Sinterklaas met familie

Minik zondag 22 september 2024 om 19:47

Het is weer zover, het sinterklaasfeest in de familie wordt gepland. Datum wordt geprikt en iedereen wordt alweer helemaal enthousiast. Behalve ik

Context: het betreft mijn schoonfamilie, van huis uit ben ik sowieso niet zo groot geworden met Sinterklaas. We vierden het wel maar toen we daar in onze tienertijd mee stopten, vond ik dat nooit erg. Als kind vond ik de cadeautjes uiteraard leuk, al het gebeuren er omheen eerder eng en later gewoon niet zo boeiend.

Schoonfamilie daarentegen leeft zo ongeveer voor Sinterklaas, dit is echt de grootste feestdag van het jaar. Tien jaar geleden vond ik dat prima, inmiddels zijn er kleinkinderen bij gekomen (ook van onszelf) en vind ik het meer één groot hebberig graaifeest geworden waarbij de kinderen compleet hyperactief en hysterisch worden.

Maar wat doe je dan? Aangeven dat we het met ons eigen gezin gaan vieren zonder alle neefjes/nichtjes enzo? Me er maar weer gewoon overheen zetten en de hele heisa elk jaar voorbereiden en die ene dag nou maar gewoon geven voor de schoonfamilie? Het is uiteindelijk maar één dag maar ik vind er echt helemaal niks aan en zou het veel liever thuis met onze eigen kinderen gezellig vieren.

Jufjoke maandag 30 september 2024 om 11:02

Paaytje schreef: ↑
29-09-2024 21:40
Nou nou, schellen van haar ogen vallen.

Ik heb ook een relatie waar een patroon in is geslopen waar we vooraf allebei echt niet mee akkoord waren gegaan, en waar we ook heel lang niet bewust van waren. Toen hij dat inzicht kreeg duurde het echt even voordat ik door had hoe ik me daarin moest bewegen. Echt niet dat partner binnen een week resultaat van mij verwachtte. We wilden daar gelukkig sámen een weg in vinden.

In dit topic lijkt man de boeman en TO het slachtoffer. Maar het is een relátie, met een dynamiek tussen twéé personen.

Ik vind echt dat het op de spits wordt gedreven en zo ga je er dus niet samen uitkomen. Prima, scheiden kan ook. Maar als je samen wil, is de eerste stap om naast elkaar te gaan staan in plaats van tegenover elkaar.

En als TO bijvoorbeeld in relatietherapie wil en man niet, dan weegt dat allebei even zwaar. Je kunt ook alleen in therapie.

Eens. Ook met jouw vorige reactie.

Yakuzakiko maandag 30 september 2024 om 11:04

Mariejan schreef: ↑
30-09-2024 10:31
Het lijkt mij logischer wat aan je gevoel te doen. Dat is een kwestie van oefenen. Je hoeft er niet aan toe te geven.

Ik ben er jaren geleden al mee aan de slag gegaan, en verandering is echt wel mogelijk.
Ik schreef mijn stukje om andere vrouwen erkenning te geven dat dit echt bestaat en dat ze niet gek zijn.
Eigenlijk ben ik me er al tegen aan het verzetten sinds ik kind was. Mijn ouderlijk gezin was zo conservatief als wat en ik sprak me vaak uit over de oneerlijke verdeling. Mijn vader werd dan boos en mijn moeder vond dat alles 'nou eenmaal zo was'.

Voor mij komt het erop neer dat ik gewoon wat lui ben, en helemaal geen zin heb om de benen uit het lijf te rennen om iedereen te verzorgen tijdens feestjes zoals kerst, sinterklaas en verjaardagen.
De rol die van mannen dus vaak geaccepteerd wordt.
Alleen vond ik het voorheen moeilijk om met de onvrede om te gaan die dat bij anderen opleverde.
Maar daar moet je dus maar gewoon mee dealen, dat de mensen om jou heen je dus niet attent en zorgzaam vinden maar een beetje lui.
Terwijl dat dan niet voor mannen geldt die exact hetzelfde doen.
Dat gevoel is niet fijn, ik weet dat ze roddelen, maar dat is dan maar zo.

En inmiddels interesseert het me nog weinig als ze zo over me denken.
Ik probeer vrouwen in de families die nog wel druk bezig zijn met koken, opruimen, tafels afruimen enzo ook zover te krijgen dat ze lekker komen zitten om te kletsen. Dat ze niet zoveel gerechten hoeven te bereiden voor een feestje maar dat we wat kunnen bestellen.

