Sinterklaas met familie

Minik zondag 22 september 2024 om 19:47

Het is weer zover, het sinterklaasfeest in de familie wordt gepland. Datum wordt geprikt en iedereen wordt alweer helemaal enthousiast. Behalve ik

Context: het betreft mijn schoonfamilie, van huis uit ben ik sowieso niet zo groot geworden met Sinterklaas. We vierden het wel maar toen we daar in onze tienertijd mee stopten, vond ik dat nooit erg. Als kind vond ik de cadeautjes uiteraard leuk, al het gebeuren er omheen eerder eng en later gewoon niet zo boeiend.

Schoonfamilie daarentegen leeft zo ongeveer voor Sinterklaas, dit is echt de grootste feestdag van het jaar. Tien jaar geleden vond ik dat prima, inmiddels zijn er kleinkinderen bij gekomen (ook van onszelf) en vind ik het meer één groot hebberig graaifeest geworden waarbij de kinderen compleet hyperactief en hysterisch worden.

Maar wat doe je dan? Aangeven dat we het met ons eigen gezin gaan vieren zonder alle neefjes/nichtjes enzo? Me er maar weer gewoon overheen zetten en de hele heisa elk jaar voorbereiden en die ene dag nou maar gewoon geven voor de schoonfamilie? Het is uiteindelijk maar één dag maar ik vind er echt helemaal niks aan en zou het veel liever thuis met onze eigen kinderen gezellig vieren.

Anoniem_677683ba4a1a0 zondag 8 december 2024 om 08:55

Hoe je zelf sterker kunt worden om te kunnen uitvinden wat jij wel en niet accepteert in het leven. Omgaan met je frustratie, weten wanneer je gevoel wel of niet terecht is.

Zoveel mensen gaan in therapie vanwege factoren die ze zelf niet kunnen veranderen, (jeugd, familie, etc.). Het gaat om hoe je er mee omgaat. Desnoods leg je gewoon de hele toestand daar neer en je ziet wel hoe je begeleid wordt. Je bent geen scriptie aan het schrijven, je hoeft niet zelf vooraf de probleemdoelstelling en hoofdvraag te formuleren.

Maar inderdaad, dit is eigenlijk niet houdbaar. Kan wel zijn dat je daar niet aan wil, maar wel of geen therapie maakt daar geen verschil in als jij je in toenemende mate begint te ergeren.

Bbubbels zondag 8 december 2024 om 09:38

Minik schreef: ↑
08-12-2024 08:43
Als man echt niet mee wil en ik zelf in therapie zou gaan, vind ik het wel bij voorbaat gevoelsmatig lastig dat ik dan nog meer afstand creëer. Want dan ga ik straks aan mezelf werken, maar hij doet niet mee. Is de kans dan niet groot dat ik uiteindelijk niet meer met hem verder kan omdat we alleen maar verder uit elkaar groeien? Of is dat een onlogisch doemscenario?

Overigens weet ik ook niet zo goed met welke hulpvraag ik bij een therapeut zou moeten aankloppen nu. Ik ben ongelukkig in mijn relatie en mijn man wil niets veranderen, hoe word ik zelf weer gelukkig? Dan zie ik maar twee opties… 1, ik moet alles veranderen, het probleem ligt aan mij, ik moet me anders gaan voelen over de situatie en dan word ik gelukkiger al verandert er niks. 2, ik moet volledig voor mezelf opkomen en de relatie houdt op.

Misschien veel te kortzichtig hoor, maar ik weet het ook niet meer.

Ik denk dat je daarin gelijk hebt. Maar wat is het alternatief? Niks doen? Dat werkt nu ook niet. Als man niet wil kan je weinig meer dan aan jezelf werken. Ik denk dat dat je best veel inzichten gaat geven. En wellicht wordt man wakker en beweegt hij mee. En zo niet, dan kom jij er sterker uit en daar heb je áltijd wat aan. Ook als de conclusie is dat jullie uit elkaar gaan. Je hebt met therapie voor jezelf echt niks te verliezen lijkt me.

meisje85 zondag 8 december 2024 om 09:39

Inderdaad, je hoeft echt niet meer te zeggen dan: het loopt allemaal niet meer, ik weet niet wat ik ermee aan moet. Die ander helpt je vervolgens echt wel verder. Bij de huisarts hoef je ook niet al uitgedokterd te hebben wat er aan de hand is voordat je daar plaatsneemt.

