Sterfbed & ruzie

Anoniem_64c227383a508 zaterdag 8 juli 2023 om 08:13

Mijn man heeft een zeer slechte band met zijn vader (90+) die hem altijd heeft gekleineerd en getreiterd. Vijf jaar geleden hoorden we dat zijn vader niet lang meer te leven had. Dat viel dus mee. Wel gaat het inmiddels zeer slecht met hem.

Vorige week belde zijn zus met de vraag of mijn man twee dagen per week bij zijn ouders kon komen mantelzorgen; hun moeder kon het alleen (met hulp van de zus) niet meer aan. Mijn man zei nee. Bood wel aan om boodschappen te doen en anderszins bij te springen. Moeder en zus waren woest.

Afgelopen maandag sprak mijn man zijn (ijzige) moeder voor het laatst. Wij zouden woensdag op vakantie gaan en ze zou hem op de hoogte houden van de situatie.

Woensdag stormde het, daarom reden wij pas donderdag weg. Onderweg belde mijn man zijn moeder. Zijn zus nam op en zei dat hun vader sinds dinsdag op sterven lag: er was inmiddels nachtverpleging in huis, het was bijna voorbij.

Toen mijn man vroeg waarom ze hem niet hadden gebeld - wij zaten inmiddels al 6 uur op de snelweg - zei ze: Joh, daar heb ik toch helemaal niet aan gedacht? Later zei zijn moeder hetzelfde: niet aan gedacht. Wel bleek uit het gesprek dat de kinderen van zijn zus de dag ervoor al langs waren geweest om afscheid te nemen.

Mijn man will niet terug. Hij voelt zich buitengesloten en wacht de begrafenis wel af. Ik snap hem, maar ik vind het een afschuwelijke situatie. Wat vinden jullie? Terug gaan? Afwachten?

Quincy2 woensdag 19 juli 2023 om 18:34

Miss_Communicatie schreef: ↑
19-07-2023 15:20

En bijvoorbeeld een vrouw van dik in de 80 die op het punt staat haar man te verliezen ‘ijzig’ te noemen… mwha. Ik vind dat lastig

Ook vrouwen van dik in de 80 kunnen nare mensen zijn. Leeftijd is niet relevant. Nare eigenschappen verdwijnen niet ineens boven een bepaalde leeftijd. De kans is volgens mij groter dat ze erger worden.

En het is zieliger als iemand van dik in de 20 haar man gaat verliezen; die verwacht het immers niet.

rosanna08 woensdag 19 juli 2023 om 19:32

ja, alle 80 jarigen zijn hele lieve warme vrouwen

I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best

Wombat woensdag 19 juli 2023 om 21:44

En ze was 15 jaar jonger dus rond de 75.
Voor zover dat iets uitmaakt.

Anoniem_64c227383a508 donderdag 20 juli 2023 om 00:54

Tacelia schreef: ↑
19-07-2023 12:13
Maar hoe zie je dat voor je als de man van TO nog even langs gaat om te zeggen wat hij kwijt wil aan die man: zo ouwe, tis eindelijk zover, jammer dat ik mijn vakantie al na 13 dagen heb moeten verbreken, maar ja je wacht tot ik ben geweest he, nou ik zal zeggen, ik kan niet wachten gore &^%€/##:,<. Of moet hij dan, naast zijn vakantie afbreken waar hij geen zin in heeft, ook nog mee gaan jammeren aan het bed terwijl hij het niet meent? En dat allemaal omdat hij later ooit heel misschien wel spijt krijgt dat hij nu geen toneelstukje op heeft gevoerd.

Hier moest ik stiekem wel om lachen

Ook omdat we onze vakantie niet meer hoeven af te breken, want morgen rijden we zoals gepland naar huis.

Precies 14 dagen nadat we vertrokken, en het lijkt erop dat de vader nog steeds leeft. Of: nog steeds niet dood is, maar dat komt onder deze omstandigheden op hetzelfde neer.