Jufjoke maandag 30 september 2024 om 11:09

Minik schreef: ↑
29-09-2024 22:38
Goede vraag. Hij vindt het irritant dat ik ‘zit te zeuren’ als ik het ook gewoon zelf kan doen als ik vind dat de kinderen ook wat moeten drinken. Context: kids vroegen in deze specifieke situatie zelf om drinken toen ze zagen dat hij iets pakte dus het had eigenlijk niks met mij te maken. Hij reageerde hier totaal niet op. Dus ik zei ‘pak je alleen voor jezelf? Ze vragen ook om drinken’ en na een hoop gezucht en getreuzel heeft hij het toen gepakt.

Misschien heel pragmatisch, en ik begrijp dat dit maar een piepklein voorbeeldje is, maar kan dit makkelijker? Zijn de kinderen oud genoeg om zelf drinken te pakken?
Als er zo veel kleine dingetjes zijn, dan kan het prettig zijn om simpele, praktische oplossingen te vinden per klein dingetje. Dat is dan in ieder geval weer één knelpuntje minder.

Marianneke maandag 30 september 2024 om 11:39

Dropdrop schreef: ↑
30-09-2024 10:09
En komt dat overeen met de realiteit volgens jou?

Het is absoluut geen feilloze tool, maar geeft wellicht wat meer grond voor een gesprek.

Want zelfs als het 50% is kan het ongelijk zijn.

Als je allebei boodschappen doet, kan het nog steeds zo zijn dat de 1 in een half uurtje wat noodzakelijke dingen in het karretje flikkert, terwijl de kast met voorraad kruiden, schoonmaakmiddel enzovoort leeg blijft.

En dat de ander 2 uur bezig is om alle voorraad in de aanbieding te verzamelen.

Of je kookt allebei, maar je partner kookt precies 2 gerechten elke week hetzelfde en jij besteedt meer tijd om wat variatie in jullie eetpatroon aan te brengen.

Maar de test is een begin.

Ja dat komt overeen met onze realiteit. Man werkt vanuit huis en zet daarom tussendoor de was aan (opruimen doe ik meestal, staat ook als apart punt benoemd), regelt de monteur en handelt dat af, ontvangt de boodschappen en ruimt het op (bestellen doen we allebei), kookt vaker dan ik, etc.

Ik denk dat het meestal zo werkt: wie meer thuis is doet meer dingen. Ook als je allebei evenveel werkt, de een vanuit huis en de ander op locatie.

Coffee is never my cup of tea

Marianneke maandag 30 september 2024 om 11:43

aliana schreef: ↑
30-09-2024 10:07
Soms kan het dus wel degelijk helpen om echt goed door te spreken wat er allemaal moet gebeuren. (eerst een goed gesprek DAT er iets moet veranderen, dan later pas inhoudelijk, SAMEN overleggen wat er allemaal is). Toen wij de lijst gingen maken van wat er allemaal moest gebeuren, schreef ik bijvoorbeeld op: "Muziekles regelen". Man: "Hoezo, dat is toch geregeld? Ze gaan op maandag om 4 en 5 uur naar muziekles. Wat moet je nog regelen dan?" Ik: "Ik moet ze elke week helpen herinneren dat ze gaan, elke dag checken dat ze oefenen, elke maand geld pinnen om te betalen, elke keer dat ze ziek zijn of muziekleraar kan niet, moet het verzet worden, dan wordt ik op mijn werk tijdens een vergadering gebeld, zoals vorige week." man: "Oh, dat wist ik niet, dat je dat allemaal deed." (dan is de kunst, om dat niet beschuldigend te zeggen, maar geduldig uit te leggen). Overigens waren ook veel van zijn taken een stuk moeilijker dan ik dacht. Bijvoorbeeld de auto onderhoud: garage bellen voor reparaties of onderhoud, leenauto regelen, overleggen of die reparatie echt nodig is en niet te duur... Zo gingen we beter begrijpen wat we allemaal deden en elkaar dus meer waarderen.

Leuk als je dit soort gesprekken op een positieve toon kan doen (goh, wat doen we eigenlijk veel voor elkaar! hoe kan het nog eerlijker en efficienter?) ipv beschuldigend (jij doet ook nooit wat! je ziet niet wat ik allemaal doe!)
Daar ben je niet in 1x, dus relatietherapie kan daarbij helpen.