Het lijkt mij eigenlijk heel eenvoudig: als je niks doet, weet je hoe het verder zal gaan. Namelijk: precies zoals het nu gaat, en dan tot het moment dat er een emmer over loopt. Als je wel iets doet, heb je in ieder geval nog de mogelijkheid dat de uitkomst anders is dan waar je nu op afstevent.

Speculaastaart zondag 8 december 2024 om 09:43

Minik schreef: ↑
08-12-2024 08:43
Als man echt niet mee wil en ik zelf in therapie zou gaan, vind ik het wel bij voorbaat gevoelsmatig lastig dat ik dan nog meer afstand creëer. Want dan ga ik straks aan mezelf werken, maar hij doet niet mee. Is de kans dan niet groot dat ik uiteindelijk niet meer met hem verder kan omdat we alleen maar verder uit elkaar groeien? Of is dat een onlogisch doemscenario?

Overigens weet ik ook niet zo goed met welke hulpvraag ik bij een therapeut zou moeten aankloppen nu. Ik ben ongelukkig in mijn relatie en mijn man wil niets veranderen, hoe word ik zelf weer gelukkig? Dan zie ik maar twee opties… 1, ik moet alles veranderen, het probleem ligt aan mij, ik moet me anders gaan voelen over de situatie en dan word ik gelukkiger al verandert er niks. 2, ik moet volledig voor mezelf opkomen en de relatie houdt op.

Misschien veel te kortzichtig hoor, maar ik weet het ook niet meer.

Ik heb ooit, voor meerdere problemen, groepstherapie gedaan. Autonomie voor vrouwen. Daar heb ik geleerd mijn grenzen te stellen en te bewaken. Grenzen ten opzichte van iedereen die daar graag overheen ging. Van mijn ouders, tot zussen, partner, de buurvrouw etc. Doordat ik veranderde, veranderden al die anderen ook. Ineens ervaarden zij dat je dingen niet meer klakkeloos bij mij over de schutting kon kiepen. Dus na enige tijd dachten ze daar eerst en beter over na.

Het heeft mij heel erg geleerd patronen te herkennen en die vervolgens te toetsen aan wat meer gebruikelijk is.

Bijvoorbeeld over uitnodigen en uitnodigingen accepteren. In veel families wordt er tot in den treure gepolderd tot iedereen tevreden is en er veel drama op de achtergrond is. (Hier moest ik aan denken door je OP)

Veel normaler is dat iemand iets bedenkt, meedeelt hoe en wat en dat de genodigden de uitnodiging accepteren en dus komen. Of niet accepteren en dus niet komen. De uitnodigers moeten dan dus ook accepteren dat mensen niet komen. Veel simpeler en dan is het ook uit je hoofd.

appelientjex zondag 8 december 2024 om 10:13

Hoe is de Sinterklaas avond gisteren gegaan TO??

appelientjex zondag 8 december 2024 om 10:22

Lorem_Ipsum schreef: ↑
08-12-2024 08:55
Hoe je zelf sterker kunt worden om te kunnen uitvinden wat jij wel en niet accepteert in het leven. Omgaan met je frustratie, weten wanneer je gevoel wel of niet terecht is.

Zoveel mensen gaan in therapie vanwege factoren die ze zelf niet kunnen veranderen, (jeugd, familie, etc.). Het gaat om hoe je er mee omgaat. Desnoods leg je gewoon de hele toestand daar neer en je ziet wel hoe je begeleid wordt. Je bent geen scriptie aan het schrijven, je hoeft niet zelf vooraf de probleemdoelstelling en hoofdvraag te formuleren.

Maar inderdaad, dit is eigenlijk niet houdbaar. Kan wel zijn dat je daar niet aan wil, maar wel of geen therapie maakt daar geen verschil in als jij je in toenemende mate begint te ergeren.

