Relaties
alle pijlers
Twee liefdes vervolg
vrijdag 13 oktober 2006 om 14:01
Maar ff een nieuwe geopend :) Brokenheart ik denk dat je het jezelf op deze manier heel erg moeilijk maakt. Ze kiest niet voor je en zal dat waarschijnlijk ook niet doen. Jij kan zo geen toekomst opbouwen als je hierin blijft hangen. Ook ik heb geproneerd (en probeer ik nu nog) om de situatie te accepteren zoals hij is. Maar dat gaat zo tegen je gevoel in. Soms heb ik dagen dat het prima gaat maar meestal voel ik me er gewoon ellendig onder. Stoppen is de enige optie maar ja het isssss zoooo moeilijk.
zondag 28 januari 2007 om 16:24
He,
Wat kan de wereld en alles om je heen toch grauw en zwart lijken en dat terwijl ik zo normaal helemaal niet ben...
Ik blijf contact houden met nr.2. We bellen elkaar een paar keer per dag maar de gesprekken lopen veel anders en moeizamer dan voorheen, We willen elkaars stem horen en we kunnen elkaar niet missen maar op de manier waarop het ging gaat ook niet meer...
Hij wil mij of helemaal voor zichzelf en ook in het openbaar of niet. En uit een soort van zelfbescherming houdt hij het contact nu een beetje af en staat er een soort van muur tussen ons in...
En dat doet zn pijn... ik mis hem enorm.. Ik wordt huilend wakker en houd mijn ogen maar dicht zodat nr. 1 niets ziet... waardoor ik me nog ellendiger voel. In een relatie hoor je alles te delen met elkaar en nu kan ik mijn grootste verdriet en dagelijkse pijn niet delen met nr. 1. En dat voelt zo slecht en eenzaam.
Het liefst zou ik alles eerlijk zeggen tegen nr. 1 en er helemaal voor gaan met nr. 2.... Maar ik kan nr. 1 geen pijn doen... het is zn lieverd en goedzak. Als ik denk aan de pijn in zijn ogen toen hij achter nr. 2 kwam.... dan voel ik die pijn weer diep in mijn hart...
Maar aan de andere kant is nu eigenlijk iedereen ongelukkig...
En ik weet echt niet of ik nog genoeg van nr. 1 houd om me daar weer helemaal voor te geven. Door de ontmoeting met nr. 2 is er iets gebroken en ik weet niet of dat te herstellen is. Diep in mij zegt een stemmetje dat het over is... ik denk zn gevoel dat tinkeltje ook had...
Ik kan me niet echt herinneren dat ik me ooit zo verdrietig heb gevoeld als in deze dagen....
Snoepje..;(
Wat kan de wereld en alles om je heen toch grauw en zwart lijken en dat terwijl ik zo normaal helemaal niet ben...
Ik blijf contact houden met nr.2. We bellen elkaar een paar keer per dag maar de gesprekken lopen veel anders en moeizamer dan voorheen, We willen elkaars stem horen en we kunnen elkaar niet missen maar op de manier waarop het ging gaat ook niet meer...
Hij wil mij of helemaal voor zichzelf en ook in het openbaar of niet. En uit een soort van zelfbescherming houdt hij het contact nu een beetje af en staat er een soort van muur tussen ons in...
En dat doet zn pijn... ik mis hem enorm.. Ik wordt huilend wakker en houd mijn ogen maar dicht zodat nr. 1 niets ziet... waardoor ik me nog ellendiger voel. In een relatie hoor je alles te delen met elkaar en nu kan ik mijn grootste verdriet en dagelijkse pijn niet delen met nr. 1. En dat voelt zo slecht en eenzaam.
Het liefst zou ik alles eerlijk zeggen tegen nr. 1 en er helemaal voor gaan met nr. 2.... Maar ik kan nr. 1 geen pijn doen... het is zn lieverd en goedzak. Als ik denk aan de pijn in zijn ogen toen hij achter nr. 2 kwam.... dan voel ik die pijn weer diep in mijn hart...
Maar aan de andere kant is nu eigenlijk iedereen ongelukkig...
En ik weet echt niet of ik nog genoeg van nr. 1 houd om me daar weer helemaal voor te geven. Door de ontmoeting met nr. 2 is er iets gebroken en ik weet niet of dat te herstellen is. Diep in mij zegt een stemmetje dat het over is... ik denk zn gevoel dat tinkeltje ook had...