Mooi! Klinkt als heel goeie gesprekken. Over en weer begrip voor zaken als 'ok de was doen is meer dan alles uit de wasmand in de machine stoppen en aanzetten, dat jij alles ophangt en later weer opvouwt betekent dat jij meer aan de was doet dan ik die alleen de machine aanzet'. Of 'de kliko buiten zetten is niet alleen dat ding door het hek heen naar de straat rollen maar betekent ook alle prullenbakken verzamelen en legen en van een nieuwe zak voorzien, en bij het groenafval het emmertje van de keuken schoonmaken'.

Coffee is never my cup of tea

Ladara maandag 30 september 2024 om 11:46

aliana schreef: ↑
30-09-2024 10:07
Leuk als je dit soort gesprekken op een positieve toon kan doen (goh, wat doen we eigenlijk veel voor elkaar! hoe kan het nog eerlijker en efficienter?) ipv beschuldigend (jij doet ook nooit wat! je ziet niet wat ik allemaal doe!)
Daar ben je niet in 1x, dus relatietherapie kan daarbij helpen.

Ik vond en vind het nog steeds bijzonder frustrerend dat dit als een communicatieprobleem wordt geframed. Alsof, wanneer vrouwen maar helderder communiceren met hun partner, er opeens wel een eerlijke verdeling ontstaat. Alsof het enige dat mannelijk actief ouderschap in de weg staat een heldere en positief ingestoken taakverdeling is, die geduldig en niet-beschuldigend gecommuniceerd wordt door de vrouw. Dat is een ontzettend simplistisch beeld van het probleem. Het is geen communicatieprobleem. Het is een genderprobleem. Genderproblemen los je niet op door op positieve, niet beschuldigende toon je man deelgenoot te maken van het feit dat nagenoeg de gehele zorg op jouw bord ligt, omdat de crux van het genderprobleem is dat zorg en huishouden géén taak van de man zijn. Het is niet relevant dat de man het niet doet, want daar ligt niet het eigenaarschap. Je kunt positief blijven prijzen tot je een ons weegt, maar zolang mannen zorg en huishouden zien als vrouwentaken, doet dat helemaal niets.

Yakuzakiko maandag 30 september 2024 om 11:57

Ladara schreef: ↑
30-09-2024 11:46
Ik vond en vind het nog steeds bijzonder frustrerend dat dit als een communicatieprobleem wordt geframed. Alsof, wanneer vrouwen maar helderder communiceren met hun partner, er opeens wel een eerlijke verdeling ontstaat. Alsof het enige dat mannelijk actief ouderschap in de weg staat een heldere en positief ingestoken taakverdeling is, die geduldig en niet-beschuldigend gecommuniceerd wordt door de vrouw. Dat is een ontzettend simplistisch beeld van het probleem. Het is geen communicatieprobleem. Het is een genderprobleem. Genderproblemen los je niet op door op positieve, niet beschuldigende toon je man deelgenoot te maken van het feit dat nagenoeg de gehele zorg op jouw bord ligt, omdat de crux van het genderprobleem is dat zorg en huishouden géén taak van de man zijn. Het is niet relevant dat de man het niet doet, want daar ligt niet het eigenaarschap. Je kunt positief blijven prijzen tot je een ons weegt, maar zolang mannen zorg en huishouden zien als vrouwentaken, doet dat helemaal niets.

Helemaal eens.

blijfgewoonbianca maandag 30 september 2024 om 12:02

https://www.youtube.com/watch?v=-_kXIGvB1uU

De magische tafel !

Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

Voornu maandag 30 september 2024 om 12:06

Jufjoke schreef: ↑
30-09-2024 11:09
Misschien heel pragmatisch, en ik begrijp dat dit maar een piepklein voorbeeldje is, maar kan dit makkelijker? Zijn de kinderen oud genoeg om zelf drinken te pakken?
Als er zo veel kleine dingetjes zijn, dan kan het prettig zijn om simpele, praktische oplossingen te vinden per klein dingetje. Dat is dan in ieder geval weer één knelpuntje minder.

Dat zou mooi zijn, als man voor al die dingen met oplossingen komt.
Alleen heb je bij dit soort kerels wel wat geduld nodig, tot sint juttemis ofzo (hij reageerde niet eens op de vraag om drinken, dat is toch wel overtreffende trap).

