Relaties
alle pijlers
Teleurgesteld in vriendin
zondag 4 december 2022 om 19:31
Ik ben wat teleurgesteld in een vriendin van mij.
Situatieschets:
Ze is een stuk ouder dan ik, 19 jaar ouder en is al oma van een aantal kleinkinderen. Soms hebben we een periode heel intensief contact (bellen, iets drinken of eten, goede gesprekken etc) en soms wat minder. We lezen regelmatig samen boeken en delen dan onze leeservaring met elkaar of gaan ergens een hapje eten/wandelen.
Ik ken haar al heel lang, eigenlijk al sinds ex mij en de kids heeft verlaten voor een ander en sindsdien niet meer heeft omgekeken naar zijn kinderen.
Ze heeft veel meegekregen van de rollercoaster die ik daarna mee maakte en ook gezien dat de kinderen al meer dan een decennia opgroeien zonder hun vader.
Tijdens onze gesprekken kwam ze altijd met het advies: ach joh, de kinderen komen er wel overheen. Het is niet het einde van de wereld dat ze geen contact meer hebben met hun vader, joh ze komen toch niks tekort, kinderen zijn heel flexibel hoor etc etc.
Vaak kreeg ik (zeker in het begin) het gevoel dat ze vond dat mijn teleurstelling over het feit dat de kinderen hun vader niet meer zagen wat overdreven was en dat we zo snel mogelijk weer over een ander onderwerp moesten praten.
Let op: ik rakelde het niet op, maar als er een gebeurtenis plaatsvond die daarmee verband hield wilde ik wel soms mij hart luchten over de impact van een afwezige vader (bv als er weer een rechtzaak aan zat te komen oid). Maar nee, ik moest zsm het blad omslaan vond ze dan.
Ik besloot op een dag het onderwerp 'vader' niet meer bij haar op tafel te brengen.
Deze week belde ze me op via facetime.
Helemaal in tranen. Haar zoon woont al 9 maanden bij haar in (nooit iets over gezegd) omdat hij was buiten gegooid door zijn vrouw (overspel).
Helemaal in tranen omdat ze het zó erg vind voor de kleinkinderen (pre tieners) dat ze voortaan van het ene adres naar het andere adres moeten, dat de wereld van haar kleinkinderen in duigen is gevallen, dat ze ook 'zulk soort kinderen' zullen worden, vreselijk, hun wereld is kapot etc etc
Ze kwam gewoon van tranen bijna niet meer uit haar woorden. Terwijl de situatie met haar zoon nu al bijna 9 maanden lang aan de gang blijkt te zijn, haar zoon zijn kids met regelmaat ziet en verder zijn ze nog bezig met de afwikkeling van een aantal financiële zaken zodat het allemaal goed geregeld zal worden.
Maar haar kleinkinderen hebben dus gewoon een vader die ze met regelmaat zien en betrokken is in hun leven. Nee, voor haar was het was niet het leven dat ze wilde voor haar kleinkinderen.
Ik voelde een brok in mijn keel. Al die jaren bagatelliseerde ze mijn gevoelens en kreeg ik nog nét niet het gevoel dat ik me aanstelde en dat mijn kinderen er vast niks aan zouden overhouden.
Voor haar (nota bene!) kleinkinderen is het het einde van de wereld dat ze nu een omgangsregeling hebben met hun vader, want oh wat zijn ze toch zielig.
Ik heb hier vreemde gevoelens aan overgehouden en weet niet zo goed wat ik hiermee moet.
Stel ik me aan?
Situatieschets:
Ze is een stuk ouder dan ik, 19 jaar ouder en is al oma van een aantal kleinkinderen. Soms hebben we een periode heel intensief contact (bellen, iets drinken of eten, goede gesprekken etc) en soms wat minder. We lezen regelmatig samen boeken en delen dan onze leeservaring met elkaar of gaan ergens een hapje eten/wandelen.
