Relaties
alle pijlers
Teleurstelling in vriendin
vrijdag 30 september 2022 om 02:00
Ik ben even van mijn stuk, hopelijk kunnen jullie even de kluwen in mijn gedachten helpen ontwarren. De uiteindelijke oplossing weet ik zelf wel, het gesprek aangaan en laten weten wat de situatie met mij geeft gedaan. Maar ik vind het lastig om zo’n gesprek aan te gaan als de emotie redelijk hoog zit.
Sinds een jaar of 5 ga ik veel om met een vriendin, na collega’s te zijn geweest waarbij we enorm goed klikten, hebben we het contact voort gezet en spenderen we regelmatig tijd met elkaar met winkelen, avondjes netflixen, koffie-afspraakjes… Zij is een stukje ouder dan ik, wat nooit in de weg heeft gestaan. Ik ben nog steeds werkzaam, zij zit al geruime tijd in de bijstand. Als we ergens heen gaan, pik ik haar vaak op, zij heeft geen rijbewijs, of ik neem iets mee voor tijdens de filmavond zodat zij niet alles hoeft te betalen als ik een paar keer bij haar zit ‘s avonds ( ik heb zelf geen Netflix).
Nu zijn we eergisteren met een kortingsactie naar de dierentuin geweest in Antwerpen, met de trein. Zij is jarig geweest en ik heb haar mee uit eten genomen na de dierentuin. Vond ze een ontzettend leuk idee, en we kwamen al snel uit bij iets bijzonders: Ethiopisch. Heerlijk gegeten, na het hoofdgerecht vertelde zij dat de Ethiopische koffie niet te versmaden was en dat ik die echt moest proberen. Het duurde even voordat de restanten van het hoofdgerecht werden afgeruimd, ondertussen bleek dat het eigenlijk best gunstig was om binnen niet al te lange tijd richting station te gaan om de trein te halen die 1 eer per uur gaat. Compromis…afrekenen en een koffie bij de Starbucks halen op het station. Afrekenen ging niet zo vlot, en eenmaal buiten, zette vriendin de spurt erin met de woorden: “ Nu wel snel, want ik ga geen uur wachten en we moeten nog helemaal daarheen lopen.” Ze draafde werkelijk door de straat. Met een volle maag probeerde ik bij te benen, wat al snel eindigde in een hevig opgeblazen gevoel met al beginnende speekselvloed. Uiteraard was het me niet waard om te gaan spugen, ik liep heus wel door maar niet zo snel als zij. Eenmaal bij het station, werkelijk nog geen twee minuten later want we waren er vlak achter gaan eten, hebben we even een peukje gedaan, ook niet van gekomen na het eten. Ze gaf nog aan dat het meeviel, ze dacht dat het verder was. Na de peuk, gingen we het station binnen, het bleek dat het perron gewisseld was van spoor 21 naar spoor 22, prima. Maar acuut beende ze richting roltrap, steeds omkijkend of ik wel kwam, Starbucks voorbij, nou ja…We vonden prima de weg, hadden ook nog ruim 10 minuten. Onderwijl op de roltrap nog zeggend “ de roltrappen gaan ook niet zo snel, om 10 voor rijdt ie wel weg hoor.” Koffie kiosk op de etage eronder werd ook straal voorbij gebeend, ze bleef in zeer hoog tempo doordraven. Op het juiste perron hadden we nog 6 minuten, de trein was er nog niet eens. Ze verklaarde zichzelf: “ Ik ben een beetje spastisch hierin, maar ik sta dan liever te wachten op de juiste plek.” Ik zei er wel even achteraan:” nou, ik heb nog geen koffie.” Ze schrok en wees me op een gesloten kiosk op het perron. Met als conclusie: “ dan haal je op Roosendaal maar koffie.” Er zat vanalles tegen, de trein deed er langer over dan gepland. Het zou spannen om een trein richting huis 3 over herl of 8 over heel. We waren de trein nog niet uit, of ze begon al: “. Nou, ik nerm wel even een spurt hoor als ik de intercity kan galen, de sprinter van 8 over doet er een kwartier langer over.” Ik, nog steeds hopend op een kopje koffie, reageerde met : “ nou, we hebben nou wel genoeg gejaagd.” 3 over was al niet haalbaar, dan maar naar perron voor die van 8 over. ( ieder half uur vertrekt er een trein richting onze bestemming.). Zonder terug te komen op de koffie, begon de volgende spurt richting perron voor de trein van 8 over. Die redde we…alleen ik heb maar niet weer het woord koffie gebruikt. Wel was ik erg geïrriteerd, waarom die haast, we staan niet in Niemandsland, er gaan nog treinen genoeg. In de trein zei ze ineens: Dan krijg je bij mij thuis wel koffie. Ik was er inmiddels zo klaar mee, ik had in de trein mijn zoon inmiddels geappt of hij de koffie klaar wilde hebben om 21:10. Ik had totaal geen zin meer om bij haar koffie te gaan drinken, ik wilde nu echt zelf de regie hebben dat mijn bakkie kwam en ik rustig koffie kon drinken.
