Relaties
alle pijlers
tropen tijd of lekkend dakraam?
zondag 29 mei 2022 om 21:40
Dit is mijn eerste topic in bijna tien jaar tijd, ik ben vooral stille meelezen en wil nu heel graag jullie input.
Ik heb nu vijf jaar een relatie, we kennen elkaar zes jaar. ik (v) ben 35, vriend (m) is 46. we hebben een kind van twee en een baby van negen maanden. Ze gaan twee dagen per week naar de opvang. Ik werk drie dagen per week, mijn vriend heeft één papadag. Hij is een leuke en betrokken vader.
Toen mijn vriend en ik elkaar leerden kennen, werkte hij vijf dagen per week, met een prima salaris. Hii sportte veel en maakte een gelukkige indruk. Wel introvert, maar bij mij voelde hij zich op zijn gemak en praatte hij veel en maakte mij aan het lachen. We gingen vrij snel samenwonen in mijn appartement. Dat ging heel soepel, we konden het goed vinden en hadden weinig gedoe. Na een jaar relatie kwam ik er achter dat hij blowde. Zelf omschreef hij dit als eens per maand. Omdat hij gewoon functioneerde, heb ik er geen punt van gemaakt.
Afgelopen zomer had ik het idee dat hij overwerkt raakte. Met de tweede op komst hebben we samen een huis gekocht. Na zijn vaderschapsverlof is hij niet meer begonnen met werken. Toen is uiteindelijk zijn contract in overeenstemming opgezegd, zodat hij een uitkering kon aanvragen. In de verwachting dat hij met een twee a drie maanden weer werk zou hebben, ben ik hier in mee gegaan, hoewel ik vond dat hij zich moest ziek melden. Inmiddels zijn we dus zeven maanden verder en hebben we al vier maanden geen recht op kinderopvangtoeslag. De spaarrekening is biina leeg. Uiteindelijk is er nu zicht op slecht betaald (ongeschoold) parttime werk. Hij zegt zich geen zorgen te maken over geld/inkomsten. Hij blowt veel. Ik weet niet hoe veel, want daar praat hij niet over. Ik kan niet goed inschatten wanneer hij stoned is en wanneer niet, maar zie wel opgerookte joints, sigaretten die zijn gebruikt om joints mee te draaien, ik ruik wiet etc.
Soms wordt hij boos en dan praat hij dagen niet tegen me. Hij wordt bijvoorbeeld boos omdat ik een deur niet dicht doe, of mijn rommel niet opruim. Als ik op een vrije dag iets samen wil doen, dan wil hij bijna nooit. Als ik tegen hem praat, kijkt hij bijna altijd op zijn telefoon. Hij is dus twee dagen per week alleen thuis. Als ik dan onverwachts thuis kom, zit hij meestal te gamen. In het huis moet nog veel gedaan worden en hij is aan verschillende projecten begonnen, maar maakt niks af. Ik ervaar weinig interesse in mij en betrokkenheid, omdat hij dus meestal op zijn telefoon zit, niks samen wil doen en bijna nooit vraagt hoe het met mij gaat en hoe mijn dag was. Hij eet bijna nooit mee aan tafel met mij en de kinderen, maar heeft zijn eigen schema. Ik denk dat het niet goed met hem gaat en dat hij naar de huisarts moet voor antidepressiva, stoppen met blowen en therapie. Dit wil hij niet, hij wil ook geen relatietherapie.
Ik wil graag tips van jullie hoe ik de situatie kan veranderen. Is dit normaal binnen de tropenjaren?
Ik heb nu vijf jaar een relatie, we kennen elkaar zes jaar. ik (v) ben 35, vriend (m) is 46. we hebben een kind van twee en een baby van negen maanden. Ze gaan twee dagen per week naar de opvang. Ik werk drie dagen per week, mijn vriend heeft één papadag. Hij is een leuke en betrokken vader.
Toen mijn vriend en ik elkaar leerden kennen, werkte hij vijf dagen per week, met een prima salaris. Hii sportte veel en maakte een gelukkige indruk. Wel introvert, maar bij mij voelde hij zich op zijn gemak en praatte hij veel en maakte mij aan het lachen. We gingen vrij snel samenwonen in mijn appartement. Dat ging heel soepel, we konden het goed vinden en hadden weinig gedoe. Na een jaar relatie kwam ik er achter dat hij blowde. Zelf omschreef hij dit als eens per maand. Omdat hij gewoon functioneerde, heb ik er geen punt van gemaakt.
