Relaties
alle pijlers
Stel ik mij aan?
dinsdag 10 mei 2022 om 15:28
Ik kijk al een tijdje mee op dit forum. Nu zit ik zelf met een interne strijd en hoop dat iemand mij hierin advies kan geven.
Ik heb namelijk onlangs besloten afstand te nemen van mijn vader en stiefmoeder. Dit na heel wat kleine strubbelingen en irritaties.
Ik zal de situatie schetsen.
Ik ben vanaf mijn 5de alleen opgegroeid met mijn biologische moeder. Mijn vader wilde wel contact maar dat hield mijn moeder tegen tot rechtszaken en kinderbescherming aan toe. Mijn vader kon toen volgens hem de emotionele strijd niet meer aan en aangezien mijn moeder toentertijd ook een 'fout' vriendje had (lees criminele zaakjes), besloot mijn vader dat het beter was even een tijd afstand te nemen.
Die tijd werd bijna 20 jaar. In de tussentijd alleen maar ellende gekend met mijn moeder en mijn toenmalige stiefvader. Ik kon het nooit goed doen, ze was ook niet trots op mij. Ik leek te veel op mijn vader en dat kreeg ik elke dag wel te horen.
Enfin, toen ik 19 was ben ik na de zoveelste ruzie uit huis gegaan en bij een vriendje ingetrokken. Daar kreeg ik wel de liefde en steun van mijn schoonmoeder die ik nooit ontvangen had.
Ik besloot toen ook op zoek te gaan naar mijn vader. En na enig zoekwerk heb ik hem gevonden. Hij woonde toen ongeveer 2.5 uur reizen bij mij vandaan. En de eerste ontmoeting was met onze beide partners erbij, wel erg raar maar ook heel emotioneel. We hebben daarna meerdere malen goed gesproken over allerlei zaken. Het enige wat er niet echt uitkwam, waar ik wel mee zat, was dat ik mij toch in de steek gelaten heb gevoeld. En dat heeft mijn vader nooit willen of kunnen erkennen. Hij gaf aan dat hij mij niet meer kon opvoeden maar wel kon steunen als volwassene aangezien ik al 19 jaar was.
Fast Forward. Ik had inmiddels een kind gekregen, en relatie was gebroken. Ben op mijzelf gaan wonen en kon het prima vinden met mijn vader en stiefmoeder. Ik noemde hun mijn ouders omdat ik nadat ik uit huis ben gegaan ook contact met mijn moeder had verbroken.
4 jaar geleden leerde ik mijn huidige partner kennen. Tot dan toe had ik alleen maar 'slechte' partners gehad. En met de opvoeding die ik gehad heb was dat natuurlijk ook niet zo vreemd. Ik als onzeker, wat gezette en naïeve jongedame die alles voor de liefde overhad kreeg relaties met mannen die zichzelf bovenaan zette.
Mijn huidige partner leerde mij om van mezelf te houden. Trots te zijn op de dingen die ik zelf had gedaan en steunt mij in alles. Hij is romantisch, lief, goed georganiseerd en zegt precies waar het op staat.
Hij is ook erg zwart-wit en houdt van normen en waarden.
Mijn vader en stiefmoeder waren dan ook super blij dat ik eindelijk iemand in mijn leven had die mij op de juiste manier kon waarderen.
Nu zijn er in de afgelopen 2 jaar wat zaken gebeurd die mijn beeld toch wel wat aangepast heeft.
Zo is mijn bio moeder 2 jaar terug overleden. Dit kreeg ik te horen via via. Ik kreeg als erfgename ineens allerlei kosten toegeschoven. Ik zou wel afstand kunnen doen maar dan had ik dat ook voor mijn dochter moeten doen. Dus toch maar alles betalen.
Mijn partner is van mening dat mijn vader hierin wel wat had kunnen betekenen. Het enige wat mijn vader zei was dat de wereld een stuk beter af was. Maar ik kon wel alle kosten dragen. Al zou mijn vader het alleen voorgesteld hebben. Een soort principekwestie.
Daarna was er wat in de familiesfeer aan de hand. Mijn ouders wonen iets te ver weg om echt goed te snappen wat er aan de hand was. Maar ze hadden er wel een mening over. Vooral omdat die mening naar mij gericht was. Tijdens een gesprek moest ik mijzelf verdedigen terwijl de fout niet bij mij lag. Hier heb ik ze dan ook zeker op aangesproken en dat was ook de eerste en laatste keer dat mijn vader toe gaf fout te zitten. Maar het gesprek moest wel van mijn kant komen.
