Ruzie om seks, hoe nu verder??????

Ik weet niet zo goed hoe ik dit uit ga leggen, maar ik moet het even kwijt en hoop dat iemand mij advies kan geven...



Ik heb sinds anderhalf jaar een relatie. Met een jongen die erg onzeker en kwetsbaar was geworden op seksgebied door zijn vorige relatie. Toen ik er aan begon wist ik dit een heel klein beetje, gaandeweg mijn relatie heeft hij me er wat meer over verteld. Ik heb daarom vanaf het begin de seks met veel humor en geduld benaderd en hem geprobeerd zo zeker mogelijk te maken. Hier ben ik best goed in geslaagd.

Maar toch... Doordat we naar mijn mening best weinig seks hebben, doordat ik bijna altijd initiatief moet nemen, doordat het altijd hetzelfde gaat ben ik me erg onzeker gaan voelen. Er is nooit een spontaan moment dat hij naar me kijkt zodat ik me mooi en begeerlijk voel. Ik mis de intimiteit, 'het dicht bij elkaar zijn'. Ik heb hier heel lang niet met hem over gepraat. Hij praat niet graag over seks, en ik was ontzettend bang dat ik alles wat we hadden opgebouwd weer kapot zou maken. Dat het opnieuw een 'beladen' onderwerp zou worden, dat hij het gevoel kreeg dat hij het niet goed deed, dat hij het gevoel kreeg dat het 'moeten' wordt. Iets wat hij dus al heel erg had overgehouden aan zijn vorige relatie.



Gisteravond in bed kon ik het niet langer voor me houden. Het is zo frustrerend om in bed te gaan liggen en dat ik wel wil, maar geen idee heeft of hij wil....

In het begin was het nog een redelijk goed gesprek. Hij heeft aangegeven dat hij het vervelend vindt dat wanneer we samen gaan slapen de 'seksvraag' in de lucht hangt. Hij heeft aangegeven seks niet belangrijk te vinden. Ik heb aangegeven dat ik de intimiteit mis, dat ik er onzeker van word en dat het voor mij wel belangrijk is. Dat ik graag meer duidelijkheid wil, dat ik meer respons wil in bed. Blijkbaar heb ik teveel negatieve dingen aangegeven, want op een gegeven moment werd hij boos en zei dat ik niet moest overdrijven. Ik werd daarop verdrietig, het laatste wat ik wilde was ruzie hierom.

Ik heb huilend gezegd dat ik er niet over had moeten beginnen en dat dus ook nooit meer zou doen, omdat ik hier geen ruzie om wilde. Ik ben even een sigaret gaan roken in de huiskamer om tot rust te komen en terug naar bed gegaan. Daar is er niks meer over gezegd.



En nu? Nu is het inderdaad volgens mij nog veel beladener geworden. Gisteren heb ik me voorgenomen om de komende weken geen initiatief meer in seks te nemen, misschien wordt hij daar door geprikkeld. Het is namelijk zo dat voor dat we 'officieel' iets hadden en toen het een paar weken uit is geweest (andere reden) hij wel ontzettend veel zin in seks had en veel initiatief nam. Hij geeft daar zelf over aan dat het toen 'niet mocht' en dat dat het spannend maakt... Blijkbaar hoeft hij me niet meer te veroveren..

Ik heb trouwens al heel veel geprobeerd, lingerie, onverwachts, enz, allemaal dingen om het spannend te maken. Dat lukt dat ook meestal wel, maar als het alleen maar daar vandaan moet komen...... na een tijdje heb ik daar ook geen zin meer in...



Hoe moet het nu verder? Wat moet ik doen?



Sorry dat het zo'n lang verhaal is geworden....

Dankje voor je reactie Houvanjezelf...



Misschien moet ik dan ook maar gewoon doen wat ik me gisteren voorgenomen heb.... De komende weken geen initiatief meer nemen...

Nu is het ook zo dat ik de komende week ongesteld ben en daarna een week op vakantie, dus dat is sowieso twee weken niet...