In therapie moet je wel degelijk je hulpvraag en behandeldoelen formuleren, anders heeft een therapeut weinig om mee te werken. Evt kan een therapeut je daar wel bij helpen maar het wordt altijd gevraagd. Je hele toestand neerleggen en wel zien hoe je begeleid wordt, is niet hoe de GGZ werkt. En voor vergoeding moet er een diagnose zijn. In dit geval is het hoofdprobleem het relatie probleem, en is relatietherapie dus geïndiceerd (wat trouwens niet vergoed wordt). Tenzij het probleem bij TO ligt, dan kan individuele therapie misschien wat uithalen. Maar dat lees ik niet. Als haar man het probleem niet serieus neemt en niet open staat voor relatie therapie, dan zegt dat eigenlijk al genoeg over hoe de relatie ervoor staat.
Het kan misschien wel fijn zijn om te praten met iemand over de hele situatie, omdat dit je nu ook opvreet van binnen. Puur voor jezelf, omdat dat fijn kan zijn. Iemand die kan meedenken en dingen samen met jou in perspectief kan zetten, misschien geeft het wat opluchting dat je er niet alleen voor staat. Maar dan niet met als doel je minder irriteren, dat is echt de omgekeerde wereld. Jouw gevoel mag er zijn en je gevoel klopt. Je kan via je huisarts naar de POH-GGZ voor ondersteunende gesprekken. Daar is geen diagnose voor nodig en mag iedereen gebruik van maken.

Anoniem_677683ba4a1a0 zondag 8 december 2024 om 10:27

appelientjex schreef: ↑
08-12-2024 10:22
In therapie moet je wel degelijk je hulpvraag en behandeldoelen formuleren, anders heeft een therapeut weinig om mee te werken. Je hele toestand neerleggen en wel zien hoe je begeleid wordt, is niet hoe de GGZ werkt. In dit geval is het hoofdprobleem het relatie probleem, en is relatietherapie dus geïndiceerd. Tenzij het probleem bij TO ligt, dan kan individuele therapie misschien wat uithalen. Maar dat lees ik niet. Als haar man het probleem niet serieus neemt en niet open staat voor relatie therapie, dan zegt dat eigenlijk al genoeg over hoe de relatie ervoor staat.
Het kan misschien wel fijn zijn om te praten met iemand over de hele situatie, omdat dit je nu ook opvreet. Puur voor jezelf, omdat dat fijn is. Iemand die kan meedenken en dingen samen met jou in perspectief kan zetten, misschien geeft het wat opluchting dat je er niet alleen voor staat. Maar dan niet met als doel je minder irriteren, dat is echt de omgekeerde wereld. Jouw gevoel mag er zijn en je gevoel klopt. Je kan via je huisarts naar de POH-GGZ voor ondersteunende gesprekken. Daar is geen diagnose voor nodig en mag iedereen gebruik van maken.

Oh, ik had het eigenlijk helemaal niet over de route via de GGZ/huisarts.

S-Groot zondag 8 december 2024 om 13:37

Minik schreef: ↑
08-12-2024 08:43
Als man echt niet mee wil en ik zelf in therapie zou gaan, vind ik het wel bij voorbaat gevoelsmatig lastig dat ik dan nog meer afstand creëer. Want dan ga ik straks aan mezelf werken, maar hij doet niet mee. Is de kans dan niet groot dat ik uiteindelijk niet meer met hem verder kan omdat we alleen maar verder uit elkaar groeien? Of is dat een onlogisch doemscenario?

Met alles wat jij over je man schrijft en vooral over hoe hij altijd al is geweest verwacht ik dat jullie relatie sowieso weinig kans van slagen heeft als jij het anders wil dan hoe het altijd gegaan is. Dus nee, geen onlogisch doemscenario. Maar jij wil het wel anders, dus dan zul je toch iets moeten doen. En op een gezonde manier dat aanpakken is dan een stuk contructiever dan op 'onhandige' manieren.

