Relaties
alle pijlers
Schamen voor vriend
dinsdag 17 december 2024 om 10:49
Ik heb nu 6 maanden een vriend en het is echt een match en ik begin zelfs al van hem te houden en ik heb hem daarom ook al voorgesteld aan mijn vrienden en ouders. Het enige issue is, is dat hij aan iedereen vertelt dat hij biseksueel is. Ik wist dit al vanaf de eerste date. Hij was daar erg direct en eerlijk over en ik waardeer dat. Voor mij is het niet een probleem, ik ben juist blij dat hij zich veilig genoeg voelt dat hij dat met mij wil delen.
Ik had hem aan mijn ouders voorgesteld en dat ging op zich goed. Mijn vriend heeft zo'n bisexual flag pin op zijn jas en toen mijn vader vroeg van wat het was, vertelde mijn vriend zonder schaamte dat hij biseksueel is. Mijn ouders gingen er verder niet op in, maar toen mijn vriend weg was hadden zij wel wat vragen voor mij. Namelijk of ik zeker wist dat ik dit wilde en of hij niet stiekem homo was. En ik voelde mij best beschaamd voor mijn vriend op dat moment.
Ook toen ik hem aan mijn vriendinnen voorstelde belanden het gesprek op het onderwerp exen en heeft hij zonder blikken of blozen verteld dat hij ook relaties met mannen had. Mijn vriendinnen stuurde mij na die ontmoeting nog allemaal appjes of ik het wel zeker wist, en wat ik met zo'n vent moest.
Met kerst komt mijn vriend langs bij mij en mijn ouders en de rest van mijn familie. Ik heb hem gezegd dat ik mij ongemakkelijk voelde en liever niet wilde dat hij over zijn seksualiteit zou praten in bijzijn van de rest van mijn familie. Ook niet als ze dingen zouden vragen. Mijn vriend zei dat die dat niet meer ging doen, maar ik merk dat hij best verdrietig en down is geworden door die opmerking van mij. Ik wil niet dat hij zich schaamt, maar ik schaam mij soms voor hem. Wat kan ik doen om het weer goed te maken?
Ik had hem aan mijn ouders voorgesteld en dat ging op zich goed. Mijn vriend heeft zo'n bisexual flag pin op zijn jas en toen mijn vader vroeg van wat het was, vertelde mijn vriend zonder schaamte dat hij biseksueel is. Mijn ouders gingen er verder niet op in, maar toen mijn vriend weg was hadden zij wel wat vragen voor mij. Namelijk of ik zeker wist dat ik dit wilde en of hij niet stiekem homo was. En ik voelde mij best beschaamd voor mijn vriend op dat moment.
Ook toen ik hem aan mijn vriendinnen voorstelde belanden het gesprek op het onderwerp exen en heeft hij zonder blikken of blozen verteld dat hij ook relaties met mannen had. Mijn vriendinnen stuurde mij na die ontmoeting nog allemaal appjes of ik het wel zeker wist, en wat ik met zo'n vent moest.
Met kerst komt mijn vriend langs bij mij en mijn ouders en de rest van mijn familie. Ik heb hem gezegd dat ik mij ongemakkelijk voelde en liever niet wilde dat hij over zijn seksualiteit zou praten in bijzijn van de rest van mijn familie. Ook niet als ze dingen zouden vragen. Mijn vriend zei dat die dat niet meer ging doen, maar ik merk dat hij best verdrietig en down is geworden door die opmerking van mij. Ik wil niet dat hij zich schaamt, maar ik schaam mij soms voor hem. Wat kan ik doen om het weer goed te maken?
vrijdag 27 december 2024 om 23:57
Als er geen rukbaarheid aan wordt gegeven, is het dan allemaal wél heel normaal ?Pontipiene schreef: ↑27-12-2024 22:33Tuurlijk mag je het uitdragen, zelfs met 10 speldjes als je wil. Ergens speciale aandacht voor vragen is niet verboden.
Maar waarom willen het ze uitdragen? Voor wie en met welke bedoeling?
In de jaren 70/80/90 waren mensen ook bi, maar er werd verder geen ruchtbaarheid aan gegeven. Het was toen al heel normaal namelijk.
