Relaties
alle pijlers
Scheiden of blijven
woensdag 30 augustus 2023 om 09:21
Graag jullie mening en inzichten.
Ik ben 22 jaar samen met mijn man. We hebben twee kinderen van 5 en 8. Waar ik zo ontzettend dol op ben. Moeder zijn is het beste wat mij is overkomen.
Onze relatie gaat over het algemeen goed. Alleen het probleem is dat hij heel snel boos wordt, en als hij boos wordt dan verheft hij zin stem en is hij niet voor rede vatbaar. Dit gebeurt eens in de twee a drie weken. Ik kan hier heel moeilijk mee omgaan. Ik ben zelf heel erg harmonieus en vind een goede sfeer in huis belangrijk. In mijn jeugd heb ik veel vervelende dingen meegemaakt en is de manier waarop hij ruzie maakt een trigger.
Hij heeft het narcistische trekken en in een ruzie is de dynamiek erg ongelijkwaardig. Hij scheld me niet uit en heeft fysiek nooit iets gedaan. Maar hij wordt om kleine dingen heel erg boos. Elke keer na zo’n ruzie denk ik dat ik bij hem weg wil. Maar de kinderen….. ik wil dat ze niet aandoen en mijzelf ook niet. Ik hou zo ontzettend veel van hun en ze hebben mij ook echt nodig. De kinderen minder gaan zien klinkt echt als een nachtmerrie.
Ik zit nu heel erg in dubio. Wat moet ik doen? Bij hem blijven en accepteren dat dit onderdeel is van de relatie. De hoop dat dit gaat veranderen heb ik opgegeven, we zijn ook wel eens in relatietherapie gegaan maar dit heeft niet veel gebracht.
En daarbij denk ik in elk huwelijk is er toch wel iets. En hoe gaat mijn leven er dan uitzien?
Wat zijn jullie gedachten en of ervaringen hier over?
Ik ben 22 jaar samen met mijn man. We hebben twee kinderen van 5 en 8. Waar ik zo ontzettend dol op ben. Moeder zijn is het beste wat mij is overkomen.
Onze relatie gaat over het algemeen goed. Alleen het probleem is dat hij heel snel boos wordt, en als hij boos wordt dan verheft hij zin stem en is hij niet voor rede vatbaar. Dit gebeurt eens in de twee a drie weken. Ik kan hier heel moeilijk mee omgaan. Ik ben zelf heel erg harmonieus en vind een goede sfeer in huis belangrijk. In mijn jeugd heb ik veel vervelende dingen meegemaakt en is de manier waarop hij ruzie maakt een trigger.
Hij heeft het narcistische trekken en in een ruzie is de dynamiek erg ongelijkwaardig. Hij scheld me niet uit en heeft fysiek nooit iets gedaan. Maar hij wordt om kleine dingen heel erg boos. Elke keer na zo’n ruzie denk ik dat ik bij hem weg wil. Maar de kinderen….. ik wil dat ze niet aandoen en mijzelf ook niet. Ik hou zo ontzettend veel van hun en ze hebben mij ook echt nodig. De kinderen minder gaan zien klinkt echt als een nachtmerrie.
Ik zit nu heel erg in dubio. Wat moet ik doen? Bij hem blijven en accepteren dat dit onderdeel is van de relatie. De hoop dat dit gaat veranderen heb ik opgegeven, we zijn ook wel eens in relatietherapie gegaan maar dit heeft niet veel gebracht.
En daarbij denk ik in elk huwelijk is er toch wel iets. En hoe gaat mijn leven er dan uitzien?
Wat zijn jullie gedachten en of ervaringen hier over?
woensdag 30 augustus 2023 om 10:48
woensdag 30 augustus 2023 om 10:52
Tegen zijn moeder kan hij ook wel boos doen. Maar niet zo erg als bij mij. Hij praat van zichzelf al erg hard en gebruikt veel handen. Wijzen met vinger op tafel hard, het kan best agressief overkomen vind ik. Maar hij bedoelt het niet zo. Zijn verwoording is ook alsof hij gelijk heeft en spreekt alles uit als feiten terwijl het om meningen gaat. Gewoon een dominate manier van communiceren. Zonder dat hij zich daar bewust van is of de intentie heeft om agressief over te komen.WollenStone schreef: ↑30-08-2023 10:44Wat ik me afvraag To, is hoe jouw man dit doet in zijn omgang met anderen. Gaat hij, met het excuus "dit mag ik zo doen", ook zo tekeer tegen zijn ouders ? Tegen zijn vrienden? Tegen zijn LG en collega's?