Overigens weet ik ook niet zo goed met welke hulpvraag ik bij een therapeut zou moeten aankloppen nu. Ik ben ongelukkig in mijn relatie en mijn man wil niets veranderen, hoe word ik zelf weer gelukkig? Dan zie ik maar twee opties… 1, ik moet alles veranderen, het probleem ligt aan mij, ik moet me anders gaan voelen over de situatie en dan word ik gelukkiger al verandert er niks. 2, ik moet volledig voor mezelf opkomen en de relatie houdt op.

Jij wil niet meer verder met je leven zoals dat nu is. Heel veel van jouw patronen/gedrag heeft niet specifiek met je man te maken maar echt met jou (zoals hoe je je naar zijn familie opstelt met gezamenlijke weekendjes/vakanties enzo, dat jij ver over de voor jou gezonde grenzen gaat), dus daar kun jij prima zelf mee aan de slag. Dat gaat niet alleen over je relatie met je man, maar zal echt veel breder spelen. Dit is dus iets voor jou, een investering in jezelf.

Dat kan en zal z'n effecten hebben in je relatie en het mooiste is natuurlijk als jullie dan in de loop van de tijd wél samen naar relatietherapie zullen gaan. Wie weet komt daar toch nog een kans van slagen uit.

Maar dan kom ik toch terug bij waar ik mee begon: zoals jij je man omschrijft is verwacht ik niet dat dat verenigbaar met wat jij van hem verwacht/hoopt/wil. Dan is het aan jou om te kijken hoe je je daartoe wil gaan verhouden (of niet, maar dan zonder de wrok en het daaruitvolgende gevaar van een vechtscheiding en onrealistische verwachtingen).

Anoniem_677683ba4a1a0 zondag 8 december 2024 om 13:41

Ja, bijvoorbeeld: man, de kinderen en ik gaan dit jaar een keertje niet naar Sinterklaas bij jouw familie, wij maken het thuis gezellig. Ik wil het niet, dit jaar doen we het zoals ik het wil. Punt uit. Volgend jaar bekijken we het wel weer.

Je kunt best zelf sterker leren worden.

S-Groot zondag 8 december 2024 om 13:43

Lorem_Ipsum schreef: ↑
08-12-2024 10:27
Oh, ik had het eigenlijk helemaal niet over de route via de GGZ/huisarts.

Dat is voor iedereen ook al lang duidelijk hoor, alleen Appelientje wil graag dwarsliggen met doen alsof je alleen in therapie kunt als je een stoornis hebt.

Star⁴ zondag 8 december 2024 om 14:00

Ladara schreef: ↑
08-12-2024 08:25
Dat is een incorrecte aanname. Ik kan mijn man prima uitstaan en als ik geen liefde had gevoeld was ik al weg geweest. Ik vind het ook niet okee dat je dit soort dingen als feiten poneert over andermans relatie. Ik vind mijn relatie complex. Blijkbaar is die complexiteit heel ingewikkeld voor jou en vind je het makkelijker om er een binaire uitspraak over te doen, maar dat is vooral heel kortzichtig. Het zegt iets over jouw sprookjesperspectief op relaties waarbij de relatie blijkbaar ofwel goed ofwel slecht is, maar de werkelijkheid is veel ingewikkelder dan dat eenzijdige beeld. Ik denk dat relaties een stuk minder snel stuk zouden lopen als die ingewikkeldheid onderwerp van gesprek zou kunnen zijn zónder dat de meute roept dat je maar weg moet gaan.

Dat is niet wat je zelf eerder hebt geschreven hier en het beeld dat je hier in allerhande topics schetst.

Anoniem_676439a9cf5f4 zondag 8 december 2024 om 14:04

Minik schreef: ↑
08-12-2024 08:43
Als man echt niet mee wil en ik zelf in therapie zou gaan, vind ik het wel bij voorbaat gevoelsmatig lastig dat ik dan nog meer afstand creëer. Want dan ga ik straks aan mezelf werken, maar hij doet niet mee. Is de kans dan niet groot dat ik uiteindelijk niet meer met hem verder kan omdat we alleen maar verder uit elkaar groeien? Of is dat een onlogisch doemscenario?

