Sterfbed & ruzie

Anoniem_64c227383a508 zaterdag 8 juli 2023 om 08:13

Mijn man heeft een zeer slechte band met zijn vader (90+) die hem altijd heeft gekleineerd en getreiterd. Vijf jaar geleden hoorden we dat zijn vader niet lang meer te leven had. Dat viel dus mee. Wel gaat het inmiddels zeer slecht met hem.

Vorige week belde zijn zus met de vraag of mijn man twee dagen per week bij zijn ouders kon komen mantelzorgen; hun moeder kon het alleen (met hulp van de zus) niet meer aan. Mijn man zei nee. Bood wel aan om boodschappen te doen en anderszins bij te springen. Moeder en zus waren woest.

Afgelopen maandag sprak mijn man zijn (ijzige) moeder voor het laatst. Wij zouden woensdag op vakantie gaan en ze zou hem op de hoogte houden van de situatie.

Woensdag stormde het, daarom reden wij pas donderdag weg. Onderweg belde mijn man zijn moeder. Zijn zus nam op en zei dat hun vader sinds dinsdag op sterven lag: er was inmiddels nachtverpleging in huis, het was bijna voorbij.

Toen mijn man vroeg waarom ze hem niet hadden gebeld - wij zaten inmiddels al 6 uur op de snelweg - zei ze: Joh, daar heb ik toch helemaal niet aan gedacht? Later zei zijn moeder hetzelfde: niet aan gedacht. Wel bleek uit het gesprek dat de kinderen van zijn zus de dag ervoor al langs waren geweest om afscheid te nemen.

Mijn man will niet terug. Hij voelt zich buitengesloten en wacht de begrafenis wel af. Ik snap hem, maar ik vind het een afschuwelijke situatie. Wat vinden jullie? Terug gaan? Afwachten?

Anoniem_6710e50b17f91 zaterdag 22 juli 2023 om 19:57

Macarinata schreef: ↑
22-07-2023 19:10
Nou ja, verwachten dat ze er iets mee doen, is inderdaad een brug te ver, maar als een vorm van wraak goed is voor het opvijzelen van je eigenwaarde en je zelfexpressie enzo, zijnde verwaarloosd kind, zou ik dat niet laten.

Maar denk je niet dat je e rlater spijt van zou krijgen dan? Die 'vorm' van wraak juist in zo'n situatie als je familie op het sterfbed ligt?

Ladyday21 zaterdag 22 juli 2023 om 20:00

Macarinata schreef: ↑
22-07-2023 19:10
Nou ja, verwachten dat ze er iets mee doen, is inderdaad een brug te ver, maar als een vorm van wraak goed is voor het opvijzelen van je eigenwaarde en je zelfexpressie enzo, zijnde verwaarloosd kind, zou ik dat niet laten.

Ik geloof niet zo, dat dat je gevoel van eigenwaarde opvijzelt.

What would Patsy do?

*Sikkepit* zaterdag 22 juli 2023 om 20:06

Ladyday21 schreef: ↑
22-07-2023 20:00
Ik geloof niet zo, dat dat je gevoel van eigenwaarde opvijzelt.

Voor eventjes misschien, maar wraak is over het algemeen niet bestendig als het om eigenwaarde gaat.
Dan zijn er betere opties, waar je meer aan hebt.

De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.

Ladyday21 zaterdag 22 juli 2023 om 20:09

*Sikkepit* schreef: ↑
22-07-2023 20:06
Voor eventjes misschien, maar wraak is over het algemeen niet bestendig als het om eigenwaarde gaat.
Dan zijn er betere opties, waar je meer aan hebt.

Nee, lijkt me vooral een vette hap, waar je later een beetje een vies gevoel aan overhoudt.

What would Patsy do?

Baggal zaterdag 22 juli 2023 om 20:09

Ladyday21 schreef: ↑
22-07-2023 20:00
Ik geloof niet zo, dat dat je gevoel van eigenwaarde opvijzelt.

