Scheiden of blijven

30-08-2023 09:21 184 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Graag jullie mening en inzichten.

Ik ben 22 jaar samen met mijn man. We hebben twee kinderen van 5 en 8. Waar ik zo ontzettend dol op ben. Moeder zijn is het beste wat mij is overkomen.

Onze relatie gaat over het algemeen goed. Alleen het probleem is dat hij heel snel boos wordt, en als hij boos wordt dan verheft hij zin stem en is hij niet voor rede vatbaar. Dit gebeurt eens in de twee a drie weken. Ik kan hier heel moeilijk mee omgaan. Ik ben zelf heel erg harmonieus en vind een goede sfeer in huis belangrijk. In mijn jeugd heb ik veel vervelende dingen meegemaakt en is de manier waarop hij ruzie maakt een trigger.

Hij heeft het narcistische trekken en in een ruzie is de dynamiek erg ongelijkwaardig. Hij scheld me niet uit en heeft fysiek nooit iets gedaan. Maar hij wordt om kleine dingen heel erg boos. Elke keer na zo’n ruzie denk ik dat ik bij hem weg wil. Maar de kinderen….. ik wil dat ze niet aandoen en mijzelf ook niet. Ik hou zo ontzettend veel van hun en ze hebben mij ook echt nodig. De kinderen minder gaan zien klinkt echt als een nachtmerrie.

Ik zit nu heel erg in dubio. Wat moet ik doen? Bij hem blijven en accepteren dat dit onderdeel is van de relatie. De hoop dat dit gaat veranderen heb ik opgegeven, we zijn ook wel eens in relatietherapie gegaan maar dit heeft niet veel gebracht.

En daarbij denk ik in elk huwelijk is er toch wel iets. En hoe gaat mijn leven er dan uitzien?

Wat zijn jullie gedachten en of ervaringen hier over?
Alle reacties Link kopieren Quote
Als hij niet inziet/wil inzien hoe zijn rol is in dit alles. Waarom dan blijven? Nog 10 jaar in deze situatie om maar bij de kinderen te blijven...werkelijk, 10 jaar nog meer pijn en frustratie?
Alle reacties Link kopieren Quote
Vergeet niet dat, als je zou scheiden, je de kinderen dan naar hem moet sturen zonder dat jij erbij bent. Als hij daar die woedeaanvallen ook tegen hen heeft, ben jij er dus niet bij. Wat dat betreft kan het soms beter zijn om samen te blijven, zodat de kinderen tenminste niet alleen zijn met hem.
Alle reacties Link kopieren Quote
Belinda84 schreef:
30-08-2023 09:46
Uit de relatietherapie kwam naar voren dat ik een onveilige hechting heb vanuit mijn jeugd en dat de manier waarop hij communiceert en ruzie maakt een enorme trigger is.

We hebben geprobeerd om anders met conflicten om te gaan. Hij heeft ook echt wel zijn best gedaan denk ik. Tenminste dat vindt hij zelf. Feit is dat hij, vind ik, gewoon een heel moeilijk persoon is die snel op zijn pik getrapt is. En als hij boos is dan is hij gewoon echt heel erg boos. Op dat moment voelt de relatie niet meer gelijkwaardig en respectvol. Hij is erg dominant. Daar staat tegenover dat hij heel erg veel van me houdt en heel veel liefde geeft.

