Relaties
alle pijlers
samnewonen, ja leuk dacht ik
dinsdag 19 juni 2007 om 13:20
ik woon nu 2 maanden samen en wat leuk zou moetten zijn, lijkt wel een nachtmerrie.
Mijn vriend heeft 2 kinderen , 14 en 15 jaar, en ze wonen hier vlakbij.
Wat mij betreft zijn ze hier welkom, om de dag, de andere dagen wil ik het huis graag voor mij en mijn vriend samen hebben.
Ze wonen bij de moeder, slapen daar meestal ook, en voor de rest doen ze waar ze zin in hebben. Dagelijks zitten ze hier, nemen wat vrienden mee,bakken patat, pizza noem maar op.
Ik voel me zelf de gast die zich hele dagen loopt aan te passen. Ze hebben beiden een sleutel van mn vriend zijn huis. Er zit altijd jeugd binnen als ik moe van mijn werk kom.Er valt niet met de kids te praten, het is ook hun huis zeggen ze.
mijn vriend ziet het probleem niet zo, is een kwestie van tijd zegt hij, ze worden vanzelf ouder en dan lost het probleem zichzelf op.
Ik voel me bedrogen door mijn vriend, als hij me eerlijk gezegd had dat het zo zou gaan was ik nooit bij hem gaan wonen
Vanacht sliep ik op de logeerkamer, vandaag verga ik van de hartkloppingen,hoe kom ik de zomervakantie door.....
...
Mijn vriend heeft 2 kinderen , 14 en 15 jaar, en ze wonen hier vlakbij.
Wat mij betreft zijn ze hier welkom, om de dag, de andere dagen wil ik het huis graag voor mij en mijn vriend samen hebben.
Ze wonen bij de moeder, slapen daar meestal ook, en voor de rest doen ze waar ze zin in hebben. Dagelijks zitten ze hier, nemen wat vrienden mee,bakken patat, pizza noem maar op.
Ik voel me zelf de gast die zich hele dagen loopt aan te passen. Ze hebben beiden een sleutel van mn vriend zijn huis. Er zit altijd jeugd binnen als ik moe van mijn werk kom.Er valt niet met de kids te praten, het is ook hun huis zeggen ze.
mijn vriend ziet het probleem niet zo, is een kwestie van tijd zegt hij, ze worden vanzelf ouder en dan lost het probleem zichzelf op.
Ik voel me bedrogen door mijn vriend, als hij me eerlijk gezegd had dat het zo zou gaan was ik nooit bij hem gaan wonen
Vanacht sliep ik op de logeerkamer, vandaag verga ik van de hartkloppingen,hoe kom ik de zomervakantie door.....
...
dinsdag 19 juni 2007 om 15:12
Het zijn pubers.. dus ze zullen niet opeens meegaander worden en zich gaan houden aan nieuwe regels ( ook al zeggen ze dat ! )
Mijn voorstel was eerst om hun beste "vriendin "te worden. Dus gewoon erbij gaan zitten als ze tv zitten te kijken, met ze mee praten in breezertaal, ook pizza mee eten en patat bakken, meedoen met de feestjes. Dan zijn ze je zo zat en blijven ze vaker bij hun moeder...
maar goed.. dat is heel kinderachtig en niet echt opvoedkundig verantwoord.
Ik stel toch voor om eens met zijn 4-en rond de tafel te gaan zitten en samen te bespreken hoe dit op te lossen. Dus niet dat jij en pa de regels neerleggen en dat zij zich daaraan gaan houden maar gewoon met zijn 4-en brainstormen.
Mijn voorstel was eerst om hun beste "vriendin "te worden. Dus gewoon erbij gaan zitten als ze tv zitten te kijken, met ze mee praten in breezertaal, ook pizza mee eten en patat bakken, meedoen met de feestjes. Dan zijn ze je zo zat en blijven ze vaker bij hun moeder...
maar goed.. dat is heel kinderachtig en niet echt opvoedkundig verantwoord.
