Relaties
alle pijlers
Stieftopic
woensdag 30 augustus 2023 om 10:11
Een meeschrijftopic voor iedere stiefouder, bonusfiguur of hoe we ons ook willen noemen. Voor iedereen die door een relatie betrokken is bij een gezin met kinderen van een ander. Daarom relatiepijler en niet de kinderenpijler.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
anoniem_66da9c8962792 wijzigde dit bericht op 30-08-2023 11:17
Reden: Toevoeging gedaan
Reden: Toevoeging gedaan
4.75% gewijzigd
vrijdag 1 september 2023 om 16:31
De jongste telg ontmoette ik al na 6 weken verkering. Maar de uk was pas 1 jaar oud. 
Wij woonden na een jaar samen. Dat liep gewoon zo. Ik ging op een gegeven moment alleen nog naar mijn huis om mijn katten te voeren. En als ik naar mijn huis ging als de kinderen er waren, vond de oudste van toen 6 jaar dat maar stom.
Ik heb mijn huis nog een paar jaar aangehouden, dat wel. Niet lang nadat we samen een huis kochten (na 3 jaar relatie) heb ik mijn huis verkocht. Toen voelde dat huis ineens als ballast in plaats van vangnet.
Wij woonden na een jaar samen. Dat liep gewoon zo. Ik ging op een gegeven moment alleen nog naar mijn huis om mijn katten te voeren. En als ik naar mijn huis ging als de kinderen er waren, vond de oudste van toen 6 jaar dat maar stom. Ik heb mijn huis nog een paar jaar aangehouden, dat wel. Niet lang nadat we samen een huis kochten (na 3 jaar relatie) heb ik mijn huis verkocht. Toen voelde dat huis ineens als ballast in plaats van vangnet.
vrijdag 1 september 2023 om 16:48
Het zal per situatie verschillen. Ik denk dat het ook weer ingewikkelder is als je beide kinderen hebt. Wij willen best samenwonen naar willen beide de kinderen niet van school halen. Dus dan houdt dat voor nu even op.
Ik voel mij ook niet echt stiefmoeder want hij heeft zijn eigen ouders 50/50 en daarvoor zie ik hem nog te weinig. Mijn vriend voelt zich soms wel meer verantwoordelijk voor mijn kinderen omdat hun vader niet echt in beeld is of iig niet bijdraagt in de opvoeding.
Zijn zoontje vind het wel heel leuk als ik er ben.
Ik voel mij ook niet echt stiefmoeder want hij heeft zijn eigen ouders 50/50 en daarvoor zie ik hem nog te weinig. Mijn vriend voelt zich soms wel meer verantwoordelijk voor mijn kinderen omdat hun vader niet echt in beeld is of iig niet bijdraagt in de opvoeding.
Zijn zoontje vind het wel heel leuk als ik er ben.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
vrijdag 1 september 2023 om 16:51
Wow kindrebel, dat is lang aangehouden! Ik sla erop aan omdat ik binnenkort mijn huis ga verkopen. 
Gewoon nieuwsgierig, maar had je er een huurder in ofzo? Ik hield mezelf tot nu toe voor dat ik aflos en dat het dus geen weggegooid geld is, maar een financiële meneer heeft me laatst voorgerekend dat het eigenlijk wel weggegooid geld is. En ik ben nu wel op een punt dat ik dat mezelf niet echt meer kan verkopen.
Maar goed, dit is misschien een beetje oftopic
Gewoon nieuwsgierig, maar had je er een huurder in ofzo? Ik hield mezelf tot nu toe voor dat ik aflos en dat het dus geen weggegooid geld is, maar een financiële meneer heeft me laatst voorgerekend dat het eigenlijk wel weggegooid geld is. En ik ben nu wel op een punt dat ik dat mezelf niet echt meer kan verkopen. Maar goed, dit is misschien een beetje oftopic
vrijdag 1 september 2023 om 16:58
Ik had een huurder en weinig hypotheek. Ik verhuurde het gemeubileerd zodat ik niet al mijn spullen hoefde weg te doen of opslaan. En ik kon het me veroorloven om samen met mijn vriend een huis te kopen zonder dat ik mijn huis eerst moest verkopen. Ik vond het wel best dus, gewoon een lekker gevoel.meisje85 schreef: ↑01-09-2023 16:51Wow kindrebel, dat is lang aangehouden! Ik sla erop aan omdat ik binnenkort mijn huis ga verkopen.