woensdag 30 augustus 2023 om 10:52
Tegen zijn moeder kan hij ook wel boos doen. Maar niet zo erg als bij mij. Hij praat van zichzelf al erg hard en gebruikt veel handen. Wijzen met vinger op tafel hard, het kan best agressief overkomen vind ik. Maar hij bedoelt het niet zo. Zijn verwoording is ook alsof hij gelijk heeft en spreekt alles uit als feiten terwijl het om meningen gaat. Gewoon een dominate manier van communiceren. Zonder dat hij zich daar bewust van is of de intentie heeft om agressief over te komen.WollenStone schreef: ↑30-08-2023 10:44Wat ik me afvraag To, is hoe jouw man dit doet in zijn omgang met anderen. Gaat hij, met het excuus "dit mag ik zo doen", ook zo tekeer tegen zijn ouders ? Tegen zijn vrienden? Tegen zijn LG en collega's?
woensdag 30 augustus 2023 om 10:52
Ik ook.
Maar TO is anders want:
- Ze hebben kinderen.
- Ziet op tegen alleen zijn/overblijven.
- Ziet het stoppen van een relatie als falen.
To, als hij onterecht ruzie gaat maken, dan hoef je dat zeker niet over je heen te laten komen. Als je er niet oké op kunt reageren of hij kan niet normaal ruzie maken, dan mag je gewoon weglopen hè. Uit de situatie gaan. Want jezelf verplichten om iets aan te horen, zonder er tegenin te mogen gaan, enkel zodat hij zijn ei kwijt kan, dat klinkt als zelfkastijding. Waarom zou je dat doen?
Want je mag alleen maar bij je partner weg als het onmogelijk is om met deze samen te leven. Terwijl TO het wel lastig vindt, zich gevangen voelt, gefrustreerd voelt, het idee heeft dat ze veel moet inleveren enz.Kleinezon schreef: ↑30-08-2023 10:44Ik vind dit een hele lastige. Het is zoals ik het lees een moeilijke man, maar niet 'onmogelijk'. Maar zijn moeilijkheid botst met jouw gevoeligheden uit het verleden. Ik snap heel goed dat je niet zo de rest van je leven doorwilt.
Maar.... een scheiding lost in eerste instantie niet zoveel op; de eerste paar jaar veel geregel en stress. Je mist ook zijn positieve kanten + bijdrage in het huishouden, opvoeding, geld. De kinderen zie je niet meer elke dag. Pas als de kinderen zelfstandig zijn heb je echt niets meer met hem te cheffen. Etc.
Is een tussenvorm mogelijk, dat jij je terugtrekt als hij zo doet?
Sterkte to.
Je mag uit elkaar gaan omdat een verder prima relatie gewoon niet is wat je zoekt. Daarvoor hoeft deze niet kut te zijn of onmogelijk. Als je wacht tot een relatie wel zover is, dan heb je het veeeeel te ver laten komen.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 30 augustus 2023 om 11:28
Ik lees in de OP het woord "narcist". Dat is tegenwoordig een woord dat te pas en te onpas gebruikt wordt. Narcisme is een serieuze persoonlijkheidsstoornis en niet iedereen die vervelend gedrag vertoont is een narcist. Uit jouw woorden kan ik dat geenszins opmaken.
Terugkomend op je vraag: wij weten niet waar jouw grens ligt. Daarbij is het belangrijk hoe jouw man zich gedraagt tussen de buien door. Hebben jullie het dan wel gezellig? Is er humor, kunnen jullie lachen, delen jullie dezelfde normen en waarden, doen jullie leuke dingen samen, is hij een leuke vader voor jullie kinderen? Als ik op het bovenstaande volmondig ja kon antwoorden, kan ik er af en toe een ruzie bij hebben. Jij misschien niet.