Ik herken mezelf niet eens

Voornu maandag 30 september 2024 om 12:07

Ladara schreef: ↑
30-09-2024 11:46
Ik vond en vind het nog steeds bijzonder frustrerend dat dit als een communicatieprobleem wordt geframed. Alsof, wanneer vrouwen maar helderder communiceren met hun partner, er opeens wel een eerlijke verdeling ontstaat. Alsof het enige dat mannelijk actief ouderschap in de weg staat een heldere en positief ingestoken taakverdeling is, die geduldig en niet-beschuldigend gecommuniceerd wordt door de vrouw. Dat is een ontzettend simplistisch beeld van het probleem. Het is geen communicatieprobleem. Het is een genderprobleem. Genderproblemen los je niet op door op positieve, niet beschuldigende toon je man deelgenoot te maken van het feit dat nagenoeg de gehele zorg op jouw bord ligt, omdat de crux van het genderprobleem is dat zorg en huishouden géén taak van de man zijn. Het is niet relevant dat de man het niet doet, want daar ligt niet het eigenaarschap. Je kunt positief blijven prijzen tot je een ons weegt, maar zolang mannen zorg en huishouden zien als vrouwentaken, doet dat helemaal niets.

Ja, eens.

Ik herken mezelf niet eens

Yakuzakiko maandag 30 september 2024 om 12:11

blijfgewoonbianca schreef: ↑
30-09-2024 12:02
https://www.youtube.com/watch?v=-_kXIGvB1uU

De magische tafel !

Anoniem_672bb4a395dd7 maandag 30 september 2024 om 12:24

Ladara schreef: ↑
30-09-2024 11:46
Ik vond en vind het nog steeds bijzonder frustrerend dat dit als een communicatieprobleem wordt geframed. Alsof, wanneer vrouwen maar helderder communiceren met hun partner, er opeens wel een eerlijke verdeling ontstaat. Alsof het enige dat mannelijk actief ouderschap in de weg staat een heldere en positief ingestoken taakverdeling is, die geduldig en niet-beschuldigend gecommuniceerd wordt door de vrouw. Dat is een ontzettend simplistisch beeld van het probleem. Het is geen communicatieprobleem. Het is een genderprobleem. Genderproblemen los je niet op door op positieve, niet beschuldigende toon je man deelgenoot te maken van het feit dat nagenoeg de gehele zorg op jouw bord ligt, omdat de crux van het genderprobleem is dat zorg en huishouden géén taak van de man zijn. Het is niet relevant dat de man het niet doet, want daar ligt niet het eigenaarschap. Je kunt positief blijven prijzen tot je een ons weegt, maar zolang mannen zorg en huishouden zien als vrouwentaken, doet dat helemaal niets.

Inderdaad.

aliana maandag 30 september 2024 om 12:36

Zeker. Maar het genderprobleem is een maatschappelijk probleem wat lastig is om individueel op te lossen. Als je dit probleem wil oplossen voor je eigen relatie, zul je daar toch over moeten communiceren. Natuurlijk zou de man dit zelf moeten oplossen, maar als individu kan je alleen iets aan je eigen gedrag en communicatie veranderen.

Het gesprek moet dan ook gaan over eigenaarschap van de taken, op wiens bord het ligt. En samen afspreken dat het dus geen vrouwentaken zijn maar gezamelijke taken. Zodat je wellicht niet de hele maarschappij verandert, maar wel jouw gezinsdynamiek.

Ladara maandag 30 september 2024 om 12:49

aliana schreef: ↑
30-09-2024 12:36
Zeker. Maar het genderprobleem is een maatschappelijk probleem wat lastig is om individueel op te lossen. Als je dit probleem wil oplossen voor je eigen relatie, zul je daar toch over moeten communiceren. Natuurlijk zou de man dit zelf moeten oplossen, maar als individu kan je alleen iets aan je eigen gedrag en communicatie veranderen.

Het gesprek moet dan ook gaan over eigenaarschap van de taken, op wiens bord het ligt. En samen afspreken dat het dus geen vrouwentaken zijn maar gezamelijke taken. Zodat je wellicht niet de hele maarschappij verandert, maar wel jouw gezinsdynamiek.