Maar goed, dit is misschien een beetje oftopic
vrijdag 1 september 2023 om 17:14
Ik zat midden in de pubertijd toen het allemaal gebeurde. Ik had daarom ook geen zin om het leuke gezinnetje te spelen met vrouwen die niet langer dan een kalanderjaar in mijn leven bleven. Ik denk dat het bij kinderen die er nog geen besef van hebben wat er aan de hand is het makkelijker is, maar als ze ouder dan kleuters zijn vind ik wel dat ouders heel goed moeten nadenken hoe ze hun partners aan hun kinderen voorstellen.
Ik voel mij wel degelijk beschadigd door zijn keuzes om al die vrouwen maar gelijk overal bij te betrekken. Het toppunt was dat ik mijn verjaardag een week later moest vieren bij mijn vader omdat zijn vriendin van 2 maanden er absoluut bij moest zijn. En na 1 maand ging het weer uit en heb ik haar nooit meer gezien.
De onzekerheid in hoe een huishouden is opgebouwd is volgens mij het ergste voor een kind.
Ik voel mij wel degelijk beschadigd door zijn keuzes om al die vrouwen maar gelijk overal bij te betrekken. Het toppunt was dat ik mijn verjaardag een week later moest vieren bij mijn vader omdat zijn vriendin van 2 maanden er absoluut bij moest zijn. En na 1 maand ging het weer uit en heb ik haar nooit meer gezien.
De onzekerheid in hoe een huishouden is opgebouwd is volgens mij het ergste voor een kind.
cola-lola-cola wijzigde dit bericht op 01-09-2023 17:30
0.53% gewijzigd
vrijdag 1 september 2023 om 17:22
vrijdag 1 september 2023 om 17:27
Het ging alleen om mij als ik als accessoire kon dienen voor mijn vader als hij het perfecte samengestelde gezin wilde presenteren aan de buitenwereld. Hij liep ook veel te hard van stapel. Elke nieuwe vriendin was zijn ''soulmate'' totdat hij een nieuwe op het oog kreeg.LittleBlackDress schreef: ↑01-09-2023 17:18Wat heftig cola-lola-cola. Het lijkt vooral steeds om de nieuwe vriendinnen te hebben gedraaid en niet om jou als kind.
vrijdag 1 september 2023 om 17:31
Als ik het terug lees valt het allemaal wel mee, maar toen voelde ik dat die vrouwen op de eerste plaats werden gezet door hem en ik maar een nagedachte was.LittleBlackDress schreef: ↑01-09-2023 17:18Wat heftig cola-lola-cola. Het lijkt vooral steeds om de nieuwe vriendinnen te hebben gedraaid en niet om jou als kind.
vrijdag 1 september 2023 om 17:45
Wat rot Cola.
Mijn ouders zijn ook gescheiden en m'n moeder heeft 2 nieuwe partners gehad in mijn jeugd. De eerste op mijn 6e t/m mijn 15e. Hij woonde na mijn idee gelijk bij ons. Dus we gingen van het ene gezin in het andere.
Toen dat over ging, was er binnen het half jaar een nieuwe man die in ons huis kwam wonen. Vreselijk!
Ook daar had ze weer een lange relatie mee, maar ook dat voelt echt niet top. Een kind heeft ook tijd nodig en dat werd vergeten, want verliefd...
Toen ik 6 was, was het heel onveilig. Toen op m'n 15e gewoon ronduit irritant en vervelend zo'n vreemde in ons territorium.
Ik had totaal geen ademruimte of gewenningstijd.