Uiteraard gaat het niet om een kopje koffie, maar om het geheel. Er wordt tot drie keer toe een moment gepland om even een bakkie te halen, heerlijk na het eten, en zij beslist wel even dat het toch echt niet gaat gebeuren, zo voelt het. Ik heb haar nog nooit zo dwingend meegemaakt, ze is juist altijd erg begripvol en meelevend met iedereen.
Ik zat er thuis echt mee, voelde me zo niet gehoord,.Neem ik haar mee voor een etentje, eindigt het zo gehaast met alleen een hoofdgerecht. Daarbij komen dan gedachtes dat ik altijd rijd, haar altijd meeneem zonder er een cent voor te vragen, nog een etentje cadeau doen. Maar mijn wens om na het eten te genieten van een bakkie is teveel gevraagd. Ik voel het echt alsof er volledig over me is heengewalst,. Ik spreek haar zaterdag weer, eigenlijk geen zin in, maar wel nodig om mijn teleurstelling bespreekbaar te maken..
Hoe zouden jullie beginnen? Wat is een juiste toon die wel duidelijk is maar niet veroordelend? Ik vind dit lastig. Alvast bedankt!
Sinds een jaar of 5 ga ik veel om met een vriendin, na collega’s te zijn geweest waarbij we enorm goed klikten, hebben we het contact voort gezet en spenderen we regelmatig tijd met elkaar met winkelen, avondjes netflixen, koffie-afspraakjes… Zij is een stukje ouder dan ik, wat nooit in de weg heeft gestaan. Ik ben nog steeds werkzaam, zij zit al geruime tijd in de bijstand. Als we ergens heen gaan, pik ik haar vaak op, zij heeft geen rijbewijs, of ik neem iets mee voor tijdens de filmavond zodat zij niet alles hoeft te betalen als ik een paar keer bij haar zit ‘s avonds ( ik heb zelf geen Netflix).