Precies, het genderprobleem is lastig op te lossen. Wanneer je denkt dat een heldere taakverdeling en positief en opbouwend communiceren dat wel kunnen, is dat niet alleen onredelijk utopisch, want zo werkt het niet, het legt ook de verantwoordelijkheid voor het oplossen van het genderprobleem bij de vrouw. De onderliggende boodschap is: "Als jij wil dat je man voor zijn eigen kinderen zorgt, moet je het vriendelijk, positief en geduldig vragen. Doet hij het niet? Dan heb jij het niet goed genoeg gevraagd." Vraag je je wel eens af wie moeders heeft gevraagd om voor hun kinderen te zorgen? Wie moeders heeft uitgelegd hoe de muziekles werkt?

Anoniem_672bb4a395dd7 maandag 30 september 2024 om 12:53

aliana schreef: ↑
30-09-2024 12:36
Zeker. Maar het genderprobleem is een maatschappelijk probleem wat lastig is om individueel op te lossen. Als je dit probleem wil oplossen voor je eigen relatie, zul je daar toch over moeten communiceren. Natuurlijk zou de man dit zelf moeten oplossen, maar als individu kan je alleen iets aan je eigen gedrag en communicatie veranderen.

Het gesprek moet dan ook gaan over eigenaarschap van de taken, op wiens bord het ligt. En samen afspreken dat het dus geen vrouwentaken zijn maar gezamelijke taken. Zodat je wellicht niet de hele maarschappij verandert, maar wel jouw gezinsdynamiek.

En weer doe je net alsof TO (en al die andere vrouwen al jaren en jaren) nooit duidelijk zijn geweest als ze zo'n onderwerp ten sprake hebben gebracht.

Maar ze zal het nog een 1x moeten proberen, want die 999 keer ervoor was het niet op de juiste toon of niet duidelijk genoeg, duidelijk.

aliana maandag 30 september 2024 om 12:58

Overigens is het wel leuk om in je omgeving (bij je schoonfamilie bijvoorbeeld) te sjorren aan de genderrollen. Ik doe dat het liefst op een positief-vriendelijke manier. Bijvoorbeeld vragen aan de aanstaande vader hoeveel uur hij gaat werken als de baby er straks is. Of aan de heer des huizes te vragen wat we vanavond gaan eten (oh lekker! Daar ben je zeker lang mee bezig?), aan je schoonzus te vragen hoe het nu op het werk gaat, en aan je zwager of het goed gaat met de kinderen op school.

Verder kan je met je man bespreken wat hij eigenlijk vind van zijn gezinsdynamiek. "Ik vind het eigenlijk best raar dat de vrouwen in de keuken staan en de mannen op de bank zitten. wat vind jij daarvan? Ik zou het best gezellig vinden om ook eens met je zus bij te kletsen op de bank met een verjaardag."

aliana maandag 30 september 2024 om 13:06

Lucifee2024 schreef: ↑
30-09-2024 12:53
En weer doe je net alsof TO (en al die andere vrouwen al jaren en jaren) nooit duidelijk zijn geweest als ze zo'n onderwerp ten sprake hebben gebracht.

Maar ze zal het nog een 1x moeten proberen, want die 999 keer ervoor was het niet op de juiste toon of niet duidelijk genoeg, duidelijk.

Ik kan ook zeggen dat ze maar moet gaan scheiden. Of ik kan zeggen wat ik vind dat die man moet doen, maar dat heeft weinig zin, want die leest dit niet. Of zeggen dat ze een andere man had moeten uitzoeken, maar dat station is al gepasseert. Of zeggen dat de wereld moet veranderen, maar dat heeft ook weinig zin. Dus hier houd ik het even bij wat TO zou kunnen doen.

TO zegt zelf zegt dat ze dit nog onvoldoende stuctureel besproken heeft.

En een belangrijke stap is ook dingen NIET doen. Dus als eigenaarschap is afgesproken dan dus vooral niet toch je man controleren en helpen (zoals toch nog dat sint-kadootje regelen, wat TO zelf zegt dat ze vorig jaar gedaan heeft). Zo hebben wij een ouderavond van school gemist omdat man de mail niet goed in de agenda heeft gezet. Hij baalt ervan. Ik zeg: kan gebeuren, er is niemand dood. Ik mis ook wel eens wat. Hij let nu wat beter op de mails van school.