Overigens weet ik ook niet zo goed met welke hulpvraag ik bij een therapeut zou moeten aankloppen nu. Ik ben ongelukkig in mijn relatie en mijn man wil niets veranderen, hoe word ik zelf weer gelukkig? Dan zie ik maar twee opties… 1, ik moet alles veranderen, het probleem ligt aan mij, ik moet me anders gaan voelen over de situatie en dan word ik gelukkiger al verandert er niks. 2, ik moet volledig voor mezelf opkomen en de relatie houdt op.

Misschien veel te kortzichtig hoor, maar ik weet het ook niet meer.

Nee liefje, als jij in therapie zou gaan en je bespreekt met hem hoe de therapie verloopt, dan kan dat ook voor verbinding zorgen. Maar dan moet je de therapie wel op de kalender zetten en met hem bespreken waar je het over hebt gehad. Hem bellen als je naar buiten loopt.

Veel therapie is erop gericht om dat gevoel wat je nu hebt op te delen en in stappen terug te zetten zodat je ziet waar de koppeling tussen jouw gedachten en jouw gevoel met je aan de haal is gegaan.
Je gaat de situatie er niet mee veranderen, maar wel de manier waarop jij ermee omgaat. En dat moet je niet zien als verlies, maar als winst. De dynamiek tussen jullie zal veranderen als jij anders naar jullie probleem gaat kijken. En wie weet, misschien wordt man wel nieuwsgierig en wil hij mee.
Iets in hrm doet hij toch? Dan moet er iets zijn waardoor hij openstaat voor therapie.

Jij hoeft niet je hulpvraag te bepalen, want je weet glashelder wat je probleem is. De therapeut gaat je helpen om het op te lossen op de manier die het beste bij jou past.

S-Groot zondag 8 december 2024 om 14:04

Ladara schreef: ↑
08-12-2024 08:25
Dat is een incorrecte aanname. Ik kan mijn man prima uitstaan en als ik geen liefde had gevoeld was ik al weg geweest. Ik vind het ook niet okee dat je dit soort dingen als feiten poneert over andermans relatie. Ik vind mijn relatie complex. Blijkbaar is die complexiteit heel ingewikkeld voor jou en vind je het makkelijker om er een binaire uitspraak over te doen, maar dat is vooral heel kortzichtig. Het zegt iets over jouw sprookjesperspectief op relaties waarbij de relatie blijkbaar ofwel goed ofwel slecht is, maar de werkelijkheid is veel ingewikkelder dan dat eenzijdige beeld. Ik denk dat relaties een stuk minder snel stuk zouden lopen als die ingewikkeldheid onderwerp van gesprek zou kunnen zijn zónder dat de meute roept dat je maar weg moet gaan.

Ik denk dat dát het is inderdaad en het totaal niet te maken heeft met alle uitspraken die jij over je man (en mannen in het algemeen) hebt gedaan

. Misschien moet je jezelf een keertje loepen en kom je er dan achter waarom meerdere mensen dit soort uitspraken over jou en jouw relatie doen

.

Ondertussen prijs ik me maar gelukkig met mijn 'sprookjesrelatie'.

s-groot wijzigde dit bericht op 08-12-2024 14:07

0.16% gewijzigd

Anoniem_676439a9cf5f4 zondag 8 december 2024 om 14:06

meisje85 schreef: ↑
08-12-2024 09:39
Als je wel iets doet, heb je in ieder geval nog de mogelijkheid dat de uitkomst anders is dan waar je nu op afstevent.

En dan heb je regie over de uitkomst en ben je geen willoos bootje in de golven.