Ik kende als 14 jarig pubermeisje in de begin jaren 80 én in de kast niemand herinneren die open was over haar lesbische/bi-identiteit!
De enige (media) voorbeelden die ik had waren oude homo mannen als Jos Brink en Albert Mol...ik weet niet in welke generatie jij bent opgegroeid, maar ik had geen bal aan deze voorbeelden en ik voelde me door alle geslotenheid zeker niet veilig genoeg om open te zijn over mijn (onzekere) gevoelens daarover.
En nee, ik kwam niet uit een of ander klein dorpje want ik ben opgegroeid in Amsterdam !
Ik snap daarom niet dat jij hier nu komt vertellen dat het allemaal heel normaal was?
Ik heb dit zelf nl absoluut niet zo ervaren!
Hoe ben jij zelf toen uit de kast gekomen? hoe oud was je? en was dat in de jaren 70, 80 of 90?
Wat is exact jouw ervaring hierin geweest?
Of is dit slechts een uit de duim gezogen verhaal van je omdat jij niets hiervan ervaren hebt? en je eigenlijk geen idee hebt van hoe het toen ging?
Ik denk dat de mensen die hier zo 'anti openheid zijn' vergeten hoe lastig het is als je je als puber je niet kan identificeren met iemand waar je graag een voorbeeld aan zou willen nemen.
Of als het zo duidelijk is dat je anders bent maar je dit voor jezelf moet houden omdat het een onderwerp is waar niet over gepraat wordt.
Gelukkig was ik als puber nogal assertief en ging ikzelf op zoek naar meisjes die ook lesbisch dachten te zijn ( dmv oproepjes in meisjes en muziek tijdschriften)
En ja op een vraag als 'moet dit nu allemaal met zoveel openheid?' zeg ik 'Ja dat moet !' vooral als ik denk aan hoe het toen was.. en hoeveel vrijheid de jongeren nú hebben om zich te mogen uiten en gesteund zouden voelen hierin ipv geslotenheid, in de kast en het bijhorende isolement.
zaterdag 28 december 2024 om 00:04
Ik merk dat al deze 'anti openheid' reacties me ook verdrietig maken.
Alsof het soort gedoogbeleid wordt in nederland...ja, je mag het zijn, maar we willen er niets over horen/weten.
Dan vraag ik me af waar de echte interesse in iemand is,
Als ik iemand nieuw leer kennen dan vind ik vragen als : "waar kom je vandaan, waar ben je opgegroeid, wat voor werk doe je, wat is belangrijk in je leven en met wie ben je samen aka waar val je op?" hele gewone vragen.
Alsof het soort gedoogbeleid wordt in nederland...ja, je mag het zijn, maar we willen er niets over horen/weten.
Dan vraag ik me af waar de echte interesse in iemand is,
Als ik iemand nieuw leer kennen dan vind ik vragen als : "waar kom je vandaan, waar ben je opgegroeid, wat voor werk doe je, wat is belangrijk in je leven en met wie ben je samen aka waar val je op?" hele gewone vragen.
zaterdag 28 december 2024 om 00:56
Ik vind dit altijd een vermoeiende discussie om de discussie. Zoals kleuters kunnen zeggen 'ik vind JOU brutaal' als iemand ze brutaal vind.grenada schreef: ↑27-12-2024 14:58ik snap jou ook wel. ben het zelfs eens met jouw grenzen, ik denk dat ik dezelfde heb.
Maar de toon wordt hier heel snel: ik ben tolerant, maar alleen als je het zelfde vindt als ik, anders niet. Laten we wel wezen zoveel meningen komen hier niet voorbij die zo extreem zijn als jij beschrijft. Het is hier heel netjes over het algemeen. We hoeven niet tolerant te zijn voor idiote racistische gemene of wat dan ook voor nare meningen. Maar we kunnen bést tolerant zijn voor andere meningen, naar elkaar luisteren en elkaar verder brengen.
uitsluiten en dus intolerantie is ook: als je mijn mening niet deelt heb je een zielig meningkje.
Je kunt het ook omdraaien, als je tolerantie eist. Wat is tolerantie eigenlijk? Dat is waarderen dat iemand anders anders is, denkt, spreekt, zich gedraagt dan jij. En dat accepteert, respecteert en waardeert. En daarvandaan kun je dan in discussie op basis van gelijkwaardigheid met elkaar en probeer je iemand te overtuigen van jouw mening of inzicht. Dat is naar mijn mening tolerantie.