Vandaag was een moeilijke dag: alle kinderen waren vertrokken en opeens waren we met z’n tweeën en hoefden we niks meer in te slikken of te onderdrukken. Mijn man heeft de hele dag zoveel woede gevoeld… blijkbaar heeft hij het hele huis bij elkaar geschreeuwd toen ik net terug wandelde van het strand (hij was eerder thuis omdat hij met de auto was), maar gelukkig hebben de buren nog niet geklaagd

We zijn veertien dagen verder. Zijn we nou al die tijd voor de gek gehouden? Of verloopt een ‘natuurlijk sterfbed’ wel vaker onvoorspelbaar? Ik heb alleen ervaring met het sterfbed van terminaal zieken, en dat was alles behalve onvoorspelbaar, maar de vader van mijn man is gewoon oud, en op. Hij zal niet doodgaan aan een tumor of een andere levensbedreigende kwaal, hij ligt in bed, hij heeft een pacemaker (die gewoon doortikt) en ja, hij is zo verzwakt dat hij niet meer kan lopen, daarom is een katheter aangebracht, maar om dood te gaan - dat heb ik dan wel weer met mijn eigen ogen gezien - moet er wel iets meer gebeuren dan dat.

Eerlijk gezegd (ik durfde het niet eerder op te schrijven of hardop te zeggen, uit een soort bijgeloof) heb ik vanaf de eerste minuut geweten dat hij nog zou leven als onze vakantie voorbij was.

De eerste vakantiedag, we lagen op het strand, heb ik ge-googled op ‘Stervensbegeleiding’ en ‘versterving’ en nog wat termen. We kregen geen informatie van het thuisfront, tenslotte, dus ik probeerde zelf te achterhalen wat de prognoses konden zijn. Ik las dat hoogbejaarde patiënten zónder terminale ziekte gemiddeld nog drie maanden leven nadat ze stervensbegeleiding krijgen in de vorm van nachtverpleging/katheter/ziekenhuisbed. Ik las ook dat patiënten gemiddeld 13 dagen niets drinken voordat ze komen te overlijden.

Het blijven gemiddeldes, maar op basis van die informatie leek het me sterk dat mijn schoonvader snel zou sterven. Hij dronk en at nog, hij was verzwakt maar niet dodelijk ziek. Maar toen kregen we het bericht van onze zwager (kort na aankomst) dat hij al ‘dingen zag die er niet zijn’ (ik wist: een delier, want ik had me ingelezen) en dat hij binnen 1-3 dagen zou sterven. Dat namen wij serieus, uiteraard. Maar de dagen verstreken, en vervolgens hoorden we op donderdag, precies een week geleden, dat hij nog maximaal 48 uur te gaan had.

Blijkbaar kreeg hij daarna weer een opleving. Dat kan, natuurlijk. Maar een wéék?! We hebben (misschien ten onrechte, we zijn totaal niet medisch onderlegd) een heel raar gevoel over deze ‘medische bulletins’.

Maar goed, morgen kan alles opeens anders zijn. We rijden terug, mijn man wil veel liever hier blijven (wat niet kan) en langsgaan in Nederland wil hij niet.

Hij denkt dat wij niet worden uitgenodigd voor de begrafenis. Ik denk van wel. In dat geval, zei mijn man, gaat hij erheen: “Dat hoort, ik vind het niet kunnen om dat te weigeren.” Daarop heb ik gezegd dat ik alles best vind, maar dat ik dan ook alle aanwezigen begroet - ik ga mensen niet negeren of schofferen, want dat vind ik weer niet kunnen: áls je gaat, moet je je ook gedragen. Dat was hij met me eens.

Mijn voorgevoel zegt dat dit topic nog niet ten einde is…

Creatieveling donderdag 20 juli 2023 om 07:55

Sterven kan snel gaan en lang duren. Daar is echt niets van te zeggen. Ook artsen weten dat niet.
Soms kan het weken duren, soms krijgt iemand een opleving, daar is echt niets van te zeggen.

