Schoonfamilie

Als dat mijn vriend was geweest, was de relatie meteen over. Dit klinkt misschien kort door de bocht, maar ik weet wel meteen waar ik aan toe ben. Wat hij over jou zegt tegen zijn familie zou toch echt niet door de beugel kunnen wat mij betreft.

En over zoiets moet je ook eerst samen overleggen, lijkt mij. Ik vind dus niet dat je zeurt.

Mijn vriend had dit niet hoeven te proberen, dit getuigd van zeer weinig respect naar jou toe. Hij had het met je moeten overleggen en daarna met z'n tweeen een beslissing moeten nemen. Heb je er al wat van gezegd? Laat niet over je heen lopen want hij is echt fout geweest.

Ik vind dat je vriend dit niet kan maken ,zou mij hier ook erg naar onder voelen .

Sterker nog,hiermee beschadigd hij jouw vertrouwen

Praat erover en maak hem duidelijk dat dit beneden al het peil is!

Het klinkt alsof jouw vriend je absoluut niet respecteert. Ik weet niet hoe oud jullie precies zijn. Waarschijnlijk hangt hij nog heel erg aan de mening van zijn familie en kan hij nog niet echt voor zichzelf wat beslissen. In jouw geval zou ik de relatie onder de loep houden en bedenken wat je precies wilt en of je dit over je kant laat gaan. Want als hij hierover al niet overlegt, dan belooft dat wat voor de toekomst. Sterkte!!! En laat je niet kisten.

Afgezien van dat ik zoiets respectloos vind tov jou, vind ik het ook nog eens niet slim voor hemzelf; door zo over jou te praten, kan hij idd een bepaald beeld van jou schetsen. Dat beeld zou er zo maar voor kunnen zorgen dat er hommeles komt, bijvoorbeeld doordat een misverstand direct negatief wordt ingevuld op basis van het beeld dat die lui van jou hebben. En problemen met de schoonfamilie zijn echt niet fijn! Zeker ook niet voor jouw vriend, die dan tussen 2 vuren komt te zitten. Dus nee, in geen enkel opzicht een goede actie...!

Totaal begrijpelijk dat je pissed bent! Mijn vriend had ook zo'n enorme plaat voor zijn kop en besprak ook al onze ruzies (en meer) met zijn moeder... VRESELIJK! Heeft heel lang geduurd tot hij snapte waarom... Pfff... blij dat ik van dat gedoe af ben... Maak afspraken met hem, dat je het prima vindt dat hij zijn relatie(problemen) met zijn vrienden bespreekt, maar dat zijn familie daar dus helemaal niets mee te maken heeft. Stukje respect ontbreekt idd.

Hoihoi,



Mijn vriend zou inderdaad ook niet zo over me moeten praten. Ik denk alleen dat je vriend misschien wel graag heeft dat ze langer blijven en toch wel weet dat jij niet wilt en het daarom zo oplost. Zou het dat niet kunnen zijn?



LilyMae

Blijven ze nu inderdaad langer? In dat geval zou ik toch proberen op die dagen niets te laten merken, en de indruk te wekken dat je het leuk vindt dat ze er zijn, maar dan ook, voor die tijd, of erna, heel duidelijk maken aan je vriend dat hij dit niet nog een keer zo moet aanpakken.



Begrijpelijk hoor, dat je hierover Not Amused bent. Als hij dat niet snapt, ligt het echt aan hem.

Toch even een andere recatie.



Hoe vaak ziet je vriend zijn familie? Houd jij bewust tegen dat hij zijn familie vaak ziet? Dus ziet hij zijn familie minder vaak als dat hij zou willen mede door jou?

Want als hij van jou nu altijd te horen krijgt van : nee, nu niet/moeten wij/jij er alweer heen?/ komen zij alweer?/Daar heb ik geen zin in....

Dan kan ik mij best voorstellen dat hij op een andere manier zijn zin probeert te krijgen.



Dus in hoever komen jullie elkaar tegemoet in die kwestie?

Zou het dan niet een idee zijn om op de momenten dat ze er zijn, een beetje minder die verzorgende rol op je te nemen? Wellicht neemt je vriend die dan automatisch wel meer op zich, of anders vraag je dat aan hem. Als je het hele weekend aan het rennen en vliegen bent is dat natuurlijk ook heel vermoeiend, dus misschien kun je ervoor zorgen dat je ook geniet van de gesprekken en laat mensen dan maar zelf drinken inschenken ofzo! Zou het op die manier niet meer ontspannen voelen voor jou?

Wat je vriend heeft gedaan is idd niet netjes en niet goed te praten, maar jou houding t.o.v. zijn famillie vind ik ook wel bot. Als je als gaat zuchten en steunen bij het idee dat zijn familie langskomt dan kan ik zijn gedrag wel begrijpen. Zijn familie woont nu eenmaal ver weg, dus als ze een keertje langskomen dan is het lgisch dat ze een paar nachtjes blijven, zeker als ze elkaar niet vaak zien. Misschien moeten jij en je vriend eens een goed gesprek hebben en hier afspraken over maken. Dat hij alles beter en meer respectvol naar jou toe communiceert en dat jij minder negatief op een bezoekje van zijn familie reageert. Eerlijk gezegt komt jou houding naar de familie van je vriend ook respectloos over

mariemarie schreef op 08 augustus 2007 @ 17:14:

Zou het dan niet een idee zijn om op de momenten dat ze er zijn, een beetje minder die verzorgende rol op je te nemen? Wellicht neemt je vriend die dan automatisch wel meer op zich, of anders vraag je dat aan hem. Als je het hele weekend aan het rennen en vliegen bent is dat natuurlijk ook heel vermoeiend, dus misschien kun je ervoor zorgen dat je ook geniet van de gesprekken en laat mensen dan maar zelf drinken inschenken ofzo! Zou het op die manier niet meer ontspannen voelen voor jou?

'



Dat is natuurlijk ook een mogelijkheid, het is zijn familie, dus hij mag er zelf een grote rol in spelen, dus qua vermaak, het verzorgen, etc.... Iedereen is weer anders, voor sommigen zijn logés geen probleem, maar voor anderen kan het teveel zijn. En een nachtje is misschien nog te doen, maar meerdere nachten kan al gauw teveel zijn. Ik denk dat het bij jou vooral de drukte is die je aanvliegt en ook het feit dat je vriend niet even met jou overlegt. Dat laatste is namelijk heel fatsoenlijk als hij jou opzadelt met een hoop werk.

Ik zou het zo oplossen: hij nodigt ze uit zonder het met jou te overleggen, dus dan mag hij ook voor de gasten zorgen. Ik kan me helemaal voorstellen dat het teveel is om een aantal dagen lang een stuk of 5 mensen over de vloer te hebben, mensen met wie jij in feite niets hebt omdat het niet je vrienden en ook niet je eigen familie is. Van je eigen familie en vrienden kun je sowieso meer hebben. Ik vind het ook altijd best vermoeiend als mensen al een hele dag komen. Niet omdat ik het niet leuk vind of de mensen zelf niet mag, maar gewoonweg omdat het voor mij heel veel energie vreet.

Ik herken je gevoel over de bezoekjes van je schoonfamilie. Mijn schoonouders wonen ook ver weg en blijven meestal slapen als ze komen. Het is misschien erg egoïstisch maar ik sta niet te springen om die bezoekjes. Ik ben zo'n type die het niet prettig vindt als er logés zijn. Ik ben net als jij, erg gesteld op mijn privacy en met nog twee volwassenen in een niet zo groot huis heb je dat echt niet mee. Daarbij zitten we ook constant op elkaars lip, alles wat we doen in zo'n weekend, doen we gezamelijk. En mijn schoonmoeder is een lief mens, maar kan ook erg aanwezig zijn. Is eigenlijk constant aan het kwekken, is de hele dag (iets te) druk met de kinderen en kan erg bemoeizuchtig zijn. Ik ben ook echt gesloopt na zo'n weekend (en maandagochtend begint de werkweek weer....).



Ik kan mijn irritatie niet altijd verbergen en mijn vriend weet ook hoe ik erover denk. Hij vindt het heel vervelend, en terecht. Ik voel me er ook erg schuldig onder. Ik heb al een paar keer aan hem geprobeerd uit te leggen waarom ik er moeite mee heb, maar hij begrijpt het niet.



Er is ook geen oplossing, zijn ouders zijn natuurlijk altijd welkom. Ik zal nooit zeggen dat ze niet mogen komen. Maar als zo'n weekend er weer aan zit te komen, zit ik stiekem wel een beetje te balen.

Wat ik wel prettig zou vinden, is als ze iets meer hun eigen gang zouden gaan. Even een uurtje lopen of een boodschapje doen ofzo. Dat van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat leuk en gezellig moeten zijn breekt me af en toe echt op. Maar aangezien ik de enige ben die er moeite mee heeft, en ik zeker weet dat ze het niet zullen begrijpen (aangezien vriend het ook niet begrijpt) zal ik dat nooit van ze vragen.

Ik zou heel graag willen dat ik hier zelf wat makkelijker in zou zijn. Ik probeer wel me niet zo druk te maken en het een beetje over me heen te laten komen maar dat gaat moeizaam.



Mijn vriend heeft het er naar mijn weten nooit over gehad met zijn familie, dus dat probleem herken ik niet. Ik zou het ook wel heel erg vinden, het klinkt niet erg respectvol. Ik herken wel de houding van jouw vriend. Mijn vriend is ook zo, spreekt bezoekjes af zonder met mij te overleggen en zegt dan: ik weet toch wel dat je het niet wil dus waarom zou ik het vragen? Hij begrijpt mij echt niet en wil mij ook echt niet begrijpen. Zijn familie is ook heilig, hij zal nooit een kwaad woord over ze weggen en wil dat ook niet horen. Dat waardeer ik ook aan hem, naar je familie moet je loyaal zijn. Maar wat ik wel moeilijk vind is dat hij onvoorwaardelijk achter zijn ouders staat en mij daarmee in de steek laat. En dan doel ik niet op de bezoekjes, die moeten natuurlijk doorgaan. Wat dat betreft hoeft hij mij niet te steunen. Maar ik vind dat vooral zijn moeder zich teveel vrijheden toeëigent hier in huis. Ze gedraagt zich alsof dit haar huis is met haar kinderen. Zij vindt haar manier van doen in alles de beste manier en wil dat ik het ook zo doe. Daar heb ik moeite mee, ik word er ontzettend onzeker van. Mijn vriend zegt dan: ach laat haar maar, ze bedoelt het zo goed. Maar af en toe gaat ze echt over mijn grenzen (bijvoorbeeld ongevraagd een hele nieuwe garderobe voor de kinderen aanschaffen, terwijl dat niet mijn smaak is) maar daar mag ik niks van zeggen omdat zij dat dan zo graag wil. En zo zijn er nog tientallen voorbeelden, ze bemoeit zich overal mee en dringt constant haar wil op. En omdat ze het zo goed bedoelt, moet ik het accepteren. Daar heb ik moeite mee. Maar ik heb ook moeite met mezelf hoor....



Succes ermee, ik weet hoe vervelend zoiets kan zijn!

Hoe vaak in een jaar gebeurt het dat je schoonouders komen logeren, of heb je dat al gezegd en lees ik eroverheen?



Als dat maar een of een paar keer per jaar is, vind ik dat je je behoorlijk aanstelt eerlijk gezegd.



Het is wel ZIJN familie, ik weet niet hoe close jij bent met jou familie maar ik ben wel benieuwd hoe jij zou reageren als hij op deze manier over jou familie zou praten.



Kom op zeg, dat kun je toch wel opbrengen voor je vriend? Om eens in de zoveel tijd een weekend vriendelijk te doen tegen zijn naasten. Zoniet, dan getuigt dat niet van heel veel respect naar hem toe......

Beukenootje schreef op 11 augustus 2007 @ 17:52:

Hoe vaak in een jaar gebeurt het dat je schoonouders komen logeren, of heb je dat al gezegd en lees ik eroverheen?



Als dat maar een of een paar keer per jaar is, vind ik dat je je behoorlijk aanstelt eerlijk gezegd.



Het is wel ZIJN familie, ik weet niet hoe close jij bent met jou familie maar ik ben wel benieuwd hoe jij zou reageren als hij op deze manier over jou familie zou praten.



Kom op zeg, dat kun je toch wel opbrengen voor je vriend? Om eens in de zoveel tijd een weekend vriendelijk te doen tegen zijn naasten. Zoniet, dan getuigt dat niet van heel veel respect naar hem toe......

Ik breng het toch ook op voor mijn vriend??? Ze komen hier zo vaak ze willen, ze slapen hier, ik zorg voor ze en ik ben het hele weekend aardig en vriendelijk. Als schoonmama me teveel op mijn huid zit, reageer ik wel eens kribbig maar daar is ook alles mee gezegd.

Het is niet zo vaak, zeg één keer in de twee/drie maanden. Maar wij hebben zelden het weekend samen vrij aangezien mijn vriend ook in de weekenden werkt. Als hij dan een heel weekend vrij heeft, dan komen ze.



Ik weet niet wat ik zou vinden als hij zo over mijn familie zou praten, maar mijn familie slaapt hier ook nooit. En dat ik nou juist waar ik moeite mee heb. Een middag of avond visite vind ik prima, daar heb ik absoluut geen moeite mee. Ik heb moeite met het feit dat het een heel weekend is. Mijn ouders komen hier vaker, maar zijn er dan maar eventjes. Ik zou ook niet staan te springen van blijdschap als mijn ouders hier regelmatig zouden logeren. Voor mij hoéft het gewoon niet, ik houd van mijn privacy; 's ochtends rustig in slaaptshirt beneden een krantje lezen ipv gelijk gezellige gesprekken te moeten voeren met de visite.



Ik breng het op, ze zijn hier vaak genoeg hoor. En ik ben de gastvrouw, ik zorg constant voor ze en ik ben vriendelijk. Maar het is niet mijn idee van een lekker relaxed weekend.

Ik weet dat ik me aanstel, thx for the reminder. Maar wat ik probeer om het leuk te vinden, het lukt me niet.

Beste Prikkel,



Mijn reactie was meer gericht tegen TO. Het was niet de bedoeling jou aan te vallen.

Ok, ik dacht dat je op mij reageerde. Lekker bescheiden van mij haha ;)

Ik vraag me ook af hoevaak de ouders van je vriend komen. Ervanuitgaand dat dit niet iedere maand is vind ik ook dat je je een beetje aanstelt. Kijk, wat hij over je gezegd heeft vind ik niet kunnen. Maar de manier waarop jij praat over het ontvangen van mensen die voor hem heel erg belangrijk zijn vind ik raar. Misschien kun je andere oplossingen vinden voor de weekenden dat zij langskomen. Dat je een keer met een vriendin afspreekt ofzo. Dat je ze dus niet de heletijd hoeft te entertainen.

Branwen76 schreef op 09 augustus 2007 @ 07:00:

Ik zou het zo oplossen: hij nodigt ze uit zonder het met jou te overleggen, dus dan mag hij ook voor de gasten zorgen. Ik kan me helemaal voorstellen dat het teveel is om een aantal dagen lang een stuk of 5 mensen over de vloer te hebben, mensen met wie jij in feite niets hebt omdat het niet je vrienden en ook niet je eigen familie is. Van je eigen familie en vrienden kun je sowieso meer hebben. Ik vind het ook altijd best vermoeiend als mensen al een hele dag komen. Niet omdat ik het niet leuk vind of de mensen zelf niet mag, maar gewoonweg omdat het voor mij heel veel energie vreet.

Dit vind ik wel een beetje kort door de bocht. Natuurlijk is het wel jouw familie, want de familie van je vriend. En als je dat niet zo ziet, heeft je partner natuurlijk gewoon het recht om zijn familie uit te nodigen. Het is toch ook zijn huis?