Anoniem_676439a9cf5f4 zondag 8 december 2024 om 14:13

appelientjex schreef: ↑
08-12-2024 10:22
In therapie moet je wel degelijk je hulpvraag en behandeldoelen formuleren, anders heeft een therapeut weinig om mee te werken. Evt kan een therapeut je daar wel bij helpen maar het wordt altijd gevraagd. Je hele toestand neerleggen en wel zien hoe je begeleid wordt, is niet hoe de GGZ werkt. En voor vergoeding moet er een diagnose zijn. In dit geval is het hoofdprobleem het relatie probleem, en is relatietherapie dus geïndiceerd (wat trouwens niet vergoed wordt). Tenzij het probleem bij TO ligt, dan kan individuele therapie misschien wat uithalen. Maar dat lees ik niet. Als haar man het probleem niet serieus neemt en niet open staat voor relatie therapie, dan zegt dat eigenlijk al genoeg over hoe de relatie ervoor staat.
Het kan misschien wel fijn zijn om te praten met iemand over de hele situatie, omdat dit je nu ook opvreet van binnen. Puur voor jezelf, omdat dat fijn kan zijn. Iemand die kan meedenken en dingen samen met jou in perspectief kan zetten, misschien geeft het wat opluchting dat je er niet alleen voor staat. Maar dan niet met als doel je minder irriteren, dat is echt de omgekeerde wereld. Jouw gevoel mag er zijn en je gevoel klopt. Je kan via je huisarts naar de POH-GGZ voor ondersteunende gesprekken. Daar is geen diagnose voor nodig en mag iedereen gebruik van maken.

Je denkt teveel in regels. Zwemles krijg je niet vergoed en je betaald het zelf.
Een mens kan gewoon het nip- of bigregister raadplegen, een vrijgevestigde therapeut bellen, vertellen wat er loos is, vragen wat de tarieven zijn, een reeks afspraken inplannen in naderhand de factuur voldoen.
Kan gewoon, volstrekt legaal. Kun je de eerste afspraken samen uitzoeken wat je hulpvraag is en wat je behandeldoelen zijn.

Moiren zondag 8 december 2024 om 14:45

ninanoname schreef: ↑
08-12-2024 14:04
Nee liefje, als jij in therapie zou gaan en je bespreekt met hem hoe de therapie verloopt, dan kan dat ook voor verbinding zorgen. Maar dan moet je de therapie wel op de kalender zetten en met hem bespreken waar je het over hebt gehad. Hem bellen als je naar buiten loopt.

Haha alsof die man het ook maar enigszins boeit. En TO nog een slechts stressfactor, want er moet oppas geregeld worden, want hij heeft het druk met zijn eigen leven.

En het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet gegrepen.

Fenix87 zondag 8 december 2024 om 14:57

ninanoname schreef: ↑
08-12-2024 14:04
Nee liefje, als jij in therapie zou gaan en je bespreekt met hem hoe de therapie verloopt, dan kan dat ook voor verbinding zorgen. Maar dan moet je de therapie wel op de kalender zetten en met hem bespreken waar je het over hebt gehad. Hem bellen als je naar buiten loopt.

Veel therapie is erop gericht om dat gevoel wat je nu hebt op te delen en in stappen terug te zetten zodat je ziet waar de koppeling tussen jouw gedachten en jouw gevoel met je aan de haal is gegaan.
Je gaat de situatie er niet mee veranderen, maar wel de manier waarop jij ermee omgaat. En dat moet je niet zien als verlies, maar als winst. De dynamiek tussen jullie zal veranderen als jij anders naar jullie probleem gaat kijken. En wie weet, misschien wordt man wel nieuwsgierig en wil hij mee.
Iets in hrm doet hij toch? Dan moet er iets zijn waardoor hij openstaat voor therapie.

Jij hoeft niet je hulpvraag te bepalen, want je weet glashelder wat je probleem is. De therapeut gaat je helpen om het op te lossen op de manier die het beste bij jou past.

Of zoals mijn coach zei: jij gaat nog harder werken om de afwezigheid van partner te compenseren. Dat is niet de bedoeling. De sleutel ligt hier toch echt bij partner van TO of een scheiding. Niet dat TO nog meer ballen hoog gaat houden.

Youk79 zondag 8 december 2024 om 15:19

Hoe ging het dit weekend Minik?

Het is zoals het is

Minik zondag 8 december 2024 om 18:56

Nou het zit er op. Het eerste wat gebeurde toen we binnen waren was een vraag aan mij ‘hoe strak willen jullie de voorgestelde eindtijd hanteren?’. Daarop gelijk gezegd dat we die dus strak wilden hanteren. Iedereen prima, oké.