Ik kan me niet echt herinneren dat ik me ooit zo verdrietig heb gevoeld als in deze dagen....
Snoepje..;(
maandag 29 januari 2007 om 14:40
maandag 29 januari 2007 om 21:23
donderdag 1 februari 2007 om 09:16
:)Twijfelaar, bedankt voor je meelevende reacties! Hoe lang is het bij jou al aan de gang met nr2, hou je meer van hem als nr1???
Snoepje, jee wat moeilijk allemaal, denk dat als mijn nr2 vrijgezel was geweest ik ook vreselijk zou twijfelen nog door te gaan met nr 1, want voor mijn gevoel is nr2 al nr1, maar heb je niet steeds meer moeite 'afscheid te nemen??? Ik bedoel als het allemaal teveel pijn gaat doen, misschien beter een paar maanden geen contact te hebben??? sterkte van Anna
Snoepje, jee wat moeilijk allemaal, denk dat als mijn nr2 vrijgezel was geweest ik ook vreselijk zou twijfelen nog door te gaan met nr 1, want voor mijn gevoel is nr2 al nr1, maar heb je niet steeds meer moeite 'afscheid te nemen??? Ik bedoel als het allemaal teveel pijn gaat doen, misschien beter een paar maanden geen contact te hebben??? sterkte van Anna
donderdag 1 februari 2007 om 12:51
@Snoepie, fijn te lezen dat het iets beter gaat met je. Is het niet lastig om toch weer contact te hebben? Ik zou het moeilijk vinden denk ik. Maar geniet er maar van.
@Anna, ik ben nu bijna een half jaar samen met nr2. Ik ken hem al langer. Nee ik houd niet meer van mijn nr2. Ik wil dat gevoel ook niet toelaten. Mijn nr2 is vanaf dag 1 heel duidelijk geweest, hij verlaat nooit zijn gezin voor mij. En daar ben ik inmiddels zelf ook al achter. Ondanks hun zeer slechte huwelijk en haar moeilijke karakter blijft hij haar en hun huwelijk "trouw". Ik zie van dichtbij dat het een moeizaam huwelijk is maar dat is voor nr2 geen reden tot scheiden oid. Gelukkig zie ik hem maar weinig omdat hij ver weg woont. Twee of drie keer per maand zie ik hem alleen. De andere keren zijn zijn vrouw en mijn man erbij.
Hij geeft me iets wat mijn nr 1 mij niet kan geven en dat voelt zo goed dat ik niet zonder hem wil/kan.
Hoe gaat het nu met jou Anna? Heb je nog contact met nr2?
Dikke knuffel voor alle meiden hier.*;
@Anna, ik ben nu bijna een half jaar samen met nr2. Ik ken hem al langer. Nee ik houd niet meer van mijn nr2. Ik wil dat gevoel ook niet toelaten. Mijn nr2 is vanaf dag 1 heel duidelijk geweest, hij verlaat nooit zijn gezin voor mij. En daar ben ik inmiddels zelf ook al achter. Ondanks hun zeer slechte huwelijk en haar moeilijke karakter blijft hij haar en hun huwelijk "trouw". Ik zie van dichtbij dat het een moeizaam huwelijk is maar dat is voor nr2 geen reden tot scheiden oid. Gelukkig zie ik hem maar weinig omdat hij ver weg woont. Twee of drie keer per maand zie ik hem alleen. De andere keren zijn zijn vrouw en mijn man erbij.
Hij geeft me iets wat mijn nr 1 mij niet kan geven en dat voelt zo goed dat ik niet zonder hem wil/kan.
Hoe gaat het nu met jou Anna? Heb je nog contact met nr2?
Dikke knuffel voor alle meiden hier.*;
donderdag 1 februari 2007 om 12:56
Twijfelaar,
Houden zo zou ik zeggen, want houden van maakt het allemaal zo ingewikkeld, ja, ik heb nog smscontact met nr2, maar heb ook veel wanhoopsmsjes gestuurd, gelukkig reageerde hij daar altijd begrijpend op. soms had ik het idee ojee nu verpest ik dat, dan had ik weer wat hatelijks gestuurd, eigenlijk omdat ik zo'n verdriet had en hem dan ook pijn deed, terwijl ik altijd dezelfde antwoorden krijg, maar het is nog een klein stukje hoop dat ie mij niet vergeet, beter misschien dat ook af te kappen maar dat lukt me nog niet, groetjes Anna
Houden zo zou ik zeggen, want houden van maakt het allemaal zo ingewikkeld, ja, ik heb nog smscontact met nr2, maar heb ook veel wanhoopsmsjes gestuurd, gelukkig reageerde hij daar altijd begrijpend op. soms had ik het idee ojee nu verpest ik dat, dan had ik weer wat hatelijks gestuurd, eigenlijk omdat ik zo'n verdriet had en hem dan ook pijn deed, terwijl ik altijd dezelfde antwoorden krijg, maar het is nog een klein stukje hoop dat ie mij niet vergeet, beter misschien dat ook af te kappen maar dat lukt me nog niet, groetjes Anna
donderdag 1 februari 2007 om 16:19
Delena,
zou je alsjeblieft nog een keer willen schrijven hoe het jou gelukt is om nummer twee los te laten.
Ik baalde van de viva angels, dat ze je bericht verwijderd hadden.
Al jou moeite voor niets, maar ik zou zo graag jou verhaal willen lezen.
Ik heb mijn goede dagen, (waarbij langzaam maar zeker is het gemis niet meer zo alles overheersend op de voorgrond aanwezig is) mijn leven gaat verder zonder die grote liefde maar het blijft me bezig houden.
Op mijn slechte dagen vind ik het nog steeds moeilijk te accepteren dat je iemand waar je zoveel van houdt moet los laten.
Ik wil mijn man niet meer zoveel verdriet doen, maar ik blijf het een zware opgave vinden om iemand uit je leven te bannen.Ik weet waar die woont, ik weet waar hij werkt, ik heb z'n mobiele nummer......
Ik ben nu bijna een jaar verder, en ik vraag me echt; af kom ik ooit los?
Blijf je niet je leven lang verlangen naar die ene persoon, of je afvragen hoe het met hem gaat?
Hij mag dan wel niet meer in mijn leven zijn, maar uit mijn hart gaat hij nooit!!
Delena, of anderen, hoe is het jou/jullie vergaan?
Alle anderen sterkte, ik heb soms heimwee naar de tijd met mijn nr twee, maar aan de andere kant heb ik nu wel meer rust in mijn leven en minder last van schuldgevoelens, en dat voelt ook goed.
zou je alsjeblieft nog een keer willen schrijven hoe het jou gelukt is om nummer twee los te laten.
Ik baalde van de viva angels, dat ze je bericht verwijderd hadden.
Al jou moeite voor niets, maar ik zou zo graag jou verhaal willen lezen.
Ik heb mijn goede dagen, (waarbij langzaam maar zeker is het gemis niet meer zo alles overheersend op de voorgrond aanwezig is) mijn leven gaat verder zonder die grote liefde maar het blijft me bezig houden.
Op mijn slechte dagen vind ik het nog steeds moeilijk te accepteren dat je iemand waar je zoveel van houdt moet los laten.
Ik wil mijn man niet meer zoveel verdriet doen, maar ik blijf het een zware opgave vinden om iemand uit je leven te bannen.Ik weet waar die woont, ik weet waar hij werkt, ik heb z'n mobiele nummer......
Ik ben nu bijna een jaar verder, en ik vraag me echt; af kom ik ooit los?
Blijf je niet je leven lang verlangen naar die ene persoon, of je afvragen hoe het met hem gaat?
Hij mag dan wel niet meer in mijn leven zijn, maar uit mijn hart gaat hij nooit!!
Delena, of anderen, hoe is het jou/jullie vergaan?
Alle anderen sterkte, ik heb soms heimwee naar de tijd met mijn nr twee, maar aan de andere kant heb ik nu wel meer rust in mijn leven en minder last van schuldgevoelens, en dat voelt ook goed.
donderdag 1 februari 2007 om 18:42
Marla, jemig jij bent al een jaar verder! Ik weet zeker dat ik ook de rest van mijn leven aan hem blijf denken, en verlang naar onze 'tijd' samen, hoop dat wij ooit weer bij elkaar komen, heb jij dat ook??? En ja, het geeft veel rust, maar eigenlijk ook onrust dat je niet bij degene kan zijn waar je het meest van houd, en bang dat ie me vergeet, grrrrr
donderdag 1 februari 2007 om 20:17
Lieve Anna, ik ben niet bang dat hij mij vergeet.