Op het moment dat we ruzie hebben en hij zijn stem verheft dan word ik eigenlijk gelijk verdrietig en dan huil ik. (Wat hij heel irritant vindt, en dat snap ik ook) Ik vraag hem dan niet zo stem te verheffen, maar dat helpt nooit. Ik probeer het dan ook goed te maken, maar hij blijft best wel lang boos. Terwijl ik dan eigenlijk ook boos ben hoe hij doet. Maar dat lijkt dan onder geschikt omdat ik de situatie wil de-escaleren
Wat is nu de druppel geweest dat je aan scheiden denkt en het 22 jaar lang wel acceptabel vond? Is zijn gedrag erger geworden?
Alle reacties Link kopieren Quote
Er is een boek wat jouw man kan helpen. Het heet Geweldloos communiceren, hoe doe je dat?
Van Marshall B. Rosenberg.
Groetjes!
Minik schreef:
30-08-2023 10:00
Ik vind dat echt niet zo shocking, zolang niet eens in de twee/drie weken de stoelen door de kamer vliegen maar alleen harder gepraat wordt. Maar in mijn beleving is zo’n moment ook maar kort, misschien is dat voor TO anders, dat kan natuurlijk.

Als wij ruzie hebben waarbij we stem verheffen dan gaat het letterlijk over twee zinnen heen en weer en dan loopt in elk geval één van beiden even weg om af te koelen.

Als man van TO tien minuten tekeer staat te gaan, is het ook al anders.
Dit is totaal iets anders.

En zo vaak stem verheffen en zelfs moeten afkoelen is ook voor iemand die zegt er geen problemen mee te hebben, stress gevend. Je kunt het wel goedpraten en bagatelliseren, maar beter zie je het als iets waar je samen aan kunt werken.
Alle reacties Link kopieren Quote
En daarbij denk ik in elk huwelijk is er toch wel iets
Eh ja, maar zo vaak ruzie met zulke gedragingen is niet zomaar iets.
Alle reacties Link kopieren Quote
Rosanna1985 schreef:
30-08-2023 10:06
Vergeet niet dat, als je zou scheiden, je de kinderen dan naar hem moet sturen zonder dat jij erbij bent. Als hij daar die woedeaanvallen ook tegen hen heeft, ben jij er dus niet bij. Wat dat betreft kan het soms beter zijn om samen te blijven, zodat de kinderen tenminste niet alleen zijn met hem.
Ik snap de redenering maar vind dit altijd wel een lastige. En zo pijnlijk dat de reden waarom je bij iemand blijft is omdat je diegene niet alleen met de kinderen vertrouwt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Als je aarzelt of je zal gaan dan is het natuurlijk de beste oplossing om te gaan. Met je voeten zeg je het meeste. Meer dan met je mond.
Dan moet het maar zoals het kan
Rosanna1985 schreef:
30-08-2023 10:06
Vergeet niet dat, als je zou scheiden, je de kinderen dan naar hem moet sturen zonder dat jij erbij bent. Als hij daar die woedeaanvallen ook tegen hen heeft, ben jij er dus niet bij. Wat dat betreft kan het soms beter zijn om samen te blijven, zodat de kinderen tenminste niet alleen zijn met hem.
En dan heb je je kinderen 24/7 veilig gesteld voor iets waarvan je helemaal niet zeker bent dat het gebeurt en sowieso 24/7 ze bloot gesteld aan spanningen en stress. Plus dat de kinderen geen voorbeeld meekrijgen van een gezonde, evenwichtige ouder en relatie. Tel uit je winst.
Alle reacties Link kopieren Quote
Belinda84 schreef:
30-08-2023 09:46
Uit de relatietherapie kwam naar voren dat ik een onveilige hechting heb vanuit mijn jeugd en dat de manier waarop hij communiceert en ruzie maakt een enorme trigger is.

We hebben geprobeerd om anders met conflicten om te gaan. Hij heeft ook echt wel zijn best gedaan denk ik. Tenminste dat vindt hij zelf. Feit is dat hij, vind ik, gewoon een heel moeilijk persoon is die snel op zijn pik getrapt is. En als hij boos is dan is hij gewoon echt heel erg boos. Op dat moment voelt de relatie niet meer gelijkwaardig en respectvol. Hij is erg dominant. Daar staat tegenover dat hij heel erg veel van me houdt en heel veel liefde geeft.