Baudolino maandag 30 september 2024 om 13:55

Als je bij elkaar wil blijven omdat er nog wel ergens liefde is, maar je krijgt er geen verandering in dan kan je ook nog voor de optie van accepteren gaan. Dat klinkt heel gezapig en opofferend, maar anders krijg je een situatie zoals Ladara. Dat bedoel ik niet lullig, maar dat klinkt niet als een gelukkige relatie of dat er nog iets van perspectief op verbetering is. Wij hebben in onze vriendenkring ook 2 stellen waar de ongelijkheid extreem is, mijn man had eerlijk gezegd ook af en toe wel eens van die neigingen en dan vooral op het gebied van totaal geen weet hebben van wat er eigenlijk allemaal gedaan of geregeld moet worden. Toen 1 van de vrouwen er in is gaan berusten, viel het mijn man pas op hoe extreem de ongelijkheid daar is. Hij vindt die betreffende man oprecht een minder leuke vriend omdat hij ziet hoe hij het zich allemaal laat welgevallen. Het is soms gewoon gênant als we bij hen thuis zijn. Dat heeft hem op de 1 of andere manier getriggerd om het tegenovergestelde te doen en sindsdien gaat het bij ons beter, is het eerlijker, maar ook duidelijker verdeeld en kunnen we er beter over praten.

Ladara maandag 30 september 2024 om 14:28

Ik accepteer inderdaad niet dat mijn man niet voor zijn kinderen zorgt. Maar mijn relatie is absoluut niet uniek of slechter dan die van anderen; vriendinnen hebben vergelijkbare relaties met vergelijkbare partners. Ze hebben er echter voor gekozen te ontkennen dat de zorg sterk ongelijk verdeeld is en zijn minder gaan werken zodat de last gelijker is. Eentje is helemaal gestopt met werken na een snelle carrière, vanwege 'mentale klachten'. Ik heb besloten niet te ontkennen dat mijn man beperkt zorgt, niet te accepteren dat mijn man beperkt zorgt en niet minder te gaan werken om te faciliteren dat mijn man beperkt zorgt. Dat betekent inderdaad dat mijn huwelijk hard werken is; of liever, dat ik hard ben over mijn grenzen en mijn vrije tijd tegen mijn man. Het scheelt dat mijn kinderen inmiddels groter zijn en dat ik dus heel veel kan afstoten zonder schade voor de kinderen. Ik denk ook dat dat de enige opties zijn: accepteren, ontkennen en/of je energie zo goed mogelijk managen.

Bulbul maandag 30 september 2024 om 14:43

Wat een interessante discussie is dit geworden! Helemaal eens met aliana, en wat een leuke voorbeelden geef je om een gesprek hierover te starten. Ik denk dat de huidige generatie van ouders de eerste is die zich voldoende bewust is van de dynamiek om ook hun kinderen een beter voorbeeld te kunnen geven. Want dat is volgens mij uiteindelijk de enige manier om dit te veranderen: dat we als individuen bewust stoppen met dit patroon.

BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds

Youk79 maandag 30 september 2024 om 15:54

Jufjoke schreef: ↑
30-09-2024 11:09
Misschien heel pragmatisch, en ik begrijp dat dit maar een piepklein voorbeeldje is, maar kan dit makkelijker? Zijn de kinderen oud genoeg om zelf drinken te pakken?
Als er zo veel kleine dingetjes zijn, dan kan het prettig zijn om simpele, praktische oplossingen te vinden per klein dingetje. Dat is dan in ieder geval weer één knelpuntje minder.

In dat geval zou man (!) als de kinderen vragen of ze ook wat mogen, kunnen zeggen van ‘ja hoor, kom maar hier met je beker, dan laat ik zien hoe dat moet’

Als hij niets zegt en gaat zitten en TO leert de kinderen om zelf water te pakken dan schiet je weinig op natuurlijk.

Het is zoals het is

Minik maandag 30 september 2024 om 16:16

Onze kinderen zijn nog niet in een leeftijd/lengte dat ze dit zelf kunnen regelen. Ze hebben gewoon nog heel veel hulp nodig en papa is geneigd de vraag volledig te negeren, waardoor het erop neer komt dat ofwel ik het oplos, of ik het hem moet vragen of hem erop moet attenderen dat hem iets gevraagd wordt.

