunnen jullie een andere kijk op het volgende geven..
Ik vraag mij af of ik wel een realistisch/haalbaar beeld heb van een relatie of dat ik te hoge verwachtingen heb?
Ik zou graag een relatie willen waarin we beiden onszelf kunnen zijn, ons op ons gemak voelen bijelkaar, elkaar tegengas geven, goed met elkaar kunnen praten, met elkaar kunnen lachen en gek doen, elkaar accepteren, allebei ons eigen leven hebben, maar ook leuke dingen samen doen en met vrienden, interesse in elkaar, trots zijn op elkaar, blij zijn met elkaar, wederzijdse aantrekkingskracht en respect, verbonden voelen met elkaar, je best doen voor elkaar en voor de relatie.Elkaar niet voor vanzelfsprekend aannemen. Blij zijn met elkaar en dat uiten (ieder op zijn eigen manier)
In een vriend zoek ik eigenschappen als: humor, attent, sociaal, affectief, geinteresseerd zijn, betrouwbaar, eerlijk, intelligent.
Deze waslijst is natuurlijk het ideaalplaatje en vind het een belangrijker dan het ander, maar is zo'n soort relatie mogelijk en zijn zulke mannen er? Of verwacht ik nou teveel?
Begin vorig jaar heb ik er ook al een topic over geopend n.a.v relatie met (nu ex) vriend. Nu open ik een nieuw topic, omdat we elkaar na een half jaar weer tegenkwamen en er van beide kanten nog allerlei gevoel blijkt te zitten, waar ik erg van in de war ben... Het lijkt wel alsof de hele gedachtengang van vorig jaar nu weer opnieuw begint...maar we zijn nu beiden veranderd en dat zet mij aan t denken..zou t nu wel werken tussen ons?
Wie zegt mij dat hij nu wel kan uiten dat hij trots op me is en blij met me is?
Zou t heel fijn vinden om andermans reacties te lezen hierover.
Eva
Ik zit al hele lange tijd met het volgende in mijn hoofd en misschien kunnen jullie een andere kijk op het volgende geven..
Ik vraag mij af of ik wel een realistisch/haalbaar beeld heb van een relatie of dat ik te hoge verwachtingen heb?
Ik zou graag een relatie willen waarin we beiden onszelf kunnen zijn, ons op ons gemak voelen bijelkaar, elkaar tegengas geven, goed met elkaar kunnen praten, met elkaar kunnen lachen en gek doen, elkaar accepteren, allebei ons eigen leven hebben, maar ook leuke dingen samen doen en met vrienden, interesse in elkaar, trots zijn op elkaar, blij zijn met elkaar, wederzijdse aantrekkingskracht en respect, verbonden voelen met elkaar, je best doen voor elkaar en voor de relatie.Elkaar niet voor vanzelfsprekend aannemen. Blij zijn met elkaar en dat uiten (ieder op zijn eigen manier)
In een vriend zoek ik eigenschappen als: humor, attent, sociaal, affectief, geinteresseerd zijn, betrouwbaar, eerlijk, intelligent.
Deze waslijst is natuurlijk het ideaalplaatje en vind het een belangrijker dan het ander, maar is zo'n soort relatie mogelijk en zijn zulke mannen er? Of verwacht ik nou teveel?
Begin vorig jaar heb ik er ook al een topic over geopend n.a.v relatie met (nu ex) vriend. Nu open ik een nieuw topic, omdat we elkaar na een half jaar weer tegenkwamen en er van beide kanten nog allerlei gevoel blijkt te zitten, waar ik erg van in de war ben... Het lijkt wel alsof de hele gedachtengang van vorig jaar nu weer opnieuw begint...maar we zijn nu beiden veranderd en dat zet mij aan t denken..zou t nu wel werken tussen ons?
Wie zegt mij dat hij nu wel kan uiten dat hij trots op me is en blij met me is?
Zou t heel fijn vinden om andermans reacties te lezen hierover.
Eva
donderdag 3 januari 2008 om 18:17
Hou oud zijn jullie en wat is er in jullie levens veranderd in het afgelopen jaar?
Ik merk aan mezelf ook regelmatig dat ik op steeds meer punten 'volwassen' word en ook een andere kijk op zaken krijg. Een jaar is dan weliswaar relatief kort, maar vooral als jullie nog redelijk jong zijn kan een jaar ook al best veel schelen.
Maarre... het aard van het beestje zelf zal je niet zo snel veranderen denk ik dus of het gaat lukken dat hij nu wel zal uiten dat hij trots op je is en blij met je is, dan vraag ik me vooral af hoe zijn ontwikkeling is geweest in dat jaar en/of dat hij alleen maar gewoon doorgeleefd heeft (en dus vermoedelijk niet veranderd is)
Ik merk aan mezelf ook regelmatig dat ik op steeds meer punten 'volwassen' word en ook een andere kijk op zaken krijg. Een jaar is dan weliswaar relatief kort, maar vooral als jullie nog redelijk jong zijn kan een jaar ook al best veel schelen.
Maarre... het aard van het beestje zelf zal je niet zo snel veranderen denk ik dus of het gaat lukken dat hij nu wel zal uiten dat hij trots op je is en blij met je is, dan vraag ik me vooral af hoe zijn ontwikkeling is geweest in dat jaar en/of dat hij alleen maar gewoon doorgeleefd heeft (en dus vermoedelijk niet veranderd is)
donderdag 3 januari 2008 om 18:20
perfect wordt het nooit. jij bent niet perfect en hij ook niet. dus dat kan je vergeten. perfectie verwachten is dus niet realistisch.
een relatie is pas echt 'echt' als je met elkaars minpunten toch redelijk gelukkig kan zijn.
en ben jij nu blijer met jezelf en trotser op jezelf?
moet hij jou dat gevoel geven?
of gaf hij je steeds het gevoel dat je niet goed genoeg was?
iets meer details daarover zouden kunnen helpen met de reacties
een relatie is pas echt 'echt' als je met elkaars minpunten toch redelijk gelukkig kan zijn.
en ben jij nu blijer met jezelf en trotser op jezelf?
moet hij jou dat gevoel geven?
of gaf hij je steeds het gevoel dat je niet goed genoeg was?
iets meer details daarover zouden kunnen helpen met de reacties
donderdag 3 januari 2008 om 18:37
He kiks en en vana!