Op het moment dat we ruzie hebben en hij zijn stem verheft dan word ik eigenlijk gelijk verdrietig en dan huil ik. (Wat hij heel irritant vindt, en dat snap ik ook) Ik vraag hem dan niet zo stem te verheffen, maar dat helpt nooit. Ik probeer het dan ook goed te maken, maar hij blijft best wel lang boos. Terwijl ik dan eigenlijk ook boos ben hoe hij doet. Maar dat lijkt dan onder geschikt omdat ik de situatie wil de-escaleren
Het klinkt best tegenstrijdig. Je geeft aan dat hij je aan de andere kant veel liefde geeft maar hoe uit zich dat dan? Als een man je zo vaak een onveilig gevoel geeft en er ook niet aan wil werken, waaruit blijkt dan dat hij erg veel van je houdt en je veel liefde geeft? Omdat hij de was voor je opvouwt, of je altijd ophaalt van je werk? De basis zou toch respect voor elkaar en een veilige thuishaven moeten zijn. En als jij aangeeft dat je dat mist bij hem heeft hij daar plat gezegt dus schijt aan.

Is het ook wel eens gebeurt dat je anders reageert tijdens een ruzie. Dus niet huilen, maar gewoon rustig blijft, hem uit laat razen en aangeeft dat je op deze manier niet wil communiceren? En hoe reageert hij dan?
Alle reacties Link kopieren Quote
Dank jullie wel trouwens voor alle reacties. Het is gewoon fijn om te ventileren en ook te lezen hoe anderen ernaar kijken. Soms raak ik zelf het overzicht kwijt en weet ik niet of een groter probleem maak dan dat het is in het groter plaatje.

Het is niet zo dat het maar 2 zinnen zijn. Dit kan echt wel minimaal een half uur duren. 😞 vaak langer.

Het zou echt enorm als falen voelen als ik zou scheiden. De beslissing maak ik voor mijn kinderen en zij zullen er zeker niet beter uit komen. Dat weet ik zeker.

Hij wordt niet vaak boos op de kinderen. Hij is echt een hele goede vader. Dus daar zou ik me niet zorgen over maken.

Maar ik denk ook aan het alternatief. Ik ben 39. Dan ga ik uit elkaar. Ik acht de kans klein dat ik nog een leuke man tegen ga komen. Daten na je 30e is volgens mij echt zoeken naar een speld in een hooiberg. Tenminste wat ik zie in mijn omgeving. De leuke mannen zijn al bezet en iedereen heeft een rugzak inclusief ik. Ik wil niet graag alleen overblijven. Hoewel ik helemaal niet moet denken aan een nieuwe relatie hoor.

Maar dat speelt dus ook in mijn achterhoofd. Ik denk namelijk niet dat het gras groener is ergens anders.
Alle reacties Link kopieren Quote
BornSlippy schreef:
30-08-2023 10:08
Dit is totaal iets anders.

En zo vaak stem verheffen en zelfs moeten afkoelen is ook voor iemand die zegt er geen problemen mee te hebben, stress gevend. Je kunt het wel goedpraten en bagatelliseren, maar beter zie je het als iets waar je samen aan kunt werken.
Ik schets denk ik een verkeerd beeld. Man en ik schreeuwen absoluut niet tien keer per dag tegen elkaar en hoeven ook niet tien keer per dag af te koelen ofzo.

Maar als ik iets vervelend vind, dan zeg ik het wel gelijk en hij ook. Zodat het niet oploopt tot iets groters. En soms vind je elkaar even irritant, dat is toch ook logisch. Je kunt niet een bepaald romantisch beeld hebben dat je je partner jarenlang helemaal fantastisch en ideaal vindt.

En soms heb je een keer ruzie, en dan loop je wel een keer weg. En dan praat je er daarna weer over en maak je het weer goed.
Alle reacties Link kopieren Quote
Belinda84 schreef:
30-08-2023 10:16
Dank jullie wel trouwens voor alle reacties. Het is gewoon fijn om te ventileren en ook te lezen hoe anderen ernaar kijken. Soms raak ik zelf het overzicht kwijt en weet ik niet of een groter probleem maak dan dat het is in het groter plaatje.

