Relaties
alle pijlers
Realistisch of niet?
donderdag 3 januari 2008 om 18:10
Hallo,
Ik zit al hele lange tijd met het volgende in mijn hoofd en misschien kunnen jullie een andere kijk op het volgende geven..
Ik vraag mij af of ik wel een realistisch/haalbaar beeld heb van een relatie of dat ik te hoge verwachtingen heb?
Ik zou graag een relatie willen waarin we beiden onszelf kunnen zijn, ons op ons gemak voelen bijelkaar, elkaar tegengas geven, goed met elkaar kunnen praten, met elkaar kunnen lachen en gek doen, elkaar accepteren, allebei ons eigen leven hebben, maar ook leuke dingen samen doen en met vrienden, interesse in elkaar, trots zijn op elkaar, blij zijn met elkaar, wederzijdse aantrekkingskracht en respect, verbonden voelen met elkaar, je best doen voor elkaar en voor de relatie.Elkaar niet voor vanzelfsprekend aannemen. Blij zijn met elkaar en dat uiten (ieder op zijn eigen manier)
In een vriend zoek ik eigenschappen als: humor, attent, sociaal, affectief, geinteresseerd zijn, betrouwbaar, eerlijk, intelligent.
Deze waslijst is natuurlijk het ideaalplaatje en vind het een belangrijker dan het ander, maar is zo'n soort relatie mogelijk en zijn zulke mannen er? Of verwacht ik nou teveel?
Begin vorig jaar heb ik er ook al een topic over geopend n.a.v relatie met (nu ex) vriend. Nu open ik een nieuw topic, omdat we elkaar na een half jaar weer tegenkwamen en er van beide kanten nog allerlei gevoel blijkt te zitten, waar ik erg van in de war ben... Het lijkt wel alsof de hele gedachtengang van vorig jaar nu weer opnieuw begint...maar we zijn nu beiden veranderd en dat zet mij aan t denken..zou t nu wel werken tussen ons?
Wie zegt mij dat hij nu wel kan uiten dat hij trots op me is en blij met me is?
Zou t heel fijn vinden om andermans reacties te lezen hierover.
Eva
Ik zit al hele lange tijd met het volgende in mijn hoofd en misschien kunnen jullie een andere kijk op het volgende geven..
Ik vraag mij af of ik wel een realistisch/haalbaar beeld heb van een relatie of dat ik te hoge verwachtingen heb?
Ik zou graag een relatie willen waarin we beiden onszelf kunnen zijn, ons op ons gemak voelen bijelkaar, elkaar tegengas geven, goed met elkaar kunnen praten, met elkaar kunnen lachen en gek doen, elkaar accepteren, allebei ons eigen leven hebben, maar ook leuke dingen samen doen en met vrienden, interesse in elkaar, trots zijn op elkaar, blij zijn met elkaar, wederzijdse aantrekkingskracht en respect, verbonden voelen met elkaar, je best doen voor elkaar en voor de relatie.Elkaar niet voor vanzelfsprekend aannemen. Blij zijn met elkaar en dat uiten (ieder op zijn eigen manier)
In een vriend zoek ik eigenschappen als: humor, attent, sociaal, affectief, geinteresseerd zijn, betrouwbaar, eerlijk, intelligent.
Deze waslijst is natuurlijk het ideaalplaatje en vind het een belangrijker dan het ander, maar is zo'n soort relatie mogelijk en zijn zulke mannen er? Of verwacht ik nou teveel?
Begin vorig jaar heb ik er ook al een topic over geopend n.a.v relatie met (nu ex) vriend. Nu open ik een nieuw topic, omdat we elkaar na een half jaar weer tegenkwamen en er van beide kanten nog allerlei gevoel blijkt te zitten, waar ik erg van in de war ben... Het lijkt wel alsof de hele gedachtengang van vorig jaar nu weer opnieuw begint...maar we zijn nu beiden veranderd en dat zet mij aan t denken..zou t nu wel werken tussen ons?
Wie zegt mij dat hij nu wel kan uiten dat hij trots op me is en blij met me is?
Zou t heel fijn vinden om andermans reacties te lezen hierover.
Eva
zaterdag 5 januari 2008 om 23:26
Hoi Eva, heb je hem ook duidelijk vertelt dat het initiatief bij hem ligt? Anders zitten jullie misschien op elkaar te wachten. Ik vind dat wel een goede relatie test, als je een tijd het initiatief bij hem legt. Dat moet je dan wel duidelijk vertellen.
Het probleem is nu een beetje, dat het geen mooi einde is. Je blijft waarschijnlijk levengslang twijfel houden. Neemt hij niet het initiatief, dan weet je dat hij er niet hard genoeg voor gaat, en dat je de juiste beslissing hebt genomen. Moeilijk he? Kreeft.
Het probleem is nu een beetje, dat het geen mooi einde is. Je blijft waarschijnlijk levengslang twijfel houden. Neemt hij niet het initiatief, dan weet je dat hij er niet hard genoeg voor gaat, en dat je de juiste beslissing hebt genomen. Moeilijk he? Kreeft.
zaterdag 5 januari 2008 om 23:45
Ha kreeft,
Nee heb hem niet gezegd dat het initiatief bij hem ligt. Ik bedoelde dat meer qua afspreken. Ik blijf niet aan hem vragen of we af gaan spreken. Maar ja, mss moet ik inderdaad wat concreter zijn. Ik vind het fijn om nog een keer af te spreken, dus opzij die trots en gewoon bellen en een datum en tijd afspreken.
Ik merk dat ik snel in 'oude valkuil' stap...dat ik snel het gevoel heb dat alleen ik degene ben die initiatief neemt en zn best doet, terwijl ik natuurlijk niet in zijn hoofd kan kijken.
Misschien houdt hij juist bewust n beetje afstand of doet hij rustig aan uit respect voor mij of is hij het laatste gesprek nog laten bezinken en aan t overdenken etc etc.??
Ik heb de neiging om dingen voor mensen in te vullen. Wat dat betreft ben ik mezef beter aan t leren kennen en begin ik dingen bij mezelf te herkennen (bijv.:"oh nou doe ik t weer").
Toch vind ik het lastig om de balans te vinden...zoek ik het niet teveel bij mij of juist teveel bij hem? Of zijn we gewoon niet de juisten voor elkaar?
Jij schrijft: neemt hij niet het juiste initiatief, dan weet je dat hij er niet hard genoeg voor gaat, en dat je de juiste beslissing hebt genomen. Ik denk dat je dat niet zo kunt stellen, omdat ik immers niet weet waarom hij nu niet ervoor gaat. Ik neem al snel aan uit gemakzucht, maar misschien is dat idd uit voorzichtigheid jegens mij omdat hij bang is me te kwetsen (zoals hij eerder al aangaf).
Hoe gaat het met het herstel van je operatie? Ik las in het christmastopic dat je een darmoperatie hebt gehad en niet lang kunt zitten...Heb je pijn of is het een kwestie van rust nemen? Heb je genoeg om handen thuis?
Beterschap!
En bedankt voor je reacties! (wel jammer trouwens dat er nauwelijks andere mensen meer reageren)
Nee heb hem niet gezegd dat het initiatief bij hem ligt. Ik bedoelde dat meer qua afspreken. Ik blijf niet aan hem vragen of we af gaan spreken. Maar ja, mss moet ik inderdaad wat concreter zijn. Ik vind het fijn om nog een keer af te spreken, dus opzij die trots en gewoon bellen en een datum en tijd afspreken.
Ik merk dat ik snel in 'oude valkuil' stap...dat ik snel het gevoel heb dat alleen ik degene ben die initiatief neemt en zn best doet, terwijl ik natuurlijk niet in zijn hoofd kan kijken.
Misschien houdt hij juist bewust n beetje afstand of doet hij rustig aan uit respect voor mij of is hij het laatste gesprek nog laten bezinken en aan t overdenken etc etc.??
Ik heb de neiging om dingen voor mensen in te vullen. Wat dat betreft ben ik mezef beter aan t leren kennen en begin ik dingen bij mezelf te herkennen (bijv.:"oh nou doe ik t weer").