Als je dat van iemand eist, zoals sommigen hier doen, dan mogen ze zich best eens afvragen hoe tolerant ze dan zelf zijn of is tolerantie alleen maar een kant op?
Je kunt intolerantie niet tolereren.
Je kunt disrespect niet respecteren.
Firm believer in: you shouldn't have bothered me to begin with.
zaterdag 28 december 2024 om 01:07
Natuurlijk kan je intolerantie wel tolereren.
En natuurlijk kun je disrespectwel respecteren.
Het is zelfs heel makkelijk als je het er mee eens bent.
Ik tolereer met gemak dat er intolerant tegen seksisten opgetreden wordt.
Of, om het wat minder extreem te maken: dat roken op heel veel plaatsen niet getolereerd wordt.
En disrespect tegen vandalisten kan ik respecteren. Of tegen dierenmishandelaars.
Of tegen mensen die afkeurend kijken naar mensen op het strand.
Het gaat pas wringen als je iets tolereert waar je eigenlijk faliekant tegen bent.
Het recht om te demonstreren…dat de hondenkar gewoon weer moet terugkomen in het straatbeeld o.i.d.
Of de uitspraken van die ene oom ‘die nou eenmaal zo is’ tijdens kerst tolereren, omdat *welke reden dan ook*.
En natuurlijk kun je disrespectwel respecteren.
Het is zelfs heel makkelijk als je het er mee eens bent.
Ik tolereer met gemak dat er intolerant tegen seksisten opgetreden wordt.
Of, om het wat minder extreem te maken: dat roken op heel veel plaatsen niet getolereerd wordt.
En disrespect tegen vandalisten kan ik respecteren. Of tegen dierenmishandelaars.
Of tegen mensen die afkeurend kijken naar mensen op het strand.
Het gaat pas wringen als je iets tolereert waar je eigenlijk faliekant tegen bent.
Het recht om te demonstreren…dat de hondenkar gewoon weer moet terugkomen in het straatbeeld o.i.d.
Of de uitspraken van die ene oom ‘die nou eenmaal zo is’ tijdens kerst tolereren, omdat *welke reden dan ook*.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zaterdag 28 december 2024 om 06:31
Ik denk dat de ouders van TO er juist wel naar vroegen. Alleen dat wellicht wat onhandig en bevooroordeeld deden. En juist omdat ze het niet begrepen een bepaalde (onjuiste) conclusie trokken en zich zorgen maakte. Ik hoop voor TO dat die zorgen snel wegnemen.Emily2023 schreef: ↑28-12-2024 00:04Ik merk dat al deze 'anti openheid' reacties me ook verdrietig maken.
Alsof het soort gedoogbeleid wordt in nederland...ja, je mag het zijn, maar we willen er niets over horen/weten.
Dan vraag ik me af waar de echte interesse in iemand is,
Als ik iemand nieuw leer kennen dan vind ik vragen als : "waar kom je vandaan, waar ben je opgegroeid, wat voor werk doe je, wat is belangrijk in je leven en met wie ben je samen aka waar val je op?" hele gewone vragen.
Waar val je op is een vraag die ik zelf niet snel zou stellen. Dat vind ik nogal persoonlijk en heeft niets met anti openheid te maken wat mij betreft.
Ik vraag bijvoorbeeld ook niet zo snel of iemand kinderen heeft of een kinderwens. Dat kan een gevoelige vraag zijn (weet ik zelf maar al te goed).
TO: hoe is het met kerst gegaan met je vriend en de familie?
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zaterdag 28 december 2024 om 08:25
Emily2023 schreef: ↑27-12-2024 23:57Als er geen rukbaarheid aan wordt gegeven, is het dan allemaal wél heel normaal ?
Ik kende als 14 jarig pubermeisje in de begin jaren 80 én in de kast niemand herinneren die open was over haar lesbische/bi-identiteit!
De enige (media) voorbeelden die ik had waren oude homo mannen als Jos Brink en Albert Mol...ik weet niet in welke generatie jij bent opgegroeid, maar ik had geen bal aan deze voorbeelden en ik voelde me door alle geslotenheid zeker niet veilig genoeg om open te zijn over mijn (onzekere) gevoelens daarover.