Het is niet zo dat het maar 2 zinnen zijn. Dit kan echt wel minimaal een half uur duren. 😞 vaak langer.

Het zou echt enorm als falen voelen als ik zou scheiden. De beslissing maak ik voor mijn kinderen en zij zullen er zeker niet beter uit komen. Dat weet ik zeker.

Hij wordt niet vaak boos op de kinderen. Hij is echt een hele goede vader. Dus daar zou ik me niet zorgen over maken.

Maar ik denk ook aan het alternatief. Ik ben 39. Dan ga ik uit elkaar. Ik acht de kans klein dat ik nog een leuke man tegen ga komen. Daten na je 30e is volgens mij echt zoeken naar een speld in een hooiberg. Tenminste wat ik zie in mijn omgeving. De leuke mannen zijn al bezet en iedereen heeft een rugzak inclusief ik. Ik wil niet graag alleen overblijven. Hoewel ik helemaal niet moet denken aan een nieuwe relatie hoor.

Maar dat speelt dus ook in mijn achterhoofd. Ik denk namelijk niet dat het gras groener is ergens anders.
Soms is blijven falen. En angst om alleen over te blijven is niet echt de beste reden om in een nare, onveilige situatie te blijven.

Ik denk zeker dat het gras soms wel groener is: er zijn genoeg mannen die je niet zo'n kunstgevoel geven. En al waren die er niet, single zijn is ook niet het einde van de wereld hè. Zeker niet als het alternatief is dat je jaren zo doorgaat.
Alle reacties Link kopieren Quote
Zie nu je laatste post TO, en inderdaad de vraag: wat gebeurt er als jij niet gaat huilen maar zegt ‘op deze manier wil ik niet communiceren, laten we eerst afkoelen en dan weer verder praten’ en daarmee dan ook de ruzie beëindigt?

Want een halfuur tegen je laten schreeuwen is natuurlijk vreselijk.
Alle reacties Link kopieren Quote
De manier waarop hij liefde toont:
Interesse in mij. Hij is een slimme man en kan een goede gesprekspartner zijn. Hij doet veel in het huis en is een actieve vader. Hij masseert elke dag mijn voeten als we tv kijken. Hij geeft heel veel complimenten en zegt dat hij mij een goede moeder vindt, trots is dat ik zijn vrouw ben, heel mooi ben etc etc. Koopt wel eens een cadeautje. Knuffelt en geeft vaak kussen. Hij is erg grappig en maakt mij aan het lachen. Spreekt heel vaak uit dat hij van mij houdt.

Dat een beetje. Maar misschien diep van binnen heeft hij toch minder respect voor mij, anders zou hij niet zo doen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Als je blijft kom je ook geen leuke man meer tegen, hooguit iemand die zich beheerst. Hij had zo graag willen ontploffen maar er moet een kurk op. Daar zit je dan tegenaan te kijken. Ik kan je met zekerheid zeggen dat dit funest is voor je kinderen. Die zullen zich vooral de geladen sfeer herinneren als ze aan vroeger denken.
Dan moet het maar zoals het kan
Alle reacties Link kopieren Quote
Je zet me aan het denken tv icoon
Alle reacties Link kopieren Quote
tv-icoon schreef:
30-08-2023 10:23
Als je blijft kom je ook geen leuke man meer tegen, hooguit iemand die zich beheerst. Hij had zo graag willen ontploffen maar er moet een kurk op. Daar zit je dan tegenaan te kijken. Ik kan je met zekerheid zeggen dat dit funest is voor je kinderen. Die zullen zich vooral de geladen sfeer herinneren als ze aan vroeger denken.
Hoe weet je dat nou zo zeker?