Nu zijn we eergisteren met een kortingsactie naar de dierentuin geweest in Antwerpen, met de trein. Zij is jarig geweest en ik heb haar mee uit eten genomen na de dierentuin. Vond ze een ontzettend leuk idee, en we kwamen al snel uit bij iets bijzonders: Ethiopisch. Heerlijk gegeten, na het hoofdgerecht vertelde zij dat de Ethiopische koffie niet te versmaden was en dat ik die echt moest proberen. Het duurde even voordat de restanten van het hoofdgerecht werden afgeruimd, ondertussen bleek dat het eigenlijk best gunstig was om binnen niet al te lange tijd richting station te gaan om de trein te halen die 1 eer per uur gaat. Compromis…afrekenen en een koffie bij de Starbucks halen op het station. Afrekenen ging niet zo vlot, en eenmaal buiten, zette vriendin de spurt erin met de woorden: “ Nu wel snel, want ik ga geen uur wachten en we moeten nog helemaal daarheen lopen.” Ze draafde werkelijk door de straat. Met een volle maag probeerde ik bij te benen, wat al snel eindigde in een hevig opgeblazen gevoel met al beginnende speekselvloed. Uiteraard was het me niet waard om te gaan spugen, ik liep heus wel door maar niet zo snel als zij. Eenmaal bij het station, werkelijk nog geen twee minuten later want we waren er vlak achter gaan eten, hebben we even een peukje gedaan, ook niet van gekomen na het eten. Ze gaf nog aan dat het meeviel, ze dacht dat het verder was. Na de peuk, gingen we het station binnen, het bleek dat het perron gewisseld was van spoor 21 naar spoor 22, prima. Maar acuut beende ze richting roltrap, steeds omkijkend of ik wel kwam, Starbucks voorbij, nou ja…We vonden prima de weg, hadden ook nog ruim 10 minuten. Onderwijl op de roltrap nog zeggend “ de roltrappen gaan ook niet zo snel, om 10 voor rijdt ie wel weg hoor.” Koffie kiosk op de etage eronder werd ook straal voorbij gebeend, ze bleef in zeer hoog tempo doordraven. Op het juiste perron hadden we nog 6 minuten, de trein was er nog niet eens. Ze verklaarde zichzelf: “ Ik ben een beetje spastisch hierin, maar ik sta dan liever te wachten op de juiste plek.” Ik zei er wel even achteraan:” nou, ik heb nog geen koffie.” Ze schrok en wees me op een gesloten kiosk op het perron. Met als conclusie: “ dan haal je op Roosendaal maar koffie.” Er zat vanalles tegen, de trein deed er langer over dan gepland. Het zou spannen om een trein richting huis 3 over herl of 8 over heel. We waren de trein nog niet uit, of ze begon al: “. Nou, ik nerm wel even een spurt hoor als ik de intercity kan galen, de sprinter van 8 over doet er een kwartier langer over.” Ik, nog steeds hopend op een kopje koffie, reageerde met : “ nou, we hebben nou wel genoeg gejaagd.” 3 over was al niet haalbaar, dan maar naar perron voor die van 8 over. ( ieder half uur vertrekt er een trein richting onze bestemming.). Zonder terug te komen op de koffie, begon de volgende spurt richting perron voor de trein van 8 over. Die redde we…alleen ik heb maar niet weer het woord koffie gebruikt. Wel was ik erg geïrriteerd, waarom die haast, we staan niet in Niemandsland, er gaan nog treinen genoeg. In de trein zei ze ineens: Dan krijg je bij mij thuis wel koffie. Ik was er inmiddels zo klaar mee, ik had in de trein mijn zoon inmiddels geappt of hij de koffie klaar wilde hebben om 21:10. Ik had totaal geen zin meer om bij haar koffie te gaan drinken, ik wilde nu echt zelf de regie hebben dat mijn bakkie kwam en ik rustig koffie kon drinken.
Uiteraard gaat het niet om een kopje koffie, maar om het geheel. Er wordt tot drie keer toe een moment gepland om even een bakkie te halen, heerlijk na het eten, en zij beslist wel even dat het toch echt niet gaat gebeuren, zo voelt het. Ik heb haar nog nooit zo dwingend meegemaakt, ze is juist altijd erg begripvol en meelevend met iedereen.
Ik zat er thuis echt mee, voelde me zo niet gehoord,.Neem ik haar mee voor een etentje, eindigt het zo gehaast met alleen een hoofdgerecht. Daarbij komen dan gedachtes dat ik altijd rijd, haar altijd meeneem zonder er een cent voor te vragen, nog een etentje cadeau doen. Maar mijn wens om na het eten te genieten van een bakkie is teveel gevraagd. Ik voel het echt alsof er volledig over me is heengewalst,. Ik spreek haar zaterdag weer, eigenlijk geen zin in, maar wel nodig om mijn teleurstelling bespreekbaar te maken..
Hoe zouden jullie beginnen? Wat is een juiste toon die wel duidelijk is maar niet veroordelend? Ik vind dit lastig. Alvast bedankt!