Nu ik zelf in het leven van mijn vriend zijn 9 jarige zoon kom, ben ik heel voorzichtig, wellicht te.
Ik wil ze zoveel mogelijk tijd samen geven, en zijn zoon zo goed mogelijk aan mij laten wennen. Niet teveel met ze bemoeien. Stapje voor stapje. Samenwonen komt wellicht ooit, ben er zelf niet zo fan van, maar ik hou alles open.
Wil ook geen 'stiefmoeder' zijn. Omdat ik ook weet, stel de relatie eindigt, dan ben je maar een passant. En dan houdt het contact op. Dus ik durf ergens ook niet om de jongen te gaan geven. Ook al voelt mijn partner als degene met wie ik oud word.
Echt een zoektocht nog.
Mijn ouders zijn ook gescheiden en m'n moeder heeft 2 nieuwe partners gehad in mijn jeugd. De eerste op mijn 6e t/m mijn 15e. Hij woonde na mijn idee gelijk bij ons. Dus we gingen van het ene gezin in het andere.
Toen dat over ging, was er binnen het half jaar een nieuwe man die in ons huis kwam wonen. Vreselijk!
Ook daar had ze weer een lange relatie mee, maar ook dat voelt echt niet top. Een kind heeft ook tijd nodig en dat werd vergeten, want verliefd...
Toen ik 6 was, was het heel onveilig. Toen op m'n 15e gewoon ronduit irritant en vervelend zo'n vreemde in ons territorium.
Ik had totaal geen ademruimte of gewenningstijd.
Nu ik zelf in het leven van mijn vriend zijn 9 jarige zoon kom, ben ik heel voorzichtig, wellicht te.
Ik wil ze zoveel mogelijk tijd samen geven, en zijn zoon zo goed mogelijk aan mij laten wennen. Niet teveel met ze bemoeien. Stapje voor stapje. Samenwonen komt wellicht ooit, ben er zelf niet zo fan van, maar ik hou alles open.
Wil ook geen 'stiefmoeder' zijn. Omdat ik ook weet, stel de relatie eindigt, dan ben je maar een passant. En dan houdt het contact op. Dus ik durf ergens ook niet om de jongen te gaan geven. Ook al voelt mijn partner als degene met wie ik oud word.
Echt een zoektocht nog.
vrijdag 1 september 2023 om 18:20
Ik sla hier even op aan. Ik sta zelf nog heel erg aan het begin van de partner-van-man-met-kinderen reis, maar ik merk ook heel erg dat ik mijn eigen ervaringen als kind meeneem hierin. En dat ik soms het moeilijk vind wanneer ik gewoon rustig aan wil doen, en wanneer echt die angst voor dat zijn kinderen zich niet veilig voelen, teveel komt uit mijn eigen jeugd en niet uit de huidige werkelijkheid. En dus onterecht is en vooral in de weg zit in plaats van helpt.
Ik had trouwens hele fijne stiefouders als kind, dus daar zitten alles behalve vervelende herinneringen voor mij. Maar ik kwam wel beschadigd uit de periode van de scheiding en alles daarvoor, van de relatie van mijn ouders zelf.
vrijdag 1 september 2023 om 18:49
Fijn dat je het herkent stokbootje.
Zoon was gelijk op gemak bij mij, maar door mijn terughoudendheid wordt hij ook wat meer terughoudend.
Dus ik had al besloten wat actiever aanwezig te zijn.
Wil hem ook niet 'beschadigen' en dat vind ik echt lastig. Heb ineens een rolletje in het leven van een 9 jarig kind. En soms heb ik een beetje faalangst. Afzijdig houden is dan het makkelijkst. Maar wat je zegt, niet helpend. Dat is het mooie van zo'n spiegel. Heel anders dan een volwassene en dat waardeer ik enorm in dit proces.
Hoe lang ben jij samen?
Ik nu een jaar. En sinds eind maart betrokken in het leven van zoon. Dus nog pril ook.
Zoon was gelijk op gemak bij mij, maar door mijn terughoudendheid wordt hij ook wat meer terughoudend.