Bedankt voor de snelle reacties!
We zijn allebei eind 20 en hebben een jaar een relatie gehad en zijn nu ruim een half jaar uit elkaar. Dus nog niet eens een jaar kiks :-S
We zaten destijds allebei niet lekker in ons vel en konden er niet zijn voor elkaar.We zaten zeg maar allebei met ons eigen sores.
We hebben allebei veel nagedacht over de relatie en realiseren ons wat onze 'fouten' zijn, hoe we anders hadden kunnen reageren op elkaar etc.
Ik was degene die zijn best deed voor hem en de relatie, maar andersom was dat niet het geval. Dat ziet hij nu zelf ook heel duidelijk in en heeft dat in een goed gesprek aangegeven.
En vana: met zijn minpunten kan ik leven, maar dat hij mij bijna nooit liet merken of uitte dat hij blij met me was (bijv. zo'n mooie liefdevolle of trotse blik in zijn ogen) daar werd ik heel ongelukkig van.
Zelfvertrouwen komt vanuit mezelf en dat kan hij me niet geven. Maar ik vind het heel normaal dat als je een relatie met iemand hebt, je ook blij met diegene bent en dat uit.
Hij gaf me inderdaad vaak het gevoel dat ik niet goed genoeg was. Vaak door opmerkingen of gezucht (ook in bijzijn van anderen). Ik heb altijd duidelijk en rustig aangegeven wat dat me me deed en waarom ik het onterecht vond. Als hij gelijk had, gaf ik aan dat hij dat beter op n andere manier kon zeggen omdat het anders kwetsend overkomt.
Ik ben nu best blij met mezelf. Leef mijn eigen leven, hoef niet met hem rekening te houden en doe wat ik leuk vind. (toen ook, maar nu meer). Voel me best zelfverzekerd en onafhankelijk en daarom ben ik zo bang, dat mochten we het weer gaan proberen, ik weer 'terug bij af ben'.
Bedankt voor de snelle reacties!
We zijn allebei eind 20 en hebben een jaar een relatie gehad en zijn nu ruim een half jaar uit elkaar. Dus nog niet eens een jaar kiks :-S
We zaten destijds allebei niet lekker in ons vel en konden er niet zijn voor elkaar.We zaten zeg maar allebei met ons eigen sores.
We hebben allebei veel nagedacht over de relatie en realiseren ons wat onze 'fouten' zijn, hoe we anders hadden kunnen reageren op elkaar etc.
Ik was degene die zijn best deed voor hem en de relatie, maar andersom was dat niet het geval. Dat ziet hij nu zelf ook heel duidelijk in en heeft dat in een goed gesprek aangegeven.
En vana: met zijn minpunten kan ik leven, maar dat hij mij bijna nooit liet merken of uitte dat hij blij met me was (bijv. zo'n mooie liefdevolle of trotse blik in zijn ogen) daar werd ik heel ongelukkig van.
Zelfvertrouwen komt vanuit mezelf en dat kan hij me niet geven. Maar ik vind het heel normaal dat als je een relatie met iemand hebt, je ook blij met diegene bent en dat uit.
Hij gaf me inderdaad vaak het gevoel dat ik niet goed genoeg was. Vaak door opmerkingen of gezucht (ook in bijzijn van anderen). Ik heb altijd duidelijk en rustig aangegeven wat dat me me deed en waarom ik het onterecht vond. Als hij gelijk had, gaf ik aan dat hij dat beter op n andere manier kon zeggen omdat het anders kwetsend overkomt.
Ik ben nu best blij met mezelf. Leef mijn eigen leven, hoef niet met hem rekening te houden en doe wat ik leuk vind. (toen ook, maar nu meer). Voel me best zelfverzekerd en onafhankelijk en daarom ben ik zo bang, dat mochten we het weer gaan proberen, ik weer 'terug bij af ben'.
donderdag 3 januari 2008 om 18:44
quote:eva333 schreef op 03 januari 2008 @ 18:10:
Ik zou graag een relatie willen waarin we beiden onszelf kunnen zijn, ons op ons gemak voelen bijelkaar, elkaar tegengas geven, goed met elkaar kunnen praten, met elkaar kunnen lachen en gek doen, elkaar accepteren, allebei ons eigen leven hebben, maar ook leuke dingen samen doen en met vrienden, interesse in elkaar, trots zijn op elkaar, blij zijn met elkaar, wederzijdse aantrekkingskracht en respect, verbonden voelen met elkaar, je best doen voor elkaar en voor de relatie.Elkaar niet voor vanzelfsprekend aannemen. Blij zijn met elkaar en dat uiten (ieder op zijn eigen manier)
In een vriend zoek ik eigenschappen als: humor, attent, sociaal, affectief, geinteresseerd zijn, betrouwbaar, eerlijk, intelligent.
Dit klinkt eigenlijk als mijn vriend/relatie
Echt
Ik zou graag een relatie willen waarin we beiden onszelf kunnen zijn, ons op ons gemak voelen bijelkaar, elkaar tegengas geven, goed met elkaar kunnen praten, met elkaar kunnen lachen en gek doen, elkaar accepteren, allebei ons eigen leven hebben, maar ook leuke dingen samen doen en met vrienden, interesse in elkaar, trots zijn op elkaar, blij zijn met elkaar, wederzijdse aantrekkingskracht en respect, verbonden voelen met elkaar, je best doen voor elkaar en voor de relatie.Elkaar niet voor vanzelfsprekend aannemen. Blij zijn met elkaar en dat uiten (ieder op zijn eigen manier)
In een vriend zoek ik eigenschappen als: humor, attent, sociaal, affectief, geinteresseerd zijn, betrouwbaar, eerlijk, intelligent.