Mijn partner en ik zijn een tijd geleden getrouwd. Toen wij de plannen vertelden vroeg mijn vader aan mijn partner of hij wel in driedelig pak kon komen of dat dat te overdressed zou zijn? Dat was ook een beetje een verkeerd benadering alsof wij alleen maar boerepummels zouden uitnodigen.
Ook hebben wij helaas mijn schoonmoeder verloren na een kort ziektebed. De eerste mensen die wij hadden ingelicht waren mijn ouders. We kregen een condoleance via de app. En wat mijn partner erg vindt is dat wij niet eens een fatsoenlijke kaart hebben gekregen. Ook geen berichten verder hoe het met ons ging of iets dergelijks.
Hierna was mijn partner eigenlijk al wel klaar met hen. Vooral omdat mijn vader als hij op bezoek is even zijn meningen moet delen over ons leven en wat hij vindt dat wij beter kunnen doen.
Ik kon nog niet helemaal de deur sluiten.
Echter wat bij mij nu het keerpunt is geweest is dat er een familielid van mijn stiefmoeder is overleden die ook voor mij heel dierbaar was. En ik heb dit moeten vernemen via social media. Dus ik heb gewoon via de app gevraagd of ik dit goed gelezen heb. Ik kreeg als reactie, ja dat heb je goed gelezen.
Dit vond ik zo'n kwetsend antwoord. Ik was zo ontzettend kwaad. Ik moest even nadenken en heb alleen geantwoord met gecondoleerd en veel sterkte.
Daarna heb ik ze beide geblokkeerd en overal vanaf gegooid.
Ik ben vooral teleurgesteld in de manier waarop dingen zijn gegaan. Ik heb nou eenmaal moeite met relaties en vooral in een familie. Dat wisten ze ook. Nu ben ik wel in de afgelopen jaren enorm gegroeid als mens. Ik heb een goede baan, een super partner, twee kinderen en een mooi huis. Mijn onzekerheid is ook stukken minder geworden.
Ik laat me dan ook niet meer kleineren door niemand. Maar dit is wel de laatste familieband die ik heb.
Kortom, stel ik mij aan dat ik even geen contact wil? Ik heb het gevoel dat ik niet word geaccepteerd om wie ik ben. Vooral nu ik zelf stevig in mijn schoenen sta.
Ik neem het mijn vader ook nog wel kwalijk dat hij niet voor mij gevochten heeft. Al zou hij het een jaar later weer hebben geprobeerd. Ik heb bij mijn moeder helemaal niets gehad. Geen opa of oma en met haar zussen had ze geen contact meer. Dus het concept familie is nog altijd lastig.
En dat heeft mijn vader ook vaak genoeg gezegd. Ook tegen mijn partner. En dan flikken ze het zelf.
Ik weet even niet hoe ik hiermee om moet gaan en hoop dat iemand mij een advies kan geven.
Ik heb namelijk onlangs besloten afstand te nemen van mijn vader en stiefmoeder. Dit na heel wat kleine strubbelingen en irritaties.
Ik zal de situatie schetsen.
Ik ben vanaf mijn 5de alleen opgegroeid met mijn biologische moeder. Mijn vader wilde wel contact maar dat hield mijn moeder tegen tot rechtszaken en kinderbescherming aan toe. Mijn vader kon toen volgens hem de emotionele strijd niet meer aan en aangezien mijn moeder toentertijd ook een 'fout' vriendje had (lees criminele zaakjes), besloot mijn vader dat het beter was even een tijd afstand te nemen.
Die tijd werd bijna 20 jaar. In de tussentijd alleen maar ellende gekend met mijn moeder en mijn toenmalige stiefvader. Ik kon het nooit goed doen, ze was ook niet trots op mij. Ik leek te veel op mijn vader en dat kreeg ik elke dag wel te horen.
Enfin, toen ik 19 was ben ik na de zoveelste ruzie uit huis gegaan en bij een vriendje ingetrokken. Daar kreeg ik wel de liefde en steun van mijn schoonmoeder die ik nooit ontvangen had.
Ik besloot toen ook op zoek te gaan naar mijn vader. En na enig zoekwerk heb ik hem gevonden. Hij woonde toen ongeveer 2.5 uur reizen bij mij vandaan. En de eerste ontmoeting was met onze beide partners erbij, wel erg raar maar ook heel emotioneel. We hebben daarna meerdere malen goed gesproken over allerlei zaken. Het enige wat er niet echt uitkwam, waar ik wel mee zat, was dat ik mij toch in de steek gelaten heb gevoeld. En dat heeft mijn vader nooit willen of kunnen erkennen. Hij gaf aan dat hij mij niet meer kon opvoeden maar wel kon steunen als volwassene aangezien ik al 19 jaar was.