Nee zeg. Als je je eigenwaarde uit zo’n “wraakactie” moet halen…

Je gaat wel of niet: er zijn domweg geen andere smaken. En je man maakt daarin een afweging waarvan hij denkt waar hij (ook op de lange termijn) het meest bij gebaat is. De andere posts over wat de schoonfamilie of kennissen nou weer gedaan heeft/hebben zorgen idd voor ruis. En daarmee zeg ik zeker niet dat ik partij kies voor jouw schoonfamilie of zo. Wil er best aan dat zij nare streken hebben geleverd en zeker in de laatste weken. En natuurlijk mag je man ook kiezen om niet te gaan onder het mom: liever geen contact dan kortsluiting. Maar die afweging moet hij wel zelf maken en ik vermoed toch ook onverwijld maken.

A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.

*Sikkepit* zaterdag 22 juli 2023 om 20:10

Ladyday21 schreef: ↑
22-07-2023 20:09
Nee, lijkt me vooral een vette hap, waar je later een beetje een vies gevoel aan overhoudt.

Zoiets ja.

De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.

*Sikkepit* zaterdag 22 juli 2023 om 20:18

Baggal schreef: ↑
22-07-2023 20:09
Je gaat wel of niet: er zijn domweg geen andere smaken. En je man maakt daarin een afweging waarvan hij denkt waar hij (ook op de lange termijn) het meest bij gebaat is. De andere posts over wat de schoonfamilie of kennissen nou weer gedaan heeft/hebben zorgen idd voor ruis. En daarmee zeg ik zeker niet dat ik partij kies voor jouw schoonfamilie of zo. Wil er best aan dat zij nare streken hebben geleverd en zeker in de laatste weken. En natuurlijk mag je man ook kiezen om niet te gaan onder het mom: liever geen contact dan kortsluiting. Maar die afweging moet hij wel zelf maken en ik vermoed toch ook onverwijld maken.

De tijd gaat dringen en daarmee wordt de keuze urgenter.
Juist omdat er hier zoveel zaken spelen en de kwestie zo precair en complex is, heb nu eigenlijk geen keus dan het onderwerp zoveel mogelijk te verkleinen en terug te brengen tot het basale pijnpunt: wel of niet gaan.
De rest kun je terzijde leggen, niet omdat het niet van belang is, maar het staat nu de beslissing, die je maar één keer kunt nemen, alleen maar in de weg. Daarom raad ik je ook aan om je afzijdig te houden en de gesprekken voor nu te staken. Geef je man ruimte en helderheid.
Stil zijn, luisteren, voelen.

De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.

Anoniem_66f1068fbefb8 zaterdag 22 juli 2023 om 21:16

Ik zou altijd gaan. Mocht je spijt krijgen, is de spijt die je van wel gaan zou hebben m.i. altijd kleiner en van kortere duur dan die je zou hebben van niet gaan. Bij wel gaan zit dus het laagste risico op nare gevoelens op de lange termijn. Rationeel bekeken.

Ladyday21 zaterdag 22 juli 2023 om 21:22

Ik denk het ook. Maar het probleem is, dat hij dan nu de telefoon op zal moeten pakken of langs moeten gaan. Terwijl hij ook niet een met zekerheid weet of zijn vader nog in leven is. En dat is een grote stap. Maar wel eentje om misschien niet te lang meer mee te wachten.

What would Patsy do?

makreel zaterdag 22 juli 2023 om 21:26

*Sikkepit* schreef: ↑
22-07-2023 19:54
Alléén maar meer ruis die afleidt en je weerhoudt te voelen wat je echt wilt.

Dit.
Kom tot de kern.

Wat eten we vanavond?

netwakker zaterdag 22 juli 2023 om 21:51

katkaatje schreef: ↑
22-07-2023 21:16
Ik zou altijd gaan. Mocht je spijt krijgen, is de spijt die je van wel gaan zou hebben m.i. altijd kleiner en van kortere duur dan die je zou hebben van niet gaan. Bij wel gaan zit dus het laagste risico op nare gevoelens op de lange termijn. Rationeel bekeken.