Anoniem_6576f0ab9b250 donderdag 20 juli 2023 om 08:24

Je voorgevoel zegt dat dit topic nog niet ten einde is?
Ik denk dat je bedoelt dat je voorgevoel zegt dat je bang bent dat je man nog langer in deze nare limboachtige situatie zit. Je schrijft toch geen feuilleton.

Anoniem_64c227383a508 donderdag 20 juli 2023 om 10:01

cuculuscanorus schreef: ↑
20-07-2023 08:24
Je voorgevoel zegt dat dit topic nog niet ten einde is?
Ik denk dat je bedoelt dat je voorgevoel zegt dat je bang bent dat je man nog langer in deze nare limboachtige situatie zit. Je schrijft toch geen feuilleton.

Ik denk dat iedereen begrijpt dat ik dat bedoel, maar jij hebt er last van dat ik het zo opschrijf?

parbleumondieu donderdag 20 juli 2023 om 10:02

Manipulatie. Het machtsmiddel in zieke relaties.
Sterkte voor je man (en jou natuurlijk), want wat hij ook doet, hij voelt zich rot.

Anoniem_64c227383a508 donderdag 20 juli 2023 om 10:07

Creatieveling schreef: ↑
20-07-2023 07:55
Sterven kan snel gaan en lang duren. Daar is echt niets van te zeggen. Ook artsen weten dat niet.
Soms kan het weken duren, soms krijgt iemand een opleving, daar is echt niets van te zeggen.

Ja, dat geloof ik ook wel. Ik vind het alleen raar dat de arts kennelijk zulke expliciete uitspraken doet (1-3 dagen, 48 uur) en dat hij/zij er blijkbaar helemaal naast zit.

Meauve01 donderdag 20 juli 2023 om 10:08

samarinde schreef: ↑
20-07-2023 00:54
Hier moest ik stiekem wel om lachen

Ook omdat we onze vakantie niet meer hoeven af te breken, want morgen rijden we zoals gepland naar huis.

Precies 14 dagen nadat we vertrokken, en het lijkt erop dat de vader nog steeds leeft. Of: nog steeds niet dood is, maar dat komt onder deze omstandigheden op hetzelfde neer.

Vandaag was een moeilijke dag: alle kinderen waren vertrokken en opeens waren we met z’n tweeën en hoefden we niks meer in te slikken of te onderdrukken. Mijn man heeft de hele dag zoveel woede gevoeld… blijkbaar heeft hij het hele huis bij elkaar geschreeuwd toen ik net terug wandelde van het strand (hij was eerder thuis omdat hij met de auto was), maar gelukkig hebben de buren nog niet geklaagd

We zijn veertien dagen verder. Zijn we nou al die tijd voor de gek gehouden? Of verloopt een ‘natuurlijk sterfbed’ wel vaker onvoorspelbaar? Ik heb alleen ervaring met het sterfbed van terminaal zieken, en dat was alles behalve onvoorspelbaar, maar de vader van mijn man is gewoon oud, en op. Hij zal niet doodgaan aan een tumor of een andere levensbedreigende kwaal, hij ligt in bed, hij heeft een pacemaker (die gewoon doortikt) en ja, hij is zo verzwakt dat hij niet meer kan lopen, daarom is een katheter aangebracht, maar om dood te gaan - dat heb ik dan wel weer met mijn eigen ogen gezien - moet er wel iets meer gebeuren dan dat.

Eerlijk gezegd (ik durfde het niet eerder op te schrijven of hardop te zeggen, uit een soort bijgeloof) heb ik vanaf de eerste minuut geweten dat hij nog zou leven als onze vakantie voorbij was.

De eerste vakantiedag, we lagen op het strand, heb ik ge-googled op ‘Stervensbegeleiding’ en ‘versterving’ en nog wat termen. We kregen geen informatie van het thuisfront, tenslotte, dus ik probeerde zelf te achterhalen wat de prognoses konden zijn. Ik las dat hoogbejaarde patiënten zónder terminale ziekte gemiddeld nog drie maanden leven nadat ze stervensbegeleiding krijgen in de vorm van nachtverpleging/katheter/ziekenhuisbed. Ik las ook dat patiënten gemiddeld 13 dagen niets drinken voordat ze komen te overlijden.

