Relaties
alle pijlers
sex lastig met vriend, ik ben zijn maatje zegt ie
donderdag 31 januari 2008 om 10:55
Een terugkerend probleem en erg lastig. Ik ben 29 jaar, m'n vriend houdt ontzettend veel van mij maar mist de geestelijke opwinding met sex met mij. Kunnen wel sex hebben, tis anders. aankijken tijdens neuken vind hij moeilijk. Hij voelt zich een amateur bij mij in bed, omdat hij niet die geestelijke geilheid ervaart, wel lichamelijk. Dit vind ik erg moeilijk. Voel me steeds minder vrouw en hij man. We praten er veel over, maar het doet zo'n zeer. We hebben de ups en downs, soms lijkt het er wel te zijn, maar na zo'n down, dat het weer uitgesproken is, voel ik me zo beroerd en onzeker.Tis niet dat ik dan om hem heen ga fladderen, en ik wil het zeker niet de ongelijkwaardigheid in duwen, maar tis zo ingewikkeld. Het duurt heel lang voordat weer enigzins hersteld is en ik weer enigszin normaal en zeker kan doen en voelen.Ik wil hem en hij wil mij ook zeker niet kwijt. Dacht, misschien hebben andere meiden hier ook ervaring mee en willen willen hier over praten, ervaringen en tips. Tis gek, meestal is het andersom. Bij mij de eerste x tenminste dat het zo is........
donderdag 31 januari 2008 om 20:27
Hoi Eseses,
Bedankt voor je uitgebreide reactie en wederom zeer herkenbaar!
Het hele probleem kan idd doorwerken op de rest van de relatie...je raakt sneller geirriteerd enzo...totdat we weer es fijne seks hebben gehad(onder invloed weliswaar) dan gaat t weer helemaal super voor een tijdje.
En wat je ook zegt....dat je vriend zegt...wat moet je met mij....hier precies hetzelfde,dat heb ik ook wel es gehoord....zo erg is dat...
En de momenten dat je hem als een puppie wil bespringen en dan zo'n soort afwijzende reactie krijgt herken ik ook...helemaal zin hebben en dan weggedrukt worden....ik ben er al mee gestopt want het is té pijnlijk.
Door heel dit gebeuren heb ik ook minder zin gekregen,hoe erg ook...je gaat je toch aanpassen, je durft gewoonweg niet meer.
Soms zijn we een beetje aan het zoenen en dan opeens is het weer over....dan heeft ie allerlei dingen waardoor het weer moet stoppen ofzo,of maakt er een grapje van....erg vervelend...net of ie t eerst wel wil en dan opeens geblokkeerd wordt.
Seksuoloog is ie heel duidelijk in.....daar is ie gewoon veel te nuchter voor ofzo, hij heeft zoiets van....het is er of het is er niet. En daar zou ie best gelijk in kunnen hebben, maar ik vind het wel heel belangrijk om alles eraan te doen, ik denk dat hij het te moeilijk en beladen vindt.
Wat ik zei, hij kan er ook heel moeilijk over praten, schaamt zich er denk ik ook voor.
We hebben allebei wel onze fantasieen en wel es over gehad en een parenclub ook, maar ik vind dat eerst onze basis goed moet zijn voordat ik me daaraan wil wagen met hem. Als de basis er niet is kan je ook niet uitbouwen is mijn idee,en ik zou het heel pijnlijk vinden als ik m zou zien met een andere vrouw waar die klik dan wel mee is.
Ik denk dat het een groot deel acceptatie zal zijn bij dit probleem...
Bedankt voor je uitgebreide reactie en wederom zeer herkenbaar!
Het hele probleem kan idd doorwerken op de rest van de relatie...je raakt sneller geirriteerd enzo...totdat we weer es fijne seks hebben gehad(onder invloed weliswaar) dan gaat t weer helemaal super voor een tijdje.
En wat je ook zegt....dat je vriend zegt...wat moet je met mij....hier precies hetzelfde,dat heb ik ook wel es gehoord....zo erg is dat...
En de momenten dat je hem als een puppie wil bespringen en dan zo'n soort afwijzende reactie krijgt herken ik ook...helemaal zin hebben en dan weggedrukt worden....ik ben er al mee gestopt want het is té pijnlijk.
Door heel dit gebeuren heb ik ook minder zin gekregen,hoe erg ook...je gaat je toch aanpassen, je durft gewoonweg niet meer.
Soms zijn we een beetje aan het zoenen en dan opeens is het weer over....dan heeft ie allerlei dingen waardoor het weer moet stoppen ofzo,of maakt er een grapje van....erg vervelend...net of ie t eerst wel wil en dan opeens geblokkeerd wordt.
Seksuoloog is ie heel duidelijk in.....daar is ie gewoon veel te nuchter voor ofzo, hij heeft zoiets van....het is er of het is er niet. En daar zou ie best gelijk in kunnen hebben, maar ik vind het wel heel belangrijk om alles eraan te doen, ik denk dat hij het te moeilijk en beladen vindt.
Wat ik zei, hij kan er ook heel moeilijk over praten, schaamt zich er denk ik ook voor.
We hebben allebei wel onze fantasieen en wel es over gehad en een parenclub ook, maar ik vind dat eerst onze basis goed moet zijn voordat ik me daaraan wil wagen met hem. Als de basis er niet is kan je ook niet uitbouwen is mijn idee,en ik zou het heel pijnlijk vinden als ik m zou zien met een andere vrouw waar die klik dan wel mee is.
Ik denk dat het een groot deel acceptatie zal zijn bij dit probleem...
donderdag 31 januari 2008 om 22:08
quote:eseses schreef op 31 januari 2008 @ 18:00:
VLINDER
Mijn man heeft behoefen waar hij mij niet mee wilt lastig vallen zegt hij. Maar ik ben er helemaal klaar voor om "lastig gevallen" te worden zeg maar. Hoe leuker ik met hem mee doe, hoe meer hij zich in zichzelf opsluit.
Welke behoeften heeft hij dan anders als jij? Iets aparters?
want hoezo noemt hij het lastig vallen als jij het wel wil?