Zeer eens.

In een “normale” familierelatie is het ook vanzelfsprekend en goed om te gaan. Zeker ook voor de afsluiting en rouwverwerking. Probeer dan nu ook “ het normale” aan jouw kant te houden, neem de regie en laat alle “ spelletjes “ aan de andere kant. Doe het goede, het juiste met de minste kans op spijt. Ook voor je kinderen. Emoties parkeren, kort aanwezig zijn. Alle gesprekken/discussies afkappen, jouw “ ding” doen en erna zou ik knoerthard wat deuren dichtsmijten.

Ja, nee, misschien. Kan je de vraag herhalen?

Miss_Communicatie zaterdag 22 juli 2023 om 21:55

samarinde schreef: ↑
22-07-2023 18:25
Ik denk niet dat ik voor onrust zorg (al kan dat natuurlijk een blinde vlek zijn ), ik denk wel dat wij het gewend zijn om dingen samen te doen, misschien wel op het ziekelijke af. Geen idee. Wij praten veel met elkaar en juist dit soort problemen worden door ons (samen dus!) uitvoerig doorgelicht en geanalyseerd en uitgediept. En hoewel we in ons leven voor extreem hete vuren hebben gestaan - we zeiden net nog tegen elkaar: waarom maken wij zoveel idioot heftige dingen mee, zou het misschien ook voor een deel aan onszelf liggen..? - is dit wel een nieuw hoogtepunt. Of preciezer: dieptepunt. Maar goed, ik weet niet hoe andere mensen met dit soort dingen omgaan, ik weet alleen dat wij absoluut niet horen bij de mensen die zichzelf omschrijven als ‘geen echte praters’. Wij zijn tot in het diepst van onze vezels praters, we worden in restaurants vaak als allerlaatsten weggestuurd omdat we nog diep in gesprek zijn, en die behoefte om alles door te spreken hebben we allebei. Dus ik denk niet dat ik hem meesleep in mijn praatziekte

Doordat jullie al zo lang samen zijn, zo’n geoliede molen zijn en alles al keer op keer besproken hebben, bevestigen jullie waarschijnlijk keer op keer dezelfde dingen, net zolang tot het een soort van waarheid wordt.

Je man is slachtoffer. Het zou hem helpen om in te zien dat hij wel een keuze heeft in de vorm hoe hij hiermee omgaat. Zoals bijvoorbeeld een teflon laag kweken, waardoor hij als het ware boven de mening van vader, moeder, zus, vriend, collega, zakenrelatie staat.

Hij heeft denk ik een nieuwe, verse invalshoek nodig om dingen te beschouwen. Therapie zou daarom goed zijn.

Hoe goed bedoeld ook, denk ik dat die gesprekken van jullie misschien op korte termijn heilzaam voelen, maar op de langere termijn dingen vertroebelen. Hij moet een patroon doorbreken, hoe moeilijk ook. En ik persoonlijk denk, dat die gesprekken met jou daar niet aan bijdragen: simpelweg omdat je te betrokken bent bij alles. Het is voor jou ook lastig om andere invalshoeken af te tasten.

Lastig hoor, want ik lees ook alleen maar goede bedoelingen bij je.

conversation = awareness

Ladyday21 zaterdag 22 juli 2023 om 21:56

netwakker schreef: ↑
22-07-2023 21:51
Zeer eens.

In een “normale” familierelatie is het ook vanzelfsprekend en goed om te gaan. Zeker ook voor de afsluiting en rouwverwerking. Probeer dan nu ook “ het normale” aan jouw kant te houden, neem de regie en laat alle “ spelletjes “ aan de andere kant. Doe het goede, het juiste met de minste kans op spijt. Ook voor je kinderen. Emoties parkeren, kort aanwezig zijn. Alle gesprekken/discussies afkappen, jouw “ ding” doen en erna zou ik knoerthard wat deuren dichtsmijten.