Het ware te wensen, dat alle mensen, hun eigen gebreken wat beter bekeken. Dan zouden ze het wel laten om over andere mensen te praten!!
vrijdag 30 september 2022 om 11:39
Als je (hiermee doel ik op TO na het lezen van haar verhaal) al geïrriteerd bent, dan ga je je erg focussen op dit soort details. Evenzo als geen goede Ethiopische kwaliteitskoffie krijgen na een lekkere maaltijd in datzelfde restaurant, maar dat de ander, die jij zo goedbedoeld ruim hebt getrakteerd, het halen van de trein, na je eigen suggestie daarover, voorrang geeft. En nee, dan krijg je géén Ethiopische koffie en vervolgens uiteindelijk helemaal géén koffie. Het komt op mij over alsof je een sterke "gekwetst kind modus" hebt. Mensen struikelen niet over bergen, maar over molshopen.
De verwachting van TO zorgde denk ik voor frictie. En dan gaat op de achtergrond gok ik toch óók het verschil in besteedbaar inkomen meespelen. Dat versterkt de irritatie over iets kleins als geen koffie na de maaltijd, maar het halen van de trein laten prevaleren. Wat ook nog eens door TO zelf werd geopperd.
Cauvechront verwoorde het vind wel mooi:
Ik denk na het lezen van TO's verhaal dat dit er tóch wel een beetje is ingeslopen. Niet bewust, maar onbewust. Doen veel mensen tegenwoordig: iets als gift geven, maar er onderhuids toch wel iets voor terugverwachten terwijl je weet dat de ander een heel ander besteedbaar inkomen heeft en je niet het recht hebt om voor de ander in te vullen hoe dat inkomen (ongeacht de bron) uitgegeven mag worden.En hoe lief je het ook bedoelt en ondanks dat ik je wel een beetje begrijp… het is niet helemaal eerlijk om dingen te geven als gift, maar er impliciet wel “gehoorzaamheid” voor terug te wensen. De volgende keer van te voren afspreken wat je van elkaar verwacht en wat je belangrijk vindt.
Ik zou er persoonlijk niet over beginnen met de vriendin als ik TO was. Reflecteer op je eigen gedachten en gedrag en vraag je dan af of je het er écht nog met die vriendin wilt bespreken. Wat is je probleem nu werkelijk? Dat kan volgens mij, als ik je verhaal zo lees, niet dat kopje Ethiopische koffie of de "straatkoffie" zijn.
vrijdag 30 september 2022 om 11:50
Hier sluit ik me helemaal bij aan. En ik denk dat het financiele ook kenmerkend is voor de verschillende belevingswerelden.Miep987 schreef: ↑30-09-2022 08:16Dit.
De behoefte van TO is een ontspannen avond en eindigt niet zoals zij het fijn vindt.
Vriendin haar behoefte kan zekerheid zijn, geen risico nemen omdat ze graag op tijd thuis is.
Even benoemen hoe het voelde (en het verschil
van behoeften kort voorleggen) zou ik doen. Dan zal zij vast ook haar reactie geven (of vraag ernaar) en zorgt hopelijk weer voor meer verbinding, omdat jullie weten van elkaar wat belangrijk is.
Weet alleen niet hoe relevant het financiële dan nog is in je verhaal. Komt dat er niet bij vanuit je emotie?
Als je niets hebt, komt je nergens. Af en toe bij de supermarkt, werk of school als je geluk hebt, familie, parkje, maar dat was het dan vaak ook. Feestjes ed kosten nou eenmaal geld dat je niet hebt en de avonden ben je meestal gewoon thuis. Als je dan eens een keer met de trein gaat en dan ook nog eens naar het buitenland, is dat gevoelsmatig direct een hele onderneming. Als je dan ook nog eens ziet dat het al 21 uur is en het begint te schemeren, raak je wel heel erg uit je comfort zone.
Gelukkig zit ik nu niet meer in de situatie van de vriendin van to en zou ik zelf ook geen zin meer hebben om te stressen en rennen voor een trein en lekker een bakje koffie halen. Maar ik kan me beide kanten goed voorstellen
vrijdag 30 september 2022 om 11:51
Ja, dat dacht ik ook in eerste instantie. Maar ik las het nog een keer en toen werd het me minder duidelijk.