Dus ik had al besloten wat actiever aanwezig te zijn.
Wil hem ook niet 'beschadigen' en dat vind ik echt lastig. Heb ineens een rolletje in het leven van een 9 jarig kind. En soms heb ik een beetje faalangst. Afzijdig houden is dan het makkelijkst. Maar wat je zegt, niet helpend. Dat is het mooie van zo'n spiegel. Heel anders dan een volwassene en dat waardeer ik enorm in dit proces.
Hoe lang ben jij samen?
Ik nu een jaar. En sinds eind maart betrokken in het leven van zoon. Dus nog pril ook.
vrijdag 1 september 2023 om 20:57
Ik ben bang dat de ergste schade is (op mishandeling na) dat je een hele goede band met een kind opbouwt, maar dat je relatie pardoes uitgaat. Je hebt dan juridisch gezien geen poot om op te zien als je nog contact wil met je voormalige stiefkind en dan kan je alleen maar verdwijnen uit zijn/haar leven. Dat voelt voor kinderen ook als een scheiding aan. Ik word dan altijd zo nijdig als mensen hun partners gelijk betrekken met het gezin en dan een sterke band opbouwen met de kinderen.
Als iets langzaam heel rustig wordt opgebouwd dan is de pijn minder erg als het overgaat, dan dat alles op standje 10 wordt gezet.
Als iets langzaam heel rustig wordt opgebouwd dan is de pijn minder erg als het overgaat, dan dat alles op standje 10 wordt gezet.
vrijdag 1 september 2023 om 21:01
Op zich hoeft het niet zo te zijn dat een stiefouder helemaal verdwijnt nadat het uitgaat. Mijn moeder en stiefvader zijn uit elkaar, maar ik heb nog heel goed contact met hem (woont nog dichtbij mijn moeder ook, dus kan er makkelijk even langs als ik die kant op ga). Maar dat ligt er vast ook aan op welke leeftijd van het kind het gebeurt. En natuurlijk wat kind en stiefouder zelf willen. En dat er niet elke 2 jaar een nieuwe is, maar dan is de band anderzijds ook een stuk minder hecht.
vrijdag 1 september 2023 om 21:03
Een vriendin zit nu in situatie dat haar relatie uit is en ze wel was gehecht aan haar 3 stiefkinderen en zij aan haar. Maar ik vraag me dan ook af wat wijsheid is in het contact. Houden zoals het was gaat niet want was als er weer een nieuwe partner komt bij ex. Helemaal verbreken is ook zo drastisch maar wat is dan wijsheid.
vrijdag 1 september 2023 om 21:05
Ik ben nu 9 maanden samen en leer nu zijn kinderen net kennen, maar nog als een gewone vriendin van hun papa, niet als de partner. Ik twijfelde of dat beter was, of meteen als de partner. Ik wil niet dat ze zich achteraf voorgelogen voelen, maar anderzijds wilden we het ook los en ongedwongen houden. We waren bang dat als het heel beladen zou zijn, dat dat voor zijn kinderen lastiger zou zijn, maar ook voor mij. Wat jij zegt inderdaad, dan zou ik zelf waarschijnlijk terughoudend zijn en dan zij ook. En dat zou de band dan niet ten goede komen.Qiya schreef: ↑01-09-2023 18:49Fijn dat je het herkent stokbootje.
Zoon was gelijk op gemak bij mij, maar door mijn terughoudendheid wordt hij ook wat meer terughoudend.
Dus ik had al besloten wat actiever aanwezig te zijn.
Wil hem ook niet 'beschadigen' en dat vind ik echt lastig. Heb ineens een rolletje in het leven van een 9 jarig kind. En soms heb ik een beetje faalangst. Afzijdig houden is dan het makkelijkst. Maar wat je zegt, niet helpend. Dat is het mooie van zo'n spiegel. Heel anders dan een volwassene en dat waardeer ik enorm in dit proces.
Hoe lang ben jij samen?