Afgelopen zomer had ik het idee dat hij overwerkt raakte. Met de tweede op komst hebben we samen een huis gekocht. Na zijn vaderschapsverlof is hij niet meer begonnen met werken. Toen is uiteindelijk zijn contract in overeenstemming opgezegd, zodat hij een uitkering kon aanvragen. In de verwachting dat hij met een twee a drie maanden weer werk zou hebben, ben ik hier in mee gegaan, hoewel ik vond dat hij zich moest ziek melden. Inmiddels zijn we dus zeven maanden verder en hebben we al vier maanden geen recht op kinderopvangtoeslag. De spaarrekening is biina leeg. Uiteindelijk is er nu zicht op slecht betaald (ongeschoold) parttime werk. Hij zegt zich geen zorgen te maken over geld/inkomsten. Hij blowt veel. Ik weet niet hoe veel, want daar praat hij niet over. Ik kan niet goed inschatten wanneer hij stoned is en wanneer niet, maar zie wel opgerookte joints, sigaretten die zijn gebruikt om joints mee te draaien, ik ruik wiet etc.
Soms wordt hij boos en dan praat hij dagen niet tegen me. Hij wordt bijvoorbeeld boos omdat ik een deur niet dicht doe, of mijn rommel niet opruim. Als ik op een vrije dag iets samen wil doen, dan wil hij bijna nooit. Als ik tegen hem praat, kijkt hij bijna altijd op zijn telefoon. Hij is dus twee dagen per week alleen thuis. Als ik dan onverwachts thuis kom, zit hij meestal te gamen. In het huis moet nog veel gedaan worden en hij is aan verschillende projecten begonnen, maar maakt niks af. Ik ervaar weinig interesse in mij en betrokkenheid, omdat hij dus meestal op zijn telefoon zit, niks samen wil doen en bijna nooit vraagt hoe het met mij gaat en hoe mijn dag was. Hij eet bijna nooit mee aan tafel met mij en de kinderen, maar heeft zijn eigen schema. Ik denk dat het niet goed met hem gaat en dat hij naar de huisarts moet voor antidepressiva, stoppen met blowen en therapie. Dit wil hij niet, hij wil ook geen relatietherapie.
Ik wil graag tips van jullie hoe ik de situatie kan veranderen. Is dit normaal binnen de tropenjaren?
gojibes wijzigde dit bericht op 29-05-2022 21:41
Reden: Overbodig
Reden: Overbodig
0.78% gewijzigd
dinsdag 31 mei 2022 om 10:21
Als partner al boos wordt op TO om niets, hoe zal het dan gaan als kinderen een tijd vervelend zijn?
Er is blowen en verslaafd aan blowen (en aan gamen).
Bij een verslaving aan wiet kan dit zelfs leiden tot een psychose.
Als hij beneveld is, kan hij dan handelen als er een kind valt en een hoofdwond heeft?
Hoe gaat dit met speelafspraakjes? Als vriendjes thuis melden dat de vader wiet rookt en ‘onbereikbaar ’ is, en er een wietlucht hangt als ouders hun kind ophalen, belandt deze informatie waarschijnlijk ook bij school.
Als hij geen traject ingaat, zal het niet beter worden maar slechter gaan.
Als TO het gedrag van haar vriend accepteert en geen grenzen en ultimatum stelt, moet ze ook realistisch genoeg zijn om in te zien dat ze haar kinderen een jeugd geeft net zoals ze helaas zelf heeft gehad.
Er is blowen en verslaafd aan blowen (en aan gamen).
Bij een verslaving aan wiet kan dit zelfs leiden tot een psychose.
Als hij beneveld is, kan hij dan handelen als er een kind valt en een hoofdwond heeft?
Hoe gaat dit met speelafspraakjes? Als vriendjes thuis melden dat de vader wiet rookt en ‘onbereikbaar ’ is, en er een wietlucht hangt als ouders hun kind ophalen, belandt deze informatie waarschijnlijk ook bij school.
Als hij geen traject ingaat, zal het niet beter worden maar slechter gaan.
Als TO het gedrag van haar vriend accepteert en geen grenzen en ultimatum stelt, moet ze ook realistisch genoeg zijn om in te zien dat ze haar kinderen een jeugd geeft net zoals ze helaas zelf heeft gehad.
De toekomst is niet meer wat het was
dinsdag 31 mei 2022 om 10:43
Het is nogal wat TO, voor je dit topic plaatste was je nog een vrouw in een niet zo fijn huwelijk op zoek naar verbetering en nu ineens ligt scheiden op tafel, verhuizen, etc.. Hoe is dat dan opeens gebeurd?? Volgens mij ben jij daar nog helemaal niet.
Ik denk dat je een aantal zaken op een rijtje moet zetten voor jezelf, alleen feiten. Bijvoorbeeld:
1. Mijn man is verslaafd aan wiet
2. Het spaargeld is op
3. Mijn kinderen mogen niet opgroeien in een onveilige omgeving
4. Ik ben ongelukkig
5. Mijn man ziet niet in dat er een probleem is
Dan laat je even alle emotie erbuiten (voor zover mogelijk), maar krijg je toch wel even wat feiten op een rij en bedenk je wat je een vriendin zou adviseren. Of wat je zus/goede vriendin jou zou adviseren.