Toch vind ik het lastig om de balans te vinden...zoek ik het niet teveel bij mij of juist teveel bij hem? Of zijn we gewoon niet de juisten voor elkaar?
Jij schrijft: neemt hij niet het juiste initiatief, dan weet je dat hij er niet hard genoeg voor gaat, en dat je de juiste beslissing hebt genomen. Ik denk dat je dat niet zo kunt stellen, omdat ik immers niet weet waarom hij nu niet ervoor gaat. Ik neem al snel aan uit gemakzucht, maar misschien is dat idd uit voorzichtigheid jegens mij omdat hij bang is me te kwetsen (zoals hij eerder al aangaf).
Hoe gaat het met het herstel van je operatie? Ik las in het christmastopic dat je een darmoperatie hebt gehad en niet lang kunt zitten...Heb je pijn of is het een kwestie van rust nemen? Heb je genoeg om handen thuis?
Beterschap!
En bedankt voor je reacties! (wel jammer trouwens dat er nauwelijks andere mensen meer reageren)
zondag 6 januari 2008 om 00:51
Grappig; ik wilde reageren, maar dacht "ja, kom ik effe binnen vallen met m'n mening!!", maar aan 't einde zag ik je 'uitnodiging'
Ik wilde reageren toen ik het stukje las waarin je schrijft dat jij heeft gezegd dat ie bang is om je te kwetsen.
Ik vind 't zelf altijd raar als mensen dit zeggen (ongeacht of ze dat eerder hebben gedaan of niet), want ik hoor dan eigenlijk "hoe lullig ik 't ook vind, ik ga je kwetsen".
Zo van een afstand klinkt je situatie niet best. Er is veel onduidelijkheid, gebrek aan vertrouwen (in elkaar, maar jullie beiden blijkbaar ook in jezelf...), en dat zijn geen goede fundamenten voor een relatie.
En 'testjes' en 'hints' zijn volgens mij ook niet de beste manier om te communiceren.
Praat met hem, en probeer je ziel op tafel te leggen, daar heb je zelf ook veel aan, het zal je dwingen eerlijk te zijn tegenover jezelf. Ik denk ook dat je daardoor zult inzien dat dt niet de relatie is die je werkelijk wil...
Ik wilde reageren toen ik het stukje las waarin je schrijft dat jij heeft gezegd dat ie bang is om je te kwetsen.
Ik vind 't zelf altijd raar als mensen dit zeggen (ongeacht of ze dat eerder hebben gedaan of niet), want ik hoor dan eigenlijk "hoe lullig ik 't ook vind, ik ga je kwetsen".
Zo van een afstand klinkt je situatie niet best. Er is veel onduidelijkheid, gebrek aan vertrouwen (in elkaar, maar jullie beiden blijkbaar ook in jezelf...), en dat zijn geen goede fundamenten voor een relatie.
En 'testjes' en 'hints' zijn volgens mij ook niet de beste manier om te communiceren.
Praat met hem, en probeer je ziel op tafel te leggen, daar heb je zelf ook veel aan, het zal je dwingen eerlijk te zijn tegenover jezelf. Ik denk ook dat je daardoor zult inzien dat dt niet de relatie is die je werkelijk wil...
zondag 6 januari 2008 om 13:24
Hoi Nologoes!
Tuurlijk mag je altijd 'komen binnenvallen met je mening'! Daarom heb ik dit juist op het forum gezet!
Hij is bang mij weer (onbedoeld) te kwetsen, dit heeft hij o.a. gedaan door niet compleet voor me te gaan, kwetsende opmerkingen te maken, niet zijn best voor mij en de relatie te doen. Ik had het gevoel er alleen voor te staan, in mn eentje proberen een relatie goed te houden en dat kan natuurlijk niet...
Het klopt dat je schrijft dat er veel onduidelijkheid is en gebrek aan vertrouwen...we hebben al een paar keer heel open gepraat, maar dat schepte alleen nog maar meer verwarring en onduidelijkheid dan dat het eindelijk rust en duidelijkheid gaf,
We weten het nl. allebei niet...hij wil contact blijven houden om te zien wat er nog is etc en ik wil eigenlijk gewoon duidelijkheid. Dus heb nagedacht over contact weer helemaal verbreken, maar wil eigenlijk tegelijkertijd ook onderzoeken wat er nog is en of hij inderdaad veranderd is..Mijn gevoelens zijn dus erg tegenstrijdig..
Wat bedoel je met testjes en hints? Dat ik niet duidelijk genoeg ben in het maken van een afspraak?
Weet je waar ik eigenlijk gewoon bang voor ben? Dat ik het contact afbreek en na jaaaren weer een nieuwe relatie krijg en dan blijkt dat het aan mij ligt (ik loop weer tegen hetzelfde probleem aan) OF dat ik eeuwig vrijgezel blijf omdat ik geen man meer tegenkom met wie ik zo'n klik heb...
Ik vind het allemaal zo lastig...hoort een goede relatie niet gewoon 'vanzelf' te gaan? Met af en toe ' een hobbel' , maar in de basis gewoon gemakkelijk...een warm bad zoals sommigen het hier op het forum noemen?
Tuurlijk mag je altijd 'komen binnenvallen met je mening'! Daarom heb ik dit juist op het forum gezet!
Hij is bang mij weer (onbedoeld) te kwetsen, dit heeft hij o.a. gedaan door niet compleet voor me te gaan, kwetsende opmerkingen te maken, niet zijn best voor mij en de relatie te doen. Ik had het gevoel er alleen voor te staan, in mn eentje proberen een relatie goed te houden en dat kan natuurlijk niet...
Het klopt dat je schrijft dat er veel onduidelijkheid is en gebrek aan vertrouwen...we hebben al een paar keer heel open gepraat, maar dat schepte alleen nog maar meer verwarring en onduidelijkheid dan dat het eindelijk rust en duidelijkheid gaf,
We weten het nl. allebei niet...hij wil contact blijven houden om te zien wat er nog is etc en ik wil eigenlijk gewoon duidelijkheid. Dus heb nagedacht over contact weer helemaal verbreken, maar wil eigenlijk tegelijkertijd ook onderzoeken wat er nog is en of hij inderdaad veranderd is..Mijn gevoelens zijn dus erg tegenstrijdig..
Wat bedoel je met testjes en hints? Dat ik niet duidelijk genoeg ben in het maken van een afspraak?
Weet je waar ik eigenlijk gewoon bang voor ben? Dat ik het contact afbreek en na jaaaren weer een nieuwe relatie krijg en dan blijkt dat het aan mij ligt (ik loop weer tegen hetzelfde probleem aan) OF dat ik eeuwig vrijgezel blijf omdat ik geen man meer tegenkom met wie ik zo'n klik heb...
Ik vind het allemaal zo lastig...hoort een goede relatie niet gewoon 'vanzelf' te gaan? Met af en toe ' een hobbel' , maar in de basis gewoon gemakkelijk...een warm bad zoals sommigen het hier op het forum noemen?
zondag 6 januari 2008 om 14:02
Hoi Eva,
Ik ben gelukkig snel aan het herstellen, en gebruik nu geen pijnstillers meer, alhoewel het nog steeds gevoelig is. Op bv de bank zitten is nog lastig, maar internetten gaat vrij gemakkelijk.
Goed ook die reactie van Nologoes, het is en blijft moeilijk, en alle reacties helpen denk ik. Heb je hem ook al eens gevraagd, of hij echt een langdurige relatie met jouw wil? Juist omdat je zo fantastisch bent, wil hij je misschien niet kwetsen. Mannen zijn niet heel erg goed in zo'n situatie.
En zou je ooit aan een andere relatie beginnen of met hem, je bent nooit te lief, te leuk, te initiatief rijk, enzovoorts. Dat is absoluut geen karakter fout, het gaat erom of de ander het kan waarderen. Als dat zo is, krijg je juist een super relatie. Zolang je maar niet "gebruikt" wordt of dat gevoel krijg. Dus je hebt geen probleem hoor. Groetjes kreeft.