Fast Forward. Ik had inmiddels een kind gekregen, en relatie was gebroken. Ben op mijzelf gaan wonen en kon het prima vinden met mijn vader en stiefmoeder. Ik noemde hun mijn ouders omdat ik nadat ik uit huis ben gegaan ook contact met mijn moeder had verbroken.
4 jaar geleden leerde ik mijn huidige partner kennen. Tot dan toe had ik alleen maar 'slechte' partners gehad. En met de opvoeding die ik gehad heb was dat natuurlijk ook niet zo vreemd. Ik als onzeker, wat gezette en naïeve jongedame die alles voor de liefde overhad kreeg relaties met mannen die zichzelf bovenaan zette.
Mijn huidige partner leerde mij om van mezelf te houden. Trots te zijn op de dingen die ik zelf had gedaan en steunt mij in alles. Hij is romantisch, lief, goed georganiseerd en zegt precies waar het op staat.
Hij is ook erg zwart-wit en houdt van normen en waarden.
Mijn vader en stiefmoeder waren dan ook super blij dat ik eindelijk iemand in mijn leven had die mij op de juiste manier kon waarderen.
Nu zijn er in de afgelopen 2 jaar wat zaken gebeurd die mijn beeld toch wel wat aangepast heeft.
Zo is mijn bio moeder 2 jaar terug overleden. Dit kreeg ik te horen via via. Ik kreeg als erfgename ineens allerlei kosten toegeschoven. Ik zou wel afstand kunnen doen maar dan had ik dat ook voor mijn dochter moeten doen. Dus toch maar alles betalen.
Mijn partner is van mening dat mijn vader hierin wel wat had kunnen betekenen. Het enige wat mijn vader zei was dat de wereld een stuk beter af was. Maar ik kon wel alle kosten dragen. Al zou mijn vader het alleen voorgesteld hebben. Een soort principekwestie.
Daarna was er wat in de familiesfeer aan de hand. Mijn ouders wonen iets te ver weg om echt goed te snappen wat er aan de hand was. Maar ze hadden er wel een mening over. Vooral omdat die mening naar mij gericht was. Tijdens een gesprek moest ik mijzelf verdedigen terwijl de fout niet bij mij lag. Hier heb ik ze dan ook zeker op aangesproken en dat was ook de eerste en laatste keer dat mijn vader toe gaf fout te zitten. Maar het gesprek moest wel van mijn kant komen.
Mijn partner en ik zijn een tijd geleden getrouwd. Toen wij de plannen vertelden vroeg mijn vader aan mijn partner of hij wel in driedelig pak kon komen of dat dat te overdressed zou zijn? Dat was ook een beetje een verkeerd benadering alsof wij alleen maar boerepummels zouden uitnodigen.
Ook hebben wij helaas mijn schoonmoeder verloren na een kort ziektebed. De eerste mensen die wij hadden ingelicht waren mijn ouders. We kregen een condoleance via de app. En wat mijn partner erg vindt is dat wij niet eens een fatsoenlijke kaart hebben gekregen. Ook geen berichten verder hoe het met ons ging of iets dergelijks.
Hierna was mijn partner eigenlijk al wel klaar met hen. Vooral omdat mijn vader als hij op bezoek is even zijn meningen moet delen over ons leven en wat hij vindt dat wij beter kunnen doen.
Ik kon nog niet helemaal de deur sluiten.
Echter wat bij mij nu het keerpunt is geweest is dat er een familielid van mijn stiefmoeder is overleden die ook voor mij heel dierbaar was. En ik heb dit moeten vernemen via social media. Dus ik heb gewoon via de app gevraagd of ik dit goed gelezen heb. Ik kreeg als reactie, ja dat heb je goed gelezen.
Dit vond ik zo'n kwetsend antwoord. Ik was zo ontzettend kwaad. Ik moest even nadenken en heb alleen geantwoord met gecondoleerd en veel sterkte.
Daarna heb ik ze beide geblokkeerd en overal vanaf gegooid.
Ik ben vooral teleurgesteld in de manier waarop dingen zijn gegaan. Ik heb nou eenmaal moeite met relaties en vooral in een familie. Dat wisten ze ook. Nu ben ik wel in de afgelopen jaren enorm gegroeid als mens. Ik heb een goede baan, een super partner, twee kinderen en een mooi huis. Mijn onzekerheid is ook stukken minder geworden.
Ik laat me dan ook niet meer kleineren door niemand. Maar dit is wel de laatste familieband die ik heb.
Kortom, stel ik mij aan dat ik even geen contact wil? Ik heb het gevoel dat ik niet word geaccepteerd om wie ik ben. Vooral nu ik zelf stevig in mijn schoenen sta.
