Relaties
alle pijlers
Steeds weer conflicten met ex over kind
donderdag 11 mei 2023 om 18:40
Hallo allemaal!
Inmiddels ben ik al een paar jaar gescheiden, maar ik heb nog steeds geen goede modus gevonden om met terugkerende conflicten met mijn ex om te gaan. Ik heb het gevoel dat ik steeds in dezelfde val loop, ik hoop dat jullie een ander perspectief kunnen bieden.
Ik schets een voorbeeld, ik kan straks nog verdere toelichting of andere voorbeelden geven.
Kind (13) kan op kamp met het schoolkoor. Vader vindt dit geen goed idee: te duur, kind mist daardoor te veel lesuren, dat zijn zijn voornaamste argumenten. Hij schrijft mij een mail met deze "beslissing" en "hoopt dat ik hem daarin ondersteun". Hij schrijft ook dat hij zijn mening onder geen beding zal wijzigen.
Ik vind dit kamp belangrijk voor kind: het gaat heel goed op school, kind is enig kind en een beetje op zichzelf, dus ik ben blij met elke vorm van interactie met leeftijdgenoten. Bovendien gaan ze repeteren, ze werken met de groep naar het concert toe. Het zou jammer zijn als ze dat mist. Het geld heb ik er wel voor over.
Dus ik schrijf terug: Nee, ik ondersteun jouw mening niet. Ik had in jouw plaats eerst met kind overlegd (gevraagd of ze wil), dan met jou, en als we het dan oneens waren had ik de mentor gevraagd wat die vindt. Okee, schrijft hij, formuleer dan maar een e-mail aan de mentor, maar die wil ik wel eerst zien. Dus ik schrijf onze beide argumenten op en stuur hem een opzet. Dan komt een waslijst met correcties die ik van hem in de mail moet doorvoeren, want "anders lijkt het of zijn argumenten niet goed uit de verf komen" en lijkt het alsof "we de mentor als onpartijdige derde om raad vragen" (ja, ik dacht dat we dat deden??).
Mijn vraag: hoe kan ik dit soort conflicten handelen zonder me helemaal op te vreten van ergernis. Met die e-mails van hem (die klinken alsof ze van zijn advocaat komen!) haalt hij me het bloed onder de nagels vandaan en ik neem aan dat hij dit weet. Ik heb het gevoel dat ik voor de uitjes (het zijn vaak evenementen of andere activiteiten die hij "onnodig" vindt en ik belangrijk) van ons kind aan het vechten ben en dat hij gewoon omdat het kan zijn kont tegen de krib gooit. Het kost me tijd en energie en ik heb het gevoel dat ik steeds weer bij nul begin. Help.
Inmiddels ben ik al een paar jaar gescheiden, maar ik heb nog steeds geen goede modus gevonden om met terugkerende conflicten met mijn ex om te gaan. Ik heb het gevoel dat ik steeds in dezelfde val loop, ik hoop dat jullie een ander perspectief kunnen bieden.
Ik schets een voorbeeld, ik kan straks nog verdere toelichting of andere voorbeelden geven.
Kind (13) kan op kamp met het schoolkoor. Vader vindt dit geen goed idee: te duur, kind mist daardoor te veel lesuren, dat zijn zijn voornaamste argumenten. Hij schrijft mij een mail met deze "beslissing" en "hoopt dat ik hem daarin ondersteun". Hij schrijft ook dat hij zijn mening onder geen beding zal wijzigen.
Ik vind dit kamp belangrijk voor kind: het gaat heel goed op school, kind is enig kind en een beetje op zichzelf, dus ik ben blij met elke vorm van interactie met leeftijdgenoten. Bovendien gaan ze repeteren, ze werken met de groep naar het concert toe. Het zou jammer zijn als ze dat mist. Het geld heb ik er wel voor over.
Dus ik schrijf terug: Nee, ik ondersteun jouw mening niet. Ik had in jouw plaats eerst met kind overlegd (gevraagd of ze wil), dan met jou, en als we het dan oneens waren had ik de mentor gevraagd wat die vindt. Okee, schrijft hij, formuleer dan maar een e-mail aan de mentor, maar die wil ik wel eerst zien. Dus ik schrijf onze beide argumenten op en stuur hem een opzet. Dan komt een waslijst met correcties die ik van hem in de mail moet doorvoeren, want "anders lijkt het of zijn argumenten niet goed uit de verf komen" en lijkt het alsof "we de mentor als onpartijdige derde om raad vragen" (ja, ik dacht dat we dat deden??).
