
Stieftopic

woensdag 30 augustus 2023 om 10:11
Een meeschrijftopic voor iedere stiefouder, bonusfiguur of hoe we ons ook willen noemen. Voor iedereen die door een relatie betrokken is bij een gezin met kinderen van een ander. Daarom relatiepijler en niet de kinderenpijler.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
anoniem_66da9c8962792 wijzigde dit bericht op 30-08-2023 11:17
Reden: Toevoeging gedaan
Reden: Toevoeging gedaan
4.75% gewijzigd
maandag 16 juni 2025 om 08:53
Iets als een schilderijtje ophangen zou ik echt totaal geen moeite mee hebben. Maar misschien is dat omdat het weinig gebeurt. En bij het overlijden van haar moeder vond ik het ook wel weer mooi dat mijn vriend er ook is bij de uitvaart. Het is toch ook de oma van zijn kind. Maar goed, misschien is het voor mij heel makkelijk omdat ze al zo lang uit elkaar zijn en het heel duidelijk over is.
maandag 16 juni 2025 om 08:57
Ja meisje85, hier ook. De emotioneel beladen dingen werden allemaal bij hem gedropt. En wij zaten er dan over in gesprek. Vreselijk.
Nu is het bij haar nog steeds emotioneel heel zwaar en heeft ze gelukkig hulp van hulpverlening en weer een partner.
Nu zijn wij er tenminste met al onze energie voor zoon en zijn wij de stabiele basis om de week. De rustplek.
Hier kan hij weer energie op doen, is hij vaak ook langer bij ons omdat ex het even niet aan kan. Maar dat is een ander verhaal.
Nu is het bij haar nog steeds emotioneel heel zwaar en heeft ze gelukkig hulp van hulpverlening en weer een partner.
Nu zijn wij er tenminste met al onze energie voor zoon en zijn wij de stabiele basis om de week. De rustplek.
Hier kan hij weer energie op doen, is hij vaak ook langer bij ons omdat ex het even niet aan kan. Maar dat is een ander verhaal.

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in