Ik ben gelukkig snel aan het herstellen, en gebruik nu geen pijnstillers meer, alhoewel het nog steeds gevoelig is. Op bv de bank zitten is nog lastig, maar internetten gaat vrij gemakkelijk.
Goed ook die reactie van Nologoes, het is en blijft moeilijk, en alle reacties helpen denk ik. Heb je hem ook al eens gevraagd, of hij echt een langdurige relatie met jouw wil? Juist omdat je zo fantastisch bent, wil hij je misschien niet kwetsen. Mannen zijn niet heel erg goed in zo'n situatie.
En zou je ooit aan een andere relatie beginnen of met hem, je bent nooit te lief, te leuk, te initiatief rijk, enzovoorts. Dat is absoluut geen karakter fout, het gaat erom of de ander het kan waarderen. Als dat zo is, krijg je juist een super relatie. Zolang je maar niet "gebruikt" wordt of dat gevoel krijg. Dus je hebt geen probleem hoor. Groetjes kreeft.
zondag 6 januari 2008 om 14:04
quote:eva333 schreef op 06 januari 2008 @ 13:24:
Hoi Nologoes!
Tuurlijk mag je altijd 'komen binnenvallen met je mening'! Daarom heb ik dit juist op het forum gezet!
Ja, stom eigenlijk, daar is een forum voor!
Hij is bang mij weer (onbedoeld) te kwetsen, dit heeft hij o.a. gedaan door niet compleet voor me te gaan, kwetsende opmerkingen te maken, niet zijn best voor mij en de relatie te doen. Ik had het gevoel er alleen voor te staan, in mn eentje proberen een relatie goed te houden en dat kan natuurlijk niet...
Dat bedoel ik; onbewust kwetsen kan natuurlijk, maar dit klinkt alsof hij al weet dat ie 't gaat doen, oa gebaseerd op het verleden; hoe onbewust/onbedoeld is het dan?
Het klopt dat je schrijft dat er veel onduidelijkheid is en gebrek aan vertrouwen...we hebben al een paar keer heel open gepraat, maar dat schepte alleen nog maar meer verwarring en onduidelijkheid dan dat het eindelijk rust en duidelijkheid gaf,
We weten het nl. allebei niet...hij wil contact blijven houden om te zien wat er nog is etc en ik wil eigenlijk gewoon duidelijkheid. Dus heb nagedacht over contact weer helemaal verbreken, maar wil eigenlijk tegelijkertijd ook onderzoeken wat er nog is en of hij inderdaad veranderd is..Mijn gevoelens zijn dus erg tegenstrijdig..
Wat bedoel je met testjes en hints? Dat ik niet duidelijk genoeg ben in het maken van een afspraak?
Ik bedoel dat je niet ver zal komen met afwachten wat er gebeurt als jij effe niks doet, kijkt hoe lang et duurt voordat hij initiatief neemt. Dat zijn spelletjes, geen open communicatie.
Weet je waar ik eigenlijk gewoon bang voor ben? Dat ik het contact afbreek en na jaaaren weer een nieuwe relatie krijg en dan blijkt dat het aan mij ligt (ik loop weer tegen hetzelfde probleem aan) OF dat ik eeuwig vrijgezel blijf omdat ik geen man meer tegenkom met wie ik zo'n klik heb...
Ben je niet blij dat je straks de vrijheid hebt om een man tegen te komen met wie je heerlijk kunt praten, bij wie je op je gemak bent, waarin je vertrouwen hebt, en waarbij de relatie niet voelt als hard work... En kun je je niet voorstellen dat je in je eentje gelukkig bent? Dat kan echt, hoor!
Ik vind het allemaal zo lastig...hoort een goede relatie niet gewoon 'vanzelf' te gaan? Met af en toe ' een hobbel' , maar in de basis gewoon gemakkelijk...een warm bad zoals sommigen het hier op het forum noemen?Ik denk inderdaad dat als het goed zit, het goed gaat...
Hoi Nologoes!
Tuurlijk mag je altijd 'komen binnenvallen met je mening'! Daarom heb ik dit juist op het forum gezet!
Ja, stom eigenlijk, daar is een forum voor!
Hij is bang mij weer (onbedoeld) te kwetsen, dit heeft hij o.a. gedaan door niet compleet voor me te gaan, kwetsende opmerkingen te maken, niet zijn best voor mij en de relatie te doen. Ik had het gevoel er alleen voor te staan, in mn eentje proberen een relatie goed te houden en dat kan natuurlijk niet...
Dat bedoel ik; onbewust kwetsen kan natuurlijk, maar dit klinkt alsof hij al weet dat ie 't gaat doen, oa gebaseerd op het verleden; hoe onbewust/onbedoeld is het dan?
Het klopt dat je schrijft dat er veel onduidelijkheid is en gebrek aan vertrouwen...we hebben al een paar keer heel open gepraat, maar dat schepte alleen nog maar meer verwarring en onduidelijkheid dan dat het eindelijk rust en duidelijkheid gaf,
We weten het nl. allebei niet...hij wil contact blijven houden om te zien wat er nog is etc en ik wil eigenlijk gewoon duidelijkheid. Dus heb nagedacht over contact weer helemaal verbreken, maar wil eigenlijk tegelijkertijd ook onderzoeken wat er nog is en of hij inderdaad veranderd is..Mijn gevoelens zijn dus erg tegenstrijdig..
Wat bedoel je met testjes en hints? Dat ik niet duidelijk genoeg ben in het maken van een afspraak?
Ik bedoel dat je niet ver zal komen met afwachten wat er gebeurt als jij effe niks doet, kijkt hoe lang et duurt voordat hij initiatief neemt. Dat zijn spelletjes, geen open communicatie.
Weet je waar ik eigenlijk gewoon bang voor ben? Dat ik het contact afbreek en na jaaaren weer een nieuwe relatie krijg en dan blijkt dat het aan mij ligt (ik loop weer tegen hetzelfde probleem aan) OF dat ik eeuwig vrijgezel blijf omdat ik geen man meer tegenkom met wie ik zo'n klik heb...
Ben je niet blij dat je straks de vrijheid hebt om een man tegen te komen met wie je heerlijk kunt praten, bij wie je op je gemak bent, waarin je vertrouwen hebt, en waarbij de relatie niet voelt als hard work... En kun je je niet voorstellen dat je in je eentje gelukkig bent? Dat kan echt, hoor!
Ik vind het allemaal zo lastig...hoort een goede relatie niet gewoon 'vanzelf' te gaan? Met af en toe ' een hobbel' , maar in de basis gewoon gemakkelijk...een warm bad zoals sommigen het hier op het forum noemen?Ik denk inderdaad dat als het goed zit, het goed gaat...
zondag 6 januari 2008 om 14:42
Ha lieve kreeft en nologoes!
Bedankt voor jullie reacties. Kan ik nu wel even gebruiken. Voel me echt niet fijn nu. Ik heb ex gebeld, maar neemt niet op. Ik wilde een afspraak maken. Ik wil weten hoe hij erin staat en laten weten wat ik voel. Ligt eraan wat er uit het gesprek komt, maar mss kap ik dan het contact af Ik slaap weer slecht, word er onrustig van en ongelukkig dat hij niet voor me wil gaan. Ik voel me sinds het uit is een stuk zelfverkerder en onafhankelijker en ik merk dat dit gedoe me gelijk weer onzeker maakt. Bah!
Daarnaast is het hartstikke mooi weer en probeerde ik net een aantal vriendinnen te bellen om wat leuks te doen, maar niemand neemt op. Andere vriendin belt terug en ik kom er toevallig achter dat zij volgende week iets gaat doen met een vriendin. Iets wat wij al maanden geleden hadden afgesproken, maar ik steeds maar achteraan moest om n datum te prikken.
Voel me echt n beetje sneu nu...ik weet dat dat over n paar uurtjes weer anders is...maar toch..ik baal gewoon van alles
Ik denk dat ik ongesteld ga worden, normaal gesproken huil ik niet zo snel..