Nou, zoiets had ik ook willen zeggen. Ga er voor nu boven staan. En als deze acute situatie achter de rug is, kijk je in relatieve rust wat je stappen voor de toekomst zijn.

What would Patsy do?

*Sikkepit* zaterdag 22 juli 2023 om 22:05

Miss_Communicatie schreef: ↑
22-07-2023 21:55
Hij heeft denk ik een nieuwe, verse invalshoek nodig om dingen te beschouwen. Therapie zou daarom goed zijn.

Zeker.
Ook eens met de rest van je post.

De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.

chocolol zaterdag 22 juli 2023 om 23:57

zakdoek schreef: ↑
22-07-2023 19:17
Nee je kunt het nooit meer overdoen. Wat je ook kiest. Als hij wel gaat, kan hij dat ook nooit meer ongedaan maken.
Laat je daar dus niet door verlammen. Je kunt niet in de toekomst kijken.
Wat ik al zei: doe nu wat het beste voelt (en dat is al kiezen uit 2 kwaden) en denk later: ik heb erover nagedacht en toen gedaan wat me het beste leek.
Je kunt niet in de toekomst kijken en welke keuze je ook maakt, je kunt het niet meer over doen.

Goede opmerking.

Sommige keuzes zijn niet zwart/wit maar zeer gecompliceerd. TO neem een stapje terug, laat je man hierover denken en heb dan vrede met zijn keuze. En als hij twijfelt of het toch de juiste keuze was, kun je hem aan bovenstaande herinneren.

Anoniem_64c227383a508 zondag 23 juli 2023 om 00:16

Dat mijn man meer moet luisteren naar zijn gevoel is een goeie. Wij zijn allebei niet zo spiritueel aangelegd, maar het is een advies dat ik ter harte neem. Even niet meer praten. Overigens heeft hij wel een soort eigen meditatie-vorm: uren naar golf kijken op de BBC, met van die rustgevende commentaarstemmen en lange stiltes tussendoor - intussen denkt hij na. Helemaal niet nadenken en alleen ‘voelen’ is nog een brug te ver, denk ik, maar dit is beter dan niks.

Ik ga het nu zelf ook loslaten. Vandaag was alles even overweldigend, omdat mijn man zo van slag was (waarom weet ik niet precies maar ik denk dat hij ergens toch had verwacht dat er een teken van leven zou komen van gene zijde).

Toch afscheid nemen gaat niet gebeuren, denk ik. Het zou de weg van de minste weerstand zijn, maar dat is ook precies wat zijn familie van hem verwacht. Het netto eindresultaat zal dan zijn dat ze in de toekomst nóg een stapje verder gaan, en nóg een stapje, want zo is het tenslotte altijd gegaan.

Tijdens onze vakantie vertelde hij dat hij vroeger, rond zijn vijftiende, vaak hartstochtelijk hoopte dat zijn vader, wanneer hij op zakenreis was naar het buitenland, dood zou neervallen.

Het jennen en kleineren moet toen dus al afschuwelijk zijn geweest, want welke 15-jarige hoopt zoiets?

Morgen gaat hij de psychotherapeut mailen. Dank voor al jullie adviezen en ervaringsverhalen

Ladyday21 zondag 23 juli 2023 om 00:22

samarinde schreef: ↑
23-07-2023 00:16
Dat mijn man meer moet luisteren naar zijn gevoel is een goeie. Wij zijn allebei niet zo spiritueel aangelegd, maar het is een advies dat ik ter harte neem. Even niet meer praten. Overigens heeft hij wel een soort eigen meditatie-vorm: uren naar golf kijken op de BBC, met van die rustgevende commentaarstemmen en lange stiltes tussendoor - intussen denkt hij na. Helemaal niet nadenken en alleen ‘voelen’ is nog een brug te ver, denk ik, maar dit is beter dan niks.