En nee, ik kwam niet uit een of ander klein dorpje want ik ben opgegroeid in Amsterdam !
Ik snap daarom niet dat jij hier nu komt vertellen dat het allemaal heel normaal was?
Ik heb dit zelf nl absoluut niet zo ervaren!
Hoe ben jij zelf toen uit de kast gekomen? hoe oud was je? en was dat in de jaren 70, 80 of 90?
Wat is exact jouw ervaring hierin geweest?
Of is dit slechts een uit de duim gezogen verhaal van je omdat jij niets hiervan ervaren hebt? en je eigenlijk geen idee hebt van hoe het toen ging?
Ik denk dat de mensen die hier zo 'anti openheid zijn' vergeten hoe lastig het is als je je als puber je niet kan identificeren met iemand waar je graag een voorbeeld aan zou willen nemen.
Of als het zo duidelijk is dat je anders bent maar je dit voor jezelf moet houden omdat het een onderwerp is waar niet over gepraat wordt.
Gelukkig was ik als puber nogal assertief en ging ikzelf op zoek naar meisjes die ook lesbisch dachten te zijn ( dmv oproepjes in meisjes en muziek tijdschriften)
En ja op een vraag als 'moet dit nu allemaal met zoveel openheid?' zeg ik 'Ja dat moet !' vooral als ik denk aan hoe het toen was.. en hoeveel vrijheid de jongeren nú hebben om zich te mogen uiten en gesteund zouden voelen hierin ipv geslotenheid, in de kast en het bijhorende isolement.
Wat een mooie reactie Emily. Ik was ook een puber in de jaren 90 en kende op de hele school exact 0 LHBTQI jongeren. Nu we allemaal al lang volwassen zijn weet ik dat sommigen het wel degelijk waren, maar voor jong uit de kast komen was toen nog echt geen ruimte. Ik heb meerdere queer (stief)kinderen die al jong uit de kast durfden te komen, juist omdat ze zowel op school als in de media gewoon voorbeelden kunnen zien van mensen die zijn zoals zij. En tegelijk zegt nog steeds een van hen: als ik hetero kon worden dan zou ik het doen, wat dat is een stuk makkelijker in deze maatschappij.
Dus van reacties als: gays zijn prima als ik het maar niet hoef te zien, gaat mijn moederhart echt bloeden. Ik weet ook wel zeker dat de desbetreffende forummers heel anders zouden piepen als ze zelf een puber hadden die worstelde met zijn/haar identiteit. Vanuit je hetero bubbel is het makkelijk praten.
zaterdag 28 december 2024 om 09:45
En toch posten hier verschillende bi- dames die dezelfde mening zijn toegedaan: allemaal prima, maar loop vooral niét met je queer-zijn te koop. En ik neem aan dat ze dat dan ook tegen eventueel nageslacht zullen zeggen.
M.i heeft het bij deze mensen dan niets te maken met het niet kunnen accepteren van een andere geaardheid, of ze moeten hun eigen geaardheid ook niet kunnen accepteren, maar simpelweg een bekrompenheid, of het aloude “je hoofd vooral niet boven het maaiveld uit steken” want alles wat buiten de norm valt daar moet je vooral niets over zeggen of laten blijken.
Overigens was ik jongvolwassen in de jaren ‘90 en bestond mijn hele vriendengroep en die van mijn toen-nog vriend uit gays, wij waren het enige heterostel en vond ik het klimaat en de acceptatie vele malen vriendelijker en beter dan nu. En wij woonden bepaald niet in een gayvriendelijke omgeving.
Ik vind het nu vrij waardeloos om als kind voor je geaardheid uit te moeten komen.
Mijn zoon werkt in een beroepsgroep waarbij je vooral niet voor je geaardheid moet uitkomen. In zijn vorige (BBL)baan werd hij als niet-sociaal bestempeld en kreeg hij daar vaak negatief commentaar op omdat hij angstvallig vragen over zijn privéleven vermeed om maar niet te hoeven vertellen dat hij een vriend had. En er was zeker niet positief gereageerd als hij dat wél verteld had.