Ik neem het mijn vader ook nog wel kwalijk dat hij niet voor mij gevochten heeft. Al zou hij het een jaar later weer hebben geprobeerd. Ik heb bij mijn moeder helemaal niets gehad. Geen opa of oma en met haar zussen had ze geen contact meer. Dus het concept familie is nog altijd lastig.
En dat heeft mijn vader ook vaak genoeg gezegd. Ook tegen mijn partner. En dan flikken ze het zelf.
Ik weet even niet hoe ik hiermee om moet gaan en hoop dat iemand mij een advies kan geven.
dinsdag 10 mei 2022 om 15:36
dinsdag 10 mei 2022 om 15:37
Ik vraag me af of je partner wel zo’n zuivere rol speelt als ik dit zo lees. Ik snap niet waarom jouw vader moet betalen voor een erfenis die je zelf aanvaardt. Ik snap ook niet waarom er een kaart gestuurd moet worden. Je vader heeft een keer aangegeven dat hij ongelijk had. Het geneuzel over een driedelig pak snap ik ook niet, ik zou er niet over vallen. Ik denk dat er veel woede is en dat je partner het alleen nog maar bevordert ook.
anoniem_64df35cce50ab wijzigde dit bericht op 10-05-2022 15:38
10.22% gewijzigd
dinsdag 10 mei 2022 om 15:38
Paar dingen snap ik niet: je kiest voor het betalen van kosten die je met verwerping had kunnen voorkomen. Niet helemaal duidelijk waarom.
De vraag of 3-delig overdreven is zou ik nooit vertalen als dat er boerenpummels komen. Ik vind 3-delig op iedere bruiloft onnodig, tenzij het dresscode is.
Verder lijkt vooral jou dwars te zitten dat je je in de steek gelaten voelt als kind. Ik snap dat gevoel, maar het is heel lastig te beoordelen of doorvechten echt iets had opgeleverd.
Onder de streep is echter wel: word je er echt gelukkiger van om geen contact meer te hebben met jouw vader? Wat jouw partner daarvan vindt is niet zo relevant. Die mag breken met hem, dan kun jij nog steeds wel contact met hem hebben.
Je kan beslissen wat je wil, maar doe het zeker niet (ook) omdat jouw partner dat graag wil.
De vraag of 3-delig overdreven is zou ik nooit vertalen als dat er boerenpummels komen. Ik vind 3-delig op iedere bruiloft onnodig, tenzij het dresscode is.
Verder lijkt vooral jou dwars te zitten dat je je in de steek gelaten voelt als kind. Ik snap dat gevoel, maar het is heel lastig te beoordelen of doorvechten echt iets had opgeleverd.
Onder de streep is echter wel: word je er echt gelukkiger van om geen contact meer te hebben met jouw vader? Wat jouw partner daarvan vindt is niet zo relevant. Die mag breken met hem, dan kun jij nog steeds wel contact met hem hebben.
Je kan beslissen wat je wil, maar doe het zeker niet (ook) omdat jouw partner dat graag wil.
dinsdag 10 mei 2022 om 15:42
Hoezo had je vader moeten betalen voor kosten die er waren door overlijden van je moeder? Ik snap niet waarom. Je kon de erfenis toch weigeren als het je enkel geld zou kosten?
Je vader vroeg naar hoe mensen gekleed zouden komen naar jullie bruiloft. Of een driedelig pak niet overdressed zou zijn... en het probleem is? Ik snap het niet goed. Jij was daardoor beledigd? Het is nochthans een gesprek dat mij heel normaal in de oren klinkt.
Kende je vader je schoonmoeder persoonlijk? Hij had een kaart moeten sturen? Weerom zie ik het probleem niet echt. Alleszins geen reden tot ruzie.
Ik heb mijn vader ook een hele tijd niet gezien omdat mijn moeder er een vechtscheiding van had gemaakt. Hij heeft het gevecht om het hoederecht ook opgegeven. Heb ik hem nooit kwalijk genomen, wel mijn moeder, het was haar schuld. Bij jullie toch ook?
Maar blijkbaar heb jij je vader nooit vergeven en moet hij heel erg op eieren lopen om jou niet te kwetsen.
Wel blij voor jou dat je goed terecht bent gekomen en het zo goed met je gaat.
Je vader vroeg naar hoe mensen gekleed zouden komen naar jullie bruiloft. Of een driedelig pak niet overdressed zou zijn... en het probleem is? Ik snap het niet goed. Jij was daardoor beledigd? Het is nochthans een gesprek dat mij heel normaal in de oren klinkt.
Kende je vader je schoonmoeder persoonlijk? Hij had een kaart moeten sturen? Weerom zie ik het probleem niet echt. Alleszins geen reden tot ruzie.