Ik ga het nu zelf ook loslaten. Vandaag was alles even overweldigend, omdat mijn man zo van slag was (waarom weet ik niet precies maar ik denk dat hij ergens toch had verwacht dat er een teken van leven zou komen van gene zijde).

Toch afscheid nemen gaat niet gebeuren, denk ik. Het zou de weg van de minste weerstand zijn, maar dat is ook precies wat zijn familie van hem verwacht. Het netto eindresultaat zal dan zijn dat ze in de toekomst nóg een stapje verder gaan, en nóg een stapje, want zo is het tenslotte altijd gegaan.

Tijdens onze vakantie vertelde hij dat hij vroeger, rond zijn vijftiende, vaak hartstochtelijk hoopte dat zijn vader, wanneer hij op zakenreis was naar het buitenland, dood zou neervallen.

Het jennen en kleineren moet toen dus al afschuwelijk zijn geweest, want welke 15-jarige hoopt zoiets?

Morgen gaat hij de psychotherapeut mailen. Dank voor al jullie adviezen en ervaringsverhalen

Sorry, dat ik me er weer mee bemoei, want je lijkt het nu naast je neer te willen leggen. Ik denk helemaal niet, dat dat de weg van de minste weerstand is. Ik denk, dat je erbij neeleggen, omdat dit nu de kaarten zijn zoals jullie ze de afgelopen dagen geschud hebben, dat dat de weg van de minste weerstand is.
Het idee alleen al om wéér contact met die mensen te moeten zoeken. Je hele lijf wordt al zwaar bij de gedachte. Dat dus niet doen is de weg van de minste weerstand.
Je man moet (hij moet van mij natuurlijk helemaal niets, laat dat duidelijk zijn) echt gaan voelen wat voor hem, voor zijn uiteindelijke afsluiting, de beste weg is. En als dat afscheid nemen is, dan moet hij zijn broek optrekken en gaan!

What would Patsy do?

chocolol zondag 23 juli 2023 om 00:27

samarinde schreef: ↑
23-07-2023 00:16
Dat mijn man meer moet luisteren naar zijn gevoel is een goeie. Wij zijn allebei niet zo spiritueel aangelegd, maar het is een advies dat ik ter harte neem. Even niet meer praten. Overigens heeft hij wel een soort eigen meditatie-vorm: uren naar golf kijken op de BBC, met van die rustgevende commentaarstemmen en lange stiltes tussendoor - intussen denkt hij na. Helemaal niet nadenken en alleen ‘voelen’ is nog een brug te ver, denk ik, maar dit is beter dan niks.

Is dat meditatie of afleiding als copingsmechanisme?

*Sikkepit* zondag 23 juli 2023 om 00:31

samarinde schreef: ↑
23-07-2023 00:16
Dat mijn man meer moet luisteren naar zijn gevoel is een goeie. Wij zijn allebei niet zo spiritueel aangelegd, maar het is een advies dat ik ter harte neem. Even niet meer praten. Overigens heeft hij wel een soort eigen meditatie-vorm: uren naar golf kijken op de BBC, met van die rustgevende commentaarstemmen en lange stiltes tussendoor - intussen denkt hij na. Helemaal niet nadenken en alleen ‘voelen’ is nog een brug te ver, denk ik, maar dit is beter dan niks.

Alleen maar voelen zonder nadenken bestaat niet Samarinde. Niemand kan z'n hersenen uitzetten.
Voelen kun je ook beschouwen als het vrijelijk laten ronddwalen van gedachten, zonder daar een oordeel over te hebben of iets met die gedachten te moeten doen. In zo'n speelveld krijgen emoties de kans om zich te laten horen. Ze worden dan niet (of minder) door de (vaak zo dominante) ratio onderdrukt/weggepraat. Als golf kijken op tv de ratio van jouw man kan dimmen, is dat een prima methode.

Goed dat je wat meer afstand gaat nemen. Dat brengt meer rust in de tent.
Goed ook dat hij therapie gaat starten. Het zal hem goed doen.
Sterkte voor jullie allebei.