M.i heeft het bij deze mensen dan niets te maken met het niet kunnen accepteren van een andere geaardheid, of ze moeten hun eigen geaardheid ook niet kunnen accepteren, maar simpelweg een bekrompenheid, of het aloude “je hoofd vooral niet boven het maaiveld uit steken” want alles wat buiten de norm valt daar moet je vooral niets over zeggen of laten blijken.
Overigens was ik jongvolwassen in de jaren ‘90 en bestond mijn hele vriendengroep en die van mijn toen-nog vriend uit gays, wij waren het enige heterostel en vond ik het klimaat en de acceptatie vele malen vriendelijker en beter dan nu. En wij woonden bepaald niet in een gayvriendelijke omgeving.
Ik vind het nu vrij waardeloos om als kind voor je geaardheid uit te moeten komen.
Mijn zoon werkt in een beroepsgroep waarbij je vooral niet voor je geaardheid moet uitkomen. In zijn vorige (BBL)baan werd hij als niet-sociaal bestempeld en kreeg hij daar vaak negatief commentaar op omdat hij angstvallig vragen over zijn privéleven vermeed om maar niet te hoeven vertellen dat hij een vriend had. En er was zeker niet positief gereageerd als hij dat wél verteld had.
zaterdag 28 december 2024 om 10:41
LaFleurNoire schreef: ↑28-12-2024 09:45En toch posten hier verschillende bi- dames die dezelfde mening zijn toegedaan: allemaal prima, maar loop vooral niét met je queer-zijn te koop. En ik neem aan dat ze dat dan ook tegen eventueel nageslacht zullen zeggen.
M.i heeft het bij deze mensen dan niets te maken met het niet kunnen accepteren van een andere geaardheid, of ze moeten hun eigen geaardheid ook niet kunnen accepteren, maar simpelweg een bekrompenheid, of het aloude “je hoofd vooral niet boven het maaiveld uit steken” want alles wat buiten de norm valt daar moet je vooral niets over zeggen of laten blijken.
Ik zeg niets over anderen. Ik vind dat iedereen zelf mag bepalen of het queer-zijn geuit moet worden tegen iedereen of niet.
Ik bepaal wel voor mezelf dat ik niet met mijn bi-geaardheid te koop loop. Mijn familie, mijn vrienden-van-oudsher, mijn collega's en mijn klanten weten het niet en hoeven het ook niet te weten. Juist vanwege alle vooroordelen die ik in dit topic lees. Voor die buitenwereld heb ik een monogame heteroseksuele relatie. Ik hoef in het dorp geen speculaties over dat ik bij mijn mannelijke partner vast iets mis wat alleen een vrouw kan vervullen, en of ik hem bedrieg of dat de vrouw die hier regelmatig op bezoek komt bij ons in bed ligt of niet.
Ik heb genoeg vrienden die het wel weten en er net zo mee omgaan als ik.
Coffee is never my cup of tea
zaterdag 28 december 2024 om 11:09
Herkenbaar. Mijn oudste dochter heeft een tijd een vriendin gehad. Hoe vaak ze niet thuiskwam nadat ze weer was uitgescholden: “lesbo,” “pot,” of kreeg ze opmerkingen van mannen boven de 30 (terwijl zij toen 14 was!) dat ze haar wel eens konden laten zien dat mannen veel leuker zijn. Echt bizar.LaFleurNoire schreef: ↑28-12-2024 09:45Ik vind het nu vrij waardeloos om als kind voor je geaardheid uit te moeten komen.
Mijn zoon werkt in een beroepsgroep waarbij je vooral niet voor je geaardheid moet uitkomen. In zijn vorige (BBL)baan werd hij als niet-sociaal bestempeld en kreeg hij daar vaak negatief commentaar op omdat hij angstvallig vragen over zijn privéleven vermeed om maar niet te hoeven vertellen dat hij een vriend had. En er was zeker niet positief gereageerd als hij dat wél verteld had.
Op de middelbare school zat ze ook in de GSA-commissie, waar af en toe iets werd georganiseerd. Maar elke keer waren er incidenten met agressie. Groepen van 10 tot 15 man vielen dan één iemand van de GSA aan.
Meisje op school die thuis niks durfde te zeggen over haar geaardheid omdat het niet geaccepteerd zou worden. Zij was degene die was aangevallen maar docenten mochten van haar ouders niet bellen omdat ze niet wilde dat reden van aanvallen (geaardheid) bekend werd. Geen idee hoe dit is afgelopen maar zo sneu.