Het blijven gemiddeldes, maar op basis van die informatie leek het me sterk dat mijn schoonvader snel zou sterven. Hij dronk en at nog, hij was verzwakt maar niet dodelijk ziek. Maar toen kregen we het bericht van onze zwager (kort na aankomst) dat hij al ‘dingen zag die er niet zijn’ (ik wist: een delier, want ik had me ingelezen) en dat hij binnen 1-3 dagen zou sterven. Dat namen wij serieus, uiteraard. Maar de dagen verstreken, en vervolgens hoorden we op donderdag, precies een week geleden, dat hij nog maximaal 48 uur te gaan had.

Blijkbaar kreeg hij daarna weer een opleving. Dat kan, natuurlijk. Maar een wéék?! We hebben (misschien ten onrechte, we zijn totaal niet medisch onderlegd) een heel raar gevoel over deze ‘medische bulletins’.

Maar goed, morgen kan alles opeens anders zijn. We rijden terug, mijn man wil veel liever hier blijven (wat niet kan) en langsgaan in Nederland wil hij niet.

Hij denkt dat wij niet worden uitgenodigd voor de begrafenis. Ik denk van wel. In dat geval, zei mijn man, gaat hij erheen: “Dat hoort, ik vind het niet kunnen om dat te weigeren.” Daarop heb ik gezegd dat ik alles best vind, maar dat ik dan ook alle aanwezigen begroet - ik ga mensen niet negeren of schofferen, want dat vind ik weer niet kunnen: áls je gaat, moet je je ook gedragen. Dat was hij met me eens.

Mijn voorgevoel zegt dat dit topic nog niet ten einde is…

Onder woede zit eigenlijk altijd verdriet. Hopelijk lukt het hem om voor het overlijden van zijn vader door die beschermer heen te komen zodat hij afscheid kan nemen op de manier waarop hij over een aantal jaar terug wil kijken.

Veel sterkte in deze lastige situatie.

Dreamglasses donderdag 20 juli 2023 om 10:39

Wil je man eigenlijk nog afscheid nemen?

Only dead fish go with the flow

Anoniem_64c227383a508 donderdag 20 juli 2023 om 11:00

Dreamglasses schreef: ↑
20-07-2023 10:39
Wil je man eigenlijk nog afscheid nemen?

Ik geloof van niet. Hij zegt dat hij er daarom tegenop ziet om terug te gaan naar Nederland. De fysieke nabijheid zal het waarschijnlijk moeilijker maken om afstand te houden. Ik weet ook niet of zijn familie weet dat we vanavond terug komen. Maar ik denk het wel (hebben we vast gezegd).

Vooralsnog zegt mijn man dat het niet uitmaakt of we daar zijn of hier, omdat het niets verandert aan de reden van zijn beslissing, namelijk dat ze hem niet hebben verteld dat zijn vader op sterven lag. Nou ja: ligt.

Misschien verandert hij nog van gedachten. Ik heb alleen de indruk dat hij veel minder met zijn vader bezig is dan met zijn zus en moeder, en te oordelen aan zijn woede denk ik dat het voor iedereen beter is als hij wegblijft

anoniem_64c227383a508 wijzigde dit bericht op 20-07-2023 11:04

0.35% gewijzigd

Anoniem_64c227383a508 donderdag 20 juli 2023 om 11:03

Meauve01 schreef: ↑
20-07-2023 10:08
Onder woede zit eigenlijk altijd verdriet. Hopelijk lukt het hem om voor het overlijden van zijn vader door die beschermer heen te komen zodat hij afscheid kan nemen op de manier waarop hij over een aantal jaar terug wil kijken.

Veel sterkte in deze lastige situatie.