Ik nu een jaar. En sinds eind maart betrokken in het leven van zoon. Dus nog pril ook.
Het is nu inderdaad fijn, ongedwongen gezellig. Ik ben goed met kinderen, dat helpt ook wel denk ik. Bij kinderen van vrienden ben ik ook vaak favoriet. Maar ik weet niet of en hoe dat verandert als ik promoveer tot 'de vriendin van papa'.
Hoe hebben jullie dat gedaan toen jullie de kinderen ontmoeten? Werden jullie voorgesteld als de vriendin van papa of als een gewone vriendin?
vrijdag 1 september 2023 om 21:40
Ik was eerst gewoon een vriendin. Ik bleef steeds vaker en langer. Ook op verzoek van zijn zoon. “Mag Rebel hier logeren?” Na een tijdje heb ik hem aan de keukentafel verteld dat ik verliefd was op z’n vader, toen zoiets ter sprake kwam. Hij was toen 6 en kende mij een paar maanden.stokbootje schreef: ↑01-09-2023 21:05Hoe hebben jullie dat gedaan toen jullie de kinderen ontmoeten? Werden jullie voorgesteld als de vriendin van papa of als een gewone vriendin?
vrijdag 1 september 2023 om 21:52
Bij ons wisten de kinderen al dat wij een relatie hadden voordat de ontmoeting plaatsvond maar ze hebben ook wel een leeftijd dat ze dat echt wel weten.
In het begin was het alleen nog niet echt gelijk knuffelen of een kus waar de kinderen bij waren. Na een paar keer wel. Niet echt wat over afgesproken ging meer op gevoel.
Slapen was wel na 2x al. Misschien is het anders omdat ik zelf ook al kinderen heb dat ik wat sneller of makkelijker de moeder rol aan neem zeker als we met alle kinderen zijn.
In het begin was het alleen nog niet echt gelijk knuffelen of een kus waar de kinderen bij waren. Na een paar keer wel. Niet echt wat over afgesproken ging meer op gevoel.
Slapen was wel na 2x al. Misschien is het anders omdat ik zelf ook al kinderen heb dat ik wat sneller of makkelijker de moeder rol aan neem zeker als we met alle kinderen zijn.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
zaterdag 2 september 2023 om 07:24
Hier ook als vriendin van papa. Was hij alleen maar heel blij mee. Was gelijk goed, dat scheelt wel.
Z'n ouders zijn ook al uit elkaar sinds hij 1 was. En er is nooit echt iemand anders geïntroduceerd. Dus voor zoon ben ik de eerste die in zijn leven komt.
Stokboodje, ook dat is herkenbaar. Kinderen vinden mij altijd helemaal top. Volgens een vriendin van mij, komt dat omdat ik heel betrokken bij ze ben. Hen echt zie.
Dat gebeurde bij de zoon van partner ook, in het begin. Maar nu ik er vaker ben, me soms ook kwetsbaar voel, tegen mijn eigen emoties oploop, trek ik mij meer terug. Bang iets 'verkeerd' te doen, wat de jongen schaadt.
Is ook een proces, komt vanzelf weer in balans denk ik. Ik loop even tegen mijn eigen achtergrond op. Sta er daardoor minder onbevangen in, dat is even verwerken en weer openen. Zodat ik hem kan toelaten.
Blauwedruif, ik denk dat als je zelf kinderen hebt het inderdaad makkelijker is je rol te pakken.
Die rol ken ik niet, ik heb geen idee. Ken alleen een rol als tante, met meer afstand. Nu er meer nabijheid is bij zoon van m'n partner, vind ik dat weer een heel andere uitdaging.
Z'n ouders zijn ook al uit elkaar sinds hij 1 was. En er is nooit echt iemand anders geïntroduceerd. Dus voor zoon ben ik de eerste die in zijn leven komt.
Stokboodje, ook dat is herkenbaar. Kinderen vinden mij altijd helemaal top. Volgens een vriendin van mij, komt dat omdat ik heel betrokken bij ze ben. Hen echt zie.