Ik ken haar al heel lang, eigenlijk al sinds ex mij en de kids heeft verlaten voor een ander en sindsdien niet meer heeft omgekeken naar zijn kinderen.
Ze heeft veel meegekregen van de rollercoaster die ik daarna mee maakte en ook gezien dat de kinderen al meer dan een decennia opgroeien zonder hun vader.
Tijdens onze gesprekken kwam ze altijd met het advies: ach joh, de kinderen komen er wel overheen. Het is niet het einde van de wereld dat ze geen contact meer hebben met hun vader, joh ze komen toch niks tekort, kinderen zijn heel flexibel hoor etc etc.
Vaak kreeg ik (zeker in het begin) het gevoel dat ze vond dat mijn teleurstelling over het feit dat de kinderen hun vader niet meer zagen wat overdreven was en dat we zo snel mogelijk weer over een ander onderwerp moesten praten.
Let op: ik rakelde het niet op, maar als er een gebeurtenis plaatsvond die daarmee verband hield wilde ik wel soms mij hart luchten over de impact van een afwezige vader (bv als er weer een rechtzaak aan zat te komen oid). Maar nee, ik moest zsm het blad omslaan vond ze dan.
Ik besloot op een dag het onderwerp 'vader' niet meer bij haar op tafel te brengen.
Deze week belde ze me op via facetime.
Helemaal in tranen. Haar zoon woont al 9 maanden bij haar in (nooit iets over gezegd) omdat hij was buiten gegooid door zijn vrouw (overspel).
Helemaal in tranen omdat ze het zó erg vind voor de kleinkinderen (pre tieners) dat ze voortaan van het ene adres naar het andere adres moeten, dat de wereld van haar kleinkinderen in duigen is gevallen, dat ze ook 'zulk soort kinderen' zullen worden, vreselijk, hun wereld is kapot etc etc
Ze kwam gewoon van tranen bijna niet meer uit haar woorden. Terwijl de situatie met haar zoon nu al bijna 9 maanden lang aan de gang blijkt te zijn, haar zoon zijn kids met regelmaat ziet en verder zijn ze nog bezig met de afwikkeling van een aantal financiële zaken zodat het allemaal goed geregeld zal worden.
Maar haar kleinkinderen hebben dus gewoon een vader die ze met regelmaat zien en betrokken is in hun leven. Nee, voor haar was het was niet het leven dat ze wilde voor haar kleinkinderen.
Ik voelde een brok in mijn keel. Al die jaren bagatelliseerde ze mijn gevoelens en kreeg ik nog nét niet het gevoel dat ik me aanstelde en dat mijn kinderen er vast niks aan zouden overhouden.
Voor haar (nota bene!) kleinkinderen is het het einde van de wereld dat ze nu een omgangsregeling hebben met hun vader, want oh wat zijn ze toch zielig.
Ik heb hier vreemde gevoelens aan overgehouden en weet niet zo goed wat ik hiermee moet.
Stel ik me aan?
hanaa wijzigde dit bericht op 04-12-2022 22:02
1.93% gewijzigd
zaterdag 17 december 2022 om 11:02
zaterdag 9 november 2024 om 10:42
Update: heb de vriendschap uiteindelijk beëindigd.
Het bleef scheef aanvoelen en toen uiteindelijk een andere dochter van haar met drie kinderen ook ging scheiden (haar man was ook vreemdgegaan), vervolgens van een mooi groot huis naar drie hoog achter moest verhuizen en financieel heel wat stappen terug moest doen (beetje mijn situatie) kon ik het niet meer opbrengen om mee te leven.
Het klinkt hard maar ik voelde toen pas nog meer dat ze voor mijn situatie destijds nauwelijks empathie had gehad en vooral uitgebreid kon zitten vertellen hoe goed haar kinderen geslaagd waren in het leven en haar kleinkinderen nette welopgevoede kinderen waren, woonachtig in een van de duurste steden van de regio, terwijl ik destijds zat te watertrappen om (financieel en mentaal) het hoofd boven water te kunnen houden.