Terugkomend op je vraag: wij weten niet waar jouw grens ligt. Daarbij is het belangrijk hoe jouw man zich gedraagt tussen de buien door. Hebben jullie het dan wel gezellig? Is er humor, kunnen jullie lachen, delen jullie dezelfde normen en waarden, doen jullie leuke dingen samen, is hij een leuke vader voor jullie kinderen? Als ik op het bovenstaande volmondig ja kon antwoorden, kan ik er af en toe een ruzie bij hebben. Jij misschien niet.
woensdag 30 augustus 2023 om 11:37
DitBergje65 schreef: ↑30-08-2023 11:28Ik lees in de OP het woord "narcist". Dat is tegenwoordig een woord dat te pas en te onpas gebruikt wordt. Narcisme is een serieuze persoonlijkheidsstoornis en niet iedereen die vervelend gedrag vertoont is een narcist. Uit jouw woorden kan ik dat geenszins opmaken.
Terugkomend op je vraag: wij weten niet waar jouw grens ligt. Daarbij is het belangrijk hoe jouw man zich gedraagt tussen de buien door. Hebben jullie het dan wel gezellig? Is er humor, kunnen jullie lachen, delen jullie dezelfde normen en waarden, doen jullie leuke dingen samen, is hij een leuke vader voor jullie kinderen? Als ik op het bovenstaande volmondig ja kon antwoorden, kan ik er af en toe een ruzie bij hebben. Jij misschien niet.
Schreeuwen zou ik persoonlijk wel echt moeite mee hebben (voldoende om een relatie te stoppen). Ik vind schreeuwen net zo erg als slaan en ben daar ook heel duidelijk in. Er wordt niet tegen mij geschreeuwd, nooit niet.
De laatste jaren is dat wat ingewikkeld, omdat we zorgen voor een kind met complex gedrag en die schreeuwt dus wel geregeld. Het kost nogal eens wat moeite (zowel voor man als voor mijzelf) om niet terug te schreeuwen. Maar feit blijft dat schreeuwen voor mij zo respectloos is dat ik het onacceptabel vind en niet pik.
woensdag 30 augustus 2023 om 11:40
Lees de volgende post van TO even anders.Bergje65 schreef: ↑30-08-2023 11:28Ik lees in de OP het woord "narcist". Dat is tegenwoordig een woord dat te pas en te onpas gebruikt wordt. Narcisme is een serieuze persoonlijkheidsstoornis en niet iedereen die vervelend gedrag vertoont is een narcist. Uit jouw woorden kan ik dat geenszins opmaken.
Terugkomend op je vraag: wij weten niet waar jouw grens ligt. Daarbij is het belangrijk hoe jouw man zich gedraagt tussen de buien door. Hebben jullie het dan wel gezellig? Is er humor, kunnen jullie lachen, delen jullie dezelfde normen en waarden, doen jullie leuke dingen samen, is hij een leuke vader voor jullie kinderen? Als ik op het bovenstaande volmondig ja kon antwoorden, kan ik er af en toe een ruzie bij hebben. Jij misschien niet.
woensdag 30 augustus 2023 om 11:43
Eens met het eerste. Ik bedoelde het heel anders, als in: Als het gedrag agressiever was geweest, dan was de keuze een stuk makkelijker.dianaf schreef: ↑30-08-2023 10:52Ik ook.
Maar TO is anders want:
- Ze hebben kinderen.
- Ziet op tegen alleen zijn/overblijven.
- Ziet het stoppen van een relatie als falen.
To, als hij onterecht ruzie gaat maken, dan hoef je dat zeker niet over je heen te laten komen. Als je er niet oké op kunt reageren of hij kan niet normaal ruzie maken, dan mag je gewoon weglopen hè. Uit de situatie gaan. Want jezelf verplichten om iets aan te horen, zonder er tegenin te mogen gaan, enkel zodat hij zijn ei kwijt kan, dat klinkt als zelfkastijding. Waarom zou je dat doen?
Want je mag alleen maar bij je partner weg als het onmogelijk is om met deze samen te leven. Terwijl TO het wel lastig vindt, zich gevangen voelt, gefrustreerd voelt, het idee heeft dat ze veel moet inleveren enz.
Je mag uit elkaar gaan omdat een verder prima relatie gewoon niet is wat je zoekt. Daarvoor hoeft deze niet kut te zijn of onmogelijk. Als je wacht tot een relatie wel zover is, dan heb je het veeeeel te ver laten komen.
Dat tweede ben ik het niet mee eens. 'het is niet wat ik zoek' vind ik 'te licht' als er kinderen bij betrokken zijn.