Kreeft, ex heeft aangegeven dat hij twijfelt over aangaan van relatie. Met redenen die ik al eerder heb gegeven. Maar wil dat in een volgend gesprek nog eens vragen..hoe hij er nu instaat..
Vind het wel mooi wat je schrijft over of de ander je mooie karaktereigenschappen kan waarderen.. Daarnaast zit ik ook niet heel 'makkelijk' in elkaar en daarom vraag ik mij wel eens af of het niet een ding van mij is en dat ik dat in een evt volgende relatie weer tegen zal komen. Ik ben ook zeker niet miss perfect, maar mss eis ik dat onbewust wel van mezelf?
Hoop dat je snel weer helemaal pijnvrij bent en voorspoedig herstelt! Wel fijn dat je wel kunt internetten! (en daar heb ik ook zo mijn voordeel bij
)
Nolongoes: Goed wat je schrijft over de vrijheid hebben om wel die ene tegen te komen waarbij het gewoon goed zit vanaf het begin. Ik denk dat ik het idd beter zo kan gaan zien. En inderdaad ik heb het nu goed en voel me zonder man veel zelfverzekerder en zit best goed in mijn vel (met af en toe n off day zoals vandaag).
Misschien moet ik het allemaal wat meer loslaten. Vooral de angst loslaten. Angst om de verkeerde keuze te maken, angst om de liefde van mn leven te laten lopen, angst om alleen te blijven etc etc..
Wat relaxter worden, ipv zo krampachtig ermee bezig zijn en een keuze bij mezelf af te dwingen.
Ik neig dan naar het contact afkappen, omdat ik nu denk ik niet volledig voor hem en evt relatie kan gaan. Daarvoor mis ik gewoon wat..
Het lastige aan het geheel is wel dat ik nauwelijks vergelijkingsmateriaal heb, omdat dit mijn eerste echt serieuze relatie is. Ik weet dus niet of het beter kan en dat maakt me dus aan het twijfelen...is wat ik verlang wel realistisch?
Bedankt voor jullie reacties. Kan ik nu wel even gebruiken. Voel me echt niet fijn nu. Ik heb ex gebeld, maar neemt niet op. Ik wilde een afspraak maken. Ik wil weten hoe hij erin staat en laten weten wat ik voel. Ligt eraan wat er uit het gesprek komt, maar mss kap ik dan het contact af Ik slaap weer slecht, word er onrustig van en ongelukkig dat hij niet voor me wil gaan. Ik voel me sinds het uit is een stuk zelfverkerder en onafhankelijker en ik merk dat dit gedoe me gelijk weer onzeker maakt. Bah!
Daarnaast is het hartstikke mooi weer en probeerde ik net een aantal vriendinnen te bellen om wat leuks te doen, maar niemand neemt op. Andere vriendin belt terug en ik kom er toevallig achter dat zij volgende week iets gaat doen met een vriendin. Iets wat wij al maanden geleden hadden afgesproken, maar ik steeds maar achteraan moest om n datum te prikken.
Voel me echt n beetje sneu nu...ik weet dat dat over n paar uurtjes weer anders is...maar toch..ik baal gewoon van alles
Ik denk dat ik ongesteld ga worden, normaal gesproken huil ik niet zo snel..
Kreeft, ex heeft aangegeven dat hij twijfelt over aangaan van relatie. Met redenen die ik al eerder heb gegeven. Maar wil dat in een volgend gesprek nog eens vragen..hoe hij er nu instaat..
Vind het wel mooi wat je schrijft over of de ander je mooie karaktereigenschappen kan waarderen.. Daarnaast zit ik ook niet heel 'makkelijk' in elkaar en daarom vraag ik mij wel eens af of het niet een ding van mij is en dat ik dat in een evt volgende relatie weer tegen zal komen. Ik ben ook zeker niet miss perfect, maar mss eis ik dat onbewust wel van mezelf?
Hoop dat je snel weer helemaal pijnvrij bent en voorspoedig herstelt! Wel fijn dat je wel kunt internetten! (en daar heb ik ook zo mijn voordeel bij
)Nolongoes: Goed wat je schrijft over de vrijheid hebben om wel die ene tegen te komen waarbij het gewoon goed zit vanaf het begin. Ik denk dat ik het idd beter zo kan gaan zien. En inderdaad ik heb het nu goed en voel me zonder man veel zelfverzekerder en zit best goed in mijn vel (met af en toe n off day zoals vandaag).
Misschien moet ik het allemaal wat meer loslaten. Vooral de angst loslaten. Angst om de verkeerde keuze te maken, angst om de liefde van mn leven te laten lopen, angst om alleen te blijven etc etc..
Wat relaxter worden, ipv zo krampachtig ermee bezig zijn en een keuze bij mezelf af te dwingen.
Ik neig dan naar het contact afkappen, omdat ik nu denk ik niet volledig voor hem en evt relatie kan gaan. Daarvoor mis ik gewoon wat..
Het lastige aan het geheel is wel dat ik nauwelijks vergelijkingsmateriaal heb, omdat dit mijn eerste echt serieuze relatie is. Ik weet dus niet of het beter kan en dat maakt me dus aan het twijfelen...is wat ik verlang wel realistisch?
zondag 6 januari 2008 om 16:59
Eva, het kan beter, elke relatie heeft zijn hoogte en dieptepunten. En soms begin je misschien op het dieptepunt. Van jouw kant voelt het goed, wat heel belangrijk is. Hij heeft nog (te) weinig laten zien, maar dat kan / kon ook door de drukte of stress komen en karakter zal ook wel wat meespelen. En geen enkele relatie is perfect. Maar op de lange duur, moet je je wel veilig en gelukkig voelen in een relatie. En dat soort relaties zijn normaal, en ik denk ook niet dat je met minder genoegen moet nemen.
Ik zou alleen niet al te lang in het twijfelstadium blijven zitten, want dat is slopend. En het helpt niet om een toekomst op te bouwen.
Ik blijf met je meeleven, kreeft.
Ik zou alleen niet al te lang in het twijfelstadium blijven zitten, want dat is slopend. En het helpt niet om een toekomst op te bouwen.
Ik blijf met je meeleven, kreeft.
zondag 6 januari 2008 om 17:06
Lieve Eva, wat ben je bang!
Bang dat je hem verkeerd verstaat, terwijl hij DUIDELIJK aangeeft, zich niet vol overgave aan jou en de relatie te comitten.
Bang dat je alleen over blijft, terwijl er niets eng zou moeten zijn om met jezelf alleen te zijn.
Bang dat je de liefde van je leven misloopt; dat KAN dus eenvoudigweg niet. Als er al een voor jou rondloopt, is ie voor jou! Anders was het niet de liefde van JOUW leven. En blijkbaar is 't niet deze meneer. Maar zolang je nog met deze meneer bent, is er geen plek voor de liefde van je leven!
Er bestaan geen verkeerde keuzes, slechts keuzes die je in het vervolg niet meer zal maken, of later moet bijstellen. Maar geen enkele keuze (wat dit soort zaken betreft) is definitief. Het fijne van het leven is nou juist dat je elke dag opnieuw mag kiezen. Om te blijven, te gaan, het anders te willen, of juist niet...
Zoals ik in m'n eerste reactie al zei; ga de confrontatie met jezelf aan. Kom je angsten onder ogen, neem je verlangens, behoeften en wensen serieus. Je zal ontdekken dat je dat nu zelf niet doet en het wel van een ander verwacht.
Je zegt dat je een ontspannen relatie wil, maar stopt een hoop energie in een relatie dit dat absoluut niet is....
X
Bang dat je hem verkeerd verstaat, terwijl hij DUIDELIJK aangeeft, zich niet vol overgave aan jou en de relatie te comitten.
Bang dat je alleen over blijft, terwijl er niets eng zou moeten zijn om met jezelf alleen te zijn.
Bang dat je de liefde van je leven misloopt; dat KAN dus eenvoudigweg niet. Als er al een voor jou rondloopt, is ie voor jou! Anders was het niet de liefde van JOUW leven. En blijkbaar is 't niet deze meneer. Maar zolang je nog met deze meneer bent, is er geen plek voor de liefde van je leven!