Want als dat het geval is wil je blijkbaar de trein graag halen (anders opper je het niet).
En ik kan me goed voorstellen dat de vriendin dan alles op alles zet om die trein te halen... want blijkbaar vindt TO dat belangrijker dan die lekkere koffie...
Want waarom wil je B-koffie terwijl je ook A-koffie kan krijgen (en relaxed ook nog) als je een uurtje later de trein neemt?
vrijdag 30 september 2022 om 11:54
Ik snap TO op het moment dat de vriendin in het restaurant de aanzet heeft gegeven om de eerste trein te nemen.
Anders is het echt haar eigen "schuld"...
vrijdag 30 september 2022 om 11:57
Maar misschien is dit ook wel een veelvoorkomend probleem in de maatschappij. Niet roken is beter, niet alleen voor de portemonnee, maar ook voor de gezondheid. Iedereen weet dat. Je mag alleen niet gaan bepalen waar de ander z'n geld aan uit wil geven. Ik snap ook heel veel niet van andere mensen qua keuzes die ze maken, maar ja, daar heb ik dan zelf juist veel last van.
In deze situatie is het pakje peuken niet het probleem, maar de niet uitgekomen verwachting van TO: ik trakteer jou (al vaak) en je gunt mij niet (....).
Lijkt me voor de vriendin van TO ook niet fijn om in zo'n vriendschap te zitten waarbij de ander met een hoger besteedbaar inkomen onderhuids toch van alles van je vindt.
vrijdag 30 september 2022 om 12:01
Ik wil niet vervelend zijn, maar dit doet voor mij een beetje afbreuk aan je mooie betoog. Eens met dat wat je eerst zei.Tacelia schreef: ↑30-09-2022 11:50Hier sluit ik me helemaal bij aan. En ik denk dat het financiele ook kenmerkend is voor de verschillende belevingswerelden.
Als je niets hebt, komt je nergens. Af en toe bij de supermarkt, werk of school als je geluk hebt, familie, parkje, maar dat was het dan vaak ook. Feestjes ed kosten nou eenmaal geld dat je niet hebt en de avonden ben je meestal gewoon thuis. Als je dan eens een keer met de trein gaat en dan ook nog eens naar het buitenland, is dat gevoelsmatig direct een hele onderneming. Als je dan ook nog eens ziet dat het al 21 uur is en het begint te schemeren, raak je wel heel erg uit je comfort zone.
Gelukkig zit ik nu niet meer in de situatie van de vriendin van to en zou ik zelf ook geen zin meer hebben om te stressen en rennen voor een trein en lekker een bakje koffie halen. Maar ik kan me beide kanten goed voorstellen
vrijdag 30 september 2022 om 12:05
Yraatje schreef: ↑30-09-2022 11:51Ja, dat dacht ik ook in eerste instantie. Maar ik las het nog een keer en toen werd het me minder duidelijk.
Want als dat het geval is wil je blijkbaar de trein graag halen (anders opper je het niet).
En ik kan me goed voorstellen dat de vriendin dan alles op alles zet om die trein te halen... want blijkbaar vindt TO dat belangrijker dan die lekkere koffie...
Want waarom wil je B-koffie terwijl je ook A-koffie kan krijgen (en relaxed ook nog) als je een uurtje later de trein neemt?
Hoe ik het lees: in TO's beleving konden ze zonder de (door haar te betalen dure) koffie ruim op tijd de trein halen. Wat inderdaad ook lukte, zelfs zonder rennen was dat gelukt begrijp ik. En in onnodig rennen had TO (begrijpelijk) geen zin. Maar ze voelt het mogelijk als 'straf' voor het nee zeggen tegen de Ethiopische koffie. Iets als: 'Omdat ik die koffie niet wilde betalen, pakt vriendin mij nu terug door te gaan rennen. En dan gunt ze me ook nog geen andere koffie.' Zoiets?
vrijdag 30 september 2022 om 12:15
Ja want jij bent perfect. Jij leidt het leven zoals iedereen moet doen.Maan schreef: ↑30-09-2022 08:56Nou aan het einde van de OP is TO nogal aan het klagen over het altijd rijden en cadeautjes meenemen. Dus het lijkt er op alsof ze vindt dat het vaak van haar kant komt in deze vriendschap, met name financieel. En dat dat de kern van het probleem is maar ze het nu ophangt aan ‘’ mijn diepe wens voor koffie wordt genegeerd”.