Look at the stars, look how they shine for you
And everything you do; Yeah, they were all yellow
And everything you do; Yeah, they were all yellow
woensdag 30 augustus 2023 om 11:51
Het lijkt me heel naar om je op deze manier “vast” te voelen zitten in een relatie. Om de zoveel weken de stress in gejaagd worden door zo’n asociale schreeuwbui van je man, ik kan me voorstellen dat je dat op een gegeven moment niet meer trekt. Maar als het alternatief is om te scheiden met alle gevolgen van dien… Wat een dilemma!
Ik moet bij je verhaal ook erg denken aan de aflevering “narcisme” van de Podcast Psycholoog. Daarin gaat de interviewer in gesprek met een therapeut die oa partners van narcisten behandeld. Misschien heb je er wat aan om het te beluisteren: https://open.spotify.com/episode/2fSEFG ... t5z2p7IDDg
Ik moet bij je verhaal ook erg denken aan de aflevering “narcisme” van de Podcast Psycholoog. Daarin gaat de interviewer in gesprek met een therapeut die oa partners van narcisten behandeld. Misschien heb je er wat aan om het te beluisteren: https://open.spotify.com/episode/2fSEFG ... t5z2p7IDDg
woensdag 30 augustus 2023 om 11:52
Het eerste: Eens. Als je partner een eikel is en het is voor iedereen duidelijk dat het een eikel is, dan is het idd veel makkelijker om weg te gaan.
Het tweede: Ik zat te denken aan: Soms duurt het een tijdje voor je iemand echt kent en dan kan blijken dat je toch niet matcht zonder dat je (veel) ruzie hebt. Dan is het soms beter om op tijd uit elkaar te gaan, nu de relatie nog goed is, dan bij elkaar te blijven tot hij wel verzuurd is. Want niet matchen levert gewoon irritaties op, waarom wachten tot de emmer overloopt?
Maar een relatie een geen gevangenis. Je kunt er in principe altijd uitstappen.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 30 augustus 2023 om 12:02
Grotendeels eensdianaf schreef: ↑30-08-2023 11:52Het eerste: Eens. Als je partner een eikel is en het is voor iedereen duidelijk dat het een eikel is, dan is het idd veel makkelijker om weg te gaan.
Het tweede: Ik zat te denken aan: Soms duurt het een tijdje voor je iemand echt kent en dan kan blijken dat je toch niet matcht zonder dat je (veel) ruzie hebt. Dan is het soms beter om op tijd uit elkaar te gaan, nu de relatie nog goed is, dan bij elkaar te blijven tot hij wel verzuurd is. Want niet matchen levert gewoon irritaties op, waarom wachten tot de emmer overloopt?
Maar een relatie een geen gevangenis. Je kunt er in principe altijd uitstappen.
Wel vind ik kinderen een belangrijke en beperkende factor. Je kunt ook met kinderen uitstappen, maar alleen als je het effect op de kinderen erbij in ogenschouw neemt. Dat maakt wel dat een relatie met kinderen een beetje een gevangenis kan zijn. Misschien af en toe 'verlof' regelen
Look at the stars, look how they shine for you
And everything you do; Yeah, they were all yellow
And everything you do; Yeah, they were all yellow
woensdag 30 augustus 2023 om 12:06
woensdag 30 augustus 2023 om 12:17
Standvastig blijven. Een opgewonden standje is een luchtballon die je leeg moet laten lopen. Jij ziet schreeuwen, hij ziet waarschijnlijk overleg met volume. En als hij dit bij anderen wel kan en niet bij jou heb je een antwoord over het echte respect voor je. Als je dit niet meer wilt en er zijn te weinig gezonde karaktertrekken ter balancering, dan ben je klaar. Gaat ie maar in zijn eentje overleggen met volume.
Jouw gevoelens en toekomst zijn net zo belangrijk TO
Jouw gevoelens en toekomst zijn net zo belangrijk TO
It won't stop until you wise up
woensdag 30 augustus 2023 om 12:31
Dank jullie wel voor alle reacties tot nu toe.
Zojuist hebben we gepraat. En heeft hij ook goed kunnen aangeven wat hij ziet bij mij en dat dat soms ook triggert.