Er bestaan geen verkeerde keuzes, slechts keuzes die je in het vervolg niet meer zal maken, of later moet bijstellen. Maar geen enkele keuze (wat dit soort zaken betreft) is definitief. Het fijne van het leven is nou juist dat je elke dag opnieuw mag kiezen. Om te blijven, te gaan, het anders te willen, of juist niet...
Zoals ik in m'n eerste reactie al zei; ga de confrontatie met jezelf aan. Kom je angsten onder ogen, neem je verlangens, behoeften en wensen serieus. Je zal ontdekken dat je dat nu zelf niet doet en het wel van een ander verwacht.
Je zegt dat je een ontspannen relatie wil, maar stopt een hoop energie in een relatie dit dat absoluut niet is....
X
zondag 6 januari 2008 om 21:09
quote:eva333 schreef op 03 januari 2008 @ 18:10:
Ik zou graag een relatie willen waarin we beiden onszelf kunnen zijn, ons op ons gemak voelen bijelkaar, elkaar tegengas geven, goed met elkaar kunnen praten, met elkaar kunnen lachen en gek doen, elkaar accepteren, allebei ons eigen leven hebben, maar ook leuke dingen samen doen en met vrienden, interesse in elkaar, trots zijn op elkaar, blij zijn met elkaar, wederzijdse aantrekkingskracht en respect, verbonden voelen met elkaar, je best doen voor elkaar en voor de relatie.Elkaar niet voor vanzelfsprekend aannemen. Blij zijn met elkaar en dat uiten (ieder op zijn eigen manier)
In een vriend zoek ik eigenschappen als: humor, attent, sociaal, affectief, geinteresseerd zijn, betrouwbaar, eerlijk, intelligent.
Deze waslijst is natuurlijk het ideaalplaatje en vind het een belangrijker dan het ander, maar is zo'n soort relatie mogelijk en zijn zulke mannen er? Of verwacht ik nou teveel?
Eva
Hoi Eva, net zoals anderen hier, kan ik je vertellen dat zo'n relatie mogelijk is en zulke mannen bestaan, want mijn eigen man/relatie voldoet al acht en een half jaar lang helemaal aan je beschrijving. En daarnaast heeft hij nog een hele lijst leuke eigenschappen die je nog niet eens genoemd hebt.
Ik heb voor hem een relatie gehad die daar helemaal niet aan voldeed. Gelukkig heb ik op een gegeven moment besloten om het op te geven om te proberen met die eerste man een leuke relatie te krijgen, nadat ik dat 29 jaar lang tevergeefs geprobeerd had.
Ik zou graag een relatie willen waarin we beiden onszelf kunnen zijn, ons op ons gemak voelen bijelkaar, elkaar tegengas geven, goed met elkaar kunnen praten, met elkaar kunnen lachen en gek doen, elkaar accepteren, allebei ons eigen leven hebben, maar ook leuke dingen samen doen en met vrienden, interesse in elkaar, trots zijn op elkaar, blij zijn met elkaar, wederzijdse aantrekkingskracht en respect, verbonden voelen met elkaar, je best doen voor elkaar en voor de relatie.Elkaar niet voor vanzelfsprekend aannemen. Blij zijn met elkaar en dat uiten (ieder op zijn eigen manier)
In een vriend zoek ik eigenschappen als: humor, attent, sociaal, affectief, geinteresseerd zijn, betrouwbaar, eerlijk, intelligent.
Deze waslijst is natuurlijk het ideaalplaatje en vind het een belangrijker dan het ander, maar is zo'n soort relatie mogelijk en zijn zulke mannen er? Of verwacht ik nou teveel?
Eva
Hoi Eva, net zoals anderen hier, kan ik je vertellen dat zo'n relatie mogelijk is en zulke mannen bestaan, want mijn eigen man/relatie voldoet al acht en een half jaar lang helemaal aan je beschrijving. En daarnaast heeft hij nog een hele lijst leuke eigenschappen die je nog niet eens genoemd hebt.
Ik heb voor hem een relatie gehad die daar helemaal niet aan voldeed. Gelukkig heb ik op een gegeven moment besloten om het op te geven om te proberen met die eerste man een leuke relatie te krijgen, nadat ik dat 29 jaar lang tevergeefs geprobeerd had.
zondag 6 januari 2008 om 21:48
He Reiger!
Wat leuk dat je reageert! In het topic dat ik vorig jaar hier geopend had, reageerde je ook regelmatig en toen gaf je ook aan dat je zo'n goede relatie hebt. Weet je nog?
Je relatie klinkt bijna te goed om waar te zijn...ik denk vaak dat zoiets voor mij niet weggelegd is..stom he?
Nonlongoes...wat je schrijft zet me ook wel aan het denken.
Fijn dat je schrijft dat er geen verkeerde keuze is..Die zal ik nog wel vaker teruglezen denk ik om me daaraan te helpen herinneren. Ik ben nogal perfectionistisch dus wil eigenlijk altijd de juiste keuze maken, terwijl ik weet dat dat niet mogelijk is (zoiets kun je van tevoren niet weten). Daardoor blijf ik vaak hangen in besluiteloosheid...maar ja..geen keuze is ook een keuze..Dus ik kan beter het heft in eigen handen nemen en zelf een keuze maken.
Je laatste zin is ook een goede en wel een 'eye opener'...
Nonlongoes..heb jij een relatie en zo ja..wat voor een relatie? Of ben je vrijgezel en herken je mijn ex en/of situatie?
Was ik zo maar even benieuwd naar,als je niet wil antwoorden dan is dat natuurlijk prima. Dan blijf ik graag je reacties lezen. Alhoewel...ik weet niet of er nog veel te adviseren valt..ik moet nu gewoon een keuze maken denk ik...
Wat leuk dat je reageert! In het topic dat ik vorig jaar hier geopend had, reageerde je ook regelmatig en toen gaf je ook aan dat je zo'n goede relatie hebt. Weet je nog?
Je relatie klinkt bijna te goed om waar te zijn...ik denk vaak dat zoiets voor mij niet weggelegd is..stom he?
Nonlongoes...wat je schrijft zet me ook wel aan het denken.
Fijn dat je schrijft dat er geen verkeerde keuze is..Die zal ik nog wel vaker teruglezen denk ik om me daaraan te helpen herinneren. Ik ben nogal perfectionistisch dus wil eigenlijk altijd de juiste keuze maken, terwijl ik weet dat dat niet mogelijk is (zoiets kun je van tevoren niet weten). Daardoor blijf ik vaak hangen in besluiteloosheid...maar ja..geen keuze is ook een keuze..Dus ik kan beter het heft in eigen handen nemen en zelf een keuze maken.
Je laatste zin is ook een goede en wel een 'eye opener'...
Nonlongoes..heb jij een relatie en zo ja..wat voor een relatie? Of ben je vrijgezel en herken je mijn ex en/of situatie?
Was ik zo maar even benieuwd naar,als je niet wil antwoorden dan is dat natuurlijk prima. Dan blijf ik graag je reacties lezen. Alhoewel...ik weet niet of er nog veel te adviseren valt..ik moet nu gewoon een keuze maken denk ik...
zondag 6 januari 2008 om 22:45
Hi Eva, om met je laatste vraag te beginnen; ik ben vrijgezel en hoewel ik dat nog even hoop te blijven (heb 't zo leuk in m'n uppie, met vrienden/vriendinnen. kids, werk enz!!!!!!), weet ik uit ervaring dat het werkelijk bestaat om een soepele relatie met een leuke man te hebben. Ik heb 't eerder ervaren en zal met minder geen genoegen (meer) nemen.
Wat ik vooral herken is het leven vanuit angst. Ik denk dat 80% van de mensen dat op de een of andere manier wel doet. Maar angst brengt nooit veel goeds in dit verband. Het verlamt je. Heb er zelf vroeger ook last van gehad, maar sinds ik het roer heb omgegooid en leef vanuit kansen en mogelijkheden voel ik me een stuk beter.