Dit klinkt eigenlijk als mijn vriend/relatie
Echt
donderdag 3 januari 2008 om 19:52
quote:-xxx- schreef op 03 januari 2008 @ 18:44:
[...]
Dit klinkt eigenlijk als mijn vriend/relatie
Echt
Durf 't bijna niet te zeggen... maar same for me...
Het punt dat eva aan haalt dat je partner best mag laten merken dat hij blij met je is vind ik ook. Mijn vriend doet dat gelukkig regelmatig!!! Afgelopen maandag tijdens oud en nieuw tilde hij me om 12 uur het podium op (hij is muzikant), omhelsde me en fluisterde in m'n oor: Ik kan me niet bedenken hoe ik beter het nieuwe jaar zou kunnen beginnen dan met jou in m'n armen
Zulke kleine dingetjes... zo'n kleine moeite.. maar als je elkaar regelmatig laat merken echt oprecht blij en trots met elkaar te zijn .. das toch heerlijk!!
[...]
Dit klinkt eigenlijk als mijn vriend/relatie
Echt
Durf 't bijna niet te zeggen... maar same for me...
Het punt dat eva aan haalt dat je partner best mag laten merken dat hij blij met je is vind ik ook. Mijn vriend doet dat gelukkig regelmatig!!! Afgelopen maandag tijdens oud en nieuw tilde hij me om 12 uur het podium op (hij is muzikant), omhelsde me en fluisterde in m'n oor: Ik kan me niet bedenken hoe ik beter het nieuwe jaar zou kunnen beginnen dan met jou in m'n armen
Zulke kleine dingetjes... zo'n kleine moeite.. maar als je elkaar regelmatig laat merken echt oprecht blij en trots met elkaar te zijn .. das toch heerlijk!!
donderdag 3 januari 2008 om 19:56
Als je jezelf kunt belopven dat je weer bij m weg gaat als er niks veranderd is en niet blijft hangen, dan kun je het nog een tweede keer proberen.
Maar als je nu al twijfelt, dan denk ik eigenlijk dat de liefde ook van jouw kant niet diep genoeg zit. perfectie bestaat niet, maar als je niet an je vriend kan merken dat ie van je houdt, zou het voor mij ok snel ophouden.
Maar als je nu al twijfelt, dan denk ik eigenlijk dat de liefde ook van jouw kant niet diep genoeg zit. perfectie bestaat niet, maar als je niet an je vriend kan merken dat ie van je houdt, zou het voor mij ok snel ophouden.
donderdag 3 januari 2008 om 21:19
Hoi Eva, jammer dat het niet gelukt was, maar je hebt er wel heel erg je best voor gedaan. Dus het lag niet aan jouw. Zou je het nog een keer willen proberen, dan ligt de bal bij hem. Maar hij heeft zijn kans al gehad. En gedrag kan veranderen, maar karakter nooit. Dus het is goed om helder te zijn, wat je veranderd wilt zien. En stel dan duidelijk je grenzen, in hoelang je het probeert, en wat je wilt bereiken. Desnoods zet je het op papier. Volg je gevoel zou ik zo zeggen, denk je dat het gaat lukken of niet.
Jouw eisen aan een relatie, zijn wel realistich, maar ik denk niet dat je een nieuwe relatie moet beginnen met een boodschappen lijstje, en geen enkele man is perfect, dus je zult ook met de perfectie moeten kunnen leven.
Ik denk dat de basiseisen aan een relatie moeten zijn: is er een duidelijke klik, heeft hij respect voor me, en wil hij voor me gaan. Dan denk ik dat de basis goed is, om op te bouwen. Succes, kreeft!
Jouw eisen aan een relatie, zijn wel realistich, maar ik denk niet dat je een nieuwe relatie moet beginnen met een boodschappen lijstje, en geen enkele man is perfect, dus je zult ook met de perfectie moeten kunnen leven.
Ik denk dat de basiseisen aan een relatie moeten zijn: is er een duidelijke klik, heeft hij respect voor me, en wil hij voor me gaan. Dan denk ik dat de basis goed is, om op te bouwen. Succes, kreeft!
donderdag 3 januari 2008 om 21:52
Boendo en xxx...dus het bestaat echt? Ik heb ook een ander topic gelezen: "wie heeft er een leuke relatie?" en dan lees ik soortgelijke dingen...ik word daar dan best een beetje jaloers van.. :-S
In een niet zo positieve bui vraag ik me dan af of zo'n relatie wel voor mij is weggelegd..Ik heb zo'n relatie nog nooit gehad en ben eind 20. Hoop het ooit nog eens mee te maken. Het lijkt me heel bijzonder..
Krengiserweer:Ik heb nog veel gevoelens voor hem en houd ook nog van hem. We hebben een ontzettende klik (humor, lichamelijk, spiritueel) en voelen ons erg verbonden met elkaar. Er zit dus heel veel goed. Maar is dat genoeg? Ik weet het niet...
Ik ben heel voorzichtig geworden, omdat hij vaak kwetsende dingen heeft gezegd en gedaan en heb nooit het gevoel gekregen dat hij er echt voor wilde gaan (al heeft hij dat wel gezegd)
Ik ben altijd degene geweest die voor hem en de relatie wilde gaan (we hebben vele maanden gescharreld) en pas toen ik heel resoluut zei dat ik geen contact meer wilde omdat ik er ongelukkig van werd, toen realiseerde hij zich wat hij had en wilde hij er voor gaan en kregen we een relatie.
Kreeft, wat leuk je weer te 'zien'. Ik hoopte al dat je zou reageren!
Tsja..het lijkt wel alsof ik weer in hetzelfde schuitje zit he? Met enig verschil dat het nu uit is en dat ik twijfel of het weer 'aanmoet' :-S ...