Ik ben alleen heel erg bang dat het een terugkomend probleem is... En eigenlijk kan ik denk ik best wel leven met wat minder seks, het gaat me er alleen om dat ik me er zo onzeker door voel...



Laatst hadden we seks op zijn initiatief, maar toen had vriendlief wel eerst nog porno gekeken, toen ik al in bed lag... Prima hoor, die porno, maar zo voel ik me er nog veel meer onzeker door.

Ook masturbeert hij bijna elke ochtend als hij niet bij mij slaapt (we wonen niet samen). Ook prima, maar waarom dan zo weinig ochtendseks?

Volgens hem is dat masturberen gewoon een 'gewoonte' en heeft dat weinig met seks te maken. Nou en dat kan ik ook best geloven, maar toch...



Ben ook zo bang dat dit alleen maar erger wordt, we zijn tenslotte pas anderhalf jaar bij elkaar. Dat heb ik ook wel naar hem uitgesproken, dat ik bang ben dat we over een paar jaar bijna helemaal geen seks meer hebben. Maar daar moet hij om lachen...



Maar goed, ik zal er in ieder geval geen druk meer op leggen, zal de komende tijd inderdaad alleen maar knuffelen en mijn seksbehoeftes maar even onder het kussen stoppen...

Het is dat de tijdslijn niet klopt, anders zou ik denken dat je wat met mijn ex hebt..

Ik denk wel dat je erover moet praten, over sex, over onzekerheden en over wat je voor elkaar voelt. Voor mij is sex in een relatie bijvoorbeeld erg belangrijk, dat kan natuurlijk verschillen met je partner. En op het moment dat dat tot frustratie leidt, komen er scheurtjes... Voor mijn ex hoefde alle gedoe ook niet zo nodig, het negeren en liggen wachten hielp in elk geval niet! Je wordt dan alleen maar gefrustreerder en dat komt er een keer uit en meestal op een zeer onhandig moment.

Je moet hem ook uitleggen dat jij er op deze manier onzeker van wordt. Want dat gevoel ken ik nog wel.. waarom wil hij niet, ben ik zo lelijk, zo dik, zo onaantrekkelijk? We zijn jong, gezond, we houden van elkaar, maar waarom wil hij mij dan niet?

Je spaart hem nu, omdat hij onzeker is, maar jij wordt er onzeker van. Sex is iets wat je met z'n tweeën moet doen en dus ook met z'n tweeën over moet kunnen praten. Vaak leidt sex tot sex, als je je onthoudt van sex ebt de drive nog verder weg. Ik weet niet of dat helpt bij iemand die sowieso weinig initiatief neemt hoor!

Ik heb hem gisteren gezegd dat ik er onzeker van word... Maar dan zegt ie dat dat niet nodig is. Maarja dat verandert natuurlijk niks. Vroeg hem gistermiddag nog wat ie mooi aan mij vindt... Eigenlijk een hele foute vraag, maar ik weet het echt niet... Mijn vriend kan dan alleen maar grapjes maken...

En ik ben ook bang dat wanneer ik het initiatief laat varen, het alleen maar steeds minder wordt. Maar ik ben het zo zat, ik heb er gewoon geen zin meer in om elke keer weer uit te proberen of hij wel of niet wil... Hij wil ook niet dat ik het vraag, maar dat ik gewoon doe... Maarja het is niet leuk om te beginnen met knuffelen, langzaam iets meer terwijl de ander geen respons geeft... Niet als hij wel wil, ook niet als hij niet wil... Ik heb hem dus ook nogmaals uitgelegd dat ik geen gedachten kan lezen en dat ik respons en 'feedback' van hem wil...



Ik weet het allemaal niet, behalve dan dat ik er heel erg verdrietig van word... Dat hij vanmorgen de deur is uitgegaan terwijl ik nog in bed lag. En geen briefje, geen mailtje, geen smsje... Dat betekent in zijn geval meestal dat hij óf boos is, óf dat hij het na een nachtje slaap zo goed als vergeten is.