Terwijl als het dan toch over geld gaat ik me juist boos zou maken om iemand die het weinige geld dat ze heeft de lucht in blaast en haar longen mee asfalteert.
Moralistisch gezeik.
vrijdag 30 september 2022 om 12:23
Oohhh ... ik bedoelde die zin juist ook goed eigenlijk, nu ik m na lees zie ik dat je m ook anders kan lezen. Wat ik bedoelde te zeggen is: gelukkig voor mij sta ik er financieel nu beter voor dat een aantal jaren geleden, waardoor ik ook weer naar feestjes kan gaan enz. Een treinrit is niet meer het 'uitstapje van het jaar' en stressen omdat het al 21 uur is, is ook voorbij. Daardoor zou ik nu ook makkelijker denken, ach uurtje later, wat maakt het uit.
Ik prijs mezelf nog dagelijks gelukkig dat ik nu weer fijner kan leven. Maar ik kan me voorstellen dat als iemand er zelf nooit mee te maken heeft gehad, het lastig voor te stellen is.
vrijdag 30 september 2022 om 12:28
Welbekend maatschappelijk probleem: diegene met de ruime beurs geeft iets als gift aan de ander met een krappere beurs en dan gehoorzaamheid terug verwachten. Je geeft dan iets om een goed gevoel te krijgen door gehoorzaamheid c.q. dankbaarheid van de ander te verwachten (zeker als je dat eerder wél hebt ontvangen en het een patroon is geworden). Natuurlijk ben je dan van je stuk gebracht als de ander ineens iets minder volgzaam is geworden.Sherlock schreef: ↑30-09-2022 12:05Hoe ik het lees: in TO's beleving konden ze zonder de (door haar te betalen dure) koffie ruim op tijd de trein halen. Wat inderdaad ook lukte, zelfs zonder rennen was dat gelukt begrijp ik. En in onnodig rennen had TO (begrijpelijk) geen zin. Maar ze voelt het mogelijk als 'straf' voor het nee zeggen tegen de Ethiopische koffie. Iets als: 'Omdat ik die koffie niet wilde betalen, pakt vriendin mij nu terug door te gaan rennen. En dan gunt ze me ook nog geen andere koffie.' Zoiets?
Eigenlijk heb je dan een relatie waarbij je de ander "misbruikt" in mijn beleving.
Zo redeneren we in Nederland vaker als het gaat om mensen met een bijstandsuitkering die on top of that óók nog roken. Eigenlijk gaat het niet om de bijstandsuitkering en de peuk, maar om het verwachtingspatroon. En dat we de neiging hebben anderen strengere normen op te leggen dan aan onszelf.
vrijdag 30 september 2022 om 12:31
Ik snap nog steeds niet waarom je dat nu wilt benadrukken. Waarom wil je vreemden van je "goede financiële positie" overtuigen? Juist dat doet afbreuk aan dat wat je eerder postte. Het zal vast niet zo bedoeld zijn, maar het komt op mij een beetje snobbish over.Tacelia schreef: ↑30-09-2022 12:23Oohhh ... ik bedoelde die zin juist ook goed eigenlijk, nu ik m na lees zie ik dat je m ook anders kan lezen. Wat ik bedoelde te zeggen is: gelukkig voor mij sta ik er financieel nu beter voor dat een aantal jaren geleden, waardoor ik ook weer naar feestjes kan gaan enz. Een treinrit is niet meer het 'uitstapje van het jaar' en stressen omdat het al 21 uur is, is ook voorbij. Daardoor zou ik nu ook makkelijker denken, ach uurtje later, wat maakt het uit.