Ik vind stiekum dus eigenlijk ook dat als hij/wij het weer opnieuw wil proberen, hij nu echt moet laten zien dat het menens is. Lijkt me zo fijn als hij echt zijn best zou doen en ervoor wil gaan! Maar aan de andere kant snap ik zijn voorzichtigheid ook weer. Hij is bang me weer te kwetsen en me ongelukkig te zien. Hij is daar erg verdrietig om geweest. En dat vind ik (op n rare manier?) dan weer mooi. Dat het hem kennelijk toch wat deed..
Alleen kon ie toen niet anders (was bezig met opzetten van eigen zaak en had daar veel stress van) en nu zou dat misschien anders kunnen zijn?
Heel fijn om reacties te lezen.... helpt me misschien om wat orde aan te brengen in de wirwar van mijn gedachten...
In een niet zo positieve bui vraag ik me dan af of zo'n relatie wel voor mij is weggelegd..Ik heb zo'n relatie nog nooit gehad en ben eind 20. Hoop het ooit nog eens mee te maken. Het lijkt me heel bijzonder..
Krengiserweer:Ik heb nog veel gevoelens voor hem en houd ook nog van hem. We hebben een ontzettende klik (humor, lichamelijk, spiritueel) en voelen ons erg verbonden met elkaar. Er zit dus heel veel goed. Maar is dat genoeg? Ik weet het niet...
Ik ben heel voorzichtig geworden, omdat hij vaak kwetsende dingen heeft gezegd en gedaan en heb nooit het gevoel gekregen dat hij er echt voor wilde gaan (al heeft hij dat wel gezegd)
Ik ben altijd degene geweest die voor hem en de relatie wilde gaan (we hebben vele maanden gescharreld) en pas toen ik heel resoluut zei dat ik geen contact meer wilde omdat ik er ongelukkig van werd, toen realiseerde hij zich wat hij had en wilde hij er voor gaan en kregen we een relatie.
Kreeft, wat leuk je weer te 'zien'. Ik hoopte al dat je zou reageren!
Tsja..het lijkt wel alsof ik weer in hetzelfde schuitje zit he? Met enig verschil dat het nu uit is en dat ik twijfel of het weer 'aanmoet' :-S ...
Ik vind stiekum dus eigenlijk ook dat als hij/wij het weer opnieuw wil proberen, hij nu echt moet laten zien dat het menens is. Lijkt me zo fijn als hij echt zijn best zou doen en ervoor wil gaan! Maar aan de andere kant snap ik zijn voorzichtigheid ook weer. Hij is bang me weer te kwetsen en me ongelukkig te zien. Hij is daar erg verdrietig om geweest. En dat vind ik (op n rare manier?) dan weer mooi. Dat het hem kennelijk toch wat deed..
Alleen kon ie toen niet anders (was bezig met opzetten van eigen zaak en had daar veel stress van) en nu zou dat misschien anders kunnen zijn?
Heel fijn om reacties te lezen.... helpt me misschien om wat orde aan te brengen in de wirwar van mijn gedachten...
donderdag 3 januari 2008 om 22:53
quote:boendo schreef op 03 januari 2008 @ 19:52:
[...]
Durf 't bijna niet te zeggen... maar same for me...
Hier nog zo'n geluksvogel. Ben ik me ook terdege van bewust.
Het is dus wel realistisch, maar ook weer heel bijzonder als je begrijpt wat ik bedoel.
Persoonlijk geloof ik niet zo in het opnieuw proberen met een ex, al zijn er natuurlijk uitzonderingen. Jullie hebben het geprobeerd, je zegt zelf dat je bang bent weer terug bij af te zijn. Je bent blij met het leven wat je nu leidt...
Wat doet hij om jou te 'her-veroveren'?
[...]
Durf 't bijna niet te zeggen... maar same for me...
Hier nog zo'n geluksvogel. Ben ik me ook terdege van bewust.
Het is dus wel realistisch, maar ook weer heel bijzonder als je begrijpt wat ik bedoel.
Persoonlijk geloof ik niet zo in het opnieuw proberen met een ex, al zijn er natuurlijk uitzonderingen. Jullie hebben het geprobeerd, je zegt zelf dat je bang bent weer terug bij af te zijn. Je bent blij met het leven wat je nu leidt...
Wat doet hij om jou te 'her-veroveren'?
donderdag 3 januari 2008 om 23:09
uh moondance...niets...
Ik heb aangegeven dat ik er van in de war ben (gevoelens die er bij beiden nog bleken te zijn) , we hebben een aantal keer heel goed en open gepraat..
Hij is bang mij weer te kwetsen en verdrietig te maken, bang dat het weer niet gaat werken. Hij doet dus niets..behalve mij aanspreken op MSN en af en toe n smsje... Hmm...tsja dit klinkt niet goed...maar denk dan weer: hij wil mij niet kwetsen en is net zo huiverig is als ik om het weer te proberen..tsja..misschien houd ik mezelf voor de gek..misschien ken ik hem ondertussen goed genoeg om te weten dat het klopt wat ik denk en wat hij zegt..
Hoe laten jullie mannen eigenlijk zien dat ze van jullie houden / blij met en trots op jullie zijn? Ben ik wel benieuwd naar..
Ik heb aangegeven dat ik er van in de war ben (gevoelens die er bij beiden nog bleken te zijn) , we hebben een aantal keer heel goed en open gepraat..
Hij is bang mij weer te kwetsen en verdrietig te maken, bang dat het weer niet gaat werken. Hij doet dus niets..behalve mij aanspreken op MSN en af en toe n smsje... Hmm...tsja dit klinkt niet goed...maar denk dan weer: hij wil mij niet kwetsen en is net zo huiverig is als ik om het weer te proberen..tsja..misschien houd ik mezelf voor de gek..misschien ken ik hem ondertussen goed genoeg om te weten dat het klopt wat ik denk en wat hij zegt..