Misschien helpt het je ook om zaken tijdelijk te maken voor jezelf. De maand juni is voor alle hulp zoeken voor je man. Je gaat naar de huisarts, je benadert familie en vrienden, probeert álles te doen. Als je man geen hulp zoekt, dan is 1 juli de dag dat je hem vertelt dat je zielsveel van hem houdt, maar dat dit een onhoudbare situatie is voor de kinderen en dat je daarom besloten hebt om de relatie te beëindigen. Niet voor jezelf, je kunt het ongetwijfeld nog wel een tijd dragen, maar voor je kinderen.
Juli ga je praktisch aan de slag, je bezoekt advocaten en je regelt zsm een scheiding zodat je je kinderopvangtoeslag weer krijgt (ga ik even van uit bij een scheiding, dat je dat dan wel krijgt?) en je regelt je woonsituatie.
En dan kijk je verder. Stel je voor, je man ziet een paar maanden na zijn vertrek in dat hij moet veranderen. Super, dan kun je kijken of je de relatie weer op wilt bouwen, mits je duurzame verbetering ziet natuurlijk.
Dit is één van de dingen van het ouderschap. Het gaat niet meer om jou, maar om de kinderen. Opgroeien met een verslaafde ouder, dat kan écht niet. Ze zijn nog klein, maar daarmee ook heel kwetsbaar. Als je alleen was, kon je blijven. Nu je kinderen hebt gaat dat niet meer.
Ik denk dat je een aantal zaken op een rijtje moet zetten voor jezelf, alleen feiten. Bijvoorbeeld:
1. Mijn man is verslaafd aan wiet
2. Het spaargeld is op
3. Mijn kinderen mogen niet opgroeien in een onveilige omgeving
4. Ik ben ongelukkig
5. Mijn man ziet niet in dat er een probleem is
Dan laat je even alle emotie erbuiten (voor zover mogelijk), maar krijg je toch wel even wat feiten op een rij en bedenk je wat je een vriendin zou adviseren. Of wat je zus/goede vriendin jou zou adviseren.
Misschien helpt het je ook om zaken tijdelijk te maken voor jezelf. De maand juni is voor alle hulp zoeken voor je man. Je gaat naar de huisarts, je benadert familie en vrienden, probeert álles te doen. Als je man geen hulp zoekt, dan is 1 juli de dag dat je hem vertelt dat je zielsveel van hem houdt, maar dat dit een onhoudbare situatie is voor de kinderen en dat je daarom besloten hebt om de relatie te beëindigen. Niet voor jezelf, je kunt het ongetwijfeld nog wel een tijd dragen, maar voor je kinderen.
Juli ga je praktisch aan de slag, je bezoekt advocaten en je regelt zsm een scheiding zodat je je kinderopvangtoeslag weer krijgt (ga ik even van uit bij een scheiding, dat je dat dan wel krijgt?) en je regelt je woonsituatie.
En dan kijk je verder. Stel je voor, je man ziet een paar maanden na zijn vertrek in dat hij moet veranderen. Super, dan kun je kijken of je de relatie weer op wilt bouwen, mits je duurzame verbetering ziet natuurlijk.
Dit is één van de dingen van het ouderschap. Het gaat niet meer om jou, maar om de kinderen. Opgroeien met een verslaafde ouder, dat kan écht niet. Ze zijn nog klein, maar daarmee ook heel kwetsbaar. Als je alleen was, kon je blijven. Nu je kinderen hebt gaat dat niet meer.
dinsdag 31 mei 2022 om 11:11
Ik denk dat hij is vastgelopen na meerdere levensgebeurtenissen in combinatie met overwerkt zijn. Hij dempt zichzelf nu met blowen en gamen om zijn problemen niet aan te gaan. Verder doet rechtlijnigheid in denken, geen prioriteiten kunnen stellen, aan meerdere klusprojecten beginnen zonder iets af te maken, mij wel denken aan ASS.lila01 schreef: ↑31-05-2022 00:05Voordat jullie kinderen kregen ging het goed en bij de eerste ook nog? Na de geboorte van de tweede kreeg hij een soort van burn-out?
Zoals ik het lees kan hij de drukte niet aan en sluit hij zich daarvoor af door te gamen (escapisme). Ook samen aan tafel eten 'lukt niet'.
Blowen doet hij al langer (om rustiger te worden als hij teveel prikkels krijgt?)
Het lijkt er echt op dat hij snel is overprikkeld (autisme/ hooggevoelig/ depressie/ burn-out) en dat hij het allemaal even niet meer aankan.
Al jij hem erop wijst dan voelt hij zich misschien aangevallen en daar kan een stukje angst achter zitten.
Hij moet echt open zijn hierover, want anders gaat het niet goed komen, ben ik bang.
Updates:
Ik heb een afspraak met POH (eind juni pas..)
Hij is aangenomen voor het werk; 12 uur per week repareren, daarnaast dus nog bezorgen.
Ik ben van plan dit nog "aan te kijken" en ondertussen aan mezelf te werken. Ik heb het gevoel dat ik het niet alleen kan, uit deze relatie stappen. Zijn daar ook mensen voor?
dinsdag 31 mei 2022 om 11:23
Diverse hulporganisaties voor verslaafden bieden ook hulp aan hun dierbaren. Google eens en bel ze eens voor hulp en advies. Wellicht helpt het om nu vast je verhaal te vertellen.
Eind juni is nog ver weg, probeer elders een uitlaatklep te vinden. En wees eerlijk naar je vrienden, neem ze in vertrouwen. Je hoeft je niet te schamen.
Fijn dat hij werk heeft, maar stopt hij dan met blowen als hij gaat bezorgen? Het duurt minimaal 8 uur voordat een joint uit het bloed is, bij zware verslaving langer. Heeft hij de verantwoording om op tijd te komen? Voorkom dat jij zijn moeder wordt en hem uit bed moet schoppen om op tijd op zijn werk te zijn.
Eind juni is nog ver weg, probeer elders een uitlaatklep te vinden. En wees eerlijk naar je vrienden, neem ze in vertrouwen. Je hoeft je niet te schamen.
Fijn dat hij werk heeft, maar stopt hij dan met blowen als hij gaat bezorgen? Het duurt minimaal 8 uur voordat een joint uit het bloed is, bij zware verslaving langer. Heeft hij de verantwoording om op tijd te komen? Voorkom dat jij zijn moeder wordt en hem uit bed moet schoppen om op tijd op zijn werk te zijn.
dinsdag 31 mei 2022 om 11:58
Pff, wat een verhaal! Rotsituatie. Maar; neem je zelf niets kwalijk. Hij is degene die grove steken laat vallen en geen verantwoordelijkheid neemt, jij doet je best!
Wat ik wel zal doen; niet meer aan die spaarrekening komen en de rekeningen naar hem doorschuiven. Trek financieel je grens. Financieel niet meer enablen dus. Laat het hem maar voelen.
Verder vind ik het in het algemeen zo verdrietig dat mensen (naar mijn idee vaker mannen trouwens...) naar middelen moeten grijpen/verslaafd raken. Ik ken een paar mannen die flink aan de coke zaten, wat een drama. Het heeft huwelijken kapot gemaakt en vraagt veeeeeel wilskracht om er vanaf te blijven (wat soms gelukkig wel lukt). Ik ben wel benieuwd hoe je man zelf zijn toekomst ziet. Nog los van de wiet, is het nu toch wel algemeen bekend dat roken slecht is?
Wat ik wel zal doen; niet meer aan die spaarrekening komen en de rekeningen naar hem doorschuiven. Trek financieel je grens. Financieel niet meer enablen dus. Laat het hem maar voelen.
Verder vind ik het in het algemeen zo verdrietig dat mensen (naar mijn idee vaker mannen trouwens...) naar middelen moeten grijpen/verslaafd raken. Ik ken een paar mannen die flink aan de coke zaten, wat een drama. Het heeft huwelijken kapot gemaakt en vraagt veeeeeel wilskracht om er vanaf te blijven (wat soms gelukkig wel lukt). Ik ben wel benieuwd hoe je man zelf zijn toekomst ziet. Nog los van de wiet, is het nu toch wel algemeen bekend dat roken slecht is?
anoniem_412621 wijzigde dit bericht op 31-05-2022 12:04
39.90% gewijzigd
dinsdag 31 mei 2022 om 12:04
Dahlia74 schreef: ↑31-05-2022 10:03Ik heb het nergens over ouderlijk gezag kwijt raken!
Ik weet wel dat het hebben van een ouder die bij het minste of geringste boos wordt je de rest van je leven blijft achtervolgen. Hij is twee dagen boos als TO deur open laat staan, dat is geen normaal gedrag. Net als anderen de schuld geven van je eigen gedrag. En dat is wat deze man doet. Tuurlijk houden kinderen van hun ouder, maar daarvoor hoeven ze er niet te wonen.
Lees hier eens de vele topics over kinderen die een verslaafde ouder hebben, het beschadigt je.
Daarom is het ook zo jammer dat ze die vader hebben, een scheiding doet dat niet teniet en de vraag is of ze dan minder of meer met hun vader en zijn boosheid te maken gaan krijgen. Ik zeg niet dat TO daarom dan maar niet moet scheiden maar wel dat het te simpel gesteld is dat de kinderen dan niet meer met een verslaafde vader hoeven te leven.
dinsdag 31 mei 2022 om 12:08
Ja, het zijn eigenlijk twee problemen naast elkaar: 1) verslaving en 2) om minst of geringste boos worden. Is dat laatste de aard van het beestje of komt dat ook door de verslaving? Misschien mijn vooroordeel, maar meestal zijn wietgebruikers toch niet zo opvliegend? De cokegebruikers die ik ken dan weer wel.
dinsdag 31 mei 2022 om 12:20
Het is niet raar dat de tips in dit topic misschien te hard gaan, maar wat wil je aankijken? Is dat voor jou dat je de komende tijd gebruikt om jezelf sterker te laten voelen? Is dat jezelf verdiepen in wat er gebeurt als je alleen komt te staan? Of is dat hopen dat je vent die ene uitzondering is die wel met 12 uur per week werken stopt met blowen?gojibes schreef: ↑31-05-2022 11:11Ik denk dat hij is vastgelopen na meerdere levensgebeurtenissen in combinatie met overwerkt zijn. Hij dempt zichzelf nu met blowen en gamen om zijn problemen niet aan te gaan. Verder doet rechtlijnigheid in denken, geen prioriteiten kunnen stellen, aan meerdere klusprojecten beginnen zonder iets af te maken, mij wel denken aan ASS.
Updates:
Ik heb een afspraak met POH (eind juni pas..)
Hij is aangenomen voor het werk; 12 uur per week repareren, daarnaast dus nog bezorgen.
Ik ben van plan dit nog "aan te kijken" en ondertussen aan mezelf te werken. Ik heb het gevoel dat ik het niet alleen kan, uit deze relatie stappen. Zijn daar ook mensen voor?
Je wekt nu de indruk overspoeld te zijn en van jezelf te denken dat je het niet alleen kan.
Als buitenstaander denk ik juist dat je derde kind een enorme energie zuiger is. Ook als hij dan een keer de vloer neurotisch nauwkeurig dweilt, ook als hij microscopisch de stof weghaalt- dan nog steeds kost zijn aanwezigheid, gamen, geblow en gemopper jou erg veel energie. Mocht je de knoop doorhakken, dan is al die energie ineens voor jezelf. Wie weet hoeveel bergen je dan kunt gaan verzetten.
Het schema hierboven vind ik een goede, omdat je dan stap voor stap doet wat goed voor je kinderen en jezelf is.
En houd jezelf steeds voor ogen; wat had je van je moeder gewild, toen je klein was? Inderdaad, dat ze stopte. Dat de problemen er niet waren. Probeer zelf die betere versie van je moeder te zijn voor je eigen kinderen.
dinsdag 31 mei 2022 om 12:51
De enige wietverslaafde die ik zijdelings kende, heeft zijn vrouw in een psychose (de oorzaak daarvan was in de verslaving gelegen) ernstig mishandeld, in bijzijn van haar jonge kinderen. Toen moest ze wel gaan scheiden, anders zouden de kinderen uit huis worden geplaatst. Dit had ze nooit verwacht; ze dacht dat het wel goed zou komen, als hij zou minderen, zou werken en als hun relatietherapie (haar initiatief) zou werken. Ze wilde ook dat hij zou minderen. Hij vond dat zij hem wilde veranderen, en hij rookte al sporadisch wiet toen ze hem leerde kennen.TheLoveboat schreef: ↑31-05-2022 12:08Ja, het zijn eigenlijk twee problemen naast elkaar: 1) verslaving en 2) om minst of geringste boos worden. Is dat laatste de aard van het beestje of komt dat ook door de verslaving? Misschien mijn vooroordeel, maar meestal zijn wietgebruikers toch niet zo opvliegend? De cokegebruikers die ik ken dan weer wel.
Hij kwam mij altijd over als een rustige man, nooit verwacht dat hij tot zo’n geweldsexplosie in staat zou zijn.
Eraan terugdenkend, was hij het laatste jaar wel sneller gepikeerd; veel ergernis en frustratie over zijn rol in de maatschappij. De schuld daarvan lag dan bij de politiek/ werkgevers/ het gebrek aan acceptatie van blowen waardoor hij niet zichzelf kon zijn.