Ik stel toch voor om eens met zijn 4-en rond de tafel te gaan zitten en samen te bespreken hoe dit op te lossen. Dus niet dat jij en pa de regels neerleggen en dat zij zich daaraan gaan houden maar gewoon met zijn 4-en brainstormen.
dinsdag 19 juni 2007 om 15:13
Fengshui,
Als je vriend liever nog tegen je liegt over het feit dat er afspraken zijn gemaakt met de kinderen in plaats van ze daadwerkelijk te maken dan lijkt hij mij totaal ongemotiveerd, wat de reden ook is, om de situatie te veranderen. Wat voor energie jij er ook in stopt om tot een aangename middenweg voor iedereen te komen lijkt me zo weinig zin hebben als hij niet echt mee is. Wat ontzettend vervelend voor je. Heb je nog andere woonopties achter de hand of denk je je vriend wel gemotiveerd ( en eerlijk) gaat worden op het moment dat hij echt doorheeft dat het jou menens is?
dinsdag 19 juni 2007 om 15:18
Dan is er maar één oplossing: emigreren en geen verhuiskaartje sturen;)
Serieus: volgens mij is er al veel te winnen als jullie ook wat normale huisregels inlassen. In overleg met zijn kinderen kunnen jullie vast wel afspraken maken over het meenemen van vrienden, gebruik van de keuken etc. Misschien zorgt dat er al voor dat ze minder naar jullie huis 'vluchten'.
Het ligt verder natuurlijk niet aan zijn kinderen dat jouw vriend die afspraak met zijn zoon niet heeft gemaakt! Daaruit kun je denk ik opmaken dat het voor je vriend moeilijk is en hij zich tussen twee vuren voelt staan. Als hij het er helemaal mee eens zou zijn, zou hij het ook daadwerkelijk met zijn zoon hebben besproken. En aan de andere kant durfde hij jou waarschijnlijk niet te zeggen dat die afspraak er niet was. Maar goed, dat is dus zijn schuld en niet die van zijn kinderen....Het lijkt mij echt niet slim om nu -na pas twee maanden- alsnog te eisen dat ze twee dagen bij hun moeder zijn. Zeker als je schrijft dat ze zeggen dat jij hun vaders geld inpikt (lees: je pikt hun vader in).
Dat zeg ik....
dinsdag 19 juni 2007 om 15:44
trouwens hij lijkt wel bang van zijn ex, van zijn kids, voor een confrontatie, dat past toch niet bij een vent van 46, op dit gebied lijkt ie zelf wel een groot kind.
voor je dochter die languit op de bank een broodje maken en 5 keer vragen of ze er kaas op wil, het haar netjes bezorgen, ik snap dat niet en wil dat niet snappen ook.Dat doe je bij een kind van 4 maar niet met een puber van 14, die zijn heel goed instaat hun broodje zelf te maken
voor je dochter die languit op de bank een broodje maken en 5 keer vragen of ze er kaas op wil, het haar netjes bezorgen, ik snap dat niet en wil dat niet snappen ook.Dat doe je bij een kind van 4 maar niet met een puber van 14, die zijn heel goed instaat hun broodje zelf te maken
dinsdag 19 juni 2007 om 15:55
Het probleem lijkt inderdaad vooral bij je vriend te liggen. De kinderen kunnen er ook niets aan doen dat hij zo moeilijk grenzen aan kan geven, het enige wat je nu kunt doen is je eigen grenzen aangeven.
Mijn kinderen zijn een stuk jonger en smeren ook vaak zelf hun brood, daar is helemaal niets mis mee, later moeten ze dat ook zelf doen. En natuurlijk kun je best iets voor elkaar doen, maar ik verwacht als ze drinken inschenken dat ze dan ook aan mij en hun broer/zus vragen of we iets willen.
Dit kun je dus best van ze verlangen, maar het lastige is dat je vriend die grenzen aan moet geven en niet jij als een soort boevrouw wilt gaan rondlopen.
Mijn kinderen zijn een stuk jonger en smeren ook vaak zelf hun brood, daar is helemaal niets mis mee, later moeten ze dat ook zelf doen. En natuurlijk kun je best iets voor elkaar doen, maar ik verwacht als ze drinken inschenken dat ze dan ook aan mij en hun broer/zus vragen of we iets willen.
Dit kun je dus best van ze verlangen, maar het lastige is dat je vriend die grenzen aan moet geven en niet jij als een soort boevrouw wilt gaan rondlopen.
dinsdag 19 juni 2007 om 16:36
He Fengshui,
Heel herkenbaar, het gevoel dat jij op de laatste plaats komt en dat jij degene bent die zich aan alles en iedereen moet aanpassen en dat er niemand rekening houdt met jouw gevoelens... je idd als visite in (in principe) je eigen huis voelen, jezelf niet kunnen zijn omdat er altijd mensen om je heen hangen, pff... als je een keer sjaggie bent mag je dat eigenlijk niet zijn en als je het niet kunt onderdrukken krijg je ook nog het verwijt dat jij de sfeer verpest.