Hoe laten jullie mannen eigenlijk zien dat ze van jullie houden / blij met en trots op jullie zijn? Ben ik wel benieuwd naar..
eva333 wijzigde dit bericht op 03-01-2008 23:12
Reden: iets verkeerd geformuleerd
Reden: iets verkeerd geformuleerd
% gewijzigd
donderdag 3 januari 2008 om 23:14
Eva, ik vind het leuk om weer wat van je te horen, maar ik had alleen gehoopt, dat het een eind goed al goed story zou zijn. En ik lees met alle plezier je lange verhalen. En misschien kan het nog steeds, maar hij zal wel echt over de brug moeten komen met daden. Maar wat je wil kan echt. En mannen kunnen ook wel bijleren (ik ben in ieder geval het bewijs ervoor), maar vaak gaat het langzaam, en soms ook niet. Maar het begint ermee dat hij weet wat jij wilt. In ieder geval een vette knuffel, kreeft.
donderdag 3 januari 2008 om 23:32
Ja Kreeft ik had ook op een happy ending gehoopt. Al heb ik destijds nog wel laten weten hier dat het over was...ik kon gewoon niet meer. Ik was zooo ongelukkig en eenzaam.
Tsja..en dan nu toch weer twijfelen..dat komt omdat er ook heel veel goed is tussen ons en omdat hij tijdens die goede gesprekken die we onlangs hebben gehad, alle dingen zei die ik toen had willen horen. Hij besefte wat hij verkeerd/anders had moeten doen, hij had veel respect gekregen voor me etc etc.
Hij heeft heel veel nagedacht over zichzelf, mij, de relatie. Hij twijfelt of het weer zou kunnen werken tussen ons nu. Een half jaar later, waarin we allebei veel hebben nagedacht, veranderd zijn (hij ook?) Maar is dit voldoende? Ik probeer er achter te komen door met vriendinnen te praten (die allemaal n andere mening hebben), het nu voor de 2e keer op het forum te zetten en te denken, te denken en te denken..
Maar ik denk dus ook, zo lang ik het niet probeer zal ik het nooit weten. Maar ik weet niet of ik mn hart er weer helemaal in kan gooien.
Je zegt dat het ermee begint dat hij weet wat ik wil...maar dat is nou juist het probleem..dat weet ik niet! En hij weet volgens mij ook niet wat hij wil...
Tsja..en dan nu toch weer twijfelen..dat komt omdat er ook heel veel goed is tussen ons en omdat hij tijdens die goede gesprekken die we onlangs hebben gehad, alle dingen zei die ik toen had willen horen. Hij besefte wat hij verkeerd/anders had moeten doen, hij had veel respect gekregen voor me etc etc.
Hij heeft heel veel nagedacht over zichzelf, mij, de relatie. Hij twijfelt of het weer zou kunnen werken tussen ons nu. Een half jaar later, waarin we allebei veel hebben nagedacht, veranderd zijn (hij ook?) Maar is dit voldoende? Ik probeer er achter te komen door met vriendinnen te praten (die allemaal n andere mening hebben), het nu voor de 2e keer op het forum te zetten en te denken, te denken en te denken..
Maar ik denk dus ook, zo lang ik het niet probeer zal ik het nooit weten. Maar ik weet niet of ik mn hart er weer helemaal in kan gooien.
Je zegt dat het ermee begint dat hij weet wat ik wil...maar dat is nou juist het probleem..dat weet ik niet! En hij weet volgens mij ook niet wat hij wil...
donderdag 3 januari 2008 om 23:34
quote:eva333 schreef op 03 januari 2008 @ 23:09:
Hoe laten jullie mannen eigenlijk zien dat ze van jullie houden / blij met en trots op jullie zijn? Ben ik wel benieuwd naar..
Mijn vriend zegt elke dag dat hij me lief vind, van me houd, dat ik zijn schatje ben, dat hij me zo mooi vind etc. Hij knuffelt me veel, geeft me kusjes, houd mn hand vast als we ergens lopen.
Hij moedigt me aan als ik dingen wil bereiken en heeft vertrouwen in mijn kunnen. Om complimentjes hoef ik nooit te vragen.
Hij zegt weleens 'wat zou ik zonder jou moeten' of iets dergelijks.
Hij zorgt voor me als ik daar behoefte aan heb, geeft me soms kleine cadeautjes, laat zijn waardering blijken voor wat ik voor hem zoal doe. Hij beschermt me maar laat me vrij.
Natuurlijk is hij niet perfect, maar hij komt er soms wel erg dichtbij in de buurt
Hoe laten jullie mannen eigenlijk zien dat ze van jullie houden / blij met en trots op jullie zijn? Ben ik wel benieuwd naar..
Mijn vriend zegt elke dag dat hij me lief vind, van me houd, dat ik zijn schatje ben, dat hij me zo mooi vind etc. Hij knuffelt me veel, geeft me kusjes, houd mn hand vast als we ergens lopen.
Hij moedigt me aan als ik dingen wil bereiken en heeft vertrouwen in mijn kunnen. Om complimentjes hoef ik nooit te vragen.
Hij zegt weleens 'wat zou ik zonder jou moeten' of iets dergelijks.
Hij zorgt voor me als ik daar behoefte aan heb, geeft me soms kleine cadeautjes, laat zijn waardering blijken voor wat ik voor hem zoal doe. Hij beschermt me maar laat me vrij.
Natuurlijk is hij niet perfect, maar hij komt er soms wel erg dichtbij in de buurt
donderdag 3 januari 2008 om 23:51
Tja Eva, ik kan je geen rechtstreeks advies geven. Moet je genoegen nemen met iets dat niet ideaal is, of moet je op zoek naar een relatie die misschien niet bestaat?
Hier mijn eigen ervaring...
met vorige vriend waren er een aantal leuke dingen, en een aantal niet zo leuke dingen. Maar ja niets is perfect. Op een dag hadden we een hele gezellige avond: liefdevol, lichamelijk fijn, echt super... ik moest naar de WC en keek in de spiegel, en ik hoorde het stemmetje in mijn hoofd zeggen 'moet ik er dan maar genoegen mee nemen?' Die woordkeus van het stemmetje was voor mij de druppel dat het niet goed zat.