Hij vertelde ook dat hij uiteindelijk ook vindt dat hij niet zo boos moet worden als dat hij nu doet. En dat hij dan ook onredelijk is. Ik heb hem gevraagd hoe hij wil dat ik reageer. Wat heeft hij nodig van mij? Hij zegt dat mijn reactie geen verschil zou maken in zijn woede. We hebben nu afgesproken dat als hij boos wordt een eindje gaat wandelen totdat hij rustiger is geworden. Hij heeft ook aangegeven dat ik dat van hem mag vragen in het moment zelf en dat hij dat dan ook gaat doen.
Het was op zich een goed gesprek. Ik heb ook duidelijk aangegeven dat als er geen verbetering komt, ik wil scheiden. En dat begreep hij.
Buiten de ruzies om gaat het wel goed tussen ons. We zijn knuffelig en houden van lachen. Toch heb ik wel moeite met zijn erg aanwezige energie en zijn dominante manier van praten en doen. Maar dat is gewoon echt wie hij is. Ik wist dit 22 jaar geleden ook al. Toen was ik wel pas 17. Dus ik vind niet dat ik mag verwachten dat hij veranderd daarin. Ik vind het wel jammer om bijmijzelf te merken dat ik hem dus blijkbaar niet helemaal meer bij mij vindt passen. Dit zou ik nog kunnen accepteren als we normaal ruzie kunnen maken.
Ik houd jullie zeker op de hoogte. En ik vind het erg fijn om jullie reacties te lezen. Soms voel ik me heel erg alleen hierin. Ik wil ook niet heel de tijd mijn vriendinnen hiermee lastig vallen. Want als het dan weer goed gemaakt is, voelt dat toch weer een beetje gekkig naar mijn vriendinnen.
Gisteren was ik wel weggelopen uit de situatie en naar mijn vriendin gegaan, omdat ik echt dat dat ik wilde scheiden.
Ik hoop dat het echt goed gaat komen. Maar blijf sceptisch omdat ik dit zovaak heb gedacht.
Zojuist hebben we gepraat. En heeft hij ook goed kunnen aangeven wat hij ziet bij mij en dat dat soms ook triggert.
Hij vertelde ook dat hij uiteindelijk ook vindt dat hij niet zo boos moet worden als dat hij nu doet. En dat hij dan ook onredelijk is. Ik heb hem gevraagd hoe hij wil dat ik reageer. Wat heeft hij nodig van mij? Hij zegt dat mijn reactie geen verschil zou maken in zijn woede. We hebben nu afgesproken dat als hij boos wordt een eindje gaat wandelen totdat hij rustiger is geworden. Hij heeft ook aangegeven dat ik dat van hem mag vragen in het moment zelf en dat hij dat dan ook gaat doen.
Het was op zich een goed gesprek. Ik heb ook duidelijk aangegeven dat als er geen verbetering komt, ik wil scheiden. En dat begreep hij.
Buiten de ruzies om gaat het wel goed tussen ons. We zijn knuffelig en houden van lachen. Toch heb ik wel moeite met zijn erg aanwezige energie en zijn dominante manier van praten en doen. Maar dat is gewoon echt wie hij is. Ik wist dit 22 jaar geleden ook al. Toen was ik wel pas 17. Dus ik vind niet dat ik mag verwachten dat hij veranderd daarin. Ik vind het wel jammer om bijmijzelf te merken dat ik hem dus blijkbaar niet helemaal meer bij mij vindt passen. Dit zou ik nog kunnen accepteren als we normaal ruzie kunnen maken.
Ik houd jullie zeker op de hoogte. En ik vind het erg fijn om jullie reacties te lezen. Soms voel ik me heel erg alleen hierin. Ik wil ook niet heel de tijd mijn vriendinnen hiermee lastig vallen. Want als het dan weer goed gemaakt is, voelt dat toch weer een beetje gekkig naar mijn vriendinnen.
Gisteren was ik wel weggelopen uit de situatie en naar mijn vriendin gegaan, omdat ik echt dat dat ik wilde scheiden.
Ik hoop dat het echt goed gaat komen. Maar blijf sceptisch omdat ik dit zovaak heb gedacht.
woensdag 30 augustus 2023 om 12:39
Ik hoop dat hij zich aan zijn woord houdt….
Want elke keer dat hij ontploft -vanuit het niets en kennelijk om vrijwel niets- breekt hij jou een beetje verder af.
Ik zou zelf liever gelukkig alleen zijn dat ongelukkig met een partner als deze.
Maar ik kan me voorstellen dat de kaarten anders geschud zijn als je kinderen hebt.