Mijn eigen vader kon vroeger echt ontploffen, vreselijk! Ik vond dat als kind niet leuk en het was vaak richting mij, we lijken op elkaar en dat ging niet altijd goed. Vooral in de puberteit was dat lastig en vond ik mijn vader echt vreselijk. Soms deed hij ook zo tegen mijn moeder, dat vond ik ook vreselijk. Maar de sfeer was niet altijd geladen en gespannen, en inmiddels jaren verder ben ik nog steeds heel dankbaar dat mijn ouders bij elkaar zijn gebleven. Ze hebben namelijk ons als kinderen geleerd dat je niet zomaar opgeeft, dat iedereen goede en slechte eigenschappen heeft, en dat uiteindelijk het huwelijk een sterke en waardevolle belofte is die je aan elkaar doet en waar je dus ook op kunt bouwen.

Inmiddels is de band met mijn vader ontzettend goed, hebben we elkaar veel beter leren begrijpen, zijn mijn ouders nog steeds gelukkig getrouwd (en maken ze nog steeds soms ruzie) en heb ik zelf een stabiel huwelijk (met soms ruzie, en niet altijd schreeuw het van de daken gelukkig, maar wel een man die ik kan vertrouwen, die voor mij en de kinderen zorgt en waar ik ook voor kan zorgen). En hetzelfde geldt voor mijn broers en zussen. Iedereen heeft die ‘spanning’ in huis meegemaakt maar die is was absoluut niet constant aanwezig en ik weet 100% zeker dat wij allemaal blij zijn dat onze ouders bij elkaar zijn gebleven. Een scheiding was in alle opzichten vele malen erger geweest.
Alle reacties Link kopieren Quote
Belinda84 schreef:
30-08-2023 10:23
De manier waarop hij liefde toont:
Interesse in mij. Hij is een slimme man en kan een goede gesprekspartner zijn. Hij doet veel in het huis en is een actieve vader. Hij masseert elke dag mijn voeten als we tv kijken. Hij geeft heel veel complimenten en zegt dat hij mij een goede moeder vindt, trots is dat ik zijn vrouw ben, heel mooi ben etc etc. Koopt wel eens een cadeautje. Knuffelt en geeft vaak kussen. Hij is erg grappig en maakt mij aan het lachen. Spreekt heel vaak uit dat hij van mij houdt.

Dat een beetje. Maar misschien diep van binnen heeft hij toch minder respect voor mij, anders zou hij niet zo doen.
Mijn eigen ervaring is dat mensen met narcistische trekken hele leuke charmante mensen kunnen zijn. Zeker als alles gaat zoals zij het willen. Maar dat je toch vaak een onbestemd gevoel hebt omdat er toch iets niet klopt. Loop je ook inmiddels op je tenen om te voorkomen dat het weer escaleert?
Alle reacties Link kopieren Quote
Belinda84 schreef:
30-08-2023 10:16
Dank jullie wel trouwens voor alle reacties. Het is gewoon fijn om te ventileren en ook te lezen hoe anderen ernaar kijken. Soms raak ik zelf het overzicht kwijt en weet ik niet of een groter probleem maak dan dat het is in het groter plaatje.

Het is niet zo dat het maar 2 zinnen zijn. Dit kan echt wel minimaal een half uur duren. 😞 vaak langer.

Het zou echt enorm als falen voelen als ik zou scheiden. De beslissing maak ik voor mijn kinderen en zij zullen er zeker niet beter uit komen. Dat weet ik zeker.

Hij wordt niet vaak boos op de kinderen. Hij is echt een hele goede vader. Dus daar zou ik me niet zorgen over maken.

Maar ik denk ook aan het alternatief. Ik ben 39. Dan ga ik uit elkaar. Ik acht de kans klein dat ik nog een leuke man tegen ga komen. Daten na je 30e is volgens mij echt zoeken naar een speld in een hooiberg. Tenminste wat ik zie in mijn omgeving. De leuke mannen zijn al bezet en iedereen heeft een rugzak inclusief ik. Ik wil niet graag alleen overblijven. Hoewel ik helemaal niet moet denken aan een nieuwe relatie hoor.