Nu heb ik inderdaan een veel leukere, beter passende relatie. Maar ook dit ging niet zonder slag of stoot (lees óók maar onder dat topic wie heeft er een leuke relatie).
Hier mijn eigen ervaring...
met vorige vriend waren er een aantal leuke dingen, en een aantal niet zo leuke dingen. Maar ja niets is perfect. Op een dag hadden we een hele gezellige avond: liefdevol, lichamelijk fijn, echt super... ik moest naar de WC en keek in de spiegel, en ik hoorde het stemmetje in mijn hoofd zeggen 'moet ik er dan maar genoegen mee nemen?' Die woordkeus van het stemmetje was voor mij de druppel dat het niet goed zat.
Nu heb ik inderdaan een veel leukere, beter passende relatie. Maar ook dit ging niet zonder slag of stoot (lees óók maar onder dat topic wie heeft er een leuke relatie).
donderdag 3 januari 2008 om 23:51
Mijn vriend zegt elke dag dat hij me lief vind, van me houd, dat ik zijn schatje ben, dat hij me zo mooi vind etc. Hij knuffelt me veel, geeft me kusjes, houd mn hand vast als we ergens lopen.
Hij moedigt me aan als ik dingen wil bereiken en heeft vertrouwen in mijn kunnen. Om complimentjes hoef ik nooit te vragen.
Hij zegt weleens 'wat zou ik zonder jou moeten' of iets dergelijks.
Hij zorgt voor me als ik daar behoefte aan heb, geeft me soms kleine cadeautjes, laat zijn waardering blijken voor wat ik voor hem zoal doe. Hij beschermt me maar laat me vrij.
Natuurlijk is hij niet perfect, maar hij komt er soms wel erg dichtbij in de buurt
~~[/quote]
Wauw! Ik word er gewoon stil van...en tegelijk ook best n beetje verdrietig...de meeste van deze dingen heeft mijn ex namelijk nooit voor mij gedaan! (Hij zei wel dat hij waardeerde wat ik voor hem deed, zei heel soms dat ie van me hield en zei soms dat ik lief was en liet me vrij, maar schoot daar weer in door,knuffelde en kuste me nauwelijks uit zichzelf, de rest van het lijstje deed hij niet.)
En dat is nou juist wat ik bedoelde wat ik ook zo graag zou willen 'hebben'...
Heeft jouw vent toevallig een eeneiige tweelingbroer?
Hij moedigt me aan als ik dingen wil bereiken en heeft vertrouwen in mijn kunnen. Om complimentjes hoef ik nooit te vragen.
Hij zegt weleens 'wat zou ik zonder jou moeten' of iets dergelijks.
Hij zorgt voor me als ik daar behoefte aan heb, geeft me soms kleine cadeautjes, laat zijn waardering blijken voor wat ik voor hem zoal doe. Hij beschermt me maar laat me vrij.
Natuurlijk is hij niet perfect, maar hij komt er soms wel erg dichtbij in de buurt
~~[/quote]Wauw! Ik word er gewoon stil van...en tegelijk ook best n beetje verdrietig...de meeste van deze dingen heeft mijn ex namelijk nooit voor mij gedaan! (Hij zei wel dat hij waardeerde wat ik voor hem deed, zei heel soms dat ie van me hield en zei soms dat ik lief was en liet me vrij, maar schoot daar weer in door,knuffelde en kuste me nauwelijks uit zichzelf, de rest van het lijstje deed hij niet.)
En dat is nou juist wat ik bedoelde wat ik ook zo graag zou willen 'hebben'...
Heeft jouw vent toevallig een eeneiige tweelingbroer?
vrijdag 4 januari 2008 om 00:11
He kwikzilver, we hebben precies tegelijkertijd gepost!!
Tja Eva, ik kan je geen rechtstreeks advies geven. Moet je genoegen nemen met iets dat niet ideaal is, of moet je op zoek naar een relatie die misschien niet bestaat?
Ja daar twijfel ik dus over...in het topic waar jij het over had en in een paar van de reacties hier, staat dat zo'n relatie dus kennelijk wel mogelijk is.. Ik vind het alleen zelf ook nog moeilijk om te geloven en vraag me af of dat voor mij ook bestaat...
Nu heb ik inderdaan een veel leukere, beter passende relatie. Maar ook dit ging niet zonder slag of stoot (lees óók maar onder dat topic wie heeft er een leuke relatie).~~[/quote]
Ja dat topic lees ik ook en ik denk dan ook weer aan mijn eigen situatie. Moet ik iemand die ik in 1e instantie niet als relatiemateriaal zie toch een kans geven?
Ik date nl. al een tijdje met een hele lieve leuke en aantrekkelijke jongen. Hij is attent, lief, geeft spontaan en regelmatig kusjes en knuffels en is ontzettend aantrekkelijk. Heel vaak denk ik bij iets liefs wat hij doet: He dat deed ex nooit. Klinkt heel goed dus. Maarrr...we zitten niet op dezelfde golflengte voor mijn idee en ik kan niet goed met hem praten. Anders zou ik echt een relatie met hem willen. Maar kennelijk is dat praten en zelfde golflengte etc toch net even belangrijker voor me?
Ik vind het zo lastig...niemand is perfect namelijk..maar het is maar net waar ik het meeste belang aan hecht..eigenlijk net als bij vriendschappen.. Welke eigenschappen vind je essentieel en welke zijn minder of niet zo belangrijk?
Ik ben er nog niet uit.... zucht
Tja Eva, ik kan je geen rechtstreeks advies geven. Moet je genoegen nemen met iets dat niet ideaal is, of moet je op zoek naar een relatie die misschien niet bestaat?
Ja daar twijfel ik dus over...in het topic waar jij het over had en in een paar van de reacties hier, staat dat zo'n relatie dus kennelijk wel mogelijk is.. Ik vind het alleen zelf ook nog moeilijk om te geloven en vraag me af of dat voor mij ook bestaat...