Sterkte.
Want elke keer dat hij ontploft -vanuit het niets en kennelijk om vrijwel niets- breekt hij jou een beetje verder af.
Ik zou zelf liever gelukkig alleen zijn dat ongelukkig met een partner als deze.
Maar ik kan me voorstellen dat de kaarten anders geschud zijn als je kinderen hebt.
Sterkte.
woensdag 30 augustus 2023 om 13:15
Fijn om te lezen en dat er afspraken zijn gemaakt. Laat hem misschien dit topic lezen? Vreemde ogen dwingen.
It won't stop until you wise up
woensdag 30 augustus 2023 om 13:32
Kan het ook zijn dat hij ruzie maakt om dingen, gewoon om het ruziemaken? Ik kan me namelijk zo slecht voorstellen dat je steeds maar ruzie hebt, als beiden de intentie hebben om het goed met elkaar te hebben, als je elkaars (en je eigen) fijne gemoed belangrijk vindt dan ga je toch niet steeds strijd aan met elkaar?
Ik heb eigenlijk nooit ruzie, als ik iets stom vind van mijn vriend dan zeg ik het en klaar. Het wordt nooit ruzie, ik zou eigenlijk niet weten hoe zoiets werkt?
Ik heb eigenlijk nooit ruzie, als ik iets stom vind van mijn vriend dan zeg ik het en klaar. Het wordt nooit ruzie, ik zou eigenlijk niet weten hoe zoiets werkt?
rooss4.0 wijzigde dit bericht op 30-08-2023 13:49
0.10% gewijzigd
.
woensdag 30 augustus 2023 om 13:38
Je de escaleert niet door je reactie.Belinda84 schreef: ↑30-08-2023 09:46Uit de relatietherapie kwam naar voren dat ik een onveilige hechting heb vanuit mijn jeugd en dat de manier waarop hij communiceert en ruzie maakt een enorme trigger is.
We hebben geprobeerd om anders met conflicten om te gaan. Hij heeft ook echt wel zijn best gedaan denk ik. Tenminste dat vindt hij zelf. Feit is dat hij, vind ik, gewoon een heel moeilijk persoon is die snel op zijn pik getrapt is. En als hij boos is dan is hij gewoon echt heel erg boos. Op dat moment voelt de relatie niet meer gelijkwaardig en respectvol. Hij is erg dominant. Daar staat tegenover dat hij heel erg veel van me houdt en heel veel liefde geeft.
Op het moment dat we ruzie hebben en hij zijn stem verheft dan word ik eigenlijk gelijk verdrietig en dan huil ik. (Wat hij heel irritant vindt, en dat snap ik ook) Ik vraag hem dan niet zo stem te verheffen, maar dat helpt nooit. Ik probeer het dan ook goed te maken, maar hij blijft best wel lang boos. Terwijl ik dan eigenlijk ook boos ben hoe hij doet. Maar dat lijkt dan onder geschikt omdat ik de situatie wil de-escaleren
Hij triggert jou maar jij hem dus ook.
Mijn man kan ook nogal boos worden en ik ook. Beiden op een andere manier.
We willen elkaar graag gelukkig zien en worden stom genoeg boos omdat we voor de ander invullen dat hij/zij ergens niet gelukkig mee is of we ons niet gezien voelen.
De reacties (huilen/boos terug doen) bevestigen dit, terwijl de reactie ook eigenlijk komt van 'huh? Zie je niet dat ik mijn best doe/dat helemaal niet zo bedoeld is'?
Wellicht kun je vanuit dat oogpunt, inplaats van jij slachtoffer hij dader, met een goede therapeut met elkaar andere dingen aanleren of elkaars gedrag anders plaatsen ofzo.
woensdag 30 augustus 2023 om 16:02
Dit lijkt me voor jou heel erg beangstigend. Dat hij verschrikkelijk boos is, hoe jij ook reageert.
woensdag 30 augustus 2023 om 16:47
Ik heb niet alle posts gelezen, maar wat ik uit je openingsverhaal lees had mijn verhaal kunnen zijn. Ik was 16 toen ik een relatie kreeg met mijn (inmiddels ex-) man. Samen 'opgegroeid' en 2 lieve kinderen gekregen. Toen ik 45 was knapte er bij mij iets. Jarenlang op mijn tenen gelopen, (veel te) veel gepikt van hem qua woede uitbarstingen, altijd op mijn hoede en aanvoelen hoe zijn stemming was etc etc.