Ik heb mijn vader ook een hele tijd niet gezien omdat mijn moeder er een vechtscheiding van had gemaakt. Hij heeft het gevecht om het hoederecht ook opgegeven. Heb ik hem nooit kwalijk genomen, wel mijn moeder, het was haar schuld. Bij jullie toch ook?
Maar blijkbaar heb jij je vader nooit vergeven en moet hij heel erg op eieren lopen om jou niet te kwetsen.
Wel blij voor jou dat je goed terecht bent gekomen en het zo goed met je gaat.
attraverso wijzigde dit bericht op 10-05-2022 15:44
0.10% gewijzigd
dinsdag 10 mei 2022 om 15:43
Als afstand nemen goed voelt, zou ik dat doen.
Je vader lijkt mij iemand die ook niet goed is in relaties, of in elk geval niet in communicatie. Best kans dat hij zich van geen kwaad bewust is, en niet eens doorheeft dat je boos bent. Ik zie niet zo duidelijk dat hij je niet accepteert, maar wel dat hij niet kan bieden wat jij zou willen. Dat heeft als gevolg dat hij je steeds opnieuw teleurstelt (en dat je misschien ook snel alles wat hij doet en zegt opvat als afwijzing).
Afstand nemen is een manier om jezelf daartegen te beschermen. Als je het contact weer wilt aanhalen, zou het fijn voor je zijn als je die verwachtingen kunt loslaten. Hij gaat niet de vader zijn die je verdient. Aan jou de keuze of je de persoon die hij wel is, in je leven wilt en hoe dichtbij dan.
Je vader lijkt mij iemand die ook niet goed is in relaties, of in elk geval niet in communicatie. Best kans dat hij zich van geen kwaad bewust is, en niet eens doorheeft dat je boos bent. Ik zie niet zo duidelijk dat hij je niet accepteert, maar wel dat hij niet kan bieden wat jij zou willen. Dat heeft als gevolg dat hij je steeds opnieuw teleurstelt (en dat je misschien ook snel alles wat hij doet en zegt opvat als afwijzing).
Afstand nemen is een manier om jezelf daartegen te beschermen. Als je het contact weer wilt aanhalen, zou het fijn voor je zijn als je die verwachtingen kunt loslaten. Hij gaat niet de vader zijn die je verdient. Aan jou de keuze of je de persoon die hij wel is, in je leven wilt en hoe dichtbij dan.
tyche wijzigde dit bericht op 10-05-2022 15:45
5.31% gewijzigd
What a nuanced anxiety
dinsdag 10 mei 2022 om 15:43
Ik lees eerlijk gezegd ook geen vreselijke reacties van je vader. Bij onze bruiloft was men met een 3-delig pak ook overdressed geweest. En niemand van onze gasten is een boerenpummel, dat is echt een stukje invulling van jezelf. Wat er zo kwetsend is aan de bevestiging dat je iets goed hebt gelezen begrijp ik ook niet. Aangezien je duidelijk aangeeft dat je vriend erg zwart-wit is en 'van normen en waarden houdt' vraag ik me heel erg af of je je niet door hem laat opstoken.
dinsdag 10 mei 2022 om 15:45
Zo, jij hebt het in je jeugd wel voor je kiezen gehad. Knap dat je je leven weer zo op de rit hebt gekregen.
Wat betreft je vader snap ik niet alles, hoezo zou jouw vader moeten betalen met die erfenis? Dat had ik in die situatie ook niet gedaan. De erfenis had je niet hoeven aanvaarden.
Ik vind je partner niet echt een steun en toeverlaat voor je, beetje rare opmerkingen maakt hij.
Of jij nog contact wil met je vader is aan jou, dat kan niemand hier op dit forum voor je beslissen.
Ik snap dat je vindt dat je vader niet genoeg gevochten heeft voor je, of het iets had uitgemaakt als hij dat wel had gedaan is de vraag.
Misschien is het slim om professionele hulp te zoeken en zo de boosheid die je voelt naar je vader te verwerken.
Wat betreft je vader snap ik niet alles, hoezo zou jouw vader moeten betalen met die erfenis? Dat had ik in die situatie ook niet gedaan. De erfenis had je niet hoeven aanvaarden.
Ik vind je partner niet echt een steun en toeverlaat voor je, beetje rare opmerkingen maakt hij.
Of jij nog contact wil met je vader is aan jou, dat kan niemand hier op dit forum voor je beslissen.
Ik snap dat je vindt dat je vader niet genoeg gevochten heeft voor je, of het iets had uitgemaakt als hij dat wel had gedaan is de vraag.
Misschien is het slim om professionele hulp te zoeken en zo de boosheid die je voelt naar je vader te verwerken.
dinsdag 10 mei 2022 om 15:47
Dit is echt onzin:
Ik zou wel afstand kunnen doen maar dan had ik dat ook voor mijn dochter moeten doen. Dus toch maar alles betalen.
