Relaties
alle pijlers
samnewonen, ja leuk dacht ik
dinsdag 19 juni 2007 om 13:20
ik woon nu 2 maanden samen en wat leuk zou moetten zijn, lijkt wel een nachtmerrie.
Mijn vriend heeft 2 kinderen , 14 en 15 jaar, en ze wonen hier vlakbij.
Wat mij betreft zijn ze hier welkom, om de dag, de andere dagen wil ik het huis graag voor mij en mijn vriend samen hebben.
Ze wonen bij de moeder, slapen daar meestal ook, en voor de rest doen ze waar ze zin in hebben. Dagelijks zitten ze hier, nemen wat vrienden mee,bakken patat, pizza noem maar op.
Ik voel me zelf de gast die zich hele dagen loopt aan te passen. Ze hebben beiden een sleutel van mn vriend zijn huis. Er zit altijd jeugd binnen als ik moe van mijn werk kom.Er valt niet met de kids te praten, het is ook hun huis zeggen ze.
mijn vriend ziet het probleem niet zo, is een kwestie van tijd zegt hij, ze worden vanzelf ouder en dan lost het probleem zichzelf op.
Ik voel me bedrogen door mijn vriend, als hij me eerlijk gezegd had dat het zo zou gaan was ik nooit bij hem gaan wonen
Vanacht sliep ik op de logeerkamer, vandaag verga ik van de hartkloppingen,hoe kom ik de zomervakantie door.....
...
Mijn vriend heeft 2 kinderen , 14 en 15 jaar, en ze wonen hier vlakbij.
Wat mij betreft zijn ze hier welkom, om de dag, de andere dagen wil ik het huis graag voor mij en mijn vriend samen hebben.
Ze wonen bij de moeder, slapen daar meestal ook, en voor de rest doen ze waar ze zin in hebben. Dagelijks zitten ze hier, nemen wat vrienden mee,bakken patat, pizza noem maar op.
Ik voel me zelf de gast die zich hele dagen loopt aan te passen. Ze hebben beiden een sleutel van mn vriend zijn huis. Er zit altijd jeugd binnen als ik moe van mijn werk kom.Er valt niet met de kids te praten, het is ook hun huis zeggen ze.
mijn vriend ziet het probleem niet zo, is een kwestie van tijd zegt hij, ze worden vanzelf ouder en dan lost het probleem zichzelf op.
Ik voel me bedrogen door mijn vriend, als hij me eerlijk gezegd had dat het zo zou gaan was ik nooit bij hem gaan wonen
Vanacht sliep ik op de logeerkamer, vandaag verga ik van de hartkloppingen,hoe kom ik de zomervakantie door.....
...
woensdag 20 juni 2007 om 17:50
Als 13 jarige (lang geleden) ben ik terecht gekomen in het nieuwe gezin van mijn vader nadat mijn moeder overleed. Mijn stiefmoeder had 3 kinderen uit een eerder huwelijk, allemaal pubers en 1 net zo oud als ik. Het ging over het algemeen allemaal prima. Ik heb ook weleens geroepen: "je bent mijn moeder niet"als ik het ergens niet mee eens was. En ook mijn stiefbroer en zussen waren soms weleens boos op mijn vader. Maar gaandeweg vormden we een gezin waarin alle kinderen gelijk werden behandeld. Mijn stiefmoeder was juist wel medeopvoeder omdat mijn vader de gehele dag werkte en zij parttime werkte. Als er weleens wat te vertellen was over school of als je ergens mee zat, dan was zij thuis om erover te praten, net als mijn biologische moeder vroeger. Doordat mijn ouders zich beiden zo hebben opgesteld is het resultaat wel dat ik een hele goede band heb met mijn stiefmoeder, zij een fantastische oma is en ik hartstikke leuke zussen en 1 broer heb. Waar is het woordje "Stief"gebleven? Ik heb ook verschillende vriendinnen die stiefmoeder zijn, en ook zij zijn wel degelijk mede opvoeder, omdat ze ook zorgen voor het gezinsinkomen, thuis zijn om de verhalen van de kinderen aan te horen en voor ze te zorgen, eten koken, wassen en strijken. Dat het niet altijd even gemakkelijk gaat dat is een feit. Je hebt als stiefouder ook de steun van je partner nodig en je moet aan de kinderen duidelijk maken dat je het samenleven met elkaar tot een succes wilt maken en dat daar regels bij horen waar ook de nieuwe partner mee kan leven.
woensdag 20 juni 2007 om 20:42
Welkom in het gezinsleven met pubers ;) !
Als je voor deze man wilt gaan moet je ook voor zijn kinderen kunnen gaan en dan niet voor halve dagen, maar met al hun onhebbelijkheden in de puberteit, moeilijke leeftijd.
Pizzapunten, rondslingerende dvdtjes, een biertje en allemaal vrienden die dezelfde onhebbelijkheden hebben horen daarbij..
De kinderen voelen zich iig wel op hun gemak bij jullie; ze zijn er vaak en nemen vrienden mee. Bovenstaand is daar een bewijs van en dat kan je natuurlijk ook als een positief iets zien!