Ja, we hadden ook leuke momenten en nee, het was niet altijd kommer en kwel.
Maar bottom-line was dat ik om de paar weken twijfelde of ik verder wilde met hem. Dan beloofde hij beterschap, maar na een paar dagen/weken gebeurde er weer iets en waren we weer terug bij af.
Ondanks dat hij wel wilde veranderen lukt het hem niet, en ik kon en wilde het niet accepteren. Na 30 jaar is onze relatie daar op stuk gelopen.
Inmiddels al 7 jaar gelukkig met mijn nieuwe liefde. Bij hem vind ik alle rust waarnaar ik altijd op zoek was.
Het kán dus zeker goedkomen, maar ik herken zo goed alle twijfels die je hebt. Ik heb de stekker er pas uitgetrokken toen mijn kinderen iets ouder waren (14-16 jaar ongeveer) dus dat is anders dan bij jou. Maar ook ik heb járenlang getwijfeld.
Ik herken je onrust en vragen. Succes met uitvogelen wat voor jou het beste werkt. Ik weet hoe moeilijk deze beslissing is.
Ja, we hadden ook leuke momenten en nee, het was niet altijd kommer en kwel.
Maar bottom-line was dat ik om de paar weken twijfelde of ik verder wilde met hem. Dan beloofde hij beterschap, maar na een paar dagen/weken gebeurde er weer iets en waren we weer terug bij af.
Ondanks dat hij wel wilde veranderen lukt het hem niet, en ik kon en wilde het niet accepteren. Na 30 jaar is onze relatie daar op stuk gelopen.
Inmiddels al 7 jaar gelukkig met mijn nieuwe liefde. Bij hem vind ik alle rust waarnaar ik altijd op zoek was.
Het kán dus zeker goedkomen, maar ik herken zo goed alle twijfels die je hebt. Ik heb de stekker er pas uitgetrokken toen mijn kinderen iets ouder waren (14-16 jaar ongeveer) dus dat is anders dan bij jou. Maar ook ik heb járenlang getwijfeld.
Ik herken je onrust en vragen. Succes met uitvogelen wat voor jou het beste werkt. Ik weet hoe moeilijk deze beslissing is.
woensdag 30 augustus 2023 om 17:35
Als je na 22 jaar nog steeds tegen een conflicterende manier van ruziemaken aanloopt, dan kunnen er twee dingen aan de hand zijn:
- óf je hebt het nog niet effectief genoeg aangepakt met relatietherapie. Effectief ruziemaken kun je toch wel leren?
- óf je hebt het samen op allerlei manieren geprobeerd om te leren en het is desondanks na 22 jaar nog niet gelukt.
In dat eerste geval: aanpakken dan! Dit moet toch op te lossen zijn als je je daar allebei voor wil inzetten?
In het tweede geval: nee, dit gaat niet beter worden. Dat wordt dan accepteren of scheiden. In geval van een scheiding proberen niet te veel drama te maken: hoezo een nachtmerrie om de kinderen minder te zien? Dat doen honderden duizenden mensen met jou, en ze overleven het allemaal. Niet te zwaar maken hoor.
- óf je hebt het nog niet effectief genoeg aangepakt met relatietherapie. Effectief ruziemaken kun je toch wel leren?
- óf je hebt het samen op allerlei manieren geprobeerd om te leren en het is desondanks na 22 jaar nog niet gelukt.
In dat eerste geval: aanpakken dan! Dit moet toch op te lossen zijn als je je daar allebei voor wil inzetten?
In het tweede geval: nee, dit gaat niet beter worden. Dat wordt dan accepteren of scheiden. In geval van een scheiding proberen niet te veel drama te maken: hoezo een nachtmerrie om de kinderen minder te zien? Dat doen honderden duizenden mensen met jou, en ze overleven het allemaal. Niet te zwaar maken hoor.
woensdag 30 augustus 2023 om 17:38
Zeker eens.frambozentaartje schreef: ↑30-08-2023 16:06En je hoeft niet te van jezelf te verwachten dat je dingen die je 22 jaar geleden acceptabel vond, nog steeds acceptabel vindt. Het lijkt me juist normaal dat je veranderd bent en deze relatie op deze manier niet meer wil.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