Vervolgens kwam één sibling met gezin twee uur te laat (deels door file maar veel groter deel door eigen planning) dus liep alles al in de soep. Uiteraard moest er gewacht worden met beginnen tot zij er ook waren want daar horen ook kinderen bij en ze moesten natuurlijk ook cadeautjes bij de grote zak in stoppen enzo. Kinderen hysterisch van de spanning maar oké, dit was logisch om dus te wachten.

Vervolgens twee keer een situatie waarin man mij publiekelijk de schuld van iets in de schoenen schoof waar ik dit keer voor mijn doen heel adequaat op reageerde. Een van onze kinderen pakte iets wat niet de bedoeling was en man zegt ‘waarom laat je hem dat dan ook pakken?!’ terwijl hij even ver van het gebeuren af zat. Daarop heb ik dus direct gereageerd en ook maar eens hard genoeg dat iedereen het kon horen aangezien ook iedereen hem kon horen (normaal durf ik dat dus niet en zeg ik het achteraf of werp ik hem een blik toe, of maak ik er maar een grapje van): jij laat hem dit net zo goed pakken als ik, geef mij er niet de schuld van.
En we waren iets vergeten voor een van de kinderen wat man had klaargelegd maar niet in de tas gestopt (ik had de tassen in de auto gezet), zegt man ‘ja *naam kind* mama is dat helaas vergeten in te pakken’. Toen heb ik direct gezegd tegen man ‘ik ben helemaal niks vergeten in te pakken, je hebt het zelf er niet in gestopt, geef mij niet de schuld’ waarop hij tegen kind zei ‘oké, we zijn het vergeten’. Daarop heb ik nog gereageerd dat ik het wel bijzonder vind dat hij er geen enkele moeite mee heeft mij de schuld te geven, en als het zijn schuld is dat hij dan net doet alsof het een gezamenlijk vergeten was. Als hij direct had gezegd ‘oei, dat zijn we vergeten’ zou ik daar nooit wat van gezegd hebben.

Uiteindelijk liep alles natuurlijk finaal uit dus leken we de eindtijd niet te gaan halen. Man had al wel echt zijn best gedaan om dingen te versnellen, maar niet iedereen pakte de vibe op. Uiteindelijk was het een kwartier voor de geplande vertrektijd en hadden we nog helemaal geen cadeautjes uitgepakt van de volwassenen. Toen heb ik in de groep gezegd dat we onze gewenste vertrektijd zo dus niet gingen halen, en dat we dus niet bij het complete feest konden zijn. Uiteindelijk onze cadeautjes als eerst opengemaakt en direct daarna vertrokken. Man vond dit niet leuk maar stribbelde ook niet tegen en hielp wel met adequaat de kinderen klaarmaken en alles in de auto zetten. We vertrokken uiteindelijk een half uur later dan gepland.

Ik was niet heel erg te spreken over het optreden van man deze middag, maar dat het zo bizar uit liep, kon hij ook echt niks aan doen en daar baalde hij ook wel echt van. Dus ik ben niet boos op hem geworden daarover en ik voel me daar ook niet boos over. Eerder geïrriteerd op sibling dat die zo bizar laat aankwam, maar ja, dat weet betreffende persoon zelf ook wel dat het daaraan lag dat wij het einde niet hebben gehaald.

Ik heb in elk geval voor mezelf de grens duidelijk getrokken naar schoonfamilie toe en niet in bijzijn van schoonfamilie man over me heen laten lopen.

OlleGrieze zondag 8 december 2024 om 19:03

Hoe lang ga je je eigen leven nog vergallen met je negativiteit, met het zoeken naar 'fouten' van een ander? Met het vingertje vast in de aanslag elke muggenstront aangrijpen om je eigen frustratie bij een ander neer te gooien? Dodelijk vermoeiend.
Er zitten aan beide kanten kinken in de kabel. Doe daar iets mee of trek die stekker er uit. Dit is gewoon onzin en waanzin. Ook voor de kinderen; je ouders die in gezelschap gaan zitten ruziën over onbenullige dingen. Van de kinderen wordt verwacht dat ze zich 'gedragen'. Maar jullie klinken een stuk erger dan kinderen.

appelientjex zondag 8 december 2024 om 19:05

Nou al met al dus best OK verlopen dan volgensmij? En als een ander besluit zoveel later te komen, dan lijkt het me dat je je sowieso niet schuldig hoeft te voelen dat jullie ook je eigen plan trekken en weer eerder weggaan. Een half uurtje uitloop is nog wel OK denk ik… nog knap gedaan als je twee uur later bent begonnen. Was het verder ook nog een beetje gezellig wel, of was je blij dat het er weer op zat?