Ja, en dat lijkt me de belangrijkste reden om in psychotherapie te gaan. Om dat verdriet onder de woede te gaan voelen, zodat er hopelijk ruimte komt voor… acceptatie, denk ik?

hmprr donderdag 20 juli 2023 om 11:13

Ik heb op een afdeling gewerkt waar veel mensen van ouderdom stierven. En het gebeurde zeer regelmatig dat mensen veel langer leefden dan gedacht. Ook stierven er relatief veel mensen op het moment dat hun geliefde net even weg was, veel meer dan statistisch zou “ moeten” toevallig ook mijn schoonmoeder. Een opleving krijgen nadat de arts gezegd heeft dat iemand binnenkort gaat sterven is dus niet uitzonderlijk.Laatst stond er ook een uitgebreid artikel over mensen die weg moesten uit een hospice omdat ze langer dan verwacht leven.
Kijk uit met alles te betrekken op een slechte relatie.

Grobbekuiken_ donderdag 20 juli 2023 om 11:20

samarinde schreef: ↑
20-07-2023 10:07
Ja, dat geloof ik ook wel. Ik vind het alleen raar dat de arts kennelijk zulke expliciete uitspraken doet (1-3 dagen, 48 uur) en dat hij/zij er blijkbaar helemaal naast zit.

Zou het kunnen dat dit ook helemaal niet gezegd is door een arts, maar dat zus en moeder dit zeggen om extra druk te zetten?

Anoniem_64c227383a508 donderdag 20 juli 2023 om 14:12

Change of plans: we rijden wel weg maar gaan halverwege in een hotel overnachten. Mijn man wil niet naar huis, toen we net op het strand waren voor een laatste duik, wilde hij in een strandtent gaan lunchen en pas morgenochtend vertrekken. Ik had alle bedden al afgehaald, dus nu hebben we een compromis gesloten: halverwege eten en overnachten, zodat we nog niet helemáál naar huis hoeven

Ik snap het wel. Dit huis is voor ons in gedachten altijd de perfecte schuilplaats. Hier kunnen we onzichtbaar zijn voor de buitenwereld en lijkt het echte leven niet te bestaan. Als ik het even niet meer zie zitten in Nederland, denk ik altijd: ik ga gewoon weg, naar C**, dan hoef ik niet na te denken over alle shit en begin ik opnieuw. Leuke wensdroom, alleen niet zo realistisch

Anoniem_64c227383a508 donderdag 20 juli 2023 om 14:12

hmprr schreef: ↑
20-07-2023 11:13
Ik heb op een afdeling gewerkt waar veel mensen van ouderdom stierven. En het gebeurde zeer regelmatig dat mensen veel langer leefden dan gedacht. Ook stierven er relatief veel mensen op het moment dat hun geliefde net even weg was, veel meer dan statistisch zou “ moeten” toevallig ook mijn schoonmoeder. Een opleving krijgen nadat de arts gezegd heeft dat iemand binnenkort gaat sterven is dus niet uitzonderlijk.Laatst stond er ook een uitgebreid artikel over mensen die weg moesten uit een hospice omdat ze langer dan verwacht leven.
Kijk uit met alles te betrekken op een slechte relatie.

Dank, goede info!

Anoniem_64c227383a508 donderdag 20 juli 2023 om 14:15

Grobbekuiken_ schreef: ↑
20-07-2023 11:20
Zou het kunnen dat dit ook helemaal niet gezegd is door een arts, maar dat zus en moeder dit zeggen om extra druk te zetten?

Misschien. Het is gewoon raar om helemaal afgesneden te zijn van welke informatie dan ook. Alles is mogelijk. Voor zo ver wij weten, is zijn familie door alle mogelijke tussenpersonen heen. Dus nu blijft het stil.

*Sikkepit* donderdag 20 juli 2023 om 14:28

Ik lees met stijgende verbazing dit topic.
Waarom deze dagelijkse overvloed aan details, anekdotes, bespiegelingen en futiliteiten? Het lijkt zo langzamerhand wel een feuilleton uit een damesblad.
En het gaat niet eens over jou, maar over je man. Wat maakt dat je de behoefte voelt om deze familieperikelen zo uitgebreid op te dissen? Wat haal jij hier uit?
Buiten het feit dat het me bevreemdt begin ik het ook ongepast en ongemakkelijk te vinden hoe deze familie hier op het forum te grabbel wordt gegooid.