Ik prijs mezelf nog dagelijks gelukkig dat ik nu weer fijner kan leven. Maar ik kan me voorstellen dat als iemand er zelf nooit mee te maken heeft gehad, het lastig voor te stellen is.
vrijdag 30 september 2022 om 12:35
Maar wel krap aan. Ik vind 6 minuten van te voren nou niet per se ruim je trein halenSherlock schreef: ↑30-09-2022 12:05Hoe ik het lees: in TO's beleving konden ze zonder de (door haar te betalen dure) koffie ruim op tijd de trein halen. Wat inderdaad ook lukte, zelfs zonder rennen was dat gelukt begrijp ik. En in onnodig rennen had TO (begrijpelijk) geen zin. Maar ze voelt het mogelijk als 'straf' voor het nee zeggen tegen de Ethiopische koffie. Iets als: 'Omdat ik die koffie niet wilde betalen, pakt vriendin mij nu terug door te gaan rennen. En dan gunt ze me ook nog geen andere koffie.' Zoiets?
Maar dat is mijn bescheiden mening. Dan heb je echt geen tijd meer om nog ff relaxed ergens een kopje koffie te gaan drinken.
En ik snap dus het rengedrag. Dat zou ik zelf namelijk ook hebben gehad in dit geval.
Als we hadden afgesproken om eerst de koffie te drinken en dan maar te zien of we de eerstvolgende trein zouden halen was het anders geweest.
Vandaar ook mijn opmerking. Maar goed... ik denk niet dat het helemaal duidelijk gaat worden...
vrijdag 30 september 2022 om 12:44
Senseootje open geknipt en daar kokend water op, evt in de magnetron.Noekie-Noek schreef: ↑30-09-2022 12:41Maar de vraag blijft nu wel, kan de zoon van TO lekkere koffie zetten? Zelf zou ik om stipt 21.10 geen koffie meer drinken want dan slaap ik daarna niet meer zo makkelijk.
vrijdag 30 september 2022 om 12:55
Nah, ik denk toch dat je die zinnen met een gekleurde bril leest eerlijk gezegd. Mijn uitleg was iig goed bedoeld. Als dat snobbish over komt, tsja...
vrijdag 30 september 2022 om 12:56
Ik was niet gaan rennen, gewoon koffie in restaurant. Uitgebreid en dan op een normaal tempo naar het treinstation, dan was je misschien een kwartier voor tijd daar geweest voor de volgende trein. Zo laat was het niet, want je kon om 21u bij je zoon koffie drinken.
Maar als je eenmaal hebt besloten om te gaan rennen dan zou ik hem ook willen halen, want anders sta je een uur op een station. Tenzij de vriendin al klaar was met die dag en zsm naar huis wilde.
Hoe was de sfeer in de trein dan? Was het toen wel gezellig?
Snap ook niet zo goed, wat het rennen en koffie drinken te maken heeft met de bijstand en netflixavonden. tenzij je daarmee bedoeld dat als jij betaald dat je dan ook bepaald waar en wanneer koffie wordt gedronken.
Maar als je eenmaal hebt besloten om te gaan rennen dan zou ik hem ook willen halen, want anders sta je een uur op een station. Tenzij de vriendin al klaar was met die dag en zsm naar huis wilde.
Hoe was de sfeer in de trein dan? Was het toen wel gezellig?
Snap ook niet zo goed, wat het rennen en koffie drinken te maken heeft met de bijstand en netflixavonden. tenzij je daarmee bedoeld dat als jij betaald dat je dan ook bepaald waar en wanneer koffie wordt gedronken.
vrijdag 30 september 2022 om 12:57
Met zulke vriendinnen heb je geen vijanden nodig. Jij betaalt het eten, vervolgens laat ze jou rennen (tot bijna overgeven aan toe), je mag nog net een peukie doen maar een kop koffie wordt je ontnomen! Sterker nog ze laat je nog een paar keer rennen!
Ik zou nog een eindgesprek met haar voeren en dan mag ze het verder uitzoeken!
Ik zou nog een eindgesprek met haar voeren en dan mag ze het verder uitzoeken!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