Ik weet niet eens of ik boos ben... Zou er dolgraag verder over willen praten, maar aan een mailtje over serieuze dingen heeft hij een hekel en ik wil hem niet in zijn schoolwerk storen..



Het lijkt nu wel of alles door het gesprek alleen maar erger is geworden. Had gewild dat ik er niet over was begonnen....

Uuhhh summer, het is juist NIET de bedoeling om je weer naar hem te schikken!

Het is de bedoeling om de druk eraf te halen, maar tegelijkertijd wel voor je eigen gevoelens en verlangens uit te blijven komen.



Een deel van het verhaal heeft ook met onzekerheid van jezelf te maken.

Doordat hij geen initiatieven meer meent, ga je twijfelen of hij je nog wel aantrekkelijk genoeg vind. Dit wordt nog versterkt doordat je weet dat hij porno kijkt en dat hij regelmatig masturbeert.

Was die onzekerheid er aan jouw kant niet, dan was het probleem waarschijnlijk minder groot.



Wat ik voor ogen heb is het volgende:

Doordat de druk van de seks weg is, kan jou vriend je weeer verrassen.

Nu wil je seks, als je dat krijgt had je niet anders verwacht en hou je een neutraal gevoel eraan over.

Krijg je het niet, dan ben je teleurgesteld en heb je een negatief gevoel.

Op deze manier heb je dus of een neutraal gevoel of een negatief gevoel, maar nooit een positief gevoel.

Door de druk eraf te halen, kan je vriend je weer verrassen met spontane, onverwachte, seks en kun jij weer een psotief gevoel erover hebben/krijgen.

Dit kan voor je vriend en voor jou een bevrijding zijn, waardoor het weer leuk wordt in bed.

Ik denk dat dat inderdaad belangrijk is, dat de druk eraf wordt gehaald, maar ik denk niet dat het bij ons werkt door dan te benoemen dat we een aantal weken geen seks hebben... Want zodra die weken dan voorbij zijn, ligt er denk ik bij hem nog meer druk op, zo van oh oh ik moet weer...

Alhoewel hij wel heeft aangegeven het dus spannend te vinden wanneer het niet 'mag'.  Maarja, daar schiet ik voor de langere termijn niks mee op, kan hem moeilijk de komende jaren 'verbieden' om seks met mij te hebben, zodat we seks hebben...

Pfff mannen! (die van mij tenminste :-))

Een deel van het verhaal heeft ook met onzekerheid van jezelf te maken.

Doordat hij geen initiatieven meer meent, ga je twijfelen of hij je nog wel aantrekkelijk genoeg vind. Dit wordt nog versterkt doordat je weet dat hij porno kijkt en dat hij regelmatig masturbeert.

Was die onzekerheid er aan jouw kant niet, dan was het probleem waarschijnlijk minder groot.

Hier heb je echt helemaal gelijk in.... Ik hou erg van seks, zou het gerust veel vaker per week kunnen doen, heb eigenlijk altijd zin. Maar het is niet dat het me zo ontzettend stoort dat we maar 1 x per week seks hebben en dat het altijd hetzelfde gaat.. Het gaat om het gevoel, om begeerd te worden, aantrekkelijk te zijn, samen zijn, intimiteit, enz...

Dat zou hij me ook kunnen geven met 1x per week seks... Het gaat dus eigenlijk niet om wat, maar om hoe. (Pfff hoe ga ik dat een man als de mijne duidelijk maken....?)

Ik heb hem net toch maar een mailtje gestuurd, om alles even goed te kunnen verwoorden... Dat het me niet gaat om hoevaak en hoe, maar dat het er om gaat dat ik denk dat hij me niet aantrekkelijk vindt...

Hoop maar dat het een beetje overkomt, en dan ga ik het maar laten rusten...



Dan kan ik alsnog zien of de klad er dan helemaal in komt en dan maar weer iets anders proberen...