Nu heb ik inderdaan een veel leukere, beter passende relatie. Maar ook dit ging niet zonder slag of stoot (lees óók maar onder dat topic wie heeft er een leuke relatie).~~[/quote]
Ja dat topic lees ik ook en ik denk dan ook weer aan mijn eigen situatie. Moet ik iemand die ik in 1e instantie niet als relatiemateriaal zie toch een kans geven?
Ik date nl. al een tijdje met een hele lieve leuke en aantrekkelijke jongen. Hij is attent, lief, geeft spontaan en regelmatig kusjes en knuffels en is ontzettend aantrekkelijk. Heel vaak denk ik bij iets liefs wat hij doet: He dat deed ex nooit. Klinkt heel goed dus. Maarrr...we zitten niet op dezelfde golflengte voor mijn idee en ik kan niet goed met hem praten. Anders zou ik echt een relatie met hem willen. Maar kennelijk is dat praten en zelfde golflengte etc toch net even belangrijker voor me?
Ik vind het zo lastig...niemand is perfect namelijk..maar het is maar net waar ik het meeste belang aan hecht..eigenlijk net als bij vriendschappen.. Welke eigenschappen vind je essentieel en welke zijn minder of niet zo belangrijk?
Ik ben er nog niet uit.... zucht
vrijdag 4 januari 2008 om 02:29
Dat attente heb ik ook niet van nature, en mijn vrouw accepteerde dat als van het is niet anders, maar je kan het wel leren. En ik weet nu dat het heel belangrijk is, dus ik ruim er gewoon tijd en aandacht voor in. En dat werkt als een boost voor de relatie. En ik wil niet zeggen dat elke man dat zal leren, maar het is ook geen rocket-science. Als je niet goed met iemand kunt praten (verkeerde golf-lengte), dan denk ik dat dat niet zo makkelijk goed komt. Dan is het meer, van is dat een essentiele eigenschap of niet, en ik neig ernaar dat dat essentieel is.
vrijdag 4 januari 2008 om 08:35
He Kreeft
Jij was nog laat wakker! Ik ook, ik loop maar te malen en kom dan niet in slaap.
Praten is voor mij zeker heel belangrijk, net als humor en aantrekkingskracht bijvoorbeeld.
Je hebt idd al eerder geschreven dat jij attent zijn hebt aangeleerd. Wat fijn voor je vrouw en je relatie en dus ook voor jezelf! Het is dus kennelijk mogelijk om dat aan te leren...maar dan lijkt me dat je dat wel moet willen...
En of mijn ex dat wil, dat vraag ik me af...
Ik verwacht niet dat hij met cadeautjes, bloemen en weekendjes weg aan komt zetten, attent zijn zit voor mij (ook) in kopje thee voor je maken, geinteresseerd zijn in wat je doet en wat je meemaakt, spontaan even een kus of knuffel of even je hand pakken, dat soort dingen..
Hoe laat jij eigenlijk je vrouw merken dat je blij met haar bent? En waarom heb jij jezelf dat attente aangeleerd? (aangezien je vrouw het accepteerde)
Jij was nog laat wakker! Ik ook, ik loop maar te malen en kom dan niet in slaap.
Praten is voor mij zeker heel belangrijk, net als humor en aantrekkingskracht bijvoorbeeld.
Je hebt idd al eerder geschreven dat jij attent zijn hebt aangeleerd. Wat fijn voor je vrouw en je relatie en dus ook voor jezelf! Het is dus kennelijk mogelijk om dat aan te leren...maar dan lijkt me dat je dat wel moet willen...
En of mijn ex dat wil, dat vraag ik me af...
Ik verwacht niet dat hij met cadeautjes, bloemen en weekendjes weg aan komt zetten, attent zijn zit voor mij (ook) in kopje thee voor je maken, geinteresseerd zijn in wat je doet en wat je meemaakt, spontaan even een kus of knuffel of even je hand pakken, dat soort dingen..
Hoe laat jij eigenlijk je vrouw merken dat je blij met haar bent? En waarom heb jij jezelf dat attente aangeleerd? (aangezien je vrouw het accepteerde)
vrijdag 4 januari 2008 om 10:42
vrijdag 4 januari 2008 om 12:51
Ik was inderdaad nog laat wakker. Ik zit januari thuis, omdat ik aan het herstellen ben van een operatie, dus ik slaap ook overdag, dus mijn levensritme is wat verstoord.
Wat bij mij heeft gewerkt, is dat ik het waarom snap. Wanneer een vrouw zich goed voelt, en dat je relatie dagelijks "onderhoud" nodig heeft. Daarom geef ik elke dag bevestiging van mijn liefde (kan heel subtiel), door te zeggen dat ik haar leuk vind, een knuffel, even kietelen, een telefoontje of iets anders, om twijfel bij haar te voorkomen. En ik probeer aan kleine attenties te denken, een aantal doe ik standaard, omdat ik het geen enkele moeite vind, en ik probeer soms te denken, hoe kan ik haar ook verrassen. Zoals koffie zetten, bed rechttrekken, enzovoorts. En ik probeer elke dag tijd vrij te maken, om actief naar haar te luisteren. Dit is niet alles, maar dat zijn de belangrijkste dingen denk ik. En het werkt als een speer. En als zij gelukkig is, ben ik ook gelukkiger. Groetjes kreeft.
Wat bij mij heeft gewerkt, is dat ik het waarom snap. Wanneer een vrouw zich goed voelt, en dat je relatie dagelijks "onderhoud" nodig heeft. Daarom geef ik elke dag bevestiging van mijn liefde (kan heel subtiel), door te zeggen dat ik haar leuk vind, een knuffel, even kietelen, een telefoontje of iets anders, om twijfel bij haar te voorkomen. En ik probeer aan kleine attenties te denken, een aantal doe ik standaard, omdat ik het geen enkele moeite vind, en ik probeer soms te denken, hoe kan ik haar ook verrassen. Zoals koffie zetten, bed rechttrekken, enzovoorts. En ik probeer elke dag tijd vrij te maken, om actief naar haar te luisteren. Dit is niet alles, maar dat zijn de belangrijkste dingen denk ik. En het werkt als een speer. En als zij gelukkig is, ben ik ook gelukkiger. Groetjes kreeft.
vrijdag 4 januari 2008 om 13:36
hmmm...wuiles..nee dat bedoel ik inderdaad niet zo. Ik heb wel even nagedacht over wat je schreef, maar denk niet dat dat het geval is.