Maar goed, jouw vriend moet jou ook serieus nemen als medelid van het gezin! Door alleen gesprekken te voeren (en dat misschien ook nog niet eens echt doen) doet ie dat dus duidelijk niet! En daarmee wordt je nooit 1 gezin en dat is natuurlijk wel de bedoeling.
Als eerste dus een gesprek met de kinderen, huisregels zijn belangrijk. Huissleutel inleveren lijkt mij ook geen goed idee, maar grenzen stellen, omgangsregels, afspraken etc is wel heel belangrijk.
Het lijkt mij tevens geen goed idee om af te spreken wanneer ze wel of niet langs mogen komen, daar komt ellende van, de kinderen voelen zich afgewezen en dat is natuurlijk niet te bedoeling. Zij moeten juist het gevoel behouden dat zij altijd welkom zijn, heel goed juist maar dat als ze er zijn er ook regels zijn. Daar gaan de afspraken dan ook over; niet wanneer ze mogen komen, maar wat de huisregels/omgangsregels zijn in jullie gezin.
Tussen de regels door is mijn gevoel dat je echt goede intenties hebt, dat je het gewoon zwaar vindt en ja het is ook zwaar! Dat mag je best zeggen.... Alleen je moet je wel goed realiseren dat je dus idd gaat samenwonen met een gezin, niet met een man alleen en ja, dat wil je of dat wil je niet...
Succes!
Als je voor deze man wilt gaan moet je ook voor zijn kinderen kunnen gaan en dan niet voor halve dagen, maar met al hun onhebbelijkheden in de puberteit, moeilijke leeftijd.
Pizzapunten, rondslingerende dvdtjes, een biertje en allemaal vrienden die dezelfde onhebbelijkheden hebben horen daarbij..
De kinderen voelen zich iig wel op hun gemak bij jullie; ze zijn er vaak en nemen vrienden mee. Bovenstaand is daar een bewijs van en dat kan je natuurlijk ook als een positief iets zien!
Maar goed, jouw vriend moet jou ook serieus nemen als medelid van het gezin! Door alleen gesprekken te voeren (en dat misschien ook nog niet eens echt doen) doet ie dat dus duidelijk niet! En daarmee wordt je nooit 1 gezin en dat is natuurlijk wel de bedoeling.
Als eerste dus een gesprek met de kinderen, huisregels zijn belangrijk. Huissleutel inleveren lijkt mij ook geen goed idee, maar grenzen stellen, omgangsregels, afspraken etc is wel heel belangrijk.
Het lijkt mij tevens geen goed idee om af te spreken wanneer ze wel of niet langs mogen komen, daar komt ellende van, de kinderen voelen zich afgewezen en dat is natuurlijk niet te bedoeling. Zij moeten juist het gevoel behouden dat zij altijd welkom zijn, heel goed juist maar dat als ze er zijn er ook regels zijn. Daar gaan de afspraken dan ook over; niet wanneer ze mogen komen, maar wat de huisregels/omgangsregels zijn in jullie gezin.
Tussen de regels door is mijn gevoel dat je echt goede intenties hebt, dat je het gewoon zwaar vindt en ja het is ook zwaar! Dat mag je best zeggen.... Alleen je moet je wel goed realiseren dat je dus idd gaat samenwonen met een gezin, niet met een man alleen en ja, dat wil je of dat wil je niet...
Succes!
donderdag 21 juni 2007 om 13:02
We zijn nu een paar dagen verder en er zijn inmiddels wat nieuwe regels gesteld. Begrijp me goed, ik ben niet van plan om de kinderen hun vader af te nemen, ik wil enkel wat regelmaat in huis.
Een nieuwe situatie daar horen ook nieuwe regels bij en daar zullen de kinderen niet dood van gaan.
We hebben afgesproken dat ze om de dag welkom zijn, willen ze vaker komen of op andere dagen of tijden kunnen e vooraf even bellen of smsen of het oke is.Deze regels gelden trouwens ook voor mijn dochter, al vanaf het begin dat ik hier woon, ze woond gedeeltelijk bij mij en gedeeltelijk bij haar vader.
Tv kijken in de huiskamer is oke als we zelf niet willen kijken en anders wordt er op hun eigen kamer gekeken.
Geen bierfeesen , geen geplunder uit de kelder meer. Er staat altijd een snoepot in de keuken die gevuld is.
IK hoop dat ze zich een beetje aan de regels willen houden zodat ik af en toe weer eens met mn vriend alleen kan zijn, dat zal mn relatie ten goede komen.
Een nieuwe situatie daar horen ook nieuwe regels bij en daar zullen de kinderen niet dood van gaan.
We hebben afgesproken dat ze om de dag welkom zijn, willen ze vaker komen of op andere dagen of tijden kunnen e vooraf even bellen of smsen of het oke is.Deze regels gelden trouwens ook voor mijn dochter, al vanaf het begin dat ik hier woon, ze woond gedeeltelijk bij mij en gedeeltelijk bij haar vader.
Tv kijken in de huiskamer is oke als we zelf niet willen kijken en anders wordt er op hun eigen kamer gekeken.
Geen bierfeesen , geen geplunder uit de kelder meer. Er staat altijd een snoepot in de keuken die gevuld is.
IK hoop dat ze zich een beetje aan de regels willen houden zodat ik af en toe weer eens met mn vriend alleen kan zijn, dat zal mn relatie ten goede komen.