Dat gebeurde bij de zoon van partner ook, in het begin. Maar nu ik er vaker ben, me soms ook kwetsbaar voel, tegen mijn eigen emoties oploop, trek ik mij meer terug. Bang iets 'verkeerd' te doen, wat de jongen schaadt.
Is ook een proces, komt vanzelf weer in balans denk ik. Ik loop even tegen mijn eigen achtergrond op. Sta er daardoor minder onbevangen in, dat is even verwerken en weer openen. Zodat ik hem kan toelaten.
Blauwedruif, ik denk dat als je zelf kinderen hebt het inderdaad makkelijker is je rol te pakken.
Die rol ken ik niet, ik heb geen idee. Ken alleen een rol als tante, met meer afstand. Nu er meer nabijheid is bij zoon van m'n partner, vind ik dat weer een heel andere uitdaging.
zaterdag 2 september 2023 om 07:38
Als de vader van de kinderen het niet wilt dan houdt het op. Ik weet niet hoe oud die kinderen zijn, maar als ze nog op de basisschool zitten kan een wraak-nemende ex zo de politie bellen en haar beschuldigen van ontvoering. Als ik haar was zou ik er erg mee uitkijken. Ik zou als ik haar was het contact laten doodbloeden als de kinderen nog jong zijn. Als er een nieuwe partner in het speel komt en die ook gepromoveerd wordt naar stiefmoeder dan is het ontzettend krom dat zij nog een relatie met die kinderen heeft.Banananaa schreef: ↑01-09-2023 21:03Een vriendin zit nu in situatie dat haar relatie uit is en ze wel was gehecht aan haar 3 stiefkinderen en zij aan haar. Maar ik vraag me dan ook af wat wijsheid is in het contact. Houden zoals het was gaat niet want was als er weer een nieuwe partner komt bij ex. Helemaal verbreken is ook zo drastisch maar wat is dan wijsheid.
Maar als die kinderen ouder dan 12 zijn kan ze gewoon nog contact houden denk ik.
zaterdag 2 september 2023 om 07:43
zaterdag 2 september 2023 om 07:46
Ik weet het. Dat zeg ik mijzelf ook steeds en m'n partner ook. Maar goed, iets weten en er ineens voor staan is een heel ander verhaal.
Went vast vanzelf ook, als het meer eigen is geworden.
zaterdag 2 september 2023 om 09:00
Mijn ervaring is dat het juist meer eigen wordt doordat je je eigen onhebbelijkheden, kwetsbaarheden en onzekerheden toont. Dat opent iedereen.
zaterdag 2 september 2023 om 09:14
Hebben jullie ook weleens moeite met het belang van de kinderen op 1 zetten?
Ik heb de eerste 2 weken van een nieuwe, fulltime baan erop zitten en zou vandaag eigenlijk naar “iets met apen” gaan met de 6 en 4 jarige van lief. Uiteraard met hem erbij.
Ik ben alleen helemaal gesloopt en zie het er als een berg tegenop aangezien hij gisteren al naar een kermis en een vreetschuur is geweest en ik al regelmatig de gevolgen heb mogen ervaren van de afterparty van dit soort dagen.
Eindelijk een dagje voor mijzelf.
Staat voor jullie dan het belang van de kinderen ook voorop of mag het leuke stiefmoeder zijn soms ook even geschrapt worden?
Ik heb de eerste 2 weken van een nieuwe, fulltime baan erop zitten en zou vandaag eigenlijk naar “iets met apen” gaan met de 6 en 4 jarige van lief. Uiteraard met hem erbij.
Ik ben alleen helemaal gesloopt en zie het er als een berg tegenop aangezien hij gisteren al naar een kermis en een vreetschuur is geweest en ik al regelmatig de gevolgen heb mogen ervaren van de afterparty van dit soort dagen.
Eindelijk een dagje voor mijzelf.
Staat voor jullie dan het belang van de kinderen ook voorop of mag het leuke stiefmoeder zijn soms ook even geschrapt worden?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