De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.

Kleppeboxx zondag 23 juli 2023 om 00:33

Lees vanaf begin mee, ook wel eens reageert maar begin wat wrevel te voelen.

Iemand had het over "over analyseren" en "kapot" praten. Als ik de reacties van TO lees zou dat best kunnen kloppen. Want er wordt van alles bij gehaald, uit de doeken gedaan, het gaat van A-tot-Z en (wellicht nog niet opgevallen) vooral zakelijk besproken alsof het een casus betreft.

Je bent thuis, maar je schrijft met geen woord hoe het nu met je man gaat. Terwijl je, toen je op vakantie was dat wel deed. Je rept zelf met geen enkel woord hoe het met jou zelf gaat en/of wat de situatie met jou doet.

Mijn man en ik hebben in een min of meer soortgelijke situatie gezeten. Ruim 20 jaar geleden brak hij volledig met zijn familie.
Voor de breuk is wel eens besproken "wat als sterfbed / overlijden, et cetera" en mijn man was uitgesproken resoluut in zijn NEE. Dat was een gesprek van nog geen 5 minuten. Voor hem was het helemaal klaar.

Dat wat mijn man zocht en nodig had heeft hij grotendeels gevonden in zijn eigen gezin en bij mijn ouders die, zo zei hij, ook zijn ouders waren. Mjn man was en is geen prater en zal dat ook nooit worden. Is ook wars van oeverloos gelul (zo noemt hij het) over zaken uit het verleden.

Persoonlijk denk ik dat TO de zaak van haar man moet laten rusten en ja, dan is er verder over zwijgen ook een optie.

Alleen je partner kan voor zichzelf bepalen of de behoefte er is om zijn vader nog te zien en te spreken. Dat doet hij met zijn hart, niet met zijn verstand. Hij weet dan ook dat hij met die keuze (en de gevolgen) kan leven.

Dat zijn moeder en zus (en zwager) de nodige grieven hebben omdat hij "mantelzorgen verzaakt" heeft, dat zijn hun grieven en of die grieven terecht zijn of niet, het is slechts een van de bijzaken en ontstaan als gevolg van. Eigenlijk is het als je een hond wilt slaan vindt je altijd wel een stok.

Of de familie relatie toxisch is, dat valt eigenlijk niet te beoordelen want elk familie lid heeft zijn / haar eigen verhaal en visie.

Je man zou zich het beste kunnen wenden tot de huisarts voor verwijzing van therapie of andere vorm van hulp. Lange weg voor de boeg maar niet onmogelijk.

Sterkte!

*Sikkepit* zondag 23 juli 2023 om 00:36

samarinde schreef: ↑
23-07-2023 00:16
Toch afscheid nemen gaat niet gebeuren, denk ik. Het zou de weg van de minste weerstand zijn, maar dat is ook precies wat zijn familie van hem verwacht. Het netto eindresultaat zal dan zijn dat ze in de toekomst nóg een stapje verder gaan, en nóg een stapje, want zo is het tenslotte altijd gegaan.

Jammer dat je nu toch weer de familiestrijd als reden aanvoert om zijn keuze om niet te gaan te beargumenteren.
Hier zou het nou nèt niet over moeten gaan. Dit is vuile ruis, niet een zuivere motivatie.

In al jouw posts in dit topic zie ik wel een patroon dat jij (en ik denk jullie beide) door de jaren heen bepaalde vaste overtuigingen betreffende je schoonfamilie hebben ontwikkeld. Die overtuigingen zijn leidend en bepalend in je aannames en vervolgens in het handelen. Of ze kloppen is maar de vraag, maar ze zorgen wel voor een tunnelvisie en een verkramping in hoe jullie met deze situatie omgaan. Ze zijn hoe dan ook niet helpend en het heeft geen zin om te proberen met eindeloze gesprekken naar een oplossing te praten. Jullie kunnen allebei wel een andere blik en wat nieuwe inzichten gebruiken.

De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.