De wereld zegt ons dat we niet compleet zijn zonder partner. Duh??? Natuurlijk zijn we compleet zonder partner; we weten het vaak niet omdat we altijd maar op zoek zijn naar een ander om ons te vertellen wat we onszelf zouden moeten vertellen of realiseren.
We zijn mooi, ook zonder partner.
We zijn grappig, ook zonder partner.
We zijn begeerlijk, ook zonder partner.
We zijn de moeite waard ook zonder partner.
Enz...
Natuurlijk is het fijn om je leven met iemand te kunnen delen. Maar tegen welke prijs? Als ik jouw posts (sommige) lees, maakt deze relatie je onzeker. Je twijfelt aan wie je bent, wat je voelt, en bent heel veel met HEM bezig, maar gaat aan jezelf voorbij.
Wat wil jij? Waar word jij blij van?
Je denkt voor hem, een veel gemaakte fout; hij zegt iets, en jij gaat dan bedenken wat hij "eigenlijk" bedoelde, en 'waarom' hij het zei. je bedenkt zelfs excuses voor zijn gedrag waar jij last van hebt.
Nogmaals; de sleutel tot geluk ben je helemaal zelf. ga de confrontatie met jezelf aan. Je wensen, behoeftes en verlangens. Maar onderzoek ook je angsten en waar ze vandaan komen. Waarom ben je bang alleen te zij, waarom ben je bang 'verkeerde' keuzes te maken. Wat gebeurt er volgens jou als je 'fouten' maakt.
Bevrijd jezelf van al deze angsten, verwachtingen en verplichtingen die je jezelf oplegt. Daar word je vanzelf een leuker mens van, in staat om ook een leuke man aan te trekken...
(maar probeer ook eens te genieten van je eigen leuke gezelschap!!!)
X
Wat ik vooral herken is het leven vanuit angst. Ik denk dat 80% van de mensen dat op de een of andere manier wel doet. Maar angst brengt nooit veel goeds in dit verband. Het verlamt je. Heb er zelf vroeger ook last van gehad, maar sinds ik het roer heb omgegooid en leef vanuit kansen en mogelijkheden voel ik me een stuk beter.
De wereld zegt ons dat we niet compleet zijn zonder partner. Duh??? Natuurlijk zijn we compleet zonder partner; we weten het vaak niet omdat we altijd maar op zoek zijn naar een ander om ons te vertellen wat we onszelf zouden moeten vertellen of realiseren.
We zijn mooi, ook zonder partner.
We zijn grappig, ook zonder partner.
We zijn begeerlijk, ook zonder partner.
We zijn de moeite waard ook zonder partner.
Enz...
Natuurlijk is het fijn om je leven met iemand te kunnen delen. Maar tegen welke prijs? Als ik jouw posts (sommige) lees, maakt deze relatie je onzeker. Je twijfelt aan wie je bent, wat je voelt, en bent heel veel met HEM bezig, maar gaat aan jezelf voorbij.
Wat wil jij? Waar word jij blij van?
Je denkt voor hem, een veel gemaakte fout; hij zegt iets, en jij gaat dan bedenken wat hij "eigenlijk" bedoelde, en 'waarom' hij het zei. je bedenkt zelfs excuses voor zijn gedrag waar jij last van hebt.
Nogmaals; de sleutel tot geluk ben je helemaal zelf. ga de confrontatie met jezelf aan. Je wensen, behoeftes en verlangens. Maar onderzoek ook je angsten en waar ze vandaan komen. Waarom ben je bang alleen te zij, waarom ben je bang 'verkeerde' keuzes te maken. Wat gebeurt er volgens jou als je 'fouten' maakt.
Bevrijd jezelf van al deze angsten, verwachtingen en verplichtingen die je jezelf oplegt. Daar word je vanzelf een leuker mens van, in staat om ook een leuke man aan te trekken...
(maar probeer ook eens te genieten van je eigen leuke gezelschap!!!)
X
maandag 7 januari 2008 om 00:13
Hoi Nologoes!
Wat een fijne, goede en lieve reactie!
Ik heb er echt veel aan en ga m nog vaak teruglezen denk ik.
Je slaat de spijker op zijn kop als je zegt dat ik met HEM bezig ben ipv met MIJ.
Door een eerdere reactie van je besefte ik dat en realiseerde me dat het erom gaat wat goed voor mij is, waar word ik gelukkig van? wat wil ik?
Ik word van deze onzekerheid niet blij, dus heb hem gebeld en een afspraak gemaakt. Eerst nog met het idee om te kijken hoe HIJ erover denkt, maar nu om te zeggen dat IK niet zo verder wil.
Het stomme is dat ik het verstandelijk allemaal zo goed weet...ben het helemaal eens met wat je allemaal schrijft..maar ik voel het alleen nog niet zo..het lijkt wel alsof ik er nog niet helemaal klaar voor ben..
Vond het heel fijn om te je reactie te lezen! Dankjewel!
Slaap lekker!
Wat een fijne, goede en lieve reactie!
Ik heb er echt veel aan en ga m nog vaak teruglezen denk ik.
Je slaat de spijker op zijn kop als je zegt dat ik met HEM bezig ben ipv met MIJ.
Door een eerdere reactie van je besefte ik dat en realiseerde me dat het erom gaat wat goed voor mij is, waar word ik gelukkig van? wat wil ik?
Ik word van deze onzekerheid niet blij, dus heb hem gebeld en een afspraak gemaakt. Eerst nog met het idee om te kijken hoe HIJ erover denkt, maar nu om te zeggen dat IK niet zo verder wil.
Het stomme is dat ik het verstandelijk allemaal zo goed weet...ben het helemaal eens met wat je allemaal schrijft..maar ik voel het alleen nog niet zo..het lijkt wel alsof ik er nog niet helemaal klaar voor ben..
Vond het heel fijn om te je reactie te lezen! Dankjewel!
Slaap lekker!
maandag 7 januari 2008 om 00:16
maandag 7 januari 2008 om 01:37
Hoi Eva, ik zie dat je er al wat verder uit bent. Een moeilijk proces, en ik ben blij dat wat andere mensen hier reageren. Als je er een punt achter zet, dan denk ik dat het goed is om hem voorlopig niet te vaak te zien. Je hebt zo hard er voor gevochten, en anders is het alleen maar extra pijnlijk om er van los te komen.
En wees niet bang, je bent zo een leuk en gezellig mens, daar past een leuke man bij. En die wordt heel gelukkig van jouw. Daar heb ik absoluut geen twijfels over. En zoals nologoes zegt, ook alleen kun je het leuk hebben en leuke mensen tegenkomen. Wanneer heb je de afspraak trouwens gemaakt?
Groetjes kreeft
En wees niet bang, je bent zo een leuk en gezellig mens, daar past een leuke man bij. En die wordt heel gelukkig van jouw. Daar heb ik absoluut geen twijfels over. En zoals nologoes zegt, ook alleen kun je het leuk hebben en leuke mensen tegenkomen. Wanneer heb je de afspraak trouwens gemaakt?
Groetjes kreeft
maandag 7 januari 2008 om 22:47
Hoi Kreeft.
Ja, ik ben er nog niet helemaal uit. Tenminste, ik heb me wel voorgenomen dat ik ga zeggen dat ik geen contact meer wil (en dat betekent dus helemaal geen contact in welke vorm dan ook) maar ik weet niet hoe ik reageer bijv. als hij op dat moment gaat zeggen dat hij opeens inziet dat ie een hele grote fout maakt en echt voor me wil vechten. Ik ben bang dat hij me dan opeens weer aan het twijfelen maakt. Maar de kans dat dat gebeurt is wel heel klein..Ik moet me gewoon niet zo'n zorgen maken over dingen die nog niet gebeurd zijn...maar ja makkelijker gezegd dan gedaan..
Maar goed, het voelt wel goed dat ik zelf de touwtjes in handen neem en niet af ga zitten wachten totdat hij er eens uit is.. zo is het niet, maar zo voelde het soms wel. De afspraak is trouwens aan het einde van de week.