Je kan ook beneficiair accepteren. Geen aansprakelijkheid als er alleen negatief te erven valt.
En als je wel zou willen weigeren en dat voor je kind wilde doen, dat kost maar paar honderd euro, geen enkele reden om dan maar te accepteren en alles te gaan betalen. Hoe kom je daar bij?
Ik zou wel afstand kunnen doen maar dan had ik dat ook voor mijn dochter moeten doen. Dus toch maar alles betalen.
Je kan ook beneficiair accepteren. Geen aansprakelijkheid als er alleen negatief te erven valt.
En als je wel zou willen weigeren en dat voor je kind wilde doen, dat kost maar paar honderd euro, geen enkele reden om dan maar te accepteren en alles te gaan betalen. Hoe kom je daar bij?
dinsdag 10 mei 2022 om 15:52
En ik vind ook dat je je aanstelt ( je eigen vraag) en je vriend/partner klinkt niet zuiver.
Deze zinnen geven echt meteen slechte vibes:
Hij is ook erg zwart-wit en houdt van normen en waarden.
Mijn partner is van mening dat
En wat mijn partner erg vindt is dat wij niet eens
Hierna was mijn partner eigenlijk al wel klaar met hen.
Ik denk dat zij net als jij gewoon problemen hebben met communicatie, jij bent net zo vaag en snel beledigd als dat zijn niet duidelijk zijn of niet door hebben wat jij nodig hebt.
Ik zou eens gaat praten met een prof, kijken of je goed op een rijtje kan krijgen wat je van hen wil en of dat realistisch is.
Daarna eens goed praten met hen, zonder je partner.
Deze zinnen geven echt meteen slechte vibes:
Hij is ook erg zwart-wit en houdt van normen en waarden.
Mijn partner is van mening dat
En wat mijn partner erg vindt is dat wij niet eens
Hierna was mijn partner eigenlijk al wel klaar met hen.
Ik denk dat zij net als jij gewoon problemen hebben met communicatie, jij bent net zo vaag en snel beledigd als dat zijn niet duidelijk zijn of niet door hebben wat jij nodig hebt.
Ik zou eens gaat praten met een prof, kijken of je goed op een rijtje kan krijgen wat je van hen wil en of dat realistisch is.
Daarna eens goed praten met hen, zonder je partner.
anoniem_63a4aa770857d wijzigde dit bericht op 10-05-2022 15:57
36.18% gewijzigd
dinsdag 10 mei 2022 om 15:55
Dit wist ik dus niet. Mij was alleen verteld dat ik of afstand kon doen met behulp van een notaris. En dat ik dat dan ook voor mijn kinderen moest doen.LuciFee2022 schreef: ↑10-05-2022 15:47Dit is echt onzin:
Ik zou wel afstand kunnen doen maar dan had ik dat ook voor mijn dochter moeten doen. Dus toch maar alles betalen.
Je kan ook beneficiair accepteren. Geen aansprakelijkheid als er alleen negatief te erven valt.
En als je wel zou willen weigeren en dat voor je kind wilde doen, dat kost maar paar honderd euro, geen enkele reden om dan maar te accepteren en alles te gaan betalen. Hoe kom je daar bij?
Het begon ook maar met 1 rekening. Ik heb toen de afweging gemaakt die maar te betalen. Daarna kwamen pas de andere zaken aan het licht.
dinsdag 10 mei 2022 om 15:56
Ik vind het klinken alsof je vader soms dingen onhandig deed en alsof jij heel erg bereid bent alles wat hij doet zo negatief mogelijk op te vatten. Als je hierom het contact wilt verbreken vraag ik me af hoeveel mensen je nog over houdt. Iedereen doet toch wel eens iets niet heel handig? Kan hij wel op jouw begrip rekenen?
dinsdag 10 mei 2022 om 15:58
Dan heb jij het dus niet goed uitgezocht. Waarom neem je je vader daarin iets kwalijk? Hij had toch niks te maken met de erfenis van je moeder?mamaijsqueen schreef: ↑10-05-2022 15:55Dit wist ik dus niet. Mij was alleen verteld dat ik of afstand kon doen met behulp van een notaris. En dat ik dat dan ook voor mijn kinderen moest doen.
Het begon ook maar met 1 rekening. Ik heb toen de afweging gemaakt die maar te betalen. Daarna kwamen pas de andere zaken aan het licht.
dinsdag 10 mei 2022 om 15:58
mamaijsqueen schreef: ↑10-05-2022 15:55Dit wist ik dus niet. Mij was alleen verteld dat ik of afstand kon doen met behulp van een notaris. En dat ik dat dan ook voor mijn kinderen moest doen.