En over dat hij meer wil als het niet 'mag', ik vind dat vervelend maar niet heel erg raar. Dat brengt extra spanning met zich mee, spanning die er minder is als je gewoon samen bent en vooral als de één geen noodzaak ziet in spanning brengen (mijn vriend) en de ander het niet meer zo goed aandurft (ik)...



Bedankt in ieder geval voor al jullie reacties, het is fijn om het erover te hebben, zo kom in de dag toch wat beter door!

zoals ik het lees, doet hij er ook wel een beetje moeilijk over. Zijn vorige relatie moet hij nu toch ook wel achter zich hebben gelaten, en jij hebt voorzichtig met hem gedaan en het langzaam opgebouwd, dus hij zou nu toch ook weleens initiatief kunnen nemen. Het klinkt eerder alsof hij gewoon niet van sex houdt, wat hij ook tegen jou had gezegd. En het is toch niet leuk als hij alleen sex wil als 'het niet mag'? In een relatie mag het nou eenmaal wel altijd! Heb je al aan hem gevraagd wat hij wil, wat hij lekker vind en waar hij opgewonden van wordt? Verder vind ik ook dat hij rekening met jou wensen moet houden, want nu draait alles om hem. Verder ligt er idd bij het slapen gaan misschien een 'seksvraag' maar als het goed is is dat helemaal niet erg. Als ik mijn vriend zie, doen we het ook elke keer dus dan weet je dat ook van tevoren maar daar verheug ik me juist op! Ik weet niet zo goed wat voor advies ik je moet geven, maar seks en intimiteit is wel degelijk belangrijk. Hij kan je toch ook gewoon knuffelen? Als jullie er echt niet uitkomen is een seksuoloog misschien een oplossing?

Ik vraag me ook wel eens af of ik nu onderhand niet genoeg rekening met hem gehouden heb... Maarja een onzekere jongen in bed schiet ook niet op... En ik heb hem meermalen gevraagd wat hij lekker vindt e.d., maar daar geeft hij geen antwoord op. "Dat weet ik toch niet" Hij vindt het sowieso heel moeilijk om over seks te praten en misschien ook wel niet nodig... Niet praten maar doen... Dus hij vraagt ook niet aan mij wat ik lekker vind en ik durf er ook niet zo goed over te praten. Alleen met grapjes ooit, maar daar gebeurt ook niks mee...



Ik had hem net aan de telefoon, gezegd dat ik hem had gemaild, hij zou het meteen gaan lezen, maar ik heb nog geen reactie gehad...



En ik kan me van mezelf nog wel herinneren dat ik een ex had die alleen in het weekend bij me sliep en dat ik ook ooit last had van 'het is vrijdagavond, dus zometeen seks'. Niet vanwege de seks, maar vanwege de voorspelbaarheid... Maar zo is het niet bij ons, we slapen soms veel, soms weinig samen en hebben lang niet elke avond seks... Maar hij is daar heel gevoelig voor...



Een seksuoloog lijkt me nu nog niet aan de orde, daar klapt hij helemaal van dicht. Zijn vorige vriendin heeft hem wijsgemaakt dat er iets met hem mis was, dat hij medicijnen moest gaan slikken, enz. en dat wil ik hem niet nogmaals aandoen. Ik weet wel dat een seksuoloog natuurlijk voor beide is, maar voor hem zal dat niet zo voelen...

We hebben net lang aan de telefoon gezeten, maar soepel liep het niet... Hij vindt dat ik hem dingen verwijt en als ik benoem dat hij in seks wat anders is dan de meeste andere jongens schiet hij meteen op slot en is boos, omdat hij dan heel onzeker wordt, omdat zijn ex altijd heel veel commentaar op hem had. Ik word daarentegen weer heel verdrietig als hij zegt dat ik het dramatiseer enz.

Hij vindt dat het vanzelfsprekend moet zijn dat hij me mooi vindt, en dat ik dit eerder met hem had moeten bespreken. Hij vindt ook dat hij wel echt zijn best doet om me te laten weten dat hij gelukkig met me is, en dat doet hij ook, alleen op lichamelijk gebied voel ik me dus zo ontzettend onzeker.