Maar dat speelt dus ook in mijn achterhoofd. Ik denk namelijk niet dat het gras groener is ergens anders.
Dus omdat je niet alleen wilt zijn, blijf je liever in een relatie waar je niet gelukkig van wordt?
Een relatie als dit stop je, omdat hij gewoon niet werkt. Dat je dan beter alleen kunt zijn, dan in die relatie.
Al na gaan denken over een nieuwe relatie is echt veel te ver vooruit kijken. Eerst dit nog maar eens fatsoenlijk afronden.

En er zijn genoeg mensen die WEL een leuke man tegenkomen. Mijn moeder is bijvoorbeeld 12 jaar geleden hertrouwt met een man waarmee ze toen al weer 10 jaar samen waren. Ik ken genoeg ouders die een nieuwe relatie vinden na een scheiding. Er zitten genoeg mensen hier op het forum die dat hebben (nee, dat zie je niet aan de geopende topics, maar genoeg in de reacties). Maar nogmaals, je kijkt veel te ver.

Focus je op DEZE relatie. Is deze wat je wil? Wil je zo nog 20 jaar door met elke 2-3 weken ruzie en de nasleep ervan? Word je daar gelukkig van?
Star⁴ schreef:
30-08-2023 10:06
Wat is nu de druppel geweest dat je aan scheiden denkt en het 22 jaar lang wel acceptabel vond? Is zijn gedrag erger geworden?
Het hoeft niet erger te zijn geworden. Een situatie die niet verandert, kan daar ook voor zorgen. Als er steeds een paar druppels in die emmer vallen, dan stroomt hij op een gegeven moment over, ook al is de situatie niet erger geworden. Soms is het gewoon klaar.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Houdt je nog van je man?

Heb je hulp gehad voor je eigen trauma/hechtingsproblematiek?
Want bij stemverheffing huilen en smekend reageren klinkt alsof jullie allebei issues hebben met boosheid.
Hij met respectvol communiceren, jij met zien/horen van boosheid.

Ik kan me indenken dat als jij met jouw stukje aan de slag gaat, de dynamiek al verandert.
Daarnaast kan een hulpverlener jou helpen om op rustige momenten het gesprek aan te gaan met je partner over hoe je graag samen ruzie zou maken.
Hoe jullie gaan proberen te communiceren als hij boos is.

Want dat dat na vorige keer wat weggezakt is en sowieso niet in een keer lukt lijkt me niet raar.

Welke afspraken hebben jullie vorige keer gemaakt over boos zijn, ruzie maken en communiceren?
Wat werkt daar wel aan, wat werkt daar niet aan?
Wat heb jij van hem nodig? Wat heeft hij van jou nodig?
Wat zit jullie daarbij nog in de weg?

Gedrag veranderen , zeker gedrag dat je vertoont als je heel emotioneel bent, is lastig en duurt soms even, maar niet ongmogelijk.

Als hij echt zoveel van je houdt is hij neem ik aan bereid om nog een keer samen te kijken hiernaar. Met nadruk op 'samen'. Niet 'jij moet dit niet zo boos doen'.
En als jij echt twijfelt en nog veel van hem houdt, neem ik aan dat je bereid bent naar je eigen issues te kijken.

Dat lijkt me trouwens ook erg belangrijk voor je kinderen. Die groeien nu op met het idee dat het normaal is als je moet huilen omdat er iemand boos is.
Je geeft dan je eigen trauma door.
Alle reacties Link kopieren Quote
dianaf schreef:
30-08-2023 10:37
Dus omdat je niet alleen wilt zijn, blijf je liever in een relatie waar je niet gelukkig van wordt?
Een relatie als dit stop je, omdat hij gewoon niet werkt. Dat je dan beter alleen kunt zijn, dan in die relatie.
Al na gaan denken over een nieuwe relatie is echt veel te ver vooruit kijken. Eerst dit nog maar eens fatsoenlijk afronden.