Tja zo kan ik nog wel even doorgaan, het altijd voor de kids opnemen, wat ze ook doen, zij hebben het misschien wel moeilijk met de nwe situatie maar dat heeft meestal het hele gezin.
Ik vind dat pubers zich zeer zeker moeten kunnen aanpassen en als ze dat niet geleerd worden krijgen ze daar in hun volwassen leventje straks nog heel veel last van, als ze gewend zijn dat alles en iedereen nu in hun straatje probeert te blijven.
Tis heel moeilijk maar je moet denk ik niet teveel hoop hebben dat deze dingen minder erg worden, ik wil je geen rotgevoel aanpraten maar ik heb er een zwaar hoofd in...
Ik wens je heel veel sterkte met je strijd *;
dinsdag 19 juni 2007 om 20:23
Je bent dus terecht gekomen in iets wat zich nog het beste laat omschrijven als een inloophuis voor hangjongeren. Da's natuurlijk niet best. Hoe je de zomervakantie gaat doorkomen? Door duidelijke afspraken te maken en die te handhaven. Dan kan je partner laten zien dat het hem ernst is als hij zegt jou niet kwijt te willen. En dus: leveren de kinderen hun huissleutel in, gaan ze 's avonds om uiterlijk 22.00 naar hun kamer zodat jullie wat tijd hebben voor elkaar, leveren ze een bijdrage aan het huishouden, ruimen ze hun eigen troep op en maken jullie van te voren afspraken wanneer ze bij jullie komen en wanneer niet. Uitspraken die opgevat kunnen worden als beledigend of kwetsend voor jou of voor anderen worden niet langer geaccepteerd. Oja, last but not least: zorg dat je een eigen ruimte krijgt in huis waar je je kunt terugtrekken. En mochten jij en je partner over een jaar dit alles hebben overleefd, ga dan samen op zoek naar nieuwe woonruimte.
dinsdag 19 juni 2007 om 20:42
Nogmaals (en hou hierna mijn mond wel;)): Dit lijkt me niet mogelijk en ook niet slim als je nog een normale relatie met zijn kinderen wilt houden. En daar ga ik voor het gemak maar even vanuit. Als je bij hem blijft, blijven zijn kinderen namelijk ook deel uitmaken van jouw leven. Lekker als ze de huissleutel van hun OUDERLIJK HUIS moeten inleveren omdat TO ze liever niet over de vloer heeft. Goede afspraken maken over een bijdrage aan het huishouden en het meenemen van anderen lijkt me een verstandig plan, maar ik denk echt dat je hiermee onnodig een enorme ruzie uitlokt.
Dat zeg ik....
dinsdag 19 juni 2007 om 21:32
quote: fengshui reageerde . Ik heb zelf ook een dochter van 14, maar daar zijn wel afspraken voor, die woond ook voor de helft bij haar vader zodat we af en toe zelf even op adem kunnen komen
???? op adem komen ? Van zijn kinderen , of van de kinderen in he algemeen ?
Waarom moeten gescheiden ouders met samengestelde gezinnen altijd persé kinderloze dagen/ weekenden ?
???? op adem komen ? Van zijn kinderen , of van de kinderen in he algemeen ?
Waarom moeten gescheiden ouders met samengestelde gezinnen altijd persé kinderloze dagen/ weekenden ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 20 juni 2007 om 00:14
Ik ben het eens met Blijfgewoonbianca : ouders die niet gescheiden zijn hebben toch ook konstant hun kinderen om zich heen? Want dan is het toch ook hún huis? Maar omdat het nu de kinderen van een ander betreft tasten ze de privacy van de nieuwe partner aan (die bovendien zelf ook een dochter heeft en dus zelf niet eens kinderloos is).
Sinds mijn man en ik samenwonen (nu 2 jaar) heb ik ook regelmatig zijn jongste dochter over de vloer (ze is nu 19). Ze woont sinds januari samen met haar vriend, maar heeft ook een sleutel van ons huis. Want dat is ook háár huis vindt mijn man. En terecht. Het is zijn dochter en hij houdt van haar en ze is altijd welkom. Zelf heb ik bewust nooit voor kinderen gekozen, maar ik heb wél voor een man mét kinderen gekozen en neem daar de consequenties van. Ze leent regelmatig mijn auto, we passen op haar hondje, mijn man en ik hebben haar haar huisje opgeknapt toen ze ging samenwonen, ik ga met haar shoppen ....... al die dingen die ik ook voor een eigen kind had gedaan (en zij heeft óók gewoon haar eigen moeder nog met wie ze goed op kan schieten). Over een paar jaar wil ze zelf kinderen en zullen we dus soms op een kleinkind moeten passen.