Soms voel ik me heel zelfverzekerd en denk ik:ik ben hartstikke leuk, lief, aardig, attent, etc etc Hij is stom dat ie dat niet waardeert en er komt vast ooit wel eens iemand die dat wel ziet en ontzettend waardeert en mijn mindere eigenschappen voor lief neemt en accepteert.. Soms..zoals gisteren voel ik me only the lonely en ben ik bang eeuwig en altijd vrijgezel te blijven.
Nolongoes schrijft dat je het prima in je eentje naar je zin kunt hebben en daar ben ik het mee eens. Ik ben iemand die goed alleen kan zijn en zich prima kan vermaken, maar uiteindelijk wil ik toch ook wel een goede liefdevolle relatie. Ik ben al jaren alleen en wil echt niet over bijv 10 jaar nog steeds in mn up zitten.
Maar goed,nu denk ik mss wel heel erg vooruit..
Ik heb me iig voorgenomen om wat meer tijd te besteden aan familie en vrienden en aan mezelf i.p.v. aan al die mannen.. het kost me veel energie en die kan ik beter besteden aan mensen die wel goed voor me zijn.
Ja, ik ben er nog niet helemaal uit. Tenminste, ik heb me wel voorgenomen dat ik ga zeggen dat ik geen contact meer wil (en dat betekent dus helemaal geen contact in welke vorm dan ook) maar ik weet niet hoe ik reageer bijv. als hij op dat moment gaat zeggen dat hij opeens inziet dat ie een hele grote fout maakt en echt voor me wil vechten. Ik ben bang dat hij me dan opeens weer aan het twijfelen maakt. Maar de kans dat dat gebeurt is wel heel klein..Ik moet me gewoon niet zo'n zorgen maken over dingen die nog niet gebeurd zijn...maar ja makkelijker gezegd dan gedaan..
Maar goed, het voelt wel goed dat ik zelf de touwtjes in handen neem en niet af ga zitten wachten totdat hij er eens uit is.. zo is het niet, maar zo voelde het soms wel. De afspraak is trouwens aan het einde van de week.
Soms voel ik me heel zelfverzekerd en denk ik:ik ben hartstikke leuk, lief, aardig, attent, etc etc Hij is stom dat ie dat niet waardeert en er komt vast ooit wel eens iemand die dat wel ziet en ontzettend waardeert en mijn mindere eigenschappen voor lief neemt en accepteert.. Soms..zoals gisteren voel ik me only the lonely en ben ik bang eeuwig en altijd vrijgezel te blijven.
Nolongoes schrijft dat je het prima in je eentje naar je zin kunt hebben en daar ben ik het mee eens. Ik ben iemand die goed alleen kan zijn en zich prima kan vermaken, maar uiteindelijk wil ik toch ook wel een goede liefdevolle relatie. Ik ben al jaren alleen en wil echt niet over bijv 10 jaar nog steeds in mn up zitten.
Maar goed,nu denk ik mss wel heel erg vooruit..
Ik heb me iig voorgenomen om wat meer tijd te besteden aan familie en vrienden en aan mezelf i.p.v. aan al die mannen.. het kost me veel energie en die kan ik beter besteden aan mensen die wel goed voor me zijn.
dinsdag 8 januari 2008 om 19:29
Ik heeb ook zo'n relatie zoals jij omschrijft. Maar als je al twijfelt voor de relatie begonnen is... dan weet ik het niet. Als ik twijfelde, dan begon ik er niet aan. Ik moest en zou het zeker weten. Wat ik van hem vond. Wat hij van mij vond. Een beetje ouderwets misschien, maar ik geloof niet in: "we zien we hoe het loopt". En je bent twintig! Kop op meid, dat is het einde van de wereld nog niet! Ik begrijp dat je je afvraagt of "die ene persoon" er voor jou is, waar hij is, of je hem tegenkomt. Maar soms moet je gewoon geduld hebben. En zeker niet met minder genoegen nemen dan je waard bent.
dinsdag 8 januari 2008 om 21:53
Hoi Eva, het lijkt erop, dat je er al uit bent hoe je het gesprek moet gaan voeren. En tja, als hij zegt in een keer 200% voor je wil gaan, dan moet je je intuitie volgen denk ik. En het verbreken van het contact is geen princiepe zaak denk ik, maar eerder een middel, om niet in een twijfel relatie te blijven hangen.
En je hebt een hartstikke leuke uitstraling, dus dat komt wel goed. En je hoeft helemaal niet perfect te zijn, veel leuke mannen vinden dat zelfs eng. Trouwens kreeftlief vindt zichzelf ook niet perfect, en ik ben gevallen als een blok voor haar. Groetjes kreeft.
En je hebt een hartstikke leuke uitstraling, dus dat komt wel goed. En je hoeft helemaal niet perfect te zijn, veel leuke mannen vinden dat zelfs eng. Trouwens kreeftlief vindt zichzelf ook niet perfect, en ik ben gevallen als een blok voor haar. Groetjes kreeft.
dinsdag 8 januari 2008 om 22:07
He Nologoes,
Bedankt voor je lieve woorden! Ik weet alleen niet zo goed wat je bedoelt met: vraag niet meteen teveel van jezelf...
Spammie, volgens mij heb ik jou op topics gezien die gaan over goede relaties en leuke dingen die je vriend voor je doet.. Ik zou (ooit) ook wel een leuke relatie willen, maar die heb ik met ex nooit echt gehad. We hebben het wel heel leuk gehad samen, maar ongecompliceerd en gemakkelijk is het vanaf het begin (en daarvoor) nooit geweest..
Het stomme is...ondanks dat ik de afspraak heb gemaakt om het contact met hem af te kappen...blIJf ik maar twijfelen..gedachten als 'niemand is perfect', geen enkele relatie is toch perfect?, wisselen zich af met gedachten dat ik iemand verdien die helemaal voor me gaat en superblij met mij is.
Zucht...ik weet van mezelf dat ik perfectionistisch ben, dat weten vrienden en dat weet hij. Ik ben gewoon bang dat ik teveel verwacht (dat hij attent isen affectief en uitstraalt dat hij blij en trots op me is) en dat ik dus iets nastreef dat niet bestaat...Maar ja...volgens sommigen hier op het forum is het wel mogelijk..
Zijn uitspraak "we zien wel hoe het loopt" typeert hem ook wel...heel makkelijk, nonchalant en hij zal dan ook niet voor me 'vechten'. Moet ik dan mijn conclusies trekken?...ik weet het niet. Had ik eigenlijk wel gedaan, maar merk dan toch dat mijn gedachten (getwijfel) weer n loopje met me nemen..
Enne spammie...ik ben eind twintig... Dus het einde van de wereld is mss nog niet in zicht maar de dertig wel...
Heel goed dat je schrijft dat ik niet met minder genoegen moet nemen dan ik waard ben...maar mss is hij mij wel waard en ik hem...maar zie ik het gewoon niet omdat ik (onbewust?) te veel verwacht..
Eigenlijk valt het alsof ik weer terug bij af ben...de vorige keer opende ik nl een topic genaamd te hoge verwachtingen? en ik ben nu dus weer precies bij dezelfde vraag uitgekomen...
zucht..
Ik vind het wel heel fijn om jullie reacties te lezen, dus blijf ajb vooral wijze raad geven! :
Bedankt voor je lieve woorden! Ik weet alleen niet zo goed wat je bedoelt met: vraag niet meteen teveel van jezelf...
Spammie, volgens mij heb ik jou op topics gezien die gaan over goede relaties en leuke dingen die je vriend voor je doet.. Ik zou (ooit) ook wel een leuke relatie willen, maar die heb ik met ex nooit echt gehad. We hebben het wel heel leuk gehad samen, maar ongecompliceerd en gemakkelijk is het vanaf het begin (en daarvoor) nooit geweest..
Het stomme is...ondanks dat ik de afspraak heb gemaakt om het contact met hem af te kappen...blIJf ik maar twijfelen..gedachten als 'niemand is perfect', geen enkele relatie is toch perfect?, wisselen zich af met gedachten dat ik iemand verdien die helemaal voor me gaat en superblij met mij is.