Ze wilde er continu over praten en begon mij heel vaak om advies te vragen, hoe ik er destijds mee omging, hoe ik toen rechtop kon blijven staan etc.
En toen dacht ik alleen maar: nu pas wil je naar mijn verhaal luisteren. Wow.
Dus nee ik bleef met een boos gevoel zitten tov haar. Heb gezegd dat ik jarenlang het gevoel had dat ze mijn situatie had gebagatelliseerd, zij herkende het niet.
Kan best zo zijn, het zijn inderdaad mijn gevoelens maar ik wilde niet meer met boze gevoelens tov haar rondlopen en heb het contact gestopt. Het contact bestond op het eind vooral nog uit het aanhoren van verhalen over de situatie van haar dochter, terwijl ik destijds van haar maar best zo snel mogelijk het blad moest omdraaien. Ik was er klaar mee. Voelde me wel opgelucht daarna en nog steeds.
(Vond dat ik even een update moest geven
Het bleef scheef aanvoelen en toen uiteindelijk een andere dochter van haar met drie kinderen ook ging scheiden (haar man was ook vreemdgegaan), vervolgens van een mooi groot huis naar drie hoog achter moest verhuizen en financieel heel wat stappen terug moest doen (beetje mijn situatie) kon ik het niet meer opbrengen om mee te leven.
Het klinkt hard maar ik voelde toen pas nog meer dat ze voor mijn situatie destijds nauwelijks empathie had gehad en vooral uitgebreid kon zitten vertellen hoe goed haar kinderen geslaagd waren in het leven en haar kleinkinderen nette welopgevoede kinderen waren, woonachtig in een van de duurste steden van de regio, terwijl ik destijds zat te watertrappen om (financieel en mentaal) het hoofd boven water te kunnen houden.
Ze wilde er continu over praten en begon mij heel vaak om advies te vragen, hoe ik er destijds mee omging, hoe ik toen rechtop kon blijven staan etc.
En toen dacht ik alleen maar: nu pas wil je naar mijn verhaal luisteren. Wow.
Dus nee ik bleef met een boos gevoel zitten tov haar. Heb gezegd dat ik jarenlang het gevoel had dat ze mijn situatie had gebagatelliseerd, zij herkende het niet.
Kan best zo zijn, het zijn inderdaad mijn gevoelens maar ik wilde niet meer met boze gevoelens tov haar rondlopen en heb het contact gestopt. Het contact bestond op het eind vooral nog uit het aanhoren van verhalen over de situatie van haar dochter, terwijl ik destijds van haar maar best zo snel mogelijk het blad moest omdraaien. Ik was er klaar mee. Voelde me wel opgelucht daarna en nog steeds.
(Vond dat ik even een update moest geven
zaterdag 9 november 2024 om 11:46
zaterdag 9 november 2024 om 11:49
Ik krijg de indruk dat je tijdens jullie vriendschap niet een heel goed en eerlijk gesprek bent aangegaan en helder hebt aangegeven wat je nodig hebt van haar (en wat niet) en dat ook goed hebt kunnen uitleggen.
Ik lees namelijk heel veel aannames van jou richting haar, geen feitelijkheden, alleen maar, ze zal wel, nu moet ze toch, ik neem aan dat enz. enz.
Dat je pas bij het verbreken van de vriendschap voor het eerst echt over haar bagatelliseren hebt gesproken. Zij herkende het niet en deze reactie snap ik heel goed. Zal als donderslag bij heldere hemel gekomen zijn.
Ik begrijp ook heel goed dat je opgelucht bent en dat je de vriendschap gestopt hebt. Ik lees alleen weinig reflectie in wat je zelf ook had kunnen doen (aangeven, gesprek aangaan enz).
Ik lees namelijk heel veel aannames van jou richting haar, geen feitelijkheden, alleen maar, ze zal wel, nu moet ze toch, ik neem aan dat enz. enz.