Maar ergens denk ik (ik weet het niet) dat hij makkelijker accepteert dat onze liefde er niet meer kan/mag zijn.Ik denk dat hij na een hele zware tijd van veel heimwee en gemis de knop om heeft gezet en verder gaat, zonder al teveel achterom te kijken, uit zelfbescherming.
Ook al was hij degene die zeker wist met mij verder te willen gaan.
Ik zou willen dat ik zo sterk was.
Ik voel me sinds december wel weer sterker dan ooit, maar toch blijft het mijn eeuwige verdrietige, zwakke plek .
Elke maand spelen mijn hormonen me parten en dan komt het verdriet weer scherp op de voorgrond, terwijl op andere dagen ik het langzaam maar zeker als dierbare herinneringen koester en mezelf (inmiddels) als een geluksvogel beschouw dat ik zo'n liefde nog heb mee mogen maken.
Maar ik betrap mezelf erop dat ik diep in m'n hart stiekum hoop hem ooit weer in m'n armen te kunnen sluiten, maar aan de andere kant zou ik niet weten hoe.Ik wil niet meer stiekum..
Ik heb altijd tegen hem gezegd;' als wij voor elkaar bestemd zijn dan komen we weer bij elkaar ' ergens geloof ik daar in, althans dat houd ik mezelf voor.
Niemand weet hoe het leven loopt.
Maar ergens denk ik (ik weet het niet) dat hij makkelijker accepteert dat onze liefde er niet meer kan/mag zijn.Ik denk dat hij na een hele zware tijd van veel heimwee en gemis de knop om heeft gezet en verder gaat, zonder al teveel achterom te kijken, uit zelfbescherming.
Ook al was hij degene die zeker wist met mij verder te willen gaan.
Ik zou willen dat ik zo sterk was.
Ik voel me sinds december wel weer sterker dan ooit, maar toch blijft het mijn eeuwige verdrietige, zwakke plek .
Elke maand spelen mijn hormonen me parten en dan komt het verdriet weer scherp op de voorgrond, terwijl op andere dagen ik het langzaam maar zeker als dierbare herinneringen koester en mezelf (inmiddels) als een geluksvogel beschouw dat ik zo'n liefde nog heb mee mogen maken.
Maar ik betrap mezelf erop dat ik diep in m'n hart stiekum hoop hem ooit weer in m'n armen te kunnen sluiten, maar aan de andere kant zou ik niet weten hoe.Ik wil niet meer stiekum..
Ik heb altijd tegen hem gezegd;' als wij voor elkaar bestemd zijn dan komen we weer bij elkaar ' ergens geloof ik daar in, althans dat houd ik mezelf voor.
Niemand weet hoe het leven loopt.
donderdag 1 februari 2007 om 22:56
Heej lieve allemaal....
Wat kunnen we het allemaal toch moeilijk hebben...
Voor mij gaat mijn gevoelens en verstand weer helemaal op en neer.... Het lijkt alsof ik diep van binnen weet dat het met nr. 1 eigenlijk echt over is. Maar je bent al 13 jaar samen en daardoor vind ik het zo moeilijk om dat op te geven en om hem die pijn te doen.. Ik denk dan: hoe zou ik me voelen als ik naar 13 jaar voor iemand anders aan de kant werd gezet...
Maar ik kan natuurlijk niet om die reden bij nr. 1 blijven...
Ik zou zo graag sterk genoeg zijn om gewoom helemaal voor nr. 2 te gaan....
Tinkeltje hoe gaat het nu met jou? Jij hebt toch wel een beetje een voorbeeldfunctie voor mij: ik vind het zo knpa dat je echt voor jezelf hebt gekozen...
Geitje: met jou ook nog alles goed..
Anna, bedankt voor je medeleven!
En de rest succes met alles....
Ik ga zo mijn nr. 2 weer even zien.. is toch wel spannend omdat er nu een spanning tussen ons is die ik nog niet goed genoeg ken... Maar ben blij dat ik zijn armen in ieder geval weer om me heen zal voelen!
Liefs,
Snoepje
Wat kunnen we het allemaal toch moeilijk hebben...