En er zijn genoeg mensen die WEL een leuke man tegenkomen. Mijn moeder is bijvoorbeeld 12 jaar geleden hertrouwt met een man waarmee ze toen al weer 10 jaar samen waren. Ik ken genoeg ouders die een nieuwe relatie vinden na een scheiding. Er zitten genoeg mensen hier op het forum die dat hebben (nee, dat zie je niet aan de geopende topics, maar genoeg in de reacties). Maar nogmaals, je kijkt veel te ver.

Focus je op DEZE relatie. Is deze wat je wil? Wil je zo nog 20 jaar door met elke 2-3 weken ruzie en de nasleep ervan? Word je daar gelukkig van?


Het hoeft niet erger te zijn geworden. Een situatie die niet verandert, kan daar ook voor zorgen. Als er steeds een paar druppels in die emmer vallen, dan stroomt hij op een gegeven moment over, ook al is de situatie niet erger geworden. Soms is het gewoon klaar.
Da's waar. Ik zou er persoonlijk voor passen elke 2/3 weken ruzie en altijd maar op mijn tenen lopen. Al 22 jaar lang, dat wordt in ieder geval vast niet meer beter.
Alle reacties Link kopieren Quote
Minik. Ik denk ook dat mijn kinderen dat zo ervaren. Zij zouden het heel erg vinden als we zouden scheiden. (Elk kind natuurlijk). We doen veel leuke dingen met het gezin. En ze zouden de andere ouder echt missen. De jongste is extreem gehecht aan mij. Kan geen dag zonder me. Als ik een avondje weg ben, kan ze soms niet slapen omdat ze me zo mist. De oudste is wat meer gericht op haar vader. Als hij een nacht weg is voor zijn werk. Dan mist ze hem ook heel erg. Ze zijn erg gelukkig. Een scheiding zal er echt inhakken en ik denk dat ze de ruzies die we dus af en toe hebben wel voor lief zouden nemen als ze mochten kiezen.

Krukje. Ja zo voelt het wel. Als alles koek en ei is dan denk ik wel vaker wanneer escaleert de boel weer. Het komt toch elke keer onverwachts omdat de aanleiding gewoon niet redelijk is. Ik sta wel echt op mijn strepen engs in de verdediging. Want ik wil dit niet tolereren. Maar tegelijkertijd ben ik ook erg gekwetst en verdrietig. Ik voel me gevangen in de situatie.

Misschien moet ik in het conflict zelf hem maar laten uitrazen en het maar van me laten afglijden. Maar dat voelt van binnen dan wel abussive. Ik voel heel sterk dat ik voor mezelf moet opkomen. Want dit heb ik in mijn jeugd al veel te vaak moeten meemaken. Ik vind het dan erg moeilijk om emotioneel rustig te blijven.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vind dit een hele lastige. Het is zoals ik het lees een moeilijke man, maar niet 'onmogelijk'. Maar zijn moeilijkheid botst met jouw gevoeligheden uit het verleden. Ik snap heel goed dat je niet zo de rest van je leven doorwilt.

Maar.... een scheiding lost in eerste instantie niet zoveel op; de eerste paar jaar veel geregel en stress. Je mist ook zijn positieve kanten + bijdrage in het huishouden, opvoeding, geld. De kinderen zie je niet meer elke dag. Pas als de kinderen zelfstandig zijn heb je echt niets meer met hem te cheffen. Etc.

Is een tussenvorm mogelijk, dat jij je terugtrekt als hij zo doet?

Sterkte to.
Look at the stars, look how they shine for you
And everything you do; Yeah, they were all yellow
Wat ik me afvraag To, is hoe jouw man dit doet in zijn omgang met anderen. Gaat hij, met het excuus "dit mag ik zo doen", ook zo tekeer tegen zijn ouders ? Tegen zijn vrienden? Tegen zijn LG en collega's?

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven