Relaties
alle pijlers
tropen tijd of lekkend dakraam?
zondag 29 mei 2022 om 21:40
Dit is mijn eerste topic in bijna tien jaar tijd, ik ben vooral stille meelezen en wil nu heel graag jullie input.
Ik heb nu vijf jaar een relatie, we kennen elkaar zes jaar. ik (v) ben 35, vriend (m) is 46. we hebben een kind van twee en een baby van negen maanden. Ze gaan twee dagen per week naar de opvang. Ik werk drie dagen per week, mijn vriend heeft één papadag. Hij is een leuke en betrokken vader.
Toen mijn vriend en ik elkaar leerden kennen, werkte hij vijf dagen per week, met een prima salaris. Hii sportte veel en maakte een gelukkige indruk. Wel introvert, maar bij mij voelde hij zich op zijn gemak en praatte hij veel en maakte mij aan het lachen. We gingen vrij snel samenwonen in mijn appartement. Dat ging heel soepel, we konden het goed vinden en hadden weinig gedoe. Na een jaar relatie kwam ik er achter dat hij blowde. Zelf omschreef hij dit als eens per maand. Omdat hij gewoon functioneerde, heb ik er geen punt van gemaakt.
Afgelopen zomer had ik het idee dat hij overwerkt raakte. Met de tweede op komst hebben we samen een huis gekocht. Na zijn vaderschapsverlof is hij niet meer begonnen met werken. Toen is uiteindelijk zijn contract in overeenstemming opgezegd, zodat hij een uitkering kon aanvragen. In de verwachting dat hij met een twee a drie maanden weer werk zou hebben, ben ik hier in mee gegaan, hoewel ik vond dat hij zich moest ziek melden. Inmiddels zijn we dus zeven maanden verder en hebben we al vier maanden geen recht op kinderopvangtoeslag. De spaarrekening is biina leeg. Uiteindelijk is er nu zicht op slecht betaald (ongeschoold) parttime werk. Hij zegt zich geen zorgen te maken over geld/inkomsten. Hij blowt veel. Ik weet niet hoe veel, want daar praat hij niet over. Ik kan niet goed inschatten wanneer hij stoned is en wanneer niet, maar zie wel opgerookte joints, sigaretten die zijn gebruikt om joints mee te draaien, ik ruik wiet etc.
Soms wordt hij boos en dan praat hij dagen niet tegen me. Hij wordt bijvoorbeeld boos omdat ik een deur niet dicht doe, of mijn rommel niet opruim. Als ik op een vrije dag iets samen wil doen, dan wil hij bijna nooit. Als ik tegen hem praat, kijkt hij bijna altijd op zijn telefoon. Hij is dus twee dagen per week alleen thuis. Als ik dan onverwachts thuis kom, zit hij meestal te gamen. In het huis moet nog veel gedaan worden en hij is aan verschillende projecten begonnen, maar maakt niks af. Ik ervaar weinig interesse in mij en betrokkenheid, omdat hij dus meestal op zijn telefoon zit, niks samen wil doen en bijna nooit vraagt hoe het met mij gaat en hoe mijn dag was. Hij eet bijna nooit mee aan tafel met mij en de kinderen, maar heeft zijn eigen schema. Ik denk dat het niet goed met hem gaat en dat hij naar de huisarts moet voor antidepressiva, stoppen met blowen en therapie. Dit wil hij niet, hij wil ook geen relatietherapie.
Ik wil graag tips van jullie hoe ik de situatie kan veranderen. Is dit normaal binnen de tropenjaren?
Ik heb nu vijf jaar een relatie, we kennen elkaar zes jaar. ik (v) ben 35, vriend (m) is 46. we hebben een kind van twee en een baby van negen maanden. Ze gaan twee dagen per week naar de opvang. Ik werk drie dagen per week, mijn vriend heeft één papadag. Hij is een leuke en betrokken vader.
Toen mijn vriend en ik elkaar leerden kennen, werkte hij vijf dagen per week, met een prima salaris. Hii sportte veel en maakte een gelukkige indruk. Wel introvert, maar bij mij voelde hij zich op zijn gemak en praatte hij veel en maakte mij aan het lachen. We gingen vrij snel samenwonen in mijn appartement. Dat ging heel soepel, we konden het goed vinden en hadden weinig gedoe. Na een jaar relatie kwam ik er achter dat hij blowde. Zelf omschreef hij dit als eens per maand. Omdat hij gewoon functioneerde, heb ik er geen punt van gemaakt.
Afgelopen zomer had ik het idee dat hij overwerkt raakte. Met de tweede op komst hebben we samen een huis gekocht. Na zijn vaderschapsverlof is hij niet meer begonnen met werken. Toen is uiteindelijk zijn contract in overeenstemming opgezegd, zodat hij een uitkering kon aanvragen. In de verwachting dat hij met een twee a drie maanden weer werk zou hebben, ben ik hier in mee gegaan, hoewel ik vond dat hij zich moest ziek melden. Inmiddels zijn we dus zeven maanden verder en hebben we al vier maanden geen recht op kinderopvangtoeslag. De spaarrekening is biina leeg. Uiteindelijk is er nu zicht op slecht betaald (ongeschoold) parttime werk. Hij zegt zich geen zorgen te maken over geld/inkomsten. Hij blowt veel. Ik weet niet hoe veel, want daar praat hij niet over. Ik kan niet goed inschatten wanneer hij stoned is en wanneer niet, maar zie wel opgerookte joints, sigaretten die zijn gebruikt om joints mee te draaien, ik ruik wiet etc.
Soms wordt hij boos en dan praat hij dagen niet tegen me. Hij wordt bijvoorbeeld boos omdat ik een deur niet dicht doe, of mijn rommel niet opruim. Als ik op een vrije dag iets samen wil doen, dan wil hij bijna nooit. Als ik tegen hem praat, kijkt hij bijna altijd op zijn telefoon. Hij is dus twee dagen per week alleen thuis. Als ik dan onverwachts thuis kom, zit hij meestal te gamen. In het huis moet nog veel gedaan worden en hij is aan verschillende projecten begonnen, maar maakt niks af. Ik ervaar weinig interesse in mij en betrokkenheid, omdat hij dus meestal op zijn telefoon zit, niks samen wil doen en bijna nooit vraagt hoe het met mij gaat en hoe mijn dag was. Hij eet bijna nooit mee aan tafel met mij en de kinderen, maar heeft zijn eigen schema. Ik denk dat het niet goed met hem gaat en dat hij naar de huisarts moet voor antidepressiva, stoppen met blowen en therapie. Dit wil hij niet, hij wil ook geen relatietherapie.
Ik wil graag tips van jullie hoe ik de situatie kan veranderen. Is dit normaal binnen de tropenjaren?
gojibes wijzigde dit bericht op 29-05-2022 21:41
Reden: Overbodig
Reden: Overbodig
0.78% gewijzigd
donderdag 2 juni 2022 om 21:35
Da's ook wat zeg! Ook een lamlulCandy schreef: ↑01-06-2022 22:23Wat ik zo raar vind is dat hij niet aan het werk gaat als de spaarrekening leegraakt. Alsof hij zich wil laten verzorgen door z'n vrouw en lekker thuis kan aanrommelen gedurende kantooruren. Ik heb dit zelf ook meegemaakt met mijn ex. Blowen en gamen deed hij niet. Wel dagelijks uren in de sportschool pompen, maar hij weigerde verder financieel bij te dragen en te solliciteren. Koken deed hij ook niet, alleen eiwitshakes voor zichzelf. Ik heb toen na 11 maanden en een baby van 10 maanden een echtscheiding aangevraagd. Hij heeft 7 jaar later nog steeds een uitkering.
Sinds ik dit topic ben begonnen laat ik mijn vriend op de bank slapen. Ik had daar al eerder behoefte aan, maar ik vond dat ik mij moest aanpassen, of ik dacht dat dit heel onaardig zou zijn.
Nu probeer ik meer ruimte in te nemen en voor mezelf te kiezen.
Hij negeert me bewust, maar wil dan niet weg gaan. Hij wil niet meedenken over hoe we een schema kunnen maken om voor de kinderen te zorgen. Hij is zo passief als een dood paard, het lijkt net of hij helemaal geen beslissingen wil maken. Ondertussen laat hij duidelijk merken dat ik hem irriteer, het is allemaal zo vreemd! Ik heb veel support van mensen om mij heen, daar ben ik echt heel dankbaar voor.
Gek genoeg kan ik dus niet nadenken over wat ik van hem verwacht. Ik denk dat dit wel lukt als ik een dagje van huis ben. Het lijkt soms echt een mindfuck, zo blurry als mijn hoofd is. Vandaag heb ik een foto van hem gemaakt, zodat ik mij kan herinneren hoe slecht het gaat als het slecht is. Bizar dat iemand zo kan afglijden eigenlijk.
vrijdag 3 juni 2022 om 08:10
Leuk deze analyse over jouw vriend en dat hij op de bank slaapt maar het veranderd helemaal niets aan de situatie.gojibes schreef: ↑02-06-2022 21:35Da's ook wat zeg! Ook een lamlul
Sinds ik dit topic ben begonnen laat ik mijn vriend op de bank slapen. Ik had daar al eerder behoefte aan, maar ik vond dat ik mij moest aanpassen, of ik dacht dat dit heel onaardig zou zijn.
Nu probeer ik meer ruimte in te nemen en voor mezelf te kiezen.
Hij negeert me bewust, maar wil dan niet weg gaan. Hij wil niet meedenken over hoe we een schema kunnen maken om voor de kinderen te zorgen. Hij is zo passief als een dood paard, het lijkt net of hij helemaal geen beslissingen wil maken. Ondertussen laat hij duidelijk merken dat ik hem irriteer, het is allemaal zo vreemd! Ik heb veel support van mensen om mij heen, daar ben ik echt heel dankbaar voor.
Gek genoeg kan ik dus niet nadenken over wat ik van hem verwacht. Ik denk dat dit wel lukt als ik een dagje van huis ben. Het lijkt soms echt een mindfuck, zo blurry als mijn hoofd is. Vandaag heb ik een foto van hem gemaakt, zodat ik mij kan herinneren hoe slecht het gaat als het slecht is. Bizar dat iemand zo kan afglijden eigenlijk.
vrijdag 3 juni 2022 om 08:19
Sjaantje37 schreef: ↑03-06-2022 08:10Leuk deze analyse over jouw vriend en dat hij op de bank slaapt maar het veranderd helemaal niets aan de situatie.
Het is een begin. Beter dan mooi weer blijven spelen.
vrijdag 3 juni 2022 om 08:33
Dat is zeker waar.
vrijdag 3 juni 2022 om 13:38
vrijdag 3 juni 2022 om 20:04
vrijdag 3 juni 2022 om 20:34
gojibes schreef: ↑02-06-2022 21:35Da's ook wat zeg! Ook een lamlul
Sinds ik dit topic ben begonnen laat ik mijn vriend op de bank slapen. Ik had daar al eerder behoefte aan, maar ik vond dat ik mij moest aanpassen, of ik dacht dat dit heel onaardig zou zijn.
Nu probeer ik meer ruimte in te nemen en voor mezelf te kiezen.
Hij negeert me bewust, maar wil dan niet weg gaan. Hij wil niet meedenken over hoe we een schema kunnen maken om voor de kinderen te zorgen. Hij is zo passief als een dood paard, het lijkt net of hij helemaal geen beslissingen wil maken. Ondertussen laat hij duidelijk merken dat ik hem irriteer, het is allemaal zo vreemd! Ik heb veel support van mensen om mij heen, daar ben ik echt heel dankbaar voor.
Gek genoeg kan ik dus niet nadenken over wat ik van hem verwacht. Ik denk dat dit wel lukt als ik een dagje van huis ben. Het lijkt soms echt een mindfuck, zo blurry als mijn hoofd is. Vandaag heb ik een foto van hem gemaakt, zodat ik mij kan herinneren hoe slecht het gaat als het slecht is. Bizar dat iemand zo kan afglijden eigenlijk.
Dit komt me bekend voor, geen beweging in te krijgen. Wat zit hem dan dwars? Alsof hij niet meer op de rem wil staan voor een slechte afloop. Daar heb je gewoon niet zoveel aan. Het is fijn als je je veilig kunt voelen bij een man. Een man die z'n zaakjes op orde heeft, zodat jij als ontspannen vrouw een goede moeder kunt zijn voor jullie kinderen. Hij is ook nog eens 10 jaar ouder dan jij....
vrijdag 3 juni 2022 om 21:14
Persoonlijk denk ik dat je je te veel laat opfokken en vergeet dat hij niet je vijand is maar je partner, op deze manier escaleer je het tot een echtscheiding.
Vrouwen denken te vaak dat mannen net als vrouwen zijn als het gaat om communicatie en gevoelens maar dat is helemaal niet zo. Als het bij mannen door hun vingers glipt sluiten ze zich op in zichzelf en nemen geen enkele beslissing meer omdat ze bang zijn om de verkeerde te nemen.
Daarnaast geldt er onder mannen nog een groot taboe als het gaat om depressiviteit en/of Burn-out, laat staan zeggen dat je hulp nodig hebt want hij is "niet gek". Beter nog, ze hopen dat het vanzelf overgaat, ook als er totaal geen kans op is.
Mannen zijn in sommige opzichten anders en ik vind het niet fair om juist dat tegen ze te gebruiken. Ik begrijp je woede en frustratie en logisch dat je het op hem afreageert maar daar win je niets mee, sterker nog, je verergert zijn reactie.
Dit is denk ik meer het moment om hem vertrouwen te geven in jullie toekomst en samen te gaan zoeken naar een oplossing in het professionele circuit voor hem alleen en/of samen en dat je er voor hem bent. Jij kan hem niet helpen en hij zichzelf ook niet en dus is het tijd om een derde in te schakelen.
Laat je niet gek maken, scheiden is relatief makkelijk en in een relatie moet het niet altijd gaan over wie er gelijk heeft of wat fair is, soms kan je beter even terug gaan naar de basis van je relatie toen je nog de echte tijd en ruimte nam om te luisteren en je ego even opzij kon zetten voor de ander.
Vrouwen denken te vaak dat mannen net als vrouwen zijn als het gaat om communicatie en gevoelens maar dat is helemaal niet zo. Als het bij mannen door hun vingers glipt sluiten ze zich op in zichzelf en nemen geen enkele beslissing meer omdat ze bang zijn om de verkeerde te nemen.
Daarnaast geldt er onder mannen nog een groot taboe als het gaat om depressiviteit en/of Burn-out, laat staan zeggen dat je hulp nodig hebt want hij is "niet gek". Beter nog, ze hopen dat het vanzelf overgaat, ook als er totaal geen kans op is.
Mannen zijn in sommige opzichten anders en ik vind het niet fair om juist dat tegen ze te gebruiken. Ik begrijp je woede en frustratie en logisch dat je het op hem afreageert maar daar win je niets mee, sterker nog, je verergert zijn reactie.
Dit is denk ik meer het moment om hem vertrouwen te geven in jullie toekomst en samen te gaan zoeken naar een oplossing in het professionele circuit voor hem alleen en/of samen en dat je er voor hem bent. Jij kan hem niet helpen en hij zichzelf ook niet en dus is het tijd om een derde in te schakelen.
Laat je niet gek maken, scheiden is relatief makkelijk en in een relatie moet het niet altijd gaan over wie er gelijk heeft of wat fair is, soms kan je beter even terug gaan naar de basis van je relatie toen je nog de echte tijd en ruimte nam om te luisteren en je ego even opzij kon zetten voor de ander.
vrijdag 3 juni 2022 om 21:24
Interessant standpunt! Zo heb ik er ook heel lang over gedacht namelijk. Nu ben ik op het punt dat ik het onaanvaardbaar gedrag vind. T is namelijk ook deuren heel hard dicht doen, dagen negeren, afsnauwen, geërgerd en luidruchtig iets verplaatsen. Ik denk dat je op een gegeven moment van je partner moet kunnen aannemen dat er een probleem is. Ik heb al negen maanden lang (en daarvoor eigenlijk ook) begrip en vertrouwen getoond, maar ik raak nu op. Het is echt een muur, weerlegd al mijn argumenten en hij wil niks. Hij wil ook niet een paar dagen/weken het huis uit. Ik weet gewoon echt niet hoe dit goed kan komen, zonder dat ik mezelf kwijt raak. Als hij zou willen, dan ben ik er nog niet klaar mee.DingDong schreef: ↑03-06-2022 21:14Persoonlijk denk ik dat je je te veel laat opfokken en vergeet dat hij niet je vijand is maar je partner, op deze manier escaleer je het tot een echtscheiding.
Vrouwen denken te vaak dat mannen net als vrouwen zijn als het gaat om communicatie en gevoelens maar dat is helemaal niet zo. Als het bij mannen door hun vingers glipt sluiten ze zich op in zichzelf en nemen geen enkele beslissing meer omdat ze bang zijn om de verkeerde te nemen.
Daarnaast geldt er onder mannen nog een groot taboe als het gaat om depressiviteit en/of Burn-out, laat staan zeggen dat je hulp nodig hebt want hij is "niet gek". Beter nog, ze hopen dat het vanzelf overgaat, ook als er totaal geen kans op is.
Mannen zijn in sommige opzichten anders en ik vind het niet fair om juist dat tegen ze te gebruiken. Ik begrijp je woede en frustratie en logisch dat je het op hem afreageert maar daar win je niets mee, sterker nog, je verergert zijn reactie.
Dit is denk ik meer het moment om hem vertrouwen te geven in jullie toekomst en samen te gaan zoeken naar een oplossing in het professionele circuit voor hem alleen en/of samen en dat je er voor hem bent. Jij kan hem niet helpen en hij zichzelf ook niet en dus is het tijd om een derde in te schakelen.
Laat je niet gek maken, scheiden is relatief makkelijk en in een relatie moet het niet altijd gaan over wie er gelijk heeft of wat fair is, soms kan je beter even terug gaan naar de basis van je relatie toen je nog de echte tijd en ruimte nam om te luisteren en je ego even opzij kon zetten voor de ander.
vrijdag 3 juni 2022 om 21:39
Maar dat wil hij toch helemaal niet? Hij wil niet naar de dokter, en al helemaal niet naar een therapeut. En het vervelende is: TO kan haar vriend niet dwingen dat te doen.DingDong schreef: ↑03-06-2022 21:14Dit is denk ik meer het moment om hem vertrouwen te geven in jullie toekomst en samen te gaan zoeken naar een oplossing in het professionele circuit voor hem alleen en/of samen en dat je er voor hem bent. Jij kan hem niet helpen en hij zichzelf ook niet en dus is het tijd om een derde in te schakelen.
vrijdag 3 juni 2022 om 21:42
Jee en hij wil dus ook niet weg. Echt wat een zuiger. Terwijl kans groot is als ik het zo lees dat TO met haar kinderen echt bij een scheiding wel voor elkaar kan krijgen dat zij (voorlopig) met de kinderen in huis kan blijven tot het rond is. Als je eenmaal de beslissing in je hoofd hebt genomen is het zoooo lastig als de ander inclusief het gedrag maar in je persoonlijke ruimte blijft marineren en niet op wil hoepelen maar ook niks wil doen om het beter te maken.
vrijdag 3 juni 2022 om 22:03
Maar er moet íets gebeuren in deze situatie. Van haar vriend zal het niet komen. En slapen op de bank is halfslachtig handelen.boerinnetje-van-buuten schreef: ↑03-06-2022 21:39Maar dat wil hij toch helemaal niet? Hij wil niet naar de dokter, en al helemaal niet naar een therapeut. En het vervelende is: TO kan haar vriend niet dwingen dat te doen.
vrijdag 3 juni 2022 om 22:47
Dat hoeft nu toch niet ineens op stel en sprong? TO heeft net dit topic geopend, mag ze er heel even over doen? TO is bezig met vertellen hier, laat onze reacties op zich inwerken en ziet dingen nu anders (of voelt zich zekerder over wat ze misschien diep van binnen al voelde). TO heeft een afspraak met een coach gemaakt (heb ik dat goed onthouden?) om wat hulp te krijgen bij wat er allemaal op haar afkomt. Ze neemt ook ruimte voor zichzelf, waar dat kan. Dat zijn toch al hele stappen? Ik begrijp niet waar dat gepush vandaan komt.
zaterdag 4 juni 2022 om 06:29
Thanks voor je lieve reactie. Goed onthouden van de coachS-Groot schreef: ↑03-06-2022 22:47Dat hoeft nu toch niet ineens op stel en sprong? TO heeft net dit topic geopend, mag ze er heel even over doen? TO is bezig met vertellen hier, laat onze reacties op zich inwerken en ziet dingen nu anders (of voelt zich zekerder over wat ze misschien diep van binnen al voelde). TO heeft een afspraak met een coach gemaakt (heb ik dat goed onthouden?) om wat hulp te krijgen bij wat er allemaal op haar afkomt. Ze neemt ook ruimte voor zichzelf, waar dat kan. Dat zijn toch al hele stappen? Ik begrijp niet waar dat gepush vandaan komt.
zaterdag 4 juni 2022 om 07:10
Kijk, ik weet dat er veel viva vrouwen zijn die over hun mannetjes praten, alsof het perfect afgerichte hondjes zijn. Die strafpunten krijgen als ze niet genoeg in het huishouden hebben gedaan. Hun vrouw van harte een minnaar gunnen. Dik geld binnenbrengen en na 3x het vuilnis niet aan de weg te hebben gezet, mogen ze opzouten.
Gelukkig werkt het in de meeste relaties niet zo!
Natuurlijk moet TO stappen gaan ondernemen, maar haastige spoed..??
Dat lamlendige gehang, als een niet te verplaatsen meubelstuk aanwezig zijn, niks willen, je negeren maar wel zo lekker in je aura gaan zitten... ik herken het uit de periode dat mijn man in een depressie zat.
Gelukkig heeft hij nooit naar drank, drugs of anders gegrepen.. maar wat een rottijd was dat! Hij wilde ook geen enkele hulp. Wat eerder iemand anders hier al opmerkte: schaamte speelt hierin w.s een grote rol.
Vooral bij mannen,, alsof ze zich dan als zwak tonen.
Praat eerst eens met die coach TO. Jij mag hier in elk geval niet aan onderdoor gaan. Wellicht heeft hij/zij handvatten voor je.
De boel overhaaste lijkt me niet slim.
zaterdag 4 juni 2022 om 08:46
Graag gedaan. Je hebt volgende week al een afspraak dacht ik? Alleen al even iemand die er helemaal voor jou is en waar je de situatie en je twijfels kunt vertellen zal al heel fijn zijn denk ik. Stap voor stap
.
zaterdag 4 juni 2022 om 09:15
DingDong schreef: ↑03-06-2022 21:14Persoonlijk denk ik dat je je te veel laat opfokken en vergeet dat hij niet je vijand is maar je partner, op deze manier escaleer je het tot een echtscheiding.
Vrouwen denken te vaak dat mannen net als vrouwen zijn als het gaat om communicatie en gevoelens maar dat is helemaal niet zo. Als het bij mannen door hun vingers glipt sluiten ze zich op in zichzelf en nemen geen enkele beslissing meer omdat ze bang zijn om de verkeerde te nemen.
Daarnaast geldt er onder mannen nog een groot taboe als het gaat om depressiviteit en/of Burn-out, laat staan zeggen dat je hulp nodig hebt want hij is "niet gek". Beter nog, ze hopen dat het vanzelf overgaat, ook als er totaal geen kans op is.
Mannen zijn in sommige opzichten anders en ik vind het niet fair om juist dat tegen ze te gebruiken. Ik begrijp je woede en frustratie en logisch dat je het op hem afreageert maar daar win je niets mee, sterker nog, je verergert zijn reactie.
Dit is denk ik meer het moment om hem vertrouwen te geven in jullie toekomst en samen te gaan zoeken naar een oplossing in het professionele circuit voor hem alleen en/of samen en dat je er voor hem bent. Jij kan hem niet helpen en hij zichzelf ook niet en dus is het tijd om een derde in te schakelen.
Laat je niet gek maken, scheiden is relatief makkelijk en in een relatie moet het niet altijd gaan over wie er gelijk heeft of wat fair is, soms kan je beter even terug gaan naar de basis van je relatie toen je nog de echte tijd en ruimte nam om te luisteren en je ego even opzij kon zetten voor de ander.
Wel goed om een tegengeluid te geven. Wij kunnen natuurlijk niet weten of er nog iets moois in deze man begraven ligt dat er uit kan komen. Maar als hij inderdaad passief agressief is -in tegenstelling tot alleen maar zielig passief- dan zegt dat iets over zijn karakter, en dat is niet iets moois.
zaterdag 4 juni 2022 om 09:24
Ik heb soortgelijk gedrag zelfs bij 70 en 80 jarigen gezien. Waarbij het dan vrijwel standaard aan de leeftijd werd verweten. Ouderdom, seniel, dement?
Tussen de 15 en 25 zijn het nog puberkwalen, tussen de 25 en 40 zijn het crisissen.. maar alles daartussen of daarboven? Dan spoor je gewoon niet.
Daar is maar heel weinig begrip voor. Het taboe is enorm.
Mijn eigen man, en ikzelf ook.. hebben fases gekend waarin we beide de minst leuke, of zelf slechtste versie van onszelf waren.
Ik bedoel maar te zeggen, geef iets ook te tijd om te herstellen of te verbeteren.
Als jij vandaag diep in je duim snijd met een mes, is dat niet morgen genezen.
Plant jij vandaag een zaadje, staat er niet volgende week al een boom.
Ik wil hier niet mee zeggen dat je het dus als het ware verplicht bent om maar te blijven aanmodderen. Maar sommige dingen hebben wel eens tijd nodig, en tijd (,geduld) hebben we nog maar weinig volgens mij.
zaterdag 4 juni 2022 om 20:06
Ik vind het fijn dat er ook andere standpunten zijn inmiddels. Vandaag ging ik met de kinderen naar mijn ouders. Ik kom thuis en zie door het raam vriend op de bank zitten. Hij gaat snel naar het schuurtje (zonder de kinderen gedag te zeggen). Ik maak de kinderen klaar voor de nacht, breng ze naar bed en zodra ze in bed liggen, gaat hij naar de oudste en haalt deze weer uit bed. De oudste was dus gewoon stil en al bijna aan het slapen. Echt zo zo zo raar en ongemakkelijk.
Donderdag zie ik die coach. Ze zal geen bergen verzetten. Ik wiebel dus tussen
A) geen overhaaste beslissingen maken
het weer "lijmen"
C) een tijdje uit huis met de kinderen, geen idee waar naar toe. Vriend gaat dus nergens heen.
Donderdag zie ik die coach. Ze zal geen bergen verzetten. Ik wiebel dus tussen
A) geen overhaaste beslissingen maken
het weer "lijmen"C) een tijdje uit huis met de kinderen, geen idee waar naar toe. Vriend gaat dus nergens heen.
zaterdag 4 juni 2022 om 20:07
Hoe is je man er weer uit gekomen?Pindakaasjes schreef: ↑04-06-2022 07:10Kijk, ik weet dat er veel viva vrouwen zijn die over hun mannetjes praten, alsof het perfect afgerichte hondjes zijn. Die strafpunten krijgen als ze niet genoeg in het huishouden hebben gedaan. Hun vrouw van harte een minnaar gunnen. Dik geld binnenbrengen en na 3x het vuilnis niet aan de weg te hebben gezet, mogen ze opzouten.
Gelukkig werkt het in de meeste relaties niet zo!
Natuurlijk moet TO stappen gaan ondernemen, maar haastige spoed..??
Dat lamlendige gehang, als een niet te verplaatsen meubelstuk aanwezig zijn, niks willen, je negeren maar wel zo lekker in je aura gaan zitten... ik herken het uit de periode dat mijn man in een depressie zat.
Gelukkig heeft hij nooit naar drank, drugs of anders gegrepen.. maar wat een rottijd was dat! Hij wilde ook geen enkele hulp. Wat eerder iemand anders hier al opmerkte: schaamte speelt hierin w.s een grote rol.
Vooral bij mannen,, alsof ze zich dan als zwak tonen.
Praat eerst eens met die coach TO. Jij mag hier in elk geval niet aan onderdoor gaan. Wellicht heeft hij/zij handvatten voor je.
De boel overhaaste lijkt me niet slim.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