Dat je pas bij het verbreken van de vriendschap voor het eerst echt over haar bagatelliseren hebt gesproken. Zij herkende het niet en deze reactie snap ik heel goed. Zal als donderslag bij heldere hemel gekomen zijn.
Ik begrijp ook heel goed dat je opgelucht bent en dat je de vriendschap gestopt hebt. Ik lees alleen weinig reflectie in wat je zelf ook had kunnen doen (aangeven, gesprek aangaan enz).
zaterdag 9 november 2024 om 12:04
Je teleurstelling was dus toch terecht. Bijzonder gedrag voor iemand van haar leeftijd, wellicht doet ze haar levenservaring nu pas op.
En de opmerkingen hier over aankaarten:
Eerst had het gedrag van vriendin op verschillende manieren geduid kunnen worden, nu blijkt het arrogantie en gebrek aan empathie. Dat blijkt nu pas.
Ik zou hier ook voor passen, het komt wat opportunistisch over ook. Als ze er zelf niet mee te maken heeft beetje afwimpelen zodat ze er niks mee hoeft, als ze er zelf mee te maken heeft alleen voor tips en tricks jou bevragen over een voor jou lastige tijd.
Gemene deler- geen interesse in hoe jij het hebt ervaren.
Geen vriendin.
En de opmerkingen hier over aankaarten:
Eerst had het gedrag van vriendin op verschillende manieren geduid kunnen worden, nu blijkt het arrogantie en gebrek aan empathie. Dat blijkt nu pas.
Ik zou hier ook voor passen, het komt wat opportunistisch over ook. Als ze er zelf niet mee te maken heeft beetje afwimpelen zodat ze er niks mee hoeft, als ze er zelf mee te maken heeft alleen voor tips en tricks jou bevragen over een voor jou lastige tijd.
Gemene deler- geen interesse in hoe jij het hebt ervaren.
Geen vriendin.
Firm believer in: you shouldn't have bothered me to begin with.
zaterdag 9 november 2024 om 12:14
Ik heb je topic destijds gevolgd Hanaa en kom me je teleurstelling en frustratie toen goed voorstellen. Ik snap dat dit uiteindelijk geleid heeft tot een breuk. Je bent dan gewoon echt teleurgesteld in iemand.
Eerst denk je nog dat iemand gewoon zo is, liever de focus legt op het positieve dan het negatieve. En dat kan best slikken zijn als je graag ook het negatieve wil delen. Maar a la, het kan dat iemand gewoon niet zo comfortabel daarmee is en dan skip je het maar en hou je het zwaardere deel een beetje voor jezelf. Maar als dan later blijkt dat wanneer het haarzelf overkomt en het 1 groot drama is, waar je alle begrip en aandacht voor moet hebben, terwijl je haar steun erg hebt gemist, blijkt dat het niet zozeer komt door niet om kunnen gaan met het negatieve, maar dat ze gewoon niet zat te wachten op jouw beleving. En al helemaal als ze destijds zo zat te vergelijken en ophemelen. Nee, dat is echt niet leuk.
Jammer als mensen zo anders blijken te zijn. Ik hoop dat je leuke andere mensen in je leven hebt to.
Eerst denk je nog dat iemand gewoon zo is, liever de focus legt op het positieve dan het negatieve. En dat kan best slikken zijn als je graag ook het negatieve wil delen. Maar a la, het kan dat iemand gewoon niet zo comfortabel daarmee is en dan skip je het maar en hou je het zwaardere deel een beetje voor jezelf. Maar als dan later blijkt dat wanneer het haarzelf overkomt en het 1 groot drama is, waar je alle begrip en aandacht voor moet hebben, terwijl je haar steun erg hebt gemist, blijkt dat het niet zozeer komt door niet om kunnen gaan met het negatieve, maar dat ze gewoon niet zat te wachten op jouw beleving. En al helemaal als ze destijds zo zat te vergelijken en ophemelen. Nee, dat is echt niet leuk.