Het begon ook maar met 1 rekening. Ik heb toen de afweging gemaakt die maar te betalen. Daarna kwamen pas de andere zaken aan het licht.
En dan bel je niet even die notaris voor info daar over?
Want alle drie de opties gaan via de notaris toch? Ook het aanvaarden?
Is dus niet je vaders fout want daar heeft hij verder echt niets mee te maken, welke keuzes jij dan maakt of niet maakt.
dinsdag 10 mei 2022 om 16:02
Maar even: er is een algemene tendens dat mensen het idee hebben dat jouw partner bepaald geen verzoenende rol speelt en dat de voorbeelden die je noemt niet echt heel schokkend zijn.mamaijsqueen schreef: ↑10-05-2022 15:55Dit wist ik dus niet. Mij was alleen verteld dat ik of afstand kon doen met behulp van een notaris. En dat ik dat dan ook voor mijn kinderen moest doen.
Het begon ook maar met 1 rekening. Ik heb toen de afweging gemaakt die maar te betalen. Daarna kwamen pas de andere zaken aan het licht.
Dan blijft denk ik vooral de vraag over: wat wil je? Boos blijven op hem en dus ook je vader weer verliezen? Of misschien toch hem accepteren zoals hij is en wellicht hulp inroepen bij het verwerken van jouw zonder meer terechte verdriet dat je zo lang zonder hem bent opgegroeid. Want het uit zich als woede... volgens mij is het vooral verdriet.
dinsdag 10 mei 2022 om 16:11
dinsdag 10 mei 2022 om 16:14
Jouw partner klinkt als een dominant persoon die zijn verdraaide mening doordrukt, en jij als iemand die zich snel laat beïnvloeden door zijn gemanipuleer. Jij moet uitkijken met iemand die zijn zienswijze zo hevig doordrukt en daar ook zo intens gebruik van maakt. Klinkt niet als een gezonde dynamiek.
De schulden van je moeder op jezelf nemen? Dat moet jij zelf weten. Dat is jouw keuze. Jouw moeder is niet zijn verantwoordelijkheid, en de keuzes die jij maakt als volwassen vrouw a helemaal niet. Ooit misschien bedacht dat hij het niet eens met die keuze zou kunnen zijn? En dat je sommige dingen gewoon zelf moet oplossen?
Ik zie werkelijk niets in je post van je vader waarvan ik denk “ Dat klopt niet”.
Het lijkt wel alsof je allerlei onrealistische verheerlijkte verwachtingen en idealen op je vader afschuift, en hij daar logisch nooit aan zal kunnen voldoen. Hij doet zo’n beetje alles verkeerd, wanneer je zo’n onredelijke lijst van specifieke gedragsregels gaat opleggen.
Ik zou echt aanraden om met iemand hier over te gaan praten, in plaats van met je “zwart/wit” partner. Zijn normen en waarden zijn niet zo zuiver aan zijn gedrag te lezen, hij mist in ieder geval behoorlijk wat integriteit.
Misschien heb je daarin ook wel minder gezonde keuzes gemaakt. Lijkt me verstandig om op je eigen twee benen te gaan staan, en niet zo te leunen op de verwachtingen en invloeden van anderen en het gekwetste kind in jezelf.
De schulden van je moeder op jezelf nemen? Dat moet jij zelf weten. Dat is jouw keuze. Jouw moeder is niet zijn verantwoordelijkheid, en de keuzes die jij maakt als volwassen vrouw a helemaal niet. Ooit misschien bedacht dat hij het niet eens met die keuze zou kunnen zijn? En dat je sommige dingen gewoon zelf moet oplossen?
Ik zie werkelijk niets in je post van je vader waarvan ik denk “ Dat klopt niet”.
Het lijkt wel alsof je allerlei onrealistische verheerlijkte verwachtingen en idealen op je vader afschuift, en hij daar logisch nooit aan zal kunnen voldoen. Hij doet zo’n beetje alles verkeerd, wanneer je zo’n onredelijke lijst van specifieke gedragsregels gaat opleggen.
Ik zou echt aanraden om met iemand hier over te gaan praten, in plaats van met je “zwart/wit” partner. Zijn normen en waarden zijn niet zo zuiver aan zijn gedrag te lezen, hij mist in ieder geval behoorlijk wat integriteit.
Misschien heb je daarin ook wel minder gezonde keuzes gemaakt. Lijkt me verstandig om op je eigen twee benen te gaan staan, en niet zo te leunen op de verwachtingen en invloeden van anderen en het gekwetste kind in jezelf.
dinsdag 10 mei 2022 om 16:16
Heel erg kort door de bocht: ik denk dat je wel eens aan zou kunnen stellen. Ik denk dat het er op lijkt dat je vader zijn best doet, maar dat hij niet snel iets goed bij je kan doen. En ik denk dat je partner je bepaald niet op de juiste wijze steunt.