Ik wist waar ik aan begon en hoe belangrijk zijn kinderen voor hem zijn. Nooit of te nimmer zal ik hem dát kwalijk nemen of hem dat verwijten.
Marion
Sinds mijn man en ik samenwonen (nu 2 jaar) heb ik ook regelmatig zijn jongste dochter over de vloer (ze is nu 19). Ze woont sinds januari samen met haar vriend, maar heeft ook een sleutel van ons huis. Want dat is ook háár huis vindt mijn man. En terecht. Het is zijn dochter en hij houdt van haar en ze is altijd welkom. Zelf heb ik bewust nooit voor kinderen gekozen, maar ik heb wél voor een man mét kinderen gekozen en neem daar de consequenties van. Ze leent regelmatig mijn auto, we passen op haar hondje, mijn man en ik hebben haar haar huisje opgeknapt toen ze ging samenwonen, ik ga met haar shoppen ....... al die dingen die ik ook voor een eigen kind had gedaan (en zij heeft óók gewoon haar eigen moeder nog met wie ze goed op kan schieten). Over een paar jaar wil ze zelf kinderen en zullen we dus soms op een kleinkind moeten passen.
Ik wist waar ik aan begon en hoe belangrijk zijn kinderen voor hem zijn. Nooit of te nimmer zal ik hem dát kwalijk nemen of hem dat verwijten.
Marion
woensdag 20 juni 2007 om 07:16
Je ziet het vaker bij gescheiden mensen, dat ze zoveel mogelijk het de kinderen naar de zin willen maken vanuit een soort van schuldgevoel. En dan krijg je van die soort dingen zoals je hierboven beschrijft, dat je eigenlijk over je heen laat lopen. De balans is duidelijk weg, en er moeten weer gewoon regels worden gesteld waar de jongeren zich aan te houden hebben. Jij bent nu geen gast meer, maar medeopvoeder. Een gesprek aan tafel samen met jou, je vriend en zijn kinderen, waarin hij uitlegt hoe hij de situatie ervaart en wat hij graag veranderd zou willen zien, kan een hoop duidelijkheid geven.Dat kan wel betekenen dat als dingen als niet zo leuk worden ervaren door de pubers jij hier de schuld van gaat krijgen. Jij bent tenslotte dat mens waar hun vader wat mee heeft en die wel eventjes andere regels wilt. (zo gaat dat in veel gevallen) Dus maak je borst maar nat in dat geval. Maar dat er iets moet gebeuren is wel duidelijk.Als je je eigen huis nog hebt aangehouden, kun je ook weer gewoon daar gaan wonen en de latrelatie voortzetten als dat rust geeft.
woensdag 20 juni 2007 om 08:51
Omdat het niet je eigen kinderen zijn? Omdat het best vermoeiend kan zijn om de hele dag andermans kinderen om je heen te hebben? Van eigen kinderen kun je een hoop meer hebben dan van andermans kinderen. Mijn vriend heeft 2 kinderen die hij altijd om zich heen zou willen hebben, maar als er wel eens andere kinderen komen spelen merkt hij meteen het verschil tussen zijn eigen kinderen en andermans kinderen. Kan van de vriendjes en vriendinnetjes aanmerkelijk minder hebben dan van de eigen.
Daarom dus.
Inad en ik zijn echt twee verschillende personen.
woensdag 20 juni 2007 om 09:20
Zeg ik dat ik het niet leuk vind? Zeg ik dat? Eerst even nadenken svp. Zeg ik dat ik niet blij ben dat de kids om hun vader geven en zich thuis voelen? Ik reageer gewoon even op de vraag van BGB, meer niet, die vraagt zich af waarom. Nou, daarom dus. Ik ben dol op mijn stiefkinderen, stapeldol op ze. Maar soms word ik ook stapeldol van ze, en zij ook van mij. En naar mams sturen? Wel eens over nagedacht dat ze misschien ook erg graag bij hun mams zijn?
Zo makkelijk om te oordelen over een situatie waar je zelf niet in zit. Jammer dat er altijd zo snel geoordeeld wordt.