Zucht...ik weet van mezelf dat ik perfectionistisch ben, dat weten vrienden en dat weet hij. Ik ben gewoon bang dat ik teveel verwacht (dat hij attent isen affectief en uitstraalt dat hij blij en trots op me is) en dat ik dus iets nastreef dat niet bestaat...Maar ja...volgens sommigen hier op het forum is het wel mogelijk..
Zijn uitspraak "we zien wel hoe het loopt" typeert hem ook wel...heel makkelijk, nonchalant en hij zal dan ook niet voor me 'vechten'. Moet ik dan mijn conclusies trekken?...ik weet het niet. Had ik eigenlijk wel gedaan, maar merk dan toch dat mijn gedachten (getwijfel) weer n loopje met me nemen..
Enne spammie...ik ben eind twintig... Dus het einde van de wereld is mss nog niet in zicht maar de dertig wel...
Heel goed dat je schrijft dat ik niet met minder genoegen moet nemen dan ik waard ben...maar mss is hij mij wel waard en ik hem...maar zie ik het gewoon niet omdat ik (onbewust?) te veel verwacht..
Eigenlijk valt het alsof ik weer terug bij af ben...de vorige keer opende ik nl een topic genaamd te hoge verwachtingen? en ik ben nu dus weer precies bij dezelfde vraag uitgekomen...
zucht..
Ik vind het wel heel fijn om jullie reacties te lezen, dus blijf ajb vooral wijze raad geven! :
dinsdag 8 januari 2008 om 22:13
Ha kreeft,
Jij hebt in de tussentijd ook weer gereageerd...nou..zoals je ziet aan mijn laatste reactie, ben ik dus helemaal niet zo goed bezig...
Ik ben weer onwijs aan het twijfelen..maar toch 'krabbel' ik niet terug. De afspraak gaat door en het moet wel heel raar lopen, wil ik toch opeens iets anders gaan zeggen. Heeft zoals je schrijft niet met principekwestie te maken, maar omdat ik wel voel dat deze situatie mij geen goed doet.
Klopt ook weer dat je zegt dat mannen een perfect iemand eng vinden...tenminste...dat heb ik wel bij mensen...imperfectie siert juist ook weer...dus ik zou wat liever voor mezelf moeten zijn en ook mezelf incl. imperfectie moeten accepteren..
Jij hebt in de tussentijd ook weer gereageerd...nou..zoals je ziet aan mijn laatste reactie, ben ik dus helemaal niet zo goed bezig...
Ik ben weer onwijs aan het twijfelen..maar toch 'krabbel' ik niet terug. De afspraak gaat door en het moet wel heel raar lopen, wil ik toch opeens iets anders gaan zeggen. Heeft zoals je schrijft niet met principekwestie te maken, maar omdat ik wel voel dat deze situatie mij geen goed doet.
Klopt ook weer dat je zegt dat mannen een perfect iemand eng vinden...tenminste...dat heb ik wel bij mensen...imperfectie siert juist ook weer...dus ik zou wat liever voor mezelf moeten zijn en ook mezelf incl. imperfectie moeten accepteren..
dinsdag 8 januari 2008 om 22:16
Ik heb niet alle reacties gelezen maar mijn eerste reactie is dat ik de verwachtingen op zich niet onrealistisch vind. Ik vraag me echter wel af hoe snel je deze idealen kunt "checken". Ik heb een vriendje die aan al je idealen voldoet, maar dat wist ik natuurlijk ook niet in de eerste week.
Voor zover ik het meegekregen heb over je vorige relatie lijkt het mij niet heel erg slim om er mee te beginnen/verder te gaan. Je lijkt te twijfelen en ikzelf ben van mening dat je er gewoon "voor moet kunnen gaan" zonder twijfels. Als je vind dat je iets goeds verdient waarom dan veel aandacht geven aan iets dat het toch niet helemaal was. Kies lekker voor jezelf er zijn heus meer leuke mannen (ook al klinkt dat echt als een enorme dooddoener sorry
Voor zover ik het meegekregen heb over je vorige relatie lijkt het mij niet heel erg slim om er mee te beginnen/verder te gaan. Je lijkt te twijfelen en ikzelf ben van mening dat je er gewoon "voor moet kunnen gaan" zonder twijfels. Als je vind dat je iets goeds verdient waarom dan veel aandacht geven aan iets dat het toch niet helemaal was. Kies lekker voor jezelf er zijn heus meer leuke mannen (ook al klinkt dat echt als een enorme dooddoener sorry
dinsdag 8 januari 2008 om 22:18
Eva, dat "warme bad", heeft niks met perfectie te maken, of goed genoeg zijn. Lijkt eigenlijk meer op hoe familie je accepteerd (ik hoop dat je dat herkent), is iemand die je gewoon leuk vind om wie je bent, al heb je maatje 44, ben je soms humeurig, hangtieten, kuiltje in je billen, knotsknieen, laat je de was slingeren, kijk je "As the world turns", heb je ruzie met je moeder, wil je maar eens in de 14 dagen sex, ben je 1m90, ben je een huiselijk type of ben je een dagdromer. Die dingen kunnen juist je charme zijn. Groetjes kreeft.
dinsdag 8 januari 2008 om 22:34
Mararoulette,
Nee, (helaas) weet je niet gelijk of iemand al die goede eigenschappen hebt of dat je met diegene een goede relatie kunt hebben. Daarom hebben dingen tijd nodig.. Maar ex heeft al ruim 2 jaar de tijd...
Dat is dus lang zat. Ware het niet dat we nu allebei veranderd zijn en in een andere situatie zitten waardoor we wellicht nu wel goed bij elkaar passen. Ja het klinkt vaag, maar wil het ook niet teveel uitleggen ivm herkenbaarheid.
Dat twijfelen van mij is niet zonder reden. Dat heeft een hele voorgeschiedenis die vnl. bij hem ligt. Mijn twijfelen komt echt door wat hij heeft gezegd en gedaan in het verleden. Op andere vlakken zie ik ook mijn aandeel in het geheel.
Mijn twijfel zit juist in het feit dat ik weinig vergelijkingsmateriaal heb. Dus ik weet niet of ik het het niet helemaal was of dat het het juist wel is (alleen besef ik het niet omdat ik teveel verwacht)
Kreeft, die acceptatie voel ik wel bij vriendinnen. Ik weet dus dat het mogelijk is. Alleen niet van hem..
Waarschijnlijk heb ik gewoon ijdele hoop dat hij zich opeens ontpopt tot ideale man...en moet ik mezelf van die illusie afhelpen.
Waarom dan toch steeds die twijfels??? pfff...ik word er moe van!
Nee, (helaas) weet je niet gelijk of iemand al die goede eigenschappen hebt of dat je met diegene een goede relatie kunt hebben. Daarom hebben dingen tijd nodig.. Maar ex heeft al ruim 2 jaar de tijd...
Dat is dus lang zat. Ware het niet dat we nu allebei veranderd zijn en in een andere situatie zitten waardoor we wellicht nu wel goed bij elkaar passen. Ja het klinkt vaag, maar wil het ook niet teveel uitleggen ivm herkenbaarheid.
Dat twijfelen van mij is niet zonder reden. Dat heeft een hele voorgeschiedenis die vnl. bij hem ligt. Mijn twijfelen komt echt door wat hij heeft gezegd en gedaan in het verleden. Op andere vlakken zie ik ook mijn aandeel in het geheel.
Mijn twijfel zit juist in het feit dat ik weinig vergelijkingsmateriaal heb. Dus ik weet niet of ik het het niet helemaal was of dat het het juist wel is (alleen besef ik het niet omdat ik teveel verwacht)
Kreeft, die acceptatie voel ik wel bij vriendinnen. Ik weet dus dat het mogelijk is. Alleen niet van hem..
Waarschijnlijk heb ik gewoon ijdele hoop dat hij zich opeens ontpopt tot ideale man...en moet ik mezelf van die illusie afhelpen.
Waarom dan toch steeds die twijfels??? pfff...ik word er moe van!