De toekomst is niet meer wat het was
dinsdag 31 mei 2022 om 13:02
dinsdag 31 mei 2022 om 13:05
Praat met je omgeving. Ik kan me voorstellen dat het je rauw op je dak valt. Soms heb je ook gewoon tijd nodig om zelf tot de conclusie te komen. Een conclusie die je van binnen voelt. Dan kun je het wel. Maar zorg wel dat je niet meer problemen krijgt door hem, bijv schulden e.d.
dinsdag 31 mei 2022 om 13:06
Als hij stopt met blowen is het ook nog de vraag wat voor man hij is in nuchtere toestand, en of dat leefbaar is. Grote kans dat de problemen die eronder liggen dan echt naar boven komen, en hij nog opvliegender wordt bijvoorbeeld. Je krijgt niet per definitie een 'normale' man terug, maar een man die het blowen dan niet meer gebruikt om zijn problemen te vergeten. Ook dan is het zaak de grenzen te bewaken en goed te kijken wat je wil, voor jou en de kinderen.
dinsdag 31 mei 2022 om 14:16
Een echtscheidingsadvocaat bedoel je? Want jij zult de keuze zelf moeten maken. Er zijn wel partnerprogramma’s voor naasten van verslaafden, maar niemand gaat zeggen wat je moet doen of waar je goed aan doet. Hooguit kan een poh je helpen om je eigen gedachten goed op een rij te zetten. Of kun je misschien een maatschappelijk werker vinden (via je werk of via de gemeente) die je praktische tips geeft.
En dat kan best eenzaam zijn. Maar juist vanwege de kinderen is het wel zaak om toch zelf acties te gaan nemen.
dinsdag 31 mei 2022 om 14:19
Als je ondersteuning nodig hebt bij uit je relatie stappen kun je op meerdere plekken zoeken: eigen vrienden, psycholoog, maatschappelijk werk, groep voor partners van verslaafden.gojibes schreef: ↑31-05-2022 11:11Ik denk dat hij is vastgelopen na meerdere levensgebeurtenissen in combinatie met overwerkt zijn. Hij dempt zichzelf nu met blowen en gamen om zijn problemen niet aan te gaan. Verder doet rechtlijnigheid in denken, geen prioriteiten kunnen stellen, aan meerdere klusprojecten beginnen zonder iets af te maken, mij wel denken aan ASS.
Updates:
Ik heb een afspraak met POH (eind juni pas..)
Hij is aangenomen voor het werk; 12 uur per week repareren, daarnaast dus nog bezorgen.
Ik ben van plan dit nog "aan te kijken" en ondertussen aan mezelf te werken. Ik heb het gevoel dat ik het niet alleen kan, uit deze relatie stappen. Zijn daar ook mensen voor?
Je moet het nog steeds zelf doen, maar je bouwt zo wel steun en een stok achter de deur in.
Het is zoals het is
dinsdag 31 mei 2022 om 15:09
stel je gaat bij hem weg: kun je inschatten hoe hij in het ouderschap staat?
hij neemt nu als ik het zo aanhoor nergens verantwoordelijkheid voor, dus dat hij zichzelf zal kunnen gaan onderhouden (een baan vinden voor voldoende uren als zijn uitkering afloopt en die baan ook behouden) woonruimte zal kunnen vinden, zelfstandig voor de kinderen zal kunnen en/of willen zorgen, dat lijkt me vrij hoog gegrepen maar deed hij dat voorheen wel? taalt hij uberhaupt naar de kinderen? wat onderneemt hij met ze op zijn papadag? hij eet ook niet mee met jullie schrijf je, brengt hij ze wel naar bed? of is hij eigenlijk gewoon een zombie die af en toe door je huis zwerft?
Toen wij uit elkaar gingen wilde mijn ex niks, geen co-ouderschap, het huis niet, niks en dat kwam mij heel goed uit. Toen vond ik het oneerlijk , dat hij zijn deel niet deed maar achteraf gezien was het gewoon een zegen.
Kijk je blijft altijd samen met hem ouders, je leven zal makkelijker worden als je hem niet mee dagelijks om je heen hebt, er verdwijnt geen geld meer in een bodemloze put, de ergenis over zijn gedrag valt deels weg, je hebt geen extra "kind" meer in huis maar als hij wel een deel van de zorg op zich wil nemen (en hij dat ook toegewezen krijgt van een rechter) dan moet je ook dingen uit handen geven, heb je geen zicht meer op wat er met je kinderen gebeurt als je er niet bij bent. Krijg je andere zorgen en ergernissen voor terug
Dat is makkelijker als je kinderen iets ouder zijn en deels zelfredzaam (een telefoon kunnen bedienen, zelf weten wanneer ze gym hebben en wat er dan mee moet etc), dan als ze nog jong zijn en echt verzorging nodig hebben
hij neemt nu als ik het zo aanhoor nergens verantwoordelijkheid voor, dus dat hij zichzelf zal kunnen gaan onderhouden (een baan vinden voor voldoende uren als zijn uitkering afloopt en die baan ook behouden) woonruimte zal kunnen vinden, zelfstandig voor de kinderen zal kunnen en/of willen zorgen, dat lijkt me vrij hoog gegrepen maar deed hij dat voorheen wel? taalt hij uberhaupt naar de kinderen? wat onderneemt hij met ze op zijn papadag? hij eet ook niet mee met jullie schrijf je, brengt hij ze wel naar bed? of is hij eigenlijk gewoon een zombie die af en toe door je huis zwerft?
Toen wij uit elkaar gingen wilde mijn ex niks, geen co-ouderschap, het huis niet, niks en dat kwam mij heel goed uit. Toen vond ik het oneerlijk , dat hij zijn deel niet deed maar achteraf gezien was het gewoon een zegen.
Kijk je blijft altijd samen met hem ouders, je leven zal makkelijker worden als je hem niet mee dagelijks om je heen hebt, er verdwijnt geen geld meer in een bodemloze put, de ergenis over zijn gedrag valt deels weg, je hebt geen extra "kind" meer in huis maar als hij wel een deel van de zorg op zich wil nemen (en hij dat ook toegewezen krijgt van een rechter) dan moet je ook dingen uit handen geven, heb je geen zicht meer op wat er met je kinderen gebeurt als je er niet bij bent. Krijg je andere zorgen en ergernissen voor terug
Dat is makkelijker als je kinderen iets ouder zijn en deels zelfredzaam (een telefoon kunnen bedienen, zelf weten wanneer ze gym hebben en wat er dan mee moet etc), dan als ze nog jong zijn en echt verzorging nodig hebben
dinsdag 31 mei 2022 om 16:11
dinsdag 31 mei 2022 om 19:08
Ik vind dit een goed idee, een duidelijk plan maken.DrBrowns schreef: ↑31-05-2022 10:43Het is nogal wat TO, voor je dit topic plaatste was je nog een vrouw in een niet zo fijn huwelijk op zoek naar verbetering en nu ineens ligt scheiden op tafel, verhuizen, etc.. Hoe is dat dan opeens gebeurd?? Volgens mij ben jij daar nog helemaal niet.
Ik denk dat je een aantal zaken op een rijtje moet zetten voor jezelf, alleen feiten. Bijvoorbeeld:
1. Mijn man is verslaafd aan wiet
2. Het spaargeld is op
3. Mijn kinderen mogen niet opgroeien in een onveilige omgeving
4. Ik ben ongelukkig
5. Mijn man ziet niet in dat er een probleem is
Dan laat je even alle emotie erbuiten (voor zover mogelijk), maar krijg je toch wel even wat feiten op een rij en bedenk je wat je een vriendin zou adviseren. Of wat je zus/goede vriendin jou zou adviseren.
Misschien helpt het je ook om zaken tijdelijk te maken voor jezelf. De maand juni is voor alle hulp zoeken voor je man. Je gaat naar de huisarts, je benadert familie en vrienden, probeert álles te doen. Als je man geen hulp zoekt, dan is 1 juli de dag dat je hem vertelt dat je zielsveel van hem houdt, maar dat dit een onhoudbare situatie is voor de kinderen en dat je daarom besloten hebt om de relatie te beëindigen. Niet voor jezelf, je kunt het ongetwijfeld nog wel een tijd dragen, maar voor je kinderen.
Juli ga je praktisch aan de slag, je bezoekt advocaten en je regelt zsm een scheiding zodat je je kinderopvangtoeslag weer krijgt (ga ik even van uit bij een scheiding, dat je dat dan wel krijgt?) en je regelt je woonsituatie.
En dan kijk je verder. Stel je voor, je man ziet een paar maanden na zijn vertrek in dat hij moet veranderen. Super, dan kun je kijken of je de relatie weer op wilt bouwen, mits je duurzame verbetering ziet natuurlijk.
Dit is één van de dingen van het ouderschap. Het gaat niet meer om jou, maar om de kinderen. Opgroeien met een verslaafde ouder, dat kan écht niet. Ze zijn nog klein, maar daarmee ook heel kwetsbaar. Als je alleen was, kon je blijven. Nu je kinderen hebt gaat dat niet meer.
Ik heb mijn ouders ingelicht dat ik denk dat we er niet uitkomen. Zaterdag ga ik naar ze toe.
Nu thuis negeert hij me compleet en stort alle aandacht op de kinderen. Hij doet of ik lucht ben. Ook als ik hem iets vraag komt er geen antwoord.
dinsdag 31 mei 2022 om 19:24
Wat vervelend TO, dat geeft vast een rotgevoel. Jij in alle staten, hij negeert je compleet.gojibes schreef: ↑31-05-2022 19:08Ik vind dit een goed idee, een duidelijk plan maken.
Ik heb mijn ouders ingelicht dat ik denk dat we er niet uitkomen. Zaterdag ga ik naar ze toe.
Nu thuis negeert hij me compleet en stort alle aandacht op de kinderen. Hij doet of ik lucht ben. Ook als ik hem iets vraag komt er geen antwoord.
Fijn dat je bij je ouders terecht kunt om dit te bespreken. Heel veel succes!
dinsdag 31 mei 2022 om 22:51
Voor iemand van 46...heel infantiel. Ik denk niet dat je hier aan hoeft te trekken. Meneer heeft het wel door..gojibes schreef: ↑31-05-2022 19:08Ik vind dit een goed idee, een duidelijk plan maken.
Ik heb mijn ouders ingelicht dat ik denk dat we er niet uitkomen. Zaterdag ga ik naar ze toe.
Nu thuis negeert hij me compleet en stort alle aandacht op de kinderen. Hij doet of ik lucht ben. Ook als ik hem iets vraag komt er geen antwoord.
dinsdag 31 mei 2022 om 23:34
Wat is dat toch? Ze gedragen zich als onverantwoordelijke nietsnutten en behandelen je als oud vuil en dan worden ze boos en gaan ze zitten mokken als je aangeeft dat je de relatie op deze manier niet meer ziet zitten. Ik zeg 'ze' omdat ik dat zelf ook heb meegemaakt. Ik dacht toen ook: als ik zo vreselijk ben en jouw leven zo ontzettend zwaar en moeilijk maak door alleen al mijn aanwezigheid moet je juist blij zijn dat ik weg ga, maar zo werkt het in die verknipte geesten niet. Ze willen dat je blijft, maar dan moet jij wel alles anders veranderen, want het ligt aan jou met je gezeur, gedram en je onmogelijke wensen. En het idee om er alleen voor te staan is vaak doodeng voor ze.
En TO, je vraagt of er een soort van scheidingsbegeleiding is. Die zal er voor de praktische zaken wel zijn en er zijn lijstjes om af te weken, maar je zal de kracht om alle emotionele toestanden, boze buien en scheldpartijen te trotseren uit jezelf moeten halen. Maar ik geloof heus dat jij dat kan. Houd je voor dat je leven zo veel beter wordt zodra je van deze verslaafde klaploper af bent. Omdat er kinderen bij betrokken zijn kom je er nooit helemaal van af, maar daar deal je ook wel weer mee. Sterkte! En sorry als ik het te negatief in zie en te fel reageer hoor, dat komt geheel door mijn projectie.
En TO, je vraagt of er een soort van scheidingsbegeleiding is. Die zal er voor de praktische zaken wel zijn en er zijn lijstjes om af te weken, maar je zal de kracht om alle emotionele toestanden, boze buien en scheldpartijen te trotseren uit jezelf moeten halen. Maar ik geloof heus dat jij dat kan. Houd je voor dat je leven zo veel beter wordt zodra je van deze verslaafde klaploper af bent. Omdat er kinderen bij betrokken zijn kom je er nooit helemaal van af, maar daar deal je ook wel weer mee. Sterkte! En sorry als ik het te negatief in zie en te fel reageer hoor, dat komt geheel door mijn projectie.
woensdag 1 juni 2022 om 03:03
Waarom eind juni pas? Een POH moet toch wel eerder tijd hebben?gojibes schreef: ↑31-05-2022 11:11Ik denk dat hij is vastgelopen na meerdere levensgebeurtenissen in combinatie met overwerkt zijn. Hij dempt zichzelf nu met blowen en gamen om zijn problemen niet aan te gaan. Verder doet rechtlijnigheid in denken, geen prioriteiten kunnen stellen, aan meerdere klusprojecten beginnen zonder iets af te maken, mij wel denken aan ASS.
Updates:
Ik heb een afspraak met POH (eind juni pas..)
Hij is aangenomen voor het werk; 12 uur per week repareren, daarnaast dus nog bezorgen.
Ik ben van plan dit nog "aan te kijken" en ondertussen aan mezelf te werken. Ik heb het gevoel dat ik het niet alleen kan, uit deze relatie stappen. Zijn daar ook mensen voor?
Veel sterkte TO, het is een lastige situatie.
Overigens zou ik ook verder kijken voor psychische ondersteuning. Ik heb ooit gesprekken gehad met de POH van mijn praktijk vanwege een depressie en er kwam niet heel veel uit…. Ze snapte de complexiteit van mijn leven niet haha. Uiteindelijk verwees ze me naar de GGZ (duurt allemaal lang) en kwam er een hele riedel achteraan qua behandeling. Ik heb de tijd met de POH achteraf altijd een beetje als verloren tijd gevoeld.
Ik heb meer gehad aan een coach (voor jou dan, om zaken op een rijtje te zetten). Helaas kost die geld.
Naast de perikelen van zijn verslaving zie ik ook rode vlaggen mbt jullie financiële situatie. Dit gaat niet goed. Parttime ongeschoold werk met een gezin en een blowend familielid is niet genoeg. De kinderopvangtoeslag heb je daarmee veilig gesteld maar daar is dan ook alles mee gezegd.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