Inad en ik zijn echt twee verschillende personen.
woensdag 20 juni 2007 om 09:33
Ik snap echt sommige dingen niet. Je hebt al 2 jaar een relatie, gaat samenwonen maar weet blijkbaar van te voren niet waar je in terecht komt (ben je nooit eens een week daar geweest???) Je hebt een dochter van 14 die ten dele bij je woont en je denkt na 2 maanden er al weer aan om te gaan verhuizen. Lekker voor je eigen dochter, van het ene naar het andere huis gesleept worden!
Je wilt rust, zijn kinderen lopen er in en er uit.... Als je niet gescheiden was, dan had je eigen dochter dat ook 7 dagen per week dat gedaan hoor. Je hebt het 'geluk' dat je gescheiden bent en je eigen dochter af en toe bij haar vader is. Ik vind niet dat je van de kinderen van je vriend kan verwachten dat ze op bepaalde dagen bij moeder blijven omdat jij je rust nodig hebt! Ze zijn dit blijkbaar al jaren gewend en nu ineens mogen ze niet bij hun vader komen wanneer ze willen? Móet jouw dochter naar haar vader? Ook als ze geen zin heeft? Waar is jouw dochter in dit geheel? Neemt zij geen vrienden mee naar huis?
Je wilt rust, zijn kinderen lopen er in en er uit.... Als je niet gescheiden was, dan had je eigen dochter dat ook 7 dagen per week dat gedaan hoor. Je hebt het 'geluk' dat je gescheiden bent en je eigen dochter af en toe bij haar vader is. Ik vind niet dat je van de kinderen van je vriend kan verwachten dat ze op bepaalde dagen bij moeder blijven omdat jij je rust nodig hebt! Ze zijn dit blijkbaar al jaren gewend en nu ineens mogen ze niet bij hun vader komen wanneer ze willen? Móet jouw dochter naar haar vader? Ook als ze geen zin heeft? Waar is jouw dochter in dit geheel? Neemt zij geen vrienden mee naar huis?
woensdag 20 juni 2007 om 09:42
Het lijkt wel taboe om te zeggen dat je lang niet altijd zin hebt in je stiefkinderen. Ik vind het helemaal niet gek dat ze er niet altijd zin in heeft en dat ze ook wel eens gewoon het huis voor zichzelf wilt! Sterker nog, mijn bloedeigen moeder had dat ook wel eens toen ik nog thuiswoonde......
Als je zo betrekkelijk kort in hun leven bent gekomen en zeker ook in een periode waarin ze begonnen te puberen dan vind ik het niet gek dat je er af en toe geen zin in hebt. Het zijn tenslotte niet je eigen kinderen. En je mag best eisen dat er fatsoenlijke afspraken gemaakt worden. Met je eigen kinderen worden er toch zeker ook afspraken gemaakt?
Voor die kids geldt natuurlijk ook dat er best een kans is dat ze er helemaal geen zin in hebben dat jij er ineens 24 uur per dag bent. Toen jullie nog aan het latten waren, was het prima want dan hadden ze het huis ook nog wel eens voor hun alleen. En nu zit jij er ineens! Kinderen krijgen ook nog wel eens last van territoriumdrift wanneer een ouder een nieuwe partner krijgt. En ik spreek uit eigen ervaring want ik ben opgegroeid bij mijn moeder en stiefvader en heb bij mijn vader ook nog een stiefmoeder:) En ondanks dat ik van beide stiefouders ontzettend veel hou, ben ik lang niet altijd blij met ze geweest en zij ook niet met mij....en dat is geen schande
Als je zo betrekkelijk kort in hun leven bent gekomen en zeker ook in een periode waarin ze begonnen te puberen dan vind ik het niet gek dat je er af en toe geen zin in hebt. Het zijn tenslotte niet je eigen kinderen. En je mag best eisen dat er fatsoenlijke afspraken gemaakt worden. Met je eigen kinderen worden er toch zeker ook afspraken gemaakt?
Voor die kids geldt natuurlijk ook dat er best een kans is dat ze er helemaal geen zin in hebben dat jij er ineens 24 uur per dag bent. Toen jullie nog aan het latten waren, was het prima want dan hadden ze het huis ook nog wel eens voor hun alleen. En nu zit jij er ineens! Kinderen krijgen ook nog wel eens last van territoriumdrift wanneer een ouder een nieuwe partner krijgt. En ik spreek uit eigen ervaring want ik ben opgegroeid bij mijn moeder en stiefvader en heb bij mijn vader ook nog een stiefmoeder:) En ondanks dat ik van beide stiefouders ontzettend veel hou, ben ik lang niet altijd blij met ze geweest en zij ook niet met mij....en dat is geen schande