Voor mij gaat mijn gevoelens en verstand weer helemaal op en neer.... Het lijkt alsof ik diep van binnen weet dat het met nr. 1 eigenlijk echt over is. Maar je bent al 13 jaar samen en daardoor vind ik het zo moeilijk om dat op te geven en om hem die pijn te doen.. Ik denk dan: hoe zou ik me voelen als ik naar 13 jaar voor iemand anders aan de kant werd gezet...
Maar ik kan natuurlijk niet om die reden bij nr. 1 blijven...
Ik zou zo graag sterk genoeg zijn om gewoom helemaal voor nr. 2 te gaan....
Tinkeltje hoe gaat het nu met jou? Jij hebt toch wel een beetje een voorbeeldfunctie voor mij: ik vind het zo knpa dat je echt voor jezelf hebt gekozen...
Geitje: met jou ook nog alles goed..
Anna, bedankt voor je medeleven!
En de rest succes met alles....
Ik ga zo mijn nr. 2 weer even zien.. is toch wel spannend omdat er nu een spanning tussen ons is die ik nog niet goed genoeg ken... Maar ben blij dat ik zijn armen in ieder geval weer om me heen zal voelen!
Liefs,
Snoepje
vrijdag 2 februari 2007 om 09:15
Marla, ja je hebt gelijk, zo ga ik ook maar denken, als het zo moet wezen komen we ooit weer bij elkaar, en idd niet meer stiekum maar in het openbaar!!! wie weet bestaat dit forum dan nog en kunnen we daarover schrijven!!!
Snoepje, ja,ik herken dat, eigenlijk behoor ik ook weg te gaan bij nr1, maar ja, zo eenvoudig ligt dat niet , er zijn ook kids , en ergens ben ik ook bang dat als ik nog 3 mensen in het verdriet stort, en ik dan alleen ben met de kids, nr 2 evengoed nooit meer zie, en ik wil alleen maar nr2, nooit meer een ander!!!
groetjes Anna:)
Snoepje, ja,ik herken dat, eigenlijk behoor ik ook weg te gaan bij nr1, maar ja, zo eenvoudig ligt dat niet , er zijn ook kids , en ergens ben ik ook bang dat als ik nog 3 mensen in het verdriet stort, en ik dan alleen ben met de kids, nr 2 evengoed nooit meer zie, en ik wil alleen maar nr2, nooit meer een ander!!!
groetjes Anna:)
vrijdag 2 februari 2007 om 09:19
Marla, ja je hebt gelijk, zo ga ik ook maar denken, als het zo moet wezen komen we ooit weer bij elkaar, en idd niet meer stiekum maar in het openbaar!!! wie weet bestaat dit forum dan nog en kunnen we daarover schrijven!!!
Snoepje, ja,ik herken dat, eigenlijk behoor ik ook weg te gaan bij nr1, maar ja, zo eenvoudig ligt dat niet , er zijn ook kids , en ergens ben ik ook bang dat als ik nog 3 mensen in het verdriet stort, en ik dan alleen ben met de kids, nr 2 evengoed nooit meer zie, en ik wil alleen maar nr2, nooit meer een ander!!!
groetjes Anna:)
Snoepje, ja,ik herken dat, eigenlijk behoor ik ook weg te gaan bij nr1, maar ja, zo eenvoudig ligt dat niet , er zijn ook kids , en ergens ben ik ook bang dat als ik nog 3 mensen in het verdriet stort, en ik dan alleen ben met de kids, nr 2 evengoed nooit meer zie, en ik wil alleen maar nr2, nooit meer een ander!!!
groetjes Anna:)
zondag 4 februari 2007 om 00:09
maandag 5 februari 2007 om 09:53
Snoepie, ja, dat vraag ik mij ook af, en ik vraag mij helemaal af waarom nr2 inene besloten heeft met zijn 'verstand' te denken en hij het beter vind elkaar niet meer te zien, ik snap er niks van, hij houdt toch van mij??? Ik moet hem loslaten en de ruimte geven maar wordt er langzamerhand stapelgek van, bah, groetjes Anna
maandag 5 februari 2007 om 23:42
Anna wat een rot situatie zeg... ik kan me voorstellen dat je er helemaal gek van wordt...