Acceptatie is ver te zoeken.
zaterdag 28 december 2024 om 12:09
Marianneke schreef: ↑28-12-2024 10:41Ik zeg niets over anderen. Ik vind dat iedereen zelf mag bepalen of het queer-zijn geuit moet worden tegen iedereen of niet.
Ik bepaal wel voor mezelf dat ik niet met mijn bi-geaardheid te koop loop. Mijn familie, mijn vrienden-van-oudsher, mijn collega's en mijn klanten weten het niet en hoeven het ook niet te weten. Juist vanwege alle vooroordelen die ik in dit topic lees. Voor die buitenwereld heb ik een monogame heteroseksuele relatie. Ik hoef in het dorp geen speculaties over dat ik bij mijn mannelijke partner vast iets mis wat alleen een vrouw kan vervullen, en of ik hem bedrieg of dat de vrouw die hier regelmatig op bezoek komt bij ons in bed ligt of niet.
Ik heb genoeg vrienden die het wel weten en er net zo mee omgaan als ik.
Jij leeft voor de buitenwereld een standaard hetero leven. Jij kan er dus vrij makkelijk voor kiezen je echte geaardheid niet te laten zien. Voor anderen is dat onmogelijk (omdat ze bijvoorbeeld niet bi zijn of gewoon gay) of gewoon onwenselijk omdat ze wel in de openbaarheid bi willen zijn.
zaterdag 28 december 2024 om 12:18
Voor de mensen die het niet nodig vinden om een speldje te dragen:
Nog maar 43 procent van de Amsterdamse jongeren accepteert het dat twee mensen van hetzelfde geslacht verliefd op elkaar worden. Dat was twee jaar geleden nog 63 procent. Mogelijk leidt deze afname van tolerantie ertoe dat lhbti-jongeren minder sociale veiligheid ervaren op school.
Dat blijkt uit de Gezondheidsmonitor Jeugd 2023 van de GGD.
Nog maar 43 procent van de Amsterdamse jongeren accepteert het dat twee mensen van hetzelfde geslacht verliefd op elkaar worden. Dat was twee jaar geleden nog 63 procent. Mogelijk leidt deze afname van tolerantie ertoe dat lhbti-jongeren minder sociale veiligheid ervaren op school.
Dat blijkt uit de Gezondheidsmonitor Jeugd 2023 van de GGD.
zaterdag 28 december 2024 om 12:57
Inderdaad, als je een standaard leven leidt in een monogame hetero relatie is het heel makkelijk praten en oordelen. Dan loop je nergens tegen aan uiteraard.
Overigens vind ik het wel apart dat zelfs familie niet weet van je geaardheid.
Maar vragen over je relatiestatus behoren tot tot algemeen geaccepteerde kletspraatjes bij bijvoorbeeld (nieuwe) collega’s, en andere mensen waar je mee kennis maakt of die je beter leert kennen.
Als je dan heel terughoudend doet om je geaardheid maar te verbergen (want hé, dat is niet iets wat je vrijelijk ten toon dient te spreiden toch, je ziet wat een bagger over je heen komt als je een speldje draagt en mensen bij een antwoord op een vraag daarover blijkbaar een op hol slaande fantasie krijgen) dan ben je niet sociaal, raar, doe je geheimzinnig, stel je je niet open op en dat is dan ook weer niet goed.
Overigens vind ik het wel apart dat zelfs familie niet weet van je geaardheid.
Maar vragen over je relatiestatus behoren tot tot algemeen geaccepteerde kletspraatjes bij bijvoorbeeld (nieuwe) collega’s, en andere mensen waar je mee kennis maakt of die je beter leert kennen.
Als je dan heel terughoudend doet om je geaardheid maar te verbergen (want hé, dat is niet iets wat je vrijelijk ten toon dient te spreiden toch, je ziet wat een bagger over je heen komt als je een speldje draagt en mensen bij een antwoord op een vraag daarover blijkbaar een op hol slaande fantasie krijgen) dan ben je niet sociaal, raar, doe je geheimzinnig, stel je je niet open op en dat is dan ook weer niet goed.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