Ik besef nl. dat er niet 1 juiste en enige manier is om van iemand te houden en ieder doet dat op zijn eigen manier. Ik deed dat door attent te zijn met kleine verrassingen (briefje, kaartje, smsje, spontane kus etc) en hij deed dat door me te helpen met praktische dingen (lekke kraan etc, schilderen etc).
Tenminste, zo probeerde ik het dan te zien.
Toen ik laatst aangaf in een gesprek met hem, dat hij nou eenmaal niet zo attent is en zijn liefde op n andere manier uit dan ik, was hij het niet met me eens en zei dat hij me 'beter' had moeten behandelen. Door dat soort dingen denk ik dan: zou het er dan toch inzitten?
Het gaat niet om perfectie en op de enige en juiste of op mijn manier laten zien dat hij van me houdt...het gaat bij meer om een basisgevoel...ik weet dat hij van me houdt, maar dat hij blij en trots is dat juist ik zijn vriendinnetje ben, nee dat heb ik nooit gevoeld..
Vrienden die ons samen zagen, merkten dit ook uit hunzelf op. Hij geeft nu aan dat dat kwam omdat hij zo ontzettend veel stress had en dat ik niet besefte wat dat met hem deed.. en daar zou hij best eens gelijk in kunnen hebben..
Kreeft, ik hoop dat je voorspoedig herstelt van je operatie! (ik had bijna relatie getypt...ach ja waar het hoofd vol van is..) Is het enige wat je nu kan doen, rust houden?
Klinkt heel goed wat je schrijft. Wat fijn dat jullie zo gelukkig zijn met elkaar!
Ik besef nl. dat er niet 1 juiste en enige manier is om van iemand te houden en ieder doet dat op zijn eigen manier. Ik deed dat door attent te zijn met kleine verrassingen (briefje, kaartje, smsje, spontane kus etc) en hij deed dat door me te helpen met praktische dingen (lekke kraan etc, schilderen etc).
Tenminste, zo probeerde ik het dan te zien.
Toen ik laatst aangaf in een gesprek met hem, dat hij nou eenmaal niet zo attent is en zijn liefde op n andere manier uit dan ik, was hij het niet met me eens en zei dat hij me 'beter' had moeten behandelen. Door dat soort dingen denk ik dan: zou het er dan toch inzitten?
Het gaat niet om perfectie en op de enige en juiste of op mijn manier laten zien dat hij van me houdt...het gaat bij meer om een basisgevoel...ik weet dat hij van me houdt, maar dat hij blij en trots is dat juist ik zijn vriendinnetje ben, nee dat heb ik nooit gevoeld..
Vrienden die ons samen zagen, merkten dit ook uit hunzelf op. Hij geeft nu aan dat dat kwam omdat hij zo ontzettend veel stress had en dat ik niet besefte wat dat met hem deed.. en daar zou hij best eens gelijk in kunnen hebben..
Kreeft, ik hoop dat je voorspoedig herstelt van je operatie! (ik had bijna relatie getypt...ach ja waar het hoofd vol van is..) Is het enige wat je nu kan doen, rust houden?
Klinkt heel goed wat je schrijft. Wat fijn dat jullie zo gelukkig zijn met elkaar!
zaterdag 5 januari 2008 om 23:20
Ha Kreeft!
Lief dat je weer even reageert..Nee, ik ben er nog steeds niet uit.Ik word er dol van. Het ene moment denk ik: het voelt zo goed met hem en er is zoveel goeds tussen ons, het andere moment ben ik heel boos omdat hij zo gemakzuchtig is en er niet voor durft (wil?) gaan (maar ja durf ik dat dan wel?).
Latten staat voor mij gelijk aan een relatie..dus dat is waar het allemaal om gaat...wel of niet? Die stress schijnt nu wel minder te zijn, alhoewel hij nog wel veel werkt. Maar minder dan toen wij een relatie hadden.
Ik heb trouwens een week niets gehoord, terwijl we zouden afspreken. Ik heb al 2 keer voorgesteld om wat af te spreken, maar toen kon hij niet. Ga niet aandringen, het initiatief moet nu maar van hem komen.
Ik word hier wel onrustig van...van die onduidelijkheid..ik heb al zitten denken om al het contact dan maar helemaal af te kappen, gewoon omdat ik dan weer rust in mijn hoofd heb..
Maar ja...soms denk ik: zou hij het niet toch voor me zijn?
Lief dat je weer even reageert..Nee, ik ben er nog steeds niet uit.Ik word er dol van. Het ene moment denk ik: het voelt zo goed met hem en er is zoveel goeds tussen ons, het andere moment ben ik heel boos omdat hij zo gemakzuchtig is en er niet voor durft (wil?) gaan (maar ja durf ik dat dan wel?).
Latten staat voor mij gelijk aan een relatie..dus dat is waar het allemaal om gaat...wel of niet? Die stress schijnt nu wel minder te zijn, alhoewel hij nog wel veel werkt. Maar minder dan toen wij een relatie hadden.
Ik heb trouwens een week niets gehoord, terwijl we zouden afspreken. Ik heb al 2 keer voorgesteld om wat af te spreken, maar toen kon hij niet. Ga niet aandringen, het initiatief moet nu maar van hem komen.
Ik word hier wel onrustig van...van die onduidelijkheid..ik heb al zitten denken om al het contact dan maar helemaal af te kappen, gewoon omdat ik dan weer rust in mijn hoofd heb..
Maar ja...soms denk ik: zou hij het niet toch voor me zijn?