Ja iets aparters. Hij heeft een bepaalde voorkeur voor iets, ik niet, had voor dat ik hem leerde kennen nooit aan zoiets gedacht eigenlijk maar wist wel dat het bestond. Ik doe wel mee met hem, heb weet ik het wat aangeschaft. We zijn ook wel met andere mensen in aanraking gekomen met dezelfde voorkeur (we hadden geen sex met hen, hebben hen niet zien sexen, en zij ons ook niet). Heb laatst nog 4 dvd's gekocht maar dat mocht niet baten. Hoe meer ik mee doe, hoe minder leuk hij dat vind lijkt wel. Hij zegt wel dat hij het heel leuk vind, maar hij besteed steeds minder aandacht aan deze voorkeur. En als hij er al aandacht aan besteed dan doet hij dat buiten mij om (niet achter mijn rug om hoor, dat niet).
Maar goed, wat kun je eraan doen?
Iedereen zal wel zeggen "praat er met elkaar over". Ja duuhhh. Op een gegeven moment is alles wel zo'n beetje gezegd. Hebben ook therapie gehad. We komen niet echt verder wat dit betreft. Dat gevoel dat er bij hem niet is, kan ik niet voor hem maken, ook niet met duizenden gesprekken erover. Ik vind het echt heel moeilijk om ermee om te gaan.
Ja, wat doe je eraan! meestal overal wel een logische beredenering voor, maar dit zo lastig. Vandaar dat ik dacht, laat i het eens delen hier...Het gevoel kan jezelf idd niet bij hem toveren. Eigenlijk is hij de enige die er iets aan kan veranderen. Soms moet je anders naar iemand kijken of alsofjes spelen misschien. Maar kweet het niet. Hij verteld wat hem dwars zit en ik lijk dan met de oplossing te moeten komen. Want hoe nu verder, gewoon zo zonder oplossing? Of uit elkaar? Ik moet er niet aan denken en jij dan vlinder, hoe denk jij verder?
Het heeft bij ons al heel erg lang geduurd voordat hij kon vertellen wat hem dwarszat. Niet omdat hij me niets durft te vertellen maar omdat hij heel moeilijk over gevoelend kan praten, alsof hij de woorden niet kent.
Ik probeer al heel lang anders naar hem te kijken. En om gelukkig te worden van wat hij mij wil geven ipv wat ik eigenlijk wil ontvangen. Maar ik merk dat ik me daardoor afsluit en bovendien dat dat ook doorwerkt in mijn hele persoonlijkheid. Ik ben mezelf dan niet. Ik kan er nog niet neutraal tegenaan kijken zeg maar. Het lukt me niet goed om er mee om te gaan, maar misschien moet ik het op een nog andere manier bekijken zodat ik het echt kan accepteren.
Het is accepteren of uit elkaar, dat is het enige dat ik zelf kan doen. Hij zou kunnen veranderen, maar ik heb het idee dat hij daar op de een of andere manier geestelijk niet vaardig genoeg voor is
VLINDER
Mijn man heeft behoefen waar hij mij niet mee wilt lastig vallen zegt hij. Maar ik ben er helemaal klaar voor om "lastig gevallen" te worden zeg maar. Hoe leuker ik met hem mee doe, hoe meer hij zich in zichzelf opsluit.
Welke behoeften heeft hij dan anders als jij? Iets aparters?
want hoezo noemt hij het lastig vallen als jij het wel wil?
Ja iets aparters. Hij heeft een bepaalde voorkeur voor iets, ik niet, had voor dat ik hem leerde kennen nooit aan zoiets gedacht eigenlijk maar wist wel dat het bestond. Ik doe wel mee met hem, heb weet ik het wat aangeschaft. We zijn ook wel met andere mensen in aanraking gekomen met dezelfde voorkeur (we hadden geen sex met hen, hebben hen niet zien sexen, en zij ons ook niet). Heb laatst nog 4 dvd's gekocht maar dat mocht niet baten. Hoe meer ik mee doe, hoe minder leuk hij dat vind lijkt wel. Hij zegt wel dat hij het heel leuk vind, maar hij besteed steeds minder aandacht aan deze voorkeur. En als hij er al aandacht aan besteed dan doet hij dat buiten mij om (niet achter mijn rug om hoor, dat niet).
Maar goed, wat kun je eraan doen?
Iedereen zal wel zeggen "praat er met elkaar over". Ja duuhhh. Op een gegeven moment is alles wel zo'n beetje gezegd. Hebben ook therapie gehad. We komen niet echt verder wat dit betreft. Dat gevoel dat er bij hem niet is, kan ik niet voor hem maken, ook niet met duizenden gesprekken erover. Ik vind het echt heel moeilijk om ermee om te gaan.
Ja, wat doe je eraan! meestal overal wel een logische beredenering voor, maar dit zo lastig. Vandaar dat ik dacht, laat i het eens delen hier...Het gevoel kan jezelf idd niet bij hem toveren. Eigenlijk is hij de enige die er iets aan kan veranderen. Soms moet je anders naar iemand kijken of alsofjes spelen misschien. Maar kweet het niet. Hij verteld wat hem dwars zit en ik lijk dan met de oplossing te moeten komen. Want hoe nu verder, gewoon zo zonder oplossing? Of uit elkaar? Ik moet er niet aan denken en jij dan vlinder, hoe denk jij verder?
Het heeft bij ons al heel erg lang geduurd voordat hij kon vertellen wat hem dwarszat. Niet omdat hij me niets durft te vertellen maar omdat hij heel moeilijk over gevoelend kan praten, alsof hij de woorden niet kent.
Ik probeer al heel lang anders naar hem te kijken. En om gelukkig te worden van wat hij mij wil geven ipv wat ik eigenlijk wil ontvangen. Maar ik merk dat ik me daardoor afsluit en bovendien dat dat ook doorwerkt in mijn hele persoonlijkheid. Ik ben mezelf dan niet. Ik kan er nog niet neutraal tegenaan kijken zeg maar. Het lukt me niet goed om er mee om te gaan, maar misschien moet ik het op een nog andere manier bekijken zodat ik het echt kan accepteren.
Het is accepteren of uit elkaar, dat is het enige dat ik zelf kan doen. Hij zou kunnen veranderen, maar ik heb het idee dat hij daar op de een of andere manier geestelijk niet vaardig genoeg voor is
vrijdag 1 februari 2008 om 09:34
quote:eseses schreef op 31 januari 2008 @ 19:31:
hoi muze
ja weet niet of het tijdelijk is. hoe is het bij jullie dan denk je goed gekomen? en 7 jaar zeg, knap hoor dat jullie er uit zijn gekomen. Ben benieuwd of je kan omschrijven waardoor het goed kwam.
groetjes Es
Hoi Es,
Mijn man en ik zijn beiden veranderd en hebben er ook samen aan gewerkt, zonder hulp van buitenaf.
We waren het er beiden over eens, dat dit broer-zus gedoe niet echt spannend was. Hij zag me al die jaren als een moedervoordekinderen/borstvoedendevrouw/lievemeid/nietsexy en niet meer als sexpartner/minnares/geliefde. Zijn beeld was in die jaren veranderd door samen ouders te worden van 3 kinderen, door drukke banen, druk gezinsleven, vrienden die je aandacht wil geven. Ik voelde me dus vaak afgewezen, lag uren te wachten in ons bed en viel van ellende in slaap. (huilend soms)
We knuffelden wel, soms. Sex was er zelden en dan nog heel kort en slaapverwekkend. (d'r op/d'r af) Ik vroeg vaak of hij mij afstotelijk vond, hij zei van niet. Hij was moe, altijd moe. Maar ja, hij ging ook erg laat naar bed.
Zonder al te veel gepraat, mijn man is geen prater, heb ik subtiel wat veranderingen gebracht in het begin. Lingerie, altijd alles scheren, vroeg naar bed of kaarsjes in woonkamer evt. mét een borreltje en hapjes. Gewoon gezellig maken en zorgen dat hij niet beneden bleef zitten zappen. Na tijdje kwam hij met nieuwe vibrator en ik vroeg om pornofilms. Het ging eigenlijk heel natuurlijk en geleidelijk. Eerst geen heftige sex hoor, dat duurde tijdje. Met elkaar fantasieën vertellen, dingen uitproberen, op internet kijken naar swingerssite's, ....Allemaal heel spannend en daar fantaseerden we dan weer over. Ons sexleven werd zó goed, beter dan ooit tevoren. Om voorbeeld te geven, mijn man wilde graag dat ik spuitend klaar zou kunnen komen. Leek hem (en mij ook uiteraard) wel heel spannend. Dus hij allemaal site's opzoeken hoe je dat doet, veel oefenen en met veel lachen en lol is het nog gelukt ook.
We zijn gaan swingen (2004) en niet om de boel op te leuken, maar omdat we elkaar willen zien genieten op een andere manier dan met elkaar.
Uiteindelijk hebben we met het swingen en in parenclubs veel geleerd over onszelf en is ons sexleven nog spannender geworden. Uiteindelijk swingen we nu sinds een jaar nog heel zelden. Alleen als het wel heel bijzonder is. Thuis is toch het lekkerst met ons 2-en vinden we. En daar ben ik ook heel blij mee, want het kan ook een soort verslaving worden, dat men elkaar toch gaat "verliezen" in dit wereldje of elke week de heftige sex wil. De heftige sex hebben we thuis gevonden. (en uiteindelijk is dit wat we beiden wilden, heftig en lang, ik zie het als een soort porno tussen ons 2, maar het kan ook heel romantisch en lief)
Es, ik weet niet of je iets aan m'n verhaal hebt. Iedere situatie is weer anders, maar ik hoop dat jij over een tijdje een lekker sexleven met je vriend hebt. Ik gun het je van harte.
hoi muze
ja weet niet of het tijdelijk is. hoe is het bij jullie dan denk je goed gekomen? en 7 jaar zeg, knap hoor dat jullie er uit zijn gekomen. Ben benieuwd of je kan omschrijven waardoor het goed kwam.
groetjes Es
Hoi Es,
Mijn man en ik zijn beiden veranderd en hebben er ook samen aan gewerkt, zonder hulp van buitenaf.
We waren het er beiden over eens, dat dit broer-zus gedoe niet echt spannend was. Hij zag me al die jaren als een moedervoordekinderen/borstvoedendevrouw/lievemeid/nietsexy en niet meer als sexpartner/minnares/geliefde. Zijn beeld was in die jaren veranderd door samen ouders te worden van 3 kinderen, door drukke banen, druk gezinsleven, vrienden die je aandacht wil geven. Ik voelde me dus vaak afgewezen, lag uren te wachten in ons bed en viel van ellende in slaap. (huilend soms)
We knuffelden wel, soms. Sex was er zelden en dan nog heel kort en slaapverwekkend. (d'r op/d'r af) Ik vroeg vaak of hij mij afstotelijk vond, hij zei van niet. Hij was moe, altijd moe. Maar ja, hij ging ook erg laat naar bed.
Zonder al te veel gepraat, mijn man is geen prater, heb ik subtiel wat veranderingen gebracht in het begin. Lingerie, altijd alles scheren, vroeg naar bed of kaarsjes in woonkamer evt. mét een borreltje en hapjes. Gewoon gezellig maken en zorgen dat hij niet beneden bleef zitten zappen. Na tijdje kwam hij met nieuwe vibrator en ik vroeg om pornofilms. Het ging eigenlijk heel natuurlijk en geleidelijk. Eerst geen heftige sex hoor, dat duurde tijdje. Met elkaar fantasieën vertellen, dingen uitproberen, op internet kijken naar swingerssite's, ....Allemaal heel spannend en daar fantaseerden we dan weer over. Ons sexleven werd zó goed, beter dan ooit tevoren. Om voorbeeld te geven, mijn man wilde graag dat ik spuitend klaar zou kunnen komen. Leek hem (en mij ook uiteraard) wel heel spannend. Dus hij allemaal site's opzoeken hoe je dat doet, veel oefenen en met veel lachen en lol is het nog gelukt ook.
We zijn gaan swingen (2004) en niet om de boel op te leuken, maar omdat we elkaar willen zien genieten op een andere manier dan met elkaar.
Uiteindelijk hebben we met het swingen en in parenclubs veel geleerd over onszelf en is ons sexleven nog spannender geworden. Uiteindelijk swingen we nu sinds een jaar nog heel zelden. Alleen als het wel heel bijzonder is. Thuis is toch het lekkerst met ons 2-en vinden we. En daar ben ik ook heel blij mee, want het kan ook een soort verslaving worden, dat men elkaar toch gaat "verliezen" in dit wereldje of elke week de heftige sex wil. De heftige sex hebben we thuis gevonden. (en uiteindelijk is dit wat we beiden wilden, heftig en lang, ik zie het als een soort porno tussen ons 2, maar het kan ook heel romantisch en lief)
Es, ik weet niet of je iets aan m'n verhaal hebt. Iedere situatie is weer anders, maar ik hoop dat jij over een tijdje een lekker sexleven met je vriend hebt. Ik gun het je van harte.
vrijdag 1 februari 2008 om 09:48
Oja, nog een ding,
Ik lees hier ook aantal vrouwen waarvan de man moeite heeft erover te praten. Was bij ons ook zo. Ik wilde praten, hij niet. Werkt ook niet, ik ging vaak in zo'n gesprek janken omdat het zo ellendig was, ik was veel te emotioneel. Liep hij weer weg, vond het zo'n gedoe allemaal. Ik ben gestopt met praten over sex, zat geen progressie in, maakte de boel alleen stuk voor mijn gevoel. Ik wil niet zeggen dat je maar moet stoppen met praten, maar soms zijn mannen helaas niet op deze manier te bereiken.
Ik lees hier ook aantal vrouwen waarvan de man moeite heeft erover te praten. Was bij ons ook zo. Ik wilde praten, hij niet. Werkt ook niet, ik ging vaak in zo'n gesprek janken omdat het zo ellendig was, ik was veel te emotioneel. Liep hij weer weg, vond het zo'n gedoe allemaal. Ik ben gestopt met praten over sex, zat geen progressie in, maakte de boel alleen stuk voor mijn gevoel. Ik wil niet zeggen dat je maar moet stoppen met praten, maar soms zijn mannen helaas niet op deze manier te bereiken.
vrijdag 1 februari 2008 om 09:53
[quote]eseses schreef op 31 januari 2008 @ 18:13:
[quote]Vl43inder schreef op 31 januari 2008 @ 14:39:
Ja, als je iemand niet kwijt wilt weet je ook niet wanneer je op moet houden en wanneer het genoeg is. Achteaf vaak zie je precies wanneer je had moeten stoppen, maar op het moment zelf niet.
Wil jouw vriend er wel ook samen voor gaan en komt hij met ideeen???
Ja, hij wilde wel samen met mij in therapie. Hij is eerst alleen geweest, later gingen we samen. Verder neemt hij eigenlijk nooit het initiatief tot iets. We hebben het er laatst samen over gehad, en ik geloof dat hij nu eindelijk iets heeft gedaan. Hij heeft een restaurantje gereserveerd geloof ik. Op zich niet zo heel veel bijzonders omdat we minstens 1 x in de week uit eten gaan maar dit is een betere tent in een andere stad. Vervelend is wel dat ik er letterlijk om heb moeten vragen. Maar ja, hij moet het misschien nog een beetje leren.
Verder zegt ie ook wel vaker iets leuks tegen me dan voorheen. Door al die afwijzingen wordt je zo ontzettend onzeker. Ik heb echt gedacht dat hij me lelijk vond, zelfs dat hij me vond stinken. Dat gaat maar moeizaam weg. Ik had hem gezegd dat ik meer bevestiging nodig had van hem, ik kan best mijn zelfvertrouwen uit mezelf halen, maar dit lukt me alleen zelf zonder hem.
En hij is wel iets opener geworden voor anderen, minder extreem kritisch. Heb hem uitgelegd "Wat je geeft is wat je krijgt", en dat neemt ie volgens mij op zich wel ter harte.
[quote]Vl43inder schreef op 31 januari 2008 @ 14:39:
Ja, als je iemand niet kwijt wilt weet je ook niet wanneer je op moet houden en wanneer het genoeg is. Achteaf vaak zie je precies wanneer je had moeten stoppen, maar op het moment zelf niet.
Wil jouw vriend er wel ook samen voor gaan en komt hij met ideeen???
Ja, hij wilde wel samen met mij in therapie. Hij is eerst alleen geweest, later gingen we samen. Verder neemt hij eigenlijk nooit het initiatief tot iets. We hebben het er laatst samen over gehad, en ik geloof dat hij nu eindelijk iets heeft gedaan. Hij heeft een restaurantje gereserveerd geloof ik. Op zich niet zo heel veel bijzonders omdat we minstens 1 x in de week uit eten gaan maar dit is een betere tent in een andere stad. Vervelend is wel dat ik er letterlijk om heb moeten vragen. Maar ja, hij moet het misschien nog een beetje leren.
Verder zegt ie ook wel vaker iets leuks tegen me dan voorheen. Door al die afwijzingen wordt je zo ontzettend onzeker. Ik heb echt gedacht dat hij me lelijk vond, zelfs dat hij me vond stinken. Dat gaat maar moeizaam weg. Ik had hem gezegd dat ik meer bevestiging nodig had van hem, ik kan best mijn zelfvertrouwen uit mezelf halen, maar dit lukt me alleen zelf zonder hem.
En hij is wel iets opener geworden voor anderen, minder extreem kritisch. Heb hem uitgelegd "Wat je geeft is wat je krijgt", en dat neemt ie volgens mij op zich wel ter harte.
vrijdag 1 februari 2008 om 10:04
quote:muzze schreef op 01 februari 2008 @ 09:48:
Oja, nog een ding,
Ik lees hier ook aantal vrouwen waarvan de man moeite heeft erover te praten. Was bij ons ook zo. Ik wilde praten, hij niet. Werkt ook niet, ik ging vaak in zo'n gesprek janken omdat het zo ellendig was, ik was veel te emotioneel. Liep hij weer weg, vond het zo'n gedoe allemaal. Ik ben gestopt met praten over sex, zat geen progressie in, maakte de boel alleen stuk voor mijn gevoel. Ik wil niet zeggen dat je maar moet stoppen met praten, maar soms zijn mannen helaas niet op deze manier te bereiken.
Hoi Muzze,
Eindelijk iemand die ook vind dat praten niet per definitie zaligmakend is. Sex kun je ook kapotredeneren vind ik. Mijne is ook moeilijk op die manier te bereiken, het schept eigenlijk meer afstand zelfs. Ik kon vroeger ook emotioneel worden van zo'n gesprek, nu niet meer zo. Ik heb de neiging om hem steeds meer vragen te stellen om toch iets uit hem te trekken. Met elke vraag kruipt ie verder in zijn schulp, hij raakt gewoon helemaal de kluts kwijt van de vragen. Dus nu stel ik er eentje, wacht dan heel lang (hopende dat ie het niet vergeten is) en probeer mezelf tevreden te stellen met het antwoord (wat nogal onmogelijk is, "ja, weet ik niet" komt vaak voor namelijk).
Sexy ondergoedjes, gezellig maken, sexy pakjes, feestjes, been there done that. Binnenkort gaan we weer naar zo'n feestje. Op zich wel raar omdat we al tijden geen sex hebben gehad. Op die feestjes hadden wij zelf ook nooit sex, en ik denk dan ook niet dat daar op het aanstaande feestje wel sprake van is. Maar ik had voorgesteld om weer eens naar zo'n feest te gaan omdat er toch een keer iets moet gebeuren. Ik ben wel blij dat hij er op in ging.
Had je niet het gevoel dat je een enorme drempel over moest om de ander weer toe te laten? Wat zorgde ervoor dat je daar overheen kon stappen?
Oja, nog een ding,
Ik lees hier ook aantal vrouwen waarvan de man moeite heeft erover te praten. Was bij ons ook zo. Ik wilde praten, hij niet. Werkt ook niet, ik ging vaak in zo'n gesprek janken omdat het zo ellendig was, ik was veel te emotioneel. Liep hij weer weg, vond het zo'n gedoe allemaal. Ik ben gestopt met praten over sex, zat geen progressie in, maakte de boel alleen stuk voor mijn gevoel. Ik wil niet zeggen dat je maar moet stoppen met praten, maar soms zijn mannen helaas niet op deze manier te bereiken.
Hoi Muzze,
Eindelijk iemand die ook vind dat praten niet per definitie zaligmakend is. Sex kun je ook kapotredeneren vind ik. Mijne is ook moeilijk op die manier te bereiken, het schept eigenlijk meer afstand zelfs. Ik kon vroeger ook emotioneel worden van zo'n gesprek, nu niet meer zo. Ik heb de neiging om hem steeds meer vragen te stellen om toch iets uit hem te trekken. Met elke vraag kruipt ie verder in zijn schulp, hij raakt gewoon helemaal de kluts kwijt van de vragen. Dus nu stel ik er eentje, wacht dan heel lang (hopende dat ie het niet vergeten is) en probeer mezelf tevreden te stellen met het antwoord (wat nogal onmogelijk is, "ja, weet ik niet" komt vaak voor namelijk).
Sexy ondergoedjes, gezellig maken, sexy pakjes, feestjes, been there done that. Binnenkort gaan we weer naar zo'n feestje. Op zich wel raar omdat we al tijden geen sex hebben gehad. Op die feestjes hadden wij zelf ook nooit sex, en ik denk dan ook niet dat daar op het aanstaande feestje wel sprake van is. Maar ik had voorgesteld om weer eens naar zo'n feest te gaan omdat er toch een keer iets moet gebeuren. Ik ben wel blij dat hij er op in ging.
Had je niet het gevoel dat je een enorme drempel over moest om de ander weer toe te laten? Wat zorgde ervoor dat je daar overheen kon stappen?
vrijdag 1 februari 2008 om 10:14
quote:Vl43inder schreef op 01 februari 2008 @ 10:04:
[...]
Hoi Muzze,
Had je niet het gevoel dat je een enorme drempel over moest om de ander weer toe te laten? Wat zorgde ervoor dat je daar overheen kon stappen?
Hoi Vlinder,
Nee, geen drempel. Ik wist of voelde dat als er niets zou gebeuren, als we zo gingen doormodderen dat het evt. slecht zou kunnen aflopen met onze relatie. Ik was al lang blij dat er iets ging gebeuren.
Ik kon er overheen stappen omdat ik (weer) lekkere en leuke sex wilde. Met hem. En ach, ik was zelf ook stil blijven staan in mijn moederrol wereldje. Ik wilde spanning. Ik wilde verandering en veeeeel sex.
[...]
Hoi Muzze,
Had je niet het gevoel dat je een enorme drempel over moest om de ander weer toe te laten? Wat zorgde ervoor dat je daar overheen kon stappen?
Hoi Vlinder,
Nee, geen drempel. Ik wist of voelde dat als er niets zou gebeuren, als we zo gingen doormodderen dat het evt. slecht zou kunnen aflopen met onze relatie. Ik was al lang blij dat er iets ging gebeuren.
Ik kon er overheen stappen omdat ik (weer) lekkere en leuke sex wilde. Met hem. En ach, ik was zelf ook stil blijven staan in mijn moederrol wereldje. Ik wilde spanning. Ik wilde verandering en veeeeel sex.
vrijdag 1 februari 2008 om 11:54
haaai muze en vlinder
JE kan het ook kapotpraten ja. Maar IK wil er eigenlijk ook niet zo meer over
praten, en hij juist wel. Maar zijn conclusie is gewoon dat ik zijn maatje ben. Dus hij praat wel, maar het is een KUTconclusie waar ik niks mee kan en in een vacuum terecht kom. En hij komt in een vacuum als hij er niet over praat. Maar als hij dat zo stelt, tja wat kan ik er nog mee, als ik z'n maatje ben. Ik kan dat beeld niet veranderen voor hem. Dan ben je uitgeluld. en dan????
Ik doe liever ook er geen issue van maken zodat het langzaam weer kan komen en weer durven.
Maar dan vraag ik me af: is het mogelijk om eraan te werken dat hij mij niet meer als alleen een maatje ziet. Volgens hem niet. Maar hoe zit dat dan met al die echtparen die na jaren sleur toch weer nieuw leven in hun sexleven geblazen krijgen. Die waren dan toch ook tot maatjes geworden en hebben dat ook om kunnen zetten.
Ik begrijp uit jouw verhaal MUZE dat jullie dat ook waren. Maar ik snap het bij mijn vriend niet. Hij vind het heel erg en wil zo graag dat hij meer voelt, maar denkt dat dat niet kan komen. Is dat denk je zo, is het onmogelijk? of weet hij niet hoe het moet.
Soms kan hij zeggen dat hij weer echt helemaal verliefd is en als ik hem daar dan op wijs dat hij dat heeft gezegd dan zegt hij dat dat ook echt zo is. Maar wat is dan verliefd voor hem?..pfffffffffffffffff
En die speeltjes, parenclub, porno kijken en van alles, dat hebben we allemaal al gedaan, ook toen het nog goed was in het begin. Al zegt hij dat hij van begin af aan sex anders met mij heeft ervaren als met andere. Ik denk dat hij ook meer vrouwvrouwen heeft gehad, altijd netjes, in het gareel, geen gekke dingen doen of zeggen, nooit een keer een glaasje teveel op. Daarom is het misschien ook verwarrend voor hem, dat ie een meisje heeft waar hij ook nog eens heel veel mee kan lachen.?
JE kan het ook kapotpraten ja. Maar IK wil er eigenlijk ook niet zo meer over
praten, en hij juist wel. Maar zijn conclusie is gewoon dat ik zijn maatje ben. Dus hij praat wel, maar het is een KUTconclusie waar ik niks mee kan en in een vacuum terecht kom. En hij komt in een vacuum als hij er niet over praat. Maar als hij dat zo stelt, tja wat kan ik er nog mee, als ik z'n maatje ben. Ik kan dat beeld niet veranderen voor hem. Dan ben je uitgeluld. en dan????
Ik doe liever ook er geen issue van maken zodat het langzaam weer kan komen en weer durven.
Maar dan vraag ik me af: is het mogelijk om eraan te werken dat hij mij niet meer als alleen een maatje ziet. Volgens hem niet. Maar hoe zit dat dan met al die echtparen die na jaren sleur toch weer nieuw leven in hun sexleven geblazen krijgen. Die waren dan toch ook tot maatjes geworden en hebben dat ook om kunnen zetten.
Ik begrijp uit jouw verhaal MUZE dat jullie dat ook waren. Maar ik snap het bij mijn vriend niet. Hij vind het heel erg en wil zo graag dat hij meer voelt, maar denkt dat dat niet kan komen. Is dat denk je zo, is het onmogelijk? of weet hij niet hoe het moet.
Soms kan hij zeggen dat hij weer echt helemaal verliefd is en als ik hem daar dan op wijs dat hij dat heeft gezegd dan zegt hij dat dat ook echt zo is. Maar wat is dan verliefd voor hem?..pfffffffffffffffff
En die speeltjes, parenclub, porno kijken en van alles, dat hebben we allemaal al gedaan, ook toen het nog goed was in het begin. Al zegt hij dat hij van begin af aan sex anders met mij heeft ervaren als met andere. Ik denk dat hij ook meer vrouwvrouwen heeft gehad, altijd netjes, in het gareel, geen gekke dingen doen of zeggen, nooit een keer een glaasje teveel op. Daarom is het misschien ook verwarrend voor hem, dat ie een meisje heeft waar hij ook nog eens heel veel mee kan lachen.?
vrijdag 1 februari 2008 om 12:00
vlinder,
die drempel is wel eng als je bij wijze van alleen in je stringetje overheen springt en je hem aan de overkant moet roepen met z'n ski-pak aan. ha, ha, wel komisch plaatje.......maar goed
dat is het beeld wat ik erbij zie. En daarom snap ik dat het heel eng is, je kan jezelf dan belachelijk voelen, en na de 100e keer denk je: ja doei, ik spring er niet meer overheen. Maar ja dat gaat dan ook weer wringen, want als jij het niet doet, dan gebeurd er weeer niks. je staat klem
die drempel is wel eng als je bij wijze van alleen in je stringetje overheen springt en je hem aan de overkant moet roepen met z'n ski-pak aan. ha, ha, wel komisch plaatje.......maar goed
dat is het beeld wat ik erbij zie. En daarom snap ik dat het heel eng is, je kan jezelf dan belachelijk voelen, en na de 100e keer denk je: ja doei, ik spring er niet meer overheen. Maar ja dat gaat dan ook weer wringen, want als jij het niet doet, dan gebeurd er weeer niks. je staat klem
vrijdag 1 februari 2008 om 12:57
quote:Vl43inder schreef op 01 februari 2008 @ 10:44:
Ik voel die drempel wel. Ik wil heel graag spanning, verandering en veel sex. Maar ik ben bang dat dat met mijn man gewoon niet gaat lukken. Ben jij er altijd van overtuigd geweest dat dat bij jullie mogelijk was of heeft dat moeten groeien?
Heeft moeten groeien, ik voelde me vooral in begin belachelijk in m'n sexy zwartlak jurkje, met panty en hoge laarzen. Wat ik zelf gekocht had in een dolle bui.
Ik heb me daar best overheen moeten zetten om mezelf weer sexy te vinden.
Ik wist ook niet hoe mijn man zou reageren, maar het is goed uitgepakt. Ik was er wel van overtuigd dat we beiden getriggerd moesten worden en dat het wel goed zou komen, min of meer.
Vroeger vond ik dat je elkaar moest nemen zoals je bent, daar ben ik vanaf gestapt. Ik heb het weer leuk gemaakt door een soort toneelstukje op te voeren waarvan ik wist dat mijn man het heel spannend zou vinden. Hij moest mij weer gaan zien als heel spannend en niet als huisvrouw.
Ik voel die drempel wel. Ik wil heel graag spanning, verandering en veel sex. Maar ik ben bang dat dat met mijn man gewoon niet gaat lukken. Ben jij er altijd van overtuigd geweest dat dat bij jullie mogelijk was of heeft dat moeten groeien?
Heeft moeten groeien, ik voelde me vooral in begin belachelijk in m'n sexy zwartlak jurkje, met panty en hoge laarzen. Wat ik zelf gekocht had in een dolle bui.
Ik heb me daar best overheen moeten zetten om mezelf weer sexy te vinden.
Ik wist ook niet hoe mijn man zou reageren, maar het is goed uitgepakt. Ik was er wel van overtuigd dat we beiden getriggerd moesten worden en dat het wel goed zou komen, min of meer.
Vroeger vond ik dat je elkaar moest nemen zoals je bent, daar ben ik vanaf gestapt. Ik heb het weer leuk gemaakt door een soort toneelstukje op te voeren waarvan ik wist dat mijn man het heel spannend zou vinden. Hij moest mij weer gaan zien als heel spannend en niet als huisvrouw.
vrijdag 1 februari 2008 om 13:01
quote:eseses schreef op 01 februari 2008 @ 12:00:
vlinder,
die drempel is wel eng als je bij wijze van alleen in je stringetje overheen springt en je hem aan de overkant moet roepen met z'n ski-pak aan. ha, ha, wel komisch plaatje.......maar goed
dat is het beeld wat ik erbij zie. En daarom snap ik dat het heel eng is, je kan jezelf dan belachelijk voelen, en na de 100e keer denk je: ja doei, ik spring er niet meer overheen. Maar ja dat gaat dan ook weer wringen, want als jij het niet doet, dan gebeurd er weeer niks. je staat klem
Ha, ha, komisch plaatje ja. Ik vind het ook echt moeilijk om nog positief over mezelf te denken als hij mij aanraakt. Ik ben er echt heel bang voor dat hij op een gegeven moment iets voelt of ziet en denkt "Ja, terecht dat ik haar niet wil, had ze ook maar niet zo...moeten zijn". Terwijl ik voor de rest helemaal niet zo'n vreselijk onzekerig typje ben.
Hij heeft zelf één keer aangegeven dat hij het sneu voor mij vindt.
En om nog even terug tekomen op dat madonna-hoer complex. Hij vind het wel leuk als ik er hoerig uit zie. Dat zegt hij tenminste, het is niet zo dat er dan enige sprake van actie of toenadering van zijn kant is. Wat doet jouw man als je er (volgens hem) sexy uit ziet?
vlinder,
die drempel is wel eng als je bij wijze van alleen in je stringetje overheen springt en je hem aan de overkant moet roepen met z'n ski-pak aan. ha, ha, wel komisch plaatje.......maar goed
dat is het beeld wat ik erbij zie. En daarom snap ik dat het heel eng is, je kan jezelf dan belachelijk voelen, en na de 100e keer denk je: ja doei, ik spring er niet meer overheen. Maar ja dat gaat dan ook weer wringen, want als jij het niet doet, dan gebeurd er weeer niks. je staat klem
Ha, ha, komisch plaatje ja. Ik vind het ook echt moeilijk om nog positief over mezelf te denken als hij mij aanraakt. Ik ben er echt heel bang voor dat hij op een gegeven moment iets voelt of ziet en denkt "Ja, terecht dat ik haar niet wil, had ze ook maar niet zo...moeten zijn". Terwijl ik voor de rest helemaal niet zo'n vreselijk onzekerig typje ben.
Hij heeft zelf één keer aangegeven dat hij het sneu voor mij vindt.
En om nog even terug tekomen op dat madonna-hoer complex. Hij vind het wel leuk als ik er hoerig uit zie. Dat zegt hij tenminste, het is niet zo dat er dan enige sprake van actie of toenadering van zijn kant is. Wat doet jouw man als je er (volgens hem) sexy uit ziet?
vrijdag 1 februari 2008 om 13:10
[quote]eseses schreef op 01 februari 2008 @ 11:54:
haaai muze en vlinder
JE kan het ook kapotpraten ja. Maar IK wil er eigenlijk ook niet zo meer over
praten, en hij juist wel. Maar zijn conclusie is gewoon dat ik zijn maatje ben. Dus hij praat wel, maar het is een KUTconclusie waar ik niks mee kan en in een vacuum terecht kom. En hij komt in een vacuum als hij er niet over praat. Maar als hij dat zo stelt, tja wat kan ik er nog mee, als ik z'n maatje ben. Ik kan dat beeld niet veranderen voor hem. Dan ben je uitgeluld. en dan????
Wil hij eigenlijk wel dat jullie relatie gaat veranderen, wil hij dat alleen jij veranderd of wil hij zelf er ook iets aan doen?? Mijn man was ook wel passief, maar had wel oren naar mijn ideetjes en fantasieën.
Ik doe liever ook er geen issue van maken zodat het langzaam weer kan komen en weer durven.
Maar dan vraag ik me af: is het mogelijk om eraan te werken dat hij mij niet meer als alleen een maatje ziet. Volgens hem niet. Waarom is hij toch zo overtuigd dat het niet kan??
Maar hoe zit dat dan met al die echtparen die na jaren sleur toch weer nieuw leven in hun sexleven geblazen krijgen. Die waren dan toch ook tot maatjes geworden en hebben dat ook om kunnen zetten.
Ik begrijp uit jouw verhaal MUZE dat jullie dat ook waren. Maar ik snap het bij mijn vriend niet. Hij vind het heel erg en wil zo graag dat hij meer voelt, maar denkt dat dat niet kan komen. Is dat denk je zo, is het onmogelijk? of weet hij niet hoe het moet.
Hij zal toch ook zelf met een oplossing moeten komen. Je bent er hartstikke mee bezig, nu hij nog. Heeft hij nooit verteld wat hij eigenlijk wil? Fantasieën vertellen en evt. uitvoeren.
Soms kan hij zeggen dat hij weer echt helemaal verliefd is en als ik hem daar dan op wijs dat hij dat heeft gezegd dan zegt hij dat dat ook echt zo is. Maar wat is dan verliefd voor hem?..pfffffffffffffffff
En die speeltjes, parenclub, porno kijken en van alles, dat hebben we allemaal al gedaan, ook toen het nog goed was in het begin. Al zegt hij dat hij van begin af aan sex anders met mij heeft ervaren als met andere. Ik denk dat hij ook meer vrouwvrouwen heeft gehad, altijd netjes, in het gareel, geen gekke dingen doen of zeggen, nooit een keer een glaasje teveel op. Daarom is het misschien ook verwarrend voor hem, dat ie een meisje heeft waar hij ook nog eens heel veel mee kan lachen?[/quote.]
Is het dat? Wil hij je anders zien, als een net vrouwtje?
haaai muze en vlinder
JE kan het ook kapotpraten ja. Maar IK wil er eigenlijk ook niet zo meer over
praten, en hij juist wel. Maar zijn conclusie is gewoon dat ik zijn maatje ben. Dus hij praat wel, maar het is een KUTconclusie waar ik niks mee kan en in een vacuum terecht kom. En hij komt in een vacuum als hij er niet over praat. Maar als hij dat zo stelt, tja wat kan ik er nog mee, als ik z'n maatje ben. Ik kan dat beeld niet veranderen voor hem. Dan ben je uitgeluld. en dan????
Wil hij eigenlijk wel dat jullie relatie gaat veranderen, wil hij dat alleen jij veranderd of wil hij zelf er ook iets aan doen?? Mijn man was ook wel passief, maar had wel oren naar mijn ideetjes en fantasieën.
Ik doe liever ook er geen issue van maken zodat het langzaam weer kan komen en weer durven.
Maar dan vraag ik me af: is het mogelijk om eraan te werken dat hij mij niet meer als alleen een maatje ziet. Volgens hem niet. Waarom is hij toch zo overtuigd dat het niet kan??
Maar hoe zit dat dan met al die echtparen die na jaren sleur toch weer nieuw leven in hun sexleven geblazen krijgen. Die waren dan toch ook tot maatjes geworden en hebben dat ook om kunnen zetten.
Ik begrijp uit jouw verhaal MUZE dat jullie dat ook waren. Maar ik snap het bij mijn vriend niet. Hij vind het heel erg en wil zo graag dat hij meer voelt, maar denkt dat dat niet kan komen. Is dat denk je zo, is het onmogelijk? of weet hij niet hoe het moet.
Hij zal toch ook zelf met een oplossing moeten komen. Je bent er hartstikke mee bezig, nu hij nog. Heeft hij nooit verteld wat hij eigenlijk wil? Fantasieën vertellen en evt. uitvoeren.
Soms kan hij zeggen dat hij weer echt helemaal verliefd is en als ik hem daar dan op wijs dat hij dat heeft gezegd dan zegt hij dat dat ook echt zo is. Maar wat is dan verliefd voor hem?..pfffffffffffffffff
En die speeltjes, parenclub, porno kijken en van alles, dat hebben we allemaal al gedaan, ook toen het nog goed was in het begin. Al zegt hij dat hij van begin af aan sex anders met mij heeft ervaren als met andere. Ik denk dat hij ook meer vrouwvrouwen heeft gehad, altijd netjes, in het gareel, geen gekke dingen doen of zeggen, nooit een keer een glaasje teveel op. Daarom is het misschien ook verwarrend voor hem, dat ie een meisje heeft waar hij ook nog eens heel veel mee kan lachen?[/quote.]
Is het dat? Wil hij je anders zien, als een net vrouwtje?
vrijdag 1 februari 2008 om 13:34
In mijn geval, wil hij als ik de "hoer speel" en in zijn fantasien meega alleen maar kijken. Hij vind het heel leuk dat ik geen meisjemeisje ben en inderdaad ook wel een borrel lust enzo. Zijn ex was een net vrouwtje en dat vond hij niet leuk (verder weet ik helemaal niets van zijn vorige relatie, hij wil het daar absoluut niet over hebben). Hij vind het heerlijk om samen te koken en dat soort kneuterige dingen te doen. Dus ik weet niet hoe ik beter kan zijn.
Voorheen vond hij altijd dat ik moest veranderen, maar dat is veranderd, door de therapie. Hij wil zelf ook wel veranderen. Maar blijft zeggen dat hij dat moeilijk vindt, hij kan zichzelf eigenlijk niet over de drempel heen zetten.
Voorheen was hij ontzettend zeker van zichzelf. Ik heb hem ook wel jarenlang op een voetstuk geplaatst. Op een gegeven moment hield ik het niet meer vol om mijn verlangens aan de kant te schuiven. En dat waren niet alleen verlangens op sexgebied. Ik verloor mijzelf in een grauwe nikserigheid en werd daar absoluut geen leuker mens van.
Nu is hij ook onzeker, hij voelt zich een slechte minnaar, twijfelt wel eens aan zijn uiterlijk. Dat is natuurlijk niet wat ik wilde bereiken. Aan zijn uiterlijk hoeft hij van mij echt niets te veranderen. En in bed laat hij het maar zo, hij vind het te moeilijk.
Ik heb mezelf eigenlijk afgesloten voor hem. Ik kreeg toch geen seks, dus heb ik geprobeerd om ook geen seks meer te willen met hem, zodat ik er mee kon leven. Ik vind het heel lastig om wel weer seks te willen met hem, voor mij is die drempel wel heel hoog. Maar ik ben wel bereid om me ondanks dat wel weer heel kwetsbaar op te stellen, ik heb alleen nu nog een beetje meer bevestiging van hem nodig daarvoor. Maar ik weet dat het initiatief uiteindelijk van mijn kant moet komen. Vandaar ook mijn voorstel voor zo'n feestje. Dan kan hij me in ieder geval weer eens anders zien, misschien dat het helpt.
Ik vind het wel moeilijk om mijn fantasien aan hem te vertellen. Seks draait om hem, en ik vind het lastig om door mijn fantasien te vertellen ook mijn ruimte in te nemen in ons seksleven. Het voelt alsof ik me opdring aan iemand die dat niet wil.
Voorheen vond hij altijd dat ik moest veranderen, maar dat is veranderd, door de therapie. Hij wil zelf ook wel veranderen. Maar blijft zeggen dat hij dat moeilijk vindt, hij kan zichzelf eigenlijk niet over de drempel heen zetten.
Voorheen was hij ontzettend zeker van zichzelf. Ik heb hem ook wel jarenlang op een voetstuk geplaatst. Op een gegeven moment hield ik het niet meer vol om mijn verlangens aan de kant te schuiven. En dat waren niet alleen verlangens op sexgebied. Ik verloor mijzelf in een grauwe nikserigheid en werd daar absoluut geen leuker mens van.
Nu is hij ook onzeker, hij voelt zich een slechte minnaar, twijfelt wel eens aan zijn uiterlijk. Dat is natuurlijk niet wat ik wilde bereiken. Aan zijn uiterlijk hoeft hij van mij echt niets te veranderen. En in bed laat hij het maar zo, hij vind het te moeilijk.
Ik heb mezelf eigenlijk afgesloten voor hem. Ik kreeg toch geen seks, dus heb ik geprobeerd om ook geen seks meer te willen met hem, zodat ik er mee kon leven. Ik vind het heel lastig om wel weer seks te willen met hem, voor mij is die drempel wel heel hoog. Maar ik ben wel bereid om me ondanks dat wel weer heel kwetsbaar op te stellen, ik heb alleen nu nog een beetje meer bevestiging van hem nodig daarvoor. Maar ik weet dat het initiatief uiteindelijk van mijn kant moet komen. Vandaar ook mijn voorstel voor zo'n feestje. Dan kan hij me in ieder geval weer eens anders zien, misschien dat het helpt.
Ik vind het wel moeilijk om mijn fantasien aan hem te vertellen. Seks draait om hem, en ik vind het lastig om door mijn fantasien te vertellen ook mijn ruimte in te nemen in ons seksleven. Het voelt alsof ik me opdring aan iemand die dat niet wil.
vrijdag 1 februari 2008 om 13:39