Minik zondag 8 december 2024 om 19:05

OlleGrieze schreef: ↑
08-12-2024 19:03
Hoe lang ga je je eigen leven nog vergallen met je negativiteit, met het zoeken naar 'fouten' van een ander? Met het vingertje vast in de aanslag elke muggenstront aangrijpen om je eigen frustratie bij een ander neer te gooien? Dodelijk vermoeiend.
Er zitten aan beide kanten kinken in de kabel. Doe daar iets mee of trek die stekker er uit. Dit is gewoon onzin en waanzin. Ook voor de kinderen; je ouders die in gezelschap gaan zitten ruziën over onbenullige dingen. Van de kinderen wordt verwacht dat ze zich 'gedragen'. Maar jullie klinken een stuk erger dan kinderen.

Wauw nou sorry hoor. Normaal zeg ik dus nooit iets en lach ik alles weg en geeft man mij dus constant, en in zijn familie het ergst, de schuld van alles wat los en vast zit. Nu geef ik mijn grenzen een keer aan. Dat zijn geen grote ruzies of iets, meer dan wat ik hier zei is er niet over gezegd.

Minik zondag 8 december 2024 om 19:07

appelientjex schreef: ↑
08-12-2024 19:05
Nou al met al dus best OK verlopen dan volgensmij? En als een ander besluit zoveel later te komen, dan lijkt het me dat je je sowieso niet schuldig hoeft te voelen dat jullie ook je eigen plan trekken en weer eerder weggaan. Een half uurtje uitloop is nog wel OK denk ik… nog knap gedaan als je twee uur later bent begonnen. Was het verder ook nog een beetje gezellig wel, of was je blij dat het er weer op zat?

Het was inderdaad wel oké zo. Wij hebben dus niet alle cadeautjes en gedichten enzo meegemaakt, maar dat was dan maar zo. Het blijft niet mijn favoriete feestdag dus ik was wel blij dat het er weer op zat, maar in deze vorm kon ik er wel mee leven.

Youk79 zondag 8 december 2024 om 19:09

Nou, het is volbracht! Voorlopig is dit weer even klaar, dus dat is alvast fijn.
Daarnaast heb je in ieder geval meer je eigen saus erover kunnen gieten, en ook heeft man je daar ook daarwerkelijk in gesteund, ondanks dat hij dat moeilijk vond. Ik vind dat zeker vooruitgang. Misschien kunnen jullie van de week nog samen bespreken wat jullie vonden van de gang van zaken? Alvast beetje voorbereiding op volgend jaar.
Ook nog direct tegengas gegeven naar man! Dat vind ik vooral heel erg goed. Zo te lezen pakte hij het ook wel op. Dit is natuurlijk nog maar een beginnetje, maar heel fijn dat dat nu wel gemaakt is.

Hoe was de rest van de familie eronder? Ze vonden het vast niet fijn dat jullie eerder weggingen, maar accepteerden ze het wel?

Het is zoals het is

appelientjex zondag 8 december 2024 om 19:09

Moiren schreef: ↑
08-12-2024 14:45
Haha alsof die man het ook maar enigszins boeit. En TO nog een slechts stressfactor, want er moet oppas geregeld worden, want hij heeft het druk met zijn eigen leven.

Precies. Als hij zelf niet in therapie wil omdat hij geen problemen ziet en t allemaal wel best vindt, zal hij echt niet ineens heel geïnteresseerd zijn in de therapie van TO.
Verder vraag ik me concreet af wat er bedoelt wat als er gepraat wordt over: “er op een ander manier mee omgaan”. Hoe ga je om met een partner die compleet zijn eigen plan trekt, en zich er niks van aan trekt als je daarover aan de bel trekt?

Actieve topics