Mijn vraag: hoe kan ik dit soort conflicten handelen zonder me helemaal op te vreten van ergernis. Met die e-mails van hem (die klinken alsof ze van zijn advocaat komen!) haalt hij me het bloed onder de nagels vandaan en ik neem aan dat hij dit weet. Ik heb het gevoel dat ik voor de uitjes (het zijn vaak evenementen of andere activiteiten die hij "onnodig" vindt en ik belangrijk) van ons kind aan het vechten ben en dat hij gewoon omdat het kan zijn kont tegen de krib gooit. Het kost me tijd en energie en ik heb het gevoel dat ik steeds weer bij nul begin. Help.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
vrijdag 26 mei 2023 om 18:04
Logisch. Die man ondermijnt zijn eigen autoriteit, hij heeft daar geen extra hulp bij nodig. Je dochter mag ook wel zien dat een ouder gezond verstand heeft.Bulbul schreef: ↑26-05-2023 17:50Kind heeft nooit de kans gekregen om vrijuit haar mening over het kamp te zeggen, want ze was bij vader toen de brief kwam en vader zei: Om die en die reden gaan we dat niet doen, en dat begrijp je toch wel? Vader schreef in de e-mail dat kind het jammer vond maar wel begreep. Duh! Wat moet ze anders zeggen.
Ik heb toen ze bij mij was dus niet gevraagd: "Wat vind je er NU ECHT van?" Had ik dat moeten doen?
Ik heb gezegd dat ik het jammer vind dat papa het niet goed vindt. Want zwijgzaam achter zijn mening gaan staan doe ik niet meer, dat heb ik 15 jaar lang moeten doen onder zijn motto "anders ondermijn je de autoriteit van de vader."
vrijdag 26 mei 2023 om 18:05
Eikel. Juist goed in deze situatie dat je je kind stimuleert voor zichzelf op te komen en zijn/haar mening te geven, ook al is dat niet vaders mening.Bulbul schreef: ↑26-05-2023 17:50Kind heeft nooit de kans gekregen om vrijuit haar mening over het kamp te zeggen, want ze was bij vader toen de brief kwam en vader zei: Om die en die reden gaan we dat niet doen, en dat begrijp je toch wel? Vader schreef in de e-mail dat kind het jammer vond maar wel begreep. Duh! Wat moet ze anders zeggen.
Ik heb toen ze bij mij was dus niet gevraagd: "Wat vind je er NU ECHT van?" Had ik dat moeten doen?
Ik heb gezegd dat ik het jammer vind dat papa het niet goed vindt. Want zwijgzaam achter zijn mening gaan staan doe ik niet meer, dat heb ik 15 jaar lang moeten doen onder zijn motto "anders ondermijn je de autoriteit van de vader."
Ga achter kind staan hierin zodat hij/zij zich gesteund voelt.
Ik vind het zorgelijk hoe jouw ex kind ondermijnt. Zou het een idee zijn dat kind naar iemand toegaat die haar/hem kan ondersteunen hierin? Bijv een vertrouwenspersoon op school, een coach oid.
vrijdag 26 mei 2023 om 18:05
Ja, nou ja, in feite komt het er wel op neer dat iemand van de twee het in enigszins goede banen zal moeten leiden. Dus als de een lullig gedrag vertoont, dan zal de ander inderdaad wat grootmoediger moeten zijn ja. Het lot van gescheiden ouders. Tenminste, áls het belang van kind voorop staat. En dat kan je prima op een manier doen dat het een goed voorbeeld is voor je kinderen hoor, juist, zou ik zelfs zeggen.
vrijdag 26 mei 2023 om 18:47
Ja,
Je mag je kind inmiddels vragen: wat vind je er écht van?
Want jij hebt zelf ook jarenlang, omwille van de lieve vrede, je mond gehouden tegen je ex. Tot je van hem ging scheiden.
Je kent dus het patroon. En je kind herhaalt het patroon wat jij hebt voor geleefd tijdens de relatie. Als papa zijn voet neerzet, hou je je mond en knikt. Anders is er stront aan de knikker.
Aan jou om haar nú voor te leven dat je mond houden en jezelf daarmee geweld aandoen, niet de weg is die naar het geluk leidt. Eerder naar eenzelfde partner, die haar dan onder de duim kan houden met dit gedrag omdat ze geen kennis heeft hiertegen netjes, beleefd, tactvol, maar wel opkomend voor haar eigen belangen, tegen op te treden.
Je mag je kind inmiddels vragen: wat vind je er écht van?
Want jij hebt zelf ook jarenlang, omwille van de lieve vrede, je mond gehouden tegen je ex. Tot je van hem ging scheiden.
Je kent dus het patroon. En je kind herhaalt het patroon wat jij hebt voor geleefd tijdens de relatie. Als papa zijn voet neerzet, hou je je mond en knikt. Anders is er stront aan de knikker.
Aan jou om haar nú voor te leven dat je mond houden en jezelf daarmee geweld aandoen, niet de weg is die naar het geluk leidt. Eerder naar eenzelfde partner, die haar dan onder de duim kan houden met dit gedrag omdat ze geen kennis heeft hiertegen netjes, beleefd, tactvol, maar wel opkomend voor haar eigen belangen, tegen op te treden.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
vrijdag 26 mei 2023 om 19:00
Gezien haar leeftijd (begin vo toch?) had je dat wel mogen vragen. Maar de vraag kan ook impliceren dat je niet gelooft wat vader gemaild heeft. Dus wel vragen / praten over de situatie maar proberen (verdorie lastig!) er geen oordeel in te zetten richting haar vader. Juist als je geen oordeel geeft, kan ze leren dat jij haar mening en gevoel serieus neemt zonder dat je daarmee haar vader afkraakt. Het is en blijft tenslotte haar vader.
Ik moet dat hier ook soms doen en het is erg lastig om dan een echt eerlijk antwoord te krijgen van mijn kind. Hij zegt nogal snel wat hij denkt dat ik graag wil horen. Probeer daar dus alert op te zijn.
vrijdag 26 mei 2023 om 20:23
Ik vind ex toch nog steeds een lul m.b.t. die traktatie. Want als ik wist dat kind het zelf ging regelen en het blijkt dat dat niet lukt (want puber, uitstelgedrag, slecht tijdmanagement) was ik 's avonds laat nog ff langs de winkel gegaan voor een paar zakken uitdeelsnoep. Bulbul kon toen niet meer inspringen want zij was er niet bij.
Mijn agendabeheer is inmiddels zo dat ik alles maar dan ook alles regel voordat kind naar andere ouder gaat.
En ik vind ook dat je aan kind moet vragen wat ze wil.
Mijn agendabeheer is inmiddels zo dat ik alles maar dan ook alles regel voordat kind naar andere ouder gaat.
En ik vind ook dat je aan kind moet vragen wat ze wil.
vrijdag 26 mei 2023 om 20:26
Ik vind dit zo lastig he Doreia. Ik ben het verschrikkelijk met je eens en zo moeilijk om echt te doen.Doreia* schreef: ↑26-05-2023 18:47Ja,
Je mag je kind inmiddels vragen: wat vind je er écht van?
Want jij hebt zelf ook jarenlang, omwille van de lieve vrede, je mond gehouden tegen je ex. Tot je van hem ging scheiden.
Je kent dus het patroon. En je kind herhaalt het patroon wat jij hebt voor geleefd tijdens de relatie. Als papa zijn voet neerzet, hou je je mond en knikt. Anders is er stront aan de knikker.
Aan jou om haar nú voor te leven dat je mond houden en jezelf daarmee geweld aandoen, niet de weg is die naar het geluk leidt.
vrijdag 26 mei 2023 om 20:37
Is het natuurlijk ook.frambozentaartje schreef: ↑26-05-2023 20:26Ik vind dit zo lastig he Doreia. Ik ben het verschrikkelijk met je eens en zo moeilijk om echt te doen.
Eerst moet jij als moeder leren omgaan met een manier van communiceren waar je niet mee om kunt gaan.
En dan moet je het ook nog direct in de praktijk brengen en overbrengen op je kind.
Misschien is het helemaal niet raar om voor dit stuk hulp in te roepen voor moeder en kind met deze hulpvraag.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
vrijdag 26 mei 2023 om 20:52
Ik vind dat ook erg lastig en heb hiervoor hulp ingeschakeld via de gemeente. Iemand die met me meekijkt naar de communicatie en het stukje emotie er zoveel mogelijk probeert uit te halen.
Misschien voor to ook een optie?
Misschien voor to ook een optie?
butterfly_fly wijzigde dit bericht op 26-05-2023 20:53
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
8.07% gewijzigd
vrijdag 26 mei 2023 om 20:59
Ja dat direct in de praktijk brengen, daar gaat het mis. Ik weet inmiddels wel hoe het anders moet, maar als ik ook maar een beetje niet 100% erbij ben, kukel ik in het oude patroon.Doreia* schreef: ↑26-05-2023 20:37Is het natuurlijk ook.
Eerst moet jij als moeder leren omgaan met een manier van communiceren waar je niet mee om kunt gaan.
En dan moet je het ook nog direct in de praktijk brengen en overbrengen op je kind.
Misschien is het helemaal niet raar om voor dit stuk hulp in te roepen voor moeder en kind met deze hulpvraag.
zondag 28 mei 2023 om 11:32
Topic grotendeels gelezen. Ben zelf ook gescheiden en het enige machtsmiddel wat mijn ex nog heeft om me dwars te zitten is kind. Maar daar doe ik dus niet aan mee. Hij krijgt geen kruimel van mijn energie meer.
Als er dus dingen niet mogen of kunnen bij papa dan is dat maar zo. Dochter weet dat in mijn huis mijn regels gelden en in zijn huis de zijne en dat ik daar helaas niks over te zeggen heb. Dat ze dingen tijdens de dagen bij papa toch echt met hem moet regelen.
Hoe lullig ook voor kind. Maar ik ben geen partij in wat hij doet op zijn dagen. Ook al besteed hij haar dan deels uit aan opa en oma omdat hij weer druk is met een scharrel. Of wat dan ook.
Uiteindelijk zal kind zelf inzien hoe hij is. Of niet. En wellicht dat ze dan niet meer naar hem toe wil. Dat heeft ie dan aan zichzelf te danken. De tijd dat ik met hem over dingen probeerde te praten is over. Hij zwijgt me toch dood en luistert toch niet. Dat was tijdens dat huwelijk al zo en sinds ik mijn eigen leven heb is ie alleen maar norser en nog meer star geworden. Onbegonnen werk.
Als er dus dingen niet mogen of kunnen bij papa dan is dat maar zo. Dochter weet dat in mijn huis mijn regels gelden en in zijn huis de zijne en dat ik daar helaas niks over te zeggen heb. Dat ze dingen tijdens de dagen bij papa toch echt met hem moet regelen.
Hoe lullig ook voor kind. Maar ik ben geen partij in wat hij doet op zijn dagen. Ook al besteed hij haar dan deels uit aan opa en oma omdat hij weer druk is met een scharrel. Of wat dan ook.
Uiteindelijk zal kind zelf inzien hoe hij is. Of niet. En wellicht dat ze dan niet meer naar hem toe wil. Dat heeft ie dan aan zichzelf te danken. De tijd dat ik met hem over dingen probeerde te praten is over. Hij zwijgt me toch dood en luistert toch niet. Dat was tijdens dat huwelijk al zo en sinds ik mijn eigen leven heb is ie alleen maar norser en nog meer star geworden. Onbegonnen werk.
'If you're gonna be dumb, you've gotta be tough'
zondag 28 mei 2023 om 12:31
Kind is 13? Die laat je toch niet een compleet feest helemaal zelf regelen? Dat die je toch gezellig samen? Welke drankjes, hapjes, versiering.wat wil jij? En betalen is helemaal onzin, feestje kost misschien 100 euro, dan heeft een 13jarige toch helemaal niet?Bulbul schreef: ↑26-05-2023 15:19Ik heb al een poos geleden aan kind gevraagd wanneer en wat voor partijtje het wilde. Kind zei: dat doe ik in het weekend dat ik bij papa ben. Dus ik zei: prima, dan moet je het met papa bespreken. Dit zelf regelen en betalen waren dus blijkbaar de voorwaarden van papa
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