Ik wordt er soms ook helemaal gek van.. gister heb ik echt een huildag gehad... Kwam eigenlijk doordat nr. 1 me 's ochtends vroeg om even bij hem te komen liggen.. En dan blokkeert er iets bij... ik kan dat gewoon niet... maar toch maar even bij hem gaan liggen als een stijve stok en zo snel mogelijk een smoes verzinnen om uit de slaapkamer te komen.... en dan voel ik me super slecht tegenover 1... want hij is super lief en probeert het echt maar ik kan het gewoon niet opbrengen....
En dan aan de andere kant nr. 2 waar ik graag bij wil zijn... hij is vrij en wil mij ook.... en toch neem ik die stap niet.... ik begrijp mezelf niet helemaal...
Nr. 1 is daarna gaan werken en ik kon alleen maar huilen... Gelukkig kwam er 's avonds een vriendin die alles weet en belde er ook een vriending die het allemaal weet en heb ik mijn ei er echt uit kunnen gooien...
Ik ben wel blij dat ik een paar mensen heb bij wie ik met mijn verdriet terrecht kan.... het is al een eenzame strijd maar dan zou het helemaal erg zijn.... Maar zoals ik eerder gelezen heb ben ik een van de weinige die er met andere over kan praten...
Succes allemaal........
*; Snoepje!
Ik wordt er soms ook helemaal gek van.. gister heb ik echt een huildag gehad... Kwam eigenlijk doordat nr. 1 me 's ochtends vroeg om even bij hem te komen liggen.. En dan blokkeert er iets bij... ik kan dat gewoon niet... maar toch maar even bij hem gaan liggen als een stijve stok en zo snel mogelijk een smoes verzinnen om uit de slaapkamer te komen.... en dan voel ik me super slecht tegenover 1... want hij is super lief en probeert het echt maar ik kan het gewoon niet opbrengen....
En dan aan de andere kant nr. 2 waar ik graag bij wil zijn... hij is vrij en wil mij ook.... en toch neem ik die stap niet.... ik begrijp mezelf niet helemaal...
Nr. 1 is daarna gaan werken en ik kon alleen maar huilen... Gelukkig kwam er 's avonds een vriendin die alles weet en belde er ook een vriending die het allemaal weet en heb ik mijn ei er echt uit kunnen gooien...
Ik ben wel blij dat ik een paar mensen heb bij wie ik met mijn verdriet terrecht kan.... het is al een eenzame strijd maar dan zou het helemaal erg zijn.... Maar zoals ik eerder gelezen heb ben ik een van de weinige die er met andere over kan praten...
Succes allemaal........
*; Snoepje!
dinsdag 6 februari 2007 om 09:00
Snoepje, ja, wat een strijd is het toch, nu, ik gooi het bijltje er bij neer, hij blijft volhouden dat als onze liefde zo sterk is dat die er over een aantal jaren ooknog wel is, dus ik ga maar als Marla denken, en niet meer smsen, want ik doe mijzelf daar alleen maar pijn mee, en hij wil me toch niet meer zien, dus hoeft hij ook niet meer te weten hoe het met mij gaat, dus KLAAR, want wat heb ik eraan??? Probeer me weer een beetje op nr1 te richten, maar mijn hart blijft bij nr2, na gisteren weer via sms vragen op hem afgestuurd te hebben waarop het antwoord steeds hetzelfde is, hij zei zelfs je maakt het zo moeilijk voor jezelf, jij kan je gevoelens niet opzij zetten, NEE, gek he, die heb hij zelf allemaal losgemaakt, ik lijk wel gehersenspoeld!!! Dus, gedachten veranderen, en gewoon doorgaan, doet hij ook tenslotte, en de mobiel UIT< want die sms dat hij mij ook zo mist en me wil zien komt toch NIET, zo, dat is eruit, dames, sterkte allemaal, groetjes Anna
dinsdag 6 februari 2007 om 09:43
dinsdag 6 februari 2007 om 09:53
Dayenne! Wat leuk om je weer te horen! Hoe is het met je, zijn jullie ook weer gestopt dan??? Jij vertelde ooit dat jullie al meerdere stoppogingen hadden gehad, en elkaar dan weer zagen, ik vroeg toen hoe of dat ging, of je dan weer gewoon door kon gaan zoals het was, en hoelang jouw luduvudu toen duurde, hadden jullie toen ook nog smscontact, was je toen ook zo wanhopig, groetjes Anna