De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.

Jillian69 donderdag 20 juli 2023 om 14:30

Ik zou alle andere familieaangelegenheden even naast mij neerleggen als ik jouw man was, even egotistisch zijn en puur denken: wil ik nog afscheid nemen van mijn vader of niet? Want wanneer hij dat niet doet moet hij daarmee leven. Wat misschien prima kan, maar misschien ook niet.

Dus echt de focus op hem zelf; wat hij heeft hij nodig om straks verder te kunnen? Hij heeft alle recht om afscheid van zijn vader te nemen. Het hoeft niet ineens te betekenen dat de relatie goed is, maar de man is zijn vader. En het op die manier afsluiten kan gevoelsmatig nodig zijn. En hij kan best al wat eerder afscheid nemen, ook al is de man van plan niet gelijk dood te gaan.

Moeder en zus moeten hierin even opzij stappen. Het gaat niet om hen.

♥

Ladyday21 donderdag 20 juli 2023 om 14:49

*Sikkepit* schreef: ↑
20-07-2023 14:28
Ik lees met stijgende verbazing dit topic.
Waarom deze dagelijkse overvloed aan details, anekdotes, bespiegelingen en futiliteiten? Het lijkt zo langzamerhand wel een feuilleton uit een damesblad.
En het gaat niet eens over jou, maar over je man. Wat maakt dat je de behoefte voelt om deze familieperikelen zo uitgebreid op te dissen? Wat haal jij hier uit?
Buiten het feit dat het me bevreemdt begin ik het ook ongepast en ongemakkelijk te vinden hoe deze familie hier op het forum te grabbel wordt gegooid.

Nou, ik snap het wel, hoor! Ik zou ook graag een topic openen om flink te ventileren over mijn schoonzus….maar te herkenbaar, dus dat gaat hem niet worden….
En ik herken dus ook precies, dat als je aan het nadenken bent, dat er dan ineens weer allerlei anekdotes van jaren terug boven komen….”oh, God. Ja, dat was ook nog zo!”

What would Patsy do?

*Sikkepit* donderdag 20 juli 2023 om 14:51

Ladyday21 schreef: ↑
20-07-2023 14:49
Nou, ik snap het wel, hoor! Ik zou ook graag een topic openen om flink te ventileren over mijn schoonzus….maar te herkenbaar, dus dat gaat hem niet worden….
En ik herken dus ook precies, dat als je aan het nadenken bent, dat er dan ineens weer allerlei anekdotes van jaren terug boven komen….”oh, God. Ja, dat was ook nog zo!”

En met alle verhalen uit dit topic wordt deze familie niet herkenbaar?

De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.

Ladyday21 donderdag 20 juli 2023 om 14:57

*Sikkepit* schreef: ↑
20-07-2023 14:51
En met alle verhalen uit dit topic wordt deze familie niet herkenbaar?

Tuurlijk. Maar kennelijk zitten ze daar niet mee. Zou ik wel. Maar een ander hoeft, dat niet, toch?

What would Patsy do?

Ladyday21 donderdag 20 juli 2023 om 15:02

Ladyday21 schreef: ↑
20-07-2023 14:57
Tuurlijk. Maar kennelijk zitten ze daar niet mee. Zou ik wel. Maar een ander hoeft dat niet, toch?

What would Patsy do?

*Sikkepit* donderdag 20 juli 2023 om 15:06

Ladyday21 schreef: ↑
20-07-2023 14:57
Tuurlijk. Maar kennelijk zitten ze daar niet mee. Zou ik wel. Maar een ander hoeft, dat niet, toch?

Blijkbaar niet. Maar bottomline is dat deze familie nu aan het sterfbed van hun man en (schoon)vader zit en totaal onwetend is dat hun dirt op dit moment in alle herkenbare details breed uitgemeten wordt in het openbaar. Er zal ongetwijfeld van alles op hun aan te merken zijn, maar dat vind ik ongepast en eigenlijk ook onfatsoenlijk.

De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.

Actieve topics