Uiteindelijk zou ik willen dat ik er niet over begonnen was... Nu staat het zo tussen ons in... Ben eigenlijk blij dat ik hem de komende dagen niet zie... Al zou 'live' een keer doorpraten wel handig zijn misschien.

Ik weet het ook allemaal niet.



De koelkast magneet klinkt wel leuk, maar is echt niks voor vriendlief. Maakt het allemaal te klinisch enzo... Maar ik zal hem echt met rust laten op seksgebied, heb er door al dit gedoe ook echt geen zin in.

Ben zelfs een beetje boos nu, zo van stik er maar in...

Summer,



Wat is jullie leeftijd eigenlijk??

Het is wel lastig als hij steeds in de slachtoffer rol kruipt.

Dat is ook een vorm van emotionele chantage.

Daar zul je toch eens iets van moeten zeggen.

Desnoods toch met een professional in zee gaan. Die is getraind genoeg om het gesprek gaande te houden zonder dat je vriend dichtklapt.

Hijzelf is ook gebaat bij hulp. Ik kan mij namelijk niet voorstellen dat hij zich happy voelt met de situatie.

Houvanjezelf, we zijn allebei midden 20. En de situatie is inderdaad lastig, vooral omdat je mijn vriend dus echt met fluwelen handschoentjes aan moet pakken op dit gebied. Hij is nooit zeker geweest van zichzelf, en toen kreeg hij een vriendin die bij elke keer dat zijn geslachtsdeel 'staakte' (uit onzekerheid dus) een enorme scene ging trappen en tegen hem zei dat er iets mis met hem was en dat hij naar de dokter moest. Na die relatie kreeg ik iets met hem en heb ik dus erg mijn best moeten doen om hem ervan te overtuigen dat er niks met hem was en dat seks wel leuk kan zijn, zonder ruzie en zonder prestatiedwang... Daar zijn we een heel eind in gekomen, maar alles wat ik nu aangeef w.b. seks haalt voor hem oude dingen naar boven... Logisch, maar ik zijn ex niet!

Een proffesional lijkt me dus geen optie gezien wat hij heeft meegemaakt met zijn ex.



En ik weet niet of hij er last van heeft... Tenminste niet voordat ik er iets van had gezegd. Hij wist wel dat ik soms wat meer wil dan hem, maar wist niet hoe onzeker ik me voelde. Ik durfde dat onderwerp slecht aan te kaarten en als ik het al eens voorzichtig deed hield ik er heel snel mee op, omdat hij niet graag praat en al helemaal niet over seks...

Lees mn verhaal nog een keer door, Die vriend van jou reageert dus exact zoals mijn ex. En wat doe jij? Het wederom bij jezelf zoeken.



Die ex van mij vond ook dat ik hém onzeker maakte, dat ik hém teveel pushte en dat het vanzelfsprekend was dat ik mooi was want anders had ie geen relatie met me. En ik? Ik kon me hullen in de pikantste lingerie maar het liet hem helemaal koud.  Hij gaf me een kus op mijn wang, glimlachte eens en draaide zich vrolijk om om te gaan slapen.

Tja, ook mijn vriend vindt het vanzelfsprekend dat ik weet dat hij me mooi vindt.......

En ik moet wel zeggen dat het dus niet alleen draait om de frequentie van seks en hoe het is, maar vooral om het gevoel wat ik ervan krijg... De onzekerheid en dat ie het net zo goed met zijn buurmeisje kan doen of porno kan kijken, omdat dat voor hem even fijn is. Hij vindt het moeilijk te begrijpen dat het mij om de intimiteit gaat en dat ik me speciaal wil voelen... En de 'trucjes' (lingerie e.d.) werken wel, maar ik heb er een beetje genoeg van.. Wil dat ie ook zonder die dingen opgewonden van mij kan raken...