Courage zondag 23 juli 2023 om 00:55

*Sikkepit* schreef: ↑
23-07-2023 00:36
Jammer dat je nu toch weer de familiestrijd als reden aanvoert om zijn keuze om niet te gaan te beargumenteren.
Hier zou het nou nèt niet over moeten gaan. Dit is vuile ruis, niet een zuivere motivatie.

In al jouw posts in dit topic zie ik wel een patroon dat jij (en ik denk jullie beide) door de jaren heen bepaalde vaste overtuigingen betreffende je schoonfamilie hebben ontwikkeld. Die overtuigingen zijn leidend en bepalend in je aannames en vervolgens in het handelen. Of ze kloppen is maar de vraag, maar ze zorgen wel voor een tunnelvisie en een verkramping in hoe jullie met deze situatie omgaan. Ze zijn hoe dan ook niet helpend. Jullie kunnen allebei wel een andere blik en wat nieuwe inzichten gebruiken.

Precies.

En ook eens dat je het beter nu kan laten rusten Samarinde. Heb je wel vaker een hyperfocus op een onderwerp ofzo? Kost dit jou ook niet heel veel energie? Ik moet eerlijk zeggen dat ik het zelf al benauwd krijg bij het volgen van je topic en door te lezen hoezeer je hiermee bezig blijft - en op een ongezonde manier (denken in termen van wraak, machtsstrijd etc.).
Adem in, adem uit, laat het los. En geef je man - in stilte! - de ruimte om dit voor zichzelf uit te puzzelen.

Mbree zondag 23 juli 2023 om 00:59

Overloes gelul zoals Kleppeboxx het noemt is mijn gevoel al sinds pagina 22 of 24 al ..

Zelfs als die lul met vingers (want dat is pa blijkbaar) binnenkort het loodje legt zullen de gesprekken tussen TS en man nog jaren hierover gaan gezien dat ze zo graag over allerlei dingen praten…

Ik ben blij dat mijn wederhelft niet zo is. Ik wordt al moe als ik het lees. Spreken is zilver, zwijgen is goud.

Verder eens met sommigen posters een stukje terug. Het wordt een beetje gênant hoeveel dingen je zelf aan het invullen bent. Schoonfamilie is zwakbegaafd (op EQ vlak) en het gezin van TS is perfect met hun buitenhuis, volmaakte kinderen, succesvolle bedrijf, gouden golfclubs en diepgaande gesprekken die eigenlijk nergens over gaan. Ik krijg er een serieus Dokter Rossi/ Gooische Vrouwen gevoel bij…

Neem lekker een beslissing. Of niet.

makreel zondag 23 juli 2023 om 01:10

samarinde schreef: ↑
23-07-2023 00:16
Overigens heeft hij wel een soort eigen meditatie-vorm: uren naar golf kijken op de BBC, met van die rustgevende commentaarstemmen en lange stiltes tussendoor - intussen denkt hij na. Helemaal niet nadenken en alleen ‘voelen’ is nog een brug te ver, denk ik, maar dit is beter dan niks.

Dit heeft net zoveel met meditatie te maken als beurskoersen met baardverzorging. En met je bewust worden van je gevoel al helemaal niet.

Maar dat terzijde: jullie zitten in een lastige situatie, ik hoop dat jullie een weg kunnen vinden.

Wat eten we vanavond?

Paska zondag 23 juli 2023 om 01:46

Op bezoek gaan is natuurlijk niet de weg van de minste weerstand. Hij heeft geen zin in die confrontatie want natuurlijk gaan ze iets zeggen over die vakantie. Dat is geen geestelijke mishandeling hoor. En dat voorbeeld op zijn 15e vind ik nou ook niet bepaald schokkend. Ik denk dat je een man zichzelf erg zielig vind en jij voedt het. Zo praten jullie goed dat je een stervende vader hebt achtergelaten om vakantie te vieren. Al die voorbeelden en details praten het niet goed. En dat weten jullie zelf ook wel.

Actieve topics