Maar uiteraard ken ik jullie niet en denk / vermoed ik dit soort dingen alleen maar aan de hand van de summiere info van je.
Neem de opmerkingen van iedereen hier goed op en denk er eens over na en dan hoop ik dat je de juiste beslissing neemt.
Maar uiteraard ken ik jullie niet en denk / vermoed ik dit soort dingen alleen maar aan de hand van de summiere info van je.
Neem de opmerkingen van iedereen hier goed op en denk er eens over na en dan hoop ik dat je de juiste beslissing neemt.
dinsdag 10 mei 2022 om 16:17
Ik snap dat heel veel mensen vallen over de opmerking van de trouwerij. Dit stuk is door mij alleen even uitbelicht. De opmerking viel bij mij wel verkeerd door de manier waarop die geplaatst is.
En wat ik bedoel met de erfenis (of nalatenschap). Mijn vader weet hoe ik ben opgevoed. Hij weet wat ik allemaal heb moeten doorstaan. Mede en ondanks zijn afwezigheid. Natuurlijk is dit een trauma en heb ik daardoor een rugzak opgebouwd.
En lees ook veel reacties over mijn partner. Laat ik een ding heel duidelijk hebben. Mijn partner zou juist nooit voor mij beslissen of iets dergelijks. Hij is zelf degene die aangeeft dat ik er zelf goed over moet nadenken. En zelfs als hij geen contact wil dat ik daar vrij in ben.
Mijn partner is de eerste die een buurman zou helpen. Of komt met ideeen over dagjes uit met de kinderen.
En hij heeft mij juist geleerd om trots op mezelf te zijn.
Maar dank jullie wel voor jullie reacties. Is echt een goede spiegel die mij voorgehouden word.
En wat ik bedoel met de erfenis (of nalatenschap). Mijn vader weet hoe ik ben opgevoed. Hij weet wat ik allemaal heb moeten doorstaan. Mede en ondanks zijn afwezigheid. Natuurlijk is dit een trauma en heb ik daardoor een rugzak opgebouwd.
En lees ook veel reacties over mijn partner. Laat ik een ding heel duidelijk hebben. Mijn partner zou juist nooit voor mij beslissen of iets dergelijks. Hij is zelf degene die aangeeft dat ik er zelf goed over moet nadenken. En zelfs als hij geen contact wil dat ik daar vrij in ben.
Mijn partner is de eerste die een buurman zou helpen. Of komt met ideeen over dagjes uit met de kinderen.
En hij heeft mij juist geleerd om trots op mezelf te zijn.
Maar dank jullie wel voor jullie reacties. Is echt een goede spiegel die mij voorgehouden word.
dinsdag 10 mei 2022 om 16:18
Mijn advies zou zijn om begeleiding te zoeken bij het verwerken van je gevoelens rondom wat er met je ouders gebeurd is.
Zodat je als volwassene een nieuwe band met ze kan opbouwen, zowel met je vader als met je overleden moeder.
Zo kan je de onvolkomenheden van je vader misschien wat meer laten voor wat ze zijn. Of je komt tot het besluit dat het beter voor je is om minder contact te hebben. Maar dan doe je het omdat het voor jou het beste is, niet omdat je partner erop aanstuurt.
Zodat je als volwassene een nieuwe band met ze kan opbouwen, zowel met je vader als met je overleden moeder.
Zo kan je de onvolkomenheden van je vader misschien wat meer laten voor wat ze zijn. Of je komt tot het besluit dat het beter voor je is om minder contact te hebben. Maar dan doe je het omdat het voor jou het beste is, niet omdat je partner erop aanstuurt.
dinsdag 10 mei 2022 om 16:21
Jouw partner kan jou gerust met zijn mening beïnvloeden, en het gesprek afsluiten met “ maar het is jouw keuze hoor, ook als ik geen contact meer wil”.
Dat is nog steeds manipulatie, een laagje chroom. En dat hij leuke uitjes kiest en een buurman helpt, heeft niets te maken met de dynamiek die hij uitspeelt naar jou toe.
Je klinkt daarin heel eerlijk gezegd behoorlijk naïef.
Dat is nog steeds manipulatie, een laagje chroom. En dat hij leuke uitjes kiest en een buurman helpt, heeft niets te maken met de dynamiek die hij uitspeelt naar jou toe.
Je klinkt daarin heel eerlijk gezegd behoorlijk naïef.
universeinmotion wijzigde dit bericht op 10-05-2022 21:04
0.13% gewijzigd