Jammer als mensen zo anders blijken te zijn. Ik hoop dat je leuke andere mensen in je leven hebt to.
zaterdag 9 november 2024 om 12:32
Nou ben ik best van je eigen aandeel zien en ik weet dat je zelf de enige bent die je kunt veranderen. Maar iemand wijzen op te weinig zelfreflectie als ze een vriendschap heeft verbroken?Raver schreef: ↑09-11-2024 11:49Ik krijg de indruk dat je tijdens jullie vriendschap niet een heel goed en eerlijk gesprek bent aangegaan en helder hebt aangegeven wat je nodig hebt van haar (en wat niet) en dat ook goed hebt kunnen uitleggen.
Ik lees namelijk heel veel aannames van jou richting haar, geen feitelijkheden, alleen maar, ze zal wel, nu moet ze toch, ik neem aan dat enz. enz.
Dat je pas bij het verbreken van de vriendschap voor het eerst echt over haar bagatelliseren hebt gesproken. Zij herkende het niet en deze reactie snap ik heel goed. Zal als donderslag bij heldere hemel gekomen zijn.
Ik begrijp ook heel goed dat je opgelucht bent en dat je de vriendschap gestopt hebt. Ik lees alleen weinig reflectie in wat je zelf ook had kunnen doen (aangeven, gesprek aangaan enz).
Sommige mensen zijn gewoon darmen en als je dat dan eenmaal doorhebt, waarom moet je de ander dan nog helpen als die ook niet voor jou klaarstond?
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
zaterdag 9 november 2024 om 13:11
Ja precies. Die vriendin is een ruimschoots volwassen vrouw, ik kan me heel eerlijk niet voorstellen dat zij zelf niet inziet dat ze jarenlang heel bagatelliserend heeft gereageerd op iets waarvan ze nu inziet hoe hard het erin hakt. En dat je dan niet uit jezelf een keer sorry daarvoor zegt. Echt idioot om dat bij TO neer te leggen in mijn ogen. Die vriendin weet heus nog wel wat ze vroeger zelf gezegd heeft en hoe dat moet zijn overgekomen.ninanoname schreef: ↑09-11-2024 12:32Nou ben ik best van je eigen aandeel zien en ik weet dat je zelf de enige bent die je kunt veranderen. Maar iemand wijzen op te weinig zelfreflectie als ze een vriendschap heeft verbroken?
Sommige mensen zijn gewoon darmen en als je dat dan eenmaal doorhebt, waarom moet je de ander dan nog helpen als die ook niet voor jou klaarstond?
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zaterdag 9 november 2024 om 14:31
NomenNesci0 schreef: ↑09-11-2024 12:14Ik heb je topic destijds gevolgd Hanaa en kom me je teleurstelling en frustratie toen goed voorstellen. Ik snap dat dit uiteindelijk geleid heeft tot een breuk. Je bent dan gewoon echt teleurgesteld in iemand.
Eerst denk je nog dat iemand gewoon zo is, liever de focus legt op het positieve dan het negatieve. En dat kan best slikken zijn als je graag ook het negatieve wil delen. Maar a la, het kan dat iemand gewoon niet zo comfortabel daarmee is en dan skip je het maar en hou je het zwaardere deel een beetje voor jezelf. Maar als dan later blijkt dat wanneer het haarzelf overkomt en het 1 groot drama is, waar je alle begrip en aandacht voor moet hebben, terwijl je haar steun erg hebt gemist, blijkt dat het niet zozeer komt door niet om kunnen gaan met het negatieve, maar dat ze gewoon niet zat te wachten op jouw beleving. En al helemaal als ze destijds zo zat te vergelijken en ophemelen. Nee, dat is echt niet leuk.
Jammer als mensen zo anders blijken te zijn. Ik hoop dat je leuke andere mensen in je leven hebt to.
100% mee eens.
En nee, dit lag niet aan gebrek een zelfreflectie aan jouw kant.
Hooguit dat je sneller mag zien wanneer iemand jou niet goed doet.
Dus: goed gedaan!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