Dit soort gedoe met dus man/vrouw verhoudingen waar ik nu heel erg met mijn neus op de feiten gedrukt wordt is een deel van het probleem, waarbij ik nu dus heel zichtbaar heb hoe groot dit is, omdat ik door dit topic me ervan bewust geworden ben. Ik heb dit wel al heel vaak in losse momenten gezien en ook al letterlijk die 999 keer gezegd tegen man, maar het is dus niet overgekomen en ik heb zelf het grote patroon niet goed gezien.

Het tweede en misschien wel grotere deel van het probleem tussen ons is dat ik het gevoel heb dat hij ons, zijn vrouw en kinderen, niet als een prioriteit ziet. Werk, vrienden, hobby's, het gaat allemaal voor. En de tijd die eventueel overblijft, die wil hij dan wel aan ons besteden. Het komt gewoon echt heel regelmatig voor dat man een uur/twee uur later thuis is dan verwacht en dat hij dit dus op het allerlaatste moment communiceert en als reden heeft dat hij echt niet gemist kon worden op zijn werk, dat hij nou eenmaal echt nog in gesprek was met vriend X, dat bij hobby echt nog iets opgeruimd moest worden en dat hij dat moest doen, etc. etc. Hij is ervan overtuigd dat hij er in al die situaties echt niks aan kan doen dat hij afspraken met mij niet nakomt, want die andere dingen/verantwoordelijkheden zijn volgens hem allemaal zo groot dat hij geen enkele keuze heeft dan mij en de kinderen te laten wachten.

Dit prioriteitsprobleem hangt ergens samen met het verantwoordelijkhedenprobleem, want hij voelt dus dat ik het toch wel overneem, dus hij kan zich vreselijk verantwoordelijk voelen voor alle andere dingen.

Minik maandag 30 september 2024 om 16:19

aliana schreef: ↑
30-09-2024 12:36
Zeker. Maar het genderprobleem is een maatschappelijk probleem wat lastig is om individueel op te lossen. Als je dit probleem wil oplossen voor je eigen relatie, zul je daar toch over moeten communiceren. Natuurlijk zou de man dit zelf moeten oplossen, maar als individu kan je alleen iets aan je eigen gedrag en communicatie veranderen.

Het gesprek moet dan ook gaan over eigenaarschap van de taken, op wiens bord het ligt. En samen afspreken dat het dus geen vrouwentaken zijn maar gezamelijke taken. Zodat je wellicht niet de hele maarschappij verandert, maar wel jouw gezinsdynamiek.

Ik snap echt je punt wel hoor, maar het is niet alsof ik nooit ergens over gepraat heb. Ik heb dingen rustig gezegd, in frustratie schreeuwend, huilend, het maakt niet uit, het komt niet over. Ik heb uit dit topic gehaald dat ik wellicht gewoon niet duidelijk genoeg gecommuniceerd heb door niet het grote probleem aan te kaarten, maar het over steeds losse zaken te hebben. Vorige week naar aanleiding van dit topic en het hele sinterklaasdebacle dus uitgelegd dat ik echt nu mijn grenzen ga trekken en dit niet meer op deze manier wil en man reageerde daarop ook wel dat hij het nog nooit zó duidelijk had begrepen.

Maar het blijft lastig. We bespreken iets, we verdelen taken (bijvoorbeeld dus schoonmaaktaken) en vervolgens vertikt hij het te doen. En dan?

Dropdrop maandag 30 september 2024 om 16:40

In het Engels vind je veel over 'the default parent'. Dat ben jij.

Het komt niet eens in je op om weg te blijven zonder check, check, dubbel check dat alles geregeld is voor de kinderen. Hij gaat gewoon zijn goddelijke gang, want hij kan erop vertrouwen dat jij alles regelt.

Jij bent eigenlijk een alleenstaande moeder waarbij hij af en toe aansluit en dan niet eens doet wat afgesproken is.

rosanna08 maandag 30 september 2024 om 17:06

Jufjoke schreef: ↑
30-09-2024 11:09
Misschien heel pragmatisch, en ik begrijp dat dit maar een piepklein voorbeeldje is, maar kan dit makkelijker? Zijn de kinderen oud genoeg om zelf drinken te pakken?
Als er zo veel kleine dingetjes zijn, dan kan het prettig zijn om simpele, praktische oplossingen te vinden per klein dingetje. Dat is dan in ieder geval weer één knelpuntje minder.

als je met meerdere mensen in een ruimte/huis bent, is het dan echt zo raar om aan de anderen te vragen of ze ook iets willen drinken als je voor jezelf iets pakt?

I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best

